Hydroksychlorochina działa w sposób skumulowany i wymaga kilku tygodni, aby uzyskać efekt terapeutyczny, natomiast niewielkie działania niepożądane mogą wystąpić stosunkowo wcześnie. W przypadku chorób reumatycznych leczenie należy przerwać, jeśli nie nastąpi poprawa do 6 m-cy jego stosowania. W przypadku chorób ulegających zaostrzeniu pod wpływem światła, leczenie należy stosować wyłącznie w okresie największej ekspozycji na światło. Dorośli (w tym osoby w podeszłym wieku). Należy zastosować najniższą skuteczną dawkę. Dawka ta nie powinna przekraczać 6,5 mg/kg mc./dobę (obliczona na podstawie należnej mc., a nie rzeczywistej mc.) i powinna wynosić 200 mg lub 400 mg/dobę. Dawek 400 mg nie należy stosować u osób dorosłych o należnej mc. niższej niż 62 kg. Dzieci i młodzież. Należy zastosować najniższą skuteczną dawkę, która nie powinna przekraczać 6,5 mg/kg mc./dobę w odniesieniu do należnej mc. Tabl. 200 mg nie należy zatem stosować u dzieci o należnej masie ciała niższej niż 31 kg.

Tabl. są przeznaczone do podawania doustnego. Każdą dawkę należy przyjmować z posiłkiem lub szklanką mleka.

Nadwrażliwość na substancję czynną, pochodne 4-aminochinoliny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Wcześniej istniejąca makulopatia oka. Wiek poniżej 6 lat (tabletki 200 mg nie są dostosowane do podawania u pacjentów o mc. <35 kg) lub przy należnej mc. <31 kg.

Wszyscy pacjenci powinni przejść badanie okulistyczne przed rozpoczęciem leczenia produktem. Następnie badania okulistyczne należy powtarzać przynajmniej co 12 m-cy. Toksyczny wpływ na siatkówkę jest w dużej mierze zależny od dawki. Ryzyko uszkodzenia siatkówki jest niewielkie przy dobowych dawkach do 6,5 mg/kg mc. Przekroczenie zalecanej dawki gwałtownie zwiększa ryzyko toksycznego wpływu na siatkówkę. Badanie powinno obejmować sprawdzenie ostrości wzroku i widzenia barwnego, staranną oftalmoskopię, fundoskopię i badanie centralnego pola widzenia z czerwoną diodą. Badanie to powinno odbywać się częściej i być dostosowane do pacjenta w następujących sytuacjach: dawka dobowa przekracza 6,5 mg/kg beztłuszczowej mc. Stosowanie całkowitej mc. jako wskazówki dotyczącej dawkowania może spowodować przedawkowanie u osób otyłych; niewydolność nerek; zmniejszenie ostrości wzroku; wiek >65 lat; dawka skumulowana powyżej 200 g. Należy natychmiast przerwać stosowanie produktu u każdego pacjenta, u którego wystąpią zaburzenia pigmentacyjne, ubytki pola widzenia lub inne nieprawidłowości, których nie można wyjaśnić trudnościami z akomodacją. Pacjenci powinni być nadal obserwowani, ponieważ zmiany w obrębie siatkówki i zaburzenia widzenia mogą postępować nawet po zakończeniu leczenia. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania hydroksychlorochiny z lekami o działaniu toksycznym na siatkówkę, takimi jak tamoksyfen. Wykazano, że hydroksychlorochina może powodować ciężką hipoglikemię, w tym utratę przytomności, co może zagrażać życiu pacjentów stosujących lub niestosujących leki przeciwcukrzycowe. Należy ostrzec pacjentów leczonych hydroksychlorochiną o ryzyku wystąpienia hipoglikemii i związanych z nią objawów klinicznych. Konieczne są kontrole stężenia glukozy we krwi i w razie potrzeby skorygowanie leczenia, jeśli wystąpią objawy kliniczne wskazujące na hipoglikemię. Hydroksychlorochina może wydłużać odstęp QTc u niektórych pacjentów z grupy wysokiego ryzyka. Hydroksychlorochinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z wrodzonym lub nabytym wydłużeniem odstępu QT i/lub ze stwierdzonymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, takimi jak: choroba serca, np. niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego; zaburzenia