Leczenie produktem powinno być rozpoczynane i nadzorowane przez lekarzy doświadczonych w leczeniu szpiczaka mnogiego. Produkt powinien być podawany przez wykwalifikowanego pracownika ochrony zdrowia, któremu towarzyszy odpowiednio przeszkolony personel medyczny, i dysponującego odpowiednim sprzętem medycznym, umożliwiającym opanowanie ciężkich reakcji, w tym zespołu uwalniania cytokin (ang. CRS). Produkty lecznicze stosowane w premedykacji należy podawać przed każdą dawką produktu w schemacie stopniowego zwiększania dawki. Schemat stopniowego zwiększania dawki produktu nie powinien być stosowany u pacjentów z czynnym zakażeniem. Zalecane dawki produktu to 1,5 mg/kg mc., wstrzykiwane podskórnie (sc.) raz w tyg., poprzedzone kolejnymi dawkami startowymi 0,06 mg/kg i 0,3 mg/kg mc. U pacjentów, którzy mieli pełną odpowiedź lub lepszą przez co najmniej 6 m-cy, można rozważyć zmniejszenie częstości dawkowania do 1,5 mg/kg sc. co 2 tyg. Leczenie produktem należy rozpoczynać zgodnie ze schematem stopniowego zwiększania dawki, aby zmniejszyć częstość występowania i nasilenie zespołu uwalniania cytokin. Ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu uwalniania cytokin należy poinstruować pacjentów, aby pozostawali w pobliżu ośrodka opieki zdrowotnej i codziennie przez 48 h po podaniu wszystkich dawek w ramach schematu stopniowania dawkowania produktu celem monitorowania pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych. Nieprzestrzeganie zalecanych dawek lub schematu dawkowania przy rozpoczynaniu terapii lub ponownym rozpoczynaniu terapii po opóźnieniu podania dawki może spowodować zwiększenie częstości występowania i nasilenia działań niepożądanych związanych z mechanizmem działania, zwłaszcza zespołu uwalniania cytokin. Schemat dawkowania produktu. Wszyscy pacjenci.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

W celu poprawy identyfikowalności produktów leczniczych, należy wyraźnie odnotować w dokumentacji nazwę oraz numer serii podanego produktu leczniczego. U pacjentów otrzymujących produkt może wystąpić zespół uwalniania cytokin, w tym reakcje zagrażające życiu lub śmiertelne. Kliniczne objawy przedmiotowe i podmiotowe CRS mogą obejmować gorączkę, niedotlenienie, dreszcze, niedociśnienie, tachykardię, ból głowy i podwyższoną aktywność enzymów wątrobowych, ale nie są do nich ograniczone. Potencjalnie zagrażające życiu powikłania CRS mogą obejmować zaburzenia czynności serca, zespół zaburzeń oddechowych u dorosłych, toksyczność neurologiczną, niewydolność nerek i/lub wątroby oraz rozsiane wykrzepianie wewnątrznaczyniowe (ang. DIC). Leczenie należy rozpocząć zgodnie ze schematem stopniowego zwiększania dawki produktu, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia CRS. Przed podaniem każdej dawki produktu leczniczego należy zastosować produkty lecznicze w premedykacji (kortykosteroidy, leki przeciwhistaminowe i przeciwgorączkowe), aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia CRS. Poniższych pacjentów należy poinstruować, aby pozostali w pobliżu ośrodka opieki zdrowotnej i codziennie przez 48 h ich monitorować: pacjentów, którzy otrzymali jakąkolwiek dawkę w ramach schematu stopniowego zwiększania dawki produktu (pod kątem CRS); pacjentów, którzy otrzymali produkt po wystąpieniu CRS stopnia 2 lub wyższego. Pacjentom, u których wystąpił CRS po poprzedniej dawce, należy podać produkty lecznicze poprzedzające leczenie przed podaniem kolejnej dawki produktu. Pacjentów należy pouczyć, że w przypadku wystąpienia objawów przedmiotowych lub podmiotowych CRS należy zwrócić się o pomoc lekarską. W przypadku wystąpienia pierwszych objawów CRS, pacjenci powinni zostać natychmiast poddani ocenie czy nie wymagają hospitalizacji. Należy rozpocząć leczenie podtrzymujące, tocilizumabem i/lub kortykosteroidami, w zależności od stopnia ciężkości. Stosowanie szpikowych czynników wzrostu, w szczególności czynnika stymulującego wzrost kolonii