Zalecana dawka wynosi 25000 j.m./m2 podawana domięśniowo lub dożylnie 3 razy w tyg. (poniedziałek/środa/piątek) przez 2 tyg. w ramach zastąpienia każdej dawki pegaspargazy lub każdego kursu leczenia asparaginazą. Leczenie można dodatkowo dopasować do protokołu lokalnego. Ze względu na znaczne różnice średniej aktywności asparaginazy zaobserwowane wśród dzieci, optymalna dawka produktu leczniczego może się różnić u różnych pacjentów. Dlatego zaleca się monitorowanie stężenia asparaginazy w celu dopasowania dawki. Dzieci i młodzież. Dawkowanie jest takie samo u osób dorosłych i dzieci.

Roztw. produktu leczniczego można podawać we wstrzyknięciu dożylnym lub domięśniowym. Instrukcja dotycząca rekonstytucji produktu leczniczego przed podaniem - patrz ChPL.

Wcześniejsza reakcja uczuleniowa na kryzantaspazę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Zaburzenia czynności wątroby. Zapalenie trzustki obejmujące wcześniejszy epizod ostrego zapalenia trzustki związany z leczeniem L-asparaginazą.

Produkt leczniczy powinni podawać wyłącznie lekarze z doświadczeniem w leczeniu nowotworów hematologicznych. Chociaż reakcje anafilaktyczne występują rzadko, muszą być dostępne możliwości leczenia reakcji anafilaktycznej, jak adrenalina, dożylne glikokortykoidy i tlen. W przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości, leczenie produktem leczniczym należy przerwać. W przypadku ponownego podania produktu prawdopodobieństwo wystąpienia reakcji nadwrażliwości jest większe. W przypadku wystąpienia objawów zapalenia trzustki leczenie należy przerwać. W modelach zwierzęcych wykazano, że L-asparaginaza ma działanie immunosupresyjne. Stosowanie leku u ludzi może predysponować do wystąpienia infekcji. Niezbędne jest uważne monitorowanie przed leczeniem i w jego trakcie: badania czynności wątroby należy wykonywać regularnie w trakcie leczenia. Należy monitorować poziom amylazy w surowicy, lipazy i/lub insuliny, aby wykluczyć hiperglikemię i ciężkie zapalenie trzustki. W razie konieczności hiperglikemię można leczyć podaniem insuliny. Przed rozpoczęciem leczenia można wykonać rutynowe badanie parametrów krzepnięcia, w tym czas protrombinowy, czas częściowej tromboplastyny, poziom fibrynogenu oraz antytrombiny III i te parametry należy regularnie monitorować. W przypadku wystąpienia ciężkiej objawowej koagulopatii odstawić leczenie L-asparaginazą do czasu ustąpienia, następnie kontynuować zgodnie z protokołem. Należy wykonywać badania czynności nerek i monitorować poziom kwasu moczowego w surowicy. Ponieważ produkt leczniczy może powodować uczulenia, zaleca się ostrożność w przypadku stosowania prosz. lub roztw. Brak dostępnych danych. W czasie prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn należy uwzględnić możliwość depresji OUN , a także występowanie nudności i wymiotów.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji. Przed podaniem asparaginazy nie należy mieszać z innymi lekami. Należy uwzględnić możliwość wystąpienia interakcji między kryzantaspazą a innymi produktami leczniczymi, których parametry farmakokinetyczne są zależne od zmian w czynności wątroby lub od poziomu białek w osoczu. Jednoczesne stosowanie kryzantaspazy i leków wpływających na czynność wątroby może zwiększyć ryzyko wystąpienia zmiany w parametrach czynności wątroby (np. zwiększona aktywność AspAT, AlAT i zwiększone stężenie bilirubiny). Jeżeli kryzantaspaza zostanie podana bezpośrednio przed podaniem lub po podaniu metotreksatu, który jest antymetabolitem, wystąpi działanie antagonistyczne lub synergiczne niezależnie od dawki. Kryzantaspaza może zmniejszyć lub wyeliminować wpływ metotreksatu na komórki nowotworowe i ten efekt trwa tak długo, jak długo stężenie asparaginy w osoczu jest zmniejszone. Kryzantaspaza działa także jako „czynnik ratunkowy”, jeżeli zostanie podana w ciągu 24 h od podania dużej dawki metotreksatu. Nie stosować metotreksatu razem z kryzantaspazą lub po jej podaniu, jeżeli poziom asparaginy jest poniżej normy. Podanie kryzantaspazy w skojarzeniu z podaniem lub niezwłocznie po podaniu prednizonu może wiązać się ze zwiększeniem działania toksycznego (może zwiększyć się ryzyko zmiany parametrów krzepnięcia, obejmującej np. spadek poziomu fibrynogenu i ATIII). Podanie kryzantaspazy w skojarzeniu z lub niezwłocznie przed podaniem winkrystyny może wiązać się ze zwiększeniem działania toksycznego i ryzyka wystąpienia anafilaksji. Kryzantaspaza może wpłynąć na interpretację badań czynności tarczycy ze względu na nagłe zmniejszenie stężenia globuliny wiążącej tyroksynę (TBG) w surowicy. W razie wystąpienia nefropatii moczanowej zaleca się podanie allopurynolu, aby zmniejszyć stężenie kwasu moczowego. Donoszono, że jednoczesne podawanie imatynibu i L-asparaginazy może się wiązać ze zwiększeniem hepatotoksyczności. Dlatego stosowanie imatynibu w schemacie skojarzonym wymaga szczególnych środków ostrożności.

Nie ma odpowiednich danych dotyczących stosowania kryzantaspazy u kobiet ciężarnych. Ograniczone dane dotyczące stosowania L-asparaginazy w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi w czasie ciąży u ludzi nie dostarczają wystarczających inf., aby wyciągnąć wnioski. W badaniach na zwierzętach wykazano niekorzystny wpływ na rozwój zarodka lub płodu. Produktu leczniczego nie należy stosować w czasie ciąży, jeżeli nie jest to bezwzględnie konieczne. Nie wiadomo, czy kryzantaspaza przenika do mleka kobiecego. Nie badano wydzielania kryzantaspazy u zwierząt. Nie można wykluczyć ryzyka u niemowląt. Nie należy stosować produktu leczniczego podczas karmienia piersią. Nie ma dostępnych danych dotyczących wpływu kryzantaspazy na płodność. Ograniczone dane kliniczne dotyczące stosowania L-asparaginazy wskazują, że leczenie nie ma wpływu na płodność.

Dwa najczęściej występujące działania niepożądane to: nadwrażliwość, w tym pokrzywka, gorączka, skurcz oskrzeli, bóle stawów, obrzęk krtani, niedociśnienie, inne reakcje alergiczne lub wstrząs anafilaktyczny. W razie wystąpienia układowej reakcji nadwrażliwości, leczenie należy niezwłocznie przerwać i odstawić. U niektórych pacjentów mogą wystąpić przeciwciała neutralizujące L-asparaginazę bez objawów klinicznych nadwrażliwości. Te przeciwciała mogą prowadzić do szybszej inaktywacji i związanego z tym przyspieszonego usuwania L-asparaginazy („cicha inaktywacja”), ponadto istnieją pewne dowody, że powstanie tych przeciwciał wiąże się z utratą działania przeciwbiałaczkowego. Dlatego może być wskazany pomiar poziomu asparaginazy. Zaburzenia krzepnięcia wynikające z zaburzenia syntezy białek są drugą pod względem częstości występowania klasą reakcji niepożądanych. Zaburzenia krzepnięcia będące wynikiem zmniejszenia ilości czynników krzepnięcia i inhibitorów krzepnięcia (takich jak antytrombina III, białko C i S), hipofibrynogenemii, wydłużonego czasu protrombinowego, wydłużonego czasu częściowej tromboplastyny oraz spadku ilości plazminogenu mogą prowadzić do powikłań zakrzepowo-zatorowych i krwotocznych. Zaobserwowano zakrzepicę naczyń krwionośnych obwodowych, płucnych lub ośrodkowego układu nerwowego, co potencjalnie może prowadzić do zgonu lub wiązać się ze śladowym opóźnionym działaniem zależnie od umiejscowienia zatoru. Inne czynniki ryzyka przyczyniające się do zaburzeń krzepnięcia obejmują samą chorobę, jednocześnie stosowane leki sterydowe i centralne cewniki żylne. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (rzadko) posocznica lub wstrząs septyczny (także zagrażający życiu), zapalenie płuc, adenowirusowe zapalenie wątroby, układowe zakażenie Candida, inne zakażenia. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) koagulopatie - nieprawidłowy czynnik krzepnięcia, zmniejszone stężenie antytrombiny III, białko C, białko S lub fibrynogen w krwi; (często) koagulopatie związane z krwawieniem lub powikłaniami zakrzepowymi, stan hipokoagulacji, koagulopatia bezobjawowa, hipofibrynogenemia, gorączka neutropeniczna, leukopenia (w tym neutropenia); (niezbyt często) niedokrwistość, małopłytkowość, pancytopenia; (nieznana) niedokrwistość hemolityczna, zahamowanie czynności szpiku kostnego. Zaburzenia układu immunologicznego: (często) nadwrażliwość; (niezbyt często) reakcja anafilaktyczna. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) zwiększona aktywność amylazy lub lipazy w surowicy; (niezbyt często) hiperlipidemia, hiperglikemia; (rzadko) ketoacydoza cukrzycowa; (nieznana) hiperamonemia, wtórna niedoczynność tarczycy, zmniejszenie stężenia globuliny wiążącej tyroksynę, brak łaknienia. Zaburzenia psychiczne: (nieznana) pobudzenie, omamy. Zaburzenia układu nerwowego: (często) letarg, senność, stan splątania, zawroty głowy, neurotoksyczność, napady grand mal, napady częściowe, ból głowy; (rzadko) porażenia, encefalopatia, obniżenie świadomości, śpiączka, dysfazja. Zaburzenia serca: (rzadko) zawał mięśnia sercowego - wtórnie do innych zdarzeń niepożądanych (np. zakrzepicy, zapalenia trzustki). Zaburzenia naczyniowe: (często) zakrzepica naczyń płucnych, żył, naczyń obwodowych lub mózgowych, bladość; (nieznana) krwotoki, nadciśnienie, uderzenia gorąca i niedociśnienie. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) duszność; (niezbyt często) obrzęk krtani, zatrzymanie oddechu, hipoksja, nieżyt nosa, skurcz oskrzeli. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) biegunka, ostre zapalenie trzustki, nudności, wymioty, bóle brzucha; (rzadko) krwotoczne lub martwicze zapalenie trzustki; (bardzo rzadko) zaburzenia połykania. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) zwiększenie aktywności bilirubiny, transaminaz i fosfatazy alkalicznej, hepatotoksyczność, hipercholesterolemia; (rzadko) niewydolność wątroby; (nieznana) hepatomegalia, żółtaczka cholestatyczna, hipoproteinemia, hipoalbuminemia, zwiększenie zatrzymywania BSP, stłuszczenie wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) wysypka, pokrzywka, świąd, rumień, obrzęk twarzy, ust; (nieznana) toksyczna nekroliza naskórka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo rzadko) bóle mięśni, reaktywne zapalenie stawów; (nieznana) bóle kończyn, bóle stawów. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (nieznana) białkomocz, ostra niewydolność nerek, nefropatia moczanowa, pogorszenie czynności nerek, niewydolność nerek. Ogólne zaburzenia: (często) gorączka, dreszcze, obrzęk obwodowy, reakcje w miejscu iniekcji (w tym ból, rumień, krwiak lub obrzęk w miejscu iniekcji), ból; (nieznana) uczucie zmęczenia, złe samopoczucie.

Poza ostrymi reakcjami alergicznymi lub wstrząsem anafilaktycznym, przedawkowanie L-asparaginazy może spowodować przewlekłe zatrucie charakteryzujące się zaburzeniem czynności wątroby lub nerek. Podanie L-asparaginazy należy natychmiast przerwać i niezwłocznie rozpocząć leczenie objawowe.

L-asparaginaza katalizuje deaminację egzogennej asparaginy do kwasu asparaginianowego i amoniaku. Asparagina znajduje się w większości białek i w przypadku jej braku zostaje wstrzymana synteza białek, co tym samym hamuje syntezę RNA i DNA, powodując wstrzymanie proliferacji komórek. Działanie przeciwnowotworowe L-asparaginazy jest wynikiem trwałej eliminacji egzogennej asparaginy.

1 fiol. zawiera 10000 j.m. kryzantaspazy.