Zalecana dawka produktu to 5 mg, raz/dobę. Podczas stosowania produktu leczniczego w skojarzeniu z insuliną lub pochodnymi sulfonylomocznika, może być konieczne zmniejszenie dawki insuliny lub pochodnej sulfonylomocznika, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia hipoglikemii. Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania saksagliptyny w potrójnej terapii doustnej w skojarzeniu z metforminą i tiazolidynodionem. Pacjenci w podeszłym wieku (ł 65 lat). Nie zaleca się dostosowania dawki leku jedynie na podstawie wieku pacjenta. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Nie ma konieczności zmiany dawki u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej niewydolnością nerek dawka powinna być zmniejszona do 2,5 mg raz/dobę. Produktu Onglyza nie zaleca się do stosowania u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek (ang. - ESRD) wymagających hemodializy. Dawka powinna zostać zmniejszona do 2,5 mg ze względu na obniżoną czynność nerek, dlatego zaleca się kontrolowanie czynności nerek przed rozpoczęciem terapii oraz, zgodnie ze standardową procedurą medyczną, systematycznie w trakcie stosowania produktu. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Saksagliptynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby, a u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby nie zaleca się stosowania. Młodzież i dzieci. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania leku u dzieci w wieku poniżej 18 lat. Brak dostępnych danych.

Produkt może być zażywany z posiłkiem lub bez posiłku, o każdej porze dnia. W przypadku pominięcia dawki, pacjent powinien ją zażyć tak szybko, jak to możliwe. Nie należy zażywać podwójnej dawki tego samego dnia.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Produktu nie należy stosować u pacjentów z cukrzycą typu 1 ani w leczeniu kwasicy ketonowej w przebiegu cukrzycy. Nie prowadzono badań nad stosowaniem saksagliptyny jednocześnie z insuliną. Dane z badań klinicznych nad saksagliptyną u pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej niewydolnością nerek są ograniczone. Dlatego nie zaleca się stosowania produktu w tej grupie pacjentów. Saksagliptynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby, a u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby nie zaleca się stosowania. Jak wiadomo, stosowanie pochodnych sulfonylomocznika może powodować hipoglikemię. Dlatego, podczas jednoczesnego stosowania tych leków i produktu może być konieczne zmniejszenie dawki pochodnej sulfonylomocznika, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia hipoglikemii. Produktu nie należy stosować u pacjentów, u których wystąpiły ciężkie reakcje nadwrażliwości po zastosowaniu leków z grupy inhibitorów dipeptydylopeptydazy 4 (DPP4). Doświadczenie w stosowaniu u pacjentów ł75 lat jest bardzo ograniczone i dlatego należy zachować ostrożność w leczeniu tej grupy pacjentów. W badaniach nieklinicznych toksykologicznych zgłaszano wrzodziejące i martwicze zmiany skóry kończyn małp. Chociaż w badaniach klinicznych nie obserwowano zwiększonej częstości uszkodzeń skóry, doświadczenie kliniczne u pacjentów z powikłaniami skórnymi w przebiegu cukrzycy jest ograniczone. W raportach działań niepożądanych po wprowadzeniu do obrotu leków z grupy inhibitorów dipeptydylopeptydazy 4 opisywano wysypkę. Wysypka jest także zdarzeniem niepożądanym obserwowanym po zastosowaniu produktu. Dlatego jako jeden z elementów rutynowej kontroli pacjentów z cukrzycą zaleca się kontrolę stanu skóry, w szczególności obecności zmian pęcherzowych, owrzodzeń lub wysypki. Doświadczenie w stosowaniu u pacjentów z niewydolnością serca z grupy I-II według NYHA jest ograniczone, brak również doświadczenia z badań klinicznych z saksagliptyną u pacjentów z grupy III-IV według NYHA. Pacjenci z zaburzeniami odporności np. po przeszczepach narządów lub pacjenci z nabytym zespołem upośledzenia odporności, nie brali udziału w programie badań klinicznych nad produktem. Zatem nie ustalono skuteczności i profilu bezpieczeństwa w tej grupie pacjentów. Stosowanie leków silnie indukujących enzym CYP 3A4 takich, jak karbamazepina, deksametazon, fenobarbital, fenytoina i ryfampicyna może zmniejszać działanie hipoglikemizujące produktu. Tabl. zawierają laktozę jednowodną. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Produkt nie wywiera istotnego wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Jednakże prowadząc pojazdy lub obsługując urządzenia mechaniczne należy wziąć pod uwagę, że podczas badań dotyczących stosowania saksagliptyny obserwowano zawroty głowy.