proarytmiczne, np. bradykardia (częstość rytmu serca <50 uderzeń/min); epizody arytmii komorowej w wywiadzie; niewyrównana hipokaliemia i/lub hipomagnezemia; równoczesne stosowanie leków wydłużających odstęp QT, ponieważ może to prowadzić do zwiększonego ryzyka występowania komorowych zaburzeń rytmu serca. Wielkość wydłużenia odstępu QT może wzrosnąć wraz ze wzrostem stężenia substancji czynnej, dlatego nie należy przekraczać zalecanej dawki produktu leczniczego. Jeśli podczas leczenia hydroksychlorochiną wystąpią objawy zaburzeń rytmu serca, należy przerwać leczenie i wykonać badanie EKG. U pacjentów leczonych produktem zgłaszano przypadki kardiomiopatii prowadzącej do niewydolności serca, niekiedy zakończonej zgonem. Zaleca się obserwację kliniczną pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych kardiomiopatii. Jeśli podczas leczenia hydroksychlorochiną wystąpią objawy kardiomiopatii, leczenie należy przerwać. W razie stwierdzenia zaburzeń przewodzenia (blok odnogi pęczka Hisa/blok przedsionkowo-komorowy serca) oraz przerostu obu komór serca, należy wziąć pod uwagę występowanie przewlekłej toksyczności. W trakcie leczenia hydroksychlorochiną notowano przypadki ciężkich skórnych działań niepożądanych (ang. SCAR), w tym reakcje polekowe z eozynofilią i objawami ogólnymi (zespół DRESS), ostrą uogólnioną osutkę krostkową (AGEP), zespół Stevens-Johnsona (SJS) i toksyczne martwicze oddzielenie się naskórka (TEN). Jeśli u pacjenta wystąpi ciężka reakcja skórna, może być konieczna hospitalizacja, ponieważ te choroby mogą zagrażać życiu i prowadzić do zgonu. Jeśli wystąpią objawy przedmiotowe i podmiotowe świadczące o ciężkich reakcjach skórnych, należy natychmiast przerwać leczenie hydroksychlorochiną i rozważyć inne leczenie. Produkt należy stosować ostrożnie u pacjentów przyjmujących leki, które mogą powodować niepożądane reakcje ze strony oczu lub skóry. Należy również zachować ostrożność w razie jego stosowania w następujących przypadkach: pacjenci z chorobą wątroby lub nerek oraz osoby przyjmujące leki o znanym niekorzystnym wpływie na te narządy. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby należy oznaczyć stężenie hydroksychlorochiny w osoczu i odpowiednio dostosować dawkowanie leku; pacjenci z ciężkimi zaburzeniami przewodu pokarmowego, układu neurologicznego lub krwi. Zaleca się również zachowanie ostrożności w przypadku pacjentów z nadwrażliwością na chininę, z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej, z porfirią skórną późną, które mogą ulec zaostrzeniu pod wpływem stosowania hydroksychlorochiny, oraz u pacjentów z łuszczycą, ponieważ wydaje się, że leczenie zwiększa ryzyko występowania reakcji skórnych. Małe dzieci są szczególnie wrażliwe na toksyczne działanie 4-aminochinolin. W związku z tym pacjentów należy poinformować o konieczności przechowywania produktu w miejscu niedostępnym dla dzieci. Podczas długotrwałego leczenia u pacjentów należy okresowo wykonywać badanie morfologii krwi z rozmazem, a w przypadku wystąpienia nieprawidłowości, należy przerwać leczenie hydroksychlorochiną. Wszyscy pacjenci leczeni długotrwale powinni być poddawani okresowym badaniom czynności mięśni szkieletowych i odruchów ścięgnistych. W razie ich osłabienia, produkt leczniczy należy odstawić. Podczas stosowania siarczanu hydroksychlorochiny zgłaszano poważne przypadki polekowego uszkodzenia wątroby (DILI), w tym uszkodzenie komórek wątrobowych, cholestatyczne uszkodzenie wątroby, ostre zapalenie wątroby, mieszane uszkodzenie wątrobowokomórkowe/cholestatyczne i piorunującą niewydolność wątroby (w tym przypadki zakończone