Rawulizumab musi być podawany przez osobę z fachowego personelu medycznego, pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w leczeniu pacjentów z zaburzeniami hematologicznymi, zaburzeniami nerek, zaburzeniami nerwowo-mięśniowymi lub zaburzeniami neurozapalnymi. Dorośli pacjenci z PNH, aHUS, gMG lub NMOSD. Zalecany schemat dawkowania obejmuje podanie dawki nasycającej drogą inf. dożylnej, a następnie podawanie tą samą drogą dawek podtrzymujących. Podawane dawki należy określić w oparciu o mc. pacjenta. U dorosłych pacjentów (w wieku ł18 lat) dawki podtrzymujące należy podawać co 8 tyg., rozpoczynając po 2 tyg. od podania dawki nasycającej. Dozwolone są sporadyczne odstępstwa od schematu dawkowania o ± 7 dni względem zaplanowanego dnia inf. (z wyjątkiem pierwszej dawki podtrzymującej rawulizumabu), lecz kolejna dawka powinna zostać podana zgodnie z pierwotnym schematem. Schemat dawkowania rawulizumabu w oparciu o mc. u dorosłych z mc. 40 kg lub większą. Mc. od ł40 kg do <60 kg. Dawka nasycająca: 2400 mg; dawka podtrzymująca: 3000 mg; odstęp między dawkami: co 8 tyg. Mc. ł60 kg do <100 kg. Dawka nasycająca: 2700 mg; dawka podtrzymująca: 3300 mg; odstęp między dawkami: co 8 tyg. Mc. ł100 kg. Dawka nasycająca: 3000 mg; dawka podtrzymująca: 3600 mg; odstęp miedzy dawkami: co 8 tyg. Instrukcje dotyczące rozpoczynania leczenia rawulizumabem. Pacjenci obecnie nieleczeni rawulizumabem lub ekulizumabem. Dożylna dawka nasycająca rawulizumabu w oparciu o mc.: na początku leczenia; czas podania pierwszej dożylnej dawki podtrzymującej rawulizumabu w oparciu o mc.: 2 tyg. po dożylnej dawce nasycającej rawulizumabu. Pacjenci obecnie leczeni ekulizumabem. Dożylna dawka nasycająca rawulizumabu w oparciu o mc. w porze przyjęcia następnej zaplanowanej dawki ekulizumabu; czas podania pierwszej dożylnej dawki podtrzymującej rawulizumabu w oparciu o mc.: 2 tyg. po dożylnej dawce nasycającej rawulizumabu. Pacjenci obecnie leczeni rawulizumabem w postaci podskórnej (wyłącznie dorośli pacjenci z PNH lub aHUS.). Dożylna dawka nasycająca rawulizumabu w oparciu o mc.: nie dotyczy; czas podania pierwszej dożylnej dawki podtrzymującej rawulizumabu w oparciu o mc.1 tydz. po ostatniej podskórnej dawce podtrzymującej rawulizumabu. Dzieci i młodzież z PNH lub aHUS. Dzieci i młodzież o mc. ł40 kg. Tych pacjentów należy leczyć zgodnie z zaleceniami dawkowania dla osób dorosłych. Dzieci i młodzież o mc. od ł10 kg do <40 kg. U pacjentów zmieniających leczenie ekulizumabem na leczenie rawulizumabem dawkę nasycającą rawulizumabu należy podać 2 tyg. po ostatnim wlewie ekulizumabu, a następnie podawać dawki podtrzymujące zgodnie ze schematem dawkowania opartym na mc., rozpoczynając 2 tyg. po podaniu dawki nasycającej. Schemat dawkowania rawulizumabu w oparciu o mc. u dzieci i młodzieży z PNH lub aHUS o mc. poniżej 40 kg. Mc. od ł10 mg do <20 mg. Dawka nasycająca: 600 mg; dawka podtrzymująca: 600 mg; odstęp miedzy dawkami: co 4 tyg. Mc. od ł20 mg do <30 mg. Dawka nasycająca: 900 mg; dawka podtrzymująca: 2100 mg; odstęp między dawkami: co 8 tyg. Mc. od ł30 mg do <40 mg. Dawka nasycająca: 1200 mg; dawka podtrzymująca: 2700 mg; odstęp między dawkami: co 8 tyg., szczegóły patrz ChPL. Rawulizumabu nie badano u dzieci i młodzieży z PNH o mc. poniżej 30 kg. Zalecane dawkowanie w przypadku tych pacjentów