Zalecany schemat dawkowania obejmuje 1 dawkę nasycającą podawaną w inf. dożylnej (w dniu 1.), po której podaje się 4 dodatkowe dawki nasycające podawane co tydz. we wstrzyknięciu podskórnym (w dniu 2., 8., 15. i 22.). Pierwszą dawkę podtrzymującą podaje się w dniu 29., a kolejne co 4 tyg. we wstrzyknięciu podskórnym. Podawane dawki są uzależnione od mc. pacjenta. W przypadku pacjentów leczonych wcześniej innymi inhibitorami układu dopełniacza, u których zmieniana jest metoda leczenia na produkt, 1. dożylną dawkę nasycającą należy podać w terminie kolejnego zaplanowanego podania inhibitora układu dopełniacza (dodatkowe informacje dotyczące zmiany metody leczenia z inhibitora składowej C5 dopełniacza. Dopuszczalne są sporadyczne zmiany schematu dawkowania w zakresie 2 dni od dnia zaplanowanego podania (z wyjątkiem dnia 1. i dnia 2.). W takim przypadku należy podać kolejną dawkę zgodnie z ustalonym schematem dawkowania. Czas trwania leczenia. Produkt jest przeznaczony do długotrwałego stosowania, chyba że przerwanie stosowania tego produktu leczniczego jest wskazane ze względów klinicznych. Opóźnienie lub pominięcie dawki. Jeśli dojdzie do pominięcia całej lub części zaplanowanej dawki produktu, pominiętą dawkę lub część zaplanowanej dawki należy podać tak szybko, jak to możliwe, przed terminem przyjęcia kolejnej zaplanowanej dawki. Następną dawkę należy podać w ustalonym dniu dawkowania zgodnie ze schematem. Nie należy przyjmować dwóch dawek ani podawać dawki większej niż przepisana tego samego dnia w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Modyfikacje dawki. Jeśli mc. pacjenta ulegnie zmianie o 10% lub więcej, tak że w czasie leczenia będzie stale większa lub mniejsza niż 100 kg, konieczne jest dostosowanie dawki podtrzymującej. W związku z tym w zależności od sytuacji należy okresowo i na bieżąco kontrolować mc. pacjenta. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie jest wymagane dostosowanie dawki u pacjentów ł65 lat, jednak doświadczenie z badań klinicznych dotyczące stosowania krowalimabu u pacjentów w podeszłym wieku jest ograniczone. Zaburzenia czynności nerek. Nie zaleca się dostosowania dawki u pacjentów z łagodnymi, umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Zaburzenia czynności wątroby. Nie zaleca się dostosowania dawki u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby. Nie badano stosowania krowalimabu u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby i w związku z tym nie można określić zaleceń dotyczących dawkowania. Dzieci i młodzież. Nie jest wymagane dostosowanie dawki krowalimabu u dzieci i młodzieży w wieku 12 lat lub starszych o mc. ł40 kg. Nie określono dotychczas skuteczności i bezpieczeństwa stosowania krowalimabu u dzieci <12 lat i u dzieci o mc. <40 kg. Dane nie są dostępne.

Produkt jest podawany w postaci inf. dożylnej (1. dawka) oraz we wstrzyknięciu podskórnym (kolejne dawki). Przed podaniem produkt powinien zostać przygotowany do podania dożylnego z zastosowaniem odpowiedniej techniki aseptycznej. Produkt musi być rozcieńczony i podawany przez fachowy personel medyczny w formie inf. dożylnej trwającej 60 minut ± 10 minut (1000 mg) lub 90 minut ± 10 minut (1500 mg). Produktu nie należy podawać we wstrzyknięciu dożylnym ani bolusie. Jeśli u pacjenta wystąpi reakcja związana z wlewem, można spowolnić lub przerwać podawanie infuzji krowalimabu. Infuzję należy natychmiast przerwać, jeżeli u pacjenta wystąpi ciężka reakcja nadwrażliwości. Podanie podskórne: produkt musi być stosowany w postaci nierozcieńczonej i należy go przygotować z zastosowaniem odpowiednich zasad aseptyki. Zaleca się wstrzykiwanie produktu w brzuch. Miejsca wstrzyknięć w obrębie skóry brzucha należy zmieniać po każdym wstrzyknięciu. Wstrzyknięcia nigdy nie należy podawać w znamiona i blizny oraz okolice skóry, które są tkliwe, zasinione, zaczerwienione, stwardniałe lub uszkodzone. Po odpowiednim przeszkoleniu w zakresie prawidłowego wykonywania wstrzyknięć podskórnych pacjent może samodzielnie podawać sobie produkt lub też opiekun może go podawać bez nadzoru fachowego personelu medycznego, jeśli lekarz prowadzący uzna to za właściwe.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci z niewyleczonym zakażeniem wywołanym przez bakterie Neisseria meningitidis. Pacjenci, którzy nie są obecnie zaszczepieni przeciwko Neisseria meningitidis, chyba że są poddawani profilaktycznemu leczeniu odpowiednimi antybiotykami przez 2 tyg. po szczepieniu.

