Leczenie powinno być rozpoczynane i monitorowane przez fachowy personel medyczny posiadający doświadczenie w zakresie rozpoznawania i leczenia GPA lub MPA. Zalecana dawka to 30 mg produktu (3 kaps. twarde po 10 mg) przyjmowane doustnie 2x/dobę, rano i wieczorem, podczas posiłku. Produkt należy podawać w skojarzeniu z rytuksymabem lub cyklofosfamidem zgodnie z następującym schematem leczenia: rytuksymab w 4 cotyg. dawkach dożylnych lub cyklofosfamid dożylnie lub doustnie przez 13 lub 14 tyg., a następnie azatiopryna lub mykofenolan mofetylu doustnie, oraz glikokortykosteroidy zgodnie ze wskazaniami klinicznymi. Szczegóły dotyczące dawek, towarzyszących glikokortykosteroidów oraz dane dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa stosowania terapii skojarzonych.patrz ChPL. Dane pochodzące z badań klinicznych są ograniczone do 52 tyg. ekspozycji, po których nastąpiła 8-tyg. obserwacja. Pominięcie przyjęcia dawki leku. W przypadku pominięcia dawki przez pacjenta pominiętą dawkę należy przyjąć jak najszybciej, chyba że do pory przyjęcia następnej zaplanowanej dawki zostały mniej niż 3 h. Jeśli zostały mniej niż 3 h, pominiętej dawki nie należy przyjmować. Kontrolowanie dawki. Leczenie należy ponownie ocenić klinicznie i tymczasowo przerwać, jeśli: aktywności AlAT/AspAT jest >3 x wyższa od GGN. Leczenie należy tymczasowo przerwać, jeśli: AlAT/AspAT jest >5 x GGN; u pacjenta rozwinie się leukopenia (liczba białych krwinek <2 x 109/l) lub neutropenia (liczba neutrofilów <1 x 109 l) lub limfopenia (liczba limfocytów <0,2 x 109/l); u pacjenta występuje czynne, ciężkie zakażenie (tj. wymagające hospitalizacji lub przedłużonej hospitalizacji). Leczenie można wznowić: po normalizacji wartości i na podstawie indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka. Jeśli leczenie zostanie wznowione, należy ściśle monitorować aktywność transaminaz wątrobowych oraz stężenie bilirubiny całkowitej. Zaprzestanie leczenia na stałe należy rozważyć w następujących przypadkach: AlAT lub AspAT >8 x GGN; AlAT lub AspAT >5 x GGN dłużej niż przez 2 tyg.; AlAT lub AspAT >3 x GGN i bilirubina całkowita >2 x GGN lub INR >1,5; AlAT lub AspAT >3 x GGN z objawami w postaci zmęczenia, nudności, wymiotów, bólu lub tkliwości w prawym górnym kwadrancie, gorączki, wysypki i/lub eozynofilii (>5%); wykazano związek przyczynowo-skutkowy między stosowaniem awakopanu a zaburzeniem czynności wątroby. Osoby w podeszłym wieku. Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów w podeszłym wieku. Zaburzenia czynności wątroby. Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Awakopan nie był badany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C w skali Childa-Pugha) i dlatego nie jest zalecany do stosowania w tych populacjach pacjentów. Zaburzenia czynności nerek. Nie ma konieczności modyfikacji dawki ze względu na czynność nerek. Awakopan nie był badany u pacjentów z zapaleniem naczyń związanym z przeciwciałami przeciwko cytoplazmie neutrofili (ANCA anti-neutrophil cytoplasmic antibody) z szacunkowym współczynnikiem filtracji kłębuszkowej (eGFR) <15 ml/min/1,73 m2, którzy są dializowani, wymagają dializy bądź wymiany osocza. Ciężka choroba objawiająca się krwawieniem pęcherzykowym. Nie badano stosowania awakopanu u pacjentów z ciężką chorobą objawiającą się krwawieniem pęcherzykowym. Dzieci i młodzież. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności awakopanu u młodzieży (12-17 lat). Brak zaleceń dotyczących dawkowania. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności awakopanu u dzieci <12 rż. Dane nie są dostępne.

