Dawka i częstość podawania produktu leczniczego zależy od ciężkości i lokalizacji zakażenia oraz od przewidywanych patogenów. Dorośli pacjenci i młodzież. Zakażenia. Zwykle stosowana dawka to 4 g piperacyliny i 0,5 g tazobaktamu, podawane co 8 h. W leczeniu szpitalnego zapalenia płuc oraz zakażeń bakteryjnych u pacjentów z neutropenią zalecana dawka wynosi 4 g piperacyliny i 0,5 g tazobaktamu, podawane co 6 h. Ten sposób dawkowania można również zastosować u pacjentów z innymi szczególnie ciężkimi wskazanymi zakażeniami. Poniższa tabela przedstawia częstość podawania i dawki zalecane u dorosłych pacjentów i młodzieży, w zależności od wskazania lub stanu pacjenta. Poniżej częstość podawania i dawki zalecane u dorosłych pacjentów i młodzieży, w zależności od wskazania lub stanu pacjenta. Dawka 4 g + 0,5 g. Ciężkie zapalenie płuc, pacjenci z neutropenią, u których wystąpiła gorączka, prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym: co 6 h. Powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek), powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej, zakażenia skóry i tkanek miękkich (w tym zakażenia stopy cukrzycowej): co 8 h. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Dawkę dożylną należy dostosować do stopnia aktualnego zaburzenia czynności nerek (każdego pacjenta należy ściśle obserwować, czy nie występują objawy toksyczności substancji, należy odpowiednio dostosować dawkę produktu leczniczego i odstępy pomiędzy dawkami). ClCr >40 ml/min.: nie ma konieczności modyfikacji dawki; ClCr 20-40 ml/min.: maks. zalecana dawka: 4 g + 0,5 g co 8 h; ClCr <20 ml/min.: maks. zalecana dawka: 4 g + 0,5 g co 12 h. U pacjentów leczonych hemodializami należy podać jedną dodatkową dawkę piperacyliny z tazobaktamem 2 g + 0,25 g po każdej dializie, ponieważ w wyniku hemodializy 30-50% dawki piperacyliny zostaje usunięte z organizmu w ciągu 4 h. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. Nie ma konieczności modyfikacji dawki. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów w podeszłym wieku, u których czynność nerek jest prawidłowa lub ClCr wynosi ponad 40 ml/min. Dzieci (w wieku 2-12 lat). Zakażenia. Poniżej częstość podawania i dawki wg mc. u dzieci w wieku 2-12 lat, w zależności od wskazania lub stanu pacjenta. Dzieci z neutropenią, u których wystąpiła gorączka, prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym: 80 mg piperacyliny i 10 mg/kg mc. tazobaktamu na kg, co 6 h. Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej: 100 mg piperacyliny i 12,5 mg/kg mc. tazobaktamu, co 8 h. Zaburzenia czynności nerek. Dawkę dożylną należy dostosować do stopnia aktualnego zaburzenia czynności nerek (każdego pacjenta należy ściśle obserwować, czy nie występują objawy toksyczności substancji, należy odpowiednio dostosować dawkę produktu leczniczego i odstępy pomiędzy dawkami). ClCr >50 ml/min: nie ma konieczności modyfikacji dawki; ClCr Ł50 ml/min.: 70 mg piperacyliny i 8,75 mg/kg mc. tazobaktamu, co 8 h. Dzieciom leczonym hemodializami należy podawać jedną dodatkową dawkę 40 mg piperacyliny i 5 mg tazobaktamu/kg mc. po każdej dializie. Dzieci w wieku poniżej 2 lat. Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu leczniczego u dzieci w wieku 0-2 lat. Brak danych z kontrolowanych badań klinicznych. Długość leczenia. W większości wskazań długość leczenia wynosi zwykle 5-14 dni. Jednakże, długość leczenia należy określać w zależności od ciężkości zakażenia, patogenu (patogenów) oraz stanu klinicznego pacjenta i postępu bakteriologicznego choroby.

Nadwrażliwość na substancje czynne, inne penicyliny lub leki przeciwbakteryjne z grupy penicylin lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Dodatni wywiad w kierunku ostrej reakcji alergicznej o dużym nasileniu na jakikolwiek inny antybiotyk b-laktamowy (np. z grupy cefalosporyn, monobaktamów lub karbapenemów).

