Zawartość 1 fiol. stanowi pojedynczą dawkę do podania do pęcherza moczowego. Czas trwania leczenia. Rak in situ. Standardowy schemat leczenia składa się z pojedynczej dawki produktu raz w tyg. przez 6 kolejnych tyg., jako leczenie wprowadzające. Leczenia bakteriami BCG nie można rozpocząć przed upływem 2-3 tyg. od resekcji przezcewkowej (ang. TUR). Po 4 tyg. przerwy należy kontynuować leczenie podtrzymujące opisane poniżej, przez co najmniej rok. Schematy leczenia podtrzymującego: leczenie wprowadzające (leczenie profilaktyczne w celu zapobiegania nawrotom): leczenie bakteriami BCG należy rozpocząć po około 2-3 tyg. po resekcji przezcewkowej lub po biopsji pęcherza moczowego i po bezurazowym cewnikowaniu i powtarzać co tydz. przez 6 tyg. W przypadku guzów o umiarkowanym i wysokim ryzyku należy zastosować leczenie podtrzymujące; leczenie podtrzymujące: schemat pojedynczego cyklu leczenia to 12 miesięczna terapia, w tym w czasie produkt jest podawany raz/m-c. Inny schemat leczenia podtrzymującego to 3 podania z tyg. przerwą w 3, 6, 12, 18, 24, 30 i 36 miesiącu od rozpoczęcia leczenia przez minimum 1 rok do 3 lat. Podczas stosowania tego schematu leczenia podaje się do 27 dawek tego produktu w okresie 3 lat. Metody leczenia według różnych schematów, z zastosowaniem różnych szczepów BCG, były oceniane w badaniach klinicznych obejmujących dużą grupę pacjentów. W chwili obecnej nie można jednoznacznie stwierdzić, który z opisanych schematów jest najkorzystniejszy. Chociaż leczenie podtrzymujące zmniejsza prawdopodobieństwo nawrotu choroby i może zmniejszyć progresję, to u niektórych pacjentów działania niepożądane oraz dyskomfort związany z leczeniem mogą przeważyć korzyści wynikające z leczenia. Dlatego przed rozpoczęciem lub kontynuacją leczenia podtrzymującego należy przeprowadzić ocenę stosunku korzyści do ryzyka oraz uwzględnić preferencje pacjenta. Dzieci. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego u dzieci. W związku z tym tego produktu leczniczego nie należy stosować u dzieci. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie ma specjalnych zaleceń lub przeciwwskazań dotyczących stosowania produktu u pacjentów w podeszłym wieku.

Produkt leczniczy należy podawać w warunkach wymaganych podczas przeprowadzenia wziernikowania pęcherza moczowego. Pacjent nie powinien przyjmować płynów 4 h przed i 2 h po podaniu produktu. Pęcherz moczowy musi być opróżniony przed podaniem bakterii BCG. Produkt leczniczy wprowadza się do pęcherza za pomocą cewnika przez cewkę moczową pod małym ciśnieniem. Jeżeli jest to możliwe, podaną do pęcherza moczowego zawiesinę leku należy pozostawić w pęcherzu na 2 h. W tym czasie, zawiesina powinna mieć dostateczny kontakt z całą powierzchnią błony śluzowej pęcherza. Dlatego też pacjenci powinni wstać po zabiegu tak szybko jak to możliwe. Po 2 h pacjent powinien opróżnić pęcherz (zaleca się oddanie moczu w pozycji siedzącej). Jeżeli nie ma przeciwwskazań, zaleca się intensywne nawadnianie pacjentów przez 48 h po podaniu każdej dawki. Instrukcja dotycząca rekonstytucji produktu leczniczego przed podaniem, patrz ChPL.

Nadwrażliwość na składniki preparatu. Zaburzenia czynności układu immunologicznego, wrodzony lub nabyty niedobór odporności spowodowany współistniejącymi chorobami (zakażenie wirusem HIV, białaczka, chłoniak), wcześniejsze leczenie przeciwnowotworowe (cytostatyki, radioterapia) lub immunosupresyjne (kortykosteroidy). Czynna gruźlica. Radioterapia pęcherza moczowego w przeszłości. Okres karmienia piersią. Dzieci (bezpieczeństwo i skuteczność stosowania nie zostały ustalone). Preparatu nie należy stosować podskórnie, domięśniowo, dożylnie ani w celu szczepienia przeciw gruźlicy.

Przed rozpoczęciem leczenia należy wykluczyć zakażenia układu moczowego. Ze względu na możliwe działania niepożądane preparat może mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługę maszyn w ruchu. Preparat może zmieniać wyniki badań oceniających czynność wątroby. Stosowanie preparatu należy przerwać w następujących przypadkach: podrażnienie pęcherza moczowego trwające dłużej niż 48 h (należy rozpocząć leczenie chinolonami, a jeśli po 10 dniach nie nastąpi całkowite wyleczenie, podawać izoniazyd przez 3 m-ce), zakażenie układu moczowego (przerwać leczenie dopóki wyniki badania moczu nie nie skończy się ustabilizują się i leczenie antybiotykami), objawowe ziarniniakowe zapalenia prostaty, zapalenie jąder i najądrzy, niedrożność cewki moczowej i ropień nerek (podawać izoniazyd lub rifampicynę przez 3-6 m-ce w zależności od wskazań), zmiany skórne, zapalenie i ból stawów lub zespoł Reitera (podawać leki przeciwhistaminowe lub NLPZ, a jeśli nie będzie poprawy, to izoniazyd przez 3 m-ce), ogólnoustrojowa reakcja na prątki BCG bez objawów wstrząsu septycznego (podawać 3 leki przeciwgruźlicze przez 6 m-cy; konieczna jest konsultacja ze specjalistą od chorób zakaźnych), ogólnoustrojowa reakcja na prątki BCG z objawami wstrząsu septycznego (podać 3 leki przeciwgruźlicze w połączeniu z wysokimi dawkami krótko działających kortykoidów; konieczna jest konsultacja ze specjalistą od chorób zakaźnych). Zaleca się stosowanie prezerwatyw przez tydzień po leczeniu preparatem.

Nie podawać jednocześnie z kortykosteroidami i cytostatykami. Ze względu na wrażliwość prątków preparatu nie należy stosować łącznie z: etambutolem, streptomycyną, kwasem p-aminosalicylowym, izoniazydem, rifampicyną, fluorochinolonami, doksycykliną, gentamycyną, preparatami odkażającymi drogi moczowe i środkami poślizgowymi. Prątki są oporne na pyrazinamid i cykloserynę.

Ze względu na brak badań nie zaleca się stosowania w ciąży. Nie stosować w okresie karmienia piersią (nie wiadomo, czy prątki przenikają do mleka matki).

Bardzo często: nudności, zapalenie pęcherza, ziarniniaki błony śluzowej pęcherza, częste, bolesne oddawanie moczu, bezobjawowe ziarniniakowe zapalenie prostaty, gorączka poniżej 38,5°C, objawy grypopodobne (złe samopoczucie, gorączka, dreszcze), ogólne złe samopoczucie. Często: gorączka powyżej 38,5°C. Niezbyt często: cytopenia, anemia, zespół Reitera, zapalenie płuc wywołane prątkami BCG, ziarniniak płuc, zapalenie wątroby, wysypka, ropnie, zapalenie i ból stawów, zakażenia układu moczowego, widoczny krwiomocz, skurcz pęcherza moczowego, zatrzymanie moczu, niedrożność cewki moczowej, zapalenie jąder lub najądrzy, obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, ziarniniakowe zapalenie narządów (innych niż układ moczowo-płciowy). Rzadko: zagrażająca życiu posocznica BCG, zakażenie naczyń (np. zakażenie tętniaka), ropnie nerek, objawowe ziarniniakowe zapalenie prostaty. Bardzo rzadko: zakażenie prątkami wszczepów i otaczających tkanek (np. zakażenie protezy aorty, rozrusznika serca, protezy biodra lub kolana), zapalenie szyjnych węzłów chłonnych, zapalenie okolicznych węzłów chłonnych, reakcje nadwrażliwości (obrzęk powiek, kaszel), zakażenie szpiku kostnego, ropnie mięśnia lędźwiowego lub udowego, zapalenie siatkówki, spojówek lub błony naczyniowej, przetoka naczyniowa, wymioty, przetoka jelitowa, zapalenie otrzewnej, zapalenie jąder i najądrzy oporne na leczenie lekami przeciwgruźliczymi, zakażenie żołędzi. U pacjentów z pęcherzem o małej pojemności występuje zwiększone ryzyko wystąpienia marskości pęcherza moczowego. U pacjentów z antygenem zgodności tkankowej HLA-B27 mogą nasilić się objawy choroby reumatycznej lub zespołu Reitera.

Niespecyficzny czynnik immunostymulujący pobudzający układ odpornościowy i wykazujący aktywność przeciwnowotworową. Prątki BCG zwiększają ilość granulocytów, monocytów i/lub makrofagów oraz limfocytów T, co wskazuje na miejscową aktywację układu immunologicznego. Ponadto zwiększają wydzielanie cytokin IL1, IL2, IL6 i TNF?. Większość bakterii zostaje wydalona z moczem w ciągu pierwszych godzin po podaniu; nie wiadomo, czy prątki mogą przenikać przez ścianę pęcherza moczowego.

1 fiolka zawiera nie mniej niż 2x108 i nie więcej niż 3x109 żywych cząstek BCG (Bacillus Calmette-Guerin).