Kaps. należy przyjmować podczas posiłku i połykać je w całości, popijając wodą. Nie wolno ich kruszyć, żuć ani otwierać. Pacjenci leczeni awakopanem powinni unikać grejpfrutów i soku grejpfrutowego.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

U pacjentów otrzymujących awakopan w skojarzeniu z cyklofosfamidem (a następnie azatiopryną lub mykofenolanem) lub rytuksymabem, oraz trimetoprimem i sulfametoksazolem obserwowano ciężkie działania niepożądane w postaci podwyższonej aktywności aminotransferaz wątrobowych oraz wzrostu stężenia bilirubiny całkowitej. Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano polekowe uszkodzenie wątroby i zespół zanikających przewodów żółciowych (ang. VBDS), w tym przypadki zakończone zgonem. Przed rozpoczęciem leczenia należy oznaczyć aktywność transaminaz wątrobowych oraz stężenie bilirubiny całkowitej. Należy unikać stosowania awakopanu u pacjentów z objawami przedmiotowymi choroby wątroby, takimi jak podwyższona aktywność AspAT, AlAT, fosfatazy alkalicznej (ALP) lub stężenie bilirubiny całkowitej >3 × GGN. Należy monitorować pacjentów pod kątem podwyższenia aktywności transaminaz wątrobowych oraz stężenia bilirubiny całkowitej co najmniej co 4 tyg. po rozpoczęciu leczenia przez pierwsze 6 m-cy leczenia, a następnie zgodnie ze wskazaniami klinicznymi. Przed rozpoczęciem leczenia należy oznaczyć liczbę białych krwinek (WBC), a następnie monitorować pacjentów zgodnie ze wskazaniami klinicznymi oraz jako część rutynowej kontroli wynikającej z choroby zasadniczej pacjenta. Nie wolno rozpoczynać leczenia awakopanem, jeśli wartość WBC jest mniejsza niż <3,5 × 109/l lub liczba neutrofilów jest mniejsza niż 1,5 × 109/l, lub liczba limfocytów jest mniejsza niż <0,5 × 109/l. Pacjentów otrzymujących awakopan należy poinstruować, aby niezwłocznie zgłaszali wszelkie objawy zakażenia, niespodziewane zasinienia, krwawienie oraz wszelkie inne objawy świadczące o zaburzeniu czynności szpiku kostnego. U pacjentów otrzymujących leczenie skojarzone GPA lub MPA, w tym awakopan w skojarzeniu z rytuksymabem lub cyklofosfamidem, zgłaszano ciężkie zakażenia. Pacjentów należy ocenić pod kątem występowania wszelkich poważnych zakażeń. Awakopan nie był badany u pacjentów z zakażeniem wirusem zapalenia wątroby typu B, wirusem zapalenia wątroby typu C lub ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV). Przed leczeniem i w trakcie leczenia pacjenci muszą powiadomić lekarza o rozpoznaniu gruźlicy, WZW typu B, WZW typu C lub zakażeniu wirusem HIV. Należy być ostrożnym podczas leczenia pacjentów z gruźlicą, WZW typu B, WZW typu C lub zakażeniem wirusem HIV w wywiadzie. Awakopan nie hamuje tworzenia się kompleksu atakującego błonę (C5b-9) ani końcowego etapu aktywacji układu dopełniacza (TCC). W programie klinicznym dotyczącym awakopanu nie zidentyfikowano żadnego przypadku zakażenia Neisseria meningitidis. Pacjentów leczonych z powodu zapalenia naczyń związanego z ANCA należy monitorować zgodnie ze standardową praktyką w celu wykrycia przedmiotowych i podmiotowych objawów zakażenia Neisseria. Zaleca się profilaktykę zapalenia płuc wywołanego przez Pneumocystis jirovecii u dorosłych pacjentów z GPA lub MPA w trakcie leczenia awakopanem, zgodnie z lokalnymi wytycznymi dotyczącymi praktyki klinicznej. Nie badano bezpieczeństwa szczepienia żywymi szczepionkami po leczeniu awakopanem. Szczepienia najlepiej podawać przed rozpoczęciem leczenia awakopanem lub w utajonej fazie choroby. U pacjentów otrzymujących awakopan zgłaszano obrzęk naczynioruchowy. Pacjenci muszą powiadomić lekarza, jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy, takie jak obrzęk twarzy, warg lub języka, ucisk w gardle lub trudności w oddychaniu. W przypadku wystąpienia obrzęku naczynioruchowego należy wstrzymać stosowanie awakopanu. Należy unikać stosowania silnych induktorów enzymów CYP3A4 (np. karbamazepiny, enzalutamidu, mitotanu, fenobarbitalu, fenytoiny, ryfampicyny i ziela dziurawca) jednocześnie z awakopanem. Pacjenci, u których przewiduje się konieczność długotrwałego podawania tych produktów leczniczych, nie powinni być leczeni awakopanem. Jeśli