Dorośli w wieku od 18 lat. Zalecana dawka u dorosłych od 18 lat wynosi 10 mg. Powtórne przyjęcie dawki leku: przerwa między kolejnymi dawkami powinna wynosić co najmniej 2 h; w ciągu 24 h nie należy przyjmować więcej niż 2 dawki. W przypadku ponownego napadu bólu głowy w ciągu 24 h: jeżeli po ustąpieniu objawów po pierwszym ataku wystąpi ponowny napad bólu głowy, można przyjąć następną dawkę. Należy przestrzegać opisanych wyżej ograniczeń w dawkowaniu. Nieskuteczność po podaniu pierwszej dawki: podczas kontrolowanych badań nie oceniano skuteczności podania drugiej dawki podczas tego samego napadu, jeśli pierwsza dawka była nieskuteczna. Nie należy zatem przyjmować drugiej dawki podczas tego samego napadu, jeżeli pierwsza dawka była nieskuteczna. W badaniach klinicznych wykazano, że u pacjentów, u których nie uzyskano poprawy po podaniu leku w czasie napadu migreny, nadal możliwe jest uzyskanie poprawy podczas następnych napadów. Niektórzy pacjenci powinni stosować mniejszą dawkę (5 mg) produktu leczniczego, liofilizat doustny, zwłaszcza, jeżeli należą do jednej z poniższych grup: pacjenci przyjmujący propranolol. Ryzatryptan należy podawać co najmniej na 2 h przed lub po podaniu propranololu, pacjenci z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek, pacjenci z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością wątroby. Przerwa między kolejnymi dawkami powinna wynosić co najmniej 2 h. W ciągu 24 h nie należy przyjmować więcej niż 2 dawki leku. Dzieci i młodzież. Dzieci i młodzież (w wieku poniżej 18 lat). Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat. Brak zaleceń dotyczących dawkowania. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie przeprowadzono systematycznej oceny bezpieczeństwa i skuteczności stosowania ryzatryptanu u pacjentów powyżej 65 lat.

Produktu leczniczego nie należy stosować zapobiegawczo. Lek nie musi być przyjmowany z płynem. Liofilizat doustny pakowany jest w blister i ochronną sasz. aluminiową. Należy wyjaśnić pacjentom, aby nie wyjmowali blistra z saszetki wcześniej niż bezpośrednio przed zastosowaniem leku. Blister należy rozerwać suchymi rękami, a liofilizat doustny umieścić na języku, gdzie ulega rozpuszczeniu i może być połknięty ze śliną. Lek jest również dostępny w postaci tabl. Liofilizat doustny można stosować w sytuacjach, gdy płyn do popicia nie jest dostępny, bądź w celu uniknięcia nudności i wymiotów, które mogą wystąpić po przyjęciu tabl. z płynem.

Nadwrażliwość na ryzatryptan lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Równoczesne stosowanie z inhibitorami MAO oraz przed upływem dwóch tygodni od zakończenia leczenia inhibitorem MAO. Produkt leczniczy jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby lub nerek. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów po przebytym incydencie naczyniowo-mózgowym lub przemijającym napadzie niedokrwiennym (ang. transient ischemic attack, TIA). Umiarkowanie ciężkie i ciężkie nadciśnienie lub nieleczone nadciśnienie łagodne. Rozpoznana choroba wieńcowa, w tym choroba niedokrwienna serca (dławica piersiowa, przebyty zawał mięśnia sercowego lub udokumentowane bezobjawowe niedokrwienie mięśnia sercowego), objawy podmiotowe i przedmiotowe choroby niedokrwiennej serca lub dławica Prinzmetala. Choroba naczyń obwodowych. Jednoczesne stosowanie ryzatryptanu i ergotaminy, pochodnych sporyszu (w tym metysergidu) lub innych agonistów receptora 5-HT1B/1D.

