Leczenie produktem powinien rozpoczynać i nadzorować lekarz doświadczony w stosowaniu przeciwnowotworowych produktów leczniczych. Przed rozpoczęciem leczenia produktem konieczne jest potwierdzenie u pacjentki obecności mutacji genu podatności na raka piersi (ang. BRCA) (w komórkach linii zarodkowej lub w komórkach guza). Status ze względu na mutację BRCA powinien zostać określony przez posiadające doświadczenie laboratorium z użyciem walidowanego testu. Dostępne są ograniczone dane dotyczące pacjentów z somatycznymi mutacjami BRCA w guzie nowotworowym. Należy przeprowadzać poradnictwo genetyczne w przypadku pacjentów z mutacjami BRCA, zgodnie z lokalnymi regulacjami. Zalecana dawka produktu wynosi 400 mg (8 kaps.) 2x/dobę, co odpowiada całkowitej dawce dobowej 800 mg. Pacjenci powinni rozpocząć leczenie produktem nie później niż 8 tyg. po podaniu ostatniej dawki leków w schemacie zawierającym pochodne platyny. Zaleca się kontynuowanie leczenia do czasu wystąpienia progresji choroby podstawowej. Nie ma danych dotyczących powtórnego leczenia produktem po wystąpieniu progresji. Pominięcie dawki leku. Jeżeli pacjentka pominie dawkę produktu, powinna przyjąć kolejną dawkę o zaplanowanej porze. Dostosowanie dawkowania. Stosowanie leku można przerwać w celu opanowania działań niepożądanych takich jak nudności, wymioty, biegunka i niedokrwistość; można również rozważyć zmniejszenie dawki leku. Zalecana dawka zredukowana wynosi 200 mg 2x/dobę (co odpowiada całkowitej dawce dobowej 400 mg). W przypadku, gdy konieczna jest dalsza redukcja dawki, można rozważyć jej zmniejszenie do 100 mg 2x/dobę (co odpowiada całkowitej dawce dobowej 200 mg). Pacjentki w podeszłym wieku. U pacjentek w podeszłym wieku nie jest wymagane dostosowywanie dawki początkowej leku. Dostępne są ograniczone dane kliniczne dotyczące stosowania u pacjentek ł75 lat. Pacjentki z niewydolnością nerek. Nie badano wpływu niewydolności nerek na ekspozycję na produkt. Produkt może być podawany u pacjentek z łagodną niewydolnością nerek (ClCr >50 ml/min). Istnieją ograniczone dane dotyczące pacjentek z umiarkowaną niewydolnością nerek (ClCr <50 ml/min) lub z ciężką niewydolnością nerek (ClCr <30 ml/min), a bezpieczeństwo i skuteczność produktu w tych grupach nie zostały określone. Dlatego produkt nie jest zalecany do stosowania u pacjentek z niewydolnością nerek. Produkt może być zastosowany u pacjentek z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek, jedynie, jeżeli korzyści przewyższają potencjalne ryzyko a wtedy pacjentka musi być uważnie obserwowana w zakresie czynności nerek i występowania objawów niepożądanych. Pacjentki z niewydolnością wątroby. Nie badano wpływu niewydolności wątroby na ekspozycję na produkt. Z tego względu produkt nie jest zalecany do stosowania u pacjentek z niewydolnością wątroby (stężenie bilirubiny w surowicy >1,5-krotność GGN), jako że bezpieczeństwo i skuteczność leku w tej grupie nie zostały określone. Pacjentki rasy niekaukaskiej. Dostępne są jedynie ograniczone dane kliniczne dotyczące stosowania produktu u pacjentek rasy niekaukaskiej. Jednakże, nie jest wymagane dostosowanie dawki produktu ze względu na przynależność etniczną. Pacjenci w stanie sprawności w stopniu 2-4. Dostępne są bardzo ograniczone dane kliniczne dotyczące pacjentów w stanie sprawności w stopniu 2-4. Dzieci i młodzież. Bezpieczeństwo i skuteczność produktu u dzieci i młodzieży nie zostały określone. Nie są dostępne żadne dane na ten temat.