Wybierając połączenie piperacyliny z tazobaktamem do leczenia danego pacjenta, należy uwzględnić zasadność stosowania penicyliny półsyntetycznej o szerokim zakresie działania ze względu na takie czynniki, jak nasilenie zakażenia i rozpowszechnienie oporności na inne odpowiednie leki przeciwbakteryjne. Przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym należy zebrać staranny wywiad dotyczący występowania w przeszłości reakcji nadwrażliwości na penicyliny, inne antybiotyki b-laktamowe (np. z grupy cefalosporyn, monobaktamów lub karbapenemów) oraz inne alergeny. U pacjentów otrzymujących penicyliny, w tym połączenie piperacyliny z tazobaktamem, opisywano przypadki ciężkich i sporadycznie powodujących zgon reakcji nadwrażliwości [anafilaktycznych/anafilaktoidalnych (w tym wstrząs)]. Prawdopodobieństwo wystąpienia tego rodzaju reakcji jest większe u osób z dodatnim wywiadem w kierunku nadwrażliwości na wiele alergenów. Poważne reakcje nadwrażliwości wymagają odstawienia antybiotyku i mogą wymagać podania adrenaliny lub zastosowania innych interwencji ratunkowych. Preparat może spowodować poważne negatywne reakcje skórne, takie jak zespół Stevens-Johnsona, toksycznej martwicy naskórka, reakcji na lek z eozynofilią i objawami układowymi i ostrej uogólnionej exanthematous pustulosis. Jeśli pacjenci wysypka skórna powinny one być ściśle monitorowane i produkt leczniczy przerwać w przypadku zmiany postępu. Związane ze stosowaniem antybiotyków rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego może objawiać się ciężką uporczywą biegunką, która może zagrażać życiu. Objawy rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego mogą pojawiać się podczas antybiotykoterapii lub po jej zakończeniu. W tych przypadkach produkt leczniczy powinno się odstawić. Leczenie produktem leczniczym może prowadzić do pojawienia się szczepów opornych, które mogą wywoływać nadkażenia. U niektórych pacjentów otrzymujących antybiotyki b-laktamowe opisywano przypadki występowania objawów krwotocznych. Reakcje te czasami wiązały się z nieprawidłowymi wartościami parametrów układu krzepnięcia, np. czasu krzepnięcia, czasu agregacji płytek krwi i czasu protrombinowego, a prawdopodobieństwo ich wystąpienia jest większe u pacjentów z niewydolnością nerek. W przypadku wystąpienia objawów krwotocznych antybiotyk powinno się odstawić i wdrożyć odpowiednie leczenie. Podczas stosowania omawianego produktu leczniczego może dochodzić do rozwoju leukopenii i neutropenii, szczególnie przy długotrwałym stosowaniu omawianego produktu leczniczego, w związku z czym powinno się okresowo oznaczać parametry układu krwiotwórczego. Jak w przypadku innych penicylin, podczas stosowania wysokich dawek omawianego produktu leczniczego, szczególnie u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek, może dochodzić do powikłań neurologicznych w postaci drgawek. Produkt leczniczy 2 g + 0,25 g zawiera 108,1 mg sodu na dawkę, co odpowiada 5,52 % zalecanego przez WHO maks. dziennego spożycia sodu. Produkt leczniczy 4 g + 0,5 g zawiera 216,2 mg sodu na dawkę, co odpowiada 11,06 % zalecanego przez WHO maks. dziennego spożycia sodu. Maks. dzienna dawka tego produktu odpowiada 44,24% zalecanej przez WHO maks. dziennej dawki sodu. Produkt leczniczy, 2 g + 0,25 g oraz produkt leczniczy, 4 g + 0,5 g są zawierają dużo sodu. Należy to uwzględnić u osób stosujących dietę o niskiej zawartości soli. U pacjentów ze zmniejszoną rezerwą potasu w organizmie lub pacjentów otrzymujących jednocześnie produkty lecznicze mogące obniżać stężenie potasu we krwi może dochodzić do hipokaliemii, w związku z czym u tych chorych wskazane jest okresowe oznaczanie stężenia elektrolitów. Ze względu na potencjalną toksyczność dla nerek, piperacylinę z tazobaktamem należy stosować z ostrożnością, u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub u pacjentów leczonych hemodializami. Należy dostosować wielkości dawek podawanych dożylnie oraz przerwy pomiędzy kolejnymi dawkami do stopnia zaburzeń czynności nerek. W drugorzędowej analizie wykorzystującej dane z dużego, wieloośrodkowego, randomizowanego kontrolowanego badania, w której badano współczynnik przesączania kłębuszkowego (ang. GFR) u ciężko chorych pacjentów po podaniu najczęściej stosowanych antybiotyków, stwierdzono, że w porównaniu z innymi antybiotykami, stosowanie piperacyliny z tazobaktamem wiązało się ze zmniejszeniem szybkości odwracalnej poprawy dla GFR. Na podstawie tej analizy wyciągnięto wniosek, że piperacylina z tazobaktamem była przyczyną opóźnienia regeneracji nerek u tych pacjentów. Równoczesne podawanie piperacykliny i tazobaktamu razem z wankomycyną może wiązać się ze wzrostem częstości występowania ostrego uszkodzenia nerek. Nie przeprowadzono badań nad wpływem omawianego produktu leczniczego na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Niedepolaryzujące leki zwiotczające mięśnie szkieletowe: piperacylina stosowana łącznie z wekuronium przedłuża czas utrzymywania się blokady nerwowo-mięśniowej wywoływanej przez wekuronium. Ze względu na podobny mechanizm działania należy oczekiwać, że blokada nerwowo-mięśniowa wywoływana przez którykolwiek niedepolaryzujący lek zwiotczający mięśnie szkieletowe może być przedłużana wskutek obecności piperacyliny w organizmie. Doustne leki przeciwzakrzepowe: podczas jednoczesnego stosowania heparyny, doustnych leków przeciwzakrzepowych i innych substancji mogących wpływać na układ krzepnięcia, w tym na czynność płytek krwi, powinno się częściej oznaczać odpowiednie parametry układu krzepnięcia i regularnie je monitorować. Metotreksat: piperacylina może zmniejszać wydalanie metotreksatu, w związku z czym u pacjentów otrzymujących metotreksat powinno się monitorować jego stężenie w surowicy, aby uniknąć jego działań toksycznych. Probenecyd: jak w przypadku pozostałych penicylin, jednoczesne stosowanie probenecydu z połączeniem piperacyliny z tazobaktamem wydłuża okres półtrwania i obniża klirens nerkowy zarówno piperacyliny, jak i tazobaktamu, choć nie ma wpływu na wartości maks. stężenia tych substancji w osoczu. Antybiotyki aminoglikozydowe: piperacylina stosowana samodzielnie lub w skojarzeniu z tazobaktamem nie wpływa w sposób znamienny na farmakokinetykę tobramycyny u pacjentów z prawidłową czynnością nerek ani u pacjentów z lekkim lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek. Podawanie tobramycyny nie wpływa w sposób znamienny na farmakokinetykę piperacyliny, tazobaktamu ani metabolitu M1. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek wykazano unieczynnianie tobramycyny i gentamycyny przez piperacylinę. Informacje na temat stosowania połączenia piperacyliny z tazobaktamem jednocześnie z antybiotykami aminoglikozydowymi. Wankomycyna: badania wykazały zwiększoną częstość występowania ostrego uszkodzenia nerek u pacjentów, którym jednocześnie podawano piperacyklinę i tazobaktam razem z wankomycyną w porównaniu do pacjentów otrzymujących samą wankomycynę. W niektórych badaniach odnotowano, że interakcja ta była zależna od dawki wankomycyny. Nie stwierdzono interakcji farmakokinetycznych między piperacyliną z tazobaktamem a wankomycyną. Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych: jak w przypadku innych penicylin, stosowanie nieenzymatycznych metod oznaczania glukozy w moczu może prowadzić do uzyskiwania fałszywie dodatnich wyników. W przypadku stosowania produktu leczniczego konieczne jest zatem stosowanie metod enzymatycznych przy oznaczaniu glukozy w moczu. Stosowanie szeregu chemicznych metod oznaczania białka w moczu może prowadzić do uzyskiwania fałszywie dodatnich wyników. Stosowanie omawianego produktu leczniczego nie wpływa na wyniki oznaczania białka w moczu metodą paskową. Wyniki bezpośredniego testu Coombsa mogą być dodatnie. Stosowanie testów Platelia Aspergillus EIA firmy Bio-Rad Laboratories może prowadzić do uzyskiwania fałszywie dodatnich wyników u pacjentów otrzymujących. W przypadku stosowania testu Platelia Aspergillus EIA firmy Bio-Rad Laboratories opisywano przypadki reakcji krzyżowych z polisacharydami i polifuranozami niepochodzącymi od grzybów Aspergillus. W przypadku uzyskania dodatnich wyników przy zastosowaniu wymienionych wyżej testów u pacjentów otrzymujących produkt leczniczy wyniki powinno się potwierdzić innymi metodami diagnostycznymi.

