Decyzję o przepisaniu produktu powinien podjąć psychiatra. Produkt leczniczy jest przeznaczony do samodzielnego podawania przez pacjenta pod bezpośrednim nadzorem pracownika ochrony zdrowia. Sesja leczenia obejmuje podanie donosowe produktu i okres obserwacji po podaniu produktu. Zarówno podanie jak i obserwację po podaniu produktu leczniczego, należy przeprowadzić w odpowiednich warunkach klinicznych. Duże zaburzenie depresyjne, oporne na leczenie. Zalecane dawkowanie produktu u dorosłych <65 lat z dużym zaburzeniem depresyjnym opornym na leczenie. Faza indukcji. Tygodnie 1-4.: dawka rozpoczynająca w dniu 1.: 56 mg; kolejne dawki: 56 mg lub 84 mg 2x/tydz. Pod koniec fazy indukcji należy ocenić dowody korzyści terapeutycznej, aby określić potrzebę kontynuacji leczenia. Faza podtrzymująca. Tygodnie 5-8.: 56 mg lub 84 mg raz/tydz.; od tyg. 9.: 56 mg lub 84 mg co 2 tyg. lub raz/tydz. Konieczność dalszego leczenia należy okresowo oceniać. Zalecane dawkowanie produktu u dorosłych ł65 lat z dużym zaburzeniem depresyjnym opornym na leczenie. Faza indukcji. Tygodnie 1-4.: dawka rozpoczynająca w dniu 1.: 28 mg; kolejne dawki: 28 mg, 56 mg lub 84 mg 2x/tydz., wszystkie zmiany dawki powinny przyrastać stopniowo o 28 mg. Pod koniec fazy indukcji należy ocenić dowody korzyści terapeutycznej, aby określić potrzebę kontynuacji leczenia. Faza podtrzymująca. Tygodnie 5-8.: 28 mg, 56 mg lub 84 mg raz/tydz., wszystkie zmiany dawki powinny przyrastać stopniowo o 28 mg; od tyg. 9.: 28 mg, 56 mg lub 84 mg co 2 tyg. lub raz/tydz., wszystkie zmiany dawki powinny przyrastać stopniowo o 28 mg. Konieczność dalszego leczenia należy okresowo oceniać. W fazie podtrzymującej zaleca się utrzymanie dawki, którą pacjent otrzymuje na końcu fazy indukcji. Należy dostosować dawkę w oparciu o skuteczność i tolerancję poprzedniej dawki. Podczas fazy podtrzymującej, w celu utrzymania remisji/odpowiedzi należy indywidualnie dostosować dawkowanie produktu do najniższej częstości podawania. Po zmniejszeniu nasilenia objawów depresyjnych zaleca się leczenie przez co najmniej 6 m-cy. Intensywne krótkotrwałe leczenie nagłych przypadków psychiatrycznych dużego zaburzenia depresyjnego. Zalecana dawka produktu dla dorosłych pacjentów (<65 lat) wynosi 84 mg 2x/tydz., przez 4 tyg. Należy zmniejszyć dawkę do 56 mg na podstawie tolerancji. Po 4 tyg. leczenia produktem należy kontynuować doustną terapię przeciwdepresyjną (AD), zgodnie z oceną kliniczną. U tych pacjentów leczenie produktem Spravato powinno być częścią kompleksowego postępowania klinicznego. Zalecenia dotyczące przyjmowania pokarmów i płynów przed podaniem. Ponieważ u niektórych pacjentów mogą wystąpić nudności i wymioty po podaniu produktu, należy pouczyć pacjentów, aby nie spożywali pokarmów przez co najmniej 2 h przed podaniem i nie pili płynów co najmniej 30 minut przed podaniem. Donosowy kortykosteroid lub lek zmniejszający przekrwienie błony śluzowej nosa. Pacjentom, którzy w dniu użycia produktu wymagają podania donosowego kortykosteroidu lub leku zmniejszającego przekrwienie błony śluzowej nosa, należy zalecić, aby nie stosowali tych leków na 1 h przed podaniem produktu leczniczego. Pominięte sesje