granulocytów (GM-CSF), może potencjalnie nasilić objawy CRS i należy ich unikać podczas CRS. Leczenie produktem leczniczym należy wstrzymać do czasu ustąpienia CRS. CRS należy rozpoznawać na podstawie obrazu klinicznego. Pacjentów należy oceniać i leczyć pod kątem innych przyczyn gorączki, niedotlenienia i niedociśnienia. Jeśli podejrzewa się CRS, należy wstrzymać podawanie produktu TECVAYLI do czasu ustąpienia działań niepożądanych. CRS należy leczyć zgodnie z zaleceniami zawartymi. W razie potrzeby należy zastosować leczenie podtrzymujące CRS (w tym, ale nie wyłącznie, leki przeciwgorączkowe, dożylne podawanie płynów, wazopresory, suplementacja tlenu itp.) Należy rozważyć wykonanie badań laboratoryjnych w celu monitorowania rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (DIC), parametrów hematologicznych, a także czynności płuc, serca, nerek i wątroby. Zalecenia dotyczące postępowania w zespole uwalniania cytokin z zastosowaniem tocilizumabu i kortykosteroidów. Tocilizumab. Stopień 1.: temperatura ł38°C: można wziąć pod uwagę. Stopień 2.: temperatura ł38°C z niedociśnieniem tętniczym reagującym na płyny i niewymagającym stosowania wazopresorów: podać tocilizumabb 8 mg/kg dożylnie w ciągu 1 h (nie więcej niż 800 mg); temperatura ł38°C z zapotrzebowaniem na tlen z kaniuli nosowej o małym przepływie lub przedmuchu: w razie potrzeby należy powtarzać podawanie tocilizumabu co 8 h, jeżeli pacjent nie reaguje na płyny podawane dożylnie lub zwiększenie suplementacji tlenu. Ograniczenie do maks. 3 dawek w ciągu 24 h; łącznie maks. 4 dawki. Stopień 3.: temperatura ł38°C z niedociśnieniem tętniczym wymagającym zastosowania jednego wazopresora z wazopresyną lub bez wazopresyny: podać tocilizumab w dawce 8 mg/kg dożylnie w ciągu 1 h (nie więcej niż 800 mg); temperatura ł38°C z zapotrzebowaniem na tlen z kaniuli nosowej o dużym przepływie, maski twarzowej, maski bezoddechowej lub maski Venturiego: w razie potrzeby należy powtarzać podawanie tocilizumabu co 8 h, jeżeli pacjent nie reaguje na płyny podawane dożylnie lub zwiększenie suplementacji tlenu. Ograniczenie do maks. 3 dawek w ciągu 24 h; łącznie maks. 4 dawki. Stopień 4.: temperatura ł38°C z niedociśnieniem tętniczym wymagającym stosowania wielu leków wazopresyjnych (z wyjątkiem wazopresyny): podać tocilizumab w dawce 8 mg/kg dożylnie w ciągu 1 h (nie więcej niż 800 mg); temperatura ł38°C z zapotrzebowaniem na tlen przy dodatnim ciśnieniu (np. ciągłe dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych [CPAP], dwupoziomowe dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych [BiPAP], intubacja i wentylacja mechaniczna): w razie braku reakcji pacjenta na płyny podawane dożylnie lub zwiększenie suplementacji tlenu należy powtarzać podawanie tocilizumabu co 8 h, w zależności od potrzeb. Ograniczenie do maks. 3 dawek w ciągu 24 h; łącznie maks. 4 dawki. Kortykosteroidy. Stopień 1.: temperatura ł38°C: nie dotyczy. Stopień 2.: temperatura ł38°C z temperatura ł38°C: jeśli w ciągu 24 h od rozpoczęcia stosowania tocilizumabu nie nastąpi poprawa, należy podać metyloprednizolon w dawce 1 mg/kg dożylnie 2x/dobę lub deksametazon w dawce 10 mg dożylnie co 6 h; temperatura ł38°C z zapotrzebowaniem na tlen z kaniuli nosowej o małym przepływie lub przedmuchu: należy kontynuować stosowanie kortykosteroidów do czasu, gdy zdarzenie będzie stopnia 1. lub mniejszego, a następnie zmniejszać dawkę w ciągu 3 dni. Stopień 3.: temperatura ł38°C z niedociśnieniem tętniczym wymagającym zastosowania jednego wazopresora z wazopresyną lub bez wazopresyny: jeśli nie ma poprawy, należy podać metyloprednizolon w dawce 1 mg/kg dożylnie 2x/dobę lub deksametazon w dawce 10 mg dożylnie co 6 h; temperatura ł38°C z zapotrzebowaniem na tlen z kaniuli nosowej o dużym przepływie, maski twarzowej, maski bezoddechowej lub maski Venturiego: należy kontynuować stosowanie kortykosteroidów do czasu, gdy zdarzenie będzie stopnia 1. lub mniejszego, a