Zalecana dawka to 1 kropla do zmienionego chorobowo oka (oczu) raz/dobę, stosowana wieczorem. Nie należy przekraczać dawki: raz dziennie, gdyż częstsze podawanie może zmniejszać działanie obniżające ciśnienie wewnątrzgałkowe. Dzieci i młodzież. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego u dzieci i młodzieży w wieku 0-18 lat. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby i nerek. Preparat nie został przebadany u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek lub z zaburzeniami czynności wątroby o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego i dlatego u tych pacjentów należy stosować go ostrożnie. U pacjentów ze stwierdzoną w wywiadzie chorobą wątroby o łagodnym nasileniu lub wyjściowo nieprawidłowymi wartościami AlAT/AspAT i/lub bilirubiny, w ciągu 24 m-cy nie stwierdzono niepożądanego wpływu bimatoprostu na czynność wątroby.

Jeśli przy zakraplaniu leku wystąpi przejściowa utrata ostrości widzenia, należy poczekać aż do poprawy widzenia przed podjęciem jazdy lub obsługi urządzenia mechanicznego. Soczewki kontaktowe należy wyjąć przed zakropleniem leku i można je ponownie założyć 15 min. po podaniu leku.

Nadwrażliwość na bimatoprost lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Nie zaleca się stosowania u dzieci i młodzieży <18 lat.

Ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i nerek, z upośledzoną czynnością oddechową, z blokiem serca cięższym niż pierwszego stopnia lub niewyrównaną zastoinową niewydolnością serca, ze stanami zapalnymi gałki ocznej, z jaskrą neowaskularną, jaskrą zamkniętego kąta, jaskrą wrodzoną lub jaskrą z wąskim kątem. Preparat zawiera środek konserwujący - chlorek benzalkoniowy, który może być pochłaniany przez miękkie soczewki kontaktowe, powodując punktowate ubytki rogówki i toksyczne, wrzodziejące ubytki rogówki. Po leczeniu preparatem zgłaszano rzadko torbielowaty obrzęk plamki i dlatego preparat ten należy stosować ostrożnie u pacjentów ze znanymi czynnikami ryzyka obrzęku plamki (pacjenci z bezsoczewkowatością, pacjenci z bezsoczewkowatością rzekomą z rozdarciem tylnej części torebki soczewki). Dostępnych jest niewiele danych doświadczalnych dotyczących stosowania leku u pacjentów z jaskrą otwartego kąta w przebiegu zespołu pseudoeksfoliacji i jaskrą barwnikową oraz przewlekłą jaskrą zamkniętego kąta po irydotomii.

Jeśli stosuje się więcej okulistycznych środków leczniczych działających miejscowo, to każdy z nich należy podawać z przynajmniej 5 min. odstępem.

Nie należy stosować w czasie ciąży, jeśli nie jest to wyraźnie konieczne. Nie zaleca się stosować w laktacji.

Bardzo często: przekrwienie spojówek, nadmierny wzrost rzęs, świąd oka. Często: alergiczne zapalenie spojówek, niedomoga widzenia, zapalenie powiek, zaćma, obrzęk spojówki, nadżerka rogówki, wydzielina z oka, ściemnienie rzęs, rumień powieki, świąd powieki, ból oka, uczucie obecności ciała obcego, wzmożona pigmentacja tęczówki, uczucie pieczenia w oku, uczucie suchości oka, podrażnienie oczu, światłowstręt, pigmentacja skóry wokół oka, punkcikowe zapalenie rogówki, łzawienie, zaburzenia widzenia i pogorszenie ostrości widzenia. Niezbyt często: kurcz powiek, torbielowaty obrzęk plamki, obrzęk powieki, retrakcja powieki, zapalenie tęczówki, krwawienie do siatkówki, zapalenie błony naczyniowej oka. Działania ogólnoustrojowe: ból i zawroty głowy, osłabienie, zakażenie (głównie przeziębienia i zakażenia górnych dróg oddechowych), wzmożona czynność wątroby, nadciśnienie, obrzęki obwodowe, nadmierne owłosienie.

Nie zgłoszono żadnego przypadku.

Bimatoprost - syntetyczny prostamid, pod względem budowy zbliżony do prostaglandyny F2a (PGF2a), który nie działa przez żaden ze znanych receptorów prostaglandyn. Mechanizm działania obniżającego ciśnienie wewnątrzgałkowe polega na zwiększaniu odpływu cieczy wodnistej oka poprzez siatkę włókien kolagenowych w kącie przesączania oka i nasilanie odpływu drogą naczyniówkowo-twardówkową. Obniżanie ciśnienia wewnątrzgałkowego zaczyna się ok. 4 h po pierwszym podaniu leku, a maks. działanie osiągane jest w ciągu 8-12 h. Działanie utrzymuje się przez przynajmniej 24 h. Bimatoprost przenika dobrze do rogówki i twardówki i jest umiarkowanie rozmieszczany w tkankach, w ludzkiej krwi znajduje się głównie w osoczu. W 88% wiąże się z białkami osocza. Podlega oksydacji, N-deetylacji i związaniu z kwasem glukuronowym, tworząc różnego rodzaju metabolity. Bimatoprost jest eliminowany głównie poprzez przesączanie nerkowe, wydalany z moczem i kałem.

1 ml kropli do oczu zawiera 10 µg lub 30 µg bimatoprostu.