Choroba Parkinsona. Produkt leczniczy należy przyjmować w miarę możliwości na 30 min. przed posiłkiem lub 1 h po posiłku. Niepożądanych objawów ze strony przewodu pokarmowego, jakie występują głównie w początkowej fazie leczenia, można zazwyczaj uniknąć, przyjmując produkt leczniczy z niewielkim posiłkiem (np. biszkoptami) lub popijając go napojem, bądź stopniowo zwiększając jego dawkę. Standardowe dawkowanie. Leczenie produktem powinno być rozpoczynane stopniowo. Dawkę należy dobierać zawsze indywidualnie i ustalać tak, by osiągnąć optymalny efekt. Leczenie początkowe. We wczesnym stadium choroby Parkinsona zaleca się rozpocząć leczenie, stosując 1 kaps. produktu 62,5 mg (50 mg lewodopy + 12,5 mg benzerazydu) 3-4x/dobę. Jeśli pacjent dobrze toleruje leczenie początkowe, dawka leku powinna być powoli zwiększana, w zależności od odpowiedzi klinicznej. Optymalny efekt leczniczy osiąga się zazwyczaj po dawce dobowej produktu odpowiadającej 300-800 mg lewodopy + 75-200 mg benzerazydu, podawanej w co najmniej 3 dawkach podzielonych, stosowanych przez okres 4-6 tyg. Jeśli zaistnieje konieczność zastosowania większych dawek dobowych leku, należy zachować miesięczny odstęp pomiędzy kolejnymi zmianami dawek. Leczenie podtrzymujące. Średnia dawka podtrzymująca odpowiada 1 kaps. produktu 125 mg, podawanej 3-6x/dobę. Liczba dawek podzielonych (nie mniej niż 3) i ich rozkład w ciągu doby powinny być ustalone tak, aby osiągnąć optymalny efekt. Produkt w postaci tabl. do sporządzania zawiesiny doustnej można stosować wymiennie do postaci standardowych produktu leczniczego (kaps. i tabl.) w taki sposób, żeby osiągnąć optymalny efekt terapeutyczny. Zespól niespokojnych nóg (RLS). Maksymalna dawka dobowa produktu nie powinna być większa niż 500 mg. Idiopatyczny zespól niespokojnych nóg: produkt leczniczy przyjmuje się doustnie na 1 h przed pójściem spać. Aby uniknąć działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego, najlepiej przyjmować lek z niewielkim posiłkiem. RLS z trudnościami z zasypianiem. W przypadku pacjentów z RLS, którzy uskarżają się na trudności z zasypianiem, należy stosować standardową postać produktu leczniczego. Zalecana dawka produktu wynosi 62,5 mg - 125 mg. Jeżeli objawy nie ustępują, można zwiększyć dawkę produktu leczniczego do 250 mg. RLS z trudnościami z zasypianiem i z zaburzeniami snu w ciągu nocy. W przypadku pacjentów z RLS, u których występują zarówno trudności z zasypianiem, jak i zaburzenia snu w ciągu nocy, należy stosować 1 kaps. produktu leczniczego o przedłużonym uwalnianiu wraz z 1 standardową kaps. produktu 125 mg na 1 h przed pójściem spać. Jeżeli nie doprowadzi to do wystarczającego złagodzenia dolegliwości w 2 części nocy, można zwiększyć dawkę do 2 kaps. produktu o przedłużonym uwalnianiu. RLS z trudnościami z zasypianiem i z zaburzeniami snu w ciągu nocy oraz z dodatkowymi zaburzeniami w ciągu dnia. RLS z trudnościami z zasypianiem i z zaburzeniami snu w ciągu nocy oraz z dodatkowymi zaburzeniami w ciągu dnia:u takich pacjentów zaleca się podawanie dodatkowej dawki 125 mg standardowego produktu leczniczego, przy czym należy zwrócić uwagę na to, aby całkowita dawka podawana w okresie 24 h nie była większa niż 500 mg produktu. Zespół niespokojnych nóg związany z niewydolnością nerek wymagającą dializoterapii. U pacjentów z RLS, którzy są poddawani dializom, należy stosować dawkę 125 mg produktu standardowego lub w postaci tabl. do sporządzania zawiesiny, podawaną na 30 min. przed dializą. Specjalne wskazówki dotyczące dawkowania. Choroba Parkinsona. U wszystkich pacjentów należy starannie ustalić dawkę. Pacjenci leczeni innymi lekami przeciw parkinsonizmowi mogą otrzymywać produkt leczniczy. W miarę jak stan chorego leczonego produktem leczniczym ulega poprawie, można