jest oparte na dawkowaniu stosowanym u dzieci i młodzieży z aHUS, na podstawie danych farmakokinetycznych i farmakodynamicznych (PK/PD) dostępnych dla pacjentów z aHUS i PNH leczonych rawulizumabem. PNH to choroba przewlekła, dlatego zaleca się stosowanie rawulizumabu przez cały okres życia pacjenta, chyba że przerwanie leczenia jest wskazane ze względów klinicznych. W przypadku aHUS leczenie rawulizumabem w celu zniesienia objawów mikroangiopatii zakrzepowej (ang. thrombotic microangiopathy, TMA) powinno trwać minimum 6 m-cy, po czym długość leczenia należy rozważyć indywidualnie dla każdego pacjenta. Pacjenci narażeni na wyższe ryzyko nawrotu TMA stwierdzone przez lekarza prowadzącego leczenie (lub w razie wskazań klinicznych) mogą wymagać przewlekłego leczenia. U pacjentów dorosłych z gMG lub NMOSD leczenie rawulizumabem badano wyłącznie w przypadku podawania przewlekłego. Rawulizumabu nie badano u pacjentów z gMG klasy V wg MGFA. Dawkowanie uzupełniające po leczeniu z zastosowaniem wymiany osocza (ang. PE), plazmaferezy (ang. PP) lub dożylnej immunoglobuliny (ang. IVIg): wykazano, że wymiana osocza (PE), plazmafereza (PP) i dożylna immunoglobulina (IVIg) zmniejszają stężenie rawulizumabu w surowicy. W przypadku PE, PP lub IVIg wymagana jest uzupełniająca dawka rawulizumabu. Uzupełniająca dawka rawulizumabu po PP, PE lub IVIg. Szczegóły patrz ChPL. Zmiana leczenia rawulizumabem w postaci dożylnej na leczenie rawulizumabem w postaci podskórnej. W fazie podtrzymującej dorośli pacjenci z PNH lub aHUS leczeni rawulizumabem w postaci dożylnej mają możliwość zmiany leczenia na leczenie rawulizumabem w postaci podskórnej, o ile lekarz prowadzący wyrazi na to zgodę. Zalecenia odnoszące się do dawkowania w przypadku podskórnej dawki podtrzymującej, patrz " Dawkowanie" ChPL dotyczącej produktu leczniczego roztw. do wstrzykiwań we wkładzie. Instrukcje dotyczące rozpoczynania leczenia rawulizumabem w postaci podskórnej (dorośli pacjenci z PNH lub aHUS). Pacjenci obecnie leczeni rawulizumabem w postaci dożylnej. Dożylna dawka nasycająca rawulizumabu w oparciu o mc.: nie dotyczy; czas podania pierwszej podskórnej dawki podtrzymującej rawulizumabu 490 mg: 8 tyg. po ostatniej dożylnej dawce podtrzymującej rawulizumabu. Osoby w podeszłym wieku. Nie jest wymagane dostosowanie dawki u pacjentów z PNH, aHUS, gMG lub NMOSD w wieku 65 lat i powyżej. Nie ma danych wskazujących na konieczność stosowania specjalnych środków ostrożności w przypadku leczenia osób w podeszłym wieku, jednak doświadczenie ze stosowania rawulizumabu w badaniach klinicznych w grupie pacjentów w podeszłym wieku z PNH, aHUS lub NMOSD jest ograniczone. Zaburzenia czynności nerek. Nie jest wymagane dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Zaburzenia czynności wątroby. Nie przeprowadzono badań dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności rawulizumabu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, jednak dane farmakokinetyczne sugerują brak konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Dzieci i młodzież. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności rawulizumabu u dzieci i młodzieży z PNH lub aHUS o mc. poniżej 10 kg. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności rawulizumabu u dzieci i młodzieży z gMG ani NMOSD. Dane nie są dostępne.

