Raz/dobę nanosić kilka kropli roztworu na chorobowo zmienione miejsca owłosionej skóry głowy. Delikatnie i dokładnie masować, aż do zniknięcia roztworu. Dzieci. Nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania produktu leczniczego u dzieci w wieku poniżej 2 lat.

Preparat jest przeciwwskazany u pacjentów z zanikiem skóry, bakteryjnymi (np. liszajec, piodermia), wirusowymi (np. opryszczka zwykła, półpasiec, ospa wietrzna, brodawki pospolite, kłykciny kończyste, mięczak zakaźny), pasożytniczymi i grzybiczymi (np. drożdżaki lub dermatofity) zakażeniami owłosionej skóry głowy. Mometazonu furoinianu nie należy stosować na rany lub owrzodzoną skórę. Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Jeżeli w trakcie stosowania produktu leczniczego, wystąpi podrażnienie lub nadwrażliwość, należy zaprzestać stosowania leku i zastosować odpowiednie leczenie. Jeżeli rozwinie się zakażenie, należy zastosować odpowiedni lek przeciwgrzybiczy lub przeciwbakteryjny. Jeżeli w krótkim czasie nie wystąpi korzystna odpowiedź na leczenie, należy zaprzestać stosowania kortykosteroidu do wyleczenia zakażenia. Wchłanianie do organizmu kortykosteroidów zastosowanych miejscowo, może wywołać odwracalne zahamowanie czynności osi podwzgórze-przysadka -nadnercza (PPN), co po odstawieniu leczenia może doprowadzić do niewydolności nadnerczy (niedobór glikokortykosteroidów). U niektórych pacjentów wchłanianie do organizmu podawanych miejscowo kortykosteroidów może również wywołać objawy zespołu Cushinga, hiperglikemię i cukromocz. Pacjenci stosujący miejscowo steroid na dużej pc. lub pod opatrunkiem okluzyjnym, powinni być poddani okresowej ocenie pod kątem objawów zahamowania osi podwzgórze-przysadka mózgowa-nadnercza. Dzieci i młodzież mogą być bardziej podatni niż dorośli na ogólne działanie toksyczne równoważnych dawek produktu, ze względu na większy niż u dorosłych stosunek pc. do mc. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności produktu leczniczego u dzieci w wieku poniżej 2 lat, dlatego nie zaleca się jego stosowania w tej grupie wiekowej. Miejscowe i ogólne działania toksyczne występują często, zwłaszcza po długotrwałym stosowaniu na dużej powierzchni uszkodzonej skóry. W przypadku stosowania produktu u dzieci, nie należy stosować opatrunków okluzyjnych, a czas leczenia nie powinien przekraczać 5 dni. U wszystkich pacjentów, niezależnie od wieku, należy unikać długotrwałego, ciągłego leczenia. Miejscowe stosowanie steroidów w łuszczycy może być niebezpieczne z wielu powodów, w tym nawrotów choroby w wyniku rozwoju tolerancji, ryzyka rozwoju uogólnionej łuszczycy krostkowej, miejscowego i ogólnego działania toksycznego spowodowanego zaburzeniem ciągłości skóry. Stosowanie leku w łuszczycy wymaga ścisłej obserwacji pacjenta. Należy unikać nagłego zaprzestania leczenia. W razie nagłego zaprzestania długotrwałego miejscowego leczenia silnym glikokortykosteroidem może wystąpić zjawisko "z odbicia", które objawia się zapaleniem skóry z intensywnym zaczerwienieniem, kłuciem i pieczeniem. Można temu zapobiec powoli zmniejszając intensywność leczenia, na przykład kontynuując leczenie produktem w sposób przerywany przed jego całkowitym odstawieniem. Glikokortykosteroidy mogą zmieniać wygląd niektórych zmian chorobowych, utrudnić ustalenie właściwego rozpoznania i również mogą opóźnić gojenie się. Lek zawiera glikol propylenowy, który może powodować podrażnienie skóry. Produktu, do stosowania miejscowego nie stosuje się do oczu, w tym na powieki, z uwagi na bardzo rzadkie ryzyko jaskry prostej lub zaćmy podtorebkowej. Należy zachować ostrożność, aby produkt nie miał kontaktu z oczami. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn - nieznana.