leczenia. Pacjenci, którzy pominęli sesję(e) leczenia w ciągu 1-szych 4 tyg. leczenia, powinni kontynuować aktualny schemat dawkowania. U pacjentów z opornym na leczenie dużym zaburzeniem depresyjnym, którzy pominęli sesję(e) leczenia w fazie podtrzymującej i wykazują, zgodnie z oceną kliniczną, pogorszenie objawów depresji, należy rozważyć powrót do poprzedniego schematu dawkowania. Osoby w podeszłym wieku (65 lat i więcej). U pacjentów w podeszłym wieku początkowa dawka produktu leczniczego w dużym zaburzeniu depresyjnym opornym na leczenie wynosi 28 mg. Kolejne dawki należy zwiększać stopniowo o 28 mg do 56 mg lub 84 mg, w oparciu o skuteczność i tolerancję. Nie badano stosowania produktu u pacjentów w podeszłym wieku w intensywnej krótkotrwałej terapii nagłych przypadków psychiatrycznych dużego zaburzenia depresyjnego. Zaburzenia czynności wątroby. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z łagodnymi (klasa A wg Child-Pugh) lub umiarkowanymi (klasa B wg Child-Pugh) zaburzeniami czynności wątroby. Jednak u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby maks. dawkę 84 mg należy stosować ostrożnie. Produkt leczniczy nie był badany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C wg Child-Pugh). Stosowanie w tej populacji nie jest zalecane. Zaburzenia czynności nerek. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek o nasileniu łagodnym do ciężkiego. Nie badano pacjentów dializowanych. Pacjenci pochodzenia japońskiego. Skuteczność produktu u pacjentów pochodzenia japońskiego była badana, lecz nie została ustalona. Dzieci i młodzież. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu u dzieci w wieku 17 lat i młodszych. Brak dostępnych danych. Produkt leczniczy nie ma zastosowania u dzieci poniżej 7 lat. Zakończenie stosowania produktu leczniczego nie wymaga stopniowego zmniejszania dawki; zgodnie z danymi z badań klinicznych ryzyko wystąpienia objawów odstawienia jest małe.

Produkt leczniczy przeznaczony jest wyłącznie do stosowania donosowego. Dozownik z aerozolem do nosa jest jednorazowego użytku i dostarcza łącznie 28 mg esketaminy w 2 rozpyleniach (po 1 do każdego nozdrza (otworu nosowego)). Aby zapobiec utracie produktu leczniczego, dozownik nie powinien być testowany przed użyciem. Produkt leczniczy jest przeznaczony do podawania przez pacjenta pod nadzorem pracownika ochrony zdrowia, przy użyciu 1 dozownika (dla dawki 28 mg), 2 dozowników (dla dawki 56 mg) lub 3 dozowników (dla dawki 84 mg), z 5 minutową przerwą pomiędzy użyciem każdego dozownika. Jeśli natychmiast po podaniu nastąpi kichanie, nie trzeba stosować dodatkowego dozownika. W przypadku podania obu rozpyleń do tego samego otworu nosowego, nie należy stosować dodatkowego dozownika.

Nadwrażliwość na substancję czynną, ketaminę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci, u których zwiększenie ciśnienia krwi lub ciśnienia śródczaszkowego stanowi poważne ryzyko dla zdrowia: pacjenci z tętniakiem (w tym śródczaszkowym, aorty piersiowej lub brzusznej, lub tętnic obwodowych); pacjenci z krwotokiem śródmózgowym w wywiadzie; niedawne (w ciągu 6 tyg.) zdarzenie sercowo-naczyniowe, w tym zawał mięśnia sercowego.

