Zalecana jest 1 tabl. 5 mg/dobę, przyjmowana niezależnie od posiłków. W celu oceny, czy osiągnięto korzystną odpowiedź na leczenie, może być niezbędna jego kontynuacja przez co najmniej 6 m-cy, mimo że zmniejszenie nasilenia objawów może być zauważalne we wczesnym okresie. Zmniejszenie ryzyka wystąpienia ostrego zatrzymania moczu następuje w ciągu 4 m-cy leczenia. Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością wątroby. Brak danych o ewentualnej konieczności dostosowania dawkowania. Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek. Nie jest wymagane dostosowanie dawkowania u pacjentów z niewydolnością nerek różnego stopnia (ClCr nawet do 9 ml/min), ponieważ badania farmakokinetyczne nie wykazały zmian w rozmieszczeniu finasterydu. Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku. Nie jest wymagane dostosowanie dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku, pomimo że badania farmakokinetyczne wykazały, zmniejszoną eliminację finasterydu u pacjentów powyżej 70 lat.

Tabl. należy połknąć w całości, bez dzielenia i rozkruszania. Nawet gdy poprawę można zauważyć po krótkim czasie, w celu obiektywnego ustalenia, czy odpowiedź na leczenie jest zadowalająca, może być niezbędna kontynuacja leczenia przez co najmniej 6 m-cy.

Lek nie jest wskazany do stosowania u kobiet lub dzieci. Produkt jest przeciwwskazany w przypadkach nadwrażliwości na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą oraz u kobiet, które są w ciąży lub potencjalnie mogą być w ciąży.

