Preparat jest podawany dożylnie bez rozcieńczenia we wstrzyknięciu lub w postaci inf. po rozcieńczeniu. L-folinianu disodu nie wolno podawać dooponowo. L-folinian disodu w terapii skojarzonej z 5-FU w leczeniu cytotoksycznym. Leczenie l-folinianem disodu w skojarzeniu z fluoruracylem jest zarezerwowane dla lekarzy posiadających doświadczenie w leczeniu skojarzonym folinianami z 5-FU w terapii cytotoksycznej. Stosowane są różne schematy i różne dawki, bez wskazania dawki uważanej za optymalną. Poniższe schematy stosowane u pacjentów dorosłych i w podeszłym wieku w leczeniu postaci zaawansowanej lub z przerzutami raka jelita grubego podano jako przykładowe. Brak jest danych na temat stosowania takich terapii skojarzonych u dzieci. Schemat dwumiesięczny: dawka 100 mg/m2 pc. kwasu l-folinowego (=109,3 mg/m2 pc. l-folinianu disodu) we wlewie dożylnym trwającym 2 h, po której następuje bolus w dawce 400 mg/m2 pc. 5-FU i trwający 22 h wlew 5-FU (600 mg/m2 pc.) przez 2 kolejne dni, co 2 tyg. w dniu 1. i 2. Schemat tyg.: dawka 10 mg/m2 pc. kwasu l-folinowego (= 10,93 mg/m2 pc. l-folinianu disodu) w postaci dożylnego bolusa lub od 100 do 250 mg/m2 pc. kwasu l-folinowego (=od 109,3 mg/m2 pc. do 273,25 mg/m2 pc. l-folinianu disodu) we wlewie dożylnym trwającym 2 h plus 500 mg/m2 pc. 5-FU w postaci bolusa dożylnego w połowie wlewu lub po zakończeniu wlewu l-folinianu disodu. Schemat miesięczny: dawka 10 mg/m2 pc. kwasu l-folinowego (= 10,93 mg/m2 pc. l-folinianu disodu) w postaci dożylnego bolusa lub od 100 do 250 mg/m2 pc. kwasu l-folinowego (=od 109,3 mg/m2 pc. do 273,25 mg/m2 pc. l-folinianu disodu) we wlewie dożylnym trwającym 2 h, a następnie niezwłocznie podana dawka 425 lub 370 mg/m2 pc. 5-FU w postaci bolusa dożylnego podczas 5 kolejnych dni. W przypadku skojarzenia z 5-FU, może okazać się konieczna modyfikacja dawkowania 5-FU i przerwy pomiędzy cyklami leczenia zależnie od stanu pacjenta, odpowiedzi klinicznej i objawów toksyczności ograniczających dawkę podanych w informacji o produkcie 5-FU. Nie jest konieczne zmniejszenie dawki l-folinianu disodu. Liczba zastosowanych ponownych cykli zależy od decyzji lekarza. Dzieci i młodzież. Dane nie są dostępne na temat stosowania takich terapii skojarzonych. Leczenie ochronne l-folinianem disodu podczas stosowania metotreksatu. Ponieważ leczenie ochronne l-folinianem disodu zależy w dużym stopniu od dawkowania i drogi podania dużych i średnich dawek metotreksatu, schemat leczenia metotreksatem decyduje o dawkowaniu w leczeniu ochronnym l-folinianem disodu. Dlatego też dawkowanie i drogę podania l-folinianu disodu najlepiej dostosować do zastosowanych dużych lub średnich dawek w schemacie leczenia metotreksatem. Poniższe wytyczne mogą służyć za przykład schematów stosowanych u dorosłych, osób w podeszłym wieku i dzieci. U pacjentów z zespołem złego wchłaniania lub innymi zaburzeniami czynności przewodu pokarmowego l-folinian disodu należy podawać pozajelitowo, gdy wchłanianie jelitowe nie jest gwarantowane. Dawki >12,5-25 mg należy podawać pozajelitowo w związku możliwością nasycenia wchłaniania jelitowego