nie można uniknąć krótkotrwałego jednoczesnego podawania tych substancji u pacjenta stosującego już awakopan, pacjenta należy uważnie monitorować pod kątem jakiegokolwiek nawrotu aktywności choroby. Pacjenci z GPA lub MPA są w grupie ryzyka wystąpienia chorób serca, takich jak zawał mięśnia sercowego, niewydolność serca oraz zapalenie naczyń krwionośnych serca. U pacjentów leczonych awakopanem zgłaszano ciężkie zdarzenia niepożądane (SAE) w postaci chorób serca. Schemat leczenia oparty na skojarzeniu cyklofosfamidu, a następnie azatiopryny może zwiększać ryzyko wystąpienia chorób serca (w porównaniu do schematu opartego na skojarzeniu z rytuksymabem). Stosowanie produktów leczniczych o działaniu immunomodulującym może zwiększać ryzyko wystąpienia nowotworów złośliwych. Obecnie dostępne dane kliniczne są ograniczone. Produkt zawiera makrogologlicerolu hydroksystearynian, który może powodować bóle brzucha i biegunkę. Produkt nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Awakopan jest substratem CYP3A4. Jednoczesne podawanie induktorów lub inhibitorów tego enzymu może wpływać na farmakokinetykę awakopanu. Jednoczesne podawanie awakopanu z ryfampicyną, silnym induktorem enzymów CYP3A4, powodowało zmniejszenie pola powierzchni pod krzywą stężenia w funkcji czasu (AUC) i Cmax awakopanu odpowiednio o ok. 93% i 79%. Ponieważ ta interakcja może spowodować utratę skuteczności awakopanu, należy unikać stosowania silnych induktorów enzymów CYP3A4 (np. karbamazepiny, enzalutamidu, mitotanu, fenobarbitalu, fenytoiny, ryfampicyny i ziela dziurawca) z awakopanem (patrz punkt 4.4). Pacjenci, u których przewiduje się konieczność długotrwałego podawania tych produktów leczniczych, nie powinni być leczeni awakopanem. Jeśli nie można uniknąć krótkotrwałego jednoczesnego podawania tych substancji u pacjenta stosującego już awakopan, pacjenta należy uważnie monitorować pod kątem jakiegokolwiek nawrotu aktywności choroby. Zachować ostrożność podczas stosowania umiarkowanych induktorów CYP3A4 (np. bozentanu, efawirenzu, etrawiryny i modafinilu) przepisywanych jako produkty lecznicze stosowane jednocześnie z awakopanem i dokładnie ocenić stosunek korzyści do ryzyka związany ze stosowaniem awakopanu. Jednoczesne podawanie awakopanu z itrakonazolem, silnym inhibitorem enzymów CYP3A4, powodowało zwiększenie AUC i Cmax awakopanu odpowiednio 2,2 raza i 1,9 raza . Dlatego silne inhibitory enzymów CYP3A4 (np. boceprewir, klarytromycyna, koniwaptan, indynawir, itrakonazol, ketokonazol, lopinawir/rytonawir, mibefradyl, nefazodon, nelfinawir, pozakonazol, rytonawir, sakwinawir, telaprewir, telitromycyna i worykonazol) należy stosować ostrożnie u pacjentów leczonych awakopanem. Pacjentów należy monitorować pod kątem wystąpienia potencjalnego nasilenia działań niepożądanych w związku ze zwiększoną ekspozycją na awakopan. Grejpfruty i sok grejpfrutowy mogą zwiększać stężenie awakopanu; dlatego pacjenci leczeni awakopanem powinni unikać grejpfrutów i soku grejpfrutowego. Awakopan jest umiarkowanym inhibitorem CYP3A4 w warunkach in vivo i może zwiększać ekspozycję w osoczu na jednocześnie stosowane produkty lecznicze będące substratami CYP3A4 (np. alfentanyl, cyklosporyna, dihydroergotamina, ergotamina, fentanyl, syrolimus i takrolimus). Leczenie pacjentów należy prowadzić zgodnie z charakterystyką stosowanych jednocześnie produktów leczniczych. Może być konieczne zmniejszenie dawki lub monitorowanie działań niepożądanych. W badaniu klinicznym jednoczesne podawanie awakopanu z symwastatyną, wrażliwym substratem CYP3A4, zwiększało całkowitą ekspozycję ogólnoustrojową (AUC) na symwastatynę 3,5-krotnie i Cmax 3,2-krotnie. W celu modyfikacji dawki należy zapoznać się z charakterystyką produktu leczniczego symwastatyny. Nie można wykluczyć występowania istotnego klinicznie wpływu makrogologlicerolu hydroksystearynianu (substancji pomocniczej) na wrażliwe substraty glikoproteiny P o względnie niskiej biodostępności (takie jak dabigatranu eteksylan). Zachować ostrożność podczas stosowania substratów glikoproteiny P o niskiej biodostępności u pacjentów już leczonych awakopanem.