Produkt leczniczy doustny może być stosowany tylko w razie jednoznacznego rozpoznania migreny. Leku nie należy stosować u pacjentów z migreną podstawną lub z migreną porażenną. Nie należy stosować produktu u pacjentów z „nietypowymi” bólami głowy, które mogą być związane z innymi potencjalnie ciężkimi schorzeniami (np. incydent naczyniowo-mózgowy, pęknięty tętniak mózgu). U tych pacjentów zwężenie naczyń krążenia mózgowego może być szkodliwe. Ryzatryptan może wywoływać przemijające objawy, w postaci bólu i ucisku w klatce piersiowej. Ból ten może być silny i może obejmować również gardło. Jeśli istnieje podejrzenie, że objawy te mogą wynikać z choroby niedokrwiennej serca, nie należy przyjmować kolejnych dawek do czasu wykonania odpowiednich badań. Ryzatryptan nie powinien być podawany bez wcześniejszej oceny pacjentom, u których istnieje prawdopodobieństwo nierozpoznanej choroby serca ani pacjentom z grupy ryzyka choroby niedokrwiennej serca (np. pacjentom z nadciśnieniem, cukrzycą, palącym tytoń lub stosującym farmakologiczne substytuty nikotyny, mężczyznom powyżej 40 lat, kobietom po menopauzie, pacjentom z blokiem odnogi pęczka Hisa, czy osobom z istotnym dodatnim wywiadem rodzinnym w kierunku choroby niedokrwiennej serca). Incydenty sercowo-naczyniowe występowały w bardzo rzadkich przypadkach u osób bez jawnej choroby układu sercowo-naczyniowego, którym podano leki z grupy agonistów 5-HT1. U pacjentów z chorobą niedokrwienną serca nie należy stosować produktu leczniczego. Stosowanie leków z grupy agonistów receptora 5-HT1B/1D było związane z występowaniem skurczu naczyń wieńcowych. W rzadkich przypadkach zgłaszano niedokrwienie mięśnia sercowego lub zawał serca podczas stosowania agonistów receptora 5-HT1B/1D, w tym produktu leczniczego. Nie należy stosować innych agonistów 5-HT1B/1D R(np. sumatryptanu) jednocześnie z produktem. Zaleca się, aby czas pomiędzy zastosowaniem ryzatryptanu i leków z grupy pochodnych sporyszu (np. ergotaminy, dihydroergotaminy lub metysergidu) wynosił co najmniej 6 h. Po zastosowaniu preparatu zawierającego ergotaminę należy zachować 24-godzinną przerwę przed podaniem ryzatryptanu. Pomimo, że w klinicznym badaniu farmakologicznym, w ramach którego 16 zdrowym mężczyznom podano doustnie ryzatryptan i parenteralnie ergotaminę, nie obserwowano działania naczynioskurczowego, takie działanie jest teoretycznie możliwe. Po jednoczesnym leczeniu tryptanami i selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) zgłaszano występowanie zespołu serotoninowego (w tym zmieniony stan psychiczny, niestabilność układu autonomicznego i zaburzenia nerwowo-mięśniowe). Tego rodzaju reakcje mogą mieć ciężki przebieg. Jeśli jednoczesne leczenie ryzatryptanem i SSRI lub SNRI jest klinicznie uzasadnione, zaleca się dokładną obserwację pacjenta, szczególnie podczas rozpoczynania leczenia, zwiększania dawki lub dołączania innego leku serotoninergicznego. Występowanie działań niepożądanych może nasilić się podczas jednoczesnego podawania tryptanów (agonistów 5-HT1B/1D) i preparatów ziołowych zawierających ziele dziurawca (Hypericum perforatum). U pacjentów przyjmujących tryptany, w tym ryzatryptan, może wystąpić obrzęk naczynioruchowy (np. obrzęk twarzy, języka i gardła). Jeśli wystąpi obrzęk języka lub gardła, pacjenta należy otoczyć opieką medyczną aż do ustąpienia objawów. Leczenie ryzatryptanem należy niezwłocznie przerwać i zastąpić lekiem z innej grupy terapeutycznej. Osoby chore na fenyloketonurię: pacjentów z fenyloketonurią należy poinformować, że fenyloalanina może być szkodliwa. Produkt zawiera aspartam (który jest źródłem fenyloalaniny). Każda porcja liofilizatu doustnego o mocy 5 mg zawiera 1,88 mg aspartamu, a każda porcja liofilizatu doustnego o mocy 10 mg zawiera 3,75 mg aspartamu. Należy rozważyć możliwość wystąpienia interakcji, jeżeli ryzatryptan jest podawany z substratami cytochromu CYP 2D6. Długotrwałe stosowanie jakichkolwiek leków przeciwbólowych może spowodować nasilenie bólu głowy. Jeśli u pacjenta występuje lub jest podejrzewana taka przyczyna bólu głowy, powinien on przerwać leczenie i zasięgnąć porady lekarza. Polekowy ból głowy należy podejrzewać u pacjentów, u których codzienne lub częste bóle głowy występują pomimo (albo z powodu) regularnego przyjmowania leków stosowanych w celu złagodzenia bólów głowy. Migrena lub leczenie produktem leczniczym mogą u niektórych pacjentów wywoływać senność. Ponadto u niektórych pacjentów przyjmujących lek zgłaszano występowanie zawrotów głowy. Z tego względu pacjenci powinni dokonać samooceny możliwości wykonywania skomplikowanych czynności podczas napadów migreny i po podaniu produktu leczniczego.