zredukować dawki tych leków lub stopniowo je odstawić. Produkt leczniczy w postaci tabl. do sporządzania zawiesiny doustnej jest szczególnie wskazany u chorych z dysfagią (zaburzeniami połykania) lub w sytuacjach, gdy pożądane jest szybsze rozpoczęcie działania leku, na przykład u chorych cierpiących z powodu wczesnoporannej lub popołudniowej akinezji, lub u których występują objawy opóźnienia działania dawki ("delayed-on") lub hipokinezji końca dawki ("wearing-off'). Pacjenci, którzy odczuwają duże różnice w działaniu leku w ciągu dnia (zjawisko "on-off") powinni otrzymywać odpowiednio mniejsze dawki częściej w ciągu dnia albo też zaleca się zastąpienie standardowych postaci leku produktem o przedłużonym uwalnianiu. Zmiana standardowej postaci produktu na produkt o przedłużonym uwalnianiu powinna się odbywać z dnia na dzień, począwszy od 1-szej dawki porannej. Należy utrzymać tę samą dawkę dobową i ten sam rozkład porcji leku jak w przypadku postaci standardowej. Po 2-3 dniach dawkę należy stopniowo zwiększyć o ok. 50%. Należy poinformować pacjentów o możliwości przejściowego pogorszenia się ich stanu. Właściwości farmakokinetyczne produktu o przedłużonym uwalnianiu powodują, że początek jego działania pojawia się później niż podczas stosowania produktów standardowych. Kliniczny efekt można osiągnąć szybciej, podając produkt leczniczy razem z postacią standardową lub z tabl. do sporządzania zawiesiny doustnej produktu leczniczego. Ten sposób może się okazać szczególnie użyteczny w przypadku podania 1-szej dawki porannej, która zazwyczaj powinna być większa niż kolejne dawki przyjmowane w ciągu dnia. Sposób dawkowania produktu o przedłużonym uwalnianiu ustala się indywidualnie, powoli i z zachowaniem szczególnej ostrożności, w odstępach co najmniej 2-3 dniowych pomiędzy każdą zmianą dawki leku. U chorych ze zmniejszoną sprawnością motoryczną w nocy pozytywne efekty uzyskuje się przez stopniowe zwiększenie ostatniej dawki wieczornej produktu o przedłużonym uwalnianiu do 250 mg, podawanego bezpośrednio przed snem. Nadmierną odpowiedź (dyskinezy) po podaniu produktu o przedłużonym uwalnianiu korzystniej jest zredukować przez wydłużenie odstępu czasu pomiędzy poszczególnymi porcjami leku niż przez zmniejszenie pojedynczych dawek. W przypadku braku zadowalającej odpowiedzi klinicznej po zastosowaniu produktu o przedłużonym uwalnianiu zaleca się powrót do poprzedniego leczenia standardowym produktem leczniczym lub produktem w postaci tabl. do sporządzania zawiesiny doustnej. Pacjentów należy uważnie obserwować pod kątem ewentualnych działań niepożądanych związanych z zaburzeniami psychicznymi. Zespól niespokojnych nóg (RLS). W celu uniknięcia nasilenia objawów (tj. wczesnego występowania objawów RLS w ciągu dnia, wzrostu nasilenia objawów oraz zajęcia innych części ciała), nie należy przekraczać maksymalnej zalecanej dawki dobowej produktu. W razie wystąpienia nasilonych objawów ważne jest, aby nie przekraczać maksymalnej dawki dobowej. Jeżeli wystąpi nasilenie lub efekt z odbicia, należy rozważyć leczenie uzupełniające ze zredukowaniem dawki lewodopy lub stopniowe odstawienie lewodopy i zastąpienie jej innym lekiem.

Przyjmując produkt leczniczy w postaci kapsułek, pacjenci muszą zawsze pamiętać o tym, że kaps. należy połykać w całości, bez rozgryzania. Produkt leczniczy w postaci tabletek może być rozkruszony w celu ułatwienia połknięcia. Tabletki do sporządzania zawiesiny doustnej powinny być zalane niewielką ilością wody (ok. 25-50 ml). Tabletka rozpada się szybko i całkowicie w ciągu kilku min., tworząc białą zawiesinę. Ponieważ na dnie szybko gromadzi się osad, zaleca się zamieszać zawiesinę tuż przed wypiciem. Przygotowaną zawiesinę należy zużyć w ciągu 30 min. po sporządzeniu zawiesiny.

Nadwrażliwości na lewodopę, benzerazyd lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nie wolno podawać leku w skojarzeniu z nieselektywnymi inhibitorami MAO. Jednak jednoczesne stosowanie leku z selektywnymi inhibitorami MAO-B, jak np. selegilina lub rasagilina, a także z selektywnymi inhibitorami MAO-A, jak moklobemid, nie jest przeciwwskazane. Jednoczesne podawanie selektywnego inhibitora MAO-A i selektywnego inhibitora MAO-B odpowiada nieselektywnemu hamowaniu MAO i dlatego nie należy ich stosować równocześnie z produktem leczniczym. Nie wolno stosować leku u pacjentów z zaburzeniami endokrynologicznymi, u pacjentów z zaburzeniami nerek (z wyjątkiem pacjentów dializowanych z RLS) lub wątroby, zaburzeniami serca, zaburzeniami psychicznymi z objawami psychotycznymi oraz z jaskrą z zamkniętym kątem przesączania. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów <25 lat (musi być zakończony rozwój układu kostnego). Leku nie wolno podawać kobietom w ciąży lub kobietom w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznych metod antykoncepcji. W przypadku zajścia w ciążę kobiety leczonej produktem leczniczym, lek ten należy odstawić zgodnie z zaleceniami lekarza.

U osób predysponowanych mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości. W okresie leczenia produktem leczniczym u pacjentów z jaskrą z otwartym kątem przesączania należy regularnie mierzyć ciśnienie śródgalkowe, gdyż lewodopa może je podwyższać. Należy zachować ostrożność podczas podawania produktu pacjentom z wcześniej istniejącymi zaburzeniami tętnic wieńcowych, zaburzeniami rytmu serca lub niewydolnością serca. W tej grupie pacjentów należy uważnie monitorować czynność serca szczególnie w czasie rozpoczęcia leczenia, a następnie regularnie przez czas trwania terapii. Szczególnie podczas rozpoczęcia leczenia oraz podczas zwiększania dawki zaleca się ścisłe monitorowanie pacjentów z czynnikami ryzyka niedociśnienia ortostatycznego (np. pacjenci w podeszłym wieku, przyjmujący jednocześnie leki przeciwnadciśnieniowe i inne leki mogące wywołać niedociśnienie ortostatyczne) lub z niedociśnieniem w wywiadzie. Zgłaszano, że produkt może powodować zmniejszenie ilości krwinek (np. anemię hemolityczną, trombocytopenię i leukopenię). W kilku przypadkach zgłaszano agranulocytozę i pancytopenię, w których związek z przyjmowaniem leku nie mógł być ani ustalony, ani wykluczony. Dlatego też, podczas leczenia, należy okresowo kontrolować morfologię krwi. Depresja może być elementem obrazu klinicznego pacjentów z chorobą Parkinsona oraz zespołem niespokojnych nóg i może się również zdarzyć u pacjentów leczonych produktem. Wszystkich pacjentów należy dokładnie monitorować czy nie występują u nich zmiany psychologiczne oraz depresja z myślami samobójczymi lub bez nich. Nadużywanie leku może wywołać zespół dysregulacji dopaminowej. Niewielka grupa pacjentów z chorobą Parkinsona może odczuwać zaburzenia poznawania i zachowania, które mogą być bezpośrednio związane z przyjmowaniem większej niż zalecana dawki leku (dawka znacznie wykraczająca ponad dawkę leku wymaganą do leczenia upośledzenia ruchowego). Jeśli pacjent wymaga znieczulenia ogólnego, należy kontynuować podawanie produktu przez jak najdłuższy czas do operacji, z wyjątkiem znieczulenia przy użyciu halotanu. W znieczuleniu ogólnym z użyciem halotanu, należy odstawić produkt na 12-48 h przed zabiegiem ze względu na możliwość wystąpienia wahań ciśnienia krwi i/lub zaburzeń rytmu serca. Po zabiegu leczenie można wznowić, stopniowo zwiększając dawki aż do osiągnięcia poprzedniego poziomu. Nie wolno nagle odstawiać