Dorośli i dzieci w wieku powyżej 12 lat: 2-6 tabl./dobę w 2 lub 3 dawkach podzielonych, po posiłku (co odpowiada 34-102 mg Mg++/ dobę (1,4-4,2 mmol) oraz 108-324 mg K+/ dobę (2,7-8,3 mmol).

Lek należy przyjmować po posiłku, popijając wodą. Przyjmuje się, że całkowite dzienne zapotrzebowanie organizmu na magnez nie przekracza 5 mg/kg mc., a przy zapobieganiu niedoborom potasu podaje się do 780 mg jonu/dobę.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik produktu leczniczego, hipermagnezemia, hiperkaliemia, ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny mniejszy od 30 ml/min), zakażenia dróg moczowych, zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego (blok), bradykardia, myasthenia gravis, znaczne niedociśnienie tętnicze krwi.

Nie podawać bez wiedzy lekarza w chorobach nowotworowych. Produktu leczniczego nie należy stosować w ostrym odwodnieniu, rozległym zniszczeniu tkanek (np. oparzenia dużych powierzchni ciała). Nie podawać z innymi preparatami zawierającymi potas. Przy długotrwałym stosowaniu, w razie ciężkiej biegunki oraz u pacjentów leczonych glikozydami nasercowymi należy kontrolować stężeniapotasu i magnezu w surowicy, a w razie potrzeby także w erytrocytach. Ostrożnie stosować u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy i galaktozy lub niedoborem sacharazyizomaltazy nie powinni przyjmować produktu leczniczego.

Produktu leczniczego nie należy podawać jednocześnie z fosforanami i związkami wapnia, gdyż zmniejszają one wchłanianie magnezu. Wchłanianie magnezu zmniejsza się w obecności lipidów i fitynianów w diecie. Związki magnezu zmniejszają wchłanianie tetracyklin; należy zachować, co najmniej 3-godz. przerwę pomiędzy podaniem obydwu preparatów. Magnez zmniejsza wchłanianie związków żelaza, fluoru, oraz doustnych leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny. Antybiotyki aminoglikozydowe, cisplatyna, cykloseryna, mitramycyna, amfoterycyna B, mineralokortykosteroidy nasilają wydalanie magnezu. Glikozydy naparstnicy stosowane w połączeniu z potasem mogą prowadzić do zaburzeń rytmu serca. Produktu leczniczego nie należy stosować jednocześnie z atropiną ani hioscyjaminą, gdyż wzrasta ryzyko owrzodzeń jelita, które mogą wystąpić przy doustnym przyjmowaniu soli potasu. Produkty lecznicze moczopędne (amiloryd, spironolakton, triamteren) orazinhibitory konwertazy angiotensyny (kaptopryl i enalapryl) powodują wzrost stężenia potasu we krwi. Kortyzon zmniejsza efekt działania potasu. Zawarty w preparacie potas zmniejsza wchłanianie witaminy B12.

Zarówno magnez jak i potas uznano za bezpieczne w czasie ciąży. Obydwa jony przekraczają barierę łożyskową i przenikają do mleka kobiet karmiących (przy stabilnym zwykle poziomie osoczowym są to ilości fizjologiczne i niezbędne dla prawidłowego rozwoju płodu lub noworodka). W zalecanych dawkach produkt leczniczy może być stosowany w okresie ciąży i karmienia piersią, ale po uprzedniej konsultacji z lekarzem prowadzącym, który wskaże właściwą dawkę produktu leczniczego.

Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo rzadko) bezsenność. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (rzadko zwłaszcza u osób z zaburzeniami czynności nerek) hiperkaliemia. Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często) bóle brzucha, nudności, biegunka, zaparcia, wymioty, które zwykle ustępują samoistnie. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (rzadko) zaczerwienienie skóry. Zaburzenia serca: (rzadko) zaburzenia przewodnictwa przedsionkowokomorowego. Zaburzenia mięśniowoszkieletowei tkanki łącznej: (rzadko) osłabienie mięśniowe.

Objawy zatrucia: biegunka, nudności, zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego, zaburzenia oddechu, spadek ciśnienia krwi, drgawki, nużliwość mięśni, uczucie znużenia, opadanie powiek. Należy stosować leczenie objawowe. Przy ciężkich zatruciach podaje się dożylnie sole wapnia lub dokonuje dializy.

Magnez spełnia liczne funkcje metaboliczne: jest aktywatorem około 300 enzymów, między inymi regulujących syntezę, magazynowanie i transport związków bogatoenergetycznych oraz glikolitycznych. Jony magnezu biorą udział w syntezie białek i kwasów nukleinowych oraz metabolizmie tłuszczów. Są niezbędne między innymi do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego, układu krążenia, mięśni poprzecznie prążkowanych i gładkich. Magnez zawarty w płynach zewnątrzkomórkowych antagonizuje działanie wapnia, podwyższa próg pobudliwości komórek i hamuje uwalnianie neuroprzekaźników. Wewnątrzkomórkowy magnez obniża stężenie cholesterolu, moduluje skurcz miocytów oraz mięśni gładkich naczyń krwionośnych. Jony magnezu modulują napływ jonów wapnia do cytoplazmy ponieważ magnez wpływa na przepuszczalność błon komórkowych.

1 tabl. zawiera: 17 mg jonów magnezu w postaci 250 mg magnezu wodoroasparaginianu, oraz 54 mg jonów potasu w postaci 250 mg potasu wodoroasparaginianu.