Leczenie tym produktem powinno być rozpoczynane i kontrolowane przez lekarza z doświadczeniem w stosowaniu przeciwnowotworowych produktów leczniczych. MCL. Zalecana dawka w leczeniu MCL to 560 mg (4 kaps.) raz/dobę. CLL i WM. Zalecana dawka w leczeniu CLL w monoterapii jak i w terapii skojarzonej to 420 mg (3 kaps.) raz/dobę. Zalecana dawka w leczeniu WM to 420 mg (3 kaps.) raz/dobę. Leczenie należy kontynuować do czasu progresji choroby lub utraty tolerancji przez pacjenta. Podczas podawania produktu leczniczego w skojarzeniu z terapiami anty-CD20, zaleca się podawanie produktu leczniczego przed rytuksymabem lub obinutuzumabem, gdy jest podawany tego samego dnia. Dostosowanie dawki. Umiarkowane i silne inhibitory CYP3A4 zwiększają ekspozycję na ibrutynib. Należy zmniejszyć dawkę ibrutynibu do 280 mg raz/dobę (2 kaps.) w przypadku jednoczesnego stosowania z umiarkowanymi inhibitorami CYP3A4. Należy zmniejszyć dawkę ibrutynibu do 140 mg raz/dobę (1 kaps.) lub wstrzymać podawanie na okres do 7 dni w przypadku jednoczesnego stosowania z silnymi inhibitorami CYP3A4. Należy przerwać stosowanie produktu leczniczego w razie wystąpienia jakichkolwiek nowych toksyczności niehematologicznych lub ich nasilenia do stopnia ł3., neutropenii stopnia 3. lub większego, z zakażeniem lub gorączką, lub toksyczności hematologicznych stopnia 4. Gdy objawy toksyczności zmniejszą się do stopnia 1. lub ustąpią, można wznowić leczenie produktem leczniczym w dawce początkowej. W razie ponownego wystąpienia toksyczności, należy zmniejszyć dawkę raz/dobę o 1 kaps. (140 mg). W razie potrzeby, można rozważyć kolejne zmniejszenie dawki o 140 mg. Jeśli toksyczności utrzymują się lub nawracają po dwóch zmniejszeniach dawki, należy odstawić ten produkt leczniczy. Zalecane modyfikacje - szczegóły patrz ChPL. Pominięcie dawki. W razie pominięcia przyjęcia dawki w odpowiednim czasie, należy przyjąć ją niezwłocznie tego samego dnia i kontynuować przyjmowanie następnego dnia, według dotychczasowego schematu. Nie należy przyjmować dodatkowych kapsułek w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Osoby w podeszłym wieku. Nie jest konieczne specjalne dostosowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku ł65 lat. Zaburzenia czynności nerek. Nie przeprowadzano szczególnych badań klinicznych u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. W badaniach klinicznych produktu leczniczego leczono pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (ClCr większy niż 30 ml/min). Należy utrzymywać nawodnienie i okresowo monitorować stężenie kreatyniny w surowicy. Produkt leczniczy można podawać pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (ClCr <30 ml/min) tylko, gdy korzyści przeważają nad ryzykiem i należy dokładnie obserwować pacjentów, w celu wykrycia objawów toksyczności. Brak danych u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub pacjentów dializowanych. Zaburzenia czynności wątroby. Ibrutynib jest metabolizowany w wątrobie. W badaniu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, dane wykazały zwiększenie ekspozycji na ibrutynib. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa A wg Child-Pugh), zalecaną dawką jest 280 mg/dobę (2 kaps.). U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa B wg Child-Pugh), zalecaną dawką jest 140 mg/dobę (1 kaps.). Należy obserwować pacjentów w celu wykrycia objawów toksyczności produktu leczniczego i w razie potrzeby, zastosować się do wytycznych modyfikacji dawki. Nie zaleca się podawania produktu leczniczego pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C wg Child-Pugh). Ciężkie choroby serca. Do badań klinicznych produktu leczniczego nie włączano pacjentów z ciężką chorobą układu sercowo-naczyniowego. Dzieci i młodzież. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu leczniczego u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Brak dostępnych danych.