W celu uniknięcia powikłań niedrożności ważne jest, aby starannie monitorować pacjentów z dużą objętością zalegającego moczu i/lub ze znacznie zmniejszonym przepływem moczu. Należy rozważyć możliwość leczenia chirurgicznego. Interakcje z innymi produktami i/lub wynikami badań laboratoryjnych. Nie stwierdzono do tej pory korzyści klinicznych ze stosowania produktu leczniczego u chorych na raka gruczołu krokowego. Pacjenci z BPH i zwiększonym stężeniem swoistego antygenu sterczowego (PSA) w surowicy, byli monitorowani w kontrolowanych badaniach klinicznych z wykorzystaniem wykonywanych cyklicznie testów PSA oraz biopsji gruczołu krokowego. W badaniach tych, prowadzonych z udziałem chorych z BPH, finasteryd nie wpływał na wskaźnik wykrywalności raka gruczołu krokowego, a ogólna częstość występowania raka gruczołu krokowego nie różniła się istotnie u pacjentów leczonych finasterydem w dawce 5 mg lub placebo. Stężenie PSA w surowicy jest powiązane z wiekiem pacjenta i objętością gruczołu krokowego, a objętość gruczołu krokowego z wiekiem pacjenta. W celu wykluczenia raka gruczołu krokowego, przed rozpoczęciem leczenia finasterydem i okresowo w trakcie leczenia, należy wykonywać badanie per rectum oraz, w razie potrzeby, oznaczenie stężenia swoistego PSA w surowicy. Zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami stężenie wyjściowe PSA >10 ng/ml (oznaczane metodą Hybritech) powinno skłonić do dalszej analizy i rozważenia zasadności biopsji. Przy stężeniach PSA pomiędzy 4 a 10 ng/ml zalecana jest dalsza diagnostyka. Wartości stężenia PSA u mężczyzn z rakiem gruczołu krokowego mogą się w znacznym stopniu pokrywać z wartościami stwierdzanymi u mężczyzn bez tego nowotworu. Dlatego, u mężczyzn z BPH prawidłowe stężenia PSA nie wykluczają obecności raka gruczołu krokowego, niezależnie od leczenia finasterydem. Wyjściowe stężenie PSA <4 ng/ml nie wyklucza możliwości występowania raka gruczołu krokowego. Finasteryd powoduje zmniejszenie stężenia PSA w surowicy o około 50% u pacjentów z BPH, nawet w przypadku obecności raka gruczołu krokowego. Należy uwzględnić zmniejszenie stężenia PSA w surowicy pacjentów z BPH leczonych finasterydem przy ocenie wyników oznaczenia PSA, przy czym nie wyklucza ono współistnienia raka gruczołu krokowego. Zmniejszenie to można przewidzieć dla całego zakresu wartości PSA, chociaż mogą występować różnice u poszczególnych pacjentów. W trwającym 4 lata badaniu, kontrolowanym placebo z podwójnie ślepą próbą, u ponad 3000 pacjentów analiza danych PSA potwierdziła, że u pacjentów leczonych finasterydem w dawce 5 mg przez 6 m-cy lub dłużej, wartości PSA należy podwoić, porównując je z prawidłowymi wartościami u pacjentów nieleczonych. Ta zależność zapewnia czułość i swoistość badania PSA oraz możliwość wykrycia tym badaniem raka gruczołu krokowego. Każdy przypadek utrzymującego się zwiększenia stężenia PSA u pacjentów leczonych finasterydem należy poddać starannej ocenie, z uwzględnieniem możliwości nie przestrzegania przez pacjenta zaleceń dotyczących terapii finasterydem w dawce 5 mg. Współczynnik wolnego PSA (stosunek wolnego PSA do całkowitego) nie zmienia się istotnie pod wpływem finasterydu. Współczynnik wolnego PSA pozostaje bez zmian pomimo działania finasterydu podawanego w dawce 5 mg. W przypadku wykorzystywania współczynnika wolnego PSA jako pomocniczego wskaźnika do wykrywania raka gruczołu krokowego nie ma konieczności korygowania jego wartości. Stężenie PSA w surowicy jest związane z wiekiem pacjenta i objętością gruczołu krokowego, a objętość gruczołu krokowego jest związana z wiekiem pacjenta. Przy ocenie wyników laboratoryjnych PSA należy pamiętać, że jego stężenia u chorych leczonych finasterydem w dawce 5 mg obniżają się. U większości pacjentów gwałtowne zmniejszenie PSA widoczne jest w ciągu 1-szych m-cy leczenia, po czym stężenia PSA stabilizują się do nowych wartości. Stężenie PSA po leczeniu stanowi ok. połowy wartości sprzed leczenia. Dlatego w przypadku typowego leczenia pacjentów, finasterydem w dawce 5 mg, przez 6 lub więcej m-cy, wartości PSA należy podwoić, w celu porównania z prawidłowymi wartościami u nieleczonych mężczyzn. W trakcie badań klinicznych oraz po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu odnotowano przypadki występowania raka gruczołów sutkowych u mężczyzn przyjmujących finasteryd w dawce 5 mg. Lekarze powinni poinformować swoich pacjentów, aby niezwłocznie zgłaszali jakiekolwiek zmiany w obrębie tkanki piersiowej, takich jak guzki, ból, ginekomastia lub wydzielina z sutków. Produkt leczniczy zawiera laktozę jednowodną. Produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Nie badano wpływu niewydolności wątroby na farmakokinetykę finasterydu. Produkt leczniczy nie jest wskazany do stosowania u dzieci. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania produktu u dzieci. Brak danych wskazujących na wpływ finasterydu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Nie stwierdzono klinicznie istotnych interakcji z innymi produktami. Finasteryd metabolizowany jest głównie przez układ cytochromu P450 3A4, ale wydaje się nie mieć na niego istotnego wpływu. Pomimo iż ryzyko wpływu finasterydu na farmakokinetykę innych produktów określono jako niewielkie, istnieje prawdopodobieństwo, że inhibitory i aktywatory układu cytochromu P450 3A4 mogą wpływać na stężenie finasterydu w osoczu. Jednak jest mało prawdopodobne, aby na podstawie ustalonego marginesu bezpieczeństwa, możliwe zwiększenie stężenia spowodowane równoczesnym przyjmowaniem inhibitorów miało istotne znaczenie kliniczne. Nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji finasterydu z następującymi produktami stosowanymi u mężczyzn: propranololem, digoksyną, glibenklamidem, warfaryną, teofiliną i fenazonem.