Dane kliniczne przedstawione poniżej sugerują, że ryzyko wystąpienia interakcji mających istotne znaczenie kliniczne podczas stosowania z innymi produktami jest małe. Metabolizm saksagliptyny zachodzi przede wszystkim z udziałem cytochromu P450 3A4/5 (CYP3A4/5). W przeprowadzonych badaniach in vitro saksagliptyna i jej główny metabolit nie hamowały enzymów CYP1A2, 2A6, 2B6, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 lub 3A4, ani nie pobudzały enzymów CYP1A2, 2B6, 2C9 lub 3A4. W badaniach przeprowadzonych z udziałem zdrowych ochotników farmakokinetyka saksagliptyny i jej głównego metabolitu nie była istotnie zmieniona przez metforminę, glibenklamid, pioglitazon, digoksynę, simwastatynę, omeprazol, leki zobojętniające lub famotydynę. Dodatkowo, saksagliptyna nie zmieniała znacząco farmakokinetyki metforminy, glibenklamidu, pioglitazonu, digoksyny, simwastatyny, diltiazemu lub ketokonazolu. Jednoczesne stosowanie saksagliptyny i diltiazemu, umiarkowanie hamującego enzym CYP3A4/5, zwiększa Cmax i AUC dla saksagliptyny odpowiednio o 63% i 2,1 raza, a wartości dla aktywnego metabolitu były zmniejszone odpowiednio o 44 i 34%. Jednoczesne stosowanie saksagliptyny i ketokonazolu, silnego inhibitora enzymu CYP3A4/5, zwiększa Cmax i AUC dla saksagliptyny odpowiednio o 62% i 2,5 raza, a wartości dla aktywnego metabolitu były zmniejszone odpowiednio o 95% i 88%. Jednoczesne stosowanie saksagliptyny i ryfampicyny, silnie pobudzającej enzym CYP3A4/5, zmniejsza Cmax i AUC dla saksagliptyny odpowiednio o 53% i 76%. Ryfampicyna nie wpłynęła na ekspozycję aktywnego metabolitu i jego aktywność hamującą DPP4 w osoczu, w okresie pomiędzy dawkami. Jednoczesne stosowanie saksagliptyny i leków indukujących enzym CYP3A4/5 innych niż ryfampicyna (takich, jak karbamazepina, deksametazon, fenobarbital i fenytoina) nie było badane i może powodować zmniejszenie stężenia saksagliptyny i zwiększenie stężenia jej głównego metabolitu. Należy uważnie kontrolować glikemię, jeśli saksagliptyna jest stosowana jednocześnie z silnym induktorem CYP3A4. Nie przeprowadzono szczegółowych badań nad wpływem palenia tytoniu, diety, leków roślinnych i alkoholu na farmakokinetykę saksagliptyny.

Nie prowadzono badań dotyczących stosowania saksagliptyny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję po podaniu dużych dawek. Zagrożenie dla człowieka nie jest znane. Produktu nie powinno się stosować w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Nie wiadomo czy saksagliptyna przenika do mleka karmiących kobiet. Badania na zwierzętach wykazały, że saksagliptyna i/lub jej metabolit przenika do mleka. Nie można wykluczyć zagrożenia dla dziecka karmionego piersią. Należy zdecydować czy przerwać karmienie piersią czy przerwać leczenie, uwzględniając korzyści dla dziecka wynikające z karmienia piersią i korzyści wynikające z leczenia dla kobiety. Nie badano wpływu saksagliptyny na płodność u ludzi. Wpływ na płodność obserwowano u męskich i żeńskich osobników szczurów przy zastosowaniu wysokich dawek wywołujących objawy toksyczności.