l-folinianu disodu. Podawanie l-folinianu disodu jest konieczne, gdy metotreksat stosuje się w dawkach >500 mg/m2 pc. Jeżeli metotreksat podaje się w dawkach 100-500 mg/m2 pc., należy rozważyć podanie 1-folinianu disodu. Dawkowanie i okres trwania leczenia ochronnego zależy od zastosowanego schematu leczenia metotreksatem, wystąpienia objawów działań toksycznych i indywidualnej zdolności do wydalania metotreksatu. Dawka początkowa kwasu l-folinowego z zasady wynosi 7,5 mg (3-6 mg/m2 pc.) i podawana jest 12-24 h. (najpóźniej 24 h) po rozpoczęciu wlewu metotreksatu. Taką samą dawkę powtarza się co 6 h w ciągu 72 h. Po podaniu kilkunastu dawek pozajelitowo można rozpocząć podawanie doustne. Oprócz podawania kwasu l-folinowego ważne jest podjęcie działań zapewniających szybkie wydalanie metotreksatu. Takie działania obejmują: alkalizację moczu, tak aby pH było >7,0 przed wlewem metotreksatu (w celu zwiększenia rozpuszczalności metotreksatu i jego metabolitów); utrzymanie wydalania moczu na poziomie 1800-2000 cm3/m2/24 h za pomocą zwiększenia płynów podawanych doustnie lub dożylnie w dniach 2., 3. i 4. po podaniu metotreksatu; należy mierzyć stężenie metotreksatu w osoczu, BUN i stężenie kreatyniny w dniach 2., 3. i 4. Takie pomiary należy kontynuować aż do osiągnięcia stężenia metotreksatu w osoczu poniżej 10-7 moli (0,1 µmol). U niektórych pacjentów może wystąpić opóźnione wydalanie metotreksatu. Przyczyną tego może być kumulacja płynu w 3. przestrzeni (obserwowana np. w postaci puchliny brzusznej lub wysięku do opłucnej), niewydolność nerek lub niedostateczne nawodnienie pacjenta. W takich okolicznościach mogą być wskazane większe dawki kwasu l-folinowego lub wydłużone podawanie. U pacjentów, u których występuje opóźnione początkowe wydalanie metotreksatu, może wystąpić odwracalna niewydolność nerek. 48 h po rozpoczęciu wlewu metotreksatu należy określić stężenie resztkowe metotreksatu. Jeśli jest większe niż >0,5 µmol/l, należy dostosować dawkowanie l-folinianu disodu - szczegóły patrz ChPL.

Zdiagnozowana nadwrażliwość na l-folinian disodu lub na którakolwiek substancje pomocniczą. L-folinian disodu nie jest odpowiedni do leczenia niedokrwistości złośliwej lub innych postaci niedokrwistości spowodowanych niedoborem witaminy Bn. Pomimo możliwości remisji hematologicznej, nadal postępuje progresja objawów neurologicznych. L-folinian disodu w skojarzeniu z fluorouracylem nie jest wskazany w przypadku: istniejących przeciwwskazań do stosowania fluorouracylu, ciężkiej biegunki. Leczenia 1-folinianem disodu w skojarzeniu z fluorouracylem nie wolno rozpoczynać ani kontynuować u pacjentów z objawami działania toksycznego na przewód pokarmowy o jakimkolwiek nasileniu aż do zupełnego ustąpienia takich objawów. Należy szczególnie obserwować pacjentów z biegunką aż do ustąpienia biegunki, ponieważ może nastąpić gwałtowne pogorszenie stanu pacjenta prowadzące do zgonu . Odnośnie stosowania 1-folinianu disodu z metotreksatem lub 5-fluorouracylem w okresie ciąży i karmienia piersią oraz charakterystyki produktów leczniczych zawierających metotreksat i 5-fluorouracyl.