Ze względu na wpływ pożywienia na wchłanianie olaparybu produkt leczniczy należy przyjmować co najmniej 1 h po posiłku i powstrzymać się od jedzenia przez co najmniej 2 h od przyjęcia leku.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Karmienie piersią podczas leczenia oraz 1 m-c po przyjęciu ostatniej dawki leku.

U pacjentek leczonych olaparybem zgłaszano występowanie toksyczności hematologicznej, w tym klinicznych rozpoznań i/lub oznak laboratoryjnych zasadniczo łagodnej lub umiarkowanej (stopnia 1 lub 2 CTCAE) niedokrwistości, neutropenii, małopłytkowości oraz limfopenii. Pacjentki nie powinny rozpoczynać leczenia produktem do czasu ustąpienia toksyczności hematologicznej spowodowanej terapią przeciwnowotworową stosowaną wcześniej (stężenie hemoglobiny, liczba płytek krwi oraz neutrofili powinny mieścić się w zakresie normy lub odpowiadać stopniowi 1. wg CTCAE). Zalecane jest wykonanie badania pełnej morfologii krwi wyjściowo, a następnie powtarzanie go w odstępach miesięcznych przez pierwsze 12 m-cy leczenia oraz okresowo po tym czasie, w celu monitorowania wystąpienia klinicznie istotnych zmian parametrów hematologicznych w toku leczenia. W przypadku wystąpienia u pacjentki ciężkiej toksyczności hematologicznej leczenie produktem należy przerwać i wykonać odpowiednie badania hematologiczne. Jeżeli nieprawidłowe wartości parametrów hematologicznych będą utrzymywać się po 4 tyg. od przerwania przyjmowania produktu, zalecane jest wykonanie badania szpiku kostnego i/lub analizy cytogenetycznej krwi. U niewielkiej liczby pacjentek otrzymujących produkt w monoterapii lub w terapii skojarzonej z innymi lekami przeciwnowotworowymi zgłaszano wystąpienie zespołu mielodysplastycznego/ostrej białaczki szpikowej (ang. MDS/AML); w większości przypadków zakończonych zgonem. Czas trwania leczenia olaparybem u pacjentek, u których wystąpił wtórny MDS/AML był różny i wynosił od <6 m-cy do >2 lat. Przypadki miały charakterystykę typową dla wtórnego zespołu mielodysplastycznego (MDS)/ostrej białaczki szpikowej (AML) związanej z leczeniem przeciwnowotworowym. U wszystkich pacjentek obecne były czynniki potencjalnie sprzyjające wystąpieniu MDS/AML; w większości przypadki te wystąpiły u nosicieli dziedzicznych mutacji gBRCA, a u niektórych chorych stwierdzano występowanie nowotworów złośliwych lub dysplazji szpiku kostnego w wywiadzie. Wszystkie chore otrzymywały uprzednio schematy chemioterapii zawierające związki platyny, a wiele z nich otrzymywało także inne substancje uszkadzające DNA oraz było poddawanych radioterapii. W przypadku potwierdzenia wystąpienia MDS oraz (lub) AML w okresie leczenia produktem, zaleca się wdrożenie u pacjentki odpowiedniego leczenia. Jeżeli zalecane jest zastosowanie u pacjentki dodatkowego leczenia przeciwnowotworowego, należy zaprzestać podawania produktu i nie należy go stosować w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi. Występowanie stanu zapalenia płuc zgłaszano u niewielkiej liczby pacjentek przyjmujących olaparyb; w niektórych przypadkach zakończone zgonem. Przypadki zapalenia płuc nie miały spójnej charakterystyki klinicznej i pozostawały pod wpływem szeregu czynników predysponujących (rak i/lub przerzuty nowotworowe w płucach; istniejąca u pacjentki uprzednio podstawowa choroba płuc; palenie tytoniu w wywiadzie; a także (lub) uprzednia chemioterapia i radioterapia). W przypadku wystąpienia u pacjentki nowych lub pogarszających się objawów ze strony układu oddechowego takich jak duszność, kaszel i gorączka lub w przypadku wystąpienia odchyleń od normy w badaniach radiologicznych, produkt należy odstawić i niezwłocznie przeprowadzić badania diagnostyczne. Jeżeli zostanie potwierdzone rozpoznanie zapalenia płuc, należy odstawić produkt i natychmiast rozpocząć odpowiednie leczenie. Uwzględniając mechanizm działania olaparybu (hamowanie aktywności PARP), lek ten mógłby powodować letalne uszkodzenia zarodka/płodu w przypadku podania kobiecie w ciąży. W badaniach nieklinicznych przeprowadzonych na