Leczenie produktem leczniczym powinno zostać rozpoczęte i być nadzorowane przez lekarza doświadczonego w leczeniu szpiczaka mnogiego. Zalecana dawka początkowa produktu leczniczego wynosi 4 mg doustnie i jest podawana raz w tyg. w dniach 1, 8. i 15. 28-dniowego cyklu leczenia. Zalecana dawka początkowa lenalidomidu wynosi 25 mg raz/dobę i jest podawana w dniach 1-21. 28-dniowego cyklu leczenia. Zalecana dawka deksametazonu wynosi 40 mg i jest podawana w dniach 1, 8, 15 i 22. 28-dniowego cyklu leczenia. Schemat dawkowania: produktu leczniczego w skojarzeniu z lenalidomidem i deksametazonem - szczegóły patrz ChPL. Aby uzyskać dodatkowe informacje dotyczące lenalidomidu i deksametazonu należy zapoznać się z ChPL tych leków. Przed rozpoczęciem nowego cyklu leczenia: bezwzględna liczba neutrofili powinna wynosić ł1000/mm3; liczba płytek krwi powinna wynosić ł75 000/mm3; według oceny lekarza, objawy toksyczności niehematologicznej powinny powrócić do stanu początkowego lub zmniejszyć się co najmniej do stopnia Ł1. Leczenie należy kontynuować do stwierdzenia progresji choroby lub wystąpienia nieakceptowanej toksyczności. Podstawą leczenia produktem leczniczym w skojarzeniu z lenalidomidem i deksametazonem dłuższego niż 24 cykle powinna być indywidualna ocena stosunku korzyści do ryzyka, ponieważ dane dotyczące tolerancji i toksyczności leku po upływie 24 cykli leczenia są ograniczone. Opóźnione podanie lub pominięcie dawki. W przypadku opóźnionego podania lub pominięcia dawki produktu leczniczego pacjent może zażyć tę dawkę, jeżeli do kolejnej planowanej dawki pozostają co najmniej 72 h. Nie należy uzupełniać pominiętej dawki, jeżeli do kolejnej planowanej dawki pozostaje mniej niż 72 h. Nie należy zażywać podwójnej dawki w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Jeżeli po zażyciu dawki u pacjenta wystąpią wymioty, nie należy powtarzać dawki, lecz wznowić dawkowanie w terminie kolejnej planowanej dawki. Dostosowanie dawki. Schemat zmniejszenia dawki produktu leczniczego oraz wytyczne dotyczące dostosowania dawki tego produktu. Zalecana dawka początkowa - 4 mg: pierwsze zmniejszenie dawki do 3 mg; drugie zmniejszenie dawki do 2,3 mg; zakończenie leczenia. Dawka początkowa w przypadku występowania umiarkowanych lub ciężkich zaburzeń czynności wątroby, ciężkich zaburzeń czynności nerek lub schyłkowej niewydolności nerek wymagającej dializy zalecana zmniejszona dawka wynosi 3 mg. W przypadku współwystępujących objawów toksyczności w postaci trombocytopenii, neutropenii i wysypki zaleca się stosowanie schematu naprzemiennego dostosowywania dawek produktu leczniczego i lenalidomidu. W przypadku wystąpienia wymienionych wyżej objawów toksyczności pierwszym krokiem do zmiany dawki jest ograniczenie lub przerwanie stosowania lenalidomidu. Schemat zmniejszania dawki lenalidomidu w przypadku wystąpienia wymienionych wyżej objawów toksyczności - patrz punkt 4.2 ChPL lenalidomidu. Zalecane dostosowanie dawki produktu leczniczego leczniczego stosowanego w skojarzeniu z lenalidomidem i deksametazonem. Objawy toksyczności hematologicznej - trombocytopenia (liczba płytek krwi) <30 000/mm3: należy wstrzymać leczenie produktem leczniczym i lenalidomidem dopóki liczba płytek krwi nie powróci do ł30 000/mm3; w przypadku uzyskania poprawy należy wznowić leczenie lenalidomidem w kolejnej mniejszej dawce podanej w ChPL tego produktu