Leczenie talimogenem laherparepwek powinno być rozpoczynane i prowadzone pod nadzorem kompetentnego lekarza mającego doświadczenie w leczeniu nowotworów. Pacjentom leczonym produktem leczniczym należy przekazać kartę ostrzeżeń dla pacjenta oraz poinformować o ryzyku związanym z produktem leczniczym (patrz również ulotka dla pacjenta). Produkt leczniczy jest dostępny w fiolkach o pojemności 1 ml przeznaczonych do jednorazowego wykorzystania, w dwóch różnych stężeniach: 106 (1 milion) PFU/ml - wyłącznie dawka początkowa; 108 (100 milionów) PFU/ml - wszystkie następne dawki. Całkowita objętość wstrzyknięcia podawanego podczas każdej sesji leczenia nie powinna być większa niż 4 ml. Zalecana dawka początkowa to maks. 4 ml produktu leczniczego o stężeniu 106 (1 milion) PFU/ml. W następnych dawkach należy podawać maks. 4 ml produktu leczniczego o stężeniu 108 (100 milionów) PFU/ml. Zalecany schemat dawkowania produktu leczniczego - szczegóły patrz ChPL. Sposób określania objętości dawki produktu leczniczego (przypadającej na zmianę). Objętość roztworu produktu leczniczego wstrzykiwana w każdą zmianę zależy od wielkości zmiany i należy ją ustalić zgodnie z wytycznymi. Całkowita objętość wstrzyknięcia podawanego podczas każdej sesji leczenia nie powinna być większa niż 4 ml. Wybór objętości wstrzyknięcia produktu leczniczego w zależności od wielkości zmiany: >5 cm: do 4 ml; >2,5 cm do 5 cm: do 2 ml; >1,5 cm do 2,5 cm: do 1 ml; >0,5 cm do 1,5 cm: do 0,5 ml; Ł0,5 cm: do 0,1 ml. Przed uzyskaniem odpowiedzi na leczenie mogą powiększyć się istniejące zmiany lub mogą pojawić się nowe zmiany. Dopóki obecne są zmiany nadające się do ostrzykiwania należy podawać produkt leczniczy co najmniej przez 6 m-cy, chyba że zdaniem lekarza leczenie produktem leczniczym nie przynosi pacjentowi korzyści lub konieczne jest inne leczenie. Jeśli po uzyskaniu całkowitej odpowiedzi pojawią się nowe zmiany i jeśli lekarz zdecyduje, że pacjent odniesie korzyści z leczenia, leczenie produktem leczniczym będzie można podjąć ponownie. Dzieci i młodzież. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego u dzieci i młodzieży. Dane nie są dostępne. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie jest konieczna modyfikacja dawki u pacjentów w wieku ł65 lat. Zaburzenia czynności wątroby i nerek. Nie przeprowadzono badań klinicznych mających na celu ocenę wpływu zaburzeń czynności wątroby lub nerek na farmakokinetykę talimogenu laherparepwek. Jednakże, modyfikacja dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i nerek nie jest konieczna.

