Dorośli, osoby w podeszłym wieku i dzieci: stężenie i dawkowanie roztworu glukozy do podawania dożylnego zależy od wielu czynników, takich jak wiek, mc. i stan kliniczny pacjenta. Może być konieczna dokładna kontrola stężenia glukozy w surowicy krwi. Zalecane dawkowanie w leczeniu niedoborów węglowodanów i płynów. Dorośli: 500 ml do 3 litrów/24 h. Niemowlęta i dzieci: 0-10 kg mc.: 100 ml/kg mc./24 h. 10-20 kg mc.: 1000 ml + 50 ml/każdy kg mc. powyżej 10 kg/24 h. > 20 kg mc.: 1500 ml + 20 ml/każdy kg mc. powyżej 20 kg/24 h. Prędkość infuzji zależy od stanu klinicznego pacjenta. Prędkość infuzji nie powinna przekraczać metabolicznych zdolności pacjenta do wykorzystania glukozy, aby uniknąć wystąpienia hiperglikemii. Dlatego maksy. zakresy dawek wynoszą od 5 mg/kg mc./min dla dorosłych do 10-18 mg/kg mc./min dla niemowląt i dzieci, zależnie od wieku i całkowitej mc. Zalecane dawkowanie w przypadku zastosowania preparatu do rozpuszczania lub rozcieńczania produktów leczniczych wynosi 50-250 ml roztworu na dawkę podawanego produktu leczniczego. Jeżeli roztwór glukozy 5% używany jest do rozcieńczania innych iniekcyjnych produktów leczniczych, dawkowanie i prędkość infuzji zależeć będą przede wszystkim od właściwości i schematu dawkowania przepisanego leku. Dzieci i młodzież: szybkość i objętość infuzji zależą od wieku, mc., stanu klinicznego i metabolicznego pacjenta oraz współistniejącego leczenia i powinien je określić lekarz doświadczony w leczeniu dzieci i młodzieży płynami dożylnymi.

Ten roztw. należy podawać w infuzji dożylnej (do żyły obwodowej lub centralnej). W przypadku stosowania tego roztw. do rozcieńczania innych preparatów w celu podania w infuzji dożylnej, objętość roztw. należy dobrać stosownie do zaleceń dla dodanego produktu leczniczego. Środki ostrożności, które należy podjąć przed użyciem lub podaniem produktu leczniczego: stosować tylko, jeśli roztw. jest przezroczysty, bez widocznych cząstek i pojemnik nie jest uszkodzony. Podawać natychmiast po podłączeniu zestawu do infuzji. Roztwór należy podawać za pomocą jałowego sprzętu z zastosowaniem zasad aseptyki. Zestaw do infuzji należy wstępnie wypełnić roztworem, aby zapobiec przedostaniu się powietrza do układu. Nie należy podłączać plastikowych pojemników seryjnie. Takie stosowanie może spowodować zator powietrzny, wywołany resztkowym powietrzem zaciągniętym z pierwszego pojemnika, zanim zostanie zakończone podawanie płynu z drugiego pojemnika. Wywieranie dodatkowego ciśnienia na dożylne roztwory zawarte w elastycznych pojemnikach z tworzywa sztucznego w celu zwiększenia szybkości przepływu może spowodować zator powietrzny, jeśli przed podaniem z pojemnika nie usunięto całkowicie resztek powietrza. Zastosowanie zestawów do podawania dożylnego z odpowietrzeniem, z zaworem odpowietrzenia w pozycji otwartej, może spowodować zator powietrzny. Nie należy stosować zestawów do podawania dożylnego z odpowietrzeniem, z zaworem odpowietrzenia w pozycji otwartej wraz z elastycznymi pojemnikami z tworzyw sztucznych. Dodatkowe produkty lecznicze można wprowadzać przed infuzją lub w trakcie infuzji, przez port do dodawania leku. Gdy stosuje się dodatkowy produkt leczniczy, należy potwierdzić izotoniczność przed podaniem pozajelitowym. Obowiązkowe jest dokładne i ostrożne wymieszanie w warunkach aseptycznych z dodatkowym produktem leczniczym. Roztwory zawierające dodane produkty lecznicze należy zużyć natychmiast, bez przechowywania.

