Dorośli i dzieci powyżej 9 lat: dawka wynosi od 3 tabl. (750 mg) do 6 tabl. (1500 mg)/dobę.125 mg (pół tabl.)/dobę - wieczorem przez pierwsze 3 dni; 125 mg 2x/dobę 4,5 i 6 dzień; 125 mg 3x/dobę 7,8 i 9 dzień; dawka podtrzymująca 250 mg 3x/dobę 10 dzień. Dawka podtrzymująca może być modyfikowana w miarę potrzeb i tolerancji pacjenta. Nie należy przekraczać dawki 6 tabl. (1500 mg)/dobę. Stężenie prymidonu w osoczu po podaniu doustnym może się znacznie różnić u poszczególnych pacjentów, dlatego skuteczną dawkę produktu leczniczego należy dobierać indywidualnie. Należy również pamiętać, że jeden z metabolitów prymidonu - fenobarbital, może wpływać na stężenie prymidonu we krwi, na działania niepożądane, interakcje oraz efekt terapeutyczny prymidonu. Zarówno rozpoczęcie leczenia, jak i zakończenie lub zamiana produktu leczniczego na inny powinny następować stopniowo. Nagłe odstawienie produktu leczniczego może sprowokować stan padaczkowy.

Nadwrażliwość na prymidon, barbiturany lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ostra przerywana porfiria (metabolit prymidonu - fenobarbital wpływa na enzym biorący udział w syntezie porfiryny).

Należy zachować szczególną ostrożność stosując produkt leczniczy w stanach chorobowych, takich jak: zaburzenia czynności nerek i/lub wątroby, ponieważ możliwa jest kumulacja metabolitów barbituranów; hiperkineza, ponieważ prymidon nasila jej objawy; choroby układu oddechowego (np. astma, rozedma płuc), ponieważ może wystąpić depresja oddechowa. Produkt leczniczy należy podawać ostrożnie dzieciom, osobom w podeszłym wieku i pacjentom osłabionym, ponieważ mogą wystąpić reakcje paradoksalne, np. paradoksalne pobudzenie. Prymidon silnie hamuje czynność OUN i jest częściowo metabolizowany do fenobarbitalu. Po długotrwałym podawaniu prymidonu może rozwinąć się tolerancja, uzależnienie i wystąpić mogą objawy odstawienia po nagłym przerwaniu stosowania produktu leczniczego. W trakcie stosowania prymidonu należy zachować ostrożność wykonując czynności wymagające czujności, ponieważ może wystąpić senność. Po szybkiej zmianie pozycji ciała z siedzącej lub leżącej na stojącą mogą wystąpić zawroty głowy. Nie należy nagle przerywać podawania produktu leczniczego. W razie zakończenia leczenia lub zamiany produktu leczniczego na inny, dawki należy zmniejszać stopniowo, w miarę potrzeby wprowadzając równocześnie produkt zamienny. Podczas leczenia prymidonem może rozwinąć się niedokrwistość megaloblastyczna i z tego względu może być konieczne odstawienie produktu leczniczego. Prymidon wpływa na wyniki badań laboratoryjnych. W trakcie długotrwałego stosowania prymidonu należy monitorować wskaźniki morfologii krwi, skład biochemiczny krwi (co 6 m-cy), stężenie kwasu foliowego, stężenie fenobarbitalu i prymidonu. UWAGA! Podczas stosowania produktu leczniczego nie wolno spożywać napojów alkoholowych. Prymidon może ograniczać sprawność psychofizyczną. W czasie jego stosowania nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn, ze względu na możliwość wystąpienia senności i wydłużenie czasu reakcji.

Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania prymidonu jednocześnie z innymi lekami hamującymi OUN (np. lekami nasennymi, uspokajającymi, przeciwhistaminowymi działającymi uspokajająco, opioidowymi lekami przeciwbólowymi), prymidon może nasilać ich działanie. Prymidon zwiększa aktywność wątrobowych enzymów mikrosomalnych, dlatego może osłabiać działanie między innymi kortykosteroidów, leków przeciwzakrzepowych, kortykotropiny (ACTH), cyklosporyny, dakarbazyny, doksycykliny, metronidazolu. Konieczne może być zwiększenie dawki tych leków. Prymidon zmniejsza skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych zawierających estrogeny (może być konieczna zmiana metody antykoncepcji). Inhibitory MAO, w tym furazolidon, prokarbazyna i selegilina, mogą przedłużać działanie prymidonu, hamując przemiany jego aktywnych metabolitów. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne mogą obniżać próg drgawkowy i zmniejszać działanie prymidonu. Produkt leczniczy oddziałuje z innymi lekami przeciwpadaczkowymi, które mogą zmieniać typ napadu padaczkowego, dlatego konieczne jest monitorowanie stężenia tych leków we krwi i ewentualne dostosowanie dawki prymidonu. Karbamazepina osłabia, a pochodne kwasu walproinowego nasilają działanie prymidonu. Prymidon jest częściowo metabolizowany do fenobarbitalu, jednoczesne stosowanie prymidonu i fenobarbitalu może zmieniać typ napadu padaczkowego, może nasilać się działanie sedatywne obu leków. Ziele dziurawca (Hypericum perforatum) może zmniejszać stężenie prymidonu w osoczu i przez to zmniejszać jego działanie. Inhibitory anhydrazy węglanowej, stosowane jednocześnie z prymidonem, zwiększają ryzyko wystąpienia zmian w strukturze kości. Stosowanie prymidonu przez dłuższy czas przed zastosowaniem środków znieczulających (halotan, enfluran i metoksyfluran) zwiększa ryzyko hepatotoksyczności i nefrotoksyczności. Podczas stosowania produktu leczniczego może nastąpić zaburzenie metabolizmu wit. D, co może powodować demineralizację kości. Podczas długotrwałej terapii z zastosowaniem prymidonu należy uzupełniać niedobory wit. D. W czasie stosowania prymidonu występuje zwiększone zapotrzebowanie na kwas foliowy. Prymidon wpływa na wyniki badań laboratoryjnych: zmniejsza wchłanianie znakowanej cyjanokobalaminy 57Co; reakcja na metyrapon może się zmniejszyć na skutek zwiększonego metabolizmu metyraponu; może wystąpić fałszywie dodatnia reakcja na fentolaminę, przed badaniem należy odstawić produkt leczniczy na 24-72 h; stężenie bilirubiny w surowicy może się zmniejszyć w wyniku indukcji glukuronylotransferazy, enzymu sprzęgającego bilirubinę.