Nie wykazano skuteczności produktu w zapobieganiu samobójstwom, zmniejszaniu nasilenia myśli samobójczych ani zachowań samobójczych. Stosowanie produktu nie wyklucza konieczności hospitalizacji, jeśli jest to uzasadnione klinicznie, nawet gdy u pacjentów występuje poprawa po podaniu pierwszej dawki produktu. Podczas terapii pacjenci powinni być pod ścisłym nadzorem, zwłaszcza pacjenci z grup wysokiego ryzyka, szczególnie na początku leczenia i po zmianie dawki. Pacjentów (i ich opiekunów) należy poinformować o konieczności zwracania uwagi na każde pogorszenie stanu klinicznego, zachowania lub myśli samobójcze i nietypowe zmiany w zachowaniu oraz o konieczności natychmiastowego zasięgnięcia porady lekarza, jeśli objawy te wystąpią. Depresja jest związana ze zwiększonym ryzykiem myśli samobójczych, samookaleczeń i samobójstwa (zdarzenia związane z samobójstwem). Ryzyko to utrzymuje się do momentu wystąpienia znaczącej remisji, dlatego pacjentów należy dokładnie obserwować. Ogólne doświadczenie kliniczne wskazuje, że ryzyko samobójstwa może zwiększać się we wczesnych etapach zdrowienia. Wiadomo, że pacjenci ze zdarzeniami związanymi z samobójstwem w wywiadzie lub wykazujący znaczące nasilenie myśli samobójczych przed rozpoczęciem leczenia, są bardziej narażeni na myśli samobójcze lub próby samobójcze i powinni być uważnie obserwowani w trakcie leczenia. Podczas badań klinicznych zgłaszano, że produkt leczniczy powoduje senność, sedację, objawy dysocjacyjne, zaburzenia percepcji, zawroty głowy, uczucie wirowania i lęk. Działania te mogą upośledzać uwagę, osąd, myślenie, szybkość reakcji i zdolności motoryczne. Podczas każdej sesji leczenia pacjenci powinni być obserwowani przez pracownika ochrony zdrowia, aby ocenić, kiedy pacjent jest stabilny na podstawie oceny klinicznej. Po szybkim, dożylnym wstrzyknięciu dużych dawek esketaminy lub ketaminy stosowanych w znieczuleniu, może wystąpić depresja oddechowa. W badaniach klinicznych esketaminy w aerozolu do nosa nie zaobserwowano żadnego przypadku depresji oddechowej; zgłaszano rzadkie przypadki głębokiej sedacji. Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego z lekami działającymi depresyjnie na OUN może zwiększać ryzyko sedacji. Konieczna jest dokładna obserwacja, czy nie występują objawy sedacji i depresji oddechowej. Produkt leczniczy może powodować przejściowe zwiększenie skurczowego i/lub rozkurczowego ciśnienia krwi, które osiąga wartość maks. po ok. 40 minutach od podania produktu leczniczego i trwa ok. 1-2 h. Po każdej sesji leczenia może wystąpić znaczny wzrost ciśnienia krwi. Produkt leczniczy jest przeciwwskazany u pacjentów, u których wzrost ciśnienia krwi lub ciśnienia śródczaszkowego stwarza poważne ryzyko. Przed przepisaniem produktu należy dokładnie zbadać pacjentów z innymi chorobami sercowo-naczyniowymi i mózgowo-naczyniowymi, aby określić czy potencjalne korzyści ze stosowania produktu leczniczego przeważają nad ryzykiem. U pacjentów, u których ciśnienie tętnicze przed podaniem dawki uważa się za podwyższone (ogólna zasada: >140/90 mmHg u pacjentów w wieku <65 lat i >150/90 mmHg u pacjentów ł65 lat), zaleca się dostosowanie stylu życia i/lub farmakoterapii, w celu obniżenia ciśnienia krwi przed rozpoczęciem podawania produktu. Jeśli ciśnienie krwi jest podwyższone przed podaniem produktu, decyzja o opóźnieniu terapii tym produktem leczniczym powinna uwzględniać równowagę korzyści i ryzyka u konkretnego pacjenta. Po podaniu dawki należy monitorować ciśnienie krwi. Należy mierzyć ciśnienie krwi ok. 40 minut po podaniu dawki, a następnie, zgodnie z potrzebą kliniczną, aż do spadku wartości. Jeśli ciśnienie krwi pozostaje podwyższone przez dłuższy czas, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem doświadczonym w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Pacjenci, u których wystąpią objawy przełomu nadciśnieniowego, powinni zostać natychmiast przekazani na oddział intensywnej opieki medycznej. Podawanie produktu można rozpoczynać u pacjentów z klinicznie istotnymi lub niestabilnymi chorobami układu krążenia lub układu oddechowego, tylko jeśli korzyści przewyższają ryzyko. Tym pacjentom produkt należy