następnie zmniejszać dawkę w ciągu 3 dni. Stopień 4.: temperatura ł38°C z niedociśnieniem tętniczym wymagającym stosowania wielu leków wazopresyjnych (z wyjątkiem wazopresyny): jak wyżej lub podawać metyloprednizolon w dawce 1000 mg dożylnie przez 3 dni, według uznania lekarza.; temperatura ł38°C z zapotrzebowaniem na tlen przy dodatnim ciśnieniu (np. ciągłe dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych [CPAP], dwupoziomowe dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych [BiPAP], intubacja i wentylacja mechaniczna): jeśli nie nastąpi poprawa lub jeśli stan pacjenta się pogorszy, należy rozważyć zastosowanie alternatywnych leków immunosupresyjnych, szczegóły patrz ChPL. Leczenie produktem TECVAYLI skutkowało ciężkim lub zagrażającym życiu toksycznym działaniem na układ nerwowy, w tym zespołem neurotoksyczności, związanym z komórkami efektorowymi układu odpornościowego (ICANS). Pacjentów należy monitorować pod kątem objawów przedmiotowych lub podmiotowych toksyczności neurologicznej podczas leczenia i niezwłocznie podjąć odpowiednie leczenie. Pacjentów należy pouczyć, że w przypadku wystąpienia objawów przedmiotowych lub podmiotowych toksyczności neurologicznej należy zwrócić się o pomoc lekarską. Przy pierwszych objawach toksyczności neurologicznej, w tym ICANS, pacjenci powinni być natychmiast poddani ocenie i leczeni w zależności od stopnia ciężkości. Pacjentów, u których wystąpi ICANS stopnia 2. lub wyższego, lub wystąpi pierwszy raz ICANS stopnia 3. po poprzedniej dawce produktu, należy poinstruować, aby pozostawali w pobliżu ośrodka opieki zdrowotnej celem monitorowania pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych codziennie przez 48 h. W przypadku wystąpienia ICANS i innych toksyczności neurologicznych należy wstrzymać leczenie produktem. Ze względu na możliwość wystąpienia ICANS, pacjentom należy zalecić, aby nie prowadzili pojazdów ani nie obsługiwali ciężkich maszyn podczas schematu zwiększania dawki produktu i przez 48 h po zakończeniu schematu zwiększania dawki produktu oraz w przypadku ponownego wystąpienia jakichkolwiek objawów neurologicznych. Przy pierwszych objawach toksyczności neurologicznej, w tym ICANS, należy rozważyć ocenę neurologiczną. Należy wykluczyć inne przyczyny objawów neurologicznych. Należy wstrzymać podawanie produktu do czasu ustąpienia działań niepożądanych. W przypadku ciężkich lub zagrażających życiu objawów toksyczności neurologicznej należy zapewnić intensywną opiekę medyczną i leczenie wspomagające.; szczegóły patrz ChPL. U pacjentów otrzymujących produkt zgłaszano ciężkie, zagrażające życiu lub śmiertelne zakażenia. Nowe lub reaktywowane zakażenia wirusowe wystąpiły podczas leczenia produktem. Podczas leczenia produktem wystąpiła również postępująca wieloogniskowa leukoencefalopatia (ang. PML). Pacjenci powinni być monitorowani pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych zakażenia przed rozpoczęciem i w trakcie leczenia produktem i odpowiednio leczeni. Leki przeciwdrobnoustrojowe powinny być podawane profilaktycznie zgodnie z lokalnymi wytycznymi instytucjonalnymi. Schemat stopniowego zwiększania dawki produktu nie powinien być stosowany u pacjentów z czynnym zakażeniem. W przypadku kolejnych dawek należy wstrzymać podawanie produktu. U pacjentów leczonych produktem skierowanym przeciwko komórkom B może dojść do reaktywacji wirusa zapalenia wątroby typu B, a w niektórych przypadkach może to prowadzić do piorunującego zapalenia wątroby, niewydolności wątroby i zgonu. Pacjenci z dodatnim wynikiem badania serologicznego w kierunku HBV powinni być monitorowani pod kątem klinicznych i laboratoryjnych objawów reaktywacji HBV podczas przyjmowania produktu i przez co najmniej 6 m-cy po zakończeniu leczenia. U pacjentów, u których wystąpi reaktywacja HBV podczas stosowania produktu, należy wstrzymać leczenie produktem i postępować zgodnie z lokalnymi wytycznymi instytucjonalnymi. U