Produkt powinien być podawany wyłącznie pod kontrolą wykwalifikowanego lekarza onkologa w jednostce służby zdrowia specjalizującej się w leczeniu środkami cytotoksycznymi. Nie należy zastępować go paklitakselem w innej formulacji. Rak piersi. Zalecana dawka produktu to 260 mg/m2 pc. dożylnie przez okres 30 min, co 3 tyg. Dostosowanie dawki w trakcie terapii raka piersi. W przypadku pacjentów, u których w czasie terapii produktem leczniczym wystąpiła silna neutropenia (liczba neutrofili <500 komórek/mm3 utrzymująca się przez tydz. lub dłużej) lub silna neuropatia czuciowa, dawka leku powinna zostać w dalszych cyklach leczenia zmniejszona do 220 mg/m2 pc. Po nawrocie silnej neutropenii lub silnej neuropatii czuciowej, dawkę należy redukować dalej do 180 mg/m2 pc. Nie należy podawać produktu, dopóki liczba neutrofili nie zwiększy się pow. 1500 komórek/mm3. W przypadku neuropatii czuciowej stopnia 3., leczenie należy wstrzymać do czasu regresji do stopnia 1. lub 2., po czym stosować zmniejszoną dawkę we wszystkich dalszych cyklach leczenia. Gruczolakorak trzustki. Zalecana dawka produktu w leczeniu skojarzonym z gemcytabiną wynosi 125 mg/m2 pc. podawana we wlewie dożylnym trwającym 30 min, w 1., 8. i 15. dniu każdego 28-dniowego cyklu. Zalecana jednoczesna dawka gemcytabiny podawanej we wlewie dożylnym trwającym 30 min, niezwłocznie po zakończeniu podawania produktu, wynosi 1000 mg/m2 pc., w 1., 8. I 15. dniu każdego 28-dniowego cyklu. Dostosowanie dawkowania w trakcie leczenia gruczolakoraka trzustki. Zmniejszenie dawkowania u pacjentów z gruczolakorakiem trzustki. Pełna dawka: dawka produktu -125 mg/m2, dawka gemcytabiny - 1000 mg/m2. I poziom redukcji dawki: dawka produktu - 100 mg/m2, dawka gemcytabiny - 800 mg/m2. II poziom redukcji dawki: dawka produktu - 75 mg/m2, dawka gemcytabiny - 600 mg/m2. Jeżeli konieczne jest dalsze zmniejszanie dawki: przerwać leczenie. Zmiana dawkowania w przypadku wystąpienia neutropenii i/lub trombocytopenii na początku lub w trakcie cyklu u pacjentów z gruczolakorakiem trzustki. Dzień 1.: ANC <1500 komórki/mm3 lub płytki krwi <100 000 komórek/mm3 - należy poczekać z podaniem dawek do normalizacji. Dzień 8.: ANC ł500 ale <1000 komórek/mm3 lub płytki krwi ł50 000 ale <75000 komórek/mm3 - należy poczekać z podaniem dawek do normalizacji. Dzień 8.: ANC <500 lub płytki krwi <50 000 - wstrzymać dawkowanie. Dzień 15 (jeżeli w 8. dniu podano dawki niezmienione): ANC ł500 ale <1000 lub płytki krwi ł50 000 ale <75 000 komórek/mm3 - należy zastosować dawki identyczne jak w 8. dniu, a następnie podać czynniki wzrostu leukocytów lub zmniejszyć dawkowanie o 1 poziom w stosunku do dawkowania zastosowanego w 8. dniu; ANC <500 komórek/mm3 lub płytki krwi <50 000 komórek/mm3 - wstrzymać dawkowanie. Dzień 15 (jeżeli w 8. dniu podano dawki zmniejszone): ANC ł1000 i płytki krwi ł75000 komórek/mm3 - należy powrócić do dawkowania jak w 1. dniu, a następnie podać czynniki wzrostu leukocytów lub zastosować dawki identyczne jak w 8. dniu.; ANC ł500 ale <1000 komórek/mm3 lub płytki krwi ł50 000 ale <75 000 komórek/mm3 - należy zastosować dawki identyczne jak w 8. dniu a następnie podać czynniki wzrostu leukocytów lub zmniejszyć dawkowanie o 1 poziom w stosunku do dawkowania zastosowanego w 8. dniu; ANC <500 komórek/mm3 lub płytki krwi <50 000 komórek/mm3 - wstrzymać dawkowanie. Dzień 15 (jeżeli wstrzymano dawkowanie 8. dniu): ANC ł1000 komórek/mm3 i płytki krwi ł75000 komórek/mm3 - należy powrócić do dawkowania jak w 1.dniu, a następnie podać czynniki wzrostu leukocytów lub zmniejszyć dawkowanie o 1 poziom w stosunku do dawkowania zastosowanego w 1. dniu; ANC ł500 ale <1000 komórek/mm3 lub płytki krwi ł50 000 ale <75 000 komórek/mm3 - należy zmniejszyć dawkowanie o 1 poziom, a następnie podać czynniki wzrostu leukocytów lub zmniejszyć dawkowanie o 2 poziomy w stosunku do dawkowania zastosowanego w 1. dniu; ANC <500 komórek/mm3 lub płytki krwi <50 000 komórek/mm3 - wstrzymać dawkowanie. Zmiana dawkowania w przypadku innych działań niepożądanych leku u pacjentów z gruczolakorakiem trzustki. Gorączka neutropeniczna stopień 3. lub 4: wstrzymać dawkowanie produktu oraz dawkę gemcytabiny do czasu ustąpienia gorączki i zwiększenia ANC do ł1500; kontynuować leczenie z zastosowaniem dawek mniejszych o 1 poziom. Neuropatia obwodowa stopień 3. lub 4.: dawka produktu - wstrzymać dawkowanie do czasu regresji do Łstopnia 1.; kontynuować leczenie z zastosowaniem dawek mniejszych o 1 poziom; dawka gemcytabiny - kontynuować leczenie stosując niezmienione dawkowanie. Reakcje skórne stopień 2. lub 3.: należy zmniejszyć dawkowanie o 1 poziom. Przerwać leczenie, jeżeli działanie niepożądane nie ustępuje. Zaburzenia żołądka i jelit stopień 3. zapalenia śluzówki lub biegunki: wstrzymać dawkowanie do czasu regresji do Łstopnia1.; kontynuować leczenie z zastosowaniem dawek mniejszych o 1 poziom. Niedrobnokomórkowy rak płuc. Zalecana dawka produktu leczniczego to 100mg/m2 pc. w 30 min infuzji dożylnej w czasie 30 min w 1., 8. oraz 15. dniu każdego 21-dniowego cyklu. Zalecana dawka karboplatyny to AUC = 6 mg•min/ml wyłącznie w 1. dniu każdego 21-dniowego cyklu, natychmiast po zakończeniu podawania produktu. Dostosowanie dawki w czasie leczenia niedrobnokomórkowego raka płuc. Produkt nie powinien być podawany w 1. dniu cyklu, do momentu, kiedy wartość ANC wyniesie ł1500 komórek/mm3 natomiast liczba płytek ł100 000 komórek/mm3. Przy podawaniu każdej kolejnej, tyg. dawki produktu, całkowita liczba neutrofili u pacjenta musi wynosić ł500 komórek/mm3 natomiast liczba płytek >50 000 komórek/mm3. Jeżeli warunek ten nie jest spełniony należy wstrzymać się z podawaniem dawki do momentu uzyskania odpowiedniej liczby komórek. Po powrocie liczby komórek do wartości wymaganych należy wznowić podawanie produktu w kolejnym tyg., zgodnie z kryteriami, szczegóły patrz ChPL. Tylko w przypadku, jeżeli kryteria zostaną spełnione, należy zmniejszyć dawkę przy kolejnym podaniu. Zmniejszenie dawki przy wystąpieniu toksyczności hematologicznej u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuc. Nadir ANC <500/mm3 z gorączką neutropeniczną >38°C lub opóźnienie kolejnego cyklu leczenia w związku z utrzymującą się neutropenią (Nadir ANC <1500/mm3) lub Nadir ANC <500/mm3 przez >1 tydz.: wystąpienie pierwsze - dawka produktu 75 mg/m2 pc., dawka karboplatyny 4,5 AUC mg•min/ml.; wystąpienie drugie - dawka produktu 50 mg/m2 pc., dawka karboplatyny 3,0 AUC mg•min/ml.; wystąpienie trzecie - przerwać leczenie. Nadir płytek krwi <50 000/mm3: wystąpienie pierwsze - dawka produktu 75 mg/m2 pc., dawka karboplatyny 4,5 AUC mg•min/ml.; wystąpienie drugie - przerwać