W celu poprawienia identyfikowalności biologicznych produktów leczniczych należy czytelnie zapisać nazwę i numer serii podawanego produktu. Ze względu na mechanizm działania, stosowanie krowalimabu może zwiększać podatność pacjenta na zakażenia meningokokowe [posocznica i/lub zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych]. U pacjentów leczonych inhibitorami końcowej aktywacji dopełniacza obserwowano przypadki ciężkich lub śmiertelnych zakażeń meningokokowych lub posocznicy meningokokowej, co jest znanym efektem leków tej klasy. Zakażenie meningokokowe może gwałtownie rozwinąć się do postaci zagrażającej życiu lub prowadzącej do zgonu, jeśli nie zostanie wcześnie rozpoznane i leczone. W celu zmniejszenia ryzyka zakażenia każdego pacjenta należy zaszczepić czterowalentną szczepionką przeciw meningokokom co najmniej 2 tyg. przed podaniem pierwszej dawki krowalimabu. Jeśli wskazane jest natychmiastowe leczenie krowalimabem u pacjenta, który nie został zaszczepiony, wymaganą szczepionkę należy podać tak szybko, jak to możliwe, a pacjenci powinni otrzymywać profilaktycznie antybiotyki od momentu rozpoczęcia stosowania krowalimabu do 2 tyg. po szczepieniu. W celu zapobiegania zakażeniom zwykle chorobotwórczymi grupami serologicznymi meningokoków zaleca się podawanie szczepionek przeciwko grupom serologicznym A, C, Y, W i B, jeśli są dostępne. Pacjenci powinni otrzymywać aktualne szczepienia zgodnie z obowiązującymi lokalnymi wytycznymi dotyczącymi szczepień. Jeśli pacjent zmienia metodę leczenia z innego inhibitora końcowej aktywacji dopełniacza, lekarz powinien sprawdzić, czy szczepienie meningokokowe jest aktualne zgodnie z lokalnymi wytycznymi dotyczącymi szczepień. Szczepienie może spowodować dodatkową aktywację układu dopełniacza. W konsekwencji u pacjentów z chorobami wywołanymi aktywnością układu dopełniacza, w tym z PNH, może dochodzić do przejściowego nasilenia objawów choroby podstawowej, takich jak hemoliza. Dlatego po podaniu zalecanego szczepienia należy ściśle monitorować pacjentów pod kątem objawów choroby. Szczepienie może nie być wystarczające, aby zapobiec zakażeniu meningokokowemu. Należy rozważyć profilaktyczne zastosowanie leków przeciwbakteryjnych zgodnie z lokalnymi wytycznymi. Wszystkich pacjentów należy monitorować pod kątem wczesnych objawów zakażenia meningokokowego, natychmiast ocenić ich w przypadku podejrzenia zakażenia i w razie potrzeby wdrożyć leczenie odpowiednimi antybiotykami. Należy poinformować pacjentów o tych objawach i krokach, które powinni podjąć w celu niezwłocznego uzyskania pomocy medycznej. Lekarze muszą omówić z pacjentami korzyści i zagrożenia związane z leczeniem produktem leczniczym Piasky oraz przekazać im przewodnik dla pacjenta i jego opiekuna oraz kartę pacjenta. Ze względu na mechanizm działania, należy zachować ostrożność w przypadku podawania krowalimabu pacjentom z czynnymi zakażeniami ogólnoustrojowymi. Pacjenci mogą wykazywać zwiększoną podatność na zakażenia, zwłaszcza na zakażenia wywołane przez Neisseria spp. i inne bakterie otoczkowe. Szczepienia w celu zapobiegania zakażeniom wywoływanym przez Streptococcus pneumoniae i Haemophilus influenzae typu b (Hib) należy podawać zgodnie z lokalnymi wytycznymi. Jeśli lokalnie obowiązujące wytyczne zalecają szczepienia w celu zapobiegania zakażeniom wywołanym przez Streptococcus pneumoniae i Haemophilus influenzae typu