Lek należy podawać we wstrzyk. bezpośrednio do zmian skórnych, podskórnych i/lub w węzłach chłonnych, które są widoczne, wyczuwalne palpacyjnie lub możliwe do wykrycia w badaniu ultrasonograficznym. Osoby należące do fachowego personelu medycznego, które mają obniżoną odporność lub są w ciąży nie powinny podawać produktu. Powinny unikać bezpośredniego kontaktu z miejscem wstrzyk. produktu i z płynami ustrojowymi leczonych pacjentów. Lek należy przygotowywać i podawać zgodnie z poniższymi instrukcjami: postępowanie przed wykonaniem wstrzyk.: zawartość fiol. z produktem rozmrozić w temp. pokojowej. Rozmrożony produkt może być przechowywany przed podaniem. Do strzyk. pobrać z fiol. żądaną ilość produktu stosując zasady aseptyki. Zaleca się stosowanie igły o rozmiarze 22-26 G. Miejsce wstrzyk. można przygotować, aplikując miejscowo środek znieczulający. Środek znieczulający można również podać we wstrzyk. na obrzeżach zmiany chorobowej, nie należy jednak wstrzyk. go bezpośrednio w zmianę. Skórę w miejscu zmiany i wokół niej należy odkazić gazikiem nasączonym alkoholem i pozostawić do wyschnięcia. Produkt należy wstrzyk. bezpośrednio do zmian skórnych, podskórnych i/lub zmian w węzłach chłonnych, które są widoczne, wyczuwalne palpacyjnie lub możliwe do wykrycia w badaniu ultrasonograficznym. W przypadku każdej zmiany objętość wstrzyk. należy określić według wytycznych podanych w ChPL. Produkt należy wstrzyk. w obrębie zmiany techniką promieniową polegającą na wprowadzeniu igły podczas jednego wkłucia maks. na zewnątrz leczonego obszaru, delikatnym wycofaniu igły i obróceniu jej pod innym kątem, aby ponowić wstrzyk., co umożliwia równomierne i całkowite rozprowadzenie produktu. W przypadku zmian o promieniu większym od maks. zasięgu igły, można wykonać wiele seryjnych wkłuć. Lek rozprowadzić równomiernie i całkowicie w obrębie zmiany, wycofując igłę bez wyjmowania jej ze zmiany. Wstrzyk. pozostałą dawkę produktu należy zmieniać kierunek wprowadzania igły tyle razy, ile to będzie konieczne. Powtarzać czynność, dopóki cała dawka nie zostanie równomiernie rozprowadzona. Igłę należy wyjąć ze zmiany powoli, aby uniknąć wycieku lub rozpryśnięcia produktu w miejscu wkłucia. Powyższe czynności należy powtórzyć kolejno, podając lek do innej zmiany. Zawsze należy wymienić igłę po wyjęciu jej ze zmiany chorobowej, a przed podaniem wstrzyk. do innej zmiany. Miejsce wstrzyk. należy uciskać jałowym gazikiem przez co najmniej 30 sek. Skórę w miejscu wstrzyk. i wokół niego należy przetrzeć gazikiem nasączonym alkoholem, a na ostrzykniętą zmianę należy założyć opatrunek absorpcyjny i okluzyjny. Wszystkie materiały, które miały styczność z produktem (np. fiolkę, strzykawkę, igłę, waciki lub gaziki), należy zutylizować zgodnie z procedurami obowiązującymi w danej placówce.

U pacjentów, u których w przeszłości występowała nadwrażliwość na talimogen laherparepwek lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. U pacjentów z silnie obniżoną odpornością (np. z ciężkimi wrodzonymi lub nabytymi niedoborami odporności komórkowej i/lub humoralnej).