zgonem). Czynniki ryzyka mogą obejmować istniejącą wcześniej chorobę wątroby lub stany predysponujące, takie jak niedobór dekarboksylazy uroporfirynogenu lub jednoczesne stosowanie leków hepatotoksycznych. Należy niezwłocznie przeprowadzić ocenę kliniczną i pomiary parametrów czynnościowych wątroby u pacjentów, którzy zgłaszają objawy mogące wskazywać na uszkodzenie wątroby. W przypadku pacjentów ze znacznymi nieprawidłowościami w pracy wątroby, lekarz powinien ocenić stosunek korzyści do ryzyka z kontynuacji leczenia. Reaktywację wirusa zapalenia wątroby typu B zgłaszano u pacjentów leczonych hydroksychlorochiną w połączeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi. Dane dotyczące rakotwórczości u zwierząt dostępne są tylko dla jednego gatunku w odniesieniu do leku macierzystego chlorochiny, a w badaniu tym uzyskano wynik negatywny. Nie ma wystarczających danych dotyczących ludzi, aby możliwe było wykluczenie podwyższonego ryzyka rozwoju raka u pacjentów przyjmujących leczenie przewlekłe. U niektórych pacjentów leczonych hydroksychlorochiną notowano zachowania samobójcze i zaburzenia psychiczne. Zaburzenia psychiczne, stanowiące działanie niepożądane, zwykle występowały w ciągu miesiąca po rozpoczęciu leczenia hydroksychlorochiną-występowały także u pacjentów, u których w wywiadzie nie stwierdzono takich zaburzeń. Należy poinstruować pacjentów, aby niezwłocznie zasięgnęli porady lekarza, jeśli podczas leczenia wystąpią u nich objawy psychiczne. Podczas stosowania produktu mogą wystąpić zaburzenia pozapiramidowe. Produkt leczniczy zawiera laktozę. Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Wkrótce po rozpoczęciu leczenia zgłaszano zaburzenia akomodacji oczu, co może powodować zaburzenia widzenia. Pacjentów należy ostrzec o możliwości wystąpienia tych zaburzeń w kontekście prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. Jeśli zaburzenia te nie ulegają samoograniczeniu, ustąpią po obniżeniu dawki lub przerwaniu leczenia.

Hydroksychlorochinę należy stosować ostrożnie u pacjentów przyjmujących leki o stwierdzonym działaniu wydłużającym odstęp QT, na przykład leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne, niektóre leki przeciwinfekcyjne (leki przeciwbakteryjne, takie jak fluorochinolony, np. moksyfloksacyna, makrolidy, np. azytromycyna, leki przeciwwirusowe, takie jak sakwinawir, leki przeciwgrzybicze, takie jak flukonazol, leki przeciwpasożytnicze, takie jak pentamidyna), ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu. Nie należy stosować halofantryny równocześnie z hydroksychlorochiną. Ponieważ hydroksychlorochina może nasilać działanie leków hipoglikemizujących, może być konieczne obniżenie dawek insuliny lub leków przeciwcukrzycowych. Podawanie hydroksychlorochiny ze środkami przeciwmalarycznymi, o których wiadomo, że obniżają próg drgawkowy (np. meflochina), może zwiększać ryzyko wystąpienia drgawek. Działanie leków przeciwpadaczkowych może być zaburzone, jeśli podaje się je razem z hydroksychlorochiną. Ze względu na możliwy efekt addycyjny, należy unikać jednoczesnego stosowania z lekami o potencjalnym działaniu toksycznym na narząd wzroku lub na krew. Podczas jednoczesnego stosowania hydroksychlorochiny z agalzydazą występuje teoretyczne ryzyko hamowania aktywności wewnątrzkomórkowej ?