Produkt leczniczy jest przeciwwskazany u kobiet, które są w ciąży albo mogą zajść w ciążę. Ze względu na zdolność hamowania przemiany testosteronu do dihydrotestosteronu przez inhibitory 5a-reduktazy typu II, produkty z tej grupy, w tym finasteryd, podane kobietom w ciąży, mogą spowodować nieprawidłowy rozwój zewnętrznych narządów płciowych u płodu płci męskiej. Kobiety w ciąży lub kobiety, które mogą zajść w ciążę nie powinny dotykać rozkruszonych ani przełamanych tabl. zawierających finasteryd, ze względu na możliwość wchłonięcia finasterydu i związane z tym ryzyko dla płodu płci męskiej. Tabl. zawierające finasteryd mają otoczkę, która chroni przed kontaktem z substancją czynną w trakcie prawidłowego stosowania produktu, pod warunkiem, że tabl. nie zostaną przełamane ani rozkruszone. Niewielkie ilości finasterydu zostały wykryte w nasieniu mężczyzn stosujących finasteryd w dawce dobowej 5 mg. Nie wiadomo, czy kontakt kobiety w ciąży z nasieniem pacjenta leczonego finasterydem może mieć szkodliwy wpływ na płód płci męskiej. Dlatego, gdy partnerka seksualna pacjenta jest w ciąży lub może zajść w ciążę, pacjent powinien minimalizować narażenie partnerki na kontakt z nasieniem. Tabl. nie są wskazane do stosowania u kobiet. Nie wiadomo, czy finasteryd przenika do mleka kobiecego.

Najczęstszymi działaniami niepożądanymi są impotencja i osłabienie popędu płciowego. Działania te występują zwykle na początku leczenia i u większości pacjentów przemijają w trakcie dalszego leczenia. Badania diagnostyczne: (często) zmniejszona objętość ejakulatu. Zaburzenia serca: (nieznana) kołatanie serca. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) wysypka skórna; (nieznana) świąd, pokrzywka. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) reakcje nadwrażliwości, w tym obrzęk ust i twarzy. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (nieznana) zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (często) impotencja; (niezbyt często) zaburzenia ejakulacji, tkliwość piersi i/lub powiększenie piersi; (nieznana) ból jąder. Zaburzenia psychiczne: (często) zmniejszone libido. Ponadto, w trakcie badań klinicznych i po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu zgłaszano: raka gruczołów sutkowych u mężczyzn. W badaniu MTOPS porównywano terapię finasterydem w dawce 5 mg/dobę (n=768) z leczeniem doksazosyną w dawce 4 lub 8 mg/dobę (n=756), leczeniem skojarzonym: finasterydem w dawce 5 mg/dobę i doksazosyną w dawce 4 lub 8 mg/dobę (n=786) oraz placebo (n=737). W tym badaniu profil bezpieczeństwa i tolerancji leczenia skojarzonego był zasadniczo zgodny z profilem bezpieczeństwa i tolerancji terapii poszczególnych substancji. Częstość występowania zaburzeń wytrysku u pacjentów otrzymujących terapię skojarzoną była porównywalna do sumy występowania tego działania niepożądanego w obu grupach pacjentów leczonych w monoterapii. W 7-letnim badaniu kontrolowanym placebo, u 18 882 zdrowych mężczyzn, wśród których dla 9060 były dostępne wyniki z przeprowadzonej biopsji gruczołu krokowego, u 803 (18,4%) mężczyzn przyjmujących finasteryd w dawce 5mg i u 1147 (24,4%) mężczyzn otrzymujących placebo stwierdzono wystąpienia raka gruczołu krokowego. Na podstawie przeprowadzonej biopsji, w grupie mężczyzn leczonych finasterydem w dawce 5 mg, u 280 (6,4%) stwierdzono wystąpienia raka gruczołu krokowego o stopniu złośliwości 7-10 w skali Gleasona, w porównaniu z 237 (5,1%) mężczyznami w grupie otrzymującej placebo. Dodatkowe analizy wskazują, że większa częstość występowania raka gruczołu krokowego o wysokim stopniu złośliwości obserwowana w grupie otrzymującej finasteryd w dawce 5 mg może być uzasadniona błędem metody wykrywania spowodowanym wpływem finasterydu w dawce 5 mg na objętość gruczołu. Wśród wszystkich przypadków raka gruczołu krokowego rozpoznanych w tym badaniu, około 98% było sklasyfikowanych jako wewnątrztorebkowe (etap kliniczny T1 lub T2). Znaczenie kliniczne danych o stopniu złośliwości 7-10 w skali Gleasona jest nieznane. Stężenie PSA w surowicy jest związane z wiekiem pacjenta i objętością gruczołu krokowego, a objętość gruczołu krokowego związana jest z wiekiem pacjenta. Oceniając wyniki oznaczeń laboratoryjnych PSA należy uwzględniać fakt, że u pacjentów leczonych finasterydem zwykle dochodzi do zmniejszenia stężenia PSA. U większości pacjentów obserwuje się szybkie zmniejszenie wartości PSA w ciągu 1-szych m-cy leczenia, po czym wartości te stabilizują się na nowym poziomie wyjściowym. Poziom po leczeniu finasterydem stanowi ok. połowy wartości sprzed leczenia. Dlatego, u typowych pacjentów leczonych finasterydem przez co najmniej 6 m-cy, w celu porównania stężenie PSA z prawidłowym zakresem u mężczyzn nieleczonych, wartości PSA należy podwoić. Nie stwierdzono innych różnic w wynikach standardowych badań laboratoryjnych pomiędzy pacjentami otrzymującymi placebo i pacjentami leczonymi finasterydem.