Dane dotyczące skuteczności produktu stosowanego w leczeniu drugiego rzutu lub kolejnych rzutów są ograniczone. Nie przeprowadzono badań produktu u pacjentów z obniżoną odpornością. Na podstawie danych z badań na zwierzętach ustalono, że u pacjentów z ciężkim upośledzeniem odporności ryzyko rozwoju rozsianego zakażenia wirusem opryszczki jest zwiększone. Osoby te nie powinny być leczone produktem. Do rozwoju rozsianego zakażenia wirusem opryszczki może również dojść u osób z obniżoną odpornością (np. u pacjentów z HIV/AIDS, białaczką, chłoniakiem, pospolitym zmiennym niedoborem odporności albo osób wymagających przewlekłego stosowania steroidów w dużych dawkach lub innych leków immunosupresyjnych). Przed podaniem produktu tym osobom należy rozważyć ryzyko i korzyści związane z leczeniem. Przypadkowa ekspozycja może prowadzić do transmisji czynnika infekcyjnego z produktu i rozwoju zakażenia wirusem opryszczki. Osoby należące do fachowego personelu medycznego oraz osoby utrzymujące bliski kontakt z chorymi (np. współlokatorzy, opiekunowie, partnerzy seksualni lub osoby śpiące w tym samym łóżku) powinny unikać bezpośredniej styczności z ostrzykiwanymi zmianami lub płynami ustrojowymi leczonych pacjentów w całym okresie leczenia i maks. przez 30 dni po podaniu ostatniej dawki leku. Zgłaszano przypadki zakłucia igłą fachowych pracowników opieki zdrowotnej oraz rozpryśnięcia roztw. podczas przygotowywania i podawania produktu. Kobiety w ciąży i osoby z obniżoną odpornością utrzymujące bliski kontakt z chorymi nie powinny zmieniać im opatrunków ani oczyszczać miejsca wstrzyk. Kobiety w ciąży, noworodki i osoby z obniżoną odpornością powinny unikać narażenia na kontakt z potencjalnie skażonym materiałem. Fachowi pracownicy opieki zdrowotnej powinni upewnić się, że pacjenci będą w stanie przestrzegać wymogu, aby miejsca wstrzyk. produktu były pokryte opatrunkiem okluzyjnym. Pacjentom należy także zalecić, aby nie dotykali ani nie drapali miejsc wstrzyk. ze względu na możliwość nieumyślnego przeniesienia produktu w inne okolice ciała lub na osoby bliskie. Chociaż nie wiadomo czy lek może być przenoszony podczas kontaktów płciowych, możliwość przeniesienia HSV-1 typu dzikiego w czasie kontaktów płciowych jest znanym faktem. Pacjentom należy zalecić stosowanie prezerwatyw lateksowych w czasie stosunków płciowych, aby zapobiec ewentualnemu przeniesieniu produktu. Kobietom w wieku rozrodczym należy zalecić stosowanie skutecznej metody antykoncepcji w celu zapobiegania ciąży w trakcie leczenia produktem. Opiekunom należy zalecić używanie rękawic ochronnych podczas zakładania lub zmiany opatrunków okluzyjnych oraz stosowanie środków bezpieczeństwa dotyczących utylizacji zużytych opatrunków i artykułów sanitarnych. W razie przypadkowej ekspozycji na lek należy dokładnie umyć skórę w miejscu kontaktu z produktem, wodą z mydłem i/lub środkiem dezynfekcyjnym. Jeśli wystąpią przedmiotowe lub podmiotowe objawy zakażenia wirusem opryszczki, należy zgłosić się do lekarza. Talimogen laherparepwek jest wrażliwy na acyklowir. W badaniach klinicznych zgłaszano przypadki zakażenia wirusem opryszczki (w tym opryszczkę wargową i opryszczkowe zapalenie rogówki) u pacjentów leczonych produktem. Przewiduje się, że objawy miejscowego lub układowego zakażenia potencjalnie związanego ze stosowaniem produktu będą podobne do objawów wywoływanych przez HSV-1 typu dzikiego. Wiadomo, że u osób zakażonych HSV-1 typu dzikiego istnieje dożywotnie ryzyko rozwoju objawowego zakażenia opryszczkowego w wyniku reaktywacji utajonej postaci HSV-1 typu dzikiego. Należy wziąć pod uwagę możliwość rozwoju objawowego zakażenia opryszczkowego w wyniku reaktywacji wirusa po podaniu produktu. Pacjentom, u których doszło do rozwoju zakażenia wirusem opryszczki, należy zalecić przestrzeganie standardowych zasad higieny, aby zapobiec transmisji wirusa. Talimogen laherparepwek jest wrażliwy na acyklowir. Przed podaniem acyklowiru lub innych leków przeciwwirusowych wskazanych do stosowania w leczeniu zakażeń wirusem opryszczki, należy rozważyć ryzyko i korzyści związane z