b (Hib), należy je podać co najmniej 2 tyg. przed podaniem 1. dawki krowalimabu. Jeśli wskazane jest natychmiastowe leczenie krowalimabem u pacjenta, który nie został zaszczepiony, wymagana szczepionka powinna zostać podana tak szybko, jak to możliwe, a pacjenci powinni otrzymać antybiotyki profilaktyczne w okresie od momentu rozpoczęcia leczenia krowalimabem do 2 tyg. po szczepieniu lub zgodnie z lokalnie obowiązującym standardem opieki, w zależności od tego, który okres jest dłuższy. Jeśli produkt leczniczy Piasky jest stosowany u pacjentów z czynnym zakażeniem ogólnoustrojowym, należy ściśle monitorować pacjentów pod kątem przedmiotowych i podmiotowych objawów nasilenia zakażenia. Pacjenci byli wykluczeni z badań klinicznych krowalimabu, jeśli mieli jakiekolwiek ogólnoustrojowe zakażenie bakteryjne, wirusowe lub grzybicze w ciągu 14 dni przed rozpoczęciem leczenia. Pacjentom należy przekazać informacje zawarte w ulotce dla pacjenta, aby zwiększyć ich świadomość na temat przedmiotowych i podmiotowych objawów potencjalnych ciężkich zakażeń. U pacjentów, u których zmieniana jest metoda leczenia między inhibitorami układu dopełniacza, które wiążą się z różnymi epitopami, dochodzi do tworzenia kompleksów immunologicznych. U niektórych pacjentów tworzenie się tych kompleksów może prowadzić do reakcji wywołanych przez kompleksy immunologiczne, nazywanych również reakcjami z udziałem kompleksów immunologicznych (typu III). Pacjenci, którzy nigdy wcześniej nie byli leczeni inhibitorem C5 lub pacjenci, u których wcześniej stosowany inhibitor C5 uległ eliminacji z organizmu (tj. od podania ostatniej dawki minęło co najmniej 5,5 T0,5 poprzedniego leku) nie są narażeni na reakcje z udziałem kompleksów immunologicznych. W badaniach klinicznych dotyczących stosowania krowalimabu zgłaszano zdarzenia niepożądane związane z reakcjami z udziałem kompleksów immunologicznych. Objawami przedmiotowymi i podmiotowymi reakcji z udziałem kompleksów immunologicznych obserwowanymi w badaniach klinicznych były ból stawów i inne zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej, wysypka i inne zaburzenia skóry i tkanki podskórnej, gorączka, osłabienie lub zmęczenie, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, ból głowy i neuropatia aksonalna. Reakcje z udziałem kompleksów immunologicznych mogą również objawiać się jako zaburzenia czynności nerek, jednak nie zaobserwowano tego podczas badań klinicznych dotyczących stosowania krowalimabu. W oparciu o czas do wystąpienia reakcji z udziałem kompleksów immunologicznych obserwowany w badaniach klinicznych zaleca się monitorowanie pacjentów przez pierwsze 30 dni po zmianie metody leczenia z ekulizumabu lub rawulizumabu na leczenie krowalimabem (lub vice versa) w celu wykrycia objawów reakcji z udziałem kompleksów immunologicznych. W przypadku wystąpienia łagodnych lub umiarkowanych reakcji z udziałem kompleksów immunologicznych można rozważyć zastosowanie leczenia objawowego [np. miejscowe podanie kortykosteroidów, leków przeciwhistaminowych, przeciwgorączkowych i/lub leków przeciwbólowych]. W przypadku wystąpienia ciężkich reakcji można rozpocząć doustne lub pozajelitowe leczenie kortykosteroidami, a następnie stopniowo zmniejszać dawkę, zgodnie ze wskazaniami klinicznymi. Podawanie krowalimabu może powodować reakcje związane z wlewem lub ogólnoustrojowe reakcje związane ze wstrzyknięciem, w