Dawkowanie. U kobiet w wieku rozrodczym dawkę produktu ustala się na podstawie mc. i wieku. poj. dawka 100 µg jest zalecana dla kobiet w wieku 36 lat lub młodszych, o mc. Ł60 kg. Poj. dawka 150 µg jest zalecana dla kobiet: o mc. ł60 kg, niezależnie od wieku, mc. ł50 kg, w wieku pow. 36 lat. Kobiety w wieku pow. 36 lat i mc. mniejszej niż 50 kg nie były włączone do badań. Wiek 36 lat lub mniej: mc. <50 kg - dawka 100 µg; mc. 50-60 kg - dawka 100 µg; mc. Ł60 kg - dawka 150 µg. Wiek pow. 36 lat: mc. <50 kg - nie badano; mc. 50-60 kg - dawka 150 µg; mc. ł60 kg - dawka 150 µg. Zalecane dawki produktu określono wyłącznie dla cyklu leczenia z zastosowaniem antagonisty GnRH, który podawano począwszy od 5. lub 6. dnia stymulacji. Stymulacja dzień 1: produkt. należy podawać w postaci pojedynczego wstrzyknięcia podskórnego, najlepiej w ścianę brzucha, we wczesnej fazie folikularnej cyklu miesiączkowego. Stymulacja dzień 5 lub 6: leczenie antagonistą GnRH najlepiej rozpocząć w 5. lub 6. dniu stymulacji w zależności od odpowiedzi jajników, np. liczby i rozmiaru pęcherzyków jajnikowych. Pomocne może być również jednoczesne oznaczanie stężenia estradiolu w surowicy krwi. Antagonistę GnRH stosuje się w celu zapobiegnięcia przedwczesnemu uwalnianiu hormonu luteinizującego (LH). Stymulacja dzień 8: 7 dni po podaniu produktu leczniczego w pierwszym dniu stymulacji można kontynuować kontrolowaną stymulację jajników podając codziennie wstrzyknięcia (rekombinowanego) hormonu folikulotropowego (recFSH), aż do osiągnięcia kryterium zainicjowania ostatecznej fazy dojrzewania komórek jajowych (3 pęcherzyki ł17 mm). Dawka dobowa recFSH może zależeć od odpowiedzi jajników. U pacjentek z prawidłową odpowiedzią na leczenie zalecana dawka dobowa wynosi 150 j.m. recFSH. W zależności od odpowiedzi jajników można ominąć dawkę recFSH przypadającą w dniu podania ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej (hCG). Zgodnie z ogólną zasadą przyjmuje się, że pęcherzyki osiągają odpowiedni etap rozwoju zazwyczaj ok. 9 dnia leczenia (przedział czasowy wynosi 6-18 dni). Z chwilą gdy co najmniej 3 pęcherzyki osiągną średnicę ł17 mm, należy jeszcze tego samego dnia lub najpóźniej w dniu następnym podać jednorazowo we wstrzyknięciu od 5000 do 10000 j.m. hCG w celu pobudzenia ostatecznego dojrzewania oocytów. W przypadku nadmiernej odpowiedzi jajników w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia zespołu hiperstymulacji jajników (ang. OHSS) należy postępować zgodnie z zaleceniami podanymi w CHPl. Zaburzenia czynności nerek. Nie przeprowadzono badań klinicznych z udziałem pacjentek z niewydolnością nerek. Ze względu na fakt, iż tempo eliminacji koryfolitropiny a u pacjentek z niewydolnością nerek może być zmniejszone, nie zaleca się stosowania produktu u tych kobiet. Zaburzenia czynności wątroby. Mimo braku danych dotyczących stosowania produktu u pacjentek z zaburzeniami czynności wątroby, jest mało prawdopodobne, by nieprawidłowa czynność tego narządu miała wpływ na eliminację koryfolitropiny a. Dzieci i młodzież. Zastosowanie produktu u dzieci nie wchodzi w zakres zarejestrowanych wskazań.

