Leczenie produktem leczniczym powinno być rozpoczynane tylko pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w stosowaniu leków przeciwnowotworowych. Produkt leczniczy powinien być podawany przez personel medyczny przygotowany do wdrożenia odpowiedniego postępowania na wypadek reakcji anafilaktycznej oraz w warunkach umożliwiających natychmiastowy dostęp do urządzeń do resuscytacji. Produkt leczniczy może być stosowany tylko u pacjentów z HER2-dodatnim statusem guza, określonym jako wynik 3+ w przypadku metody immunohistochemicznej (IHC) i/lub wskaźnik ł2,0 w przypadku hybrydyzacji in situ (ISH), oznaczonym za pomocą zwalidowanego testu. Aby zapewnić otrzymanie dokładnych i odtwarzalnych wyników testu należy go przeprowadzić w specjalistycznym laboratorium, które zapewnia walidację stosowanych metod analitycznych. Pełna instrukcja wykonania testów i interpretacji wyników znajduje się w ulotkach informacyjnych zwalidowanych testów, stosowanych do oznaczania HER2. Zalecana początkowa dawka nasycająca produktu leczniczego wynosi 840 mg podawanych w 60-min. wlewie dożylnym, po którym co 3 tyg. podaje się dawkę podtrzymującą 420 mg przez 30-60 min. Zaleca się obserwację pacjenta przez 30-60 minut po zakończeniu każdej inf. produktu leczniczego. Okres obserwacji powinien być zakończony przed każdą następującą po nim inf. trastuzumabu lub chemioterapią. Produkt leczniczy i trastuzumab należy podawać sekwencyjnie i nie należy ich mieszać w tym samym worku inf. Produkt leczniczy i trastuzumab mogą być podawane w dowolnej kolejności. Gdy trastuzumab jest podawany razem z produktem leczniczym zaleca się, by postępować według schematu dawkowania raz na 3 tyg. w przypadku trastuzumabu podawanego: we wlewie dożylnym w początkowej dawce nasycającej trastuzumabu wynoszącej 8 mg/kg mc., po którym co 3 tyg. podawana jest dawka podtrzymująca 6 mg/kg mc. lub; w stałej dawce trastuzumabu w postaci wstrzyk. podskórnego (600 mg) podawanej co 3 tyg., niezależnie od mc. pacjenta. U pacjentów przyjmujących taksan, produkt leczniczy i trastuzumab należy podawać przed taksanem. W przypadku podawania z produktem leczniczym, leczenie docetakselem można rozpocząć od dawki 75 mg/m2 pc., a następnie dawkę tę zwiększyć do 100 mg/m2 pc., w zależności od wybranego schematu dawkowania i tolerowania dawki początkowej. Alternatywnie, docetaksel może być podawany w dawce 100 mg/m2 pc. co 3 tyg. od początku leczenia, również w zależności od wybranego schematu dawkowania. W przypadku stosowania schematu opartego na karboplatynie zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m2 pc. przez cały czas trwania leczenia (bez zwiększania dawki). Podczas podawania z produktem leczniczym w terapii adjuwantowej, zalecana dawka paklitakselu wynosi 80 mg/m2 pc. raz/tydz. przez 12 tygodniowych cykli. U pacjentów otrzymujących schemat leczenia oparty na antracyklinach, produkt leczniczy i trastuzumab należy podawać po zakończeniu podawania całego schematu opartego na antracyklinach. Rak piersi z przerzutami. Produkt leczniczy należy podawać w skojarzeniu z trastuzumabem i docetakselem. Leczenie produktem i trastuzumabem można kontynuować do progresji choroby lub niepoddającej się leczeniu toksyczności, nawet, jeśli leczenie docetakselem zostało przerwane. Rak piersi we wczesnym stadium. W leczeniu neoadjuwantowym produkt powinien być podawany przez 3-6 cykli w skojarzeniu z trastuzumabem i chemioterapią jako część pełnego schematu leczenia wczesnego raka piersi. W leczeniu adjuwantowym produkt leczniczy należy podawać w skojarzeniu z trastuzumabem łącznie przez 1 rok (do 18 cykli lub do nawrotu choroby, bądź do wystąpienia niepoddającej się leczeniu