oraz wznowić leczenie produktem leczniczym w dawce ostatnio stosowanej; w przypadku ponownego zmniejszenia liczby płytek krwi <30 000/mm3 należy wstrzymać leczenie produktem leczniczym i lenalidomidem dopóki liczba płytek krwi nie powróci do ł30 000/mm3; w przypadku uzyskania poprawy należy leczenie produktem leczniczym w kolejnej mniejszej dawce oraz wznowić leczenie lenalidomidem w dawce ostatnio stosowanej. Objawy toksyczności hematologicznej - neutropenia (bezwzględna liczba neutrofili) <500/mm3: należy wstrzymać leczenie produktem leczniczym i lenalidomidem dopóki bezwzględna liczba neutrofili nie powróci do poziomu ł500/mm3. Należy rozważyć uzupełnienie leczenia o czynniki stymulujące tworzenie kolonii granulocytów (G-CSF) zgodnie z wytycznymi klinicznymi. W przypadku uzyskania poprawy należy wznowić leczenie lenalidomidem w kolejnej mniejszej dawce zgodnie z informacjami dotyczącymi stosowania tego produktu i wznowić leczenie produktem leczniczym w dawce ostatnio stosowanej, W przypadku ponownego spadku bezwzględnej liczby neutrofili do poziomu < 500/mm3 należy wstrzymać leczeniem produktem leczniczym i lenalidomidem dopóki bezwzględna liczba neutrofili nie powróci do poziomu ł500/mm3. W przypadku uzyskania poprawy należy wznowić leczenie produktem leczniczym w kolejnej mniejszej dawce oraz wznowić leczenie lenalidomidem w dawce ostatnio stosowanej. Objawy toksyczności hematologicznej - wysypka: stopień 2 lub 3: należy wstrzymać leczenie lenalidomidem dopóki nasilenie wysypki nie zmniejszy się co najmniej do stopnia 1; po uzyskaniu poprawy należy wznowić leczenie lenalidomidem w kolejnej mniejszej dawce zgodnie z ChPL tego produktu; w przypadku powtórnego wystąpienia wysypki w stopniu 2 lub 3 należy wstrzymać leczenie produktem leczniczym i lenalidomidem dopóki nasilenie wysypki nie zmniejszy się co najmniej do stopnia 1; w przypadku uzyskania poprawy należy wznowić leczenie produktem leczniczym w kolejnej mniejszej dawce oraz wznowić leczenie lenalidomidem w dawce ostatnio stosowanej. Stopień 4: należy przerwać leczenie. Neuropatia obwodowa. Neuropatia obwodowa stopnia 1 ze współwystępującym bólem lub neuropatia obwodowa stopnia 2: należy wstrzymać leczenie produktem leczniczym dopóki nasilenie neuropatii obwodowej nie zmniejszy się co najmniej do stopnia 1 bez współwystępującego bólu lub stan pacjenta nie powróci do stanu początkowego; w przypadku uzyskania poprawy należy wznowić leczenie produktem leczniczym w dawce ostatnio stosowanej. Neuropatia obwodowa stopnia 2 ze współwystępującym bólem lub neuropatia obwodowa stopnia 3: należy wstrzymać leczenie produktem leczniczym. Należy wznowić leczenie produktem leczniczym dopiero wtedy, gdy nasilenie objawów toksyczności zmniejszy się co najmniej do stopnia 1 lub stan pacjenta powróci do stanu początkowego, według oceny lekarza; w przypadku uzyskania poprawy należy wznowić leczenie produktem leczniczym w kolejnej mniejszej dawce. Neuropatia obwodowa stopnia 4: należy przerwać leczenie. Inne objawy toksyczności hematologicznej stopnia 3 lub 4: należy wstrzymać leczenie produktem leczniczym. Należy wznowić leczenie produktem leczniczym dopiero wtedy, gdy nasilenie objawów toksyczności zmniejszy się co najmniej do stopnia 1 lub stan pacjenta powróci do stanu początkowego, według uznania lekarza; jeżeli objawy mają związek z produktem leczniczym, w przypadku