Dawkę dobową dobiera się indywidualnie w zależności od stanu klinicznego pacjenta. Dorośli. Maks. dawka dobowa: do 40 ml/kg mc., co odpowiada: 1,54 g aminokwasów/kg mc./dobę; 4,8 g glukozy/kg mc./dobę; 1,6 g tłuszczów/kg mc./dobę. Maks. szybkość inf.: 2,0 ml/kg mc./h, co odpowiada: 0,08 g aminokwasów/kg mc./h; 0,24 g glukozy/kg mc./h; 0,08 g tłuszczów/kg mc./h. Dla pacjenta ważącego 70 kg odpowiada to szybkości inf. 140 ml/h. Ilość podawanych pacjentowi aminokwasów wynosi 5,4 g/h, glukozy 16,8 g/h, a tłuszczów 5,6 g/h. Ogólnie, jest zalecane aby maks. ilość energii nie przekraczała 40 kcal/kg mc./dobę. W przypadku szczególnych wskazań np. oparzeni pacjenci, większe dawki są możliwe. Dzieci >2 rż. Zalecane wielkości dawek traktowane winny być jako wytyczne w oparciu o średnie zapotrzebowanie. Dawkę należy dobierać indywidualnie w zależności od wieku, stanu klinicznego i stopnia zaawansowania choroby. W trakcie ustalania wielości dawki należy brać pod uwagę poziom nawodnienia pacjenta. W przypadku dzieci konieczne może okazać się rozpoczynanie podawania preparatu począwszy od połowy zaplanowanej dawki. Dawkę należy stopniowo zwiększać do zaplanowanej wielkości biorąc pod uwagę indywidualny metabolizm pacjenta. Dawka dobowa dla dzieci (3-5): 40 ml/kg mc., co odpowiada 1,54 g aminokwasów/kg mc./dobę; 4,8 g glukozy/kg mc./dobę; 1,6 g tłuszczów/kg mc./dobę. Dawka dobowa dla dzieci (6-14 rż.): 25 ml/kg mc., co odpowiada 0,96 g aminokwasów/kg mc./dobę; 3,0 g glukozy/kg mc./dobę; 1,0 g tłuszczów/kg mc./dobę. Maks. szybkość inf.: wynosi 2,0 ml/kg mc./h, co odpowiada: 0,08 g aminokwasów/kg mc./h; 0,24 g glukozy/kg mc./h; 0,08 g tłuszczów/kg mc./h. W przypadku dzieci wymagających podawania dodatkowych źródeł energii zaleca się podawanie roztw. glukozy lub emulsji tłuszczowych.

Zaleca się podawanie preparatu w sposób ciągły. Stopniowe zwiększanie szybkości inf. przez 1-sze 30 minut aż do osiągnięcia zaplanowanej szybkości zapobiega ewentualnym komplikacjom.

Preparatu nie należy stosować w następujących przypadkach: zaburzenia metabolizmu aminokwasów, zaburzenia metabolizmu tłuszczów, hiperkaliemia, hiponatremia, niestabilny metabolizm (np. ciężki zespół pourazowy, nieustabilizowana cukrzyca, śpiączka niewiadomego pochodzenia), hiperglikemia nie odpowiadająca na dawki insuliny do 6 j./h, kwasica, cholestaza wewnątrzwątrobowa, ciężka niewydolność wątroby, ciężka niewydolność nerek, stwierdzona niewydolność serca, nasilenie skaz krwotocznych, ostre fazy zawału serca i udaru, ostre stany zakrzepowo-zatorowe zatorowość tłuszczowa, nadwrażliwość na białko jaja kurzego - lub soi, olej arachidowy lub na jakąkolwiek substancję pomocniczą. Ze względu na swój skład preparat nie powinien być stosowany u noworodków, niemowląt i dzieci poniżej 2 roku życia. Ogólne przeciwwskazania do żywienia pozajelitowego: nieustabilizowany stan krążenia z zagrożeniem życia (stany zapaści i wstrząsu), niewystarczająca podaż tlenu dla komórek organizmu, stany przewodnienia, zaburzenia gospodarki elektrolitowej i wodnej, ostry obrzęk płuc, niewyrównana niewydolność krążenia.