zależności od drogi podania. Reakcje te mogą obejmować reakcje alergiczne lub nadwrażliwości (w tym reakcje anafilaktyczne), ale także szereg innych objawów, takich jak ból głowy lub ból mięśni. W przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji związanej z wlewem po dożylnym podaniu produktu leczenie należy przerwać i wdrożyć odpowiednie postępowanie. W przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji związanej ze wstrzyknięciem po podaniu podskórnym lub jakiejkolwiek ciężkiej reakcji alergicznej po podaniu dożylnym lub podskórnym pacjenci lub opiekunowie powinni natychmiast zwrócić się o pomoc medyczną, a pacjenci powinni otrzymać odpowiednie leczenie. Pacjenci powinni ustalić z przedstawicielem fachowego personelu medycznego czy leczenie produktem może być kontynuowane. W przypadku przerwania leczenia produktem należy ściśle monitorować pacjentów, u których nie zmieniono metody leczenia na inną metodę leczenia PNH, pod kątem objawów ciężkiej hemolizy wewnątrznaczyniowej charakteryzującej się podwyższoną aktywnością dehydrogenazy mleczanowej (ang. LDH) i nagłym zmniejszeniem wielkości klonów PNH lub stężenia hemoglobiny, lub ponownym wystąpieniem objawów, takich jak zmęczenie, hemoglobinuria, ból brzucha, duszność, ciężkie niepożądane zdarzenia naczyniowe (w tym zakrzepica), dysfagia lub zaburzenia erekcji. W przypadku wystąpienia przedmiotowych i podmiotowych objawów hemolizy po przerwaniu leczenia, włącznie z podwyższoną aktywnością LDH, należy rozważyć wznowienie odpowiedniego leczenia. U pacjentów mogą wytworzyć się przeciwciała przeciwlekowe (ang. ADA), które mogą zaburzać ekspozycję na krowalimab. Wytworzenie przeciwciał ADA może prowadzić do utraty ekspozycji na krowalimab, co może następnie skutkować utratą skuteczności krowalimabu. U pacjentów leczonych krowalimabem w badaniach klinicznych obserwowano utratę skuteczności i utratę ekspozycji wynikającą z wytworzenia się ADA. Pacjenci powinni być rutynowo monitorowani w celu wykrycia klinicznych objawów utraty ekspozycji na produkt i skuteczności, w tym ciężkiej hemolizy wewnątrznaczyniowej. W przypadku uporczywej ciężkiej hemolizy wewnątrznaczyniowej pomimo prawidłowo stosowanego leczenia krowalimabem pacjenci powinni zostać niezwłocznie poddani badaniom w celu oceny etiologii i możliwości pojawienia ADA prowadzących do utraty ekspozycji i skuteczności leczenia. Należy dokonać oceny stosunku korzyści do zagrożeń związanych z kontynuacją leczenia krowalimabem i rozważyć zmianę na inną metodę leczenia. Pacjentom lub opiekunom należy zalecić, aby w przypadku wystąpienia u pacjenta objawów nasilenia PNH natychmiast zgłaszali się do lekarza. Produkt nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Krowalimab i inne inhibitory C5 wiążą się z różnymi epitopami na C5, w związku z czym kompleksy immunologiczne składające się z przeciwciał połączonych przez C5 mogą tworzyć się, gdy oba takie inhibitory są obecne w krążeniu. Te kompleksy immunologiczne, nazywane również kompleksami lek-cel-lek (ang. drug-target-drug complexes, DTDC), mogą składać się z jednej lub więcej jednostek C5 związanych zarówno z krowalimabem, jak i z innym inhibitorem C5 i oczekuje się, że ulegną one eliminacji w ciągu około 8 tygodni (w przypadku ekulizumabu). Kompleksy immunologiczne mogą ulegać eliminacji po dłuższym czasie w przypadku zmiany z metody leczenia inhibitorami C5 o