Nieznane.

W czasie ciąży i laktacji preparat można stosować tylko na zlecenie lekarza. Należy jednak unikać stosowania produktu na dużą pc. lub długotrwale. Brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania u ludzi w okresie ciąży. Miejscowe stosowanie kortykosteroidów u ciężarnych zwierząt może wywołać zaburzenia rozwojowe płodu, w tym rozszczep podniebienia i wewnątrzmaciczne opóźnienie wzrastania. Nie przeprowadzono odpowiednich i dobrze zaplanowanych badań z grupą kontrolną, oceniających stosowanie produktu leczniczego u kobiet w ciąży, dlatego ryzyko takiego działania na ludzki płód jest nieznane. Należy rozważyć możliwość upośledzenia wzrastania płodu w wyniku przenikania glikokortykosteroidu przez barierę łożyskową. Może istnieć bardzo małe ryzyko takiego działania na ludzki płód. Podobnie jak inne miejscowo stosowane glikokortykosteroidy, lek można stosować u kobiet w ciąży wyłącznie wtedy, gdy potencjalna korzyść uzasadnia potencjalne ryzyko dla matki lub płodu. Nie wiadomo, czy miejscowo stosowane kortykosteroidy wchłaniają się do organizmu w wystarczającym stopniu, aby przeniknąć w wykrywalnych ilościach do mleka kobiecego. Lek można podawać matkom karmiącym piersią po starannym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka leczenia. Jeżeli wskazane jest leczenie większymi dawkami lub leczenie długotrwałe, należy zaprzestać karmienia piersią.

Zakażenia i infestacje: (bardzo rzadko) zapalenie mieszków włosowych; (nieznana) zakażenie, czyrak. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo rzadko) uczucie pieczenia; (nieznana) parestezje. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo rzadko) świąd; (nieznana) kontaktowe zapalenie skóry, hipopigmentacja skóry, nadmierne owłosienie, rozstępy skórne, trądzikopodobne zapalenie skóry, zanik skóry. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (nieznana) ból w miejscu podania, reakcje w miejscu podania. Miejscowe reakcje niepożądane rzadko opisywane przy miejscowym stosowaniu kortykosteroidów na skórę obejmują: suchość skóry, podrażnienie, zapalenie skóry, zapalenie skóry wokół ust, macerację skóry, potówki i teleangiektazje. Dzieci i młodzież mogą być bardziej podani na zahamowanie czynności osi podwzgórze-przysadkanadnercza i zespół Cushinga wywołany miejscowym stosowaniem kortykosteroidów niż pacjenci dorośli, z uwagi na większy stosunek pc. do mc. Długotrwałe leczenie kortykosteroidami może zaburzać wzrastanie i rozwój dzieci.

Długotrwałe miejscowe stosowanie kortykosteroidów może hamować czynność przysadki mózgowej i nadnerczy, powodując zwykle odwracalną wtórną niewydolność nadnerczy. W takich przypadkach wskazane jest leczenie objawowe. Jeżeli wystąpi zahamowanie czynność osi PPN, należy podjąć próbę odstawienia leku, zmniejszyć częstość jego stosowania lub zamienić go na steroid o słabszym działaniu. Zawartość steroidu w każdym opakowaniu jest tak mała, że w przypadku jej spożycia działanie toksyczne będzie bardzo małe lub wcale nie wystąpi.

Mometazonu furoinian ma silne działanie przeciwzapalne i przeciwłuszczycowe w standardowych zwierzęcych modelach prognostycznych. W teście z olejem krotonowym u myszy, działanie mometazonu było równoważne z działaniem betametazonu walerianianu po jednokrotnej aplikacji i ok. 8 razy silniejsze po 5-krotnej aplikacji. U świnek morskich, mometazon działał 2-krotnie silniej od betametazonu walerianianu w zmniejszaniu rogowacenia naskórka indukowanego m.ovalis (tj. aktywność przeciwłuszczycowa) po 14 aplikacjach.

1 g roztw. zawiera 1 mg mometazonu furoinianu.