L-folinian disodu należy podawać wyłącznie dożylnie, nierozcieńczony w postaci wstrzyknięcia lub jako wlew po rozcieńczeniu. Leku nie wolno podawać dooponowo. Po podaniu kwasu 1-folinowego dooponowo po przedawkowaniu metotreksatu podanego dooponowo zgłoszono zgon pacjenta. Informacje ogólne L-folinian disodu należy stosować wyłącznie z metotreksatem lub 5-fluorouracylem pod bezpośrednim nadzorem lekarza posiadającego doświadczenie w leczeniu raka chemioterapeutykami. Leczenie kwasem 1-folinowym może maskować objawy niedokrwistości ztyśliwei lub inne niedokrwistości z niedoboru witaminy B12. Wiele leków cytotoksycznych - pośrednich lub bezpośrednich inhibitorów syntezy DNA (hydroksykarbamidu, cytarabiny, merkaptopuryny, tioguaniny) - prowadzi do makrocytemii. Takich przypadków makrocytemii nie należy leczyć kwasem 1-folinowym. Pacjenci z napadami padaczkowymi: u pacjentów z napadami padaczkowymi leczonych fenobarbitalem, fenytoinąlub prymidonem istnieje ryzyko zwiększenia częstości napadów w związku ze zmniejszeniem stężenia w surowicy leku przeciwpadaczkowego. Podczas podawania i po zakończeniu podawania 1-folinianu disodu zaleca się obserwację kliniczną, ewentualne monitorowanie stężeń w osoczu oraz, jeśli konieczne, modyfikację dawki leku przeciwpadaczkowego. Kwas l-folinowv/5-fluorouracvl: w terapii skojarzonej z fluorouracylem toksyczność fluorouracylu może być zwiększona lub zmieniona przez 1-folinian disodu. Do najczęściej występujących objawów należy leukopenia, zapalenie błon śluzowych, zapalenie jamy ustnej i (lub) biegunka, która może ograniczać dawkę. Podczas stosowania 1-folinianu disodu w terapii skojarzonej z fluorouracylem, dawkę fluorouracylu należy częściej zmniejszać w przypadku wystąpienia objawów toksyczności niż w przypadku stosowania fluorouracylu w monoterapii. Objawy działania toksycznego na przewód pokarmowy są częściej obserwowane i mogą być bardziej nasilone, a nawet zagrażać życiu (szczególnie zapalenie jamy ustnej i biegunka). W ciężkich przypadkach leczenie polega na odstawieniu fluorouracylu i 1-folinianu disodu i leczeniu wspomagającym lekami podawanymi dożylnie. Terapii skojarzonej 5-fluorouracylu/kwasu 1-folinowego nie wolno rozpoczynać ani kontynuować u pacjentów z objawami działania toksycznego na przewód pokarmowy, niezależnie od ich nasilenia, aż do całkowitego ustąpienia wszystkich takich objawów. Biegunka może być objawem działania toksycznego na przewód pokarmowy i w związku z tym pacjenci z biegunką muszą pozostawać pod ścisłą obserwacją aż do całkowitego ustąpienia objawów, ponieważ może nastąpić gwałtowne pogorszenie stanu klinicznego prowadzące do zgonu. Jeśli pojawi się biegunka i/lub zapalenie jamy ustnej wskazane jest zmniejszenie dawki 5-FU aż do całkowitego ustąpienia objawów. Na takie działania toksyczne są podatni szczególnie pacjenci w podeszłym wieku i w złym stanie ogólnym w związku z chorobą. Dlatego też należy zachować szczególną ostrożność podczas leczenia takich pacjentów. Pacjentów należy pouczyć, aby kontaktowali się niezwłocznie ze swoim lekarzem prowadzącym, jeśli wystąpi zapalenie jamy ustnej (łagodne lub umiarkowane wrzody) i/lub biegunka (wodniste stolce lub kał) 2x/dobę. Szczególną ostrożność należy zachować podczas leczenia pacjentów w podeszłym wieku, wycieńczonych lub pacjentów, którzy byli poddani wstępnej radioterapii, ponieważ takim pacjentom może zagrażać większe ryzyko ciężkich działań toksycznych. U takich pacjentów zaleca się rozpoczęcie leczenia zmniejszoną dawką 5-fluorouracylu. Kwas l-folinowv/metotreksat: z wyjątkiem przypadków przedawkowania antagonistów kwasu foliowego 1-folinianu disodu nie wolno podawać jednocześnie z przeciwnowotworowymi antagonistami kwasu foliowego (np. metotreksat) w celu zmiany lub przerwania klinicznych