pacjentów otrzymujących produkt zgłaszano hipogammaglobulinemię. Podczas leczenia produktem należy monitorować stężenie immunoglobulin. W leczeniu hipogammaglobulinemii u 39% pacjentów stosowano dożylną lub podskórną terapię immunoglobulinami. Pacjenci powinni być leczeni zgodnie z lokalnymi wytycznymi instytucjonalnymi, z uwzględnieniem środków ostrożności dotyczących zakażeń, profilaktyki antybiotykowej lub przeciwwirusowej oraz podawania terapii zastępczej immunoglobulinami. Odpowiedź immunologiczna na szczepionki może być zmniejszona podczas przyjmowania produktu. Nie badano bezpieczeństwa stosowania szczepionek zawierających żywe wirusy w trakcie lub po zakończeniu leczenia produktem. Nie zaleca się szczepienia szczepionkami zawierającymi żywe wirusy przez co najmniej 4 tyg. przed rozpoczęciem leczenia, w trakcie leczenia i co najmniej 4 tyg. po zakończeniu leczenia. U pacjentów, którzy otrzymywali produkt zgłaszano neutropenię i gorączkę neutropeniczną. Należy monitorować całkowitą liczbę krwinek na początku i okresowo w trakcie leczenia. Należy zapewnić opiekę wspomagającą zgodnie z lokalnymi wytycznymi instytucjonalnymi. Pacjenci z neutropenią powinni być monitorowani pod kątem objawów zakażenia. Produkt zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu/dawkę, to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”. Lek ma duży wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Ze względu na możliwość wystąpienia ICANS, pacjenci otrzymujący produkt są narażeni na ryzyko wystąpienia zaburzeń świadomości. Pacjentów należy poinstruować, aby unikali prowadzenia pojazdów i obsługiwania ciężkich lub potencjalnie niebezpiecznych maszyn podczas i przez 48 h po zakończeniu schematu stopniowego zwiększania dawki produktu oraz w przypadku ponownego wystąpienia jakichkolwiek objawów neurologicznych.

Nie przeprowadzono badań interakcji produktu. Początkowe uwalnianie cytokin związane z rozpoczęciem leczenia produktem może powodować supresję enzymów CYP450. Przewiduje się, że największe ryzyko interakcji występuje od rozpoczęcia schematu stopniowego zwiększania dawki produktu do 7 dni po 1. dawce podtrzymującej lub podczas zdarzenia CRS. W tym okresie należy monitorować toksyczność lub stężenia produktów leczniczych (np. cyklosporyny) u pacjentów, którzy otrzymują jednocześnie substraty CYP450 o wąskim indeksie terapeutycznym. W razie potrzeby należy dostosować dawkę jednocześnie stosowanego produktu.

U kobiet w wieku rozrodczym przed rozpoczęciem leczenia produktem należy sprawdzić czy kobieta nie jest w ciąży. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia i przez 5 m-cy po ostatniej dawce produktu. W badaniach klinicznych mężczyźni z partnerkami w wieku rozrodczym stosowali skuteczną antykoncepcję podczas leczenia i przez 3 m-ce po ostatniej dawce teklistamabu. Nie ma dostępnych danych dotyczących stosowania teklistamabu u kobiet w ciąży ani danych z badań na zwierzętach pozwalających ocenić ryzyko stosowania teklistamabu w ciąży. Wiadomo, że ludzka IgG przenika przez łożysko po pierwszym trymestrze ciąży. Dlatego teklistamab, humanizowane przeciwciało oparte na IgG4, może być potencjalnie przenoszony od matki do rozwijającego się płodu. Produkt nie jest zalecany u kobiet w ciąży. Lek jest związany z hipogammaglobulinemią, dlatego należy rozważyć ocenę stężenia immunoglobulin u noworodków matek leczonych produktem. Nie wiadomo, czy teklistamab przenika do mleka ludzkiego lub zwierzęcego, czy wpływa na niemowlęta karmione piersią lub na wytwarzanie mleka. Ze względu na możliwość wystąpienia ciężkich działań niepożądanych u niemowląt karmionych piersią, należy doradzić pacjentkom, aby nie karmiły piersią podczas leczenia produktem i przez co najmniej 5 m-cy po podaniu ostatniej dawki. Nie ma danych dotyczących wpływu teklistamabu na płodność. Wpływ teklistamabu na płodność samców i samic nie został oceniony w badaniach na zwierzętach.

Najczęstszymi działaniami niepożądanymi o dowolnym nasileniu u pacjentów były: hipogammaglobulinemia (75%), zespół uwalniania cytokin (72%), neutropenia (71%), niedokrwistość (55%), bóle mięśniowo-szkieletowe (52%), zmęczenie (41%), małopłytkowość (40%), reakcja w miejscu wstrzyknięcia (38%), zakażenie górnych dróg oddechowych (37%), limfopenia (35%), biegunka (28%), zapalenie płuc (28%), nudności (27%), gorączka (27%), ból głowy (24%), kaszel (24%), zaparcia (21%) i ból (21%). Ciężkie działania niepożądane zgłaszano u 65% pacjentów, którzy otrzymywali produkt, w tym zapalenie płuc (16%), COVID-19 (15%), zespół uwalniania cytokin (8%), posocznicę (7%), gorączkę (5%), bóle mięśniowo-szkieletowe (5%), ostre uszkodzenie nerek (4.8%), biegunkę (3,0%), zapalenie tkanki łącznej (2,4%), hipoksję (2,4%), gorączkę neutropeniczną (2,4%) i encefalopatię (2,4%). Dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania produktu oceniano w badaniu MajesTEC-1, obejmującym 165 dorosłych pacjentów ze szpiczakiem mnogim, którzy otrzymywali produkt w zalecanym schemacie dawkowania w monoterapii. Mediana czasu trwania leczenia produktem wynosiła 8,5 (zakres: 0,2-24,4) m-ca. Zakażenia i zarażenia: (bardzo często) zapalenie płuc, COVID-19, zakażenie górnych dróg oddechowych; (często) posocznica, zapalenie tkanki łącznej. Zaburzenia krwi i układu limfatycznego: (bardzo często) neutropenia, małopłytkowość, limfopenia, niedokrwistość, leukopenia; (często) gorączka neutropeniczna, hipofibrynogenemia. Zaburzenia układu odpornościowego: (bardzo często) zespół uwalniania cytokin, hipogammaglobulinemia. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo często) hiperkalcemia, hipokaliemia, hipofosfatemia, hipomagnezemia, zmniejszony apetyt; (często) hiperamylazemia, hiperkaliemia, hiponatremia, hipokalcemia, hipoalbuminemia. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) neuropatia obwodowa, ból głowy; (często) zespół neurotoksyczności związanej z komórkami efektorowymi układu odpornościowego, encefalopatia. Zaburzenia naczyniowe: (bardzo często) krwotok, nadciśnienie. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (bardzo często) duszność, kaszel. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: (bardzo często) biegunka, wymioty, nudności, zaparcia. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) ból mięśniowo-szkieletowy. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) gorączka, reakcja w miejscu wstrzyknięcia, ból, obrzęk, zmęczenie. Badania diagnostyczne: (bardzo często) zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej we krwi; (często) zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, podwyższenie aktywności aminotransferaz, zwiększenie aktywności lipazy, zwiększenie aktywności g-glutamylotransferazy, wydłużenie czasu częściowej tromboplastyny po aktywacji, zwiększenie międzynarodowego współczynnika znormalizowanego. W badaniu MajesTEC-1 (N=165), CRS wystąpił u 72% pacjentów po leczeniu produktem TECVAYLI. U jednej trzeciej (33%) pacjentów wystąpiło więcej niż 1 zdarzenie CRS. U większości pacjentów CRS wystąpił po podaniu dawki startowej 1. (44%), dawki startowej 2. (35%) lub początkowej dawki podtrzymującej (24%). U mniej niż 3% pacjentów wystąpił 1. przypadek CRS po podaniu kolejnych dawek produktu. Przypadki CRS były stopnia 