Dorośli. Leczenie ostrych napadów dny moczanowej: początkowo 1 mg (2 tabl.), a następnie 500 µg (1 tabl.) po upływie 1 h. Przez następne 12 h nie należy przyjmować więcej tabl. Po upływie 12 h, w razie potrzeby, można wznowić leczenie maks. dawką 500 mg (1 tabl.) co 8 h do złagodzenia objawów. Cykl leczenia powinien zakończyć się po złagodzeniu objawów lub po przyjęciu w sumie 6 mg (12 tabl.). W trakcie cyklu leczenia nie należy przyjmować więcej niż 6 mg (12 tabl.). Po ukończeniu cyklu leczenia nie należy rozpoczynać następnego cyklu przez co najmniej 3 dni (72 h). Profilaktyka ostrych napadów dny moczanowej podczas rozpoczynania leczenia allopurynolem i produktami leczniczymi o działaniu urykozurycznym: decyzję o czasie trwania leczenia należy podjąć w oparciu o takie czynniki jak częstość występowania napadów, czas trwania dny moczanowej oraz obecność i wielkość guzków moczanowych. Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek. Produkt leczniczy należy stosować z ostrożnością u pacjentów z łagodnym zaburzeniem czynności nerek. U pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek należy zmniejszyć dawkę lub wydłużyć odstęp czasu między dawkami. Takich pacjentów należy uważnie kontrolować pod kątem wystąpienia działań niepożądanych kolchicyny. Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby. Produkt leczniczy należy stosować z ostrożnością u pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby. Takich pacjentów należy uważnie kontrolować pod kątem wystąpienia działań niepożądanych kolchicyny. Osoby w podeszłym wieku. Należy stosować z ostrożnością u osób w podeszłym wieku.

Tabl. należy połykać w całości, popijając szklanką wody.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci z zaburzeniami składu krwi, ciąża, karmienie piersią, kobiety w wieku rozrodczym, jeśli nie stosują odpowiedniej antykoncepcji, pacjenci z ciężkim zaburzeniem czynności nerek, pacjenci z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby. Nie należy stosować kolchicyny u pacjentów poddawanych hemodializie, ponieważ nie można jej usunąć za pomocą dializy lub transfuzji wymiennej. Kolchicyna jest przeciwwskazana u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby, przyjmujących glikoproteinę P (P-gp) lub silny inhibitor izoenzymu CYP3A4.

Kolchicyna jest potencjalnie toksyczna, dlatego ważne jest, aby nie przekraczać dawki przepisanej przez lekarza posiadającego niezbędną wiedzę i doświadczenie. Kolchicyna ma wąski indeks terapeutyczny. Należy przerwać jej podawanie, jeśli wystąpią objawy toksyczne, takie jak nudności, wymioty, ból brzucha, biegunka. Kolchicyna może powodować poważne zahamowanie czynności szpiku kostnego (agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, trombocytopenia). Zmiany w morfologii krwi mogą być stopniowe lub nagłe. W przypadku niedokrwistości aplastycznej występuje szczególnie wysoka śmiertelność. Konieczna jest okresowa kontrola obrazu krwi. U pacjentów, u których wystąpią objawy wskazujące na dyskrazję krwinek, takie jak gorączka, zapalenie jamy ustnej, ból gardła, przedłużone krwawienia, siniaki lub zaburzenia skóry, należy natychmiast przerwać leczenie kolchicyną i niezwłocznie przeprowadzić pełne badanie hematologiczne. Należy zachować ostrożność w przypadku: zaburzenia czynności wątroby lub nerek, chorób układu krążenia, zaburzeń żołądkowo-jelitowych, u pacjentów w podeszłym wieku oraz osłabionych, u pacjentów z zaburzeniami morfologii krwi. Pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby należy uważnie monitorować pod kątem wystąpienia działań niepożądanych kolchicyny. Jednoczesne stosowanie z inhibitorami glikoproteiny P i/lub umiarkowanymi lub silnymi inhibitorami izoenzymu CYP3A4 zwiększa ekspozycję na kolchicynę, co może prowadzić do wystąpienia toksyczności kolchicyny, w tym przypadków zakończonych zgonem. Jeśli u pacjentów z prawidłową czynnością nerek i wątroby konieczne jest leczenie inhibitorami glikoproteiny P i/lub umiarkowanymi lub silnymi inhibitorami izoenzymu CYP3A4, zaleca się zmniejszenie dawki kolchicyny lub przerwanie leczenia kolchicyną. Ten produkt leczniczy zawiera laktozę jednowodną. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Brak dostępnych danych dotyczących wpływu kolchicyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże należy mieć na uwadze możliwość wystąpienia senności i zawrotów głowy.