Podawanie roztw. glukozy jest przeciwwskazane w niewyrównanej cukrzycy, w innych stwierdzonych zaburzeniach tolerancji glukozy (takich jak stres metaboliczny), w śpiączce hiperosmotycznej, hiperglikemii, hiperlaktatemii.

Preparat jest roztworem izotonicznym. U pacjentów z zatruciem wodnym, niewydolnością serca, płuc lub ciężką niewydolnością nerek i/lub oligurią czy anurią, infuzja dużych objętości roztworu musi przebiegać pod specjalną kontrolą. Podanie preparatu może prowadzić do wystąpienia hiperglikemii. Z tego powodu nie zaleca się podawania roztw. glukozy po ostrych udarach niedokrwiennych, gdyż hiperglikemia sprzyja powiększaniu obszaru niedokrwiennego uszkodzenia mózgu i utrudnia procesy regeneracyjne. Infuzja roztworu glukozy może być przeciwwskazana w pierwszych 24 h po urazach głowy, zaś w przypadku wzrostu ciśnienia śródczaszkowego konieczne jest dokładne monitorowanie stężenia glukozy we krwi. Na początku każdej infuzji dożylnej wymagany jest specjalny nadzór kliniczny. W trakcie podawania pacjent powinien być systematycznie i dokładnie obserwowany. Należy kontrolować parametry kliniczne i biologiczne, a zwłaszcza stężenie glukozy we krwi. W przypadku wystąpienia hiperglikemii, należy odpowiednio dostosować prędkość infuzji lub podać insulinę. W razie konieczności należy uzupełniać potas drogą pozajelitową. Tolerancja glukozy może być zaburzona u pacjentów z niewydolnością nerek lub chorych na cukrzycę. W przypadku stosowania preparatu u pacjentów chorych na cukrzycę lub u pacjentów z niewydolnością nerek, konieczna jest stała kontrola stężenia glukozy, zaś zapotrzebowanie na insulinę i/lub potas może ulec zmianie. Roztw. zawiera glukozę pochodzącą z kukurydzy. Należy go ostrożnie stosować u pacjentów ze znaną alergią na kukurydzę. Ze względu na ryzyko wystąpienia niepożądanej diurezy osmotycznej, należy stosować małą prędkość infuzji. Ze względu na możliwość wystąpienia hemolizy oraz aglutynacji, roztworu glukozy nie należy podawać równocześnie, przed ani po przetoczeniu krwi przy użyciu tego samego zestawu do infuzji. Dodanie innego produktu leczniczego lub nieprawidłowa technika podawania może spowodować wystąpienie gorączki, w związku z możliwością wprowadzenia pirogenów. W razie wystąpienia działania niepożądanego, należy natychmiast przerwać infuzję. Noworodki, szczególnie urodzone przed terminem oraz z małą urodzeniową mc. - są bardziej narażone na wystąpienie hipo- lub hiperglikemii i dlatego należy je szczególnie monitorować w trakcie leczenia roztworami dożylnymi glukozy, celem zapewnienia odpowiedniej kontroli glikemii oraz uniknięcia możliwych długotrwałych działań niepożądanych. Hipoglikemia u noworodków może powodować przedłużone napady padaczkowe, śpiączkę i uszkodzenie mózgu. Hiperglikemia wiąże się z krwotokami dokomorowymi, opóźnionym wystąpieniem zakażenia bakteryjnego i grzybiczego, retinopatią wcześniaczą, martwiczym zapaleniem jelit, dysplazją oskrzelowo-płucną, przedłużonym pobytem w szpitalu oraz śmiercią. Należy zwrócić szczególną uwagę na sposób podawania, w celu uniknięcia wlewu nadmiernej ilości płynów dożylnych u noworodka, co potencjalnie może być śmiertelne. Podczas stosowania pompy strzykawkowej do podawania noworodkom płynów dożylnych lub leków, nie należy pozostawiać worka z płynem połączonego ze strzykawką. Podczas stosowania pompy do infuzji, wszystkie zaciski zestawu do podawania dożylnego muszą być zamknięte przed odłączeniem zestawu do podawania od pompy lub przed wyłączeniem pompy. Jest to wymagane niezależnie od tego, czy zestaw do podawania ma zabezpieczenie przed swobodnym wypływem. Sprzęt do infuzji dożylnej oraz przyrządy do podawania muszą być często sprawdzane.

