Dorośli (18-65 lat): zalecana dawka początkowa wynosi 40 mg. Jeśli migrenowy ból głowy powróci w ciągu 24 h: mimo początkowo skutecznego działania leku, wykazano, że dodatkowa dawka produktu (taka sama jak 1-sza) może być skuteczna w leczeniu tego nawrotu. Jeżeli wskazane jest przyjęcie drugiej dawki, to nie należy jej przyjmować przed upływem 2 h od przyjęcia 1-szej dawki. Jeżeli ból głowy nie ustępuje: Jeżeli pacjent nie odczuwa poprawy w ciągu 2 h po przyjęciu 1-szej dawki produktu, to nie powinien przyjmować drugiej dawki do leczenia tego samego napadu, gdyż w badaniach klinicznych nie potwierdzono skutecznego działania drugiej dawki. Badania kliniczne wykazały, że u pacjentów, u których leczenie jednego napadu migreny było nieskuteczne, może okazać się skuteczne w następnym napadzie migreny. U pacjentów, u których nie uzyskano zadowalającej skuteczności po podaniu leku w dawce wynoszącej 40 mg (w przypadku dobrej tolerancji i braku odpowiedzi na leczenie w 2 z 3 napadów), dawka 80 mg (2x40 mg) może być skuteczna podczas kolejnych napadów migreny. Kolejnej dawki 80 mg nie należy przyjmować w ciągu 24 h od momentu przyjęcia 1-szej dawki. Maks. dawka dobowa nie powinna być większa niż 80 mg. Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat). Nie oceniono dokładnie bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu u pacjentów powyżej 65 lat, ze względu na niewielką liczbę pacjentów z tej grupy wiekowej w badaniach klinicznych. Z tego względu produkt nie jest zalecany do leczenia osób w podeszłym wieku. W tej grupie pacjentów można zaobserwować wyraźniejszy wpływ na ciśnienie tętnicze niż w grupie młodszych dorosłych. Młodzież (12-17 lat): w badaniu klinicznym z udziałem młodzieży stwierdzono duży odsetek odpowiedzi w grupie kontrolnej otrzymującej placebo. Nie ustalono skuteczności produktu w tej grupie pacjentów i dlatego produkt ten nie jest zalecany do stosowania u młodzieży. Dzieci (6-11 lat): nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu u dzieci. Dlatego nie zaleca się podawania produktu w tej grupie wiekowej. Zaburzenia czynności wątroby. W przypadkach łagodnej lub umiarkowanej niewydolności wątroby nie jest konieczna modyfikacja dawki. Nie oceniano działania produktu u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, dlatego też produkt jest przeciwwskazany w tej grupie pacjentów. Zaburzenia czynności nerek. Działanie produktu, polegające na zwiększeniu ciśnienia tętniczego, nasila się w przypadku niewydolności nerek, dlatego też w przypadku łagodnej i umiarkowanej niewydolności nerek zaleca się stosowanie początkowej dawki 20 mg. Maks. dawka dobowa nie powinna przekraczać 40 mg. Produkt jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek.

Tabl. należy przyjąć jak najszybciej po wystąpieniu napadu migreny, choć skutecznie działają także po przyjęciu później. Produkt,przyjęty w czasie aury migrenowej nie zapobiega wystąpieniu migrenowego bólu głowy, dlatego produkt należy przyjmować tylko podczas migrenowego bólu głowy. Produktu nie należy przyjmować zapobiegawczo. Tabl. należy połykać w całości, popijając wodą.

Nadwrażliwość na bromowodorek eletryptanu lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka niewydolność wątroby lub nerek. Tak, jak w przypadku innych agonistów receptora 5-HT1, następujące przeciwwskazania zostały oparte na właściwościach farmakodynamicznych eletryptanu: umiarkowanie ciężkie lub ciężkie nadciśnienie tętnicze lub niekontrolowane łagodne nadciśnienie tętnicze; rozpoznana choroba wieńcowa, w tym choroba niedokrwienna serca (dławica piersiowa, przebyty zawał mięśnia sercowego czy potwierdzone bezobjawowe niedokrwienie); skurcz naczyń tętnicy wieńcowej, obiektywne lub subiektywne objawy choroby niedokrwiennej serca lub dławica Prinzmetala; istotne klinicznie zaburzenia rytmu serca oraz niewydolność serca; choroba naczyń obwodowych; przebyty udar mózgu lub przemijające niedokrwienie mózgu w wywiadzie; przyjmowanie ergotaminy, pochodnych ergotaminy (łącznie z metyzergidem) na 24 h przed lub 24 h po przyjęciu eletryptanu; jednoczesne przyjmowanie innych agonistów receptora 5-HT1 z eletryptanem.