leku. Nagłe odstawienie produktu może spowodować potencjalnie zagrażający życiu stan przypominający złośliwy zespół neuroleptyczny (wysoka gorączka, sztywność mięśni, możliwe zmiany psychiczne, zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatyninowej, dodatkowe objawy w ciężkich przypadkach mogą obejmować mioglobinurię, rabdomiolizę - oraz ostrą niewydolność nerek), który może zagrażać życiu. W przypadku wystąpienia takich objawów pacjent powinien znaleźć się pod obserwacją lekarza, w razie potrzeby w szpitalu, i szybko poddać się odpowiedniemu leczeniu objawowemu. Leczenie to może - po dokonaniu szczegółowej oceny - obejmować również wznowienie leczenia produktem. Podczas stosowania lewodopy może wystąpić senność i w rzadkich przypadkach nagłe napady snu. Bardzo rzadko donoszono o przypadkach napadów snu mogących pojawiać się również podczas wykonywania codziennych czynności, w niektórych przypadkach bez wcześniejszych sygnałów ostrzegawczych lub poprzedzającej senności, jak również bez świadomości wystąpienia napadu snu. Dlatego należy poinformować pacjentów o takim ryzyku. Należy ich ostrzec, aby nie prowadzili pojazdów mechanicznych i nie obsługiwali maszyn w trakcie leczenia lewodopą, gdy czują się śpiący lub gdy wystąpiły już przedtem senność i/lub napady snu. W przypadku wystąpienia senności lub napadów snu należy rozważyć zmniejszenie dawki/lub zakończenie leczenia. Zaburzenia kontroli impulsów: należy regularnie monitorować pacjentów pod kątem rozwoju zaburzeń kontroli impulsów. Należy poinformować pacjentów i ich opiekunów, że u osób leczonych agonistami dopaminy i/lub innymi produktami dopaminergicznymi zawierającymi lewodopę, w tym produktem, mogą wystąpić behawioralne objawy zaburzeń kontroli impulsów, w tym: uzależnienie od hazardu, zwiększone libido, hiperseksualność, kompulsyjne wydawanie pieniędzy lub kupowanie oraz kompulsyjne lub napadowe objadanie się. W takich przypadkach zaleca się przeanalizowanie stosowanego leczenia. W trakcie leczenia zaleca się okresowe kontrolowanie czynności wątroby, nerek i układu krążenia oraz badanie morfologii krwi. U pacjentów z cukrzycą należy często badać stężenie glukozy we krwi i odpowiednio dostosowywać dawki leków przeciwcukrzycowych. Badania epidemiologiczne wykazały, że u pacjentów z chorobą Parkinsona jest większe ryzyko czerniaka w porównaniu do ogólnej populacji (około 2-6 razy wyższe). Nie jest jasne, czy obserwowane zwiększone ryzyko wynika z choroby Parkinsona, czy z innych czynników, takich jak lewodopa stosowana do leczenia choroby Parkinsona. Dlatego też pacjenci i ich opiekunowie powinni być poinformowani o konieczności regularnego badania czy nie występuje czerniak podczas stosowania produktu w jakimkolwiek wskazaniu. Wskazane jest okresowe badanie skóry przez odpowiedniego specjalistę (np. dermatologa). Uzależnienie i nadużywanie Zespół dysregulacji dopaminowej (DDS): u niewielkiej liczby pacjentów występują zaburzenia poznawania i zachowania, które mogą być bezpośrednio związane z przyjmowaniem większej niż zalecana dawki leku (dawka wykraczająca ponad dawkę leku wymaganą do leczenia niesprawności ruchowej). Pacjentom, którzy podczas leczenia produktem odczuwali senność i/lub doznawali nagłych napadów snu, należy odradzać prowadzenie pojazdów lub wykonywanie niektórych innych czynności (np. obsługiwanie maszyn), ponieważ może to stwarzać zagrożenie poważnym urazem lub śmiercią dla nich samych lub dla innych osób. Pacjenci powinni być poinformowani o powyższych problemach i zrezygnować z takich czynności do czasu ustąpienia nawracających napadów snu i senności.