Brak danych lub istnieją jedynie ograniczone dane na temat stosowania produktu leczniczego u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na rozwój, choć nie wykazały cech teratogenności, w przypadku stosowania dawek toksycznych dla samic. Piperacylina i tazobaktam przechodzą przez łożysko. Połączenie piperacyliny z tazobaktamem powinno być stosowane w ciąży tylko wówczas, gdy jest to w sposób wyraźny wskazane, tzn. wyłącznie, jeśli spodziewane korzyści przeważają nad możliwymi zagrożeniami dla ciężarnej kobiety i płodu. Piperacylina przechodzi do mleka kobiecego w niewielkich ilościach; nie badano stężeń tazobaktamu w mleku kobiecym. U kobiet karmiących piersią omawiany produkt leczniczy powinno się stosować tylko wówczas, gdy spodziewane korzyści przeważają nad możliwymi zagrożeniami dla kobiety i dziecka. Badanie płodności u szczurów nie wykazało wpływu na płodność i kojarzenie po dootrzewnowym podaniu tazobaktamu lub połączenia piperacyliny z tazobaktamem.

Najczęściej zgłaszane zgłaszanymi działaniami niepożądanymi zawarte biegunkę(występujące u 1 do 10 pacjentów na 100). Wśród najpoważniejszych działań niepożądanych rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego i toksyczna martwica naskórka występują u 1 do 10 pacjentów na 10000. Częstotliwości dla pancytopenia, wstrząs anafilaktyczny i zespół Stevens-Johnsona nie może być określona na podstawie dostępnych obecnie danych. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zakażenie drożdżakami z rodzaju Candida; (rzadko) rzekomobłoniaste zapalenie jelit. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (często) małopłytkowość, niedokrwistość; (niezbyt często) leukopenia; (rzadko) agranulocytoza; (nieznana) pancytopenia, neutropenia, niedokrwistość hemolityczna, trombocytoza, eozynofilia. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) reakcja anafilaktoidalna, reakcja anafilaktyczna, anafilaktoidalna wstrząs, anafilaktyczna wstrząs, nadwrażliwość. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (niezbyt często) hipokaliemia. Zaburzenia psychiczne: (często) bezsenność. Zaburzenia układu nerwowego: (często) ból głowy. Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często) niedociśnienie, zakrzepowe zapalenie żył, zapalenie żył, uderzenia gorąca. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (rzadko) krwawienie z nosa; (nieznana) eozynofilowe zapalenie płuc. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) biegunka; (często) ból brzucha, wymioty, nudności, zaparcia, niestrawność; (rzadko) zapalenie błony śluzowej jamy ustnej. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (nieznana) zapalenie wątroby, żółtaczka. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) wysypka, świąd; (niezbyt często) rumień wielopostaciowy, pokrzywka, wysypka plamisto-grudkowa; (rzadko) toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka; (nieznana) zespół Stevens-Johnsona*, złuszczające zapalenie skóry, reakcja na lek z eozynofilią i objawami układowymi (ang. DRESS) , ostra uogólniona osutka(ang. AGEP), pęcherzowe zapalenie skóry, plamica. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (niezbyt często) bóle stawowe, bóle mięśniowe. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (nieznana) niewydolność nerek, kanalikowo-śródmiąższowe zapalenie nerek. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) gorączka, reakcje w miejscu wstrzyknięcia; (niezbyt często) dreszcze. Badania diagnostyczne: (często) zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej, zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej, zmniejszenie stężenia białka całkowitego, zmniejszenie stężenia albumin we krwi, dodatni odczyn bezpośredni Coombsa, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, wydłużony czas częściowej tromboplastyny po aktywacji kreatyniny we krwi, mocznika we krwi. Stosowanie piperacyliny u chorych na mukowiscydozę wiązało się ze zwiększoną częstością występowania gorączki i wysypki.

Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu zgłaszano przypadki przedawkowania. W większości tych doniesień opisywano nudności, wymioty czy biegunkę, które występowały również w przypadku stosowania zalecanych dawek. W przypadku podania dożylnego dawek większych niż zalecane może wystąpić wzmożona pobudliwość nerwowo-mięśniowa lub drgawki (zwłaszcza u pacjentów z newydolnością nerek). W przypadku przedawkowania należy przerwać podawanie piperacyliny z tazobaktamem . Nie jest znana swoista odtrutka. W zależności od stanu klinicznego pacjenta należy zastosować leczenie podtrzymujące i objawowe. Nadmienie stężenia piperacyliny lub tazobaktamu można zmniejszyć za pomocą hemodializy.

Piperacylina, półsyntetyczna penicylina o szerokim spektrum działania, działa bakteriobójczo hamując syntezę przegrody poprzecznej i ściany komórkowej. Tazobaktam, b-laktam strukturalnie powiązany z penicylinami, to inhibitor wielu beta-laktamaz, które często powodują oporność na penicyliny i cefalosporyny, ale nie hamuje aktywności enzymów AmpC ani metalo-beta-laktamaz. Tazobaktam rozszerza spektrum działania piperacyliny na wiele bakterii wytwarzających beta-laktamazy, które nabyły oporność na samą piperacylinę.

1 fiol. o pojemności 30 ml zawiera 2,085 g soli sodowej piperacyliny, co odpowiada 2 g piperacyliny, oraz 0,268 g soli sodowej tazobaktamu, co odpowiada 0,25 g tazobaktamu.1 fiol. o pojemności 30 ml zawiera 4,17 g soli sodowej piperacyliny, co odpowiada 4 g piperacyliny, oraz 0,536 g soli sodowej tazobaktamu, co odpowiada 0,5 g tazobaktamu.