działań toksycznych, ponieważ działanie terapeutyczne antagonistów może być zniesione. Przypadkowe przedawkowanie antagonistów folianów takich jak metotreksat należy niezwłocznie leczyć jako nagły przypadek wymagający udzielenia pomocy doraźnej. W miarę powiększania się okresu czasu pomiędzy podaniem metotreksatu a leczeniem doraźnym 1-folinianem disodu maleje skuteczność kwasu 1-folinowego w zapobieganiu toksyczności. Monitorowanie stężenia metotreksatu w surowicy jest istotne dla określenia optymalnej dawki i czasu trwania leczenia 1-folinianem disodu. Opóźnione wydalanie metotreksatu może być powodowane przez kumulację w trzeciej przestrzeni (tj. puchlina brzuszna, wysięk do opłucnej), niewydolność nerek, niedostateczne nawodnienie pacjenta lub podawanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych lub salicylanów. W takich okolicznościach mogą być wskazane większe dawki 1-folinianu disodu lub wydłużone podawanie. L-folinian disodu nie wpływa na niehematologiczne działania toksyczne metotreksatu takie jak nefrotoksyczność wynikająca z wytrącania się leku i Gub metabolitu w nerkach. U pacjentów, u których występuje opóźnione początkowe wydalanie metotreksatu istnieje prawdopodobieństwo odwracalnej niewydolności nerek i wszystkich działań toksycznych związanych z metotreksatem. Obecność istniejącego wcześniej lub wywołanego przez metotreksat zaburzenia czynności nerek potencjalnie wiąże się z opóźnieniem wydalania metotreksatu i może zwiększać potrzebę zastosowania większych dawek lub wydłużenia podawania kwasu 1-folinowego. Należy unikać nadmiernych dawek kwasu 1-folinowego, ponieważ może to pogarszać działanie przeciwnowotworowe metotreksatu, szczególnie w przypadku guzów w OUN, gdzie kwas 1-folinowy gromadzi się po wielokrotnym podaniu. Oporność na metotreksat w wyniku zmniejszenia transportu przezbłonowego oznacza również oporność na leczenie ochronne kwasem folinowym, ponieważ obydwa leki wykorzystują taki sam mechanizm transportu. Zawsze należy brać pod uwagę możliwość stosowania przez pacjenta innych leków, które wchodzą w interakcje z metotreksatem (np. leki, które mogą zakłócać eliminację metotreksatu lub wiązanie z albuminami osocza) w przypadku wystąpienia nieprawidłowych badań laboratoryjnych lub klinicznych działań toksycznych. Jest mało prawdopodobne, aby 1-folinian disodu wywierał wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Ogólny stan zdrowia pacjenta może mieć większe znaczenie niż wpływ leku.

L-folinian disodu jest antidotum dla antagonistów kwasu foliowego - np. dla metotreksatu. Po zastosowaniu metotreksatu przedawkowanie 1-folinianu disodu może prowadzić do utraty skuteczności leczenia metotreksatem (nadmierne działanie ochronne). Równoczesne stosowanie 1-folinianu disodu przeciwdziała działaniu przeciwnowotworowemu metotreksatu i nasila działanie cytotoksyczne fluorouracylu. Zagrażające życiu biegunki obserwowano po podaniu 600 mg/m2 pc. fluorouracylu (bolus podawany dożylnie raz w tyg.) wraz z 1-folinianem disodu. Podczas stosowania 1-folinianu disodu w terapii skojarzonej z fluorouracylem, dawkę fluorouracylu należy częściej zmniejszyć w niż w przypadku stosowania fluorouracylu w monoterapii. L-folinian disodu może zmniejszać działanie leków przeciwpadaczkowych: fenobarbitalu, prymidonu, fenytoiny i imidów kwasu bursztynowego i może zwiększać częstość napadów padaczkowych (może występować zmniejszenie stężenia w osoczu enzymatycznych induktorów leków przeciwpadaczkowych, ponieważ zwiększeniu ulega metabolizm w wątrobie w związku z tym, że foliany są jednym z współczynników). W przypadku podawania 1-folinianu disodu wraz z antagonistą kwasu foliowego (np. kotrymoksazol, pirymetamina) skuteczność antagonisty kwasu foliowego może być zmniejszona lub całkowicie zniesiona.