W przypadku równoczesnego stosowania produktu leczniczego z działającym antycholinergicznie triheksyfenidylem zmniejsza się szybkość, ale nie stopień absorpcji lewodopy. Jednoczesne podawanie triheksyfenidylu i produktu leczniczego nie ma jednak wpływu na farmakokinetykę lewodopy. Jednoczesne podawanie z produktem leczniczym środków zobojętniających sok żołądkowy zmniejsza wchłanianie lewodopy o 32%. Siarczan żelaza zmniejsza wartość maks. stężenia w osoczu i wartość AUC lewodopy o 30-50%. Zmiany farmakokinetyki obserwowane w przypadku jednoczesnego stosowania siarczanu żelaza wydają się u niektórych, lecz nie u wszystkich pacjentów, istotne klinicznie. Metoklopramid zwiększa szybkość wchłaniania lewodopy. Domperidon może zwiększać biodostępność lewodopy poprzez stymulację opróżniania żołądka. Leki neuroleptyczne, opioidy i preparaty przeciwnadciśnieniowe zawierające rezerpinę hamują działanie produktu. Jednoczesne podawanie leków przeciwpsychotycznych z lekami o właściwościach blokujących receptor dla dopaminy, szczególnie antagonistami receptora D2 może znosić działanie leku przeciw parkinsonizmowi. Lewodopa może zmniejszać działanie leków przeciwpsychotycznych. Należy zachować ostrożność w czasie jednoczesnego podawania tych leków i uważnie obserwować pacjenta czy nie zmniejsza się działanie leków przeciw parkinsonizmowi i nie nasilają się objawy choroby Parkinsona. Objawowe niedociśnienie ortostatyczne może pojawić się podczas jednoczesnego stosowania lewodopy i inhibitora dekarboksylazy u pacjentów przyjmujących uprzednio leki przeciwnadciśnieniowe. Produkt powinien być włączany ostrożnie u pacjentów przyjmujących leki przeciwnadciśnieniowe. Jeżeli zajdzie taka potrzeba, należy kontrolować ciśnienie krwi w celu umożliwienia dostosowania dawek leków. Nie należy podawać produktu razem z lekami sympatykomimetycznymi (jak np. epinefryna, norepinefryna, izoproterenol lub amfetamina, które stymulują współczulny układ nerwowy), ponieważ lewodopa może nasilać ich działanie. Jeżeli jednoczesne podawanie produktu i leków sympatykomimetycznych jest konieczne, wymagana jest ścisła i dokładna obserwacja oraz monitorowanie czynności układu krążenia oraz ewentualne zmniejszenie dawki leków sympatykomimetycznych.Jeżeli u pacjentów stosujących nieselektywny, nieodwracalny inhibitor MAO pożądane jest leczenie leku, od zakończenia stosowania inhibitora MAO do rozpoczęcia przyjmowania produktu powinno upłynąć co najmniej dwa tygodnie. W przeciwnym razie prawdopodobne jest wystąpienie niepożądanych interakcji, takich jak przełomy nadciśnieniowe. Dopuszcza się jednoczesne stosowanie produktu z selektywnymi inhibitorami MAO-B, jak np. selegilina i rasagilina, a także z selektywnymi inhibitorami MAO-A, jak moklobemid. Ze względu na skuteczność i tolerancję należy jednak przy tym szczególnie starannie ustalać dawkę lewodopy indywidualnie u każdego pacjenta. Jednoczesne podawanie selektywnego inhibitora MAO-A i selektywnego inhibitora MAO-B odpowiada nieselektywnemu hamowaniu MAO i dlatego nie należy ich stosować równocześnie z produktem. Jednoczesne stosowanie z innymi lekami, takimi jak leki antycholinergiczne, amantadyna, selegilina, bromokryptyna i agoniści dopaminy, jest dopuszczalne, chociaż zarówno działanie lecznicze, jak i działania niepożądane mogą ulec nasileniu. Czasami może być konieczne zmniejszenie dawek medykamentu. W początkowej fazie leczenia uzupełniającego inhibitorem COMT (katecholo-O-metylotransferaza) może być konieczne zmniejszenie dawek leku. Należy zwrócić uwagę, aby na początku leczenia produktem nie odstawiać nagle leków antycholinergicznych, ponieważ działanie lewodopy występuje dopiero po pewnym czasie. Lewodopa może mieć wpływ na wyniki badań laboratoryjnych dotyczących katecholamin, kreatyniny, kwasu moczowego oraz glukozy. W badaniu ogólnym moczu może pojawić się fałszywie dodatni wynik obecności związków ketonowych. U pacjentów przyjmujących produkt Madopar mogą występować fałszywie dodatnie wyniki odczynu Coombsa. Jednoczesne spożywanie posiłków bogatych w białko może osłabiać działanie leku. Znieczulenie ogólne za pomocą halotanu: podawanie produktu należy przerwać 12-48 h przed zabiegiem chirurgicznym wymagającym znieczulenia ogólnego przy użyciu halotanu w związku z możliwością wystąpienia wahań ciśnienia krwi i/lub zaburzeń rytmu serca.

