Dorośli. W monoterapii zalecany schemat dawkowania to: trzy pierwsze podania 60 mg/m2 pc. podawane raz/tydz. Trzy pierwsze podania: 60 mg/m2 pc. podawane raz/tydz. Kolejne podania. Po trzecim podaniu zalecane jest zwiększenie dawki winorelbiny do 80 mg/m2 pc. raz w tyg., poza przypadkami, kiedy podczas pierwszych trzech podań dawek po 60 mg/m2 pc. liczba neutrofilów raz osiągnęła wartość poniżej 500/mm3 lub więcej niż raz 500-1000/mm3. W przypadku planowanych dawek po 80 mg/m2 pc., jeżeli liczba neutrofilów wynosi mniej niż 500/mm3 lub więcej niż raz w granicach 500-1000/mm3, podanie następnej dawki należy odroczyć do czasu uzyskania poprawy, a dawkę zmniejszyć z 80 mg/m2 pc. do 60 mg/m2 pc. na tydz. przez 3 kolejne podania. Szczegóły - patrz ChPL. Istnieje możliwość powtórnego zwiększenia dawki z 60 mg/m2 pc. do 80 mg/m2 pc. tygodniowo, jeżeli liczba neutrofilów nie obniży się poniżej 500/mm3 lub więcej niż raz będzie w granicach 500-1000/mm3 w czasie trzech podań dawki 60 mg/m2 pc, zgodnie z zasadami wcześniej ustalonymi w czasie pierwszych trzech podań produktu. W badaniach klinicznych wykazano, że dawka 80 mg/m2 pc. postaci doustnej odpowiada 30 mg/m2 pc. postaci dożylnej, zaś 60 mg/m2 pc. postaci doustnej odpowiada 25 mg/m2 pc. postaci dożylnej. Przeliczenie to należy przyjąć jako podstawę w schematach terapii łączonej, w których stosuje się naprzemiennie postać doustną i dożylną produktu w celu poprawy komfortu pacjenta. W schematach terapii łączonej dawka i schemat podawania produktu leczniczego będą dostosowane do protokołu leczenia. Nawet dla pacjentów z polem pc. (ang. BSA) ł2 m2, całkowita dawka nigdy nie powinna być większa niż 120 mg na tydz. stosując dawkę 60 mg/m2 pc. podawaną raz w tyg. oraz 160 mg na tydz. stosując dawkę 80 mg/m2 pc. podawaną raz w tyg. Pacjenci w podeszłym wieku. Doświadczenie kliniczne nie wykazuje istotnych różnic w odpowiedzi na leczenie u pacjentów w podeszłym wieku, choć nie można wykluczyć większej wrażliwości niektórych pacjentów w tej grupie wiekowej. Wiek nie ma wpływu na farmakokinetykę winorelbiny. Dzieci i młodzież. Nie ustalono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności u dzieci i dlatego nie zaleca się stosowania produktu leczniczego w tej grupie wiekowej. Pacjenci z niewydolnością wątroby. Produkt leczniczy może być podawany w standardowej dawce 60 mg/m2/tydz. pacjentom z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (bilirubina <1,5 x ULN oraz AlAT i/lub AspAT pomiędzy 1,5 i 2,5 x ULN). U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (bilirubina pomiędzy 1,5 i 3 x ULN, niezależnie od AlAT i AspAT), produkt należy podawać w dawce 50 mg/m2/tydz. Ze względu na niewystarczającą ilość danych dotyczących tej populacji konieczną do określeni właściwości farmakokinetycznych, skuteczności oraz bezpieczeństwa, produkt jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Pacjenci z niewydolnością nerek. Ze względu na niewielkie wydalanie przez nerki nie ma farmakokinetycznego uzasadnienia zmniejszenia dawki produktu u tych pacjentów.

Produkt wolno podawać wyłącznie doustnie. Produkt należy połykać w całości, popijając wodą. Kapsułek nie należy rozgryzać, ssać ani rozpuszczać. Zaleca się przyjmować kapsułki z niewielką ilością jedzenia.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub inne alkaloidy barwinka (Vinca), albo na którąkolwiek substancję pomocniczą, choroby, które mają znaczący wpływ na wchłanianie, wcześniejsza duża resekcja chirurgiczna żołądka lub jelita cienkiego, liczba neutrofilów <1500/mm3 lub ciężkie zakażenie występujące obecnie lub przebyte niedawno (w ciągu ostatnich 2 tyg.), liczba płytek krwi <100000/mm3, laktacja, konieczność długotrwałej terapii tlenowej, jednoczesne stosowanie szczepionki przeciwko żółtej febrze.

Produkt leczniczy powinien być przepisywany przez lekarza, który ma doświadczenie w stosowaniu chemioterapii. Roztw. wypełniający kaps. ma własności drażniące. W przypadku, gdy kaps. została przecięta lub naruszona, w zetknięciu ze skórą, błonami śluzowymi lub oczami może dojść do ich uszkodzenia. Nie należy połykać uszkodzonej lub przeciętej kaps., tylko zwrócić ją do apteki, szpitala lub przekazać lekarzowi, aby została zniszczona we właściwy sposób. Jeśli dojdzie do kontaktu ze skórą, błonami śluzowymi lub okiem, należy natychmiast przemyć miejsce kontaktu wodą lub, co jest bardziej wskazane - roztw. fizjologicznym soli. W przypadku, gdy w ciągu kilku godzin po podaniu produktu leczniczego wystąpią wymioty, nie należy podawać powtórnie wcześniejszej dawki. Leczenie wspomagające takie jak metoklopramid lub antagoniści 5HT3 (np. ondansetron, granisetron) powinno ograniczyć występowanie tych objawów. Podczas stosowania winorelbiny w postaci kaps. miękkich nudności i/lub wymioty występują częściej niż podczas stosowania dożylnego winorelbiny. Zaleca się profilaktykę lekami przeciwwymiotnymi. Produkt leczniczy zawiera sorbitol, dlatego nie należy go podawać pacjentom z dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy. Podczas leczenia powinna być prowadzona ścisła kontrola morfologii krwi (w dniu przed każdym nowym podaniem produktu należy oznaczyć stężenia hemoglobiny, liczby leukocytów, neutrofilów i płytek). Dawkowanie powinno być zależne od wyników morfologii. Jeżeli liczba neutrofilów jest mniejsza niż 1500/mm3 i/lub liczba płytek wynosi poniżej 100000/mm3, należy odroczyć podanie produktu do czasu normalizacji. Przy zwiększeniu dawki z 60 do 80 mg/m2 pc. na tydz., po podaniu trzeciej dawki. Jeżeli stosując dawkę 80 mg/m2 pc. liczba neutrofilów wyniesie poniżej 500/mm3, lub więcej niż raz obniży się do wartości 500-1000/mm3, należy nie tylko opóźnić podanie następnej dawki, ale również zmniejszyć ją do 60 mg/m2 pc. na tydz. Możliwe jest ponowne zwiększenie dawki z 60 do 80 mg/m2 pc. na tydz. W badaniach klinicznych wykazano, że jeśli dawkowanie rozpoczynano od 80 mg/m2 pc., u nielicznych pacjentów, w tym u pacjentów o małej wydolności fizycznej, rozwinęła się ciężka neutropenia. Dlatego zaleca się, aby dawka początkowa wynosiła 60 mg/m2 i jeśli jest tolerowana, zwiększana była do 80 mg/m2 pc. tak jak opisano w punkcie Dawkowanie. U pacjentów z objawami wskazującymi na infekcję należy szybko przeprowadzić diagnostykę. Należy szczególnie uważać, przepisując produkt leczniczy pacjentom: z chorobą niedokrwienną serca w wywiadzie, o słabej wydolności fizycznej. Produkt nie powinien być stosowany równocześnie z radioterapią, jeżeli wątroba znajduje się w polu napromieniania. Ten produkt leczniczy jest przeciwwskazany do jednoczesnego stosowania ze szczepionką przeciwko żółtej febrze. Nie zaleca się stosowania w skojarzeniu z innymi żywymi atenuowanymi szczepionkami. Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania produktu i leków będących silnymi inhibitorami lub induktorami CYP3A4. Nie zaleca się jednoczesnego podawania produktu z fenytoiną (jak w przypadku wszystkich cytostatyków) ani z itrakonazolem (jak w przypadku wszystkich alkaloidów Vinca). U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby badano poniższe schematy dawkowania winorelbiny podawanej doustnie: dawkę 60 mg/m2 pc. u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (bilirubina <1,5 x ULN oraz AlAT i/lub AspAT 1,5-2,5 x ULN); dawkę 50 mg/m2 pc. u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (bilirubina pomiędzy 1,5 i 3 x ULN, niezależnie od wartości AlAT oraz AspAT). Bezpieczeństwo i farmakokinetyka winorelbiny nie ulegały zmianie w tej grupie pacjentów podczas stosowania badanych dawek. Nie badano podawania doustnego winorelbiny u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, dlatego nie zaleca się stosowania produktu leczniczego w tej grupie pacjentów. Ponieważ wydalanie drogą nerkową jest niewielkie, zmniejszenie dawki produktu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie jest uzasadnione ze względów farmakokinetycznych. Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Opierając się jednak na właściwościach farmakodynamicznych winorelbiny uważa się, że nie wpływa ona na zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Niemniej jednak należy zachować ostrożność u pacjentów leczonych winorelbiną, biorąc pod uwagę niektóre działania niepożądane tego leku.

Doustne leki przeciwzakrzepowe: z uwagi na zwiększone ryzyko wystąpienia zakrzepicy, w przypadku chorób nowotworowych często stosuje się leczenie przeciwzakrzepowe. W przypadku podjęcia decyzji o równoczesnym zastosowaniu doustnych leków przeciwzakrzepowych konieczne jest zwiększenie częstości wykonywania oznaczeń wskaźnika INR, ponieważ duża zmienność czynności układu krzepnięcia u tego samego pacjenta, spowodowana chorobami towarzyszącymi i możliwymi interakcjami między doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi i lekami cytotoksycznymi. Jednoczesne stosowanie jest przeciwwskazane: szczepionka przeciwko żółtej febrze: potencjalne ryzyko wystąpienia śmiertelnej, ogólnoustrojowej choroby poszczepiennej. Jednoczesne stosowanie nie jest zalecane: szczepionki zawierające osłabione żywe drobnoustroje: ryzyko wystąpienia ogólnoustrojowej choroby poszczepiennej, która może być śmiertelna. Ryzyko jest zwiększone u pacjentów z immunosupresją wywołaną chorobą podstawową. Jeśli istnieje taka możliwość, należy stosować, szczepionkę inaktywowaną (np. szczepionka przeciwko poliomyelitis). Fenytoina: podobnie jak w przypadku wszystkich leków cytotoksycznych, występuje ryzyko nasilenia drgawek z powodu zmniejszenia wchłaniania fenytoiny. Z powodu zwiększonego metabolizmu fenytoiny w wątrobie (co prowadzi do zmniejszenia stężenia winorelbiny we krwi) istnieje ryzyko zmniejszenia skuteczności winorelbiny. Jednoczesne stosowanie wymaga ostrożności: cyklosporyna, takrolimus: należy wziąć pod uwagę możliwość nasilonej immunosupresji z ryzykiem rozrostu tkanki limfatycznej. Interakcje swoiste dla alkaloidów Vinca. Jednoczesne stosowanie nie jest zalecane: itrakonazol: ryzyko zwiększenia neurotoksyczności winorelbiny z powodu zmniejszenia jej metabolizmu w wątrobie pod wpływem itrakonazolu. Jednoczesne stosowanie wymaga ostrożności. Mitomycyna C: zwiększa ryzyko skurczu oskrzeli, a także duszności, w rzadkich przypadkach obserwowano śródmiąższowe zapalenie płuc. Alkaloidy Vinca znane są jