Zakażenia narządów płciowych. Kandydoza pochwy i sromu: 200 mg 2x/dobę lub 200 mg raz/dobę przez 1 dzień lub 3 dni. Zakażenia skóry, błony śluzowej lub oczu. Grzybica skóry: 200 mg raz/dobę lub 100 mg raz/dobę przez 7 dni lub 15 dni. Zakażenie okolic o zwiększonej keratynizacji, takie jak grzybica podeszwy stóp i dłoni: 200 mg 2x/dobę lub 100 mg raz/dobę przez 7 dni lub 30 dni. Łupież pstry: 200 mg raz/dobę przez 7 dni. Łojotokowe zapalenie skóry (ciężkie lub nawrotowe): 200 mg raz/dobę przez 7 dni (po upływie m-ca jako leczenie podtrzymujące można zastosować itrakonazol w dawce 200 mg/dobę przez 1-sze 2 dni w kolejnych m-cach; czas leczenia uwarunkowany jest odpowiedzią kliniczną. Kandydoza jamy ustnej: 100 mg raz/dobę przez 15 dni. U niektórych pacjentów z osłabieniem odporności (np. u pacjentów z neutropenią, AIDS lub po przeszczepieniu narządów) może wystąpić zmniejszenie biodostępności itrakonazolu po doustnym podaniu produktu. Z tego powodu może być konieczne podwojenie dawki. Grzybicze zapalenie rogówki: 200 mg raz/dobę przez 21 dni. Długość leczenia zależy od reakcji pacjenta na leczenie. Grzybica paznokci, wywołana przez dermatofity i/lub drożdżaki. Leczenie cykliczne. Polega na przyjmowaniu 2 kaps. 2x/dobę (200 mg 2x/dobę) przez 1 tydz. W leczeniu grzybicy paznokci rąk stosuje się 2 cykle. W leczeniu grzybicy paznokci stóp stosuje się 3 cykle. Okresy przyjmowania leku (cykle) są oddzielone 3 tyg. przerwą, w czasie której produkt nie jest przyjmowany. Reakcja na leczenie staje się widoczna po zakończeniu leczenia i odrośnięciu paznokci. Leczenie ciągłe. Wyłącznie paznokcie stóp lub wraz z paznokciami rąk: 200 mg raz/dobę przez 3 m-ce. Eliminacja itrakonazolu ze skóry i paznokci zachodzi wolniej niż z osocza. Optymalne wyniki leczenia pod względem objawów klinicznych i rezultatów badań mikologicznych uzyskuje się w ciągu 2-4 tyg. po zakończeniu leczenia zakażeń skóry i po 6-9 m-cach od zakończenia leczenia zakażeń paznokci. Grzybice układowe. Aspergiloza: 200 mg raz/dobę przez 2-5 m-cy. Zwiększyć dawkę do 200 mg 2x/dobę, jeżeli zmiany są głębokie lub rozsiane. Kandydoza: 100-200 mg raz/dobę przez 3 tyg. do 7 m-cy. Zwiększyć dawkę do 200 mg 2x/dobę, jeżeli zmiany są głębokie lub rozsiane. Kryptokokoza (bez zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych): 200 mg raz/dobę przez 2 m-ce do 1 roku. Kryptokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych: 200 mg 2x/dobę przez 2 mi-ce do 1 roku. Leczenie podtrzymujące. Histoplazmoza: od 200 mg raz/dobę do 200 mg 2x/dobę 8 m-cy. Blastomikoza: od 100 mg raz/dobę do 200 mg 2x/dobę przez 6 m-cy. Sporotrychoza limfatyczno-skórna i skórna: 100 mg raz/dobę przez 3 m-ce. Parakokcydioidomikoza: 100 mg raz/dobę przez 6 m-cy. Brak danych dotyczących skuteczności stosowania produktu w leczeniu parakokcydioidomikozy u pacjentów z AIDS. Chromomikoza: 100-200 mg raz/dobę przez 6 m-cy. Dostępne dane dotyczące stosowania itrakonazolu u dzieci w postaci kaps. są ograniczone. Nie zaleca się stosowania itrakonazolu u dzieci, chyba że stwierdzi się, że spodziewane korzyści przewyższają ryzyko. Dostępne dane dotyczące stosowania itrakonazolu w postaci kaps. u osób w podeszłym wieku są ograniczone. Zaleca się stosowanie itrakonazolu w postaci kaps. u tych osób tylko, jeśli stwierdzi się, że spodziewane korzyści przewyższają ryzyko. Zasadniczo zaleca się, by podczas wyboru dawki u osób w podeszłym wieku wziąć pod uwagę większą częstość występowania zaburzeń czynności wątroby, nerek lub serca oraz jednoczesne występowanie innych chorób lub stosowanie innych leków. Dostępne dane dotyczące stosowania itrakonazolu po podaniu doustnym u pacjentów z niewydolnością wątroby są ograniczone. Należy zachować ostrożność, jeśli produkt jest stosowany w tej grupie pacjentów. Dostępne dane dotyczące stosowania itrakonazolu u pacjentów z niewydolnością nerek są ograniczone. U niektórych pacjentów z niewydolnością nerek całkowite narażenie organizmu na itrakonazol może być mniejsze. Jeśli produkt jest stosowany w tej grupie pacjentów, należy zachować ostrożność i rozważyć możliwość modyfikacji dawki.