Ergotamina, pochodne sporyszu (w tym metysergid), inni agoniści receptora 5-HT1B/1D: ze względu na działanie addytywne jednoczesne stosowanie ryzatryptanu i ergotaminy, pochodnych sporyszu (w tym metysergidu) lub innych agonistów receptora 5-HT1B/1D (np. sumatryptanu, zolmitryptanu, naratryptanu) wiąże się ze zwiększeniem ryzyka wywołania skurczu tętnic wieńcowych i wzrostu ciśnienia krwi. Takie skojarzenie leków jest przeciwwskazane. Inhibitory MAO: ryzatryptan metabolizowany jest głównie przez oksydazę monoaminową typu A (MAO-A). Podczas jednoczesnego stosowania selektywnego i odwracalnego inhibitora MAO-A stwierdzono podwyższenie stężenia osoczowego ryzatryptanu i jego aktywnego N-monodemetylowego metabolitu. Podobnego lub silniejszego działania można spodziewać się w przypadku zastosowania nieselektywnych, odwracalnych (np. linezolid) i nieodwracalnych inhibitorów MAO. Ze względu na ryzyko wywołania skurczu tętnic wieńcowych i nadciśnienia tętniczego, stosowanie produktu leczniczego u pacjentów przyjmujących inhibitory MAO jest przeciwwskazane. Leki blokujące receptory b-adrenergiczne: jednoczesne stosowanie propranololu może powodować podwyższenie stężenia osoczowego ryzatryptanu. Najbardziej prawdopodobną przyczyną tego zjawiska jest interakcja między tymi lekami na poziomie pierwszego przejścia przez wątrobę, bowiem MAO-A pełni ważną rolę w metabolizmie zarówno ryzatryptanu jak i propranololu. Tego rodzaju interakcja prowadzi do wzrostu wartości AUC oraz CRmax średnio o 70-80%. U pacjentów przyjmujących propranolol produkt należy stosować w dawce wynoszącej 5 mg. W badaniu dotyczącym interakcji leków wykazano, że nadolol i metoprolol nie wpływają na stężenie ryzatryptanu w osoczu. Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) i zespół serotoninowy: po zastosowaniu selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) i tryptanów zgłaszano przypadki wystąpienia objawów odpowiadających zespołowi serotoninowemu (zmiana stanu psychicznego, niestabilność układu autonomicznego i zaburzenia nerwowo-mięśniowe). Wyniki badań in vitro wskazują, że ryzatryptan hamuje aktywność cytochromu P450 2D6 (CYP 2D6). Dane kliniczne dotyczące interakcji nie są dostępne. Należy rozważyć możliwość wystąpienia interakcji, jeżeli ryzatryptan jest stosowany z substratami cytochromu CYP 2D6.