Brak danych dotyczących stosowania awakopanu u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Awakopan nie jest zalecany do stosowania w okresie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznej metody antykoncepcji. Nie mierzono stężenia awakopanu w mleku zwierząt w okresie laktacji; jednak awakopan został wykryty w osoczu potomstwa karmionego piersią bez widocznego wpływu na potomstwo. Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków i/lub niemowląt. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać podawanie awakopanu, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Brak danych dotyczących wpływu awakopanu na płodność u ludzi. Dane zebrane w badaniach na zwierzętach nie wykazały żadnego zaburzenia płodności u samców ani samic.

Najczęstszymi działaniami niepożądanymi są: nudności (23,5%), ból głowy (20,5%), spadek liczby krwinek białych (18,7%), zakażenie górnych dróg oddechowych (14,5%), biegunka (15,1%), wymioty (15,1%) oraz zapalenie błony śluzowej nosa i gardła (15,1%). Najczęstszymi ciężkimi działaniami niepożądanymi są zaburzenia czynności wątroby (5,4%) oraz zapalenie płuc (4,8%). Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo często) zakażenie górnych dróg oddechowych; (często) zapalenie błony śluzowej nosa i gardła, zapalenie płuc, zapalenie błony śluzowej nosa, zakażenie dróg moczowych, zapalenie zatok przynosowych, zapalenie oskrzeli, zapalenie żołądka i jelit, zapalenie dolnych dróg oddechowych, zapalenie tkanki łącznej, półpasiec, grypa, kandydoza jamy ustnej, opryszczka wargowa, zapalenie ucha środkowego. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (często) neutropenia. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) nudności, biegunka, wymioty; (często) ból w nadbrzuszu. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (bardzo często) podwyższone wyniki testów wątrobowych; (nieznana) polekowe uszkodzenie wątroby, zespół zanikających przewodów żółciowych. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) obrzęk naczynioruchowy. Badania diagnostyczne: (bardzo często) zmniejszenie liczby białych krwinek; (często) wzrost aktywności fosfokinazy kreatynowej we krwi. W kluczowym badaniu fazy III, w którym dawki podano 330 pacjentom, u 13,3% pacjentów z grupy leczonej awakopanem oraz u 11,6% pacjentów z grupy leczonej prednizonem wystąpiło działanie niepożądane w postaci podwyższonego wyniku testów wątrobowych. W grupie otrzymującej awakopan podwyższone wyniki testów wątrobowych odnotowano w badaniu fazy III i obejmowały one: zapalenie wątroby (1,2%), cholestatyczne zapalenie wątroby (0,6%), przy czym jeden pacjent zgłosił zarówno zapalenie wątroby, jak i cholestatyczne zapalenie wątroby jako rozpoznanie, uszkodzenie komórek wątroby (0,6%) u 1 pacjenta z rozpoznaniem bezobjawowego zapalenia wątroby, cytolizy i cholestazy bez towarzyszącej żółtaczki i bez niewydolności wątrobowokomórkowej. W kluczowym badaniu fazy III zdarzenia niepożądane w postaci zaburzeń wątroby występowały częściej u pacjentów leczonych schematem opartym na skojarzeniu z cyklofosfamidem, a następnie z azatiopryną (10,2%) w porównaniu do leczonych schematem opartym na skojarzeniu z rytuksymabem (3,7%). Podawanie