Produkt leczniczy może być podawany wyłącznie przez lekarza umiejącego wykonać intubację dotchawiczą i dysponującego sprzętem do resuscytacji. Dawki muszą być dostosowane odpowiednio do indywidualnych reakcji pacjenta i klinicznego efektu działania leku. Ogólnie: bezpieczna dawka nasenna mieści się w zakresie: od 0,15-0,3 mg etomidat /kg mc., co odpowiada 0,075-0,15 ml produktu leczniczego /kg mc. Dzieci powyżej 6 m-ca życia i młodzież w wieku do 15 roku życia oraz osoby starsze: otrzymują pojedynczą dawkę 0,15-0,2 mg etomidatu /kg mc., co odpowiada 0,075-0,1 ml produktu /kg mc. U pacjentów należących do wymienionych grup wiekowych dokładną dawkę należy dostosować do efektów klinicznych działania leku. U pacjentów z marskością wątroby oraz leczonych wcześniej lekami neuroleptycznymi: dawkę należy zmniejszyć. W celu uniknięcia zbyt wolnej dyfuzji produktu leczniczego w mózgu u pacjentów z jawną padaczką lub podwyższoną tendencją do drgawek: produkt leczniczy należy wstrzykiwać szybko, tj. w przeciągu kilku sekund. Dobra dostępność biologiczna i szybka dystrybucja etomidatu w mózgu zapobiegają występowaniu drgawek. W przypadku zastosowania produktu w celu przerwania stanu padaczkowego lub serii napadów padaczkowych: należy szybko, tj. w ciągu 10 sekund, wstrzyknąć odpowiednią dawkę etomidatu (0,3 mg/kg mc., odpowiadającą 0,15 ml produktu leczniczego). W razie potrzeby dawkę tą można podać kilka razy.

Przed użyciem wstrząsnąć, chronić od światła.

Nadwrażliwość na etomidat lub emulsje tłuszczowe; dzieci poniżej 6 mż.; zaburzenia biosyntezy hemu; pacjenci ze zmniejszoną czynnością kory nadnerczy. Okres porodu (w tym znieczulenie do cięcia cesarskiego); okres karmienia piersią (jeśli zaistnieje konieczność podania leku - karmienie należy przerwać na 24 h).

Neuroleptyki, opioidy, leki uspokajające, alkohol - nasilają nasenne działanie etomidatu. Premedykacja benzodiazepinami lub opioidami zmniejsza ryzyko wystąpienia skurczów mioklonicznych. Z anestetykami wziewnymi może powodować wydłużenie okresu budzenia z anestezji. Nie łączyć i nie podawać równocześnie z innymi lekami i roztworami (poza 0,9% roztworem NaCl) przez tą samą kaniulę dożylną.

Odwracalnie hamuje syntezę steroidów kory nadnerczy. Może powodować nudności, kaszel, czkawkę, dreszcze, zahamowanie czynności ośrodka oddechowego, bezdech, skurcze miokloniczne (spowodowane odhamowaniem pobudzeń z międzymózgowia). Rzadko - uwalnianie histaminy; sporadycznie - reakcje alergiczne (skurcz oskrzeli, reakcje anafilaktyczne), skurcz krtani, zaburzenia akcji serca, drgawki, hipotensję. Podany poza żyłę powoduje silny ból, podany dotętniczo może spowodować martwicę tkanek.

Krótko działający lek nasenny (działa głównie przez hamowanie tworu siatkowatego w pniu mózgu); bez działania analgetycznego. Po pojedynczej dawce dożylnej wywołuje około 5 min. sen, po czym następuje szybkie budzenie. W minimalnym stopniu wpływa na metabolizm mięśnia sercowego, pojemność minutową serca, krążenie obwodowe i płucne, oddychanie. Obniża metabolizm mózgowy i ciśnienie śródgałkowe. Powoduje 4-8 h supresję kory nadnerczy (hamowanie b-hydroksylazy); nie powoduje uwalniania histaminy. Przenika do tkanek i mózgu, osiągając stężenie maks. w tkance mózgowej po około 1 min. Jest metabolizowany w wątrobie, metabolity są wydalane z moczem (po 24 h wydalane jest około 75% dawki). MAC = około 0,3 µg/ml w surowicy.

1 amp. zawiera 20 mg etomidatu w 10 ml emulsji wodno-olejowej.