toksyczności, w zależności co wystąpi pierwsze) jako część pełnego schematu leczenia wczesnego raka piersi oraz niezależnie od czasu leczenia chirurgicznego. Leczenie powinno obejmować standardową chemioterapię opartą na antracyklinach i/lub taksanach. Podawanie produktu leczniczego i trastuzumabu należy rozpocząć w 1. dniu pierwszego cyklu zawierającego taksan i kontynuować nawet po zakończeniu chemioterapii. Opóźnienie podania lub pominięcie dawki, szczegóły patrz ChPL. Zmiana dawki. Nie zaleca się zmniejszania dawek produktu leczniczego. Pacjenci mogą kontynuować terapię w okresie odwracalnego zahamowania czynności szpiku, wywołanego przez chemioterapię, jednak w tym czasie należy ich uważnie obserwować w celu wykrycia ewentualnych powikłań związanych z występowaniem neutropenii. Informacje o modyfikacjach dawek docetakselu i innych chemioterapii znajdują się w odpowiednich ChPL. W przypadku przerwania terapii trastuzumabem należy przerwać stosowanie produktu leczniczego. Zaburzenie czynności lewej komory. Należy odstawić produkt leczniczy i trastuzumab na co najmniej 3 tyg. w przypadku jakichkolwiek objawów przedmiotowych i podmiotowych wskazujących na występowanie zastoinowej niewydolności serca. W przypadku potwierdzenia objawowej niewydolności serca podawanie produktu leczniczego należy przerwać. Pacjenci z rakiem piersi z przerzutami. Frakcja wyrzutowa lewej komory (LVEF) przed rozpoczęciem leczenia powinna wynosić ł50%. Podawanie produktu leczniczego i trastuzumabu należy wstrzymać na co najmniej 3 tyg. w przypadku: spadku LVEF do poziomu poniżej 40%; gdy wartość LVEF na poziomie 40-45% związana jest ze spadkiem o ł10% poniżej wartości sprzed leczenia. Produkt leczniczy i trastuzumab można zacząć stosować ponownie, jeśli wartość LVEF wróciła do poziomu > 45% lub do poziomu 40-45% związanego z różnicą o <10% poniżej wartości sprzed leczenia. Pacjenci z rakiem piersi we wczesnym stadium. LVEF przed rozpoczęciem leczenia powinna wynosić ł55% (ł50% po zakończeniu podawania antracyklin wchodzących w skład chemioterapii, jeśli są podawane). Podawanie produktu leczniczego i trastuzumabu należy wstrzymać na co najmniej 3 tyg. w przypadku: spadku LVEF do poziomu poniżej 50% związanego ze spadkiem o ł10 punktów procentowych poniżej wartości sprzed leczenia. Podawanie produktu leczniczego i trastuzumabu można wznowić, jeśli wartość LVEF wróciła do poziomu ł50% lub do różnicy wynoszącej <10 punktów procentowych poniżej wartości sprzed leczenia. Osoby w podeszłym wieku. Nie obserwowano ogólnych różnic w skuteczności i bezpieczeństwie stosowania produktu leczniczego u pacjentów w wieku ł65 i <65 lat, z wyjątkiem biegunki, która występowała ze zwiększoną częstością u pacjentów w wieku ł65 lat. Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów w wieku ł65 lat. Istnieją ograniczone dane dotyczące stosowania leku u pacjentów w wieku powyżej 75 lat jest. Zaburzenia czynności nerek. Nie jest konieczne dostosowanie dawki pertuzumabu u pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek. Ze względu na ograniczoną liczbę danych farmakokinetycznych nie ma zaleceń, dotyczących stosowania leku u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek. Zaburzenia czynności wątroby. Nie badano bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu leczniczego u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby. Nie jest możliwe określenie zalecanego dawkowania. Dzieci i młodzież. Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności produktu leczniczego u dzieci i młodzieży poniżej 18. lat. Nie ma znaczącej klinicznej potrzeby stosowania produktu leczniczego w leczeniu raka piersi u dzieci i młodzieży.

