Podobnie jak inne okulistyczne środki lecznicze stosowane miejscowo, preparat może być wchłaniany ogólnoustrojowo. Nie zaobserwowano nasilenia wchłaniania ustrojowego poszczególnych substancji czynnych. Z powodu obecności składnika b-adrenergicznego, timololu, mogą wystąpić te same typy reakcji niepożądanych w układzie krążenia i oddechowym, jak obserwowane w przypadku ogólnoustrojowych b-blokerów. Przed rozpoczęciem leczenia preparatem należy w dostatecznym stopniu opanować niewydolność serca. Pacjentów z ciężkimi chorobami serca w wywiadzie należy obserwować w celu wykrycia objawów niewydolności serca i należy u nich mierzyć tętno. Po podaniu maleinianu timololu odnotowywano reakcje ze strony serca i układu oddechowego, w tym zgony w wyniku skurczu oskrzeli u pacjentów z astmą i rzadkie przypadki zgonu związanego z niewydolnością serca. b-blokery mogą również maskować objawy nadczynności tarczycy i powodować pogorszenie przebiegu dławicy Prinzmetala, ciężkie zaburzenia krążenia obwodowego i centralnego oraz niedociśnienie. Preparaty blokujące receptory b-adrenergiczne należy podawać z zachowaniem ostrożności u pacjentów podatnych na spontaniczną hipoglikemię lub pacjentów z cukrzycą (szczególnie z cukrzycą chwiejną), gdyż b-blokery mogą maskować objawy przedmiotowe i podmiotowe ostrej hipoglikemii. Podczas stosowania b-blokerów u pacjentów ze stwierdzoną w wywiadzie atopią lub ciężką reakcją anafilaktyczną na różne alergeny może nie nastąpić odpowiedź na zwykłą dawkę adrenaliny stosowaną w leczeniu reakcji anafilaktycznych. U pacjentów ze stwierdzoną w wywiadzie chorobą wątroby o łagodnym nasileniu, lub wyjściowo nieprawidłowymi wartościami aminotransferazy alaninowej (AlAT), aminotransferazy asparaginianowej (AspAT) i/lub bilirubiny, w ciągu 24 m-cy nie stwierdzono niepożądanego wpływu bimatoprostu na czynność wątroby. Nie są znane żadne działania niepożądane podawanego do oka timololu na czynność wątroby. Przed rozpoczęciem leczenia pacjentów należy poinformować o możliwości nadmiernego wzrostu rzęs, ściemnienia skóry powieki i wzmożenia pigmentacji tęczówki. Niektóre z tych zmian mogą mieć trwały charakter i prowadzić do różnic w wyglądzie oczu w przypadku, gdy leczone jest tylko jedno oko. Po odstawieniu preparatu pigmentacja tęczówki może pozostać. Po 12 m-cach leczenia preparatem częstość występowania zmian pigmentacji tęczówki wynosiła 0,2%. Częstość po 12 m-cach leczenia samym bimatoprostem w postaci kropli do oczu wynosiła 1,5% i nie uległa zwiększeniu w ciągu 3 lat leczenia. Podczas stosowania preparatu nie zgłaszano przypadków torbielowatego obrzęku plamki, niemniej był on rzadko (>0,1% do <1%) odnotowywany po leczeniu bimatoprostem. Dlatego preparat należy ostrożnie stosować u pacjentów ze znanymi czynnikami ryzyka obrzęku plamki (np. pacjenci z bezsoczewkowością, pacjenci z bezsoczewkowością rzekomą z rozdarciem tylnej części torebki soczewki). Środek konserwujący w preparacie - chlorek benzalkoniowy, może wywoływać podrażnienie oczu. Przed zakropleniem preparatu należy wyjąć soczewki kontaktowe i założyć je ponownie dopiero po upływie co najmniej 15 min. Stwierdzono, że chlorek benzalkoniowy zabarwia miękkie soczewki kontaktowe. Należy unikać kontaktu preparatu z miękkimi soczewkami kontaktowymi. Zgłaszano, że chlorek benzalkoniowy powoduje punktowate ubytki rogówki i/lub toksyczne wrzodziejące ubytki rogówki. Z tego powodu, przy częstym lub długotrwałym stosowaniu preparatu wymagany jest nadzór nad pacjentami z zespołem suchego oka lub z uszkodzoną rogówką. Preparat nie został przebadany u pacjentów ze stanami zapalnymi oka, z jaskrą neowaskularną, jaskrą zamkniętego kąta, jaskrą wrodzoną lub jaskrą z wąskim kątem.
Komentarze [0]