Kolchicyna jest substratem zarówno dla izoenzymu CYP3A4, jak i białka transportowego glikoproteiny P. Stężenie kolchicyny we krwi zwiększa się w obecności inhibitorów izoenzymu CYP3A4 lub inhibitorów glikoproteiny P. Zgłaszano występowanie toksyczności, w tym przypadków zakończonych zgonem, podczas jednoczesnego stosowania z inhibitorami izoenzymu CYP3A4 lub inhibitorami glikoproteiny P, takimi jak makrolidy (klarytromycyna, erytromycyna), cyklosporyna, ketokonazol, itrakonazol, worykonazol, inhibitory proteazy HIV, blokery kanału wapniowego (werapamil, diltiazem) i disulfiram. Kolchicyna jest przeciwwskazana do stosowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby przyjmujących inhibitory glikoproteiny P (np. cyklosporyna, werapamil, chinidyna) lub umiarkowane lub silne inhibitory izoenzymu CYP3A4 (np. rytonawir, atazanawir, indynawir, klarytromycyna, telitromycyna, itrakonazol lub ketokonazol). U pacjentów z prawidłową czynnością nerek i wątroby, wymagających leczenia inhibitorami glikoproteiny P lub umiarkowanymi lub silnymi inhibitorami izoenzymu CYP3A4, zaleca się zmniejszenie dawki kolchicyny lub przerwanie leczenia kolchicyną. Podczas jednoczesnego podawania z inhibitorami glikoproteiny P i/lub silnymi inhibitorami izoenzymu CYP3A4 zaleca się 4-krotne zmniejszenie dawki kolchicyny. Podczas jednoczesnego podawania z umiarkowanymi inhibitorami izoenzymu CYP3A4 zaleca się 2-krotne zmniejszenie dawki kolchicyny. Najbardziej istotne interakcje z umiarkowanymi i silnymi inhibitorami izoenzymu CYP3A4, a także z inhibitorami glikoproteiny P, pochodzące z badań przeprowadzonych in vivo, szczegóły patrz ChPL. Mając na uwadze charakter tych działań niepożądanych, należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania leków, które mogą wpływać na morfologię krwi lub mieć negatywny wpływ na czynność wątroby i/lub nerek. Ponadto substancje takie jak cymetydyna i tolbutamid zmniejszają metabolizm kolchicyny i tym samym powodują zwiększenie jej stężeń w osoczu. Sok grejpfrutowy może zwiększać stężenie kolchicyny. Nie należy zatem spożywać soku grejpfrutowego jednocześnie z kolchicyną. Zmiana czynności błony śluzowej jelit może powodować odwracalne zaburzenia wchłaniania cyjanokobalaminy (wit. B12). Jednoczesne stosowanie kolchicyny ze statynami, fibratami, cyklosporyną i digoksyną zwiększa ryzyko wystąpienia miopatii i rabdomiolizy.

U zwierząt podawanie kolchicyny powoduje znaczne zmniejszenie płodności. Kolchicyna wykazuje działanie toksyczne in vitro i in vivo. W badaniach na zwierzętach stwierdzono działanie teratogenne. Dlatego też przeciwwskazane jest stosowanie kolchicyny w okresie ciąży. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną antykoncepcję w trakcie leczenia. Kolchicyna przenika do mleka matki. Dlatego stosowanie kolchicyny jest przeciwwskazane u kobiet karmiących piersią.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (nieznana) zahamowanie czynności szpiku kostnego z agranulocytozą, anemią aplastyczną i trombocytopenią. Zaburzenia układu nerwowego: (nieznana) zapalenie nerwów obwodowych, neuropatia. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) ból brzucha, nudności, wymioty i biegunka; (nieznana) krwawienienie z przewodu pokarmowego. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (nieznana) uszkodzenie wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) łysienie, wysypka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (nieznana) miopatia i rabdomioliza. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (nieznana) uszkodzenie nerek. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (nieznana) brak miesiączki, bolesne miesiączkowanie, oligospermia, brak plemników w nasieniu.