Podczas stosowania roztworu glukozy u pacjentów leczonych innymi substancjami, które mogą wpływać na kontrolę glikemii oraz równowagę płynów i/lub elektrolitów, należy wziąć pod uwagę zarówno wpływ produktu na glikemię jak i na równowagę wodnoelektrolitową. Jednoczesne podanie katecholamin i steroidów zmniejsza przyswajanie glukozy. Nie przeprowadzono badań interakcji.

Roztwór glukozy może być stosowany w trakcie ciąży. Jednakże, należy zachować ostrożność w przypadku stosowania roztworu glukozy w trakcie porodu. Brak odpowiednich danych dotyczących wpływu produktu Injectio Glucosi 5% Baxter na kobiety karmiące piersią. Jednakże, nie oczekuje się wpływu na kobiety karmiące piersią. Produkt może być stosowany w trakcie karmienia piersią.

Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) reakcje anafilaktyczne, nadwrażliwość. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (nieznana) zaburzenia równowagi elektrolitowej, hipokalemia, hipomagnezemia, hipofosfatemia, hiperglikemia, odwodnienie, hiperwolemia. Zaburzenia naczyniowe: (nieznana) zakrzepica żylna, zapalenie żył. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (nieznana) wielomocz. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (nieznana) dreszcze, gorączka, zakażenie w miejscu podania, podrażnienie w miejscu podania, wynaczynienie, reakcja miejscowa, ból zlokalizowany. Reakcje niepożądane mogą być związane z dodatkowym produktem leczniczym dodanym do roztworu; możliwość wystąpienia innych działań niepożądanych zależy od właściwości dodawanych produktów leczniczych.W przypadku wystąpienia działania niepożądanego/działań niepożądanych należy przerwać infuzję.

Zbyt długie podawanie lub zbyt szybka infuzja dużych objętości 5% roztworu glukozy może doprowadzić do hiperosmolarności, odwodnienia, hiperglikemii, glikozurii, diurezy osmotycznej (spowodowanej hiperglikemią). Zbyt długie podawanie lub zbyt szybka infuzja może spowodować przewodnienie organizmu z obrzękami, lub zatrucie wodne (z hiponatremią). Objawy przedmiotowe i podmiotowe przedawkowania zależą także od właściwości dodanego leku produktu leczniczego. W razie przypadkowego podania zbyt dużej objętości roztworu, należy przerwać infuzję i obserwować, czy u pacjenta nie występują objawy przedmiotowe i podmiotowe związane z podawanym produktem leczniczym. W razie konieczności należy rozpocząć stosowne leczenie objawowe i wspomagające.

O właściwościach farmakodynamicznych roztworu decyduje zawarta w nim glukoza, która stanowi główne źródło energii w metabolizmie komórkowym. Glukoza podawana jest jako źródło wodorowęglanów w żywieniu pozajelitowym. Roztw. 5% glukozy ma wartość kaloryczną 200 kcal/l. Ponadto, roztwór glukozy do infuzji daje możliwość uzupełnienia płynów w organizmie bez jednoczesnej podaży elektrolitów. Roztw. 5% glukozy do wlewów jest roztworem izotonicznym, o osmolarności ok. 278 mOsm/l. Właściwości farmakodynamiczne roztworu zawierającego dodany produkt leczniczy zależą od właściwości zastosowanego produktu leczniczego.

1 ml roztw. zawiera 50 mg glukozy (w postaci glukozy jednowodnej). Około 840 kJ/l (lub 200 kcal/l).