leczeniem produktem. Leki te mogą osłabić skuteczność produktu, jeśli są podawane ogólnie lub miejscowo bezpośrednio w miejscu wstrzyk. Po leczeniu produktem może wystąpić martwica tkanek lub owrzodzenie w miejscu zmiany nowotworowej. Zgłaszano przypadki zapalenia tkanki podskórnej i ogólnoustrojowego zakażenia bakteryjnego. Zaleca się staranną pielęgnację rany oraz stosowanie środków ostrożności zapobiegających rozprzestrzenianiu się zakażenia, zwłaszcza jeśli w wyniku martwicy tkanek powstaną otwarte rany. W badaniach klinicznych zgłaszano możliwość osłabienia procesu gojenia w miejscu wstrzyk. Leczenie produktem może zwiększyć ryzyko nieprawidłowego gojenia się ran u pacjentów z czynnikami ryzyka (np. po napromienianiu miejsca wstrzyk. lub ze zmianami zlokalizowanymi w miejscach słabo unaczynionych). W przypadku uporczywie utrzymującego się zakażenia lub opóźnienia procesu gojenia ran, przed podjęciem decyzji o kontynuacji leczenia produktem należy rozważyć ryzyko i korzyści związane z leczeniem. W badaniach klinicznych zgłaszano przypadki występowania zaburzeń o podłożu immunologicznym, w tym zapalenia kłębuszków nerkowych, zapalenia naczyń, zapalenia płuc, nasilenia łuszczycy i bielactwa u pacjentów leczonych produktem. Przed rozpoczęciem leczenia u pacjentów z chorobami autoimmunologicznymi, a także przed podjęciem decyzji o kontynuacji leczenia produktem u pacjentów, u których wystąpią zaburzenia o podłożu immunologicznym, należy rozważyć ryzyko i korzyści związane z leczeniem. Istnieją doniesienia o przypadkach rozwoju nowotworów z komórek plazmatycznych w pobliżu miejsca wstrzyk. po podaniu produktu. U pacjentów ze szpiczakiem plazmocytowym oraz u osób, u których w trakcie leczenia doszło do rozwoju nowotworu z komórek plazmatycznych, należy rozważyć ryzyko i korzyści związane z leczeniem. Zgłaszano przypadki obturacyjnych zaburzeń dróg oddechowych po leczeniu produktem. Należy zachować ostrożność wykonując wstrzyk. w zmiany znajdujące się w pobliżu głównych dróg oddechowych. U pacjentów, u których w okresie początkowym nie wykazano przeciwciał anty-HIV-1 (seronegatywnych), zgłaszano częstsze występowanie gorączki, dreszczy i objawów grypopodobnych niż u pacjentów początkowo seropozytywnych, zwłaszcza w okresie 6 pierwszych sesji leczenia. Lek zawiera sorbitol (E420). Pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją fruktozy nie powinni przyjmować tego leku. Każda dawka produktu o objętości 4 ml zawiera ok. 30 mg (1,3 mmol) sodu. Pacjenci przestrzegający diety o kontrolowanej zawartości sodu powinni wziąć to pod uwagę. Aby ułatwić monitorowanie biologicznych produktów leczniczych, należy zapisać lub wyraźnie określić nazwę handlową i numer serii podawanego produktu w dokumentacji pacjenta. Talimogen laherparepwek może wywierać niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Ze względu na możliwość wystąpienia takich działań niepożądanych jak zawroty głowy i stan splątania (dezorientacji), pacjentom należy zalecić zachowanie ostrożności podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn dopóki nie uzyskają pewności, że talimogen laherparepwek nie wywołuje u nich niekorzystnych skutków.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji produktu. Acyklowir i inne leki przeciwwirusowe mogą osłabić skuteczność produktu leczniczego, jeśli są podawane ogólnie lub miejscowo bezpośrednio w miejscu wstrzyk. Przed podaniem acyklowiru lub innych leków przeciwwirusowych wskazanych do stosowania w leczeniu zakażeń wirusem opryszczki, należy rozważyć ryzyko i korzyści związane z leczeniem produktem.