szczurach wykazano, że olaparyb oddziałuje w sposób niepożądany na przeżycie potomstwa w fazie zarodkowej i płodowej oraz wywołuje powstawanie letalnych wad i malformacji przy ekspozycji mniejszej niż spodziewana podczas stosowania zalecanej u ludzi dawki wynoszącej 400 mg 2x/dobę. Nie należy stosować produktu podczas ciąży ani i u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują wiarygodnych metod zapobiegania ciąży przez cały okres leczenia oraz przez 1 m-c po przyjęciu ostatniej dawki produktu. Należy unikać jednoczesnego stosowania olaparybu z silnymi induktorami lub inhibitorami CYP3A. Jeśli pacjent, który już przyjmuje olaparyb, wymaga leczenia produktem leczniczym będącym inhibitorem CYP3A4 lub inhibitorem glikoproteiny P, zaleca się ścisłe monitorowanie w celu wykrycia objawów niepożądanych oraz wdrożenie postępowania w przypadku wystąpienia tych objawów, w tym zmniejszenie dawki. Podczas leczenia produktem, zgłaszano występowanie astenii (osłabienia), zmęczenia oraz zawrotów głowy; pacjentki, u których wystąpią takie objawy powinny zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Nie przeprowadzono żadnych formalnych badań interakcji międzylekowych olaparybu. Badania kliniczne olaparybu stosowanego w skojarzeniu z innymi przeciwnowotworowymi produktami leczniczymi, w tym z substancjami uszkadzającymi DNA, wykazują nasilenie oraz przedłużenie trwania działania mielosupresyjnego. Zalecana dawka produktu do stosowania w monoterapii nie jest odpowiednia do stosowania w leczeniu skojarzonym z innymi przeciwnowotworowymi produktami leczniczymi. Nie prowadzono badań dotyczących skojarzonego stosowania olaparybu ze szczepionkami lub lekami immunosupresyjnymi. Z tego względu, należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych produktów z olaparybem oraz ściśle monitorować pacjentów. Za klirens metaboliczny olaparybu odpowiedzialne są głównie izoenzymy CYP3A4/5. Nie przeprowadzono badań klinicznych mających na celu ocenę wpływu znanych inhibitorów i induktorów CYP3A. Z tego względu zaleca się unikanie jednoczesnego stosowania olaparybu ze znanymi silnymi inhibitorami (np. itrakonazol, telitromycyna, klarytromycyna, wzmocnione inhibitory proteaz, indynawir, sakwinawir, nelfinawir, boceprewir, telaprewir) lub induktorami (np. fenobarbital, fenytoina, ryfampicyna, ryfabutyna, ryfapentyna, karbamazepina, newirapina oraz ziele dziurawca) tych izoenzymów. W warunkach in vitro olaparyb jest substratem dla nośnika odkomórkowego P-gp. Nie przeprowadzono badań klinicznych mających na celu ocenę wpływu znanych inhibitorów i induktorów P-gp na olaparyb. Olaparyb może hamować CYP3A4 w warunkach in vitro i nie można wykluczyć, że olaparyb może zwiększać ekspozycję na substraty tego enzymu w warunkach in vivo. Z tego względu należy zachować ostrożność, gdy substraty CYP3A4 stosuje się jednocześnie z olaparybem; szczególnie dotyczy to produktów leczniczych o wąskim przedziale terapeutycznym (np. symwastatyna, cyzapryd, cyklosporyna, alkaloidy sporyszu, fentanyl, pimozyd, syrolimus, takrolimus oraz kwetiapina). Zdolność olaparybu do indukowania CYP3A, CYP1A2, CYP2B6, CYP2C9, CYP2C19 oraz P-gp nie jest znana i nie można wykluczyć, że zastosowanie jednocześnie z olaparybem może prowadzić do zmniejszenia ekspozycji na substraty tych enzymów metabolicznych oraz białka transportowego. Skuteczność hormonalnych środków antykoncepcyjnych może być zmniejszona podczas ich stosowania jednocześnie z olaparybem. W warunkach in vitro olaparyb może być inhibitorem P-gp i jest inhibitorem BRCP, OATP1B1, OCT1 oraz OCT2. Nie można wykluczyć, że olaparyb może zwiększać ekspozycję na substraty P-gp (np. statyny, digoksyna, dabigatran, kolchicyna), BRCP (np. metotreksat, rozuwastatyna oraz sulfasalazyna), OATP1B1 (e.g. bozentan, glibenklamid, repaglinid, statyny oraz walsartan), OCT1 (np. metformina) oraz OCT2 (np. kreatynina w surowicy). W szczególności należy zachować ostrożność, jeżeli olaparyb jest stosowany jednocześnie z jakąkolwiek statyną.