Nadwrażliwość na pertuzumab lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

W celu poprawy identyfikowalności biologicznych produktów leczniczych, nazwa handlowa produktu leczniczego stosowanego u pacjenta powinna zostać wyraźnie odnotowana (lub określona) w dokumentacji pacjenta. Zgłaszano przypadki zmniejszenia LVEF po zastosowaniu leków blokujących aktywność HER2, w tym produktu leczniczego. U pacjentów, u których wcześniej stosowano antracykliny lub radioterapię klatki piersiowej ryzyko zmniejszenia LVEF może być większe. W rejestracyjnym badaniu CLEOPATRA stosowanie produktu leczniczego w skojarzeniu z trastuzumabem i docetakselem nie wiązało się z częstszym występowaniem objawowego zaburzenia czynności skurczowej lewej komory (ang. left ventricular systolic dysfunction - LVSD) lub zmniejszeniem LVEF w porównaniu ze stosowaniem placebo, trastuzumabu i docetakselu. Nie badano produktu leczniczego u pacjentów, u których: wartość LVEF przed leczeniem była Ł50%; wcześniej występowała zastoinowa niewydolność serca (ang. congestive heart failure - CHF); wartość LVEF uległa zmniejszeniu <50% w trakcie wcześniejszej adiuwantowej terapii trastuzumabem lub miały miejsce stany mogące zaburzyć czynność lewej komory, takie jak niekontrolowane nadciśnienie tętnicze, niedawno przebyty zawał mięśnia sercowego, poważna, wymagająca leczenia arytmia serca lub narastająca wcześniejsza ekspozycja na antracyklinę > 360 mg/m2 doksorubicyny lub jej odpowiednik. Należy oceniać LVEF przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym i co trzy cykle w trakcie leczenia, aby się upewnić, czy wartość LVEF mieści się w zakresie wartości prawidłowych danej instytucji. Jeśli wartość LVEF wynosi <40% lub mieści się w zakresie 40-45% i wiąże się ze spadkiem o ł10% poniżej wartości sprzed leczenia, produkt leczniczy i trastuzumab należy odstawić i powtórzyć ocenę LVEF w ciągu około 3 tyg. Jeśli wartość LVEF nie ulegnie poprawie lub ulegnie dalszemu pogorszeniu, należy poważnie rozważyć zakończenie terapii produktem leczniczym i trastuzumabem, chyba że, korzyści dla danego pacjenta przewyższają ryzyko. Stosowanie produktu leczniczego wiązało się z występowaniem reakcji podczas wlewu i reakcji nadwrażliwości. Zaleca się ścisłą obserwację pacjenta w trakcie pierwszego wlewu i przez 60 min. po pierwszym wlewie oraz w trakcie kolejnych wlewów i przez 30-60 min. po kolejnych wlewach z produktem leczniczym. Jeśli wystąpi reakcja na wlew, należy zmniejszyć szybkość podawania wlewu lub przerwać wlew i zastosować odpowiednie terapie. Należy oceniać stan pacjentów i uważnie kontrolować do całkowitego ustąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych. Należy przerwać leczenie na stałe w przypadku reakcji nadwrażliwości stopnia 4. wg. NCI-CTCAE (anafilaksja), skurczu oskrzeli lub zespołu ostrej niewydolności oddechowej. U pacjentów leczonych produktem, trastuzumabem i docetakselem istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia gorączki neutropenicznej, w porównaniu do pacjentów przyjmujących placebo, trastuzumab i docetaksel, zwłaszcza podczas pierwszych 3 cyklów leczenia. Biorąc pod uwagę zbliżoną najmniejszą liczbę neutrofilów u pacjentów przyjmujących produkt leczniczy i pacjentów przyjmujących placebo, większa częstość występowania gorączki neutropenicznej u pacjentów leczonych produktem może być związana z większą częstością występowania zmian zapalnych błony śluzowej i biegunki u tych pacjentów. Należy rozważyć objawowe leczenie zapalenia błony śluzowej i biegunki. W rejestracyjnym badaniu CLEOPATRA nie zgłaszano przypadków gorączki neutropenicznej po przerwaniu terapii docetakselem. Na podstawie zgłoszonych działań niepożądanych można przewidywać, że produkt leczniczy nie powinien wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjentom, u których występują reakcje na wlew, należy odradzać prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn do czasu ustąpienia objawów.