1. (50%) i stopnia 2. (21%) lub stopnia 3. (0,6%). Mediana czasu do wystąpienia CRS wynosiła 2 (zakres: 1-6) dni od ostatniej dawki, a mediana czasu trwania 2 (zakres: 1-9) dni. Najczęstszymi objawami przedmiotowymi i podmiotowymi związanymi z CRS były: gorączka (72%), niedotlenienie (13%), dreszcze (12%), niedociśnienie (12%), tachykardia zatokowa (7%), ból głowy (7%) i podwyższone aktywności enzymów wątrobowych (AspAt/AlAT) (po 3,6%). W badaniu MajesTEC-1 tocilizumab, kortykosteroidy i tocilizumab w skojarzeniu z kortykosteroidami były stosowane w leczeniu CRS, odpowiednio, w 32%, 11% i 3% przypadków CRS. W badaniu MajesTEC-1 (N=165) toksyczność neurologiczna wystąpiła u 15% pacjentów otrzymujących produkt. Zdarzenia toksyczności neurologicznej były stopnia 1. (8,5%), stopnia 2. (5,5%) lub stopnia 4. (<1%). Najczęściej zgłaszanym zdarzeniem związanym z toksycznością neurologiczną był ból głowy (8%). ICANS, w tym stopnia 3. i wyższego, zgłaszano w badaniach klinicznych i po wprowadzeniu produktu do obrotu. Najczęstszymi objawami klinicznymi ICANS były stan splątania, obniżony poziom świadomości, dezorientacja, dysgrafia, afazja, apraksja i senność. Wystąpienie toksyczności neurologicznej może być równoczesne z CRS, po ustąpieniu CRS lub przy braku CRS. Obserwowany czas do wystąpienia ICANS wynosił 0-21 dni po podaniu ostatniej dawki. U pacjentów otrzymujących teklistamab podskórnie w monoterapii (N=238) w badaniu MajesTEC-1 oceniano obecność przeciwciał przeciwko teklistamabowi za pomocą testu immunologicznego opartego na elektrochemiluminescencji. U 1 uczestnika (0,4%) wytworzyły się przeciwciała neutralizujące przeciwko teklistamabowi o niskim mianie.

Maksymalna tolerowana dawka teklistamabu nie została określona. W badaniach klinicznych podawano dawki do 6 mg/kg. W przypadku przedawkowania należy obserwować pacjenta pod kątem wystąpienia objawów przedmiotowych lub podmiotowych działań niepożądanych i natychmiast rozpocząć odpowiednie leczenie objawowe.

Teklistamab jest pełnowymiarowym, przeciwciałem bispecyficznym IgG4-PAA, którego celem jest receptor CD3 znajdujący się na powierzchni komórek T i antygen dojrzewania komórek B (BCMA), który znajduje się na powierzchni złośliwych komórek linii B szpiczaka mnogiego, jak również komórek B i komórek plazmatycznych w późnym stadium rozwoju. Dzięki podwójnym miejscom wiązania, teklistamab jest w stanie przyciągnąć komórki T CD3+ w bliskie sąsiedztwo komórek BCMA+, powodując aktywację komórek T oraz następczą lizę i śmierć komórek BCMA+, w czym pośredniczy wydzielana perforyna i różne granzymy przechowywane w pęcherzykach wydzielniczych cytotoksycznych komórek T. Efekt ten występuje bez względu na specyficzność receptorów komórek T lub zależność od cząsteczek głównego układu zgodności tkankowej (MHC) klasy 1 na powierzchni komórek prezentujących antygen.

1 fiol. o pojemności 3 ml zawiera 30 mg teklistamabu. (10 mg/ml). 1 fiol. o pojemności 1,7 ml zawiera 153 mg teklistamabu. (90 mg/ml). Teklistamab jest humanizowaną immunoglobuliną G4-prolina, alanina, alanina (IgG4-PAA), przeciwciałem bispecyficznym, skierowanym przeciwko antygenowi dojrzewania komórek B (ang. BCMA) i receptorom CD3, wytwarzanym w linii komórkowej ssaków (jajnik chomika chińskiego [CHO]) z zastosowaniem technologii rekombinacji DNA.