-galaktozydazy. Siarczan hydroksychlorochiny może również podlegać kilku znanym interakcjom chlorochiny, mimo że nie istnieją szczegółowe doniesienia. Należą do nich: nasilenie bezpośredniego działania blokującego połączenie nerwowo-mięśniowe przez antybiotyki aminoglikozydowe; antagonistyczny wpływ na działanie neostygminy i pirydostygminy; ograniczenie odpowiedzi humoralnej na pierwotne szczepienie śródskórną szczepionką przeciwko wściekliźnie produkowaną z wykorzystaniem ludzkich komórek diploidalnych. Jednoczesne podawanie z zawierającymi magnez lekami zobojętniającymi kwas żołądkowy lub kaolinem może spowodować obniżenie wchłaniania chlorochiny. Zatem na zasadzie ekstrapolacji, hydroksychlorochinę należy przyjmować w odstępie wynoszącym co najmniej dwie godziny od leków zobojętniających kwas żołądkowy lub kaolinu. W badaniach in vitro hydroksychlorochina jest metabolizowana głównie przez izoenzymy CYP2C8, CYP3A4 i CYP2D6, bez większościowego udziału pojedynczego izoenzymu CYP. Jednoczesne stosowanie cymetydyny będącej ogólnym inhibitorem enzymów CYP powodowało 2-krotne zwiększenie ekspozycji na chlorochinę. Ze względu na brak badań in vivo dotyczących interakcji zaleca się zachowanie ostrożności (tj. monitorowanie działań niepożądanych) podczas jednoczesnego stosowania z cymetydyną albo silnymi inhibitorami izoenzymów CYP2C8 i/lub CYP3A4 lub CYP2D6 (takimi jak gemfibrozil, klopidogrel, rytonawir, itrakonazol, klarytromycyna, sok grapefruitowy, fluoksetyna, paroksetyna, chinidyna). Zgłaszano brak skuteczności hydroksychlorochiny podczas jednoczesnego stosowania z ryfampicyną będącą silnym induktorem izoenzymu CYP2C8 i CYP3A4. Zaleca się zachowanie ostrożności (tj. monitorowanie skuteczności) podczas jednoczesnego stosowania z silnymi induktorami izoenzymów CYP2C8 i/lub CYP3A4 (takimi jak ryfampicyna, ziele dziurawca, karbamazepina, fenobarbital, fenytoina). W badaniach in vitro hydroksychlorochina w wysokich stężeniach hamuje P-gp. Z tego względu podczas jednoczesnego stosowania z hydroksychlorochiną istnieje możliwość wzrostu stężeń substratów P-gp. Zgłaszano występowanie podwyższonych stężeń digoksyny w surowicy podczas jednoczesnego stosowania digoksyny i hydroksychlorochiny. Zaleca się stosowanie ostrożności (tj. odpowiednio monitorowanie działań niepożądanych lub stężeń w osoczu) podczas jednoczesnego stosowania substratów P-gp o wąskim współczynniku terapeutycznym (takich jak digoksyna, dabigatran). W badaniach in vitro hydroksychlorochina hamuje izoenzym CYP2D6. U pacjentów otrzymujących hydroksychlorochinę i pojedynczą dawkę metoprololu, substancji służącej ocenie izoenzymu CYP2D6, wartości Cmax i AUC metoprololu uległy 1,7-krotnemu zwiększeniu, co sugeruje, że hydroksychlorochina jest umiarkowanym inhibitorem izoenzymu CYP2D6. Zaleca się zachowanie ostrożności (tj. odpowiednio monitorowanie działań niepożądanych lub stężeń w osoczu) podczas jednoczesnego stosowania substratów izoenzymu CYP2D6 o wąskim współczynniku terapeutycznym (takich jak flekainid, propafenon). W badaniach in vitro hydroksychlorochina hamuje izoenzym CYP3A4. Zgłaszano występowanie podwyższonego stężenia cyklosporyny w osoczu (substrat izoenzymu CYP3A4 i P-gp) podczas jednoczesnego stosowania cyklosporyny i hydroksychlorochiny. Ze względu na brak badań in vivo dotyczących interakcji z substratami wrażliwymi na wpływ na izoenzym CYP3A4 zaleca się zachowanie ostrożności (tj. monitorowanie działań niepożądanych) podczas jednoczesnego stosowania hydroksychlorochiny z substratami izoenzymu CYP3A4 (takimi jak cyklosporyna, statyny). W badaniu interakcji z pojedynczą dawką stwierdzono, że chlorochina obniżała biodostępność prazykwantelu. Nie wiadomo, czy podobny efekt występuje podczas jednoczesnego stosowania hydroksychlorochiny i prazykwantelu. Na zasadzie ekstrapolacji, ze względu na podobieństwa strukturalne i parametrów farmakokinetycznych pomiędzy hydroksychlorochiną i chlorochiną, można oczekiwać podobnego efektu dla hydroksychlorochiny.