wydłużonym okresie półtrwania, takimi jak rawulizumab. U niektórych pacjentów tworzenie tych kompleksów powoduje reakcje z udziałem kompleksów immunologicznych. U pacjentów stosujących wcześniej inny inhibitor C5 obserwuje się przejściowe zwiększenie klirensu w wyniku tworzenia się kompleksów immunologicznych, co prowadzi do szybszej eliminacji krowalimabu. Jednak to przejściowe zwiększenie klirensu nie ma znaczenia klinicznego i nie wymaga dostosowywania dawki u pacjentów, u których zmieniono metodę leczenia z innego inhibitora C5. Nie przeprowadzono swoistych badań dotyczących interakcji. Nie przewiduje się, aby stosowanie krowalimabu powodowało interakcje farmakokinetyczne z innymi produktami leczniczymi zakłócającymi działanie metabolizujących enzymów cytochromu P450 (CYP), ponieważ szlaki klirensu immunoglobulin G (IgG) różnią się od szlaków klirensu małych cząsteczek.

Nie ma danych dotyczących stosowania krowalimabu u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję. Wiadomo, że po I trymestrze ciąży ludzkie IgG przechodzą przez łożysko. Ze względu na mechanizm działania, krowalimab może potencjalnie powodować zahamowanie końcowej aktywacji dopełniacza w krążeniu płodu. W związku z tym można rozważyć zastosowanie produktu u kobiet w okresie ciąży, jeśli stan kliniczny danej kobiety wymaga leczenia krowalimabem. Nie wiadomo, czy krowalimab przenika do mleka ludzkiego. Wiadomo, że ludzka IgG1 przenika do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć zagrożenia dla dziecka karmionego piersią. Decyzja dotycząca zakończenia karmienia piersią lub zakończenia leczenia produktem powinna zostać z uwzględnieniem korzyści płynących z karmienia piersią dla niemowlęcia i korzyści z leczenia dla matki. Brak dostępnych danych klinicznych dotyczących wpływu krowalimabu na płodność u ludzi. Dane z badań toksyczności po podaniu wielokrotnym u zwierząt nie wykazały wpływu na narządy rozrodcze samców ani samic.

Najczęściej obserwowanymi działaniami niepożądanymi były: reakcje z udziałem kompleksów immunologicznych typu III (18,9% u pacjentów, u których zmieniono leczenie z innego inhibitora C5 na krowalimab), zakażenie górnych dróg oddechowych (18,6%), gorączka (13,5%), ból głowy (10,9%) i reakcje związane z wlewem (10,2%). Najczęściej obserwowanymi ciężkimi działaniami niepożądanymi były: reakcje z udziałem kompleksów immunologicznych (4,0% u pacjentów, u których zmieniono leczenie z innego inhibitora C5 na krowalimab) i zapalenie płuc (1,5%). Wyniki dotyczące oceny bezpieczeństwa stosowania zebrane od 44 pacjentów w badaniu COMPOSER, w którym mediana czasu leczenia wynosiła 4,69 roku (zakres: 0,4-6,3 lat), nie wykazały żadnych dodatkowych kwestii dotyczących bezpieczeństwa związanych z długotrwałym stosowaniem krowalimabu. Bezpieczeństwo stosowania krowalimabu u pacjentów z PNH oceniano w trzech badaniach klinicznych fazy III: COMMODORE 2 (BO42162), COMMODORE 3 (YO42311) i COMMODORE 1 (BO42161) oraz w jednym badaniu fazy I/II (COMPOSER, BP39144). Poniżej wymieniono działania niepożądane zgłoszone związku ze stosowaniem krowalimabu w zbiorczej analizie 393 pacjentów włączonych do badań III fazy, chyba że podano inaczej. Mediana czasu leczenia krowalimabem na podstawie zbiorczej analizy danych 393 pacjentów wyniosła 64 tyg. (zakres: 0,1-136,4 tyg.). Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo często) zakażenie górnych dróg oddechowych; (często) zapalenie płuc, zakażenie dróg oddechowych, zakażenie dróg moczowych, zapalenie nosogardła; (niezbyt często) posocznica, wstrząs septyczny, bakteriemia, odmiedniczkowe zapalenie nerek. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo często) reakcja przy udziale kompleksów immunologicznych typu III; (często) nadwrażliwość. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) ból w jamie brzusznej, biegunka. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) wysypka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) ból stawów. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) gorączka; (często) astenia, zmęczenie; (niezbyt często) reakcja w miejscu wstrzyknięcia. Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: (bardzo często) reakcja związana z wlewem; (często) reakcja związana ze wstrzyknięciem. W badaniach klinicznych III fazy u 19,4% (39 z 201) pacjentów, u których zmieniono metodę leczenia z ekulizumabu lub rawulizumabu na krowalimab, wystąpiła reakcja z udziałem kompleksów immunologicznych typu III (zgłaszana jako reakcja z udziałem kompleksów immunologicznych typu III). U 2 z tych 39 pacjentów wystąpiła druga reakcja z udziałem kompleksów immunologicznych po przerwaniu stosowania krowalimabu i zmianie metody leczenia na rawulizumab. Najczęstszymi zgłaszanymi objawami przedmiotowymi i podmiotowymi były ból stawów i wysypka, a inne zgłaszane objawy to: gorączka, ból głowy, ból mięśni, ból brzucha, osłabienie lub zmęczenie i neuropatia aksonalna. Mediana czasu do wystąpienia reakcji z udziałem kompleksów immunologicznych typu III u pacjentów, u których zmieniono metodę leczenia z ekulizumabu lub rawulizumabu na krowalimab, wynosiła 1,6 tyg. (zakres: 0,7-4,4 tyg.), przy czym u 5,1% (2 z 39) pacjentów wystąpiła reakcja z udziałem kompleksów immunologicznych typu III, a czas do jej wystąpienia przekroczył 4 tyg. Większość przypadków reakcji z udziałem kompleksów immunologicznych typu III miało charakter przemijający, a mediana czasu ich trwania wynosiła 1,7 tyg. (zakres 0,4-34,1 tyg.). U większości pacjentów wystąpiło zdarzenie stopnia 1. lub 2. (u 23 z 39 pacjentów), przy czym zdarzenia stopnia 3. wystąpiły u 8% (16 z 39) pacjentów leczonych krowalimabem, u których zmieniono metodę leczenia z ekulizumabu lub rawulizumabu. Większość zdarzeń ustąpiła bez wprowadzania zmian w schemacie leczenia krowalimabem w ramach badania. W badaniu COMPOSER wśród 26 pacjentów, u których zmieniono metodę leczenia z ekulizumabu na krowalimab, 2 pacjentów zgłosiło zdarzenie niepożądane w postaci reakcji z udziałem kompleksów immunologicznych typu III. Zdarzenia te miały charakter łagodny lub umiarkowany i nie były ciężkie. U jednego dodatkowego pacjenta wystąpiła łagodna reakcja z udziałem kompleksów immunologicznych typu III po przerwaniu stosowania krowalimabu i zmianie metody leczenia na inny inhibitor C5. W dwóch badaniach III fazy z randomizacją (COMMODORE 1 i COMMODORE 2) i jednym badaniu III fazy prowadzonym na jednej grupie pacjentów (COMMODORE 3) status ADA można było ocenić u 392 pacjentów. Spośród tych 392 pacjentów u 118 (30,1%) uzyskano pozytywny wynik testu na obecność ADA. Nie zaobserwowano różnic w częstości występowania działań niepożądanych o podłożu immunogennym (takich jak reakcje związane z wlewem, reakcje w miejscu wstrzyknięcia lub nadwrażliwość) między pacjentami z przeciwciałami