Chlorowodorek ksylometazoliny. Obraz kliniczny zatrucia pochodnymi imidazolu może być zróżnicowany, a fazy pobudzenia mogą przeplatać się z okresami hamowania ośrodkowego układu nerwowego i układu krążenia. Szczególnie u dzieci, przedawkowanie wynika głównie z działania na OUN: drgawki, śpiączka, bradykardia, bezdech, nadciśnienie tętnicze oraz niedociśnienie tętnicze. Objawy pobudzenia OUN to niepokój, pobudzenie, halucynacje i drgawki. Objawy zahamowanie czynności OUN to obniżenie temperatury ciała, zmęczenie, senność i śpiączka. Ponadto może wystąpić: zwężenie źrenic, rozszerzenie źrenic, obfite pocenie się, gorączka, bladość, sinica, nudności, tachykardia, bradykardia, zaburzenia rytmu serca, zatrzymanie akcji serca, nadciśnienie, nagłe obniżenie ciśnienia krwi podobne do wstrząsu, obrzęk płuc, zaburzenia oddychania i bezdech. W przypadku ciężkiego przedawkowania wskazane jest intensywne leczenie szpitalne. W zawiązku z szybkim wchłanianiem ksylometazoliny należy natychmiast zastosować węgiel (absorbent), siarczanu sodu (środek przeczyszczający) lub płukanie żołądka (w przypadku dużych ilości). W celu obniżenia ciśnienia krwi możliwe jest zastosowanie leków blokujących nieselektywne receptory a-adrenergiczne. Środki wazopresyjne są przeciwwskazane. Jeśli to konieczne, należy podać następujące środki: obniżające temperaturę ciała, leki przeciwdrgawkowe oraz podać tlen. Deksopantenol. Kwas pantotenowy i jego pochodne, włącznie z deksopantenolem, wykazują bardzo małą toksyczność. W razie przedawkowania nie jest konieczne specjalne postępowanie.
Komentarze [0]