Podskórne wstrzyknięcie preparatu może być wykonywane samodzielnie przez kobietę lub jej partnera, po uprzednim szczegółowym poinstruowaniu przez lekarza. Samodzielne podawanie preparatu można zalecić wyłącznie kobietom o silnej motywacji do leczenia, po odpowiednim przeszkoleniu i z łatwym dostępem do fachowego poradnictwa.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek z substancji pomocniczych. Nowotwory jajników, piersi, macicy, przysadki lub podwzgórza. Nieprawidłowe (inne niż menstruacyjne) krwawienie z pochwy bez znanej/rozpoznanej przyczyny. Pierwotna niewydolność jajników. Torbiele lub powiększenie jajników. Przebyty zespół hiperstymulacji jajników (Ovarian Hyperstimulation Syndrome - OHSS) w wywiadzie. Jeśli w poprzednim cyklu kontrolowanej stymulacji jajników doszło do wytworzenia więcej niż 30 pęcherzyków o średnicy ł11 mm w badaniu USG. Liczba pęcherzyków antralnych >20. Włókniako-mięśniaki macicy uniemożliwiające zajście w ciążę. Wady rozwojowe narządów płciowych uniemożliwiające zajście w ciążę.

Przed rozpoczęciem leczenia należy dokonać szczegółowej oceny rodzaju niepłodności u danej pary oraz zbadać czy u kobiety występują przeciwwskazania do ciąży. Szczególną uwagę należy zwrócić u pacjentek na niedoczynność tarczycy, niewydolność kory nadnerczy, hiperprolaktynemię oraz guzy przysadki lub podwzgórza i, w razie konieczności, zastosować właściwe leczenie. Preparat jest wskazany wyłącznie do pojedynczego wstrzyknięcia podskórnego. Kolejne wstrzyknięcia preparatu nie mogą być wykonywane w tym samym cyklu leczenia. W ciągu pierwszych 7 dni po podaniu preparatu nie należy podawać (rec)FSH. U pacjentek z łagodną, umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek wydalanie koryfolitropiny alfa może być zmniejszone. Dlatego nie zaleca się stosowania preparatu u tych pacjentek. Dane dotyczące leczenia preparatem w skojarzeniu z agonistą GnRH są ograniczone. Wyniki niewielkiego, niekontrolowanego badania klinicznego wskazują na silniejszą odpowiedź jajników w porównaniu do skojarzenia z antagonistą GnRH. Dlatego nie zaleca się stosowania preparatu w skojarzeniu z agonistą GnRH. Nie badano stosowania preparatu u pacjentek z zespołem policystycznych jajników (ang. polycystic ovarian syndrome - PCOS). Dlatego nie zaleca się stosowania preparatu u tych pacjentek. Wykazano, że odpowiedź jajników była silniejsza po leczeniu preparatem w porównaniu do codziennego stosowania FSH. Dlatego kobiety ze znanymi czynnikami ryzyka dla silnej odpowiedzi jajników mogą być szczególnie podatne na występowanie OHSS w trakcie lub po leczeniu preparatem. U kobiet poddawanych pierwszemu cyklowi stymulacji jajników, u których czynniki ryzyka nie są w pełni znane, zaleca się dokładne kontrolowanie w kierunku potencjalnej hiperstymulacji jajników. OHSS jest stanem klinicznym różnym od niepowikłanego powiększenia jajników. Objawy przedmiotowe i podmiotowe łagodnego i umiarkowanego OHSS obejmują ból brzucha, nudności, biegunkę, łagodne lub umiarkowane powiększenie jajników oraz torbiele jajników. Ciężki OHSS może zagrażać życiu pacjentki. Do klinicznych objawów przedmiotowych i podmiotowych ciężkiego OHSS należą duże torbiele jajników (podatne na pęknięcia), ostry ból brzucha, płyn w otrzewnej, wysięk opłucnowy, płyn w opłucnej, duszność, skąpomocz, nieprawidłowości hematologiczne oraz zwiększenie masy ciała. W rzadkich przypadkach przebieg OHSS może być powikłany wystąpieniem zakrzepów żylnych lub tętniczych. Objawy przedmiotowe i podmiotowe OHSS są stymulowane przez podawanie ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej (Chorionic Gonadotropin – hCG) oraz przez ciążę (endogenne hCG). Wczesne objawy OHSS występują na ogół w ciągu 10 dni po podaniu