Produkt leczniczy należy podawać doustnie raz/dobę popijając szklanką wody o tej samej porze każdego dnia. Kaps. należy połykać w całości popijając wodą i nie należy ich otwierać, łamać ani żuć. Nie wolno przyjmować produktu leczniczego razem z sokiem grejpfrutowym lub gorzkimi pomarańczami.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Stosowanie preparatów zawierających ziele dziurawca zwyczajnego jest przeciwskazane u pacjentów leczonych produktem leczniczym.

Zdarzenia związane z krwawieniem. Zgłaszano przypadki zdarzeń krwotocznych u pacjentów leczonych produktem leczniczym, zarówno z małopłytkowością jak i bez małopłytkowości. Obejmowały one niewielkie zdarzenia krwotoczne takie jak uraz, krwawienie z nosa i wybroczyny; i duże zdarzenia krwotoczne, niektóre ze skutkiem śmiertelnym, obejmujące krwawienie z żołądka lub jelit, krwotok wewnątrzczaszkowy, krwiomocz. Pacjenci wymagający zastosowania warfaryny lub innych antagonistów witaminy K byli wykluczani z uczestnictwa w badaniach fazy 2 i 3 produktu leczniczego. Nie należy stosować warfaryny ani innych antagonistów witaminy K jednocześnie z produktem leczniczym. Należy unikać stosowania suplementów takich jak olej rybi i witamina E. Stosowanie produktu leczniczego u pacjentów wymagających innych leków przeciwzakrzepowych lub produktów leczniczych hamujących czynność płytek krwi może zwiększać ryzyko krwawienia i należy zachować szczególną ostrożność w przypadku stosowania terapii przeciwzakrzepowej. Nie badano pacjentów z wrodzoną skazą krwotoczną. Należy wstrzymać stosowanie produktu leczniczego przez co najmniej 3-7 dni przed i po zabiegu chirurgicznym w zależności od rodzaju zabiegu i ryzyka krwawienia. Leukostaza. Stwierdzono kilka przypadkow leukostazy u pacjentów leczonych produktem leczniczym. Duża liczba krążących limfocytow (> 400 000/µ1) może powodować zwiększone ryzyko. Należy rozważyć czasowe wstrzymanie podawania produktu leczniczego. Należy dokładnie obserwować pacjentów. W razie potrzeby zastosować leczenie wspomagające obejmujące nawodnienie i/lub leczenie cytoredukcyjne. Zakażenia. U pacjentów leczonych produktem leczniczym stwierdzano zakażenia (w tym posocznicę, posocznicę neutropeniczną, zakażenia bakteryjne, wirusowe lub grzybicze). Niektóre z tych zakażeń skutkowały hospitalizacją i śmiercią. U większości pacjentów z zakażeniami prowadzącymi do zgonu stwierdzono neutropenię. Należy obserwować pacjentów w celu wykrycia gorączki, neutropenii i zakażenia i w razie potrzeby wdrożyć odpowiednie leczenie przeciwinfekcyjne. Zgłaszano przypadki postępującej leukoencefalopatii wieloogniskowej (ang. PML), w tym zakończone zgonem po stosowaniu ibrutynibu podczas wcześniejszej lub jednoczesnej terapii immunosupresyjnej. W diagnozie różnicowej należy rozważyć możliwość wystąpienia PML u pacjentów z nowymi neurologicznymi, poznawczymi lub behawioralnymi objawami przedmiotowymi lub podmiotowymi lub nasileniem istniejących. W razie podejrzewania PML należy wykonać odpowiednie badania i przerwać leczenie do czasu wykluczenia PML. W razie jakichkolwiek wątpliwości należy rozważyć konsultację neurologiczną oraz przeprowadzenie badań diagnostycznych w kierunku PML w tym obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego, najlepiej z kontrastem, badanie płynu mózgowo-rdzeniowego na obecność DNA wirusa JC oraz powtórne badania neurologiczne. Cytopenie. U pacjentów leczonych produktem leczniczym stwierdzano związane z leczeniem cytopenie stopnia 3. lub 4. (neutropenia, małopłytkowość i niedokrwistość). Należy badać morfologię krwi raz w m-cu. Śródmiąższowa choroba płuc. U pacjentów leczonych produktem leczniczym zgłaszano przypadki śródmiąższowej choroby płuc. Należy obserwować pacjentów czy nie występują objawy płucne wskazujące na śródmiąższową chorobę płuc. W razie wystąpienia objawów należy przerwać stosowanie produktu leczniczego i zastosować odpowiednie leczenie śródmiąższowej choroby płuc. Jeśli objawy będą utrzymywać się należy ocenić ryzyko i korzyści terapii produktem leczniczym zastosować zalecenia dotyczące modyfikacji dawki. Migotanie/trzepotanie przedsionków. U pacjentów leczonych produktem leczniczym stwierdzano migotanie przedsionków i trzepotanie przedsionków, szczególnie u pacjentów z sercowymi czynnikami ryzyka, nadciśnieniem, ostrymi zakażeniami, i migotaniem przedsionków w wywiadzie. Należy okresowo badać wszystkich pacjentów w celu wykrycia migotania przedsionków. Pacjentów, u których wystąpią objawy niemiarowości lub duszność po raz 1-szy należy zdiagnozować klinicznie i w razie potrzeby wykonać elektrokardiogram (EKG). U pacjentów z wcześniej występującym migotaniem przedsionków wymagających leczenia przeciwzakrzepowego, należy rozważyć alternatywne leczenie do produktu leczniczego. U pacjentów, u których wystąpi migotanie przedsionków podczas terapii produktem leczniczym należy dokonać szczegółowej oceny ryzyka choroby zakrzepowo-zatorowej. U pacjentów z wysokim ryzykiem oraz gdy nie ma odpowiedniego alternatywnego leczenia do produktu leczniczego należy rozważyć dokładnie kontrolowane leczenie przeciwzakrzepowe. Zespół rozpadu guza. Podczas leczenia produktem leczniczym stwierdzano występowanie zespołu rozpadu guza. Pacjentom z dużym obciążeniem nowotworem przed leczeniem zagraża wystąpienie zespołu rozpadu guza. Należy dokładnie obserwować pacjentów i stosować odpowiednie środki ostrożności. Rak skóry niebędący czerniakiem. Raki skóry niebędące czerniakiem zgłaszano częściej u pacjentów leczonych produktem leczniczym niż u pacjentów otrzymujących komparatory w zbiorczych porównawczych randomizowanych badaniach fazy 3. Należy obserwować pacjentów w celu wykrycia raka skóry niebędącego czerniakiem. Interakcje lekowe. Jednoczesne stosowanie silnych lub umiarkowanych inhibitorów CYP3A4 z produktem leczniczym może prowadzić do zwiększonej ekspozycji na ibrutynib a tym samym zwiększyć ryzyko wystąpienia toksyczności. Jednakże, jednoczesne stosowanie induktorów CYP3A4 może prowadzić do zmniejszenia ekspozycji na produkt leczniczy a tym samym do braku skuteczności leczenia. Należy unikać, jeśli tylko to możliwe jednoczesnego stosowania produktu leczniczego z silnymi lub umiarkowanymi inhibitorami/induktorami CYP3A4 a jednoczesne stosowanie należy rozważyć jedynie wtedy, gdy potencjalne korzyści przeważają znacznie nad ryzykiem. Należy uważnie obserwować pacjentów w celu wykrycia objawów toksyczności produktu leczniczego, jeśli musi być zastosowany inhibitor CYP3A4. W przypadku konieczności stosowania induktora CYP3A4, należy uważnie monitorować pacjentów w celu wykrycia utraty skuteczności produktu leczniczego. Kobiety w wieku rozrodczym. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować wysoce skuteczną metodę antykoncepcji podczas stosowania produktu leczniczego. U niektórych pacjentów przyjmujących produkt leczniczy zgłaszano zmęczenie, zawroty głowy i astenię i należy wziąć to pod uwagę podczas oceny zdolności pacjentów do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Ibrutynib jest metabolizowany głównie przy udziale cytochromu P4503A4 (CYP3A4). Substancje, które mogą zwiększać stężenie ibrutynibu w osoczu. Należy unikać jednoczesnego stosowania produktu i produktów leczniczych, które są silnymi lub umiarkowanymi inhibitorami CYP3A4 i mogą zwiększać ekspozycję na ibrutynib. Silne inhibitory CYP3A4. Jednoczesne podawanie ketokonazolu, silnego inhibitora CYP3A4, u 18 zdrowych osób będących na czczo, zwiększało ekspozycję (Cmax i AUC) ibrutynibu o odpowiednio 29- i 24-razy. Symulacje z zastosowaniem warunków na czczo sugerują, że silny inhibitor CYP3A4, klarytromycyna może zwiększać AUC ibrutynibu o 14 razy. Należy unikać stosowania silnych inhibitorów CYP3A4 (np. ketokonazol, indynawir, nelfinawir, rytonawir, sakwinawir, klarytromycyna, telitromycyna, itrakonazol, nefazodon i kobicystat). Jeśli korzyści przeważają nad ryzykiem i istnieje konieczność zastosowania silnych inhibitorów CYP3A4, należy zmniejszyć dawkę produktu leczniczego do 140 mg (1 kaps.) lub odstawić leczenie czasowo (na 7 dni lub mniej). Należy dokładnie obserwować pacjentów w celu wykrycia objawów toksyczności i przestrzegać w razie potrzeby wytycznych modyfikacji dawki. Umiarkowane inhibitory CYP3A4. Symulacje z zastosowaniem warunków na czczo sugerują, że umiarkowane inhibitory CYP3A4, diltiazem, erytromycyna i worykonazol mogą zwiększać AUC ibrutynibu o 5-9 razy. Należy unikać stosowania umiarkowanych inhibitorów (np. worykonazol, erytromycyna, amprenawir, aprepitant, atazanawir, cyprofloksacyna, kryzotynib, darunawir/rytonawir, diltiazem, flukonazol, fosamprenawir, imatynib, werapamil, amiodaron, dronedaron). Jeśli istnieje konieczność zastosowania umiarkowanych inhibitorów CYP3A4, należy zmniejszyć dawkę produktu leczniczego do 140 mg (1 kaps.) w trakcie stosowania inhibitora. Należy dokładnie obserwować pacjentów w celu wykrycia objawów toksyczności i przestrzegać wytycznych modyfikacji dawki, w razie potrzeby. Łagodne inhibitory CYP3A4. Symulacje z zastosowaniem odpowiednich klinicznie warunków na czczo sugerują, że umiarkowane inhibitory CYP3A4, azytromycyna i fluwoksamina mogą zwiększać AUC ibrutynibu o < 2 razy. Skojarzenie z łagodnymi inhibitorami nie wymaga zmiany dawkowania. Należy dokładnie obserwować pacjentów w celu wykrycia objawów toksyczności i w razie potrzeby przestrzegać wytycznych modyfikacji dawki. Jednocześnie podawany sok grejpfrutowy, zawierający inhibitory CYP3A4, u ośmiu zdrowych osób, zwiększał ekspozycję (Cmax i AUC) ibrutynibu o około odpowiednio 4- i 2-razy. Należy unikać spożycia grejpfrutów i gorzkich pomarańczy podczas leczenia produktem leczniczym, gdyż one zawierają umiarkowane inhibitory CYP3A4. Substancje, które mogą zmniejszać stężenie ibrutynibu w osoczu. Podawanie produktu leczniczego z induktorami CYP3A4 może zmniejszać stężenie ibrutynibu w osoczu. Jednoczesne podawanie ryfampicyny na czczo, silnego CYP3A4 induktora, u 18 zdrowych osób zmniejszało ekspozycję (Cmax i AUC) na ibrutynib o odpowiednio 92 i 90%. Jednoczesne stosowanie silnych lub umiarkowanych induktorów CYP3A4 (np. karbamazepina, ryfampicyna, fenytoina) jest przeciwwskazane. W trakcie leczenia produktem leczniczym nie należy stosować preparatów zawierających ziele dziurawca, gdyż mogą one zmniejszyć skuteczność terapii. Należy rozważyć zastosowanie innych leków z mniejszą indukcją CYP3A4. Jeśli korzyści przeważają nad ryzykiem i wymagane jest leczenie silnym lub umiarkowanym induktorem CYP3A4, należy dokładnie obserwować pacjentów w celu wykrycia braku skuteczności leczenia. Łagodne induktory mogą być stosowane jednocześnie z produktem leczniczym, jednakże należy obserwować pacjentów w celu wykrycia utraty skuteczności. Rozpuszczalność ibrutynibu jest zależna od pH, z mniejszą rozpuszczalnością w wyższym pH. Stwierdzano mniejsze Cmax u zdrowych osób, które przyjęły na czczo pojedynczą dawkę 560 mg ibrutynibu po przyjmowaniu 40 mg omeprazolu raz/dobę przez 5 dni. Nie ma dowodów, by mniejsze Cmax miało znaczenie kliniczne, a produkty lecznicze podwyższające pH żołądka (np. inhibitory pompy protonowej) stosowano bez ograniczeń w podstawowych badaniach klinicznych. Leki których stężenia w osoczu mogą zmieniać się pod wpływem ibrutynibu. Ibrutynib jest inhibitorem P-gp i białka oporności raka piersi (ang. BCRP) w warunkach in vitro. W związku z brakiem dostępnych danych klinicznych dotyczących tej interakcji nie można wykluczyć hamowania jelitowego P-gp i BCRP po podaniu terapeutycznej dawki ibrutynibu. By zminimalizować możliwe interakcje w przewodzie pokarmowym, doustne substraty Pgp lub BCRP z wąskim indeksem terapeutycznym takie jak digoksyna czy metotreksat należy przyjmować co najmniej 6 h przed lub po przyjęciu produktu leczniczego. Ibrutynib może także hamować BCRP w wątrobie i zwiększać ekspozycję na leki, takie jak rozuwastatyna, które podlegają aktywnemu usuwaniu z komórek wątrobowych przy udziale BCRP. Według danych in vitro, ibrutynib jest słabym odwracalnym inhibitorem CYP3A4 na poziomie jelitowym i dlatego może zwiększać ekspozycję na substraty CYP3A4 wrażliwe na metabolizm CYP3A w jelitach. Brak danych klinicznych dotyczących tej interakcji. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania ibrutynibu z podawanymi doustnie substratami CYP3A4 z wąskim indeksem terapeutycznym (takimi jak dihydroergotamina, ergotamina, fentanyl, cyklosporyna, syrolimus i takrolimus). Według danych in vitro, ibrutynib jest słabym induktorem CYP2B6 i może wpływać na ekspresję innych enzymów i transporterów sterowanych przez receptor konstytutywny androstanów (ang. CAR), np. CYP2C9, CYP2C19, UGT1A1 i MRP2. Znaczenie kliniczne nie jest znane, lecz ekspozycja na substraty CYP2B6 (takie jak efawirenz i bupropion) oraz na koregulowane enzymy może zmniejszać się podczas jednoczesnego podawania z ibrutynibem.

Kobiety w wieku rozrodczym/Antykoncepcja kobiet. Na podstawie badań na zwierzętach, stwierdzono że produkt leczniczy może być szkodliwy dla płodu, gdy jest podawany ciężarnym kobietom. Kobiety nie powinny zachodzić w ciążę podczas stosowania produktu leczniczego i do 3 m-cy po zakończeniu leczenia. Dlatego też, kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować wysoce skuteczną metodę antykoncepcyjną podczas stosowania produktu leczniczego i przez okres 3 m-cy po zakończeniu leczenia. Nie ma obecnie danych dotyczących tego, czy ibrutynib może zmniejszać skuteczność antykoncepcji hormonalnej, zatem kobiety stosujące metody hormonalne powinny dodatkowo zastosować drugą metodę mechaniczną. Ciąża. Nie należy stosować produktu IMBRUVICA podczas ciąży. Brak danych dotyczących stosowania produktu leczniczego u kobiet w ciąży. Badania przeprowadzone na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na rozród. Karmienie piersią. Nie wiadomo, czy ibrutynib lub jego metabolity są wydzielane do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodków / niemowląt. Należy przerwać karmienie piersią podczas leczenia produktem leczniczym. Płodność. Nie stwierdzono wpływu na płodność lub zdolności rozrodcze u samców i samic szczurów po stosowaniu maks. dawek 100 mg/kg/dobę (dawka równoważna u ludzi [Human Equivalent Dose, HED] 16 mg/kg/dobę). Brak danych dotyczących wpływu ibrutynibu na płodność u ludzi.

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa. Profil bezpieczeństwa określono na podstawie zbiorczych danych z udziałem 981 pacjentów przyjmujących produkt leczniczy w trzech badaniach klinicznych 2 fazy i czterech randomizowanych badaniach 3 fazy oraz raportów po wprowadzeniu produktu do obrotu. Pacjenci leczeni na MCL w badaniach klinicznych otrzymywali produkt leczniczy w dawce 560 mg raz/dobę a pacjenci leczeni na CLL lub WM w badaniach klinicznych otrzymywali produkt leczniczy w dawce 420 mg raz/dobę. Wszyscy pacjenci w badaniach klinicznych otrzymywali produkt leczniczy do czasu progresji choroby lub utraty tolerancji przez pacjenta. Najczęściej występującymi działaniami niepożądanymi ( ł 20%) były biegunka, neutropenia, krwotok (np. siniaki), bóle mięśniowo-szkieletowe, nudności, wysypka i gorączka. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi stopnia 3./ 4.( ł 5%) były neutropenia, zapalenie płuc, trombocytopenia i gorączka neutropeniczna. Działania niepożądane stwierdzone w badaniach klinicznych lub po wprowadzeniu produktu do obrotu u pacjentów z nowotworami B-komórkowymi- częstości zaokrąglono do najbliższej liczby całkowitej. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo często) Zapalenie płuc- obejmuje wiele terminów działań niepożądanych. W tym przypadki śmiertelne, zakażenie górnych dróg oddechowych, (zapalenie zatok, zakażenie skóry - obejmuje wiele terminów działań niepożądanych; (często) Posocznica - obejmuje wiele terminów działań niepożądanych. W tym przypadki śmiertelne, zakażenie dróg moczowych. Nowotwory łagodne i złośliwe (w tym torbiele i polipy): (często) Rak skóry niebędący czerniakiem - obejmuje wiele terminów działań niepożądanych, rak podstawnokomórkowy, rak kolczystokomórkowy. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) neutropenia, małopłytkowość; (często) neutropenia z gorączką, leukocytoza, limfocytoza; (niezbyt często) leukostaza. Zaburzenia układu immunologicznego: (często) śródmiąższowa choroba płuc - obejmuje wiele terminów działań niepożądanych; w tym przypadki śmiertelne; raporty spontaniczne po wprowadzeniu produktu do obrotu. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) zespół rozpadu guza - raporty spontaniczne po wprowadzeniu produktu do obrotu, hiperurykemia. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy; (często) zawroty głowy. Zaburzenia oka: (często) niewyraźne widzenie. Zaburzenia serca: (często) migotanie przedsionków. Zaburzenia naczyniowe: (bardzo często) Krwotok - obejmuje wiele terminów działań niepożądanych; w tym przypadki śmiertelne.siniaczenie - obejmuje wiele terminów działań niepożądanych; (często) krwiak podtwardówkowy - w tym przypadki śmiertelne, krwawienie z nosa, wybroczyny, nadciśnienie - obejmuje wiele terminów działań niepożądanych. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) biegunka, wymioty, zapalenie jamy ustnej - obejmuje wiele terminów działań niepożądanych, nudności, zaparcia. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (nieznana) niewydolność wątroby - obejmuje wiele terminów działań niepożądanych, raporty spontaniczne po wprowadzeniu produktu do obrotu. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) wysypka - obejmuje wiele terminów działań niepożądanych; (często) pokrzywka, rumień, łamliwość paznokci - raporty spontaniczne po wprowadzeniu produktu do obrotu; (niezbyt często) obrzęk naczynioruchowy - raporty spontaniczne po wprowadzeniu produktu do obrotu; (nieznana) Zespół Stevens-Johnsona - raporty spontaniczne po wprowadzeniu produktu do obrotu. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo często) ból stawów, skurcze mięśniowe, ból mięśniowo-szkieletowy - raporty spontaniczne po wprowadzeniu produktu do obrotu. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) gorączka, obrzęk obwodowy. Przerwanie leczenia i zmniejszenie dawki z powodu działań niepożądanych. Z 981 pacjentów leczonych produktem leczniczym z powodu nowotworów B-komórkowych, 5% pacjentów przerwało leczenie głównie z powodu działań niepożądanych. Obejmowały one zapalenie płuc, migotanie przedsionków i krwotok. Działania niepożądane prowadzące do zmniejszenia dawki wystąpiły u około 5% pacjentów. Pacjenci w podeszłym wieku. Z 981 pacjentów leczonych produktem leczniczym, 62% pacjentów miało co najmniej 65 lat. Zapalenie płuc stopnia 3. lub wyższego występowało częściej u osób w podeszłym wieku leczonych produktem leczniczym (13% pacjentów w wieku co najmniej 65 lat vs. 7% u pacjentów poniżej 65 lat).

Dane dotyczące przedawkowania produktu leczniczego są ograniczone. Nie osiągnięto maks. tolerowanej dawki w badaniu fazy 1, w którym pacjenci otrzymywali do 12,5 mg/kg/dobę (1400 mg/dobę). W odrębnym badaniu u jednego zdrowego osobnika otrzymującego dawkę 1680 mg wystąpiło odwracalne zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych stopnia 4 [aminotransferaza alaninowa (AlAT) i aminotransferaza asparaginianowa (AspAT)]. Nie ma specyficznego antidotum na produkt leczniczy. Pacjentów, którzy przyjęli dawkę większą niż zalecana należy dokładnie obserwować i zastosować odpowiednie leczenie wspomagające.

Ibrutynib jest silnym, małocząsteczkowym inhibitorem kinazy tyrozynowej Brutona (BTK). Ibrutynib tworzy wiązanie kowalencyjne z resztą cysteinową (Cys-481) w czynnym miejscu BTK, prowadząc do trwałego zahamowania aktywności enzymatycznej BTK. BTK, członek rodziny kinaz Tec, jest ważną cząsteczką sygnałową BCR (ang. BCR) i szlaków receptorowych cytokin. Szlak BCR bierze udział w patogenezie kilku nowotworów złośliwych z komórek B, w tym MCL, chłoniaka rozlanego z dużych komórek B (ang. DLBCL.), chłoniaka grudkowego i CLL. Kluczowa rola BTK w przekazywaniu sygnałów przez receptory powierzchniowe komórek B skutkuje pobudzeniem szlaków niezbędnych do komunikacji chemotaksji i adhezji komórek B. Badania niekliniczne wykazały, że ibrutynib skutecznie hamuje złośliwą proliferację komórek B i przeżycie in vivo oraz migrację komórek i adhezję substratu in vitro.

1 kaps. twarda zawiera 140 mg ibrutynibu.