Produkt zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni stosować tego produktu. Produktu nie należy przyjmować razem z lekami silnie hamującymi CYP3A4, np. ketokonazolem, itrakonazolem, erytromycyną, klarytromycyną, jozamycyną i inhibitorami proteazy (rytonawir, indynawir, nelfinawir). Tak, jak w przypadku innych agonistów receptora 5-HT1 produkt należy przyjmować tylko w niebudzącym wątpliwości rozpoznaniu migreny. Lek nie jest wskazany w leczeniu migreny z porażeniem połowiczym, migreny okoporaźnej i migreny podstawnej. Tak jak w przypadku innych agonistów receptora 5-HT1 nie należy leczyć „atypowych” bólów głowy produktem, ponieważ mogą to być bóle głowy spowodowane poważnymi chorobami (udar, pęknięcie tętniaka), w których skurcz naczyń mózgowych może być szkodliwy. Eletryptan może być przyczyną przemijających objawów obejmujących ucisk i ból w klatce piersiowej, niekiedy silny i promieniujący do gardła. Ze względu na występowanie podobnych objawów w chorobie niedokrwiennej serca, w takim przypadku nie należy podawać eletryptanu aż do wyjaśnienia przyczyny tych bólów. U pacjentów z prawdopodobną, nierozpoznaną chorobą serca nie należy stosować produktu bez wcześniejszego badania diagnostycznego. Wykonanie tego badania przed rozpoczęciem leczenia eletryptanem zaleca się także pacjentom z prawdopodobną chorobą sercowo-naczyniową lub pacjentom z grupy ryzyka. Produktu nie należy również stosować u pacjentów z czynnikami ryzyka choroby wieńcowej takimi jak: nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, palenie papierosów lub nikotynowa terapia zastępcza, płeć męska, wiek powyżej 40 lat, u kobiet w wieku pomenopauzalnym oraz pacjentów z rodzinnym występowaniem choroby niedokrwiennej serca. Diagnostyka serca nie zawsze umożliwia rozpoznanie choroby serca u wszystkich pacjentów. Opisano bardzo rzadkie przypadki ostrego niedokrwienia serca po podaniu agonistów 5-HT1 u osób, u których nie stwierdzono choroby układu sercowo-naczyniowego. Nie należy podawać produktu pacjentom z rozpoznaną chorobą wieńcową. Eletryptan nie był regularnie oceniany pod względem stosowania u pacjentów z niewydolnością serca. Tak, jak w przypadku innych agonistów receptora 5-HT1, stosowanie w tej grupie nie jest zalecane. Po zastosowaniu agonistów receptora 5-HT1 występował skurcz naczyń wieńcowych. W rzadkich przypadkach po przyjęciu agonistów receptora 5-HT1 opisywano niedokrwienie lub zawał mięśnia sercowego. Działania niepożądane mogą występować częściej podczas jednoczesnego przyjmowania tryptanów i produktów ziołowych zawierających ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum). Po zastosowaniu dawek terapeutycznych eletryptanu (60 mg lub powyżej) obserwowano przemijający niewielki wzrost ciśnienia tętniczego. Działanie to było bardziej widoczne u pacjentów z niewydolnością nerek oraz u pacjentów w podeszłym wieku. W badaniu w zakresie farmakologii klinicznej pojedynczą doustną dawkę wynoszącą 80 mg podawano zdrowym uczestnikom (n=6) oraz uczestnikom z niewydolnością nerek o stopniu ciężkim (n=5), umiarkowanym (n=5) oraz łagodnym (n=6). U uczestników z niewydolnością nerek maks. zwiększenie skurczowego ciśnienia tętniczego w stosunku do wartości początkowej zawierało się w zakresie 14-17 mm Hg, natomiast rozkurczowego ciśnienia tętniczego - w zakresie 14-21 mm Hg i było wyższe niż zaobserwowane u zdrowych uczestników (odpowiednio 3 mm Hg dla ciśnienia skurczowego i 4 mmHg dla ciśnienia rozkurczowego). U pacjentów w podeszłym wieku ciśnienie skurczowe zwiększało się średnio o 23 mm Hg w porównaniu do 13 mm Hg u młodych dorosłych (placebo 8 mm Hg). W danych porejestracyjnych donoszono o wzroście ciśnienia tętniczego u pacjentów przyjmujących eletryptan w dawkach 20 mg i 40 mg, a także u pacjentów bez zaburzeń czynności nerek i pacjentów niebędących w podeszłym wieku. Nadużywanie jakichkolwiek leków przeciwmigrenowych może prowadzić do występowania przewlekłych codziennych bólów głowy wymagających czasowego przerwania terapii. Pacjenci z długotrwałymi, codziennymi bólami głowy stanowili główną grupę, w której zgłaszano nadużywanie przyjmowania tryptanów. Długotrwałe stosowanie jakichkolwiek leków przeciwbólowych może spowodować nasilenie bólu głowy. U pacjentów, u których występują częste lub codzienne bóle głowy pomimo regularnego stosowania leków przeciw tym bólom, należy rozważyć rozpoznanie bólu głowy zależnego od ciągłego stosowania leków przeciwbólowych. Jeśli u pacjenta występuje lub jest podejrzewana taka przyczyna bólu głowy, należy odstawić lek. Stosowanie agonistów receptora 5-HT1, w tym eletryptanu równocześnie z lekami o działaniu serotoninergicznym, takich jak np. selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) oraz selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny (SNRI), może zwiększyć ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego (w tym zmianę stanu psychicznego, labilność układu autonomicznego oraz zaburzenia nerwowo-mięśniowe). Tego typu reakcje mogą mieć ciężką postać. Jeżeli stosowanie eletryptanu jednocześnie z SSRI lub SNRI jest uzasadnione ze względów klinicznych, zaleca się odpowiednią obserwację stanu pacjenta, zwłaszcza w momencie rozpoczynania leczenia, zwiększania dawki lub dodania innego leku serotoninergicznego. Migrena lub stosowanie niektórych agonistów receptora 5-HT1, mogą powodować u niektórych pacjentów senność lub zawroty głowy. Pacjenci powinni zachować ostrożność i indywidualnie ocenić zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn w trakcie migreny oraz w czasie stosowania produktu.