oceny poprawy należy wznowić leczenie tym produktem w kolejnej mniejszej dawce. Szczegóły dotyczące zaleceń dostosowanie dawki produktu leczniczego stosowanego w skojarzeniu z lenalidomidem i deksametazonem, patrz ChPL. Jednocześnie stosowane produkty lecznicze. U pacjentów leczonych produktem leczniczym należy rozważyć zastosowanie profilaktyki przeciwwirusowej w celu zmniejszenia ryzyka reaktywacji wirusa wywołującego półpaśca. U pacjentów włączonych do badań klinicznych produktu leczniczego, u których zastosowano profilaktykę przeciwwirusową, częstość występowania zakażeń wirusem półpaśca była niższa w porównaniu z pacjentami, u których nie zastosowano leczenia profilaktycznego. U pacjentów leczonych produktem leczniczym w skojarzeniu z lenalidomidem i deksametazonem zaleca się stosowanie profilaktyki przeciwzakrzepowej, a decyzję w tej kwestii należy podjąć na podstawie oceny czynników ryzyka występujących u pacjenta i jego stanu klinicznego. W razie konieczności jednoczesnego podawania innych produktów leczniczych, należy zapoznać się z informacjami podanymi w aktualnych wersjach ChPL lenalidomidu i deksametazonu. Pacjenci w podeszłym wieku. U pacjentów w wieku powyżej 65 lat nie jest konieczne dostosowywanie dawki produktu leczniczego. W grupie pacjentów w wieku powyżej 75 lat przerwanie leczenia zgłoszono u 13 pacjentów (28%) otrzymujących produkt leczniczy i u 10 pacjentów (16%) otrzymujących placebo. W grupie pacjentów w wieku powyżej 75 lat zaburzenia rytmu serca zaobserwowano u 10 pacjentów (21%) otrzymujących produkt leczniczy NINLARO i u 9 pacjentów (15%) otrzymujących placebo. Zaburzenia czynności wątroby. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (bilirubina całkowita Ł górna granica normy [GGN] i AspAT > GGN lub bilirubina całkowita >1-1,5 x GGN i dowolna wartość AspAT) nie jest konieczne dostosowanie dawki produktu leczniczego. U pacjentów z umiarkowanymi (bilirubina całkowita >1,53 x GGN) lub ciężkimi (bilirubina całkowita >3 x GGN) zaburzeniami czynności wątroby zaleca się stosowanie zmniejszonej dawki wynoszącej 3 mg. Zaburzenia czynności nerek. U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (ClCr ł30 ml/min) nie jest konieczne dostosowanie dawki produktu leczniczego. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (ClCr <30 ml/min) lub schyłkową niewydolnością nerek wymagającą dializy zaleca się stosowanie zmniejszonej dawki wynoszącej 3 mg. Produkt leczniczy nie jest usuwany w procesie dializy, dlatego może być stosowany niezależnie od harmonogramu dializ. Zalecenia dotyczące dawkowania lenalidomidu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek opisano w ChPL lenalidomidu. Dzieci i młodzież. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego u dzieci w wieku poniżej 18 lat. Dane nie są dostępne.

Produkt leczniczy jest przeznaczony do podawania doustnego. Produkt leczniczy należy zażywać mniej więcej o tej samej porze w 1, 8 i 15 dniu każdego cyklu leczenia, co najmniej na 1 h przed posiłkiem lub co najmniej 2 h po posiłku. Kaps. należy połknąć w całości, popijając wodą. Nie należy jej łamać, rozgryzać ani otwierać.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ponieważ produkt leczniczy jest stosowany w skojarzeniu z lenalidomidem i deksametazonem, należy zapoznać się z dodatkowymi przeciwwskazaniami wymienionymi w ChPL tych produktów leczniczych.