ADA i bez przeciwciał ADA. U pacjentów mogą pojawić się przeciwciała ADA, które mogą zaburzać ekspozycję na krowalimab. Wśród 392 pacjentów ocenianych pod kątem obecności ADA, częściową lub całkowitą utratę ekspozycji związaną z wystąpieniem ADA obserwowano u 23 pacjentów (5,9%); wśród nich u 17 (4,3%) wystąpiła utrata aktywności farmakologicznej zbiegająca się z utratą ekspozycji i utratą skuteczności leczenia objawiającą się trwałą utratą kontroli hemolizy u 7 pacjentów (1,8%). W przypadku klinicznych objawów utraty skuteczności leczenia pacjent powinien niezwłocznie skonsultować się z fachowym personelem medycznym w celu przeprowadzenia dalszej oceny. W badaniach III fazy u 10,2% pacjentów leczonych krowalimabem wystąpiła reakcja związana z wlewem. Najczęściej zgłaszanymi objawami przedmiotowymi i podmiotowymi były: ból głowy (7,1%), wysypka (0,8%), zawroty głowy (0,8%), ból brzucha (0,5%), rumień (0,5%), nudności (0,5%), gorączka (0,5%) i parestezja (0,3%). Wszystkie zgłoszone zdarzenia miały nasilenie stopnia 1. lub 2. W badaniach III fazy u 8,4% pacjentów leczonych krowalimabem wystąpiły reakcje związane ze wstrzyknięciem. Najczęściej zgłaszanymi objawami były: ból głowy (2,5%), rumień w miejscu wstrzyknięcia (1,0%), ból w miejscu wstrzyknięcia (1,0%) i wysypka w miejscu wstrzyknięcia (1,0%). Większość zdarzeń miała nasilenie stopnia 1. lub 2. Ze względu na mechanizm działania stosowanie krowalimabu może potencjalnie zwiększać ryzyko zakażenia, w szczególności zakażenia wywołanego przez bakterie otoczkowe, w tym Streptococcus pneumoniae, Neisseria meningitidis typu A, C, W, Y, i B oraz Haemophilus influenzae. W badaniach III fazy zgłoszono przypadki zakażeń bakteriami otoczkowymi, takimi jak Klebsiella pneumoniae, Klebsiella (bliżej nieokreślona), Haemophilus influenzae i Neisseria subflava, przy czym ostatnie z tych zakażeń wywołało u pacjenta zdarzenie niepożądane w postaci bakteriemii. U 12 pacjentów pediatrycznych z PNH o mc. ł40kg (w wieku 13-17 lat) biorących udział w badaniach COMMODORE 1, COMMODORE 2 i COMMODORE 3 profil bezpieczeństwa wydawał się podobny do profilu obserwowanego u dorosłych pacjentów z PNH. Działania niepożądane związane ze stosowaniem krowalimabu zgłaszane u dzieci i młodzieży z PNH to: zakażenia górnych dróg oddechowych (16,7%), zakażenia dróg moczowych (16,7%), zmęczenie (16,7%), ból głowy (8,3%), reakcja związana z wlewem (8,3%) i reakcja związana ze wstrzyknięciem (8,3%).

W przypadku przedawkowania należy ściśle monitorować stan pacjentów pod kątem przedmiotowych i podmiotowych działań niepożądanych oraz wdrożyć odpowiednie leczenie objawowe.

Krowalimab jest rekombinowanym humanizowanym przeciwciałem monoklonalnym klasy immunoglobulin G1 (IgG1), które w sposób swoisty i z wysokim powinowactwem wiąże się ze składową 5 (C5) układu dopełniacza, hamując jej podział na C5a i C5b i zapobiegając w ten sposób tworzeniu kompleksu atakującego błonę (ang. MAC). Krowalimab powoduje zahamowanie końcowej aktywacji dopełniacza. U pacjentów z PNH krowalimab hamuje hemolizę wewnątrznaczyniową zależną od końcowej aktywacji dopełniacza.

1 fiol. o pojemności 2 ml zawiera 340 mg krowalimabu. 1 ml roztw. do wstrzyk./do inf. zawiera 170 mg krowalimabu. Krowalimab jest humanizowanym przeciwciałem monoklonalnym wytwarzanym z zastosowaniem technologii rekombinacji DNA w komórkach jajnika chomika chińskiego (ang. CHO).