leczenie. Dla toksyczności skórnej 2. lub 3. stopnia, biegunki 3. stopnia lub zapalenia błony śluzowej jamy ustnej 3. stopnia, należy wstrzymać leczenie do momentu ustąpienia objawów do stopnia Ł1, a następnie ponownie rozpocząć leczenie zgodnie z wytycznymi zawartymi w ChPL. Dla neuropatii obwodowej ł3. stopnia należy wstrzymać leczenie do momentu ustąpienia objawów do stopnia Ł1. Leczenie można ponownie podjąć z wykorzystaniem kolejnej, niższej dawki w kolejnym cyklu leczenia zgodnie z wytycznymi. Dla jakichkolwiek innych objawów toksyczności niehematologicznej stopnia 3 lub 4, należy wstrzymać leczenie do momentu ustąpienia objawów do stopnia Ł2, a następnie wznowić leczenie zgodnie z wytycznymi zawartymi w ChPL. Zmniejszenie dawki przy wystąpieniu toksyczności niehematologicznej u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuc. Toksyczność niehematologiczna. Toksyczność skórna 2. lub 3. stopnia. Biegunka 3. stopnia. Zapalenie błony śluzowej jamy ustnej 3. stopnia. Neuropatia obwodowa ł3. stopnia. Jakiekolwiek inne objawy toksyczności niehematologicznej 3. lub 4. stopnia: wystąpienie pierwsze - dawka produktu 75 mg/m2 pc., dawka karboplatyny 4,5 AUC mg•min/ml.; wystąpienie drugie - dawka produktu 50 mg/m2 pc., dawka karboplatyny 3,0 AUC mg•min/ml.; wystąpienie trzecie – przerwać leczenie. Toksyczność skórna, biegunka lub zapalenie błony śluzowej jamy ustnej 4.stopnia: wystąpienie pierwsze – przerwać leczenie. Zaburzenia czynności wątroby. W przypadku pacjentów z łagodną niewydolnością wątroby (bilirubina całkowita >1 do Ł1,5 x górna granica normy i aminotransferaza asparaginianowa [AST] Ł0 x górna granica normy) nie jest konieczna modyfikacja dawki, niezależnie od wskazania. U tych pacjentów należy stosować takie same dawki, jak u pacjentów z prawidłową czynnością wątroby. W przypadku pacjentów z przerzutowym rakiem piersi i pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuc z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością wątroby (bilirubina całkowita >1,5 do Ł5 x górna granica normy i AST Ł10 x górna granica normy), wskazane jest zmniejszenie dawki o 20%. Zmniejszoną dawkę można ponownie zwiększyć do poziomu stosowanego u pacjentów z prawidłową czynnością wątroby, jeżeli pacjent dobrze znosi leczenie przez co najmniej 2 cykle. Nie ma wystarczających danych pozwalających na zalecanie modyfikacji dawki u pacjentów z przerzutowym gruczolakorakiem trzustki z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością wątroby. Nie ma wystarczających danych pozwalających na określenie dawkowania u pacjentów z bilirubiną całkowitą >5 x górna granica normy lub AST >10 x górna granica normy, niezależnie od wskazania. Zaburzenia czynności nerek. W przypadku pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek (szacowany ClCr ł30 do < 90 ml/min) nie jest konieczna modyfikacja początkowej dawki produktu. Nie ma wystarczających danych pozwalających na zalecanie modyfikacji dawki . u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub schyłkową niewydolnością nerek (szacowany ClCr <30 ml/min). Pacjenci w podeszłym wieku. U pacjentów w wieku ł65 lat nie ma konieczności innych modyfikacji dawkowania niż te, które dotyczą wszystkich pacjentów. Spośród 229 pacjentów biorących udział w randomizowanym badaniu, którzy otrzymywali produkt w monoterapii