Leczenie powinno być rozpoczynane i monitorowane przez lekarzy mających odpowiednie kwalifikacje i doświadczenie w rozpoznawaniu i leczeniu niedoboru hormonu wzrostu (ang. GHD) u dzieci i młodzieży.

Nadwrażliwość na somatrogon lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Na podstawie doświadczenia związanego ze stosowaniem produktów leczniczych zawierających hormon wzrostu do podawania raz/dobę, somatrogon nie może być stosowany, jeśli u pacjenta potwierdzono aktywność nowotworu. Nowotwory wewnątrzczaszkowe nie mogą być aktywne, a terapia przeciwnowotworowa musi zostać zakończona przed rozpoczęciem leczenia hormonem wzrostu (ang. GH). Leczenie należy przerwać w przypadku potwierdzenia rozwoju nowotworu. Somatrogonu nie wolno stosować do pobudzania wzrostu u dzieci z zamkniętymi nasadami kości. Pacjenci z ostrą, zagrażającą życiu chorobą, u których wystąpiły powikłania po operacji na otwartym sercu lub w obrębie jamy brzusznej, obrażenia wielonarządowe, ostra niewydolność oddechowa lub podobne stany, nie mogą być leczeni somatrogonem.

W celu poprawienia identyfikowalności biologicznych produktów leczniczych należy czytelnie zapisać nazwę i numer serii podawanego produktu. W przypadku produktów leczniczych zawierających hormon wzrostu do stosowania raz/dobę zgłaszano ciężkie ogólnoustrojowe reakcje nadwrażliwości (np. anafilaksję, obrzęk naczynioruchowy). Jeśli u pacjenta wystąpi ciężka reakcja nadwrażliwości, stosowanie somatrogonu należy natychmiast przerwać, a pacjenta bezzwłocznie poddać leczeniu zgodnie ze standardowymi zasadami postępowania i monitorować do czasu ustąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych. Na podstawie opublikowanych danych stwierdzono, że pacjenci poddawani leczeniu hormonem wzrostu podawanym raz/dobę, u których występowało lub występuje ryzyko niedoboru hormonów przysadki, mogą być w grupie ryzyka zmniejszenia stężenia kortyzolu w surowicy i/lub ujawnienia się centralnej (wtórnej) niedoczynności kory nadnerczy. Ponadto pacjenci, u których stosowano substytucję glikokortykosteroidów z powodu wcześniej rozpoznanej niedoczynności kory nadnerczy, po rozpoczęciu leczenia somatrogonem mogą wymagać zwiększenia dawki podtrzymującej lub dawek stresowych (uderzeniowych). Pacjentów należy monitorować pod kątem zmniejszonego stężenia kortyzolu w surowicy i/lub konieczności zwiększenia dawki glikokortykosteroidów u osób z rozpoznaną niedoczynnością kory nadnerczy. Hormon wzrostu nasila konwersję T4 do T3 w tkance pozatarczycowej i może przyczynić się do ujawnienia rozpoczynającej się niedoczynności tarczycy. Pacjentów, u których wcześniej występowała niedoczynność tarczycy, przed rozpoczęciem stosowania somatrogonu należy poddać odpowiedniemu leczeniu, w zależności od wyników oceny klinicznej. Ponieważ niedoczynność tarczycy zakłóca odpowiedź na leczenie hormonem wzrostu, pacjenci powinni regularnie być poddawani badaniom czynności tarczycy i jeśli zaistnieją ku temu wskazania, należy u nich zastosować terapię zastępczą hormonami tarczycy. Nie badano stosowania somatrogonu u pacjentów z zespołem Pradera-Williego. Somatrogon nie jest wskazany do długotrwałego leczenia dzieci i młodzieży z zaburzeniami wzrostu spowodowanymi zespołem Pradera-Williego potwierdzonego wynikiem badania genetycznego, chyba że rozpoznano u nich również GHD. Zgłaszano przypadki nagłych zgonów po rozpoczęciu leczenia hormonem wzrostu u dzieci i młodzieży z zespołem Pradera-Williego, u których występował co najmniej jeden z następujących czynników ryzyka: ciężka