Lek jest przeciwwskazany u kobiet w ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznych metod antykoncepcji. Nie wykazano, czy benzerazyd przenika do mleka matki. Dlatego też nie należy karmić piersią w trakcie leczenia produktem leczniczym, gdyż nie można wykluczyć wystąpienia wad rozwojowych układu kostnego dziecka.

Zaburzenia układu nerwowego: ból głowy, zaostrzenie objawów w zespole niespokojnych nóg, zawroty głowy. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: zakażenie z gorączką, katar, zapalenie oskrzeli. Zaburzenia żołądka i jelit: suchość w jamie ustnej, biegunka, nudności. Badania diagnostyczne: zmiany w EKG (arytmia), zwiększone ciśnienie krwi. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (nieznana) niedokrwistość hemolityczna, leukopenia, małopłytkowość. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (nieznana) zmniejszony apetyt. Zaburzenia psychiczne: (nieznana) zespół dysregulacji dopaminowej, stan splątania, depresja, pobudzenie, lęk, bezsenność, halucynacje, urojenia, dezorientacja, patologiczna skłonność do hazardu zwiększone libido, zwiększone pobudzenie seksualne, kompulsyjne wydawanie pieniędzy lub kupowanie, napadowe objadanie się, zespół zaburzeń odżywiania. Zaburzenia układu nerwowego: (nieznana) brak smaku, zaburzenia smaku, dyskinezja (ruchy pląsawicze i atetotyczne), fluktuacje odpowiedzi terapeutycznej, zamrożenie, dystonie końca dawki, zespół przełączenia „on-off”, senność, nagły napad snu. Zaburzenia serca: (nieznana) arytmia. Zaburzenia naczyniowe: (nieznana) niedociśnienie ortostatyczne. Zaburzenia żołądka i jelit: (nieznana) nudności, wymioty, biegunka, zmiana zabarwienia śliny, zmiana zabarwienia języka, zmiana zabarwienia zębów, zmiana zabarwienia błony śluzowej jamy ustnej. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (nieznana) zwiększenie aktywności transaminaz zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej, zwiększenie aktywności gamma-glutamylotransferazy. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) świąd, wysypka. Zaburzenia układu mięśniowo-szkieletowego i tkanki łącznej: (nieznana) zespół niespokojnych nóg. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (nieznana) zwiększenie stężenia mocznika we krwi, chromaturia. Zaburzenia kontroli impulsów: u pacjentów leczonych agonistami dopaminy i/lub innymi produktami dopaminergicznymi zawierającymi lewodopę, w tym produktem, może wystąpić zespół dysregulacji dopaminergicznej; uzależnienie od hazardu, zwiększone libido, hiperseksualność, kompulsyjne wydawanie pieniędzy lub kupowanie oraz kompulsyjne lub napadowe objadanie się. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: zgłaszano rzadko przypadki niedokrwistości hemolitycznej, przemijającej leukopenii i małopłytkowości. Dlatego w przypadku długotrwałego leczenia produktami zawierającymi lewodopę, pacjenci powinni być poddawaniu regularnym badaniom czynności nerek i wątroby oraz morfologii krwi. Zaburzenia układu nerwowego: w późniejszym okresie leczenia mogą występować dyskinezy (na przykład ruchy pląsawicze i atetotyczne). Można ją zazwyczaj eliminować lub ograniczyć poprzez zmniejszanie dawki leku. W przypadku dłuższego okresu leczenia mogą także występować wahania odpowiedzi na leczenie. Obejmują one objawy zamrożenia, dystonie końca dawki i zespół przełączenia „on-off”. Powyższe zaburzenia można zazwyczaj wyeliminować lub ograniczyć poprzez odpowiednie dobranie dawki leku lub przez podawanie mniejszych pojedynczych dawek w krótszych odstępach czasu. W celu uzyskania silniejszego efektu terapeutycznego można ponownie zwiększyć dawkę. Przyjmowanie produktu jest związane z występowaniem senności. W bardzo rzadkich przypadkach było ono związane z występowaniem epizodów znacznej senności w ciągu dnia oraz epizodów nagłego zasypiania. Zaburzenia naczyniowe: niedociśnienie ortostatyczne można na ogół zmniejszyć przez zredukowanie dawki produktu. Zaburzenia żołądka i jelit: działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego występują głównie we wczesnym okresie leczenia i można je w znacznym stopniu ograniczyć poprzez przyjmowanie leku z posiłkiem, popijanie leku płynem bądź powolne zwiększanie jego dawki. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: w zespole niespokojnych nóg może wystąpić zjawisko nasilenia objawów (przesunięcie objawów w czasie z okresu wieczora/nocy na wczesne popołudnie i wieczór przed przyjęciem kolejnej nocnej dawki) - jest to najczęstsze działanie niepożądane związane z długotrwałym leczeniem dopaminergicznym. Badania diagnostyczne: może wystąpić zmiana zabarwienia moczu. Zwykle mocz przyjmuje odcień czerwony, a po odstaniu ciemnieje. Zmiana koloru lub zabarwienia może dotyczyć też innych płynów ustrojowych i tkanek, w tym śliny, języka, zębów i błony śluzowej jamy ustnej.