Nie badano wpływu na płodność u człowieka. Badania na zwierzętach wykazały tylko minimalny wpływ na płodność przy stężeniach znacznie przewyższających stężenia terapeutyczne stosowane u ludzi (więcej niż 500-krotnie). Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania ryzatryptanu w czasie ciąży u ludzi. Wyniki badań na zwierzętach wskazują na brak działań szkodliwych w przypadku stosowania leku w dawkach przekraczających wysokość dawki terapeutycznej w odniesieniu do rozwoju zarodka lub płodu, czy też przebiegu ciąży, porodu i rozwoju pourodzeniowego. Ponieważ wyniki prowadzonych na zwierzętach badań toksyczności reprodukcyjnej i rozwojowej nie zawsze pozwalają przewidzieć reakcję u ludzi, lek powinien być stosowany w okresie ciąży tylko wówczas, gdy zaistnieje wyraźna potrzeba. Badania na zwierzętach wykazały, że ryzatryptan w znacznym stopniu przenika do mleka matki. Przejściowe i nieznaczne zmniejszenie mc. młodych szczurów można było zauważyć tylko wtedy, gdy ich matkom podawano ryzatryptan w dawkach znacznie większych niż maksymalne dawki dla ludzi. Brak danych dotyczących tego zagadnienia u ludzi. Należy zachować ostrożność podczas stosowania ryzatryptanu przez kobiety karmiące piersią. W celu zmniejszenia stopnia narażenia niemowlęcia na działanie leku, należy unikać karmienia piersią przez 24 h po zastosowaniu leku.

W ramach kontrolowanych badań klinicznych trwających do 1 roku przeprowadzono ocenę produktu leczniczego (w postaci tabl. i liofilizatu doustnego) u 8630 dorosłych pacjentów. Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi w badaniach klinicznych były: zawroty głowy, senność i osłabienie lub zmęczenie. W badaniach klinicznych i/lub w okresie po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano następujące działania niepożądane. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) reakcje nadwrażliwości, reakcje anafilaktyczne lub rzekomoanafilaktyczne. Zaburzenia psychiczne: (często) bezsenność; (niezbyt często) dezorientacja, nerwowość. Zaburzenia układu nerwowego: (często) zawroty głowy, senność, parestezje, bóle głowy, niedoczulica, osłabienie sprawności umysłowej; (niezbyt często) ataksja, zawroty głowy, zaburzenia smaku lub nieprzyjemny smak, drżenie, omdlenia; (nieznana) napad drgawek, zespół serotoninowy. Zaburzenia oka: (niezbyt często) niewyraźne widzenie. Zaburzenia serca: (często) kołatanie serca; (niezbyt często) arytmia, nieprawidłowości w EKG, tachykardia; (rzadko) incydenty naczyniowo-mózgowe (większość z tych działań niepożądanych dotyczyła pacjentów, u których istniały czynniki ryzyka choroby niedokrwiennej serca), bradykardia; (nieznana) niedokrwienie lub zawał mięśnia sercowego (większość z tych działań niepożądanych dotyczyła pacjentów, u których istniały czynniki ryzyka choroby niedokrwiennej serca). Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często) nadciśnienie, uderzenia gorąca, zaczerwienienie twarzy; (nieznana) niedokrwienie kończyn. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) nieprzyjemne uczucie w gardle; (niezbyt często) duszność; (rzadko) świszczący oddech. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności, suchość jamy ustnej, wymioty, biegunka, niestrawność; (niezbyt często) uczucie pragnienia; (nieznana) niedokrwienne zapalenie okrężnicy. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) zaczerwienienie twarzy; (niezbyt często) świąd, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy (np. obrzęk twarzy, języka, gardła), wysypka, potliwość; (nieznana) martwica toksyczno-rozpływna naskórka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) miejscowe uczucie ciężkości, bóle szyi, sztywność; (niezbyt często) uczucie miejscowego ucisku, osłabienie siły mięśni, ból twarzy, ból mięśni. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) osłabienie, zmęczenie, ból brzucha lub klatki piersiowej.

