Szczepienie pierwotne: 3 wstrzyknięcia podane w odstępach 1 do 2 m-cy. Szczepienie uzupełniające: 1 wstrzyknięcie po roku po szczepieniu pierwotnym, tj. zwykle pomiędzy 16 a 18 m-cem życia.

Podawać domięśniowo. Zaleca się podawanie w środkową część przednio-bocznej części uda.

Znana nadwrażliwość na którykolwiek składnik szczepionki, na jedną z pozostałości z procesu wytwarzania, które mogą być obecne w ilościach śladowych i niewykrywalnych (glutaraldehyd, neomycyna, streptomycyna i polimyksyna B) lub na szczepionki przeciw krztuścowi (bezkomórkowe lub pełnokomórkowe) lub zagrażająca życiu reakcja po poprzednim podaniu szczepionki lub szczepionki zawierającej takie same substancje. Gorączka lub ostra choroba, w tych przypadkach szczepienie musi być przełożone. Postępująca encefalopatia. Encefalopatia w ciągu siedmiu dni po podaniu poprzedniej dawki jakiejkolwiek szczepionki zawierającej antygeny krztuśca (bezkomórkowej lub pełnokomórkowej).

Immunogenność szczepionki może być obniżona przez leczenie immunosupresyjne lub niedobory odporności. Zaleca się przełożyć szczepienie do ukończenia leczenia lub wyzdrowienia. Jednakże szczepienie osób z przewlekłym niedoborem odporności takim jak w zakażeniu wirusem HIV jest zalecane nawet jeśli odpowiedź immunologiczna może być ograniczona. Jeśli po poprzednim podaniu szczepionki zawierającej toksoid tężcowy wystąpił zespół Guillain-Barré lub zapalenie nerwu barkowego, to decyzja o podaniu jakiejkolwiek szczepionki zawierającej toksoid tężcowy powinna być podjęta po rozważeniu potencjalnych korzyści i możliwego ryzyka. Szczepienie jest zazwyczaj uzasadnione u niemowląt, które nie otrzymały pełnego cyklu szczepienia (tj. otrzymały mniej niż trzy dawki). Nie wstrzykiwać donaczyniowo: należy upewnić się, że igła nie tkwi w naczyniu krwionośnym. Nie podawać śródskórnie. Tak jak w przypadku wszystkich szczepionek podawanych we wstrzyknięciach, szczepionka musi być podawana z zachowaniem ostrożności w przypadku osób z trombocytopenią lub zaburzeniem krzepnięcia, ponieważ u tych osób może wystąpić krwawienie po podaniu domięśniowym. Szczepienie musi zostać poprzedzone wywiadem lekarskim (szczególnie poprzednie szczepienia i wystąpienie jakiegokolwiek działania niepożądanego po poprzednich szczepieniach) i badaniem lekarskim. Jeśli jakikolwiek z niżej wymienionych objawów wystąpił w czasowym związku z otrzymaniem szczepionki, decyzja o podaniu kolejnych dawek szczepionki zawierającej antygeny krztuśca powinna być podjęta ostrożnie: o gorączka ł40°C w ciągu 48 h niespowodowana inną zidentyfikowaną przyczyną, o zapaść lub stan podobny do wstrząsu (zespół hipotensyjno-hiporeaktywny) w ciągu 48 h po szczepieniu, długotrwały, nieutulony płacz trwający 3 h lub dłużej, który wystąpił w ciągu 48 h po szczepieniu, o drgawki z lub bez gorączki, występujące w ciągu 3 dni po szczepieniu. Występowanie w przeszłości drgawek gorączkowych niezwiązanych z poprzednim podaniem szczepionki nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia. Z tego względu, jest szczególnie ważne kontrolowanie temperatury ciała w ciągu 48 h po szczepieniu i regularne stosowanie leczenia przeciwgorączkowego przez 48 h. Występowanie w przeszłości drgawek bez gorączki niezwiązanych z poprzednim podaniem szczepionki powinno zostać ocenione przez lekarza specjalistę przed podjęciem decyzji o szczepieniu. W przypadku wystąpienia w przeszłości obrzęków kończyn dolnych po podaniu szczepionki zawierającej Haemophilus influenzae typ b, te dwie szczepionki, szczepionka przeciw błonicy, tężcowi, krztuścowi, poliomyelitis i szczepionka przeciw Haemophilus influenzae typ b skoniugowana, powinny być podane w dwa różne miejsca ciała i w różnych dniach. Jak w przypadku wszystkich szczepionek podawanych we wstrzyknięciach, zawsze powinno być łatwo dostępne odpowiednie leczenie i powinien być zapewniony ścisły nadzór w przypadku rzadko występującej reakcji anafilaktycznej po podaniu szczepionki. Szczepionka nie chroni przed chorobami inwazyjnymi wywołanymi przez serotypy inne niż Haemophilus influenzae typ b ani przed zapaleniami opon mózgowo-rdzeniowych wywołanymi przez inne drobnoustroje. Należy wziąć pod uwagę ryzyko wystąpienia bezdechu oraz konieczność monitorowania czynności oddechowych przez 48-72 h w przypadku podawania dawek szczepienia pierwotnego bardzo niedojrzałym wcześniakom (urodzonym Ł28. tyg. ciąży), szczególnie dotyczy to dzieci, u których występowały objawy niedojrzałości układu oddechowego. Z uwagi na znaczne korzyści wynikające ze szczepienia tej grupy niemowląt, nie należy rezygnować ze szczepienia ani go odraczać.