Objawy przedmiotowe i podmiotowe przedawkowania są stosunkowo podobne do objawów podczas stosowania leku w dawkach terapeutycznych, choć mogą być bardziej nasilone. Przedawkowanie może być przyczyną sercowo-naczyniowych objawów niepożądanych (np. zaburzenia rytmu serca), zaburzeń psychicznych (np. splątanie i bezsenność), objawów żołądkowo-jelitowych (np. nudności i wymioty) i nieprawidłowych ruchów mimowolnych. Jeżeli pacjent przedawkował produkt o przedłużonym uwalnianiu, wystąpienie objawów może zostać opóźnione z uwagi na późniejsze wchłaniane substancji czynnych z żołądka. Wskazane jest monitorowanie podstawowych czynności życiowych pacjenta oraz innych parametrów zgodnie ze stanem klinicznym. Pacjenci mogą wymagać leczenia objawowego zaburzeń sercowo-naczyniowych (np. podania leków antyarytmicznych) lub zaburzeń czynności OUN (np. podania leków pobudzających układ oddechowy bądź leków neuroleptycznych). W przypadku postaci o powolnym uwalnianiu należy zapobiegać dalszemu wchłanianiu leku, stosując odpowiednie metody.

Dopamina, która działa w mózgu jako neuroprzekaźnik, w zwojach podstawy mózgu pacjentów z chorobą Parkinsona występuje w niedostatecznej ilości. Lewodopa (nazwa międzynarodowa) lub L-DOPA (3,4-dihydroksy-L-fenyloalanina) jest bezpośrednim prekursorem w biosyntezie dopaminy. Lewodopa (prekursor dopaminy), ze względu na zdolność przenikania przez barierę krew-mózg, jest stosowana jako prolek w celu zwiększenia stężenia dopaminy, która nie ma takiej zdolności. Po wniknięciu do OUN lewodopa jest metabolizowana do dopaminy przez dekarboksylazę aromatycznych L-aminokwasów. Po podaniu lewodopa ulega jednak szybkiej dekarboksylacji do dopaminy zarówno w mózgu, jak i w tkankach pozamózgowych. Z tego powodu większa część lewodopy staje się niedostępna dla zwojów podstawy mózgu, a utworzona obwodowo dopamina powoduje często działania niepożądane. Dlatego blokowanie pozamózgowej dekarboksylacji lewodopy jest bardzo korzystne. Można to osiągnąć przez równoczesne podawanie lewodopy i benzerazydu, inhibitora dekarboksylazy o działaniu obwodowym. Produkt leczniczy jest lekiem złożonym zawierającym obydwie substancje w stosunku 4:1 - który sprawdził się w badaniach klinicznych i w zastosowaniu terapeutycznym - i jest równie skuteczny jak większe dawki lewodopy podanej w postaci leku prostego. Idiopatyczny zespół niespokojnych nóg. Dokładny mechanizm działania jest nieznany, lecz dostępnych jest coraz więcej dowodów na to, że głównie układ dopaminergiczny bierze udział w patogenezie zespołu niespokojnych nóg.

1 tabl., tabl. do sporządzania zawiesiny doustnej lub kaps. zawiera 50 mg, 100 mg lub 200 mg lewodopy i 12,5 mg, 25 mg lub 50 mg benzerazydu (w stosunku 4:1).