W badaniu dodatkowym z udziałem 37 pacjentów, prowadzonym w ramach randomizowanego, rejestracyjnego badania CLEOPATRA, nie obserwowano interakcji farmakokinetycznych między produktem leczniczym i trastuzumabem ani między produktem i docetakselem. Dodatkowo populacyjna analiza farmakokinetyczna nie wykazała istnienia interakcji lekowych między produktem leczniczym i trastuzumabem ani między produktem i docetakselem. W czterech badaniach oceniono wpływ produktu leczniczego na farmakokinetykę podawanych jednocześnie leków cytotoksycznych, docetakselu, gemcytabiny, erlotynibu i kapecytabiny. Nie wykazano istnienia interakcji farmakokinetycznej między produktem leczniczym a którymkolwiek z tych leków. Farmakokinetyka produktu leczniczego w tych badaniach była porównywalna do farmakokinetyki obserwowanej w badaniach z zastosowaniem jednego leku.

Kobiety w wieku rozrodczym i mężczyźni, których partnerki są w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji podczas przyjmowania produktu leczniczego oraz przez 6 m-cy od czasu przyjęcia jego ostatniej dawki. Dostępne są ograniczone dane dotyczące stosowania pertuzumabu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały toksyczność reprodukcyjną. Produkt leczniczy nie jest zalecany do stosowania w okresie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują antykoncepcji. Ze względu na to, że ludzka IgG jest wydzielana z mlekiem ludzkim, a ryzyko wchłaniania jej i negatywnego wpływu na zdrowie niemowlęcia jest nieznane, należy podjąć decyzję czy przerwać karmienie piersią czy przerwać leczenie, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia produktem leczniczym dla kobiety. Nie przeprowadzono specyficznych badań oceniających wpływ pertuzumabu na płodność zwierząt. Dostępne są bardzo ograniczone dane z badań toksyczności po podaniu wielokrotnym, dotyczące ryzyka wystąpienia negatywnego wpływu na męski układ rozrodczy. Nie zaobserwowano negatywnego wpływu po ekspozycji na pertuzumab u dojrzałych płciowo samic małp Cynomolgus.

Bezpieczeństwo produktu leczniczego zostało ocenione w grupie ponad 1400 pacjentów uczestniczących w rejestracyjnym badaniu CLEOPATRA, albo w badaniach I i II fazy prowadzonych z udziałem pacjentów chorych na różnego rodzaju nowotwory złośliwe i leczonych głównie produktem leczniczym w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi. W rejestracyjnym badaniu klinicznym CLEOPATRA 407 pacjentów otrzymało, co najmniej jedną dawkę produktu leczniczego w skojarzeniu z trastuzumabem i docetakselem. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi (>50%) były biegunka, łysienie i neutropenia. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi stopnia 3.-4. wg. NCI-CTCAE (wersja 3.) (>10%) były neutropenia, gorączka neutropeniczna i leukopenia a najczęstszymi ciężkimi zdarzeniami niepożądanymi były gorączka neutropeniczna, neutropenia i biegunka. Zgon związany z leczeniem wystąpił u 1,2% pacjentów z grupy przyjmującej produkt leczniczy oraz u 1,5% pacjentów z grupy przyjmującej placebo. Zgony były spowodowane głównie gorączką neutropeniczną i/lub zakażeniem. Po dodatkowym roku obserwacji zaburzenie czynności lewej komory występowało z częstością <10% w rejestracyjnym badaniu klinicznym CLEOPATRA (5,4% w grupie leczonej produktem i 8,6% w grupie, której podawano placebo, w tym objawowe zaburzenia czynności skurczowej lewej komory u 1,2% pacjentów w grupie leczonej produktem i u 3,3% pacjentów, którym podawano placebo). Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo często) infekcja górnych dróg oddechowych, zapalenie nosogardła; (często) zapalenie wałów paznokciowych. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) gorączka neutropeniczna, neutropenia, leukopenia, anemia. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo często) nadwrażliwość/reakcja anafilaktyczna, reakcja związana z wlewem/zespół uwalniania cytokin. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo często) zmniejszenie apetytu. Zaburzenia psychiczne: (bardzo często) bezsenność. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) neuropatia obwodowa, neuropatia czuciowa, obwodowa, bóle głowy, zawroty głowy, zaburzenia smaku. Zaburzenia oka: (bardzo często) zwiększone łzawienie. Zaburzenia serca: (często) zaburzenie czynności lewej komory (w tym zastoinowa niewydolność serca). Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) duszność, kaszel; (często) wysięk opłucnowy; (niezbyt często) śródmiąższowa choroba płuc. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) biegunka, wymioty, zapalenie jamy ustnej, nudności, zaparcia, niestrawność. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) łysienie, wysypka, choroby paznokci, świąd, suchość skóry. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo często) ból mięśni, ból stawów. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) zapalenie śluzówki/zapalenie błon śluzowych, ból, obrzęk, gorączka, zmęczenie, astenia. W rejestracyjnym badaniu CLEOPATRA po zakończeniu terapii docetakselem działania niepożądane były zgłaszane rzadziej. Po odstawieniu docetakselu wszystkie działania niepożądane w grupie leczonej produktem leczniczym i trastuzumabem występowały u <10% pacjentów, z wyjątkiem biegunki (19,1%), infekcji górnych dróg oddechowych (12,8%), wysypki (11,7%), bólu głowy (11,4%) i zmęczenia (11,1%). Reakcję na wlew zdefiniowano w rejestracyjnym badaniu, jako każde zdarzenie (niezależnie od związku przyczynowego) opisane jako nadwrażliwość, reakcja anafilaktyczna, ostra reakcja na wlew lub zespół uwalniania cytokin, występujące podczas wlewu lub w dniu wlewu. W rejestracyjnym badaniu CLEOPATRA dawka początkowa produktu leczniczego była podawana w dniu poprzedzającym podanie trastuzumabu i docetakselu, aby umożliwić ocenę reakcji związanych z produktem. Pierwszego dnia, gdy podawano tylko produkt leczniczy, ogólna częstość występowania reakcji na wlew wyniosła 9,8% w grupie otrzymującej placebo i 13,0% w grupie leczonej produktem leczniczym, przy czym większość reakcji na wlew miała łagodne lub umiarkowane nasilenie. Najczęstszymi reakcjami związanymi z wlewem (>1,0%) w grupie leczonej produktem leczniczym były gorączka, dreszcze, zmęczenie, ból głowy, osłabienie, nadwrażliwość i wymioty. W trakcie drugiego cyklu, gdy wszystkie leki były podawane tego samego dnia, najczęstszymi reakcjami na wlew (>1,0%) w grupie leczonej produktem leczniczym były zmęczenie, zaburzenie smaku, nadwrażliwość, ból mięśniowy i wymioty. W rejestracyjnym badaniu CLEOPATRA ogólna częstość występowania zdarzeń związanych z nadwrażliwością/anafilaksją (bez ostrych reakcji na wlew/zespołu uwalniania cytokin) w całym okresie leczenia wyniosła 9,1% w grupie pacjentów otrzymujących placebo i 10,8% w grupie leczonej produktem leczniczym; z których odpowiednio 2,5% i 2% było 3.