hCG i mogą być związane z nadmierną odpowiedzią jajników na stymulację gonadotropiną. Zazwyczaj wczesny OHSS ustępuje samoistnie wraz z wystąpieniem miesiączki. Późny OHSS występuje po ponad 10 dniach po podaniu hCG jako następstwo (mnogiej) ciąży. Ze względu na ryzyko wystąpienia OHSS należy kontrolować pacjentki przez co najmniej 2 tyg. po podaniu hCG. Aby zminimalizować ryzyko OHSS, zaleca się wykonywanie badań ultrasonograficznych rozwoju pęcherzyków i/lub oznaczanie stężenia estradiolu w surowicy przed rozpoczęciem leczenia oraz w regularnych odstępach w trakcie leczenia. W przypadku stosowania techniki wspomaganego rozrodu (ART) istnieje podwyższone ryzyko wystąpienia OHSS w postaci 18 lub więcej pęcherzyków o średnicy 11 mm lub większej. W przypadku 30 lub więcej pęcherzyków zaleca się wstrzymanie podawania hCG. W zależności od odpowiedzi jajników można zastosować następujące środki zapobiegające OHSS: wstrzymanie dalszej stymulacji gonadotropiną przez okres maks. 3 dni; opóźnienie wywołania fazy dojrzewania komórek jajowych za pomocą podawania hCG do czasu stabilizacji lub zmniejszenia stężenia estradiolu; podawanie dawek mniejszych niż 10 000 j.m. hCG w celu wywołania fazy dojrzewania komórek jajowych, np. 5000 j.m. hCG lub 250 µg rec-hCG (dawki równoważnej około 6500 j.m.); zamrażanie wszystkich zarodków w celu ich przeniesienia w przyszłości; wstrzymanie podawania hCG i przerwanie cyklu leczenia. Należy unikać podawania hCG w celu suplementacji fazy lutealnej. Przestrzeganie zalecanych dawek preparatu oraz schematów leczenia i dokładne kontrolowanie odpowiedzi jajników jest istotne dla minimalizacji ryzyka OHSS. Ciąże mnogie oraz porody mnogie opisywano w przypadku wszystkich metod leczenia gonadotropinami. Należy pouczyć kobietę i jej partnera o potencjalnym ryzyku dla matki (powikłania podczas ciąży i porodu) oraz dla noworodka (niska waga urodzeniowa) przed rozpoczęciem leczenia. U kobiet poddawanych zabiegom ART ryzyko ciąży mnogiej wynika głównie z liczby przenoszonych zarodków. Ponieważ u kobiet bezpłodnych poddawanych zabiegom ART, a w szczególności IVF, często występują nieprawidłowości w obrębie jajowodów, częstość występowania ciąży pozamacicznej może być podwyższona. Istotne jest wykonanie wczesnego badania ultrasonograficznego w celu potwierdzenia, że ciąża jest wewnątrzmaciczna i wykluczenia ciąży pozamacicznej. Częstość występowania wrodzonych wad rozwojowych po terapii ART może być nieco wyższa w porównaniu do zapłodnienia naturalnego. Sądzi się, że jest to spowodowane różnicami w charakterystyce rodziców (np. wiek matki, parametry nasienia) oraz częstszym występowaniem ciąż mnogich. Odnotowano przypadki nowotworu jajników lub nowotworów innych narządów układu rozrodczego, zarówno łagodnych jak i złośliwych, występujących u kobiet poddanych złożonej terapii lekowej w celu leczenia niepłodności. Nie udowodniono jeszcze, czy leczenie gonadotropinami zwiększa potencjalne ryzyko wystąpienia tych nowotworów u kobiet niepłodnych. U kobiet z rozpoznanymi czynnikami ryzyka zaburzeń zakrzepowo-zatorowych, takimi jak dane z wywiadu w tym rodzinnego, znaczna otyłość (wskaźnik WMC >30 kg/m2) lub skłonność do zakrzepicy, leczenie gonadotropinami może zwiększyć to ryzyko. U takich kobiet należy ocenić stopień korzyści do ryzyka związanego z leczeniem gonadotropinami. Należy jednak zwrócić uwagę, że sama ciąża również zwiększa ryzyko wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych. Nie prowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Preparat może powodować zawroty głowy. Należy pouczyć kobiety, aby w razie wystąpienia zawrotów głowy nie prowadziły pojazdów mechanicznych i nie obsługiwały urządzeń mechanicznych w ruchu.