Kaps. stosuje się doustnie i należy je połykać w całości. W celu uzyskania maks. wchłaniania należy je podawać bezpośrednio po posiłku.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Przeciwwskazane jest stosowanie itrakonazolu razem z następującymi lekami: produkty metabolizowane przez cytochrom CYP3 A4, mogące wydłużać odstęp QT: astemizol, beprydyl, cyzapryd, dofetylid, lewacetylmetadol (lowometadyl), mizolastyna, pimozyd, chinidyna, sertyndol, terfenadyna; jednoczesne stosowanie może spowodować zwiększenie stężenia tych substancji w osoczu, a w konsekwencji wydłużenie odstępu QT i w rzadkich przypadkach zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes; inhibitory HMG-CoA, metabolizowane przez CYP3A4: atorwastatyna, lowastatyna i symwastatyna; triazolam i doustnie podawany midazolam; alkaloidy sporyszu: dihydroergotamina, ergometryna (ergonowina), ergotamina, metylergometryna (metyloergonowina); eletryptan; nizoldypina; dyzopiramid lub halofantryna we wskazaniach niezagrażających życiu. Itrakonazolu nie należy stosować u pacjentów z objawami zaburzeń komorowych, takimi jak zastoinowa niewydolność serca lub niewydolność serca w wywiadzie, z wyjątkiem leczenia zagrażających życiu lub innych ciężkich zakażeń. Stosowanie produktu leczniczego jest przeciwwskazane w ciąży. Itrakonazol można podawać kobietom w ciąży tylko w sytuacji zagrożenia życia, gdy spodziewane korzyści przewyższają ewentualny szkodliwy wpływ na płód. Jeśli pacjentka jest w wieku rozrodczym, powinna stosować skuteczną metodę antykoncepcji aż do wystąpienia krwawienia miesiączkowego po zakończeniu stosowania produktu leczniczego.

W badaniu z udziałem zdrowych ochotników, którzy przyjmowali itrakonazol w postaci dożylnej, obserwowano przemijające, bezobjawowe zmniejszenie frakcji wyrzutowej lewej komory serca. Zaburzenia te ustępowały przed podaniem następnej infuzji dożylnej. Nie wiadomo czy opisywane zjawisko ma znaczenie kliniczne w odniesieniu do postaci doustnych produktu. Wykazano, że itrakonazol ma działanie inotropowe ujemne. Opisywano przypadki zastoinowej niewydolności serca w związku ze stosowaniem itrakonazolu. W doniesieniach spontanicznych, niewydolność serca częściej notowano po podaniu dawki dobowej 400 mg niż po zastosowaniu innych, mniejszych dawek dobowych, co świadczy o tym, że ryzyko niewydolności serca może zwiększać się wraz z dawką dobową itrakonazolu. Itrakonazolu nie należy stosować u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca lub zastoinową niewydolnością serca w wywiadzie, o ile spodziewane korzyści wyraźnie nie przewyższają ryzyka. Określając indywidualnie dla każdego pacjenta stosunek korzyści do ryzyka, należy wziąć pod uwagę takie czynniki, jak: nasilenie choroby stanowiącej wskazanie do stosowania leku, schemat dawkowania (tj. całkowita dawka dobowa) oraz wystąpienie poszczególnych czynników ryzyka rozwoju zastoinowej niewydolności serca. Do tych czynników ryzyka należą choroby serca, takie jak choroba niedokrwienna serca, wady zastawkowe, poważne choroby płuc, takie jak przewlekła obturacyjna choroba płuc, a także niewydolność nerek i inne choroby, w przebiegu których występują obrzęki. Jeśli u pacjenta występuje ryzyko rozwoju zastoinowej niewydolności serca, należy go poinformować o możliwych objawach podmiotowych i przedmiotowych. Leczenie należy prowadzić ostrożnie, obserwując szczególnie wnikliwie, czy nie występują objawy podmiotowe i przedmiotowe zastoinowej niewydolności serca. W razie wystąpienia takich objawów należy przerwać stosowanie produktu leczniczego. Leki z grupy antagonistów wapnia