W znaczących badaniach klinicznych nie wykazano interakcji eletryptanu z b-adrenolitykami, trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, selektywnymi inhibitorami wychwytu serotoniny czy flunaryzyną, jednakże nie ma danych z badań nad bezpośrednimi oddziaływaniami z tymi lekami (z wyjątkiem propranololu. Analiza farmakokinetyki w populacji prowadzona podczas badań klinicznych, wykazała małe prawdopodobieństwo wpływu leków b-adrenolitycznych, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, selektywnych inhibitorów wychwytu serotoniny, estrogenowej hormonalnej terapii zastępczej, doustnych środków antykoncepcyjnych zawierających estrogeny oraz leków blokujących kanał wapniowy na właściwości farmakokinetyczne eletryptanu. Eletryptan nie jest substratem dla oksydazy monoaminowej (MAO), dlatego nie należy się spodziewać interakcji pomiędzy eletryptanem a inhibitorami MAO. Z tego względu nie badano interakcji tych leków. W badaniach klinicznych, w czasie których stosowano propranolol (160 mg), werapamil (480 mg) i flukonazol (100 mg) stężenie maks. we krwi (Cmax) eletryptanu uległo zwiększeniu odpowiednio: 1,1; 2,2 i 1,4 razy. Pole pod krzywą (AUC) dla eletryptanu zwiększyło się odpowiednio 1,3; 2,7 i 2,0 razy. Działanie to nie było istotne klinicznie i nie zwiększało ciśnienia tętniczego lub częstości występowania działań niepożądanych w porównaniu z monoterapią eletryptanem. W badaniach klinicznych z erytromycyną (1000 mg) i ketokonazolem (400 mg), które są swoistymi, silnymi inhibitorami CYP3A4, obserwowano znaczące zwiększenie Cmax (odpowiednio 2,0 i 2,7 razy) oraz AUC (odpowiednio 3,6 i 5,9 razy). Wiązało się również z wydłużeniem T0,5 eletryptanu: z 4,6 do 7,1 h po zastosowaniu erytromycyny i 4,8 do 8,3 h po zastosowaniu ketokonazolu. Dlatego też nie należy podawać produktu z inhibitorami CYP3A4, np. ketokonazolem, itrakonazolem, erytromycyną, klarytromycyną, jozamycyną i inhibitorami proteazy (rytonawirem, indynawirem, nelfinawirem). W badaniach klinicznych z kofeiną i ergotaminą, podawanymi doustnie 1 i 2 h po eletryptanie, obserwowano niewielkie, addytywne zwiększenie ciśnienia tętniczego, co można było przewidzieć na podstawie farmakologii obu leków. Dlatego nie zaleca się podawania leków zawierających ergotaminę lub jej pochodne (np. dihydroergotaminę) w ciągu 24 h od przyjęcia eletryptanu. Podobnie należy zachować odstęp przynajmniej 24 h pomiędzy ostatnią dawką wyżej wymienionych leków i dawką eletryptanu. W badaniach in vitro oraz in vivo, nie wykazano, aby eletryptan w dawkach leczniczych indukował lub hamował aktywność cytochromu P450, włączając izoenzym CYP3A4, który odpowiedzialny jest za metabolizm wielu leków. Dlatego też mało prawdopodobne jest, aby eletryptan mógł powodować istotne klinicznie interakcje farmakologiczne z lekami metabolizowanymi przez te enzymy. Odnotowano przypadki występowania objawów zespołu serotoninowego (zmiana stanu psychicznego, labilność układu autonomicznego oraz zaburzenia nerwowo-mięśniowe) po podaniu selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRIs) lub inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRIs) oraz tryptanów. Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania tryptanów i leków serotoninergicznych.