Ryzatryptan w dawce 40 mg (podawany jednorazowo lub w dwóch dawkach podzielonych w odstępie 2-godzinnym) był zazwyczaj dobrze tolerowany przez ponad 300 dorosłych pacjentów; do najczęściej występujących działań niepożądanych związanych z lekiem należały zawroty głowy i senność. W klinicznym badaniu farmakologicznym, w którym 12 dorosłym pacjentom podano ryzatryptan w całkowitej łącznej dawce wynoszącej 80 mg (w czasie 4 h), u dwóch osób stwierdzono omdlenie i/lub bradykardię. U jednego uczestnika badania (kobieta w wieku 29 lat) po 3 h od podania ryzatryptanu w łącznej dawce wynoszącej 80 mg (w czasie 2 h) wystąpiły wymioty, bradykardia i zawroty głowy. Po upływie godziny od momentu wystąpienia tych objawów stwierdzono blok przedsionkowo-komorowy III stopnia reagujący na podanie atropiny. U innego uczestnika badania, mężczyzny w wieku 25 lat, odnotowano przemijające zawroty głowy, omdlenie, utratę kontroli czynności zwieraczy i trwającą 5 sekund asystolię (na monitorze EKG) zaraz po bolesnym wkłuciu dożylnym. Wkłucie dożylne wykonano po upływie 2 h od podania ryzatryptanu w całkowitej dawce wynoszącej 80 mg (w okresie 4 h). Ponadto z właściwości farmakologicznych ryzatryptanu wynika, że po przedawkowaniu może wystąpić wzrost ciśnienia lub inne, cięższe zaburzenie czynności układu sercowo-naczyniowego. U pacjentów, u których istnieje podejrzenie przedawkowania produktu leczniczego, należy rozważyć usunięcie leku z przewodu pokarmowego (np. płukanie żołądka, a następnie podanie węgla aktywnego). Stan kliniczny pacjenta i zapis EKG należy monitorować nieprzerwanie, przez co najmniej 12 h, nawet, jeśli nie stwierdza się objawów klinicznych. Nie wiadomo, czy hemodializa lub dializa otrzewnowa mogą wpływać na stężenie ryzatryptanu w surowicy.

Ryzatryptan, jest selektywnym agonistą o wysokim powinowactwie, do ludzkich receptorów 5-HT1B i 5-HT1D, Jednocześnie, nie wykazuje wpływu lub wpływa nieznacznie na aktywność farmakologiczną receptorów 5-HT2, 5-HT3; a1, a2 lub b-adrenergicznych; D1, D2, dopaminergicznych, histaminowych H1; muskarynowych; lub benzodiazepinowych. Działanie lecznicze ryzatryptanu w migrenowych bólach głowy można przypisać agonistycznemu wpływowi na receptory 5-HT1B i 5-HT1D w pozamózgowych wewnątrzczaszkowych naczyniach krwionośnych i unerwiających je włóknach czuciowych nerwu trójdzielnego. Uważa się, że podczas napadu migreny naczynia te ulegają rozszerzeniu. Aktywacja receptorów 5-HT1B i 5-HT1D może spowodować skurcz wewnątrzczaszkowych naczyń krwionośnych będących źródłem bólu migrenowego oraz zahamowanie uwalniania neuropeptydu, co prowadzi do zmniejszenia odczynu zapalnego we wrażliwych tkankach i osłabienia ośrodkowej transmisji sygnałów bólowych przez włókna nerwu trójdzielnego.

1 porcja liofilizatu doustnego zawiera 14,53 mg ryzatryptanu benzoesanu (co odpowiada 10 mg ryzatryptanu).