Niektóre produkty lecznicze, takie jak np. insulina mogą oddziaływać na układ lipazy organizmu. Ten rodzaj oddziaływania wydaje się jednak mieć tylko ograniczone znaczenie kliniczne. Heparyna podawana w dawkach klinicznych powoduje przejściowe uwalnianie lipazy lipoproteinowej do krążenia. Może to początkowo powodować wzrost lipolizy osoczowej, a następnie przejściowe obniżenie klirensu triglicerydów. Olej sojowy zawiera witaminę K1. Może mieć to wpływ na działanie lecznicze pochodnych kumaryny, co powinno być ściśle monitorowane u pacjentów leczonych tego typu produktami leczniczymi.

Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania preparatu u kobiet w ciąży. Przypisując preparat kobietom w ciąży należy rozważyć relację korzyści/zagrożenia. Nie zaleca się karmienia piersią w trakcie żywienia pozajelitowego.

Możliwe działania niepożądane we wczesnym etapie podawania emulsji tłuszczowych to: niewielki wzrost temperatury, zaczerwienienie twarzy, uczucie zimna, dreszcze, utrata apetytu, nudności, wymioty, zaburzenia oddychania, ból głowy, ból pleców, kości, klatki piersiowej oraz okolicy lędźwiowej, spadek lub wzrost ciśnienia krwi (spadek, wzrost ciśnienia krwi), reakcje nadwrażliwości (np. reakcje anafilaktyczne, wykwity skórne). Jako działania niepożądane mogą wystąpić takie reakcje jak zaczerwienienie twarzy lub zsinienie skóry, co może być spowodowane obniżeniem zawartości tlenu we krwi. W przypadku wystąpienia w/w działań niepożądanych należy przerwać infuzję, lub można ją kontynuować, ale po uprzednim zmniejszeniu dawki. Należy zwracać uwagę na możliwość wystąpienia syndromu przeciążenia, co może nastąpić wskutek cech indywidualnych pacjenta, genetycznie uwarunkowanych warunków metabolizmu i może pojawić się niezależnie od wielkości dawki, a także po zmianie wielkości dawki, w powiązaniu z poprzednimi zaburzeniami. Syndromowi przeciążenia towarzyszą następujące objawy: powiększenie wątroby (hepatomegalia) z lub bez żółtaczki, powiększenie śledziony (splenomegalia), stłuszczenie organów, patologiczne parametry czynności wątroby, anemia, zmniejszenie liczby białych krwinek (leukopenia), zmniejszenie liczby płytek krwi (trombocytopenia), skłonność do krwawień i krwotoków, zaburzenia lub obniżenie czynników krzepnięcia krwi (czas krwawienia, czas krzepnięcia, czas protrombinowy itp.), gorączka, hiperlipidemia, ból głowy, ból żołądka, zmęczenie.

W przypadku podawania preparatu zgodnie z zaleceniami nie należy spodziewać się wystąpienia objawów przedawkowania. Objemy przedawkowania płynów i elektrolitów: przewodnienie hipertoniczne, zaburzenie równowagi elektrolitowej i obrzęk płuc. Objawy przedawkowania aminokwasów: utrata aminokwasów drogą nerek z towarzyszącą temu utratą równowagi aminokwasowej, mdłości, wymioty i dreszcze. Objawy przedawkowania glukozy: hiperglikemia, cukromocz, odwodnienie, hiperosmolarność surowicy, śpiączka hiperglikemiczna i hipersomotyczna. Objawy przedawkowania tłuszczów: przedawkowanie tłuszczów może prowadzić do syndromu przeciążenia, charakteryzującego się (na przykład) gorączką, bólem głowy, bólem żołądka, zmęczeniem, hiperlipidemią, hepatomegalią z lub bez żółtaczki, splenomegalią, patologicznymi parametrami czynności wątroby, anemią, zmniejszeniem liczby płytek krwi, zmniejszeniem liczby białych krwinek, skażą krwotoczną i/lub krwawieniem, zaburzeniami lub obniżeniem czynników krzepnięcia krwi (czas krwawienia, czas krzepnięcia, czas protrombinowy itp.). Stężenie triglicerydów w osoczu podczas infuzji nie powinno przekraczać 3 mmol/1. W przypadku wystąpienia objawów przedawkowania zaleca się natychmiastowe przerwanie infuzji. Dalsze postępowanie terapeutyczne uzależnione jest od rodzaju objawów i ich nasilenia. Jeśli po ustąpieniu objawów przedawkowania dalsza infuzja jest wskazana, należy stopniowo zwiększać szybkość infuzji z jednoczesnym monitorowaniem stanu pacjenta.

Celem żywienia pozajelitowego jest dostarczenie do organizmu wszystkich składników niezbędnych do wzrostu i regeneracji tkanek.