Nie ma dostępnych klinicznych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania produktu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wskazują na bezpośredni lub pośredni szkodliwy wpływ eletryptanu na rozwój embrionalny i płodowy, przebieg ciąży i jej rozwiązanie oraz dalszy rozwój noworodków. Produkt może być stosowany przez kobiety w ciąży jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności (gdy oczekiwana korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu). Eletryptan przenika do mleka matki. W jednym badaniu po podaniu pojedynczej dawki 80 mg eletryptanu 8 kobietom, maks. ilość eletryptanu w mleku matki po 24 h wynosiła mniej niż 0,02% przyjętej dawki. Pomimo to, produkt należy stosować ostrożnie u kobiet karmiących piersią. Wpływ leku na niemowlę można ograniczyć poprzez przerwanie karmienia piersią przez 24 h po przyjęciu leku.

Produkt stosowano w trakcie badań klinicznych u ponad 5000 pacjentów, przyjmujących 1-2 dawki po 20 mg, 40 mg lub 80 mg. Najczęstsze działania niepożądane to astenia, senność, nudności i zawroty głowy. W badaniach randomizowanych z użyciem dawek 20 mg, 40 mg i 80 mg wykazano, że nasilenie objawów niepożądanych było przeważnie zależne od dawki. U pacjentów otrzymujących w badaniach klinicznych dawki lecznicze stwierdzano następujące działania niepożądane (działania niepożądane występujące ł1% częściej niż w grupie placebo). Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zapalenie gardła i nieżyt nosa; (rzadko) zakażenie dróg oddechowych. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (rzadko) powiększenie węzłów chłonnych. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (niezbyt często) jadłowstręt. Zaburzenia psychiczne:(niezbyt często) zaburzenia myślenia, pobudzenie, splątanie, depersonalizacja, euforia, depresja i bezsenność; (rzadko) labilność emocjonalna. Zaburzenia układu nerwowego: (często) senność, ból głowy, zawroty głowy, mrowienie lub zaburzenia czucia, wzmożone napięcie mięśniowe, niedoczulica, nużliwość mięśni; (niezbyt często) drżenie, przeczulica, ataksja, hipokinezy, zaburzenia mowy, stupor, zaburzenia smaku. Zaburzenia oka:: (niezbyt często) zaburzenia widzenia, ból w gałce ocznej, światłowstręt, zaburzenia wydzielania łez; (rzadko) zapalenie spojówek. Zaburzenia ucha i błędnika: (często) zawroty głowy pochodzenia błędnikowego; (niezbyt często) ból ucha, szum uszny. Zaburzenia serca: (często) kołatanie serca, częstoskurcz; (rzadko) rzadkoskurcz. Zaburzenia naczyniowe: (często) nagłe zaczerwienienie twarzy: (niezbyt często) choroba naczyń obwodowych; (rzadko) wstrząs. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) zapalenie gardła, ucisk w gardle; (niezbyt często) duszność, zaburzenia oddychania, ziewanie; (rzadko) astma, zmiany brzmienia głosu. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) ból brzucha, nudności, suchość w jamie ustnej, niestrawność; (niezbyt często) biegunka, zapalenie języka; (rzadko) zaparcia, zapalenie przełyku, obrzęk języka i odbijanie ze zwracaniem treści pokarmowej. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) hiperbilirubinemia, zwiększona aktywność AspAT. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) nadmierne pocenie się; (niezbyt często) wysypka, świąd; (rzadko) choroba skóry, pokrzywka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) ból pleców, bóle mięśni; (niezbyt często) bóle stawów, zmiany zwyrodnieniowe stawów i bóle kostne; (rzadko) zapalenie stawów, miopatia i fascykulacje. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) częstomocz, zaburzenia dróg moczowych i wielomocz. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (rzadko) bolesność piersi, obfite miesiączkowanie. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) uczucie ciepła, osłabienie, objawy ze strony klatki piersiowej (ból, uczucie ściskania, uczucie ucisku), dreszcze oraz ból; (niezbyt często) złe samopoczucie, obrzęk twarzy, wzmożone pragnienie, obrzęk i obrzęki obwodowe. Częste działania niepożądane obserwowane w przypadku stosowania eletryptanu są typowe dla wszystkich leków należących do grupy agonistów receptora 5-HT1. Działania niepożądane o nieznanej częstości występowania (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) zgłaszane w okresie po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) reakcje alergiczne, niektóre z nich mogą być ciężkie, w tym obrzęk naczynioruchowy. Zaburzenia układu nerwowego: (nieznana) zespół serotoninowy, rzadkie przypadki omdlenia, udar naczyniowy mózgu. Zaburzenia naczyniowe: (nieznana) nadciśnienie tętnicze. Zaburzenia serca: (nieznana) niedokrwienie lub zawał mięśnia sercowego, skurcz tętnicy wieńcowej. Zaburzenia żołądka i jelit: (nieznana) podobne do zaburzeń wywoływanych przez niektórych innych agonistów receptora 5-HT1B/1D - rzadkie doniesienia o niedokrwiennym zapaleniu okrężnicy, wymioty. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) świąd, wysypka, pokrzywka.

U pacjentów stosowano pojedyncze dawki 120 mg i nie zaobserwowano istotnych działań niepożądanych. Jednakże, podobnie jak w czasie stosowania innych produktów z tej grupy, w czasie przedawkowania mogą wystąpić: nadciśnienie tętnicze oraz ciężkie zaburzenia ze strony układu sercowo-naczyniowego. W przypadku przedawkowania, należy zastosować leczenie objawowe. T0,5 eletryptanu wynosi około 4 h i dlatego obserwację pacjentów i leczenie podtrzymujące po przedawkowaniu eletryptanu należy kontynuować, przez co najmniej 20 h lub do ustąpienia objawów. Wpływ hemodializy i dializy otrzewnowej na stężenie eletryptanu w surowicy krwi nie jest znany.

Eletryptan jest selektywnym agonistą naczyniowego receptora 5-HT1B i neuronalnego receptora 5-HT1D. Wykazuje także duże powinowactwo do receptora 5-HT1F, co może mieć istotne znaczenie dla mechanizmu działania leku - zmniejszania nasilenia bólu migrenowego. Eletryptan wykazuje umiarkowane powinowactwo do ludzkich rekombinowanych receptorów: 5-HT1A, 5-HT2B, 5-HT1E oraz 5-HT7. W badaniach na zwierzętach wykazano większą selektywność eletryptanu wobec łożyska naczyniowego tętnic szyjnych niż naczyń wieńcowych czy udowych w porównaniu z sumatryptanem. Ponadto wykazano, że eletryptan hamuje zapalenie neurogenne opony twardej u zwierząt. Zarówno działanie eletryptanu polegające na obkurczaniu wewnątrzczaszkowych naczyń krwionośnych, jak i na hamowaniu neurogennego stanu zapalnego mogą przyczyniać się do skuteczności przeciwmigrenowej tego leku u człowieka.

1 tabl. powl. zawiera 40 mg eletryptanu, w postaci bromowodorku eletryptanu.