Brak dostatecznych danych o bezpieczeństwie stosowania prymidonu u kobiet w ciąży. Istnieją jednak dane o występowaniu zwiększonej liczby wrodzonych wad rozwojowych po stosowaniu innych leków przeciwdrgawkowych. Objawy podobne do objawów zespołu hydantoinowego u płodu (wady twarzoczaszki i serca, opóźniony wzrost, upośledzenie umysłowe oraz wady kończyn) obserwowano także po stosowaniu prymidonu. Produktu leczniczego nie wolno stosować w okresie ciąży, ponieważ prymidon przenika przez barierę łożyskową i może zaburzać rozwój płodu, zwiększając ryzyko wad rozwojowych. Prymidon stosowany w późnym okresie ciąży może wywołać uzależnienie i objawy odstawienia u noworodka. Podczas długotrwałej terapii z zastosowaniem prymidonu następuje zmniejszenie stężenia kwasu foliowego w surowicy. W czasie ciąży zwiększa się zapotrzebowanie na kwas foliowy. U kobiet w ciąży należy uzupełniać niedobory kwasu foliowego i wit. B12. U noworodka mogą wystąpić krwawienia. Ryzyko krwawień można zmniejszyć podając matce wit. K przez 1 m-c przed porodem i w trakcie porodu, oraz noworodkowi bezpośrednio po urodzeniu. Prymidon stosowany w czasie porodu może wywołać zaburzenia oddychania u noworodka. Prymidon przenika do mleka kobiet karmiących piersią, dlatego nie należy stosować leku w okresie karmienia piersią (prymidon może powodować nasiloną senność u dziecka).

Działania niepożądane występują głównie na początku leczenia. Najczęstsze działania niepożądane to senność i apatia. Obserwowano również występowanie: zaburzeń widzenia; nudności; bólu i zawrotów głowy; wymiotów; oczopląsu; ataksji. Objawy te zwykle ustępują po odstawieniu prymidonu. Mogą wystąpić reakcje idiosynkrazyjne po stosowaniu prymidonu z objawami wymienionymi powyżej. Jeżeli objawy te są ciężkie i ostre, to należy przerwać stosowanie prymidonu. Często: senność; apatia; ataksja; zaburzenia widzenia, oczopląs; nudności. Niezbyt często: bóle głowy; zawroty głowy; wymioty; reakcje alergiczne objawiające się występowaniem na skórze zmian grudkowo-plamkowych (podobnych do wysypki występującej w odrze lub płonicy); reakcje paradoksalne np. pobudzenie paradoksalne, szczególnie u dzieci i osób w podeszłym wieku. Rzadko: zmiany osobowości z reakcjami psychotycznymi; niedokrwistość megaloblastyczna; zaburzenia morfologii krwi; zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, w tym gamma-glutamylotransferazy i fosfatazy zasadowej; bóle stawów; demineralizacja kości; przykurcz Dupuytrena; ciężkie reakcje skórne jak: złuszczające zapalenie skóry; zespół Stevens-Johnsona; martwica toksyczno-rozpływna naskórka (zespół Lyella); toczeń rumieniowaty. Istnieją doniesienia o zmniejszeniu gęstości mineralnej kości, osteopenii, osteoporozie oraz o złamaniach u pacjentów stosujących prymidon w długoterminowej terapii. Mechanizm działania prymidonu wpływający na metabolizm kostny nie został ustalony.

Przedawkowanie powoduje dezorientację, podwójne widzenie, oczopląs, trudności w oddychaniu, objawy jak w upojeniu alkoholowym, w najcięższych przypadkach śpiączkę i porażenie ośrodka oddechowego. Charakterystyczne dla zatrucia prymidonem jest wytrącanie się z moczu kryształów prymidonu i PEMA (amid kwasu fenyloetylomalonowego). Stosuje się leczenie podtrzymujące czynności życiowe. Stosuje się płukanie żołądka i podaje się węgiel aktywowany w celu zmniejszenia wchłaniania prymidonu. Podaje się płyny doż., wywołuje nasiloną diurezę alkaliczną. W sytuacji zagrażającej życiu należy zastosować hemodializę lub hemoperfuzję. Brak swoistego antidotum w przypadku przedawkowania prymidonu.

Działanie przeciwdrgawkowe wykazuje zarówno prymidon, jak i jego aktywne metabolity - fenobarbital oraz amid kwasu fenyloetylomalonowego (PEMA). Działanie tych związków może być synergistyczne. Mechanizm działania produktu leczniczego nie jest znany, jednak przypuszcza się, że tak jak w przypadku innych leków przeciwdrgawkowych, prymidon działa na transport jonów przez błonę komórkową komórek nerwowych.

1 tabl. zawiera 250 mg prymidonu.