-4. stopnia według NCI-CTCAE. Ogółem u 2 pacjentów w grupie otrzymującej placebo i u 4 pacjentów w grupie leczonej produktem wystąpiły zdarzenia opisywane przez badacza, jako wstrząs anafilaktyczny. Ogółem większość reakcji nadwrażliwości miała łagodne lub umiarkowane nasilenie i ustępowały po zastosowaniu leczenia. Na podstawie modyfikacji leczenia w trakcie badania większość reakcji uznano za wtórne do wlewów docetakselu. W rejestracyjnym badaniu klinicznym CLEOPATRA u większości pacjentów w obu grupach terapeutycznych wystąpiło, co najmniej jedno zdarzenie dotyczące leukopenii (62,4% pacjentów leczonych produktem leczniczym i 58,2% pacjentów w grupie otrzymującej placebo), z których większość była zdarzeniami dotyczącymi neutropenii. Gorączka neutropeniczna wystąpiła u 13,8% pacjentów leczonych produktem leczniczym i u 7,6% pacjentów w grupie otrzymującej placebo. W obu grupach terapeutycznych odsetek pacjentów, u których wystąpiła gorączka neutropeniczna, był najwyższy w pierwszym cyklu leczenia, a później stopniowo zmniejszał się. Zwiększoną częstość występowania gorączki neutropenicznej w obu grupach leczniczych zaobserwowano u pacjentów pochodzących z Azji, w stosunku do pacjentów innych ras i pochodzących z innych obszarów geograficznych. Wśród pacjentów pochodzących z Azji częstość występowania gorączki neutropenicznej była najwyższa u pacjentów leczonych produktem leczniczym (26%) w porównaniu z pacjentami w grupie otrzymującej placebo (12%). W rejestracyjnym badaniu klinicznym CLEOPATRA biegunka wystąpiła u 66,8% pacjentów, którym podawano produkt leczniczy i u 46,3% pacjentów, którym podawano placebo. Większość zdarzeń miała łagodne-umiarkowane nasilenie i występowała podczas pierwszych kilku cykli leczenia. Częstość biegunki stopnia 3.-4. według NCI-CTCAE wynosiła 7,9% w grupie otrzymującej produkt leczniczy i u 5,0% pacjentów w grupie otrzymującej placebo. Mediana trwania najdłuższego epizodu wynosiła 17 dni w grupie otrzymującej produkt leczniczy i 8 dni u pacjentów z grupy otrzymującej placebo. Zaobserwowano pozytywną reakcję na leki przeciwbiegunkowe. Wysypka wystąpiła u 45,2% pacjentów w grupie otrzymującej produkt leczniczy i u 36,0% pacjentów w grupie otrzymującej placebo. Większość zdarzeń została sklasyfikowana, jako stopnia 1. lub 2. pod względem ciężkości, wystąpiły one podczas pierwszych dwóch cykli i zaobserwowano ich pozytywną reakcję na standardowe leczenie, takie jak miejscowe lub doustne leki na trądzik. Częstość występowania neutropenii stopnia 3.-4. według NCI-CTCAE (wersja 3.) była zrównoważona w obu grupach terapeutycznych (85,9% w grupie otrzymującej produkt leczniczy Perjeta i 86,6% w grupie otrzymującej placebo, w tym odpowiednio 61,0% i 64,3% przypadków neutropenii stopnia 4.).

Nie ustalono maksymalnej tolerowanej dawki produktu. W badaniach klinicznych nie badano dawki pojedynczej większej niż 25 mg/kg (1727 mg). W przypadku przedawkowania należy ściśle monitorować pacjentów w celu wykrycia objawów przedmiotowych lub objawów podmiotowych działań niepożądanych i wdrożyć odpowiednie leczenie objawowe.

Produkt leczniczy jest rekombinowanym, humanizowanym przeciwciałem monoklonalnym, które jest dokładnie nacelowane na domenę zewnątrzkomórkową dimeryzacji (subdomena II) białka receptora ludzkiego naskórkowego czynnika wzrostu typu 2 (HER2), dzięki czemu blokuje zależną od ligandu heterodimeryzację HER2 z innymi członkami rodziny HER, w tym EGFR, HER3 i HER4. W rezultacie tego produkt leczniczy hamuje sygnalizację wewnątrzkomórkową inicjowaną przez ligand za pomocą dwóch głównych szlaków sygnałowych: kinazy aktywowanej mitogenami (MAP) i kinazy 3 fosfoinozytolowej (PI3K). Hamowanie tych szlaków sygnałowych może powodować odpowiednio zatrzymanie wzrostu komórek i apoptozę. Ponadto produkt leczniczy pośredniczy w cytotoksyczności komórkowej zależnej od przeciwciał (ADCC). Chociaż produkt leczniczy sam powoduje hamowanie proliferacji ludzkich komórek nowotworowych, stosowanie produktu w skojarzeniu z trastuzumabem istotnie zwiększa aktywność przeciwnowotworową w modelach ksenoprzeszczepu z nadmierną ekspresją HER2.

1 fiol. konc. o pojemności 14 ml zawiera 420 mg pertuzumabu o stężeniu 30 mg/ml.