badanego produktu leczniczego zostało wstrzymane lub odstawione na stałe z powodu wzrostu wyników testów wątrobowych u 5,4% pacjentów z grupy leczonej awakopanem oraz u 3,0% pacjentów z grupy leczonej prednizonem. Ciężkie działania niepożądane w postaci podwyższonych wyników testów wątrobowych zgłaszano u 5,4% pacjentów w grupie leczonej awakopanem oraz u 3,7% pacjentów w grupie leczonej prednizonem. Wszystkie poważne zdarzenia wątrobowe ustąpiły po odstawieniu awakopanu i/lub innych potencjalnie hepatotoksycznych produktów leczniczych, w tym trimetoprimu oraz sulfametoksazolu. Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano polekowe uszkodzenie wątroby i zespół zanikających przewodów żółciowych (VBDS). W kluczowym badaniu fazy III neutropenię zgłoszono u 4 pacjentów (2,4%) w każdej grupie leczenia. Odnotowano pojedynczy przypadek agranulocytozy w grupie leczonej prednizonem oraz w grupie leczonej awakopanem. U pacjenta z grupy leczonej awakopanem stwierdzono centralną neutropenię w biopsji szpiku kostnego, która ustąpiła samoistnie bez dodatkowego leczenia. W kluczowym badaniu fazy III u 6 (3,6%) pacjentów w grupie leczonej awakopanem oraz u 1 (0,6%) pacjenta w grupie leczonej prednizonem wystąpiły działania niepożądane w postaci wzrostu aktywności fosfokinazy kreatynowej (CPK). W kluczowym badaniu fazy III u 2 (1,2%) pacjentów z grupy leczonej awakopanem wystąpiło działanie niepożądane w postaci obrzęku naczynioruchowego. 1 pacjent był hospitalizowany z powodu tego zdarzenia. Stosowanie awakopanu zostało wstrzymane, a oba zdarzenia ustąpiły bez następstw. U jednego pacjenta stosowanie awakopanu zostało wznowione, a obrzęk naczynioruchowy nie wystąpił ponownie. W kluczowym badaniu fazy III działania niepożądane w postaci zaburzeń żołądka i jelit obserwowano u 74,6% pacjentów leczonych awakopanem podawanym w schemacie opartym na skojarzeniu z cyklofosfamidem, a następnie z azatiopryną w porównaniu do 53,3% uczestników leczonych w schemacie opartym na skojarzeniu z rytuksymabem. Łącznie 3 nastolatków uczestniczyło w badaniu fazy III - 1 w grupie leczonej prednizonem oraz dwóch w grupie leczonej awakopanem. Brak danych dotyczących dzieci w wieku poniżej 12 lat. W badaniach klinicznych profil bezpieczeństwa był podobny u pacjentów ł65 lat i pacjentów dorosłych <65 lat.

Awakopan badano u zdrowych uczestników przy maksymalnej całkowitej dawce dobowej wynoszącej 200 mg (podawanej jako 100 mg dwa razy na dobę) przez 7 dni bez zaobserwowania objawów toksyczności ograniczających dawkę. W przypadku przedawkowania zaleca się obserwację pacjenta pod kątem przedmiotowych i podmiotowych objawów działań niepożądanych oraz wdrożenie odpowiedniego leczenia objawowego i podtrzymującego.

Awakopan jest selektywnym antagonistą ludzkiego receptora dopełniacza 5a (C5aR1 lub CD88) i konkurencyjnie hamuje interakcję między C5aR1 i anafilatoksyną C5a. Swoista i selektywna blokada C5aR1 przez awakopan redukuje prozapalne działanie C5a, co obejmuje aktywację, migrację i przyleganie neutrofili do miejsc występowania zapalenia małych naczyń krwionośnych, retrakcję komórek śródbłonka naczyniowego i przepuszczalność.

1 kaps. twarda zawiera 10 mg awakopanu.