Kobiety w wieku rozrodczym nie powinny zachodzić w ciążę podczas stosowania produktu oraz nie mogą być w ciąży rozpoczynając leczenie. Przed rozpoczęciem leczenia należy wykonać testy ciążowe u wszystkich kobiet w okresie przedmenopauzalnym. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczne metody zapobiegania ciąży przez cały okres leczenia oraz przez 1 m-c po przyjęciu ostatniej dawki produktu. Z powodu możliwej interakcji olaparybu z hormonalnymi lekami antykoncepcyjnymi, zaleca się rozważenie zastosowania dodatkowej, niehormonalnej metody antykoncepcji oraz regularne wykonywanie testów ciążowych podczas leczenia. W badaniach na zwierzętach wykazano toksyczne oddziaływanie leku na rozród, w tym ciężkie działanie teratogenne i wpływ na przeżycie zarodków i płodów u szczurów po matczynej ekspozycji systemowej mniejszej niż w przypadku stosowania dawek terapeutycznych u ludzi. Brak danych dotyczących stosowania produktu u kobiet w ciąży, jednakże mając na uwadze mechanizm działania olaparybu produkt nie powinien być stosowany podczas ciąży i u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują wiarygodnych metod zapobiegania ciąży przez cały okres leczenia oraz przez 1 m-c po przyjęciu ostatniej dawki produktu. Nie wiadomo czy olaparyb wchodzi w interakcje z hormonalnymi lekami antykoncepcyjnymi. Nie przeprowadzono badań na zwierzętach dotyczących przenikania olaparybu do mleka. Nie wiadomo czy olaparyb lub jego metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Ze względu na właściwości farmakologiczne produkt jest przeciwwskazany podczas karmienia piersią oraz przez 1 m-c po przyjęciu ostatniej dawki produktu leku. Brak danych dotyczących wpływu leku na płodność. W badaniach na zwierzętach nie wykazano wpływu na zapłodnienie, lecz obserwowano niekorzystny wpływ na rozwój i przeżycie zarodka i płodu.

Ze stosowaniem olaparybu w monoterapii związane było występowanie działań niepożądanych o zasadniczo łagodnym lub umiarkowanym nasileniu (stopień 1 lub 2 wg CTCAE) i zazwyczaj nie wymagających odstawienia leku. W różnych badaniach klinicznych przeprowadzonych wśród pacjentek otrzymujących olaparyb w monoterapii najczęściej obserwowanymi działaniami niepożądanymi były: nudności, wymioty, biegunka, niestrawność, uczucie zmęczenia, ból głowy, zaburzenia smaku, zmniejszenie łaknienia, zawroty głowy, niedokrwistość, neutropenia, limfopenia, zwiększenie średniej objętości krwinek czerwonych oraz zwiększenie stężenia kreatyniny.

Nie ma żadnego swoistego leczenia, które można lub należałoby zastosować przy przedawkowaniu produktu, a objawy przedawkowania nie zostały określone. Przy przedawkowania lekarze powinni stosować działania ogólnie podtrzymujące i prowadzić leczenie objawowe.

Produkt jest silnym inhibitorem ludzkich enzymów określanych mianem polimeraz poli-ADP-rybozy (ang. poly-ADP-ribose polymerase, PARP-1, PARP-2 i PARP-3) i wykazano, że hamuje on wzrost niektórych nowotworowych linii komórkowych w warunkach in vitro oraz wzrost guzów in vivo, stosowany jako jedyny lek (w monoterapii) lub w skojarzeniu z uznanymi chemioterapeutykami.

1 kaps. twarda zawiera 50 mg olaparybu.