Dane z populacyjnego badania kohortowego obejmującego 2045 ciąż narażonych na działanie hydroksychlorochiny, sugerują niewielki wzrost względnego ryzyka (RR) wrodzonych wad rozwojowych związanych z ekspozycją na hydroksychlorochinę w I trymestrze ciąży (n = 112 zdarzeń). Dla dawki dobowej ł400 mg RR wynosił 1,33 (95% CI, 1,08 - 1,65). Dla dawki dobowej <400 mg RR wynosił 0,95 (95% CI, 0,60-1,50). Badania na zwierzętach z chlorochiną mającą podobną budowę, wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję przy dużej ekspozycji u matki. U ludzi hydroksychlorochina przenika przez łożysko, a stężenia we krwi u płodu są podobne do stężeń we krwi u matki. Podczas ciąży należy unikać stosowania siarczanu hydroksychlorochiny z wyjątkiem sytuacji, gdy w opinii lekarza możliwe korzyści przeważają nad potencjalnymi zagrożeniami. Jeśli leczenie hydroksychlorochiną podczas ciąży jest konieczne, należy stosować najniższą skuteczną dawkę. W przypadku przedłużonego stosowania w czasie ciąży, podczas monitorowania dziecka należy wziąć pod uwagę profil bezpieczeństwa hydroksychlorochiny, a w szczególności okulistyczne działania niepożądane. W badaniach na zwierzętach wykazano przypadki zaburzenia płodności u samców pod wpływem chlorochiny. Brak jest danych dotyczących wpływu hydroksychlorochiny na płodność u ludzi. Hydroksychlorochina przenika do mleka ludzkiego (poniżej 2% dawki przyjętej przez matkę po przeprowadzeniu korekcji względem mc.). Należy starannie rozważyć długotrwałe stosowanie hydroksychlorochiny w okresie karmienia piersią ze względu na powolną eliminację i możliwość kumulacji toksycznej ilości leku u niemowlęcia. Niemowlęta są niezwykle wrażliwe na toksyczne działanie związków 4-aminochinolinowych. Dane dotyczące bezpieczeństwa u niemowląt karmionych piersią podczas długotrwałego leczenia hydroksychlorochiną są bardzo ograniczone. Lekarz przepisujący powinien ocenić potencjalne ryzyko i korzyści jej stosowania podczas karmienia piersią, w zależności od wskazań i czasu trwania leczenia.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (nieznana) zahamowanie czynności szpiku kostnego, niedokrwistość, niedokrwistość aplastyczna, agranulocytoza, leukopenia, małopłytkowość. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) jadłowstręt; (nieznana) hipoglikemia, hydroksychlorochina może nasilać porfirię. Zaburzenia psychiczne: (często) chwiejność emocjonalna; (niezbyt często) nerwowość; (nieznana) psychoza, zachowania samobójcze, depresja, omamy, niepokój, pobudzenie, dezorientacja, urojenia, mania i zaburzenia snu. Zaburzenia układu nerwowego: (często) bóle głowy; (niezbyt często) zawroty głowy; (nieznana) podczas stosowania leków z tej grupy zgłaszano napady drgawkowe, zaburzenia pozapiramidowe, takie jak dystonia, dyskinezy i drżenia. Zaburzenia oka: (często) nieostre widzenie związane z zaburzeniami akomodacji - działanie zależne od dawki i odwracalne; (niezbyt często) retinopatia ze zmianami barwnikowymi i zaburzeniami pola widzenia. We wczesnej postaci wydaje się być odwracalna po zaprzestaniu stosowania hydroksychlorochiny. Jeśli dojdzie do jej rozwoju, może istnieć ryzyko progresji nawet po zaprzestaniu leczenia. U pacjentów ze zmianami w obrębie siatkówki początkowo objawy mogą nie występować lub mogą występować mroczki z pierścieniami paracentralnymi i pericentralnymi, mroczkami skroniowymi i nieprawidłowym widzeniem kolorów. Zgłaszano występowanie zmian w obrębie rogówki obejmujących obrzęk i zmętnienia - zmiany te są bezobjawowe lub mogą wywołać takie zaburzenia, jak efekt halo, nieostre widzenie lub światłowstręt. Mogą one mieć charakter przejściowy lub ustępować po zakończeniu leczenia; (nieznana) makulopatie i zwyrodnienia plamki żółtej - działania te mogą być nieodwracalne. Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) zawroty głowy, szum w uszach; (nieznana) utrata słuchu. Zaburzenia serca: (nieznana) wydłużenie odstępu QT u pacjentów z określonymi czynnikami ryzyka, które mogą prowadzić do wystąpienia zaburzeń rytmu serca (torsade de pointes, częstoskurcz komorowy), kardiomiopatia, która może prowadzić do niewydolności serca i w niektórych przypadkach do zgonu. W razie stwierdzenia zaburzeń przewodzenia (blok odnogi pęczka Hisa/blok przedsionkowo-komorowy), jak również przerostu obu komór serca, należy wziąć pod uwagę występowanie przewlekłej toksyczności. Przerwanie stosowania hydroksychlorochiny może wiązać się z ustąpieniem zaburzeń. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) bóle brzucha, nudności; (często) biegunka, wymioty - objawy te zwykle ustępują niezwłocznie po zmniejszeniu dawki lub po przerwaniu leczenia. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (niezbyt często) nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby; (nieznana) polekowe uszkodzenie wątroby (DILI), w tym uszkodzenie komórek wątrobowych, cholestatyczne uszkodzenie wątroby, ostre zapalenie wątroby, mieszane wątrobowokomórkowe/cholestatyczne uszkodzenie wątroby i piorunująca niewydolność wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) świąd, wysypka skórna; (niezbyt często) zaburzenia pigmentacji skóry i błon śluzowych, rozjaśnienie włosów, nadmierne wypadanie włosów - zwykle ustępują łatwo po zakończeniu leczenia; (nieznana); (nieznana) rumień wielopostaciowy, nadwrażliwość na światło, złuszczające zapalenie skóry, zespół Sweeta i ciężkie skórne działania niepożądane (SCAR) w tym zespół Stevens-Johnsona (SJS), toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN), wysypka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS), ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP). Należy odróżnić AGEP od łuszczycy, choć hydroksychlorochina może wywołać napady łuszczycy. Stosowanie produktu leczniczego może wiązać się z występowaniem gorączki i hiperleukocytozy - pozytywny skutek przynosi zazwyczaj przerwanie stosowania hydroksychlorochiny. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (niezbyt często) zaburzenia czuciowe i ruchowe; (nieznana) miopatia mięśni szkieletowych lub neuromiopatia prowadzące do postępującego osłabienia i zaniku proksymalnych grup mięśniowych, osłabienie odruchów ścięgnistych i nieprawidłowe wyniki badań przewodnictwa nerwowego.

Przedawkowanie pochodnych 4-aminochinoliny jest szczególnie niebezpieczne u niemowląt. Niewielkie dawki 1-2 g okazywały się śmiertelne. Objawami przedawkowania mogą być: bóle głowy, zaburzenia widzenia, zapaść sercowo-naczyniowa, drgawki, hipokaliemia, zaburzenia rytmu i przewodzenia, w tym wydłużenie odstępu QT, torsade de pointes, częstoskurcz komorowy i migotanie komór, poszerzenie zespołu QRS, bradykardia, rytm węzłowy, blok przedsionkowo-komorowy, a następnie nagłe i potencjalnie śmiertelne zatrzymanie oddechu i zatrzymanie akcji serca. Konieczna jest natychmiastowa pomoc lekarska, ponieważ działania te mogą pojawić się wkrótce po przedawkowaniu. Należy natychmiast doprowadzić do opróżnienia żołądka poprzez wymioty lub płukanie żołądka. Węgiel aktywowany w dawce co najmniej pięciokrotnie przekraczającej przyjętą dawkę może hamować dalsze wchłanianie, jeśli zostanie wprowadzony do żołądka przez zgłębnik, po płukaniu i w ciągu 30 minut od przyjęcia. W razie przedawkowania należy rozważyć pozajelitowe podanie diazepamu. Wykazano, że jest on korzystny w odwracaniu kardiotoksyczności powodowanej przez chlorochinę. W razie konieczności należy zastosować wspomaganie oddechu i leczenie wstrząsu.

Leki przeciwmalaryczne, takie jak chlorochina i hydroksychlorochina, mają kilka działań farmakologicznych, które mogą przyczyniać się do ich efektu terapeutycznego w leczeniu chorób reumatycznych, ale rola każdego z nich nie jest znana. Należą do nich: interakcja z grupami sulfhydrylowymi, interferencja z aktywnością enzymów (w tym fosfolipazy, reduktazy NADH cytochromu C, cholinesterazy, proteaz i hydrolaz), wiązanie DNA, stabilizacja błon lizosomalnych, hamowanie tworzenia prostaglandyn, hamowanie chemotaksji komórek wielojądrzastych i fagocytozy, możliwe zaburzenia wytwarzania interleukiny 1 przez monocyty i hamowanie uwalniania nadtlenku przez neutrofile.

1 tabl. powl. zawiera 200 mg hydroksychlorochiny siarczanu, co odpowiada 154,80 mg hydroksychlorochiny.