Szczepionka może być podana jednocześnie ze szczepionką przeciw odrze, śwince i różyczce lub ze szczepionką przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B, ale w dwa różne miejsca ciała.

Nie dotyczy.

W trzech badaniach klinicznych z udziałem niemowląt, które otrzymały produkt leczniczy jako szczepienie pierwotne, najczęściej zgłaszano drażliwość (15,2%) oraz reakcje w miejscu wstrzyknięcia takie jak zaczerwienienie (11,2%) i stwardnienie >2 cm (15,1%). W badaniu przeprowadzonym w Szwecji, po podaniu trzech dawek szczepionki w 3, 5 i 12 miesiącu życia najczęściej zgłaszano: drażliwość (24,1%) oraz reakcje w miejscu wstrzyknięcia takie jak zaczerwienienie (13,4%) i stwardnienie (12,5%). Te objawy zazwyczaj pojawiają się w ciągu 48 h po szczepieniu i mogą utrzymywać się przez 48-72 h. Ustępują one samoistnie, nie wymagają specjalistycznego leczenia. Zaburzenia układu nerwoweg: (częste reakcje) senność. Zaburzenia żołądka i jelit: (częste reakcje) biegunka, wymioty. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (częste reakcje) utrata apetytu. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (częste reakcje) rumień, stwardnienie w miejscu podania, gorączka ł38°C; (niezbyt częste reakcje) zaczerwienienie i opuchnięcie ł5 cm w miejscu podania, gorączka ł39°C; (rzadkie reakcje) gorączka >40°C. Rzadko były zgłaszane obrzęki obejmujące kończyny dolne po szczepionkach zawierających Haemophilus influenzae typ b. Te reakcje to obrzęk z sinicą lub przejściowym zaczerwienieniem, które pojawiają się w ciągu kilku pierwszych godzin po szczepieniu i ustępują samoistnie bez pozostawienia następstw. Objawom tym czasami towarzyszyła gorączka, bolesność i płacz. Nie towarzyszą im objawy sercowo-oddechowe. Zaburzenia psychiczne: (częste reakcje) nerwowość, drażliwość, bezsenność, zaburzenia snu; (niezbyt częste reakcje) nietypowy płacz, długotrwały nieutulony płacz. Dane po wprowadzeniu do obrotu: na podstawie zgłoszeń spontanicznych, następujące działania niepożądane zostały również zgłoszone po wprowadzeniu do obrotu. Te działania były zgłaszane bardzo rzadko, jednakże dokładna częstość występowania nie może być precyzyjnie obliczona. Zaburzenia układu nerwowego: drgawki z lub bez gorączki, zespół hipotensyjno-hiporeaktywny. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: wysypka, rumień, pokrzywka. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: ból w miejscu podania, duże reakcje w miejscu podania (>50 mm), w tym rozległy obrzęk kończyny od miejsca podania poza jeden lub obydwa stawy. Te reakcje zaczynają się w ciągu 24-72 h po szczepieniu, mogą być związane z objawami takimi jak rumień, ucieplenie, tkliwość lub ból w miejscu podania i ustępują samoistnie w ciągu 3-5 dni. Ryzyko wystąpienia wydaje się być zależne od liczby poprzednich dawek szczepionki zawierającej bezkomórkowe składniki krztuścowe, z większym ryzykiem po czwartej lub piątej dawce. Zaburzenia układu immunologicznego: natychmiastowa reakcja nadwrażliwości taka jak obrzęk twarzy, obrzęk naczynioruchowy, obrzęk Quinckego, reakcja i wstrząs anafilaktyczny. Potencjalne działania niepożądane (tj. działania niepożądane, które nie zostały zgłoszone bezpośrednio po szczepionce, ale po podaniu innych szczepionek zawierających jeden lub więcej składników antygenowych szczepionki): zespół Guillain-Barré i zapalenie nerwu barkowego po podaniu szczepionki zawierającej toksoid tężcowy. Bezdech u bardzo niedojrzałych wcześniaków (urodzonych Ł28. tyg. ciąży).

Nie zgłoszono żadnych przypadków przedawkowania.

Szczepionka przeciw błonicy, tężcowi, krztuścowi (bezkomórkowa, złożona), poliomyelitis (inaktywowana) i haemophilus typ b (skoniugowana), adsorbowana.

1 dawka (0,5 ml) po odtworzeniu zawiera: nie mniej niż 30 j.m. toksoidu błoniczego1, nie mniej niż 40 j.m. toksoidu tężcowego1, antygeny Bordetella pertussis: 25 µg toksoidu krztuścowego1, 25 µg hemaglutyniny włókienkowej1, 40 j. antygenu D* inaktywowanego wirusa poliomyelitis typu 1, 8 j. antygenu D* inaktywowanego wirusa poliomyelitis typu 2, 32 j. antygenu D* inaktywowanego wirusa poliomyelitis typu 3, 10 µg polisacharydu Haemophilus influenzae typu b skoniugowanego z toksoidem tężcowym - 18-30 µg. 1adsorbowany na wodorotlenku glinu, uwodnionym - 0,3 mg Al3+. * lub ekwiwalent tej ilości antygenu określony za pomocą odpowiednich metod immunochemicznych.