podawać w warunkach, w których dostępny jest odpowiedni sprzęt do resuscytacji oraz pracownicy ochrony zdrowia przeszkoleni w zakresie resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Przykładowe stany, które należy dokładnie rozważyć: istotna niewydolność płuc, w tym POChP; bezdech senny z chorobliwą otyłością (BMI ł35); pacjenci z niekontrolowaną brady- lub tachyarytmią, które prowadzą do niestabilności hemodynamicznej; pacjenci z zawałem mięśnia sercowego w wywiadzie. Ci pacjenci przed podaniem dawki powinni być stabilni klinicznie, bez objawów sercowych; hemodynamicznie istotna choroba zastawek serca lub niewydolność serca (klasy III-IV wg NYHA). Osoby z nadużywaniem lub uzależnieniem od narkotyków w wywiadzie mogą być bardziej narażone na nadużywanie i niewłaściwe stosowanie produktu. Przed przepisaniem produktu należy ocenić u każdego pacjenta ryzyko nadużyć lub niewłaściwego stosowania i obserwować każdego pacjenta otrzymującego esketaminę, pod kątem rozwoju zachowań lub stanów nadużywania lub niewłaściwego stosowania, w tym zachowań związanych z poszukiwaniem narkotyków podczas terapii. Zgłaszano uzależnienie i tolerancję w przypadku przedłużonego stosowania ketaminy. U osób, które były uzależnione od ketaminy, zgłaszano objawy odstawienia, takie jak: głód leku, lęk, drżenie, pocenie się i kołatanie serca po odstawieniu ketaminy. Ketamina, mieszanina racemiczna arketaminy i esketaminy, jest produktem leczniczym, którego nadużywanie było zgłaszane. Możliwości nadużyć, niewłaściwego stosowania i rekreacyjnego wykorzystania produktu są zminimalizowane, ponieważ podawanie produktu odbywa się pod nadzorem pracownika ochrony zdrowia. Produkt leczniczy zawiera esketaminę i może podlegać nadużyciu i zmianie zastosowania. Produkt należy stosować ostrożnie u pacjentów z następującymi stanami: psychoza obecna lub w wywiadzie; mania lub choroba afektywna dwubiegunowa obecna lub w wywiadzie; nadczynność tarczycy, która jest nieodpowiednio leczona; uraz mózgu, encefalopatia nadciśnieniowa, terapia dokanałowa z zastawkami komorowymi lub dowolny inny stan, związany ze zwiększonym ciśnieniem śródczaszkowym w wywiadzie. Pacjentów tych należy dokładnie ocenić przed przepisaniem produktu, a leczenie można rozpocząć tylko wtedy, gdy korzyści przeważają nad ryzykiem. U pacjentów w podeszłym wieku, leczonych produktem, istnieje większe ryzyko upadku po uruchomieniu, dlatego należy ich uważnie obserwować. Ze względu na spodziewane zwiększenie ekspozycji i brak doświadczenia klinicznego, nie zaleca się stosowania produktu u pacjentów z niewydolnością wątroby klasy C (ciężką) wg Child Pugh. Zgłaszano hepatotoksyczność podczas przewlekłego stosowania ketaminy, dlatego nie można wykluczyć możliwości wystąpienia takiego efektu w wyniku długotrwałego stosowania produktu. Podczas stosowania produktu zgłaszano objawy ze strony dróg moczowych i pęcherza moczowego. Zaleca się obserwowanie objawów ze strony dróg moczowych i pęcherza moczowego w trakcie leczenia i konsultację z odpowiednim lekarzem, gdy objawy się utrzymują. Produkt ma duży wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. W badaniach klinicznych stwierdzono, że produkt powoduje senność, sedację, objawy dysocjacyjne, zaburzenia percepcji, zawroty głowy, uczucie wirowania i lęk. Przed podaniem produktu należy pouczyć pacjentów, aby nie wykonywali potencjalnie niebezpiecznych czynności, wymagających całkowitej czujności umysłowej i koordynacji ruchowej, takich jak prowadzenie pojazdu lub obsługiwanie maszyn, aż do następnego dnia po spokojnie przespanej nocy.

Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego z lekami działającymi hamująco na OUN (np. benzodiazepiny, opioidy, alkohol) może nasilać sedację, dlatego należy dokładnie monitorować ich stosowanie. Należy uważnie monitorować ciśnienie krwi, gdy produkt leczniczy stosuje się jednocześnie z psychostymulantami (np. amfetaminami, metylofenidatem, modafinilem, armodafinilem) lub innymi produktami leczniczymi, które mogą zwiększać ciśnienie krwi (np. pochodnymi ksantyny, ergometryną, hormonami tarczycy, wazopresyną lub IMAO, takimi jak: tranylcypromina, selegilina, fenelzyna).