raka piersi, 13% pacjentów było wieku ł65 lat, a mniej niż 2% pacjentów było w wieku ł75 lat. Nie stwierdzono zwiększonej częstości objawów toksycznych u pacjentów w wieku co najmniej 65 lat, którym podawano produkt. Kolejna analiza, przeprowadzona w grupie 981 pacjentów, którzy otrzymywali produkt w monoterapii przerzutowego raka piersi, spośród których 15% było w wieku ł65 lat oraz 2% w wieku ł75 lat, wykazała jednak częstsze występowanie krwawienia z nosa, biegunki, odwodnienia, zmęczenia oraz obrzęków obwodowych u pacjentów w wieku ł65 lat. Spośród 421 pacjentów z gruczolakorakiem trzustki biorących udział w randomizowanym badaniu, którzy otrzymywali produkt w skojarzeniu z gemcytabiną, 41% pacjentów było w wieku ł65 lat a 10% pacjentów było w wieku ł75 lat. U pacjentów w wieku ł75 lat, którzy otrzymywali produkt i gemcytabinę, stwierdzono zwiększoną częstość ciężkich działań niepożądanych oraz działań niepożądanych prowadzących do przerwania leczenia. Zanim leczenie będzie wzięte pod uwagę, pacjentów z gruczolakorakiem trzustki w wieku ł75 lat należy dokładnie zbadać. Spośród 514 pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuc biorących udział w randomizowanym badaniu, którzy otrzymywali produkt w skojarzeniu z karboplatyną, 31% pacjentów było w wieku ł65 lat, a 3,5% pacjentów było w wieku ł75 lat. Przypadki mielosupresji, neuropatii obwodowej oraz bólu stawów były częstsze u pacjentów w wieku ł65 lat, w porównaniu do pacjentów w wieku ł65 lat. Doświadczenie związane ze stosowaniem produktu/karboplatyny u pacjentów w wieku ł75 lat jest ograniczone. Modelowanie farmakokinetyczne/farmakodynamiczne wykorzystujące dane pochodzące od 125 pacjentów z zaawansowanymi guzami litymi wykazało, że pacjenci w wieku ł65 lat mogą być bardziej narażeni na wystąpienie neutropenii podczas pierwszego cyklu leczenia. Dzieci i młodzież. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego u dzieci i młodzieży w wieku 0 - <18 lat. Aktualnie dostępne dane przedstawiono w ChPL ale nie można zalecić określonego dawkowania. Nie ma uzasadnienia stosowanie produktu w populacji dzieci i młodzieży dla wskazania przerzutowy rak piersi, gruczolakorak trzustki lub niedrobnokomórkowy rak płuc.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Laktacja. Pacjenci, u których przed leczeniem liczba neutrofili była <1,5x109/l.

Produkt jest nanocząsteczkową formulacją paklitakselu opartą na nośniku albuminowym, przez co może on wykazywać odmienne właściwości farmakologiczne od paklitakselu w innej formulacji. Nie należy zastępować go paklitakselem w innej formulacji. Nadwrażliwość: w przypadku wystąpienia nadwrażliwości należy natychmiast przerwać podawanie leku, rozpocząć leczenie objawowe i nie podejmować powtórnie leczenia paklitakselem. Hematologia: podczas leczenia produktem często występuje zahamowanie czynności szpiku kostnego (głównie neutropenia). Neutropenia, zależna od dawki, jest objawem toksyczności ograniczającym jej wielkość. W czasie terapii produktem należy często kontrolować morfologię krwi. Produktu nie należy podawać pacjentowi powtórnie, dopóki liczba neutrofili nie zwiększy się powyżej 1,5x109/l, a liczba płytek krwi powyżej 100x109/l. Neuropatia: w czasie leczenia produktem często występuje neuropatia czuciowa, choć rozwinięcie się ciężkich objawów obserwowane