mogą mieć działanie inotropowe ujemne, które może się sumować z inotropowym ujemnym działaniem itrakonazolu. Ponadto itrakonazol może hamować metabolizm tych leków. Z tych powodów należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania itrakonazolu i antagonistów wapnia, gdyż zwiększa się ryzyko zastoinowej niewydolności serca. Jednoczesne stosowanie niektórych leków z itrakonazolem może skutkować zmianą skuteczności itrakonazolu i/lub jednocześnie podawanego leku, działaniami zagrażającymi życiu i/lub nagłym zgonem. Nie są dostępne informacje dotyczące nadwrażliwości krzyżowej pomiędzy itrakonazolem a innymi lekami przeciwgrzybiczymi z grupy azoli. Należy zachować ostrożność przepisując produkt leczniczy pacjentom z nadwrażliwością na inne leki z grupy azoli. Leczenie produktem leczniczym w postaci kaps. twardych należy przerwać, jeśli wystąpią objawy neuropatii, którą można wiązać z przyjmowaniem produktu. Notowano przypadki przemijającej lub trwałej utraty słuchu u pacjentów przyjmujących itrakonazol. W kilku przypadkach pacjent jednocześnie przyjmował chinidynę, której stosowanie z itrakonazolem jest przeciwwskazane. Utrata słuchu zazwyczaj ustępuje po przerwaniu terapii, ale u niektórych pacjentów się może utrzymywać. Jeśli podejrzewa się, że drożdżyca układowa jest wywołana szczepami Candida opornymi na flukonazol, nie można założyć, że będą one wrażliwe na itrakonazol. Dlatego przed rozpoczęciem leczenia itrakonazolem należy wykonać test wrażliwości. Podczas leczenia itrakonazolem bardzo rzadko zaobserwowano występowanie ciężkiej hepatotoksyczności, w tym ostrej niewydolności wątroby zakończonej zgonem. Większość z tych zaburzeń występowała u pacjentów z występującą wcześniej chorobą wątroby, leczonych z powodu grzybic układowych, mających inne poważne obciążenia zdrowotne i/lub przyjmujących inne leki hepatotoksyczne. U niektórych z tych pacjentów nie występowały oczywiste czynniki ryzyka choroby wątroby. W niektórych przypadkach zaburzenia te wystąpiły w ciągu 1-szego m-ca leczenia, w tym kilka w ciągu 1-szego tyg. U pacjentów leczonych itrakonazolem należy rozważyć monitorowanie czynności wątroby. Należy poinformować pacjenta o konieczności niezwłocznego powiadomienia lekarza, jeśli wystąpią objawy świadczące o zapaleniu wątroby, takie jak: brak łaknienia, nudności, wymioty, uczucie zmęczenia, ból brzucha lub ciemna barwa moczu. Jeśli pacjent zgłasza takie objawy, należy natychmiast przerwać stosowanie produktu leczniczego i przeprowadzić ocenę czynności wątroby. Dostępne dane dotyczące stosowania itrakonazolu w postaci doustnej u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby są ograniczone. Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu w tej grupie pacjentów. Zaleca się, by pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby uważnie kontrolować podczas leczenia itrakonazolem. Decydując się na rozpoczęcie leczenia itrakonazolem jednocześnie z innymi produktami leczniczymi metabolizowanymi przy udziale CYP3A4, należy wziąć pod uwagę wydłużony czas połowicznej eliminacji, obserwowany w badaniach klinicznych po jednokrotnym podaniu itrakonazolu w postaci kaps. u pacjentów z marskością wątroby. U pacjentów ze zwiększoną lub nieprawidłową aktywnością enzymów wątrobowych, czynną chorobą wątroby, a także u pacjentów, u których po zastosowaniu innych leków występowały objawy toksycznego działania na wątrobę, nie należy stosować produktu leczniczego, chyba że występuje ciężki lub zagrażający życiu stan, a spodziewane korzyści z leczenia przewyższają ryzyko. Zaleca się monitorowanie czynności wątroby u pacjentów z wcześniejszymi zaburzeniami czynności wątroby lub u których wystąpiło toksyczne działanie innych leków na wątrobę. Wchłanianie itrakonazolu po podaniu doustnym jest słabsze, jeśli kwaśność soku żołądkowego jest zmniejszona. U pacjentów ze zmniejszoną kwaśnością soku żołądkowego wynikającą z choroby (np. pacjenci z achlorhydrią) lub ze stosowania leków (np. pacjenci przyjmujący leki zmniejszające kwaśność soku żołądkowego), zaleca się podawanie produktu leczniczego z kwaśnymi napojami (typu „cola” niedietetyczna). Działanie przeciwgrzybicze należy kontrolować i w razie konieczności zwiększyć dawkę. U niektórych pacjentów ze zmniejszoną odpornością (np. pacjenci z neutropenią, AIDS, po przeszczepieniu narządów), biodostępność itrakonazolu podawanego doustnie może być zmniejszona. Ze względu na właściwości farmakokinetyczne, produktu leczniczego nie zaleca się do rozpoczynania leczenia grzybic układowych bezpośrednio zagrażających życiu. Jeśli u pacjenta z AIDS, leczonego z powodu grzybicy układowej, takiej jak sporotrychoza, blastomikoza, histoplazmoza lub kryptokokoza (postać z zajęciem opon mózgowo-rdzeniowych lub bez), istnieje ryzyko nawrotu zakażenia, należy rozważyć pozostawienie leczenia podtrzymującego. Produkt leczniczy zawiera sacharozę i dlatego nie należy go stosować u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy. W skład 1 kaps. twardej wchodzi 265,3 mg sacharozy w ziarenkach, zawierających 80,0-91,5% sacharozy. Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Podczas przyjmowania itrakonazolu mogą wystąpić takie działania niepożądane, jak: zawroty głowy, zaburzenia widzenia i utrata słuchu.

Itrakonazol jest metabolizowany głównie z udziałem cytochromu CYP3A4. Inne substancje, które albo są metabolizowane tym samym szlakiem, albo zmieniają czynność CYP3A4, mogą wpływać na farmakokinetykę itrakonazolu. Podobnie itrakonazol może zmieniać farmakokinetykę innych substancji metabolizowanych tym samym szlakiem. Itrakonazol jest silnym inhibitorem CYP3A4 i glikoproteiny P. Należy zapoznać się z ChPL stosowanego jednocześnie w celu sprawdzenia sposobu jego metabolizmu oraz ewentualnej konieczności modyfikacji dawki. Leki zmniejszające kwaśność soku żołądkowego (np. leki zobojętniające, takie jak wodorotlenek glinu lub zmniejszające wydzielanie kwasu, takie jak antagoniści receptora H2 i inhibitory pompy protonowej) zaburzają wchłanianie itrakonazolu uwalnianego z kapsułek. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas jednoczesnego stosowania tych produktów leczniczych i itrakonazolu w kapsułkach. Podczas jednoczesnego stosowania z produktami leczniczymi zmniejszającymi kwaśność soku żołądkowego zaleca się podawanie itrakonazolu z kwaśnymi napojami (typu "cola" niedietetyczna). Stosowane jednocześnie leki zobojętniające (np. wodorotlenek glinu) należy przyjmować co najmniej 1 godz. przed zażyciem lub 2 godz. po przyjęciu produktu leczniczego.Podczas jednoczesnego stosowania należy kontrolować działanie przeciwgrzybicze itrakonazolu i w razie konieczności zwiększać jego dawkę. Jednoczesne podawanie itrakonazolu z silnymi induktorami CYP3A4 może prowadzić do zmniejszenia biodostępności itrakonazolu i hydroksyitrakonazolu w stopniu mogącym znacznie zmniejszyć skuteczność itrakonazolu. Przykładami takich leków są: leki przeciwbakteryjne: izoniazyd, ryfabutyna, ryfampicyna; leki przeciwpadaczkowe: karbamazepina, fenobarbital, fenytoina; leki przeciwwirusowe: efawirenz, newirapina. Dlatego nie zaleca się jednoczesnego podawania silnych induktorów CYP3A4 z itrakonazolem. Zaleca się, aby nie stosować tych leków przez 2 tyg. przed rozpoczęciem i w trakcie terapii itrakonazolem, chyba że spodziewane korzyści przewyższają ryzyko zmniejszonej skuteczności itrakonazolu. Podczas jednoczesnego stosowania zaleca się kontrolowanie działania przeciwgrzybiczego itrakonazolu i w razie konieczności - zwiększenie dawki. Silne inhibitory CYP3A4 mogą zwiększać biodostępność itrakonazolu, np.: leki przeciwbakteryjne: cyprofloksacyna, klarytromycyna, erytromycyna; leki przeciwwirusowe: darunawir wzmocniony rytonawirem, fosamprenawir wzmocniony rytonawirem, indynawir, rytonawir. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas jednoczesnego stosowania tych leków z itrakonazolem. Zaleca się, by dokładnie obserwować, czy u pacjentów, którzy muszą przyjmować itrakonazol jednocześnie z silnymi inhibitorami CYP3A4, nie występują objawy przedmiotowe i podmiotowe nasilonego lub wydłużonego działania itrakonazolu. W razie konieczności zaleca się zmniejszenie dawki i/lub pomiary stężeń itrakonazolu w osoczu. Leki, których stężenie w osoczu może być zwiększane przez itrakonazol. Itrakonazol i jego główny metabolit - hydroksyitrakonazol, mogą hamować metabolizm leków zachodzący z udziałem CYP3A4 oraz hamować białko transportowe glikoproteinę P, co może skutkować zwiększeniem w osoczu stężeń tych leków i/lub ich czynnych metabolitów, gdy są podawane jednocześnie z itrakonazolem. To zwiększone stężenie może nasilać lub wydłużać zarówno działania terapeutyczne, jak i niepożądane tych leków. Stosowanie razem z itrakonazolem leków metabolizowanych przez CYP3A4, powodujących wydłużenie odstępu QT, może być przeciwwskazane, gdyż to połączenie może prowadzić do tachyarytmii komorowych, w tym do wystąpienia zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes - arytmii mogącej zagrażać życiu. Po zaprzestaniu leczenia stężenie itrakonazolu zmniejsza się do prawie nieoznaczalnego w ciągu 7-14 dni, w zależności od dawki i czasu trwania leczenia. U pacjentów z marskością wątroby lub osób otrzymujących inhibitory CYP3A4 zmniejszanie się stężeń w osoczu może nawet przebiegać wolniej. Jest to szczególnie ważne, gdy rozpoczyna się stosowanie leków, których metabolizm jest zaburzany przez itrakonazol. Leki, które wchodzą w interakcje z itrakonazolem, sklasyfikowano następująco: "przeciwwskazane": w żadnych okolicznościach nie stosować leku razem z itrakonazolem ani przez 2 tygodni po zaprzestaniu podawania itrakonazolu; "nie zalecane": unikać stosowania leku zarówno w trakcie, jak i przez 2 tygodni po zaprzestaniu podawania itrakonazolu, chyba że spodziewane korzyści przewyższają ryzyko działań niepożądanych; jeśli nie można uniknąć jednoczesnego stosowania, zaleca się obserwację kliniczną, czy u pacjenta nie występują objawy przedmiotowe lub podmiotowe nasilonego lub przedłużonego działania lub działań niepożądanych leku stosowanego w skojarzeniu oraz w razie konieczności zmniejszenie dawki lub przerwanie jego podawania; "stosowanie z ostrożnością": zaleca się dokładną obserwację pacjenta, gdy lek jest stosowany razem z itrakonazolem; w razie skojarzonego leczenia zaleca się obserwację kliniczną; czy u pacjenta nie występują objawy przedmiotowe lub podmiotowe nasilonego lub przedłużonego działania lub działań niepożądanych leku stosowanego w skojarzeniu oraz w razie konieczności zmniejszenie dawki lub przerwanie jego podawania; w razie potrzeby zaleca się pomiary stężeń w osoczu. Przykłady leków, których stężenia w osoczu mogą zwiększać się pod wpływem itrakonazolu, uszeregowane wg grup leków, z zaleceniem dotyczącym skojarzonego stosowania z itrakonazolem. a-adrenolityki - niezalecane: tamsulozyna. Leki przeciwbólowe - przeciwwskazane: lewacetylmetadol (lewometadyl), metadol. Niezalecane: fentanyl. Stosowanie z ostrożnością: alfentanyl, buprenorfina iv. i podjęzykowo, oksykodon. Leki przeciwarytmiczne - przeciwwskazane: dyzopiramid, dofetylid, dronedaron, chinidyna. Stosowanie z ostrożnością: digoksyna. Leki przeciwbakteryjne - niezalecane: ryfabutyna. Leki przeciwzakrzepowe i przeciwpłytkowe - niezalecane: rywaroksaban. Stosowanie z ostrożnością: kumaryny, cylostazol, dabigatran. Leki przeciwpadaczkowe - niezalecane: karbamazepina. Leki przeciwcukrzycowe - niezalecane: karbamazepina. Leki przeciwcukrzycowe - stosowanie z ostrożnością: repaglinid, saksagliptyna. Leki przeciwrobacze i przeciwpierwotniakowe - przeciwwskazane: halofantryna. Stosowanie z ostrożnością: prazykwantel. Leki przeciwhistaminowe - przeciwwskazane: astemizol, mizolastyna, terfenadyna. Leki przeciwmigrenowe - przeciwwskazane: alkaloidy sporyszu, takie jak dihydroergotamina, ergometryna (ergonowina), ergotamina, metyloergometryna (metyloergonowina). Stosowanie z ostrożnością: eletryptan. Leki przeciwnowotworowe - przeciwwskazane: irynotekan. Niezalecane: dasatynib, nilotynib, trabektedin. Stosowane z ostrożnością: bortezomib, busulfan, docetaksel, erlotynib, iksabepilon, lapatynib, trymetreksat, alkaloidy barwinka. Leki przeciwpsychotyczne, przeciwlękowe i nasenne - przeciwwskazane: lurazydon, midazolam podawany doustnie, pimozyd, sertyndol, triazolam. Stosowanie z ostrożnością: alprazolam, arypiprazol, brotyzolam, buspiron, haloperydol, midazolam iv., perospiron, kwetiapina, ramelteon, rysperydon. Leki przeciwwirusowe - stosowanie z ostrożnością: marawirok, indynawir", rytonawir, sakwinawir. b -adrenolityki - stosowanie z ostrożnością: nadolol. Antagoniści wapnia - przeciwwskazane: beprydyl, felodypina, lerkanidypina, nizoldypina. Stosowanie z ostrożnością: inne dihydropirydyny, w tym werapamil. Leki działające na układ krążenia, różne - przeciwwskazane: iwabradyna, ranolazyna. Niezalecane: aliskiren. Diuretyki - przeciwwskazane: eplerenon. Leki żołądkowo-jelitowe - przeciwwskazane: cyzapryd. Stosowanie z ostrożnością: aprepitant, domperydon. Leki immunosupresyjne - niezalecane: ewerolimus. Stosowanie z ostrożnością: budezonid, cyklezonid, cyklosporyna, deksametazon, flutykazon, metyloprednizolon, syrolimus (czyli rapamycyna), takrolimus, temsyrolimus. Leki zmniejszające stężenie lipidów - przeciwwskazane: lowastatyna, symwastatyna. Stosowanie z ostrożnością: atorwastatyna. Leki działające na układ oddechowy - niezalecane: salmeterol. Selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI), trójpierścieniowe i inne odpowiednie leki przeciwdepresyjne - stosowanie z ostrożnością: reboksetyna. Leki urologiczne - niezalecane: wardenafil. Stosowanie z ostrożnością: fezoterodyna, imidafenacyna, syldenafil, solifenacyna, tadalafil, tolterodyna. Inne leki - przeciwwskazane: kolchicyna u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Niezalecane: kolchicyna. Stosowanie z ostrożnością: alitretynoina (postać doustna), cynakalcet, mozawaptan, tolwaptan. Jednoczesne podawanie itrakonazolu z niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym - meloksykamem, może zmniejszać jego stężenie w osoczu. Zaleca się ostrożne stosowanie meloksykamu w skojarzeniu z itrakonazolem oraz monitorowanie działania tych leków i działań niepożądanych. Gdy meloksykam jest podawany razem z itrakonazolem, zaleca się zmodyfikowanie w razie konieczności jego dawki. Badania interakcji przeprowadzano tylko o osób dorosłych.

Produktu leczniczego nie należy stosować w okresie ciąży, z wyjątkiem przypadków zagrożenia życia, w których spodziewana korzyść dla matki przewyższa ryzyko uszkodzenia płodu. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ itrakonazolu na reprodukcję. Dostępne dane dotyczące stosowania itrakonazolu w czasie ciąży są ograniczone. Po wprowadzeniu leku do obrotu odnotowano przypadki wystąpienia wad wrodzonych. Obejmowały one deformacje w obrębie szkieletu, dróg moczowo-płciowych, układu sercowo-naczyniowego i narządu wzroku, a także aberracje chromosomalne i wielorakie wady rozwojowe. Związek przyczynowy pomiędzy wystąpieniem wad a stosowaniem itrakonazolu nie został ustalony. Dane epidemiologiczne dotyczące stosowania itrakonazolu podczas 1-szych 3 m-cy ciąży (głównie u pacjentek leczonych krótkotrwale z powodu kandydozy pochwy i sromu) nie wykazały zwiększonego ryzyka wad rozwojowych w porównaniu z grupą kontrolną, która nie otrzymywała żadnego leku o znanych właściwościach teratogennych. Kobiety w wieku rozrodczym, leczone produktem leczniczym, powinny stosować skuteczne metody zapobiegania ciąży, do czasu wystąpienia 1-szej miesiączki po zakończeniu stosowania tego produktu. Do mleka ludzkiego przenika niewielka ilość itrakonazolu. Przed rozpoczęciem leczenia, należy ocenić oczekiwane korzyści ze stosowania produktu leczniczego w stosunku do ryzyka związanego z karmieniem piersią. W razie wątpliwości pacjentka nie powinna karmić piersią w okresie leczenia.

Działania niepożądane są zdarzeniami niepożądanymi, które powiązano ze stosowaniem itrakonazolu, w oparciu o kompleksową ocenę dostępnych danych dotyczących działań niepożądanych. Nie można wiarygodnie ustalić związku przyczynowego ze stosowaniem itrakonazolu, w odniesieniu do poszczególnych przypadków. Ze względu na to, że badania kliniczne przeprowadzane są w bardzo zmiennych warunkach, częstość występowania działań niepożądanych, obserwowanych w badaniach klinicznych produktu leczniczego, nie powinna być bezpośrednio porównana do częstości występowania działań niepożądanych wykazanych w badaniach klinicznych innego produktu leczniczego oraz nie musi odpowiadać częstości występowania takich działań obserwowanych w praktyce klinicznej. Bezpieczeństwo stosowania itrakonazolu, kaps., oceniano u 8499 pacjentów biorących udział w 107 otwartych badaniach klinicznych i badań z podwójnie ślepą próbą. Z 8499 pacjentów przyjmujących itrakonazol, kapsułki, 2104 pacjentów przyjmowało produkt w trakcie badań z podwójnie ślepą próbą. Każdy z 8499 pacjentów otrzymał co najmniej jedną dawkę itrakonazolu, kaps., w leczeniu grzybicy skóry lub grzybicy paznokci i dostarczył danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania. Działania niepożądane stwierdzone u ł1% pacjentów leczonych produktem zawierającym itrakonazol w trakcie 107 badań klinicznych. Zaburzenia układu nerwowego: ból głowy. Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, ból brzucha. Działania niepożądane stwierdzone u <1% pacjentów leczonych produktem zawierającym itrakonazol, kaps., w trakcie 107 badań klinicznych. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie zatok, zakażenia górnych dróg oddechowych. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: leukopenia. Zaburzenia układu immunologicznego: nadwrażliwość. Zaburzenia układu nerwowego: zaburzenia smaku, niedoczulica, parestezje. Zaburzenia ucha i błędnika: szumy uszne. Zaburzenia żołądka i jelit: zaparcie, biegunka, niestrawność, wzdęcia, wymioty. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: zaburzenia czynności wątroby, hiperbilirubinemia. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: świąd, wysypka, pokrzywka. Zaburzenia nerek i dróg żółciowych: wielomocz. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: zaburzenia erekcji, zaburzenia miesiączkowania. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: obrzęk. Bezpieczeństwo stosowania kaps. z itrakonazolem oceniono u 165 pacjentów w wieku 1-17 lat, biorących udział w 14 badaniach klinicznych (4 badania z kontrolą placebo i z podwójnie ślepą próbą, 9 badań otwartych oraz 1 badanie obejmujące fazę otwartą z następującą po niej fazą podwójnie ślepej próby). Pacjenci z tej grupy otrzymali co najmniej jedną dawkę itrakonazolu w leczeniu zakażeń grzybiczych i dostarczyli danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania. Na podstawie uzyskanych z tych badań klinicznych łącznych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania, najczęściej odnotowanymi działaniami niepożądanymi u dzieci i młodzieży były: ból głowy (3%), wymioty (3%), ból brzucha (2,4%), biegunka (2,4%), zaburzenia czynności wątroby (1,2%), niedociśnienie tętnicze (1,2%), nudności (1,2%) oraz pokrzywka (1,2%). Charakter działań niepożądanych jest zasadniczo podobny u dzieci i młodzieży oraz u pacjentów dorosłych, jednak częstość występowania u dzieci i młodzieży jest większa. Działania niepożądane stwierdzone po wprowadzeniu itrakonazolu do obrotu wg kategorii częstości na podstawie doniesień spontanicznych. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) zespół choroby posurowiczej, obrzęk naczynioruchowy, reakcja anafilaktyczna. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo rzadko) hipertriglicerydemia. Zaburzenia oka: (bardzo rzadko) zaburzenia widzenia (w tym podwójne i niewyraźne widzenie). Zaburzenia ucha i błędnika: (bardzo rzadko) przemijająca lub trwała utrata słuchu. Zaburzenia serca: (bardzo rzadko) zastoinowa niewydolność serca. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (bardzo rzadko) duszność. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo rzadko) zapalenie trzustki. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (bardzo rzadko) ciężka hepatotoksyczność (w tym kilka przypadków zgonów z powodu ostrej niewydolności wątroby). Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo rzadko) toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, ostra uogólniona osutka krostkowa, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry, leukoklastyczne zapalenie naczyń, łysienie, nadwrażliwość na światło. Badania laboratoryjne: (bardzo rzadko) zwiększone stężenie fosfokinazy kreatynowej.

Zasadniczo objawy niepożądane stwierdzane po przedawkowaniu są zbieżne z działaniami niepożądanymi notowanymi podczas leczenia itrakonazolem. W razie przedawkowania należy zastosować środki podtrzymujące czynności życiowe. Można podać węgiel aktywny, jeśli metoda ta zostanie uznana za odpowiednią. Usunięcie itrakonazolu metodą hemodializy jest niemożliwe. Nie ma swoistego antidotum.

Badania in vitro wykazały, że itrakonazol zaburza syntezę ergosterolu w komórkach grzybów. Ergosterol jest składnikiem błony komórkowej grzybów, o podstawowym znaczeniu dla ich życia. Zakłócenie syntezy ergosterolu wywołuje ostatecznie działanie przeciwgrzybicze. Badania in vitro wykazały, że itrakonazol zastosowany w stężeniach zwykle Ł1 µg/ml hamuje wzrost wielu grzybów patogennych dla człowieka, w tym: dermatofitów (Trichophyton spp., Microsporum spp., Epidermophyton floccosum); drożdżaków (Candida spp., w tym C. albicans, C. tropicalis, C. parapsilosis i C. krusei, Cryptococcus neoformans, Malassezia spp., Trichosporon spp., Geotrichum spp.); Aspergillus spp.; Histoplasma spp. w tym H. capsulatum; Paracoccidioides brasiliensis; Sporothrix schenckii; Fonsaecaea spp.; Cladosporium spp; Blastomyces dermatitidis; Coccidiodes immitis; Pseudallescheria boydii; Penicillium marneffei oraz różnych innych drożdżaków i grzybów. Spośród drożdżaków Candida spp. najmniej wrażliwe na działanie itrakonazolu są Candida krusei, Candida glabrata i Candida tropicalis, przy czym niektóre z wyodrębnionych szczepów wykazują całkowitą oporność na działanie leku in vitro. Podstawowe grzyby, których wzrostu nie hamuje itrakonazol, należą do następujących gatunków: Zygomycetes (np. Rhizopus spp., Rhizomucor spp., Mucor spp. oraz Absidia spp.), Fusarium spp., Scedosporium spp. i Scopulariopsis spp. Oporność na azole rozwija się powoli i jest często wynikiem kilku mutacji genetycznych. Obserwowanymi mechanizmami są wzmożona ekspresja genu ERG11, który koduje enzym docelowy 14-a-demetylazę, punktowe mutacje w ERG11 prowadzące do zmniejszenia docelowego powinowactwa i/lub wzmożona ekspresja białka transportowego, co skutkuje zwiększeniem aktywnego wypływu z komórki. Oporność krzyżową pomiędzy azolami obserwowano w Candida spp., chociaż oporność na jeden lek z grupy niekoniecznie świadczy o oporności na pozostałe azole. Stwierdzano oporne na itrakonazol szczepy Aspergillus fumigatus.

1 kaps. zawiera 100 mg itrakonazolu.