Wyłącznie do inf. dożylnej. Koncentrat do sporządzania roztw. do inf. nie jest przeznaczony do podania podskórnego. Produkt leczniczy należy podawać przez filtr o średnicy porów 0,2 µg i nie należy go podawać we wstrzyknięciu dożylnym ani w szybkim wstrzyknięciu (bolus). Nie mieszać produktu leczniczego 300 mg/30 ml koncentrat do sporządzania roztw. do inf. z produktami leczniczymi 300 mg/3 ml lub 1100 mg/11 ml koncentrat do sporządzania roztw. do inf. Produkt leczniczy 300 mg/3 ml i 1100 mg/11 ml koncentrat do sporządzania roztw. do inf. Przed podaniem produktu leczniczego koncentrat do sporządzania roztw. do inf. dostarczanego w fiolkach o pojemności 3 ml i 11 ml (100 mg/ml) drogą inf. dożylnej za pomocą pompy strzykawkowej lub pompy infuzyjnej konieczne jest jego rozcieńczenie do końcowego stężenia 50 mg/ml. Po rozcieńczeniu produkt leczniczy należy podawać drogą inf. dożylnej. Minimalny czas inf. wynosi 0,17-1,3 h (10-75 minut) w zależności od mc. Szybkość podawania dawek produktu leczniczego 300 mg/3 ml i 1100 mg/11 ml koncentrat do sporządzania roztw. do inf., szczegóły patrz ChPL. Szybkość podawania uzupełniających dawek produktu leczniczego 300 mg/3 ml i 1100 mg/11 ml koncentrat do sporządzania roztw. do inf., szczegóły patrz ChPL. Produkt leczniczy 300 mg/30 ml koncentrat do sporządzania roztw. do inf. Przed podaniem produktu leczniczego koncentrat do sporządzania roztw. do inf. dostarczanego w fiolce o pojemności 30 ml (10 mg/ml) drogą inf. dożylnej za pomocą pompy strzykawkowej lub pompy infuzyjnej konieczne jest jego rozcieńczenie do końcowego stężenia 5 mg/ml. Po rozcieńczeniu produkt leczniczy należy podawać drogą inf. dożylnej. Minimalny czas inf. wynosi 0,4-3,3 h (22-194 minut) w zależności od mc. Szybkość podawania dawek produktu leczniczego 300 mg/30 ml koncentrat do sporządzania roztw. do inf., szczegóły patrz ChPL. Szybkość podawania uzupełniających dawek produktu leczniczego 300 mg/30 ml koncentrat do sporządzania roztw. do inf., szczegóły patrz ChPL.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci z niewyleczonym zakażeniem Neisseria meningitidis w momencie rozpoczęcia leczenia. Pacjenci nie mający aktualnego szczepienia przeciwko Neisseria meningitidis, chyba że będą otrzymywać zapobiegawczo odpowiednie antybiotyki przez 2 tyg. po zaszczepieniu.

W celu poprawienia identyfikowalności biologicznych produktów leczniczych należy czytelnie zapisać nazwę i numer serii podawanego produktu. Ze względu na mechanizm działania rawulizumabu jego stosowanie zwiększa podatność pacjenta na zakażenie meningokokowe/posocznicę meningokokową (wywołane przez Neisseria meningitidis). Możliwe jest wystąpienie choroby meningokokowej wywołanej przez dowolną grupę serologiczną. W celu zmniejszenia ryzyka zakażenia konieczne jest zaszczepienie wszystkich pacjentów przeciwko zakażeniom meningokokowym na co najmniej 2 tyg. przed rozpoczęciem leczenia rawulizumabem, chyba że ryzyko związane z opóźnieniem leczenia rawulizumabem przeważa nad ryzykiem związanym z wystąpieniem zakażenia meningokokowego. Pacjentom, u których rozpoczęto leczenie rawulizumabem wcześniej niż po 2 tyg. od momentu zaszczepienia przeciwko meningokokom, należy podawać zapobiegawczo odpowiednie antybiotyki przez 2 tyg. od momentu zaszczepienia. W zapobieganiu zakażeniom często występującymi chorobotwórczymi grupami serologicznymi meningokoków zaleca się szczepionki przeciwko grupom serologicznym A, C, Y, W 135 i B, jeśli są dostępne. Pacjenci muszą zostać zaszczepieni lub ponownie zaszczepieni zgodnie z aktualnymi krajowymi wytycznymi w zakresie stosowania szczepionek. Jeśli u pacjenta dokonywana jest zmiana leczenia z ekulizumabu, lekarz powinien sprawdzić, czy pacjent ma aktualne szczepienie przeciwko meningokokom według krajowych wytycznych w zakresie stosowania szczepionek. Szczepienie może nie być wystarczające do uniknięcia zakażenia meningokokowego. Należy przestrzegać oficjalnych zaleceń dotyczących odpowiedniego stosowania leków przeciwbakteryjnych. U pacjentów leczonych rawulizumabem i u pacjentów leczonych innymi inhibitorami końcowej fazy aktywacji dopełniacza zgłaszano występowanie ciężkich lub śmiertelnych przypadków zakażenia meningokokowego/posocznicy meningokokowej. Każdego pacjenta należy monitorować w celu wykrycia wczesnych objawów zakażenia meningokokowego i posocznicy meningokokowej. Jeśli podejrzewa się zakażenie, należy niezwłocznie wykonać badania i zastosować leczenie odpowiednimi antybiotykami. Pacjenta należy poinformować o objawach przedmiotowych i podmiotowych zakażenia, a także o konieczności podjęcia działań celem niezwłocznego otrzymania pomocy lekarskiej. Lekarz powinien wręczyć pacjentowi broszurę dla pacjenta oraz kartę bezpieczeństwa pacjenta. Przed rozpoczęciem leczenia rawulizumabem zaleca się rozpoczęcie szczepień pacjentów zgodnie z aktualnymi wytycznymi dotyczącymi szczepień. Szczepienie może powodować dalszą aktywację dopełniacza, co z kolei może, u pacjentów z chorobami wyzwalanymi przez dopełniacz, prowadzić do nasilenia objawów przedmiotowych i podmiotowych choroby podstawowej. Dlatego po wykonaniu zalecanego szczepienia należy ściśle monitorować pacjentów pod kątem objawów chorobowych. Pacjenci w wieku poniżej 18 lat muszą zostać zaszczepieni przeciwko zakażeniom wywołanym przez bakterie Haemophilus influenzae i pneumokoki, przy czym w każdej grupie wiekowej należy się ściśle stosować do krajowych zaleceń dotyczących szczepień. Należy zachować ostrożność podczas podawania rawulizumabu pacjentom z czynnymi zakażeniami układowymi. Rawulizumab hamuje końcową fazę aktywacji dopełniacza, dlatego pacjenci mogą być bardziej podatni na zakażenia wywołane przez gatunki z rodzaju Neisseria i bakterie otoczkowe. Zgłaszano ciężkie zakażenia gatunkami z rodzaju Neisseria (innymi niż Neisseria meningitidis), w tym rozsiane zakażenia gonokokowe. Pacjentom należy udostępnić informacje znajdujące się w ulotce dla pacjenta w celu zwiększenia ich wiedzy o możliwych ciężkich zakażeniach oraz ich objawach przedmiotowych i podmiotowych. Lekarze powinni informować pacjentów o sposobach zapobiegania rzeżączce. Podanie produktu rawulizumabu może wywołać ogólnoustrojowe reakcje związane z inf. oraz reakcje alergiczne lub reakcje nadwrażliwości, w tym anafilaksję. W przypadku ogólnoustrojowych reakcji związanych z infuzją, jeżeli dojdzie do wystąpienia objawów niestabilności układu sercowo-naczyniowego lub niewydolności układu oddechowego, należy przerwać podawanie rawulizumabu i wdrożyć odpowiednie środki wspomagające. Jeśli pacjent z PNH przerwie leczenie rawulizumabem, należy go ściśle monitorować pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych ciężkiej hemolizy wewnątrznaczyniowej, rozpoznawanej na podstawie zwiększenia aktywności dehydrogenazy mleczanowej (ang. LDH) w połączeniu z nagłym zmniejszeniem rozmiaru klonu PNH lub stężenia hemoglobiny, bądź ponownego wystąpienia objawów, takich jak zmęczenie, hemoglobinuria, ból brzucha, duszność, ciężkie niepożądane zdarzenie naczyniowe (w tym zakrzepica), zaburzenia połykania lub zaburzenia wzwodu. Każdego pacjenta przerywającego leczenie rawulizumabem należy monitorować przez co najmniej 16 tyg., aby umożliwić wykrycie hemolizy i innych reakcji. Jeśli po przerwaniu leczenia wystąpią objawy przedmiotowe i podmiotowe hemolizy, w tym zwiększona aktywność LDH, należy rozważyć ponowne rozpoczęcie leczenia rawulizumabem. Brak jest danych dotyczących swoiście przerwania leczenia rawulizumabem. W długoterminowym, prospektywnym badaniu obserwacyjnym przerwanie leczenia inhibitorem białka dopełniacza C5 (ekulizumabem) skutkowało 13,5-krotnie wyższą częstością nawrotów TMA i wiązało się z trendem w kierunku zmniejszonej czynności nerek w porównaniu z pacjentami kontynuującymi leczenie. Jeśli u pacjentów konieczne jest przerwanie leczenia rawulizumabem, należy ich na bieżąco dokładnie monitorować pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych TMA. Monitorowanie może jednak okazać się niewystarczające, aby przewidzieć ciężkie powikłania w postaci TMA lub im zapobiec. Powikłania w postaci TMA po przerwaniu leczenia można rozpoznać na podstawie obecności dowolnego z poniższych objawów: jednoczesne występowanie co najmniej dwóch z następujących wyników badań laboratoryjnych: zmniejszenie liczby płytek krwi o co najmniej 25% w porównaniu z wartością początkową lub maks. liczbą płytek krwi podczas leczenia rawulizumabem; zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy o co najmniej 25% w porównaniu z wartością początkową lub wartością minimalną obserwowaną podczas leczenia rawulizumabem; zwiększenie aktywności LDH w surowicy o co najmniej 25% w porównaniu z wartością początkową lub wartością minimalną obserwowaną podczas leczenia rawulizumabem (wyniki należy potwierdzić drugim pomiarem). Dowolny z następujących objawów TMA: zmiana stanu psychicznego lub drgawki bądź inne pozanerkowe objawy TMA, w tym nieprawidłowości układu sercowo-naczyniowego, zapalenie osierdzia, objawy ze strony układu pokarmowego/biegunka lub zakrzepica. Jeśli powikłania w postaci TMA wystąpią po przerwaniu leczenia rawulizumabem, należy rozważyć wznowienie leczenia rawulizumabem, zaczynając od dawki nasycającej, a następnie stosując dawki podtrzymujące. Biorąc pod uwagę, że gMG jest chorobą przewlekłą, pacjentów osiągających korzyść z leczenia rawulizumabem, którzy przerywają leczenie, należy monitorować pod kątem objawów choroby podstawowej. Jeśli objawy gMG wystąpią po przerwaniu leczenia, należy rozważyć ponowne rozpoczęcie leczenia rawulizumabem. Biorąc pod uwagę, że NMOSD jest chorobą przewlekłą, pacjentów osiągających korzyść z leczenia rawulizumabem, którzy przerywają leczenie, należy monitorować pod kątem nawrotu NMOSD. Jeśli objawy nawrotu NMOSD wystąpią po przerwaniu leczenia, należy rozważyć ponowne rozpoczęcie leczenia rawulizumabem. U pacjentów z gMG, którzy nie wykazują odpowiedzi na zatwierdzony schemat dawkowania ekulizumabu, leczenie rawulizumabem nie jest zalecane. Produkt leczniczy 300 mg/3 ml i 1100 mg/11 ml koncentrat do sporządzania roztw. do inf. Po rozcieńczeniu roztworem chlorku sodu do wstrzykiwań o stężeniu 9 mg/ml (0,9%) produkt leczniczy zawiera 0,18 g sodu w 72 ml w przypadku dawki maks., co odpowiada 9,1% zalecanej przez WHO maks. 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Produkt leczniczy 300 mg/30 ml koncentrat do sporządzania roztw. do inf. Po rozcieńczeniu roztw. chlorku sodu do wstrzykiwań o stężeniu 9 mg/ml (0,9%) produkt leczniczy zawiera 2,65 g sodu w 720 ml w przypadku dawki maks., co odpowiada 133% zalecanej przez WHO maks. 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Produkt leczniczy nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji. Ze względu na potencjalny hamujący wpływ rawulizumabu na zależną od układu dopełniacza cytotoksyczność rytuksymabu, rawulizumab może zmniejszać spodziewane efekty farmakodynamiczne rytuksymabu.

Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia oraz do 8 m-cy po okresie leczenia. Brak danych klinicznych dotyczących stosowania rawulizumabu u kobiet w okresie ciąży. Nie przeprowadzono nieklinicznych badań dotyczących szkodliwego wpływu na reprodukcję z zastosowaniem rawulizumabu. Przeprowadzono badania dotyczące szkodliwego wpływu na reprodukcję u myszy z zastosowaniem zastępczej mysiej cząsteczki BB5.1, w których oceniano wpływ hamowania białka C5 dopełniacza na układ rozrodczy. W badaniach tych nie stwierdzono swoistego szkodliwego wpływu na reprodukcję związanego z badanym produktem leczniczym. Ponieważ wiadomo, że ludzkie IgG przenikają przez barierę łożyska, rawulizumab może doprowadzić do zahamowania końcowej aktywacji dopełniacza w krążeniu płodowym. Badania na zwierzętach dotyczące szkodliwego wpływu na reprodukcję są niewystarczające. U kobiet w ciąży można rozważyć stosowanie rawulizumabu po dokonaniu oceny ryzyka i korzyści. Nie wiadomo, czy rawulizumab przenika do mleka ludzkiego. W nieklinicznych badaniach dotyczących szkodliwego wpływu na reprodukcję przeprowadzonych na myszach z zastosowaniem zastępczej mysiej cząsteczki BB5.1 nie stwierdzono działań niepożądanych u potomstwa, wynikających ze spożycia mleka matek poddawanych leczeniu. Nie można wykluczyć zagrożenia dla niemowląt. Ze względu na to, że wiele produktów leczniczych oraz immunoglobulin jest wydzielane do mleka ludzkiego, a także z uwagi na możliwość wystąpienia ciężkich działań niepożądanych u karmionych piersią niemowląt, należy przerwać karmienie piersią podczas leczenia rawulizumabem i w okresie do 8 m-cy po zakończeniu leczenia. Nie przeprowadzono swoistych badań nieklinicznych dotyczących wpływu rawulizumabu na płodność. W nieklinicznych badaniach dotyczących szkodliwego wpływu na reprodukcję przeprowadzonych na myszach z zastosowaniem zastępczej mysiej cząsteczki (BB5.1) nie stwierdzono działań niepożądanych wpływających na płodność u leczonych samic ani samców.

Najczęściej obserwowanymi działaniami niepożądanymi rawulizumabu (w postaci dożylnej) są: ból głowy (24,0%), zakażenia górnych dróg oddechowych (14,4%), zapalenie nosa i gardła (13,8%) i biegunka (11,9%). Najcięższymi działaniami niepożądanymi są zakażenie meningokokowe (0,6%), w tym posocznica meningokokowa i meningokokowe zapalenie mózgu. Działania niepożądane obserwowane w badaniach klinicznych i po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo często) zakażenie górnych dróg oddechowych, zapalenie nosa i gardła; (często) zakażenie dróg moczowych; (niezbyt często) zakażenie meningokokowe, zakażenie gonokokowe. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) eakcja anafilaktyczna, nadwrażliwość. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy; (często) zawroty głowy. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) biegunka; (często) wymioty, ból brzucha, nudności, niestrawność. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) pokrzywka, świąd, wysypka. Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej: (często) ból stawów, ból pleców, ból mięśni, kurcze mięśni. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) gorączka, choroba grypopodobna, dreszcze, osłabienie, zmęczenie. Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: (często) reakcja związana z infuzją. Szczegóły patrz ChPL. Zakażenie meningokokowe/posocznica meningokokowa/zapalenie mózgu: szczepienie obniża ryzyko rozwoju zakażeń meningokokowych, ale nie eliminuje go całkowicie. W badaniach klinicznych u <1% pacjentów wystąpiły ciężkie przypadki zakażenia meningokokowego w czasie leczenia rawulizumabem; wszyscy pacjenci byli dorosłymi pacjentami z PNH lub NMOSD i byli wcześniej zaszczepieni. Szczegółowe informacje na temat zapobiegania zakażeniom meningokokowym i leczenia podejrzewanego zakażenia meningokokowego. U pacjentów leczonych rawulizumabem zakażenia meningokokowe miały postać posocznicy meningokokowej i meningokokowego zapalenia mózgu. Pacjenta należy poinformować o objawach przedmiotowych i podmiotowych zakażenia meningokokowego, a także o konieczności niezwłocznego uzyskania pomocy lekarskiej w przypadku ich wystąpienia. W badaniach klinicznych reakcje związane z infuzją występowały często (ł1%). Zdarzenia te, o nasileniu łagodnym do umiarkowanego i przejściowym charakterze, obejmowały ból pleców, ból brzucha, kurcze mięśni, spadek ciśnienia tętniczego, podwyższenie ciśnienia tętniczego, dreszcze, dyskomfort w kończynach, nadwrażliwość na lek (reakcja alergiczna), zaburzenia smaku i senność. Te reakcje nie wymagały przerwania leczenia rawulizumabem. W badaniach pacjentów dorosłych z PNH (N = 475), badaniu z udziałem dzieci i młodzieży z PNH (N = 13), badaniach pacjentów z aHUS (N = 89), badaniu pacjentów z gMG (N = 86) i w badaniu pacjentów z NMOSD (N = 58) stwierdzono 2 (0,3%) przypadki występowania przeciwciał przeciwlekowych w czasie leczenia rawulizumabem (u jednego pacjenta dorosłego z PNH i u jednego pacjenta dorosłego z aHUS). Wystąpienie tych przeciwciał przeciwlekowych miało charakter przejściowy, miano przeciwciał było niskie, a ich obecność nie była skorelowana z odpowiedzią kliniczną ani zdarzeniami niepożądanymi. U dzieci i młodzieży z PNH (w wieku 9-17 lat) zakwalifikowanych do badania z udziałem dzieci i młodzieży z PNH (ALXN1210-PNH-304) profil bezpieczeństwa wydawał się podobny do obserwowanego u dorosłych pacjentów z PNH. Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi u dzieci i młodzieży z PNH były ból brzucha i zapalenie nosa i gardła, które wystąpiły u 2 pacjentów (15,4%). U dzieci i młodzieży ze stwierdzonym aHUS (w wieku od 10 m-cy do poniżej 18 lat) zakwalifikowanych do badania ALXN1210-aHUS-312 profil bezpieczeństwa rawulizumabu wydawał się podobny do obserwowanego u dorosłych pacjentów z aHUS. Profil bezpieczeństwa w różnych podgrupach wiekowych dzieci i młodzieży wydaje się podobny. Dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania u pacjentów w wieku poniżej 2 lat są ograniczone do 4 pacjentów. Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym u dzieci i młodzieży była gorączka (32,3%). Rawulizumabu nie badano u dzieci i młodzieży z gMG. Rawulizumabu nie badano u dzieci i młodzieży z NMOSD.

U pacjentów, u których doszło do przedawkowania, należy natychmiast przerwać inf., a pacjentów tych należy ściśle monitorować pod kątem przedmiotowych i podmiotowych objawów działań niepożądanych i wdrożyć odpowiednie leczenie objawowe.

Rawulizumab jest przeciwciałem monoklonalnym IgG2/4K, które w sposób swoisty wiąże się z białkiem C5 dopełniacza, hamując w ten sposób jego rozkład na składniki C5a (prozapalna anafilatoksyna) i C5b (podjednostka inicjująca powstanie kompleksu atakującego błonę [ang. MAC lub C5b-9]) i zapobiegając wytwarzaniu C5b-9. Rawulizumab nie wpływa na wcześniejsze etapy aktywacji dopełniacza, które mają zasadnicze znaczenie dla opsonizacji drobnoustrojów i usuwania kompleksów immunologicznych.

1 fiol. o pojemności 3 ml zawiera 300 mg rawulizumabu (100 mg/ml). Po rozcieńczeniu końcowe stężenie roztw. do inf. wynosi 50 mg/ml. 1 fiol. o pojemności 30 ml zawiera 300 mg rawulizumabu (10 mg/ml). Po rozcieńczeniu końcowe stężenie roztw. do inf. wynosi 5 mg/ml. 1 fiol. o pojemności 11 ml zawiera 1100 mg rawulizumabu (100 mg/ml). Po rozcieńczeniu końcowe stężenie roztw. do inf. wynosi 50 mg/ml. Produkt leczniczy to postać rawulizumabu wytwarzanego w hodowli komórek jajnika chomika chińskiego (ang. Chinese hamster ovary, CHO) drogą rekombinacji DNA.