Leczenie powinno być pod nadzorem lekarza doświadczonego w leczeniu hemofilii. Monitorowanie leczenia. W czasie leczenia należy właściwie oznaczyć poziomy VIII czynnika w celu odmierzenia właściwej dawki, która ma być podana pacjentowi oraz częstotliwości powtarzanych wlewów. Reakcje poszczególnych pacjentów na VIII czynnik mogą być zróżnicowane, z uwagi na różne poziomy odzysku oraz różne czasy półtrwania. Dawkowanie w oparciu o mc. może wymagać dostosowania w przypadku pacjentów z nadwagą lub niedowagą. Szczególnie w przypadku poważniejszych zabiegów chirurgicznych niezbędne jest dokładne monitorowanie terapii substytucyjnej poprzez kontrolę procesu krzepnięcia (poziom aktywności VIII czynnika w osoczu). Pacjenci powinni być obserwowani pod kątem pojawienia się u nich inhibitorów VIII czynnika. Dawkowanie. Dawkowanie i czas trwania terapii zastępczej zależą od stopnia ciężkości niedoboru VIII czynnika krzepnięcia, umiejscowienia i intensywności krwawienia oraz od stanu klinicznego pacjenta. Liczba podawanych pacjentowi jednostek VIII czynnika wyrażona jest w jednostkach międzynarodowych (j.m.), które odnoszą się do aktualnych standardów WHO dla produktów VIII czynnika krzepnięcia. Aktywność VIII czynnika krzepnięcia w osoczu jest wyrażana jako odsetek (w odniesieniu do normalnego osocza ludzkiego) lub najlepiej w j.m. (w odniesieniu do Międzynarodowego Standardu zawartości czynnika VIII w osoczu). Jedna jednostka międzynarodowa aktywności czynnika VIII jest równa aktywności czynnika VIII zawartego w 1 ml normalnego osocza ludzkiego. Leczenie na żądanie. Przeliczanie wymaganego dawkowania czynnika VIII opiera się na empirycznym stwierdzeniu, że 1 j.m. czynnika VIII na kg mc. zwiększa aktywność osoczowego czynnika VIII o około 2% zwykłej aktywności (2 j.m./dl). Wymagane dawkowanie przeliczane jest przy użyciu następującego wzoru: Wymagana liczba jednostek = mc. [kg] x pożądany wzrost poziomu VIII czynnika [% lub j.m./dl] x 0,5. Dawka produktu oraz częstotliwość jego podawania powinna zawsze być indywidualnie dobrana w zależności od efektywności klinicznej u poszczególnych pacjentów. W razie wystąpienia następujących przypadków krwawienia, aktywność czynnika VIII nie powinna spaść poniżej podanych wartości dla aktywności w osoczu (w % normy lub j.m./dl) odpowiadającym okresie czasu. Możliwe dawkowanie w przypadkach krwawień i przy zabiegach chirurgicznych. Niewielki wylew do stawów, krwawienie z mięśnia lub jamy ustnej: 20-40 j.m./dl - powtarzać co 12-24 h co najmniej przez 1 dzień, do czasu ustąpienia bólu i ustania krwawienia lub wyleczenia. Większy wylew do stawów, wylew do mięśnia lub krwiak: 30-60 j.m./dl - powtarzać wlew co 12-24 h przez 3-4 dni lub więcej, do czasu ustąpienia bólu i ostrej dysfunkcji. Krwotoki zagrażające życiu: 60-100 j.m./dl - powtarzać wlew co 8-24 h, do czasu ustąpienia zagrożenia. Niewielkie zabiegi chirurgiczne z ekstrakcją zęba włącznie: 30-60 j.m./dl - co 24 h, co najmniej przez 1 dzień, do czasu wyleczenia. Znaczne zabiegi chirurgiczne: 80-100 j.m./dl (przed i pooperacyjnie) - powtarzać wlew co 8 - 24 h do odpowiedniego zagojenia rany, następnie terapeutycznie przez co najmniej 7 dni w celu utrzymania aktywności VIII czynnika wynoszącej 30% - 60% (j.m./dl). Profilaktyka. W długoterminowym postępowaniu profilaktycznym przeciw krwawieniom u chorych na ciężką postać hemofilii typu A, podaje się zwykle od 20 do 40 j.m. czynnika VIII na kg mc. w odstępach co 2-3 dni. W niektórych przypadkach, w szczególności u pacjentów w młodym wieku, konieczne jest częstsze podawanie tego czynnika lub zastosowanie większych dawek. Dzieci i młodzież. Dawkowanie u dzieci uzależnione jest od mc., w związku z tym wielkość dawki ustalana jest na tej samej zasadzie, co u dorosłych. Częstość podawania powinna być zawsze ustalana indywidualnie, w zależności od efektywności klinicznej. Opisywane są przypadki leczenia dzieci młodszych niż w wieku 6 lat.

Do stosowania dożylnego. Preparat przed podaniem należy ogrzać do temperatury pokojowej lub temperatury ciała. Podawać powoli dożylnie, we wstrzyknięciu lub infuzji, z szybkością odpowiednią dla komfortu pacjenta. Szybkość wstrzyknięcia lub infuzji nie powinna przekraczać 2 ml/minutę. Należy obserwować pacjenta w kierunku jakichkolwiek reakcji natychmiastowych. W przypadku wystąpienia reakcji, które mogą być związane z podawaniem produktu, należy zmniejszyć szybkość infuzji lub wstrzymać podawanie, w zależności od stanu klinicznego pacjenta.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Możliwe są reakcje nadwrażliwości typu alergicznego. W razie wystąpienia takich objawów pacjenci powinni natychmiast odstawić produkt leczniczy i skontaktować się z lekarzem prowadzącym. Pacjenci powinni być poinformowani o wczesnych objawach reakcji nadwrażliwości, takich jak pokrzywka, uogólniona pokrzywka, ucisk w klatce piersiowej, świszczący oddech, spadek ciśnienia tętniczego krwi i anafilaksja. W razie wystąpienia wstrząsu należy przestrzegać aktualnych wytycznych dotyczących terapii wstrząsu. Wytwarzanie neutralizujących przeciwciał (inhibitorów) czynnika VIII jest znanym powikłaniem podczas leczenia chorych na hemofilię typu A. Inhibitory te są zazwyczaj immunoglobulinami z grupy IgG skierowanymi przeciwko aktywności prokoagulacyjnej czynnika VIII. Ich ilość oznacza się w jednostkach Bethesda (BU) na mililitr osocza, przy użyciu zmodyfikowanego testu. Ryzyko wytworzenia inhibitorów jest związane z ekspozycją na czynnik VIII i jest ono najwyższe w ciągu 20 pierwszych dni ekspozycji. W rzadkich przypadkach wytworzenie inhibitorów może nastąpić po pierwszych 100 dniach ekspozycji. Nawracające przypadki występowania inhibitorów (o niskim mianie) obserwowano po zmianie produktu czynnika VIII na inny produkt go zawierający, u pacjentów uprzednio poddawanych terapii, po ponad 100 dniach ekspozycji, u których dochodziło już wcześniej do wytworzenia inhibitorów. Dlatego zaleca się uważną obserwację pod względem pojawiania się inhibitorów u wszystkich pacjentów, u których zmieniono stosowany preparat. Wszyscy pacjenci leczeni ludzkim VIII czynnikiem krzepnięcia powinni być uważnie monitorowani pod kątem wytworzenia inhibitorów za pomocą odpowiednich testów laboratoryjnych oraz obserwacji klinicznej. W przypadku, gdy żądane poziomy aktywności czynnika VIII w osoczu nie mogą być osiągnięte lub gdy nie uzyskuje się odpowiedniej kontroli krwawienia po zastosowaniu właściwej dawki, należy wykonać badanie na obecność inhibitorów FVIII. U pacjentów z wysokim poziomem inhibitorów leczenie czynnikiem VIII może być nieskuteczne, i należy rozważyć podjęcie innych działań terapeutycznych. Pacjenci tacy powinni być prowadzeni przez lekarzy doświadczonych w leczeniu pacjentów z hemofilią typu A oraz pacjentów, u których doszło do wytworzenia inhibitorów czynnika VIII. U pacjentów z istniejącymi czynnikami ryzyka zaburzeń sercowo naczyniowych, terapia zastępcza czynnikiem FVIII może zwiększyć ryzyko tych zaburzeń. Jeśli wymagane jest urządzenie do centralnego dostępu żylnego (ang. CVAD), należy uwzględnić ryzyko wystąpienia powikłań związanych z CVAD, w tym zakażeń miejscowych, bakteriemii i zakrzepicy w miejscu wprowadzenia cewnika. Standardowe postępowanie zabezpieczające przed przenoszeniem zakażeń przez produkty lecznicze otrzymywane z krwi lub osocza ludzkiego obejmuje selekcję dawców, badanie przesiewowe pojedynczych donacji i pul osocza w kierunku swoistych markerów zakażenia oraz zastosowanie skutecznych metod inaktywacji/usuwania wirusów w czasie procesu wytwarzania. Pomimo tego, nie można całkowicie wykluczyć niebezpieczeństwa przeniesienia czynników zakaźnych po podaniu produktów leczniczych pochodzących z ludzkiej krwi lub osocza. Dotyczy to również nieznanych lub nowo odkrytych wirusów i innych patogenów. Stosowane środki zabezpieczające są uznawane za skuteczne wobec wirusów otoczkowych, takich jak ludzki wirus upośledzenia odporności (HIV), wirus zapalenia wątroby typu B (HBV) i wirus zapalenia wątroby typu C (HCV) oraz wobec wirusów bezotoczkowych, takich jak wirus zapalenia wątroby typu A (HAV) i parwowirus B19. U pacjentów otrzymujących regularnie lub w sposób powtarzalny produkty zawierające czynnik VIII pochodzący z osocza ludzkiego, należy rozważyć zastosowanie odpowiednich szczepień przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B. Stanowczo zaleca się, aby przy każdym podaniu pacjentowi produktu odnotować nazwę i numer serii produktu, w celu umożliwienia jej powiązania z pacjentem. Wymienione ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczą zarówno dorosłych, jak i dzieci. Produkt zawiera do 2,75 mg (0,12 mmol) sodu na ml. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów będących na kontrolowanej diecie niskosodowej. Produkt nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Nieznane są interakcje produktów ludzkiego VIII czynnika krzepnięcia z innymi produktami leczniczymi.

Nie przeprowadzano badań na zwierzętach dotyczących wpływu czynnika VIII na reprodukcję. Ze względu na rzadkie występowanie hemofilii typu A u kobiet, brak danych dotyczących stosowania czynnika VIII w czasie ciąży i karmienia piersią. Z tego względu podawanie czynnika VIII w czasie ciąży i karmienia piersią powinno być wysoce uzasadnione.

Reakcje nadwrażliwości lub alergiczne (wśród których może występować: obrzęk naczynioruchowy, pieczenie i kłucie w miejscu podania, dreszcze, napady gorąca, uogólniona pokrzywka, ból głowy, pokrzywka, spadek ciśnienia tętniczego krwi, letarg, nudności, niepokój, tachykardia, ucisk w klatce piersiowej, mrowienie, wymioty, świszczący oddech) są obserwowane bardzo rzadko i niekiedy mogą rozwinąć się w ciężką anafilaksję (ze wstrząsem włącznie). Pacjenci z hemofilią typu A mogą w bardzo rzadkich przypadkach wytworzyć przeciwciała neutralizujące (inhibitory) przeciw czynnikowi VIII. Jeżeli pojawią się tego typu inhibitory, stan taki będzie objawiał się niewystarczającą reakcją kliniczną na leczenie. W takich przypadkach zalecany jest kontakt z wyspecjalizowanym ośrodkiem leczenia hemofilii. Następujące działania niepożądane odnotowano po wprowadzeniu produktu na rynek oraz na podstawie literatury naukowej. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo rzadko) Inhibicja FVIII. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo rzadko) gorączka. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) nadwrażliwość (reakcje alergiczne). Częstość, rodzaj i nasilenie reakcji niepożądanych u dzieci są porównywalne, jak u dorosłych.

Dotychczas nieznane są objawy związane z przedawkowaniem ludzkiego VIII czynnika krzepnięcia.

Zespół : czynnik VIII / czynnik von Willebranda składa się z dwóch cząsteczek (czynnika 0VIII i czynnika von Willebranda), o różnych funkcjach fizjologicznych. Po podaniu pacjentowi z hemofilią, czynnik VIII wiąże się z czynnikiem von Willebranda we krwi. Aktywowany czynnik VIII działa jako kofaktor dla aktywowanego IX czynnika, zwiększając zdolność przekształcenia X czynnika w jego aktywną postać. Aktywowany czynnik X przekształca protrombinę w trombinę. Trombina przekształca następnie fibrynogen w fibrynę, co prowadzi do uformowania skrzepu. Hemofilia typu A jest dziedzicznym zaburzeniem krzepnięcia krwi sprzężonym z płcią, spowodowanym zbyt niskimi poziomami czynnika VIII:C, czego skutkiem są samoistne lub będące wynikiem urazu bądź zabiegu chirurgicznego obfite krwawienia do stawów, mięśni lub narządów wewnętrznych. Terapia zastępcza powoduje wzrost poziomów VIII czynnika w osoczu, pozwalając na czasowe zmniejszenie jego niedoboru oraz zahamowanie skłonności do krwawień. Oprócz swojej roli białka ochronnego dla VIII czynnika, czynnik von Willebranda pośredniczy w adhezji płytek w miejscu urazu naczynia i odgrywa rolę w agregacji płytek. Wyniki uzyskane w trakcie leczenia 16 dzieci poniżej 6 lat wskazują na taką samą skuteczność kliniczną i bezpieczeństwo stosowania, jak u starszych pacjentów.

1 fiol. zawiera 250 j.m., 500 j.m. lub 1000 j.m. ludzkiego VIII czynnika krzepnięcia (FVIII).