Ponieważ produkt leczniczy jest stosowany w skojarzeniu z lenalidomidem i deksametazonem, należy zapoznać się z dodatkowymi specjalnymi ostrzeżeniami i środkami ostrożności dotyczącym stosowania wymienionymi w ChPL tych produktów leczniczych. U pacjentów leczonych produktem leczniczym zgłaszano małopłytkowość, przy czym liczba płytek krwi była zwykle najmniejsza między 14. a 21 dniem każdego 28-dniowego cyklu leczenia, a przed rozpoczęciem kolejnego cyklu zwiększała się ponownie do wartości początkowej. W trakcie leczenia produktem leczniczym należy monitorować liczbę płytek krwi co najmniej raz w miesiącu. Częstsze monitorowanie liczby płytek krwi należy rozważyć w pierwszych trzech cyklach zgodnie z ChPL lenalidomidu. Małopłytkowość można kontrolować przez dostosowywanie dawkowania i przetoczenia płytek krwi zgodnie ze standardowymi wskazaniami medycznymi. U pacjentów leczonych produktem leczniczym obserwowano biegunkę, zaparcie, nudności i wymioty, które sporadycznie wymagały zastosowania leków przeciwwymiotnych i przeciwbiegunkowych oraz leczenia podtrzymującego. W przypadku występowania ciężkich objawów toksyczności należy odpowiednio dostosować dawkę. W przypadku wystąpienia ciężkich zaburzeń żołądkowo-jelitowych zaleca się monitorowanie stężenia potasu w surowicy krwi. U pacjentów leczonych produktem leczniczym obserwowano objawy neuropatii obwodowej. Należy monitorować stan pacjenta w celu wykrycia objawów neuropatii obwodowej. U pacjentów, u których doszło do wystąpienia lub nasilenia objawów neuropatii obwodowej, może być konieczna modyfikacja dawki. U pacjentów leczonych produktem leczniczym obserwowano objawy obrzęku obwodowego. Należy monitorować stan pacjenta w celu wykrycia przyczyn i, w razie konieczności, zastosować leczenie objawowe. Należy dostosować dawkę deksametazonu zgodnie z informacjami dotyczącymi stosowania lub według dawki produktu leczniczego zalecanej w przypadku występowania objawów stopnia 3 lub 4. U pacjentów leczonych produktem leczniczym obserwowano występowanie wysypki. Należy wówczas zastosować leczenie objawowe lub zmodyfikować dawkę w przypadku wystąpienia objawów stopnia 2 lub wyższego. U pacjentów leczonych produktem leczniczym rzadko obserwowano uszkodzenie wątroby wywołane lekami, uszkodzenie komórek wątroby, stłuszczenie wątroby, cholestatyczne zapalenie wątroby i hepatotoksyczność. Należy regularnie monitorować enzymy wątrobowe i dostosować dawkę w przypadku wystąpienia objawów stopnia 3 lub 4. Należy unikać zajścia w ciążę podczas leczenia produktem leczniczym. Jeżeli produkt leczniczy stosowany jest u kobiety w ciąży lub jeżeli podczas jego stosowania pacjentka zajdzie w ciążę, należy poinformować ją o możliwym zagrożeniu dla płodu. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować wysoce skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia produktem leczniczym i w okresie 90 dni po zakończeniu leczenia. W przypadku stosowania hormonalnych środków antykoncepcyjnych należy dodatkowo stosować mechaniczne metody antykoncepcji. U pacjentów otrzymujących produkt leczniczy wystąpiły przypadki zespołu tylnej odwracalnej encefalopatii (ang. PRES). Zespół PRES jest rzadkim, odwracalnym zaburzeniem neurologicznym, który może objawiać się napadami drgawkowymi, nadciśnieniem, bólami głowy, zaburzeniami świadomości i zaburzeniami widzenia. Rozpoznanie zespołu PRES należy potwierdzić metodami obrazowania mózgu, najlepiej techniki obrazowania metodą rezonansu magnetycznego. U pacjentów, u których doszło do wystąpienia PRES, należy przerwać stosowanie produktu leczniczego. Silne induktory mogą zmniejszać skuteczność produktu leczniczego, dlatego należy unikać jednoczesnego stosowania produktu z silnymi induktorami CYP3A, takimi jak karbamazepina, fenytoina, ryfampicyna i ziele dziurawca (Hypericum perforatum). Jeżeli nie można uniknąć jednoczesnego stosowania produktu leczniczego w skojarzeniu z silnym induktorem CYP3A, należy ściśle monitorować stan pacjenta w celu kontrolowania objawów choroby. Produkt leczniczy ma niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. W badaniach klinicznych zaobserwowano takie objawy, jak zmęczenie i zawroty głowy. Pacjentom leczonym produktem leczniczym należy zalecić, aby powstrzymali się od prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn w razie wystąpienia któregokolwiek z tych objawów.