otyłość, niedrożność górnych dróg oddechowych lub bezdech senny w wywiadzie, lub zakażenie układu oddechowego o nieznanej etiologii. Leczenie produktami leczniczymi zawierającymi hormon wzrostu może przyczynić się do zmniejszenia wrażliwości na insulinę i wywołania hiperglikemii. W związku z tym pacjentów leczonych somatrogonem, u których występuje nietolerancja glukozy lub dodatkowe czynniki ryzyka cukrzycy, należy dodatkowo monitorować. U pacjentów z cukrzycą leczonych somatrogonem może zaistnieć konieczność dostosowania dawki hipoglikemizujących produktów leczniczych. U pacjentów z przebytą chorobą nowotworową należy zwrócić szczególną uwagę na objawy przedmiotowe i podmiotowe nawrotu nowotworu. Pacjentów, u których występowała wcześniej choroba nowotworowa lub niedobór hormonu wzrostu spowodowany zmianami wewnątrzczaszkowymi, należy rutynowo poddawać badaniom pod kątem progresji lub nawrotu choroby podstawowej. U pacjentów, u których w dzieciństwie występował nowotwór, leczonych somatropiną po ustąpieniu pierwszego epizodu choroby nowotworowej, odnotowano zwiększone ryzyko ponownego wystąpienia nowotworu. Najczęstszymi typami nowotworów, które ponownie wystąpiły u pacjentów poddawanych radioterapii głowy z powodu 1. epizodu choroby nowotworowej, były nowotwory wewnątrzczaszkowe, a w szczególności oponiaki. U niewielkiej liczby pacjentów leczonych produktami leczniczymi zawierającymi hormon wzrostu zgłaszano nadciśnienie wewnątrzczaszkowe (ang. IH) z tarczą zastoinową nerwu wzrokowego, ataksję, zaburzenia widzenia, ból głowy, nudności i/lub wymioty. Na początku leczenia i w przypadkach uzasadnionych klinicznie zaleca się wykonanie badania oftalmoskopowego. U pacjentów z klinicznymi lub oftalmoskopowymi objawami IH stosowanie somatrogonu należy tymczasowo przerwać. Aktualnie nie ma wystarczających danych, aby można było ustalić konkretne zalecenia dotyczące kontynuacji leczenia hormonem wzrostu u pacjentów z przebytym IH. W przypadku wznowienia leczenia somatrogonem pacjentów takich należy obserwować pod kątem występowania objawów przedmiotowych i podmiotowych IH. U pacjentów dorosłych z ostrą zagrażającą życiu chorobą u których wystąpiły powikłania po operacji na otwartym sercu lub w obrębie jamy brzusznej, urazy wielonarządowe a także z ostra niewydolność oddechowa, śmiertelność była wyższa u pacjentów otrzymujących somatropinę w dawce 5,3 mg lub 8 mg na dobę (tj. 37,1-56 mg/tydz.) w porównaniu z pacjentami otrzymującymi placebo, 42% w porównaniu z 19%. Biorąc pod uwagę te informacje, tacy pacjenci nie powinni otrzymywać somatrogonu. Ponieważ nie są dostępne informacje na temat bezpieczeństwa leczenia substytucyjnego hormonem wzrostu u pacjentów z ostrym stanem klinicznym, należy rozważyć stosunek potencjalnych korzyści z kontynuowania leczenia somatrogonem do potencjalnego ryzyka. U wszystkich pacjentów, u których wystąpi inna lub podobna choroba o przebiegu ostrym, należy rozważyć stosunek potencjalnych korzyści z kontynuowania leczenia somatrogonem do potencjalnego ryzyka. Chociaż zapalenie trzustki występuje rzadko u pacjentów leczonych produktami zawierającymi hormon wzrostu, należy je wziąć pod uwagę u pacjentów stosujących somatrogon, u których podczas leczenia wystąpi silny ból brzucha. Ponieważ somatrogon przyspiesza tempo wzrastania, podczas leczenia pacjenta należy monitorować pod kątem objawów rozwoju lub progresji skoliozy. Zaburzenia dotyczące nasady kości, w tym złuszczanie się nasady głowy kości udowej, mogą występować częściej u pacjentów z zaburzeniami endokrynologicznymi lub u pacjentów w okresie szybkiego wzrostu. Każde dziecko, które podczas leczenia zacznie utykać lub, u którego wystąpią dolegliwości bólowe biodra lub kolana, należy poddać dokładnej ocenie. Estrogen stosowany doustnie wpływa na odpowiedź IGF-1 na hormon wzrostu. Jeśli pacjentka przyjmująca somatrogon rozpoczyna lub przerywa leczenie produktem leczniczym zawierającym estrogen do stosowania doustnego, należy u niej monitorować wartość stężenia IGF-1 w celu ustalenia, czy należy dostosować dawkę hormonu wzrostu, aby utrzymać stężenie IGF-1 w surowicy w prawidłowym zakresie. U pacjentek przyjmujących doustne produkty lecznicze zawierające estrogen, do osiągnięcia zamierzonego skutku terapeutycznego konieczne może być zastosowanie większej dawki somatrogonu. Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg)/dawkę, to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”. Bardzo rzadko może wystąpić zapalenie mięśni, które może być związane z substancją konserwującą - metakrezolem. Jeśli u pacjenta wystąpi ból mięśni lub nadmiernie nasilony ból w miejscu wstrzyknięcia, należy rozważyć możliwość zapalenia mięśni. Jeśli rozpoznanie to zostanie potwierdzone, należy stosować inne produkty lecznicze zawierające hormon wzrostu bez metakrezolu. Produkt nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji u dzieci i młodzieży. Jednoczesne leczenie glikokortykosteroidami może hamować działanie stymulujące wzrost spowodowane przez somatrogon. U pacjentów z niedoborem hormonu adrenokortykotropowego (ang. ACTH) należy starannie dostosować dawkę glikokortykosteroidów w ramach terapii zastępczej, aby uniknąć jakiegokolwiek działania hamującego wzrost. Z tego powodu u pacjentów leczonych glikokortykosteroidami należy uważnie kontrolować wzrost w celu oceny potencjalnego wpływu leczenia glikokortykosteroidami. Hormon wzrostu zmniejsza przemianę kortyzonu w kortyzol i może ujawnić wcześniej nierozpoznaną centralną niedoczynność kory nadnerczy lub przyczynić się do tego, że małe dawki glikokortykosteroidów w ramach terapii zastępczej będą nieskuteczne. U pacjentów z cukrzycą wymagających leczenia somatrogonem, po rozpoczęciu stosowania tego produktu leczniczego może zaistnieć konieczność dostosowania dawki insuliny i/lub hipoglikemizujących produktów leczniczych podawanych doustnie lub w postaci wstrzyknięć. Codzienne podawanie hormonu wzrostu może ujawnić wcześniej nierozpoznaną lub subkliniczną centralną niedoczynność tarczycy. Może zaistnieć konieczność rozpoczęcia leczenia tyroksyną w ramach terapii zastępczej lub dostosowania jej dawki. U pacjentek przyjmujących doustne produkty lecznicze zawierające estrogen, do osiągnięcia zamierzonego skutku terapeutycznego konieczne może być zastosowanie większej dawki somatrogonu. Nie przeprowadzono badań interakcji międzylekowych z somatrogonem. Wykazano, że somatrogon indukuje ekspresję mRNA enzymu CYP3A4 w warunkach in vitro. Kliniczne znaczenie tej obserwacji jest nieznane. Badania dotyczące innych agonistów receptora ludzkiego hormonu wzrostu (ang. hGH), przeprowadzone z udziałem dzieci i dorosłych z niedoborem hormonu wzrostu oraz zdrowych mężczyzn w podeszłym wieku, wskazują, że podawanie może zwiększać klirens związków, o których wiadomo, że są metabolizowane przez izoenzymy cytochromu P450, zwłaszcza CYP3A. Klirens związków metabolizowanych przez CYP3A4 (np. steroidów płciowych, kortykosteroidów, leków przeciwdrgawkowych i cyklosporyny) może być zwiększony i skutkować mniejszą ekspozycją na te związki.