U pacjentów, którzy otrzymywali pojedyncze dawki finasterydu do 400 mg oraz wielokrotne dawki do 80 mg/dobę nie stwierdzono działań niepożądanych. Brak szczególnych zaleceń dotyczących leczenia po przedawkowaniu finasterydu.

Finasteryd jest syntetycznym 4-azasteroidowym, swoistym, kompetycyjnym inhibitorem wewnątrzkomórkowego enzymu 5a-reduktazy typu II. Enzym ten przekształca testosteron w silniejszy androgen - dihydrotestosteron (DHT). Prawidłowa czynność i wzrost gruczołu krokowego, a także rozrost gruczołu krokowego, zależy od przekształcania testosteronu do DHT. Finasteryd nie wykazuje powinowactwa do receptorów androgenowych. W badaniach klinicznych wykazano szybkie zmniejszenie stężeń DHT w surowicy o 70%, z następczym zmniejszeniem objętości gruczołu krokowego. Po 3 m-cach objętość gruczołu zmniejszała się o ok. 20%, przy czym proces zmniejszania objętości trwał dalej, sięgając 27% po upływie 3 lat. Znaczne zmniejszenie objętości następowało w strefie okołocewkowej otaczającej bezpośrednio cewkę moczową. Pomiary urodynamiczne również potwierdzały znaczące zmniejszenie napięcia mięśnia wypieracza w wyniku zmniejszenia utrudnienia odpływu moczu. Znaczącą poprawę maks. przepływu moczu oraz złagodzenie objawów chorobowych w porównaniu ze stanem na początku leczenia uzyskiwano po kilku tyg. Różnice w stosunku do placebo udokumentowano, odpowiednio w 4 i 7 m-cu. Podczas 3-letniego okresu obserwacji wszystkie parametry skuteczności nie uległy zmianie. W badaniach klinicznych z udziałem pacjentów z umiarkowanymi do ciężkich BPH, powiększeniem gruczołu krokowego stwierdzanym podczas badania per rectum i z niewielką objętością zalegającego moczu stosowanie finasterydu prowadziło do zmniejszenia częstości występowania ostrego zatrzymania moczu z 7/100 do 3/100 w ciągu 4 lat oraz zmniejszenia liczby przypadków, w których konieczne było wykonanie zabiegu chirurgicznego (przezcewkowej resekcji gruczołu krokowego (TURP) lub prostatektomii) z 10/100 do 5/100. Zmianom tym towarzyszyły: 2-punktowa poprawa wskaźnika nasilenia objawów QUASI-AUA (zakres: 0-34), utrzymujące się zmniejszenie objętości gruczołu krokowego o około 20% oraz utrzymujące się zwiększenie przepływu moczu.

1 tabl. powl. zawiera 5 mg finasterydu.