Jednoczesne stosowanie iksazomibu z klarytromycyną, która jest silnym inhibitorem aktywności CYP3A, nie spowodowało żadnych klinicznie istotnych zmian w ogólnoustrojowej ekspozycji na iksazomib. Wartość Cmax iksazomibu zmniejszyła się o 4%, a wartość AUC wzrosła o 11%. Dostosowanie dawki iksazomibu podawanego jednocześnie z silnymi inhibitorami aktywności CYP3A nie jest zatem konieczne. Na podstawie wyników analizy farmakokinetyki (PK) populacyjnej jednoczesne stosowanie iksazomibu z silnymi inhibitorami aktywności CYP1A2 nie spowodowało żadnych klinicznie istotnych zmian w ogólnoustrojowej ekspozycji na iksazomib. Dostosowanie dawki iksazomibu podawanego jednocześnie z silnymi inhibitorami aktywności CYP1A2 nie jest zatem konieczne. Jednoczesne stosowanie iksazomibu z ryfampicyną spowodowało zmniejszenie wartości Cmax o 54% i zmniejszenie wartości AUC o 74%. Nie zaleca się zatem jednoczesnego stosowania iksazomibu z silnymi induktorami aktywności CYP3A. Iksazomib nie jest ani odwracalnym, ani zależnym od czasu inhibitorem aktywności CYP1A2, CYP2B6, CYP2C8, CYP2C9, CYP2C19, CYP2D6 ani CYP3A4/5. Iksazomib nie pobudza aktywności CYP1A2, CYP2B6 ani CYP3A4/5, ani też zależnych od nich poziomów białek immunoreaktywnych. Nie przewiduje się, aby iksazomib powodował interakcje z innymi lekami poprzez hamowanie lub pobudzanie aktywności CYP. Iksazomib jest substratem glikoproteiny P (P-gp) o niskim powinowactwie. Iksazomib nie jest substratem białka oporności raka piersi (ang. BCRP), ani białka oporności wielolekowej typu 2 (ang. MRP2), ani też białek transportowych OATP w wątrobie. Iksazomib nie jest inhibitorem aktywności P-gp, BCRP, MRP2, OATP1B1, OATP1B3, OCT2, OAT1, OAT3, ani nośników wielolekowych i ekstruzji toksyn MATE1 i MATE2-K. Nie przewiduje się, aby iksazomib powodował interakcje z innymi lekami za pośrednictwem białek transportowych. W przypadku jednoczesnego stosowania produktu leczniczego z deksametazonem, o którym wiadomo, że jest słabym lub umiarkowanym induktorem aktywności CYP3A4 oraz innych enzymów i białek transportowych, należy uwzględnić ryzyko zmniejszenia skuteczności doustnych środków antykoncepcyjnych. W przypadku stosowania hormonalnych środków antykoncepcyjnych należy dodatkowo stosować mechaniczne metody antykoncepcji.

Ponieważ produkt leczniczy jest podawany w skojarzeniu z lenalidomidem i deksametazonem, należy zapoznać się z dodatkowymi informacjami dotyczącymi wpływu na płodność, ciążę i laktację wymienionymi w ChPL tych produktów. Pacjenci w wieku rozrodczym - zarówno mężczyźni, jak i kobiety - muszą stosować skuteczne metody antykoncepcji w trakcie leczenia i przez 90 dni po zakończeniu leczenia. Produkt leczniczy nie jest zalecany do stosowania u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznej metody antykoncepcji. W przypadku jednoczesnego stosowania produktu leczniczego z deksametazonem, który znany jest ze słabych lub umiarkowanych zdolności pobudzania aktywności CYP3A4 oraz innych enzymów i białek transportowych, należy uwzględnić ryzyko zmniejszenia skuteczności doustnych środków antykoncepcyjnych. Z tego względu, w przypadku stosowania doustnych, hormonalnych środków antykoncepcyjnych należy dodatkowo stosować mechaniczne metody antykoncepcji. Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego u kobiet w okresie ciąży, ponieważ może on powodować uszkodzenia płodu. Dlatego należy unikać zajścia w ciążę podczas leczenia produktem leczniczym. Brak danych dotyczących stosowania produktu leczniczego u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Produkt leczniczy jest stosowany w skojarzeniu z lenalidomidem. Lenalidomid jest strukturalnie powiązany z talomidem. Talimod jest znaną substancją czynną o teratogennym wpływie na ludzki organizm, która powoduje ciężkie, zagrażające życiu wady płodu. Jeśli lenalidomid jest przyjmowany w okresie ciąży, należy spodziewać się wystąpienia skutków teratogennych dla organizmu ludzkiego. Wszyscy pacjenci muszą spełniać warunki określone w programie zapobiegania ciąży dla pacjentów stosujących lenalidomid, chyba że istnieje wiarygodny dowód na to, że dany pacjent nie jest zdolny do zapłodnienia. Szczegółowe informacje opisano w aktualnej ChPL dla lenalidomidu. Nie wiadomo, czy produkt leczniczy lub jego metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Brak danych z badań na zwierzętach. Ponieważ nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków/dzieci, należy przerwać karmienie piersią. W przypadku przyjmowania produktu leczniczego w skojarzeniu z lenalidomidem należy przerwać karmienie piersią ze względu na stosowanie lenalidomidu. Nie przeprowadzono badań dotyczących płodności w odniesieniu do produktu leczniczego.