Kolchicyna ma wąski przedział terapeutyczny i jest bardzo toksyczna w przypadku przedawkowania. Do grupy szczególnego ryzyka wystąpienia toksyczności należą osoby z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby, chorobami układu pokarmowego lub serca i pacjenci w bardzo podeszłym wieku. W razie przedawkowania kolchicyny wszystkich pacjentów należy poddać natychmiastowej ocenie medycznej, nawet w przypadku braku wczesnych objawów. Objawy ostrego przedawkowania mogą wystąpić z opóźnieniem (średnio po 3 h): nudności, wymioty, ból brzucha, krwawienie z przewodu pokarmowego, zmniejszenie objętości płynów, zaburzenia elektrolitów, leukocytoza, w ciężkich przypadkach niedociśnienie tętnicze. Druga faza, z zaburzeniami zagrażającymi życiu, występuje w ciągu 24-72 h po podaniu: zaburzenia wielonarządowe, ostra niewydolność nerek, splątanie, śpiączka, narastająca obwodowa neuropatia ruchowa i czuciowa, depresja mięśnia sercowego, pancytopenia, zaburzenia rytmu serca, niewydolność oddechowa, koagulopatia ze zużycia. Śmierć jest zazwyczaj wynikiem depresji oddechowej i zapaści sercowo-naczyniowej. Jeśli pacjent przeżyje, powrotowi do zdrowia mogą towarzyszyć leukocytoza z odbicia i odwracalne łysienie, występujące po ok. 1 tyg. po 1-szym spożyciu. Nie jest dostępne antidotum. Eliminacja toksyn poprzez płukanie żołądka w ciągu 1 h od ostrego zatrucia. Należy rozważyć podanie doustne węgla aktywowanego u dorosłych, którzy spożyli ponad 0,1 mg/kg m.c. produktu w ciągu 1 h i u dzieci, które spożyły dowolną ilość produktu w ciągu 1 h. Hemodializa nie jest skuteczna (wysoka pozorna objętość dystrybucji). Ścisłe monitorowanie kliniczne i biologiczne w warunkach szpitalnych. Leczenie objawowe i wspomagające: kontrola oddychania, utrzymanie ciśnienia krwi i czynności układu krążenia, wyrównanie zaburzeń równowagi płynów i elektrolitów. Dawka śmiertelna dla dorosłych jest bardzo zróżnicowana (pojedyncza dawka od 7 mg do 65 mg), zazwyczaj jednak wynosi około 20 mg.

Badanie AGREE było randomizowanym, kontrolowanym placebo badaniem, w którym porównywano stosowanie małych i dużych dawek kolchicyny. Porównywano schemat przedłużonego podawania dużych dawek kolchicyny (4,8 mg całkowitej dawki w ciągu 6 h) z placebo i schemat skróconego podawania małych dawek kolchicyny (1,8 mg całkowitej dawki w ciągu 1 h, czyli początkowo 1,2 mg, a następnie 0,6 mg w ciągu 1 h). Oba schematy podawania kolchicyny były znacznie bardziej skuteczne niż placebo, z 32,7% odpowiedzi w grupie dużej dawki, 37,8% odpowiedzi w grupie małej dawki i 15,5% odpowiedzi na leczenie w grupie placebo (odpowiednio p = 0,034 i p = 0,005 w porównaniu z placebo). Wyniki pierwszorzędowego 24-godzinnego punktu końcowego badania wykazały przeważające bezpieczeństwo małych dawek kolchicyny, bez utraty skuteczności, w porównaniu do dużych dawek kolchicyny, w przypadku początku napadu ostrej dny moczanowej (samodzielne podanie w ciągu 12 h od wystąpienia napadu dny moczanowej). Wyniki analizy farmakokinetycznej przeprowadzonej w tym badaniu wykazały, że u zdrowych ochotników stężenie kolchicyny w osoczu zmniejszało się istotnie od około 12 h po podaniu.

1 tabl. zawiera 500 µg kolchicyny.