Brak jest odpowiednich i właściwie kontrolowanych badań z udziałem kobiet w ciąży lub karmiących piersią. Nie prowadzono na zwierzętach żadnych oficjalnych badań toksycznego wpływu na reprodukcję 1-folinianu disodu. Brak wskazań, czy kwas folinowy wywołuje szkodliwe działania po podaniu u kobiet w ciąży. Metotreksat można stosować w okresie ciąży jedynie w przypadku ścisłych wskazań, po dokładnym rozważeniu korzyści dla matki z zastosowania leku i ewentualnego ryzyka dla płodu. Jeśli leczenie metotreksatem lub innymi antagonistami folianów jest zastosowane pomimo ciąży, brak ograniczeń odnośnie użycia 1-folinianu disodu w celu zmniejszenia toksyczności lub uniknięcia takich działań. Stosowanie 5-fluorouracylu jest generalnie przeciwwskazane w okresie ciąży i karmienia piersią. Dotyczy to również terapii skojarzonej 1-folinianu disodu z 5 -fluorouracylem. Należy zapoznać się z informacjami podanymi w charakterystykach produktów leczniczych zawierających metotreksat, innych antagonistów folianów i 5-fluorouracyl. Nie wiadomo, czy 1-folinian disodu jest wydzielany do mleka kobiet. Podczas karmienia piersią jeśli 1-folinian disodu jest uważany za niezbędny zgodnie ze wskazaniem terapeutycznym, można go stosować w monoterapii. Jednak MTX ani 5-FU nie można stosować u kobiet karmiących piersią ponieważ substancje są w stanie przenikać do pokarmu kobiecego. Przed rozpoczęciem takiego leczenia należy przerwać karmienie piersią.

Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) reakcje uczuleniowe obejmujące reakcje rzekomoanafilaktyczne i pokrzywka. Zaburzenia psychiczne: (rzadko) bezsenność, pobudzenie i depresja po podaniu dużych dawek. Zaburzenia żołądka i jelit: (rzadko) zaburzenia żołądkowo-jelitowe po podaniu dużych dawek. Zaburzenia układu nerwowego: (rzadko) zwiększenie częstości napadów u pacjentów z padaczką. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (niezbyt często) zgłaszano gorączkę po podaniu 1-folinianu disodu w postaci roztworu do wstrzykiwań. Wleczeniu skojarzonym z 5-FU: generalnie profil bezpieczeństwa stosowania zależy od zastosowanego schematu leczenia 5-FU w związku z nasilaniem działań toksycznych wywoływanych przez 5-FU. Schemat miesięczny: zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) wymioty i nudności. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) działanie toksyczne na błony śluzowe, które może mieć ciężką postać. Brak nasilenia innych działań toksycznych wywołanych stosowaniem 5-FU (np. neurotoksyczność). Schemat tygodniowy: zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) biegunka z wyższymi stopniami toksyczności i odwodnienie wymagające hospitalizacji w związku z koniecznością leczenia, a nawet zgon.

Nie zgłaszano żadnych następstw u pacjentów, którym podano znacznie większe dawki 1-folinianu disodu niż zalecana dawka. Brak swoistego antidotum. Przedawkowanie 1-folinianu disodu podczas stosowania metotreksatu może być przyczyną zmniejszenia skuteczności metotreksatu (nadmierne leczenie ochronne). Jeśli nastąpi przedawkowanie fluorouracylu w skojarzeniu z Levofolic 50 mg/ml roztwór do wstrzykiwań lub infuzji, należy postępować zgodnie z instrukcjami w przypadku przedawkowania fluorouracylu.

Kwas l-folinowy jest formylową pochodną kwasu czterohydrofoliowego tj. czynną postacią kwasu foliowego. Kwas l-folinowy jest biologicznie czynnym l-izomerem racemicznego kwasu folinowego. Uczestniczy w różnych procesach metabolizmu, m.in. w syntezie puryny, syntezie nukleotydów pirymidynowych i w metabolizmie aminokwasów.

1 ml roztw. zawiera 54,65 mg l-folinianu disodu odpowiadającego 50 mg kwasu l-folinowego. 1 fiolka o pojemności 1 ml zawiera 54,65 mg l-folinianu disodu odpowiadającego 50 mg kwasu lfolinowego. 1 fiolka o pojemności 4 ml zawiera 218,6 mg l-folinianu disodu odpowiadającego 200 mg kwasu l-folinowego.1 fiolka o pojemności 9 ml zawiera 491,85 mg l-folinianu disodu odpowiadającego 450 mg kwasu l-folinowego.