W 6-u, podwójnie zaślepionych, kontrolowanych badaniach klinicznych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności, przeprowadzonych w celu oceny wpływu saksagliptyny na kontrolę glikemii, zrandomizowanych było 4148 pacjentów z cukrzycą typu 2, w tym 3021 otrzymywało produkt leczniczy. W analizie łącznej, ogólna częstość występowania działań niepożądanych w grupie pacjentów leczonych saksagliptyną w dawce 5 mg była zbliżona do placebo. Przerwanie udziału w badaniu z powodu wystąpienia zdarzeń niepożądanych było częstsze w grupie pacjentów otrzymujących saksagliptynę w dawce 5 mg w porównaniu do placebo (3,3% w porównaniu do 1,8%). Często przy leczeniu saksagliptyną, a także w skojarzeniu z metforminą, w skojarzeniu z sulfonylomocznikiem (glibenklamidem), w skojarzeniu z tiazolidynidonem: zakażenia górnych dróg oddechowych, zakażenia układu moczowego, zakażenia błony śluzowej żołądka i jelit, zakażenia zatok nosa, bóle głowy, wymioty. Ponadto w skojarzeniu z metforminą: (często) zakażenia nosa i gardła (podczas leczenia rozpoczynającego, skojarzonego); w skojarzeniu z sulfonylomocznikiem: (bardzo często) hipoglikemia; skojarzeniu z tiazolidynidonem: (często) obrzęki obwodowe. Ponadto obserwowano: reakcje nadwrażliwości, wysypkę oraz niewielkie zmniejszenie bezwzględnej liczby limfocytów. Działania niepożądane opisywane jako przynajmniej prawdopodobne i zgłoszone u przynajmniej 2 pacjentów więcej, leczonych saksagliptyną w dawce 5 mg w porównaniu do grupy kontrolnej w monoterapii: (często) zawroty głowy, zmęczenie; w skojarzeniu z metforminą: (często) dyspepsja, bóle mięśni; w skojarzeniu z sulfonylomocznikiem: (niezbyt często) zmęczenie, dyslipidemia, hipertriglicerydemia; stosowanie z metforminą, rozpoczynanie leczenia: (często) zapalenie błony śluzowej żołądka; (niezbyt często) bóle stawów, bóle mięśni, zaburzenia erekcji.

Wykazano, że produkt podawany doustnie, w dawkach dobowych do 400 mg przez 2 tyg. (dawka większa 80-krotnie od zalecanej dawki) był bezpieczny i dobrze tolerowany, bez znaczącego klinicznie wpływu na odstęp QTc lub na częstość pracy serca. W przypadku przedawkowania należy wdrożyć leczenie podtrzymujące, stosownie do stanu klinicznego pacjenta. Saksagliptyna i jej główny metabolit mogą być usunięte za pomocą hemodializy (23% dawki przez 4 h).

Saksagliptyna jest bardzo silnym (Ki: 1,3 nM), wybiórczym, odwracalnym, kompetycyjnym inhibitorem DPP-4. U pacjentów z cukrzycą typu 2 podanie saksagliptyny prowadzi do zahamowania aktywności enzymu DPP-4 przez 24 h. Po doustnym podaniu glukozy, zahamowanie DPP-4 powodowało 2–krotne do 3-krotnego zwiększenie stężenia krążących, czynnych hormonów inkretynowych, w tym glukagonopodobnego peptydu-1 (GLP-1) i zależnego od glukozy polipeptydu insulinotropowego (GIP), zmniejszenie stężenia glukagonu oraz zwiększenie zależnej od stężenia glukozy odpowiedzi komórek beta, co powodowało zwiększenie stężenia insuliny i stężenia peptydu C. Zwiększenie stężenia insuliny wydzielanej przez komórki beta trzustki i zmniejszenie stężenia glukagonu wydzielanego przez komórki alfa trzustki, było związane z mniejszym stężeniem glukozy na czczo i mniejszymi zwyżkami glikemii po doustnym podaniu glukozy lub po posiłku. Saksagliptyna, u pacjentów z cukrzycą typu 2 poprawia kontrolę glikemii przez zmniejszenie stężenia glukozy na czczo i po posiłku.

1 tabl. zawiera 5 mg saksagliptyny (w postaci chlorowodorku).