Kobietom w wieku rozrodczym należy zalecić stosowanie skutecznej metody antykoncepcji w celu zapobiegania ciąży w trakcie leczenia produktem. Należy pouczyć wszystkich pacjentów, aby podczas kontaktów płciowych używali lateksowych prezerwatyw w celu ochrony przed przeniesieniem produktu. Nie przeprowadzono odpowiednich, dobrze kontrolowanych badań talimogenu laherparepwek u kobiet w ciąży. W przypadku zakażenia kobiety ciężarnej HSV-1 typu dzikiego (infekcja pierwotna lub reaktywacja zakażenia) istnieje możliwość przedostania się wirusa przez barierę łożyskową, a także ryzyko transmisji w czasie porodu w związku ze zjawiskiem wydzielania/wydalania wirusa. Zakażenie HSV-1 typu dzikiego wiązało się z występowaniem poważnych działań niepożądanych, w tym niewydolności wielonarządowej i zgonu w wyniku zarażenia płodu lub noworodka wirusem opryszczki typu dzikiego. Pomimo braku danych klinicznych dotyczących występowania zakażeń po podaniu talimogenu laherparepwek u kobiet w ciąży, istnieje prawdopodobieństwo zagrożenia płodu lub noworodka w przypadku zadziałania talimogenu laherparepwek w taki sam sposób. W badaniach na zwierzętach nie wykazano wpływu produktu na rozwój zarodka i płodu. W ramach ostrożności najlepiej jest unikać stosowania talimogenu laherparepwek w czasie ciąży. Możliwe jest szerzenie się czerniaka złośliwego w postaci przerzutów drogą przezłożyskową. Mechanizm działania talimogenu laherparepwek polega na przenikaniu do wnętrza komórek nowotworowych i replikacji wirusa w tkance nowotworowej, dlatego istnieje ryzyko ekspozycji płodu na talimogen laherparepwek poprzez kontakt z tkanką nowotworową przechodzącą przez łożysko. Jeśli lek stosowany jest u kobiety w ciąży lub jeśli podczas stosowania leku kobieta zajdzie w ciążę, należy poinformować ją o możliwym zagrożeniu dla płodu i/lub noworodka. Nie wiadomo, czy talimogen laherparepwek przedostaje się do mleka kobiecego. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy zrezygnować ze stosowania produktu lub przerwać terapię tym produktem po rozważeniu korzyści dla dziecka związanych z karmieniem piersią i korzyści dla matki wynikających z leczenia. Nie przeprowadzono badań klinicznych dotyczących oceny wpływu talimogenu laherparepwek na płodność.

Bezpieczeństwo produktu oceniano w badaniu podstawowym, w którym 292 pacjentów otrzymało co najmniej 1 dawkę produktu. Mediana czasu ekspozycji na lek wynosiła 23 tyg. (5,3 m-ca). 26 pacjentów otrzymywało lek co najmniej przez rok. Do działań niepożądanych najczęściej (ł25%) zgłaszanych u pacjentów leczonych produktem należały: zmęczenie (50,3%), dreszcze (48,6%), gorączka (42,8%), nudności (35,6%), objawy grypopodobne (30,5%) oraz ból w miejscu wstrzyk. (27,7%). W 98% przypadków te działania niepożądane miały nasilenie łagodne lub umiarkowane. Najczęściej występującym działaniem niepożądanym stopnia 3., lub wyższego było zapalenie tkanki podskórnej (2,1%). Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zapalenie tkanki łącznej, opryszczka wargowa; (niezbyt często) zakażenie w miejscu nacięcia. Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy): (często) ból w miejscu guza, zakażenie zmiany nowotworowej; (niezbyt często) nowotwór z komórek plazmatycznych w miejscu wstrzyk. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) obrzęki obwodowe; (często) niedokrwistość. Zaburzenia układu odpornościowego: (często) zdarzenia o podłożu immunologicznym. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) odwodnienie. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy; (często) stan splątania, lęk, depresja, zawroty głowy, bezsenność. Zaburzenia oka: (niezbyt często) opryszczkowe zapalenie rogówki. Zaburzenia ucha i błędnika: (często) ból ucha. Zaburzenia serca: (często) tachykardia. Zaburzenia naczyniowe: (często) zakrzepica żył głębokich, nadciśnienie, zaczerwienie skóry twarzy. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (bardzo często) kaszel; (często) duszność wysiłkowa, ból jamy ustnej i gardła, infekcje górnych dróg oddechowych; (niezbyt często) obturacyjne zaburzenia dróg oddechowych. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) wymioty, biegunka, zaparcie, nudności; (często) ból brzucha, dolegliwości brzuszne. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) bielactwo, wysypka, zapalenie skóry. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo często) ból mięśni, ból stawów, ból kończyny; (często) ból pleców, ból w pachwinie. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) objawy grypopodobne, gorączka, dreszcze, zmęczenie, ból, odczyny w miejscu wstrzyk.; (często) ogólne złe samopoczucie, ból pachy. Badania diagnostyczne: (często) zmniejszenie mc. Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: (często) powikłania procesu gojenia ran, wydzielina z rany, stłuczenie, ból podczas zabiegu. W głównym badaniu klinicznym zgłoszono występowanie zdarzeń o podłożu immunologicznym, w tym jeden przypadek nasilenia zmian łuszczycowych u pacjenta z łuszczycą w wywiadzie, jeden przypadek zapalenia płuc u pacjenta z chorobą autoimmunologiczną w wywiadzie, jeden przypadek zapalenia naczyń oraz dwa przypadki kłębuszkowego zapalenia nerek, z których jeden wystąpił pod postacią ostrej niewydolności nerek. W badaniach klinicznych odnotowano jeden przypadek nowotworu z komórek plazmatycznych w miejscu wstrzyk. u pacjenta, u którego stwierdzono obecność szpiczaka plazmocytowego. W głównym badaniu klinicznym odnotowano przypadki zapalenia tkanki łącznej, niektóre z nich były uważane jako ciężkie zdarzenia niepożądane. Jednakże, w żadnym przypadku nie spowodowały one konieczności całkowitej rezygnacji z leczenia produktem. Zaleca się staranną pielęgnację rany oraz stosowanie środków ostrożności zapobiegających rozprzestrzenianiu się zakażenia zwłaszcza, jeśli w wyniku martwicy tkanek powstaną otwarte rany. U 90% pacjentów leczonych produktem występowały objawy grypopodobne. Gorączka, dreszcze i dolegliwości grypopodobne, które mogą wystąpić w dowolnym czasie w trakcie leczenia produktem, zazwyczaj ustępowały w ciągu 72 h. Incydenty tego rodzaju zgłaszano częściej w ciągu 6 pierwszych terapii, zwłaszcza u pacjentów, u których w okresie początkowym nie wykazano zakażenia HSV-1.

Nie ma doświadczenia klinicznego związanego z przedawkowaniem produktu. W badaniach klinicznych podawano produkt w dawkach dochodzących do 4 ml raz/2 tyg. w stężeniu roztw. wynoszącym 108 PFU/ml i nie wykazano żadnych objawów toksyczności wymagających ograniczenia dawki. Nie określono maks. dawki produktu, którą można bezpiecznie podać. W przypadku podejrzewania przedawkowania lub przypadkowego podania produktu dożylnie, należy zastosować leczenie objawowe, np. acyklowir lub inne leki przeciwwirusowe i w razie potrzeby wdrożyć postępowanie podtrzymujące.

Talimogen laherparepwek jest onkolitycznym wirusem będącym pochodną HSV-1, stosowanym w immunoterapii przeciwnowotworowej. Talimogen laherparepwek został zmodyfikowany w taki sposób, by umożliwić jego replikację w komórkach nowotworowych i wytwarzanie ludzkiego białka GM-CSF o właściwościach immunostymulujących. Talimogen laherparepwek powoduje śmierć komórek nowotworowych i uwolnienie antygenów nowotworowych. Uważa się, że wraz z GM-CSF pobudza ogólnoustrojową przeciwnowotworową odpowiedź immunologiczną i odpowiedź efektorowych limfocytów T. Myszy, u których po leczeniu uzyskano całkowitą regresję guza pierwotnego, były odporne na powtórne próby wszczepienia nowotworu. Modyfikacja cząsteczki HSV-1 w celu uzyskania talimogenu laherparepwek polega między innymi na delecji ICP34.5 oraz ICP47. Antywirusowa odpowiedź immunologiczna zabezpiecza prawidłowe komórki po zainfekowaniu talimogenem laherparepwek. Wykazano natomiast podatność zmian nowotworowych na uraz oraz obumieranie komórek pod wpływem wirusów HSV-1 pozbawionych ICP34.5, w tym także talimogenu laherparepwek. Delecja ICP47 zapobiega zmniejszeniu gęstości cząsteczek prezentujących antygen i powoduje wzrost ekspresji genu HSV US11, przyspieszając proces replikacji wirusa w komórkach nowotworowych.

1 fiol. zawiera 1 ml produktu leczniczego o stężeniu nominalnym wynoszącym 1 x 106 (1 mln) jednostek określających miano wirusa (PFU)/ml.