Ponieważ produkt leczniczy jest stosowany w skojarzeniu z lenalidomidem i deksametazonem, należy zapoznać się z dodatkowymi informacjami o działaniach niepożądanych wymienionymi w ChPL tych produktów. Działania niepożądane zgłoszone w zasadniczym badaniu klinicznym u pacjentów leczonych produktem leczniczym w skojarzeniu z lenalidomidem i deksametazonem (wszystkie stopnie nasilenia, stopień 3 i stopień 4). Działania niepożądane (wszystkie stopnie nasilenia). Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo często) zakażenie górnych dróg oddechowych; (często) półpasiec. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) małopłytkowość, neutropenia. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) neuropatie obwodowe. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) biegunka, nudności, wymioty, zaparcia. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) wysypka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo często) ból pleców. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) obrzęki obwodowe. Działania niepożądane stopnia 3. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (niezbyt często) zakażenie górnych dróg oddechowych; (niezbyt często) półpasiec. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) małopłytkowość, neutropenia. Zaburzenia układu nerwowego: (często) neuropatie obwodowe. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) biegunka, nudności, wymioty; (niezbyt często) zaparcia. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) wysypka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (niezbyt często) ból pleców. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) obrzęki obwodowe. Działania niepożądane stopnia 4. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (często) małopłytkowość, neutropenia. Przerwanie leczenia co najmniej jednym z trzech produktów leczniczych nastąpiło dla każdego działania niepożądanego u Ł1% pacjentów otrzymujących produkt leczniczy. W trakcie leczenia liczba płytek krwi nie przekraczała 10 000/mm3 u 3% pacjentów otrzymujących produkt leczniczy i u 1% pacjentów otrzymujących placebo. W trakcie leczenia u mniej niż 1% pacjentów w obu schematach leczenia liczba płytek krwi nie przekraczała 5000/mm3. Małopłytkowość była przyczyną przerwania leczenia co najmniej 1 z 3 produktów leczniczych u mniej niż 1% pacjentów otrzymujących produkt leczniczy i u 2% pacjentów otrzymujących placebo. Małopłytkowość nie spowodowała zwiększenia częstości występowania zdarzeń krwotocznych ani przetoczeń płytek krwi. Biegunka była przyczyną przerwania leczenia co najmniej jednym z trzech produktów leczniczych u 1% pacjentów otrzymujących produkt leczniczy i u mniej niż 1% pacjentów otrzymujących placebo. Wysypkę zaobserwowano u 19% pacjentów leczonych produktem leczniczym i u 11% pacjentów otrzymujących placebo. W obu grupach najczęściej zgłaszano wysypkę plamisto-grudkową i plamistą. Wysypkę 3 stopnia obserwowano u 3% pacjentów leczonych produktem leczniczym i u 1% pacjentów otrzymujących placebo. Wysypka była przyczyną przerwania leczenia co najmniej 1 z 3 produktów leczniczych u mniej niż 1% pacjentów w obu grupach. Neuropatię obwodową obserwowano u 28% pacjentów leczonych produktem leczniczym i u 21% pacjentów otrzymujących placebo. Działania niepożądane 3 stopnia związane z neuropatią obwodową obserwowano u 2% w obu schematach. Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym była czuciowa neuropatia obwodowa (występowała u 19% pacjentów stosujących produkt leczniczy i u 14% pacjentów otrzymujących placebo). W obu grupach pacjentów ruchowa neuropatia obwodowa była zgłaszana niezbyt często (<1%). Neuropatia obwodowa była przyczyną przerwania leczenia co najmniej jednym z trzech produktów leczniczych u 1% pacjentów w obu grupach. Mimo, że zaburzenia oka zgłaszano z użyciem różnorodnej, preferowanej terminologii, ogółem częstość ich występowania u pacjentów leczonych produktem leczniczym i u pacjentów otrzymujących placebo wyniosła odpowiednio 26% i 16%. Najczęściej obserwowanymi działaniami niepożądanymi były: nieostre widzenie (występujące u 6% pacjentów przyjmujących produkt leczniczy i 3% pacjentów otrzymujących placebo), suche oko (występujące u 5% pacjentów przyjmujących produkt leczniczy i 1% pacjentów otrzymujących placebo) i zapalenie spojówek (występujące u 6% pacjentów przyjmujących produkt leczniczy i 1% pacjentów otrzymujących placebo). Działania niepożądane stopnia 3 zgłaszano u 2% pacjentów przyjmujących produkt leczniczy i 1% pacjentów otrzymujących placebo. Poza badaniem III fazy niezbyt często zgłaszano następujące poważne działania niepożądane: ostra gorączkowa dermatoza neutrofilowa (zespół Sweeta), zespół Stevens-Johnsona, poprzeczne zapalenie rdzenia, zespół odwracalnej tylnej encefalopatii, zespół rozpadu guza i zakrzepowa plamica małopłytkowa. W głównym badaniu III fazy następujące działania niepożądane wystąpiły z podobną częstością u pacjentów leczonych produktem leczniczym i u pacjentów otrzymujących placebo: zmęczenie (odpowiednio 28% i 26%), neutropenia (odpowiednio 30% i 27%), utrata apetytu (odpowiednio 13% i 9%), hipotensja (odpowiednio 5% i 4%), niewydolność serca (odpowiednio 4% i 3%), zaburzenia rytmu serca (13% w obu grupach) oraz zaburzenia czynności wątroby obejmujące zmiany aktywności enzymów (odpowiednio 6% i 5%). Częstość występowania ciężkich przypadków hipokaliemii (stopnia 3. lub 4.) była wyższa u pacjentów leczonych produktem leczniczym (4%) niż u pacjentów otrzymujących placebo (1%). U pacjentów leczonych produktem leczniczym w skojarzeniu z lenalidomidem i deksametazonem niezbyt często zgłaszano przypadki grzybiczego i wirusowego zapalenia płuc zakończonego zgonem.

Nie ma swoistego antidotum w przypadku przedawkowania produktu leczniczego. Dane kliniczne są ograniczone, ale w badaniu kontrolowanym z randomizacją zgłoszono stosowanie dawek do 12 mg. W przypadku przedawkowania leku należy obserwować pacjenta w zakresie wystąpienia działań niepożądanych i zapewnić mu odpowiednie leczenie podtrzymujące.

Prekursor leku, cytrynian iksazomibu, to substancja ulegająca w warunkach fizjologicznych szybkiej hydrolizie do swojej biologicznie czynnej formy iksazomibu. Iksazomib jest doustnym, wysoce selektywnym i odwracalnym inhibitorem proteasomów. Iksazomib wiąże się preferencyjnie z chymotrypsynopodobną aktywnością podjednostki b 5 proteasomu 20S. Badanie in vitro wykazało, że iksazomib pobudza aktywność szeregu komórek nowotworowych do apoptozy. Badanie in vitro wykazało właściwości cytotoksyczne iksazomibu w stosunku do komórek szpiczakowych u pacjentów, u których doszło do nawrotu po uprzednim zastosowaniu kilku schematów leczenia, w tym po zastosowaniu leczenia bortezomibem, lenalidomidem i deksametazonem. Skojarzone leczenie iksazomibem i lenalidomidem wykazało synergiczne działanie cytotoksyczne w liniach komórkowych szpiczaka mnogiego. Badanie in vivo wykazało działanie przeciwnowotworowe iksazomibu w różnych modelach nowotworowych ksenograftu, w tym w modelach szpiczaka mnogiego. Badanie in vitro wykazało, że iksazomib wpływa na aktywność komórek znajdujących się w mikrośrodowisku szpiku kostnego, w tym komórek śródbłonka naczyniowego, osteoklastów i osteoblastów.

1 kaps. zawiera 2,3 mg, 3 mg i 4 mg iksazomibu.