Nie przeprowadzono badań interakcji preparatu z innymi lekami. Ponieważ koryfolitropina alfa nie jest substratem enzymów cytochromu P450, interakcje metaboliczne z innymi produktami są mało prawdopodobne.

Nie opisywano ryzyka działania teratogennego po kontrolowanej stymulacji jajników podczas stosowania klinicznego z gonadotropinami. W przypadku nieumyślnej ekspozycji na preparat podczas ciąży dane kliniczne są niewystarczające do wykluczenia niekorzystnego wpływu na ciążę. W badaniach na zwierzętach opisywano toksyczny wpływ na reprodukcję. Stosowanie preparatu podczas ciąży nie jest wskazane. Preparatu nie należy stosować podczas karmienia piersią.

W badaniach klinicznych preparatu do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych należały: OHSS 5,2%, ból w obrębie miednicy (4,1%) oraz dyskomfort (5,5%), ból głowy (3,2%), nudności (1,7%), zmęczenie (1,4%) i dolegliwości ze strony piersi (w tym tkliwość piersi) (1,2%). Zaburzenia układu nerwowego: (często) ból głowy; (niezbyt często) zawroty głowy. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności; (niezbyt często) ból brzucha, wymioty, biegunka, zaparcia i wzdęcie brzucha. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (często) OHSS, ból i dolegliwości w obrębie miednicy, dolegliwości ze strony piersi; (niezbyt często) skręt jajnika. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) zmęczenie. Ponadto opisywano ciążę pozamaciczną, poronienia oraz ciąże mnogie. Powyższe działania niepożądane są związane z programem ART lub ciążą będącą następstwem programu ART.

Więcej niż jedno wstrzyknięcie preparatu w jednym cyklu leczenia lub zbyt duża dawka preparatu i/lub recFSH i może zwiększać ryzyko wystąpienia OHSS. W celu zapoznania się z badaniami umożliwiającymi zabezpieczenie przed wystąpieniem OHSS i odpowiednim postępowaniem.

Koryfolitropina alfa została opracowana jako długotrwały stymulant pęcherzyka jajnikowego o takim samym profilu farmakodynamicznym jak (rec)FSH, ale o wyraźnie dłuższym czasie trwania aktywności FSH. Dzięki zdolności do inicjowania i podtrzymywania wzrostu wielu pęcherzyków jajnikowych przez cały tydzień pojedyncze wstrzyknięcie podskórne zalecanej dawki preparatu może zastąpić pierwsze 7 wstrzyknięć jakiegokolwiek preparatu (rec)FSH podawanego codziennie w cyklu leczenia kontrolowanej stymulacji jajników. Długi czas trwania aktywności FSH osiągnięto poprzez dodatnie peptydu karboksy-końcowego podjednostki b ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej (hCG) do łańcucha b ludzkiego FSH. Koryfolitropina alfa nie wykazuje żadnej wewnętrznej aktywności LH/hCG.

1 ampułko-strzykawka zawiera 100 µg lub 150 µg koryfolitropiny alfa w 0,5 ml roztworze do wstrzykiwań.