jest rzadziej. Pojawienie się neuropatii stopnia 1. lub 2. zwykle nie powodują konieczności zmniejszenia dawki. W przypadku rozwoju neuropatii czuciowej stopnia 3. leczenie należy wstrzymać do czasu regresji do stopnia 1. lub 2., po czym zmniejszyć dawkę produktu we wszystkich dalszych cyklach leczenia. Zaburzenie czynności wątroby: ponieważ paklitaksel może wykazywać wyższą toksyczność u pacjentów z niewydolnością wątroby, należy zachować ostrożność podczas podawania produktu pacjentom z tej grupy. Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby znajdują się w grupie podwyższonego ryzyka wystąpienia toksyczności, szczególnie pod względem zahamowania czynności szpiku i pacjenci tacy powinni być pod ścisłą obserwacją w kierunku objawów silnego zahamowania czynności szpiku. Nie przeprowadzono badań z udziałem pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby (bilirubina >5xGGN lub AspAT/AlAT>10xGGN) i nie powinni być oni leczeni produktem . Prawidłowe dawkowanie u chorych z mniej ciężkim zaburzeniem czynności wątroby nie zostało jeszcze ustalone. Należy rozważyć obniżenie dawki u pacjentów, u których bilirubina >2GGN, ponieważ klirens paklitakselu jest zmniejszony u pacjentów z wysokim stężeniem bilirubiny. Kardiotoksyczność: wśród pacjentów przyjmujących produkt obserwowano rzadko przypadki zastoinowej niewydolności serca i zaburzenia czynności lewej komory serca. Większość z tych pacjentów była uprzednio narażona na działanie leków o działaniu kardiotoksycznym, takich jak antracykliny, lub cierpiała na chorobę serca. Z tego względu pacjenci z tej grupy otrzymujący produkt muszą być ściśle monitorowani przez lekarzy w celu wykrycia zaburzeń czynności serca. Przerzuty do OUN: skuteczność i bezpieczeństwo stosowania produktu u pacjentów z przerzutami do OUN nie zostały jeszcze ustalone. Przerzuty do OUN zwykle nie poddają się chemioterapii systemowej. Objawy żołądkowo-jelitowe: jeśli po podaniu produktu wystąpią u pacjenta nudności, wymioty lub biegunka, można podać typowe leki przeciwwymiotne i zapierające. Substancje pomocnicze: jedna dawka odtworzonego produktu zawiera około 425 mg sodu. Należy o tym pamiętać, jeśli stosowana jest dieta z kontrolowaniem podaży sodu. Produkt wywiera niewielki do umiarkowanego wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Produkt może spowodować objawy niepożądane, takie jak zmęczenie (bardzo często) i zawroty głowy (często), które mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjentów należy pouczyć, aby nie prowadzili pojazdów i nie obsługiwali maszyn w przypadku pojawienia się znużenia lub zawrotów głowy.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji. Metabolizm paklitakselu przebiega częściowo z udziałem izoenzymów CYP2C8 i CYP3A4 cytochromu P450. Z tej przyczyny należy zachować ostrożność podczas podawania paklitakselu jednocześnie z lekami o znanych własnościach hamujących (np. ketokonazol i inne środki przeciwgrzybicze pochodne imidazolu, erytromycyna, fluoksetyna, gemfibrozyl, cymetydyna, rytonawir, sakwinawir, indynawir oraz nelfinawir) lub indukujących (np. ryfampicyna, karbamazepina, fenytoina, efawirenz, newirapina) CYP2C8 lub CYP3A4. Zalecane jest stosowanie produktu w monoterapii. Produktu nie należy stosować w połączeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi.

Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję w trakcie i przez 1 miesiąc po okresie leczenia produktem. Mężczyźni leczeni produktem nie powinni podejmować prób spłodzenia dziecka w czasie trwania leczenia i do sześciu miesięcy po jego zakończeniu. Dane dotyczące leczenia paklitakselem w okresie ciąży u człowieka są bardzo ograniczone. Przypuszcza się, że paklitaksel stosowany w okresie ciąży może wywoływać ciężkie wady wrodzone. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Produktu nie wolno stosować w czasie ciąży, a także u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznej metody zapobiegania ciąży, chyba że stan kliniczny matki wymaga leczenia paklitakselem. Nie wiadomo, czy paklitaksel przenika do mleka ludzkiego. Ponieważ u niemowląt karmionych piersią mogą potencjalnie wystąpić poważne działania niepożądane, produkt jest w czasie laktacji przeciwwskazany. Przez cały okres trwania terapii należy zaniechać karmienia piersią. Produkt powoduje niepłodność u samców szczurów. Przed rozpoczęciem leczenia mężczyźni powinni uzyskać poradę dotyczącą zamrożenia swojego nasienia, ponieważ po stosowaniu produktu możliwa jest nieodwracalna bezpłodność. Mężczyźni i kobiety aktywni seksualnie powinni stosować skuteczne metody zapobiegania ciąży w czasie leczenia oraz do sześciu miesięcy po jego zakończeniu w przypadku mężczyzn, i przez jeden miesiąc w przypadku kobiet.

Poniżej przedstawione są najczęściej występujące i najważniejsze działania niepożądane zaobserwowane w głównym badaniu klinicznym fazy III z udziałem 229 pacjentów z rakiem piersi z przerzutami, którym podawano produkt w dawce 260 mg/m2 pc. raz na 3 tyg. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zakażenie, zakażenie układu moczowego, zapalenie mieszków włosowych, zakażanie górnych dróg oddechowych, kandydoza, zapalenie zatok; (niezbyt często) kandydoza jamy ustnej, zapalenie nosogardła, zapalenie skóry i tkanki łącznej, zakażenie wirusem opryszczki, zakażenie wirusowe, zapalenie płuc, zakażenie związane z wprowadzanym cewnikiem, grzybica, półpasiec, zakażenie w miejscu wkłucia, posocznica, posocznica neutropeniczna. Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy): (niezbyt często) ból przerzutowy, martwica guza. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) neutropenia, niedokrwistość, leukopenia, trombocytopenia, limfopenia, mielosupresja; (często) gorączka neutropeniczna; (rzadko) pancytopenia. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) nadwrażliwość; (rzadko) ciężka nadwrażliwość. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo często) jadłowstręt; (często) odwodnienie, utrata apetytu, hipokaliemia; (niezbyt często) hipofosfatemia, zatrzymanie płynów, niedobór albumin we krwi, nadmierne pragnienie, hiperglikemia, hipokalcemia, hipoglikemia, hiponatremia. Zaburzenia psychiczne: (często) bezsenność, depresja, lęk; (niezbyt często) niepokój ruchowy. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) neuropatia obwodowa, neuropatia, niedoczulica, parestezja; (często) obwodowa neuropatia czuciowa, ból głowy, zaburzenia smaku, zawroty głowy, obwodowa neuropatia ruchowa, ataksja, zaburzenia czucia, senność; (niezbyt często) polineuropatia, arefleksja, dyskineza, osłabienie odruchów, neuralgia, utrata czucia, omdlenie, zawroty głowy ze zmiany położenia, ból neuropatyczny, drżenie. Zaburzenia oka: (często) nasilone łzawienie, niewyraźne widzenie, suche oko, suche zapalenie spojówki i rogówki, wypadanie rzęs; (niezbyt często) podrażnienie oczu, ból oczu, nieprawidłowe widzenie, obniżenie ostrości wzroku, zapalenie spojówek, zaburzenia widzenia, swędzenie oczu, zapalenie rogówki; (rzadko) torbielowaty obrzęk plamki. Zaburzenia ucha i błędnika: (często) zawroty głowy; (niezbyt często) ból ucha, szum uszny. Zaburzenia serca: (często) tachykardia, arytmia, częstoskurcz nadkomorowy; (rzadko) bradykardia, zatrzymanie akcji serca, zaburzenia czynności lewej komory, zastoinowa niewydolność serca. Zaburzenia naczyniowe: (często) uderzenie krwi do głowy, nagłe zaczerwienienie twarzy, nadciśnienie, obrzęk limfatyczny; (niezbyt często) niedociśnienie, zimne kończyny, niedociśnienie ortostatyczne; (rzadko) zakrzepica. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) duszność, krwawienie z nosa, ból gardła i krtani, kaszel, katar, wyciek wodnisty z nosa; (niezbyt często) kaszel z odpluwaniem, duszność wysiłkowa, zablokowanie zatok, ściszenie odgłosów oddechowych, wysięk opłucnowy, katar alergiczny, chrypka, zablokowany nos, suchość błony śluzowej nosa, świszczący oddech, zator w płucach, choroba zatorowo-zakrzepowa płuc, śródmiąższowe zapalenie pęcherzyków płucnych. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) nudności, biegunka, wymioty, zaparcie, zapalenie jamy ustnej; (często) ból brzuch, wzdęcia, ból w nadbrzuszu, niestrawność, refluks żołądkowo-przełykowy, osłabienie czucia w jamie ustnej; (niezbyt często) dysfagia, oddawanie wiatrów, ból języka, suchość w jamie ustnej, ból dziąseł, luźne stolce, zapalenie przełyku, ból w podbrzuszu, owrzodzenie jamy ustnej, ból w jamie ustnej, krwotok z odbytu. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (niezbyt często) hepatomegalia. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) łysienie, wysypka; (często) zaburzenie paznokci, świąd, suchość skóry, rumień, zabarwienie/odbarwienie paznokci, nadmierna pigmentacja skóry, oddzielenie się płytki paznokciowej, zmiany w paznokciach; (niezbyt często) tkliwość łożyska paznokci, pokrzywka, ból skóry, reakcje nadwrażliwości na światło, zaburzenia pigmentacji, swędząca wysypka, zaburzenie skóry, nadmierna potliwość, złuszczenie paznokcia, wysypka rumieniowa, wysypka uogólniona, zapalenie skóry, poty nocne, wysypka grudkowo-plamkowa, bielactwo, przerzedzenie owłosienia, dolegliwość w obrębie paznokcia, uogólniony świąd, wysypka grudkowa, wysypka plamkowa, zmiana skórna, obrzęk twarzy; (bardzo rzadko) zespół Stevens-Johnsona, toksyczna nekroliza naskórka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo często) ból stawów, ból mięśniowy; (często) ból w kończynach, ból w kościach, ból pleców, kurcze mięśni, ból kończyny; (niezbyt często) ból ścian klatki piersiowej, osłabienie mięśniowe, ból karku, ból w pachwinie, skurcze mięśni, ból mięśniowo-szkieletowy, ból boku, dolegliwości kończyn, osłabienie mięśni. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) bolesne oddawanie moczu, częstomocz, krwiomocz, oddawanie moczu w nocy, wielomocz, nietrzymanie moczu. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (niezbyt często) bóle piersi. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) zmęczenie, osłabienie, gorączka; (często) obrzęki obwodowe, zapalenie błony śluzowej, ból, zesztywnienie mięśni, obrzęki, osłabienie, obniżenie stanu sprawności, ból w klatce piersiowej, objawy grypopodobne, złe samopoczucie, letarg, nadmierna gorączka; (niezbyt często) dolegliwość w obrębie klatki piersiowej, chód patologiczny, obrzęki, odczyn w miejscu wstrzyknięcia; (rzadko) wynaczynienie. Badania diagnostyczne: (często) zmniejszenie mc., zwiększenie aktywności AlAT/AspAT, obniżenie hematokrytu, zmniejszenie liczby krwinek czerwonych, podwyższenie temperatury ciała, zwiększenie aktywności transferazy gamma-glutamylowej, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi; (niezbyt często) zwiększone ciśnienie krwi, zwiększenie mc., zwiększenie aktywności dehydrogenazy mleczanowej, podwyższenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie stężenia glukozy we krwi, zwiększenie stężenia fosforu we krwi, zmniejszenie stężenia potasu we krwi, zwiększenie stężenia bilirubiny. Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: (niezbyt często) urazy; rzadko zjawisko nawrotu objawów popromiennych, popromienne zapalenie płuc. Najczęstszym, ważnym objawem toksyczności hematologicznej była neutropenia (zaobserwowana u 79% pacjentów), która szybko przemijała i była zależna od dawki. U 71% pacjentów obserwowano leukopenię. Neutropenia 4. stopnia (<0,5 x 109/l) wystąpiła u 9% pacjentów, u których stosowano produkt. Gorączka neutropeniczna wystąpiła u 4 pacjentów leczonych produktem. Niedokrwistość (Hb <10 g/dl) zaobserwowano u 46% pacjentów leczonych produktem; a w 3 przypadkach była to niedokrwistość ciężka (Hb <8 g/dl). Limfopenię obserwowano u 45% pacjentów. Ogólnie biorąc, u pacjentów otrzymujących produkt częstość występowania i nasilenie neurotoksyczności były zależne od dawki. Neuropatia obwodowa (głównie neuropatia czuciowa stopnia 1. lub 2.) zaobserwowana została u 68% pacjentów przyjmujących produkt, przy czym 10% miało neuropatię stopnia 3., zaś stopnia 4. nie zaobserwowano. Nudności pojawiły się u 29% pacjentów, a biegunka u 25% pacjentów. U 90% pacjentów leczonych produktem wystąpiło łysienie. U 32% pacjentów przyjmujących produkt wystąpiły bóle stawowe, określone jako ciężkie w 6% przypadków. Bóle mięśniowe wystąpiły u 24% pacjentów przyjmujących produkt, określone jako ciężkie w 7% przypadków. Objawy były zwykle przemijające, występowały po 3 dniach od podania dawki produktu i ustępowały w ciągu tyg. W 40% przypadków obserwowano osłabienie/znużenie. W czasie obserwacji po wprowadzeniu do obrotu produktu zgłaszane były porażenia nerwów czaszkowych, niedowład strun głosowych i w rzadkich wypadkach reakcje nadwrażliwości o ciężkim przebiegu. W trakcie leczenia produktem rzadko zgłaszano zmniejszenie ostrości widzenia w wyniku torbielowatego obrzęku plamki. W przypadku rozpoznania torbielowatego obrzęku plamki należy przerwać leczenie produktem. U niektórych pacjentów wcześniej leczonych kapecytabiną, w ramach ciągłej obserwacji po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszany był zespół dłoniowo-podeszwowy. Ponieważ te zdarzenia niepożądane zgłaszane były dobrowolnie w ramach praktyki klinicznej, nie można określić rzeczywistej częstości występowania ani związku przyczynowego zdarzeń z podawanym lekiem.

Nie jest znana odtrutka na przedawkowanie paklitakselu. W wypadku przedawkowania należy pacjenta ściśle obserwować. Leczenie należy skierować na główne przewidywane objawy toksyczności, tzn. zahamowanie czynności szpiku kostnego, zapalenie śluzówki i neuropatię obwodową.

Paklitaksel jest lekiem przeciwmikrotubulowym, promującym budowę mikrotubul z dimerów tubuliny i stabilizującym mikrotubule poprzez zapobieganie depolimeryzacji. W wyniku tej stabilizacji następuje zahamowanie normalnej dynamicznej reorganizacji sieci mikrotubul, która jest niezbędna dla zasadniczych funkcji interfazy i mitozy komórki. Poza tym, paklitaksel wywołuje tworzenie zaburzonych formacji lub „pęczków” mikrotubul przez cały cykl życiowy komórki oraz licznych gwiazd mikrotubul w czasie mitozy. Produkt zawiera nanocząsteczki wielkości około 130 nm zbudowane z albuminy surowicy ludzkiej i paklitakselu, w których paklitaksel występuje w postaci niekrystalicznej, amorficznej. Po podaniu dożylnym nanocząsteczki ulegają natychmiastowej dysocjacji do rozpuszczalnych kompleksów albuminy z paklitakselem wielkości 10 nm. Albumina jest znanym czynnikiem ułatwiającym śródbłonkową, kaweolarną transcytozę składników osocza. Badania in vitro wykazały, że obecność albuminy w produkcie usprawnia transport paklitakselu przez komórki śródbłonka. Podejrzewa się, że usprawniony kaweolarny transport przez błony komórkowe odbywa się za pośrednictwem receptora albuminy gp-60 oraz, że w okolicy guza następuje zwiększone gromadzenie się paklitakselu dzięki białku SPARC, które wiąże się z albuminą.

1 ml zaw. zawiera 5 mg paklitakselu (w postaci kompleksu paklitakselu z albuminą).