Brak danych dotyczących stosowania somatrogonu u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję. Produktu nie jest zalecany do stosowania w okresie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznej metody antykoncepcji. Nie wiadomo, czy somatrogon i jego metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków/dzieci. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać/wstrzymać podawanie somatrogonu, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Nie badano ryzyka niepłodności u kobiet ani u mężczyzn w wieku rozrodczym. W badaniu na szczurach stosowanie tego produktu nie wywierało wpływu na płodność samców i samic.

Często zgłaszane działania niepożądane po leczeniu somatrogonem to: reakcje w miejscu wstrzyknięcia (ang. ISR) (25,1%), ból głowy (10,7%) i gorączka (10,2%). Dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania pochodzą z wieloośrodkowego badania klinicznego fazy II przeprowadzonego w celu oceny bezpieczeństwa stosowania oraz określenia optymalnej dawki, jak również z kluczowego wieloośrodkowego badania typu non-inferiority fazy III z udziałem dzieci i młodzieży z GHD. Dane te odzwierciedlają ekspozycję 265 pacjentów na somatrogon podawany raz/tydz. (w dawce 0,66 mg/kg mc./tydz.). Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (często) niedokrwistość, eozynofilia. Zaburzenia endokrynologiczne: (często) niedoczynność tarczycy; (niezbyt często) niewydolność nadnerczy. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy. Zaburzenia oka: (często) alergiczne zapalenie spojówek. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) wysypka uogólniona. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) bóle stawów, ból kończyn. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) reakcje w miejscu wstrzyknięcia - reakcje w miejscu wstrzyknięcia obejmują: ból w miejscu wstrzyknięcia, rumień, świąd, obrzęk, stwardnienie tkanki, zasinienie, krwotok, uczucie ciepła, przerost tkanki, stan zapalny, deformację, pokrzywkę, gorączka. W badaniu klinicznym fazy III pacjentów aktywnie proszono o zgłaszanie ISR w trakcie trwania badania. W większości przypadków, miejscowe ISR były zwykle przemijające, występowały głównie w pierwszych 6 m-cach leczenia i miały nasilenie łagodne; ISR pojawiały się na ogół w dniu wstrzyknięcia, a ich średni czas trwania wynosił <1 dzień. Spośród tych reakcji ból w miejscu wstrzyknięcia, rumień, świąd, obrzęk, stwardnienie tkanki, zasinienie, przerost tkanki, stan zapalny i uczucie ciepła zgłoszono u 43,1% pacjentów leczonych somatrogonem i u 25,2% pacjentów leczonych somatropiną podawaną w postaci wstrzyknięć raz/dobę. W długoterminowym badaniu OLE, które stanowiło kontynuację badania klinicznego fazy III, miejscowe ISR miały podobny charakter i nasilenie, i były zgłaszane na wczesnym etapie badania u pacjentów, u których zmieniono leczenie somatropiną na leczenie somatrogonem. ISR zgłoszono u 18,3% pacjentów pierwotnie leczonych somatrogonem w badaniu głównym i kontynuujących leczenie w części badania OLE oraz u 37% pacjentów pierwotnie leczonych somatropiną, u których w części badania OLE zmieniono somatropinę na somatrogon. W kluczowym badaniu oceniającym bezpieczeństwo stosowania i skuteczność spośród 109 pacjentów leczonych somatrogonem u 84 (77,1%) uzyskano wynik dodatni na obecność przeciwciał przeciwlekowych (ang. ADA). Nie zaobserwowano żadnych skutków klinicznych ani dotyczących bezpieczeństwa związanych z wytwarzaniem tych przeciwciał. Inne działania niepożądane somatropiny można uznać za działania wywoływane przez wszystkie związki należące do tej grupy farmakologicznej, np.: nowotwory łagodne i złośliwe, zaburzenia metabolizmu i odżywiania: cukrzyca typu 2; zaburzenia układu nerwowego: łagodne nadciśnienie wewnątrzczaszkowe, parestezje; zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: bóle mięśni; zaburzenia układu rozrodczego i piersi: ginekomastia; zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: wysypka skórna, pokrzywka i świąd; zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: obrzęki obwodowe, obrzęki twarzy; zaburzenia żołądka i jelit: zapalenie trzustki. Produkt leczniczy zawiera metakrezol, który może powodować ból w miejscu wstrzyknięcia.

Nie badano stosowania pojedynczych dawek somatrogonu, większych niż 0,66 mg/kg mc./tydz. Na podstawie doświadczenia związanego z produktami leczniczymi zawierającymi hormon wzrostu do podawania raz na dobę stwierdzono, że krótkotrwałe przedawkowanie może początkowo prowadzić do hipoglikemii, a następnie do hiperglikemii. Długotrwałe przedawkowanie może skutkować objawami gigantyzmu i/lub akromegalii, które są takie same, jak objawy wywoływane przez nadmierne wytwarzanie hormonu wzrostu. Leczenie przedawkowania somatrogonu powinno obejmować ogólne postępowanie podtrzymujące.

Somatrogon jest glikoproteiną składającą się z sekwencji aminokwasowej hGH z jedną kopią części C-końcowej peptydu (ang. CTP), pochodzącą z podjednostki beta ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej (ang. hCG) na końcu N i 2 kopiami CTP (w tandemie) na końcu C. Za T0,5 somatrogonu odpowiadają glikozylacja oraz domeny CTP, co pozwala na dawkowanie raz/tydz. Somatrogon wiąże się z receptorem hormonu wzrostu (GH) i inicjuje kaskadę sygnałową, której kulminacją są zmiany we wzroście i metabolizmie. Zgodnie ze szlakami sygnałowymi GH wiązanie somatrogonu prowadzi do aktywacji szlaku sygnałowego STAT5b i zwiększenia stężenia IGF-1 w surowicy. Stwierdzono, że stężenie IGF-1 wzrasta w sposób zależny od dawki podczas leczenia somatrogonem, pośrednicząc częściowo w efekcie klinicznym. W rezultacie GH i IGF-1 stymulują zmiany metaboliczne, wzrost liniowy oraz zwiększają tempo wzrostu u dzieci i młodzieży z GHD.

1 ml roztw. zawiera 20 mg lub 50 mg somatrogonu. 1 wstrzyk. półautomatyczny napełniony zawiera 24 mg lub 60 mg somatrogonu w 1,2 ml roztw.