Produkt leczniczy nie jest zalecany do stosowania w czasie ciąży ani u kobiet w wieku rozrodczym, niestosujących antykoncepcji. Brak danych lub istnieją ograniczone dane dotyczące stosowania esketaminy u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały, że ketamina, mieszanina racemiczna arketaminy i esketaminy, indukuje neurotoksyczność u rozwijających się płodów. Nie można wykluczyć podobnego ryzyka z esketaminą. Jeśli kobieta zajdzie w ciążę podczas leczenia produktem, należy przerwać leczenie i jak najszybciej poinformować pacjentkę o ryzyku dla płodu i innych opcjach klinicznych/terapeutycznych. Nie wiadomo, czy esketamina przenika do mleka ludzkiego. Dane dotyczące zwierząt wykazały wydzielanie ketaminy do mleka. Nie można wykluczyć ryzyka dla karmionego dziecka. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać/powstrzymać się od leczenia produktem, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla kobiety. Badania na zwierzętach wykazały, że esketamina nie wpływa negatywnie na płodność ani na zdolności rozrodcze.

Najczęściej stwierdzanymi działaniami niepożądanymi u pacjentów leczonych produktem były: zawroty głowy (31%), dysocjacja (27%), nudności (27%), ból głowy (23%), senność (18%), zaburzenia smaku (18%), uczucie wirowania (16%), niedoczulica (11%), wymioty (11%) i zwiększenie ciśnienia krwi (10%). Zaburzenia psychiczne: (bardzo często) dysocjacja; (często) lęk, nastrój euforyczny, stan splątania, derealizacja, drażliwość, omamy, w tym omamy wzrokowe, pobudzenie, złudzenie, atak paniki, zmienione poczucie czasu; (niezbyt często) opóźnienie psychoruchowe, niepokój emocjonalny, dysforia. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) zawroty głowy, ból głowy, senność, zaburzenia smaku, niedoczulica; (często) parestezje, sedacja, drżenie, upośledzenie umysłowe, letarg, dyzartria, zaburzenia uwagi; (niezbyt często) oczopląs, nadpobudliwość psychomotoryczna. Zaburzenia oka: (często) niewyraźne widzenie. Zaburzenia ucha i błędnika: (bardzo często) uczucie wirowania; (często) szum w uszach, nadwrażliwość słuchowa. Zaburzenia serca: (często) tachykardia. Zaburzenia naczyniowe: (często) nadciśnienie tętnicze. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) dyskomfort w jamie nosowej, podrażnienie gardła, ból jamy ustnej i gardła, suchość w jamie nosowej, w tym strupy w jamie nosowej, świąd nosa. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) nudności, wymioty; (niezbyt często) niedoczulica jamy ustnej, suchość w ustach; (niezbyt często) nadmierne wydzielanie śliny. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) nadmierna potliwość; (niezbyt często) zimne poty. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (często) częstomocz, dyzuria, nagła potrzeba oddawania moczu. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) zmienione samopoczucie, uczucie upojenia alkoholowego, astenia, płacz, uczucie zmiany temperatury ciała; (niezbyt często) zaburzenia chodu. Badania diagnostyczne: (bardzo często) zwiększone ciśnienie krwi. Dysocjacja (27%) była jednym z najczęstszych działań psychologicznych esketaminy. Inne związane stany obejmowały: derealizację (2,2%), depersonalizację (2,2%), złudzenia (1,3%) i zaburzenia postrzegania czasu (1,2%). Te działania niepożądane zgłaszano jako przemijające i samoograniczające się, i występowały w dniu podania. Dysocjację o nasileniu ciężkim zgłaszano w badaniach u mniej niż 4% badanych. Objawy dysocjacji zazwyczaj ustępowały po 1,5 h od podania dawki, a ich nasilenie z czasem zmniejszało się przy kontynuacji terapii. Działania niepożądane, takie jak sedacja (9,3%) i senność (18,2%), miały głównie nasilenie łagodne lub umiarkowane, występowały w dniu podania i ustępowały samoistnie tego samego dnia. Działanie uspokajające zazwyczaj ustępowało po 1,5 h od podania dawki. Wskaźniki senności były stosunkowo stabilne w czasie, podczas długoterminowego leczenia. W przypadkach sedacji nie obserwowano objawów zaburzeń oddechowych, a parametry hemodynamiczne (w tym parametry życiowe i saturacja tlenem) pozostawały w zakresie normy. W badaniach klinicznych terapii dużego zaburzenia depresyjnego opornego na leczenie, zwiększenie skurczowego i rozkurczowego ciśnienia krwi (SBP i DBP) w czasie wynosiło ok. 7-9 mmHg dla SBP i 4-6 mmHg dla DBP po 40 minutach od podania dawki i 2-5 mmHg dla SBP i 1-3 mmHg dla DBP po 1,5 h od podania dawki, u pacjentów otrzymujących produkt plus doustne leki przeciwdepresyjne (AD). Częstość istotnie nieprawidłowego zwiększenia ciśnienia krwi SBP (zwiększenie o ł40 mmHg) wynosiła od 8% (<65 lat) do 17% (ł65 lat), a DBP (zwiększenie o ł25 mmHg) od 13% (<65 lat) do 14% (ł65 lat) u pacjentów otrzymujących esketaminę i doustne leki przeciwdepresyjne. Częstość zwiększenia SBP (ł180 mmHg) wynosiła 3%, a DBP (ł110 mmHg) wynosiła 4%. Zgłaszano zaburzenia funkcji poznawczych i pamięci podczas długotrwałego stosowania ketaminy lub nadużywania narkotyków. Efekty te nie nasilały się z czasem i były odwracalne po odstawieniu ketaminy. W długoterminowych badaniach klinicznych oceniano w czasie wpływ esketaminy w postaci aerozolu do nosa na funkcjonowanie poznawcze i pozostawało ono stabilne. Zgłaszano przypadki śródmiąższowego zapalenia pęcherza moczowego podczas codziennego i długotrwałego stosowania ketaminy w dużych dawkach. W badaniach klinicznych z esketaminą nie stwierdzono przypadków śródmiąższowego zapalenia pęcherza moczowego, jednak zaobserwowano wyższy odsetek objawów z dolnych dróg moczowych (częstomocz, bolesne oddawanie moczu, potrzeba nagłego oddania moczu, moczenie nocne i zapalenie pęcherza moczowego) u pacjentów leczonych esketaminą, w porównaniu z pacjentami otrzymującymi placebo.

Możliwość przedawkowania produktu przez pacjenta jest zminimalizowana ze względu na postać produktu i podawanie, odbywające się pod nadzorem pracownika ochrony zdrowia; maks., pojedyncza dawka esketaminy w aerozolu do nosa, badana u zdrowych ochotników, wynosiła 112 mg - nie wykazano jej toksyczności ani niekorzystnych działań klinicznych. Jednak, w porównaniu z zalecanym zakresem dawek, dawka 112 mg esketaminy w aerozolu do nosa była związana z częstszym występowaniem działań niepożądanych, w tym: zawrotów głowy, nadmiernej potliwości, senności, niedoczulicy, zmienionego samopoczucia, nudności i wymiotów. Spodziewane jest wystąpienie objawów zagrażających życiu na podstawie doświadczenia z ketaminą podawaną w dawce 25-krotnie większej od zwykłej dawki znieczulającej. Objawy kliniczne opisano jako drgawki, zaburzenia rytmu serca i zatrzymanie oddechu. Jest mało prawdopodobne podanie porównywalnej ponadterapeutycznej dawki esketaminy drogą donosową. Nie ma swoistego antidotum na przedawkowanie esketaminy. W przypadku przedawkowania należy rozważyć możliwość zastosowania wielu produktów leczniczych. Postępowanie po przedawkowaniu produktu powinno polegać na leczeniu objawów klinicznych i odpowiednim monitorowaniu. Ścisły nadzór i monitorowanie powinny być kontynuowane do czasu powrotu pacjenta do zdrowia.

Esketamina jest enancjomerem S-racemicznej ketaminy. Jest nieselektywnym, niekonkurencyjnym antagonistą receptora N-metylo-D-asparaginianu (NMDA), jonotropowego receptora glutaminianu. Dzięki antagonizmowi receptora NMDA, esketamina powoduje przejściowy wzrost uwalniania glutaminianu, co prowadzi do zwiększenia stymulacji receptora kwasu a-amino-3-hydroksy-5-metylo-4-izoksazolopropionowego (AMPAR), a następnie do zwiększenia sygnalizacji neurotroficznej, co może przyczynić się do przywrócenia funkcji synaptycznej w obszarach mózgu, odpowiedzialnych za regulację nastroju i zachowań emocjonalnych. Przywrócenie neurotransmisji dopaminergicznej w obszarach mózgu zaangażowanych w nagrodę i motywację oraz zmniejszenie stymulacji obszarów mózgu odpowiedzialnych za anhedonię, może przyczynić się do szybkiej odpowiedzi.

1 dozownik z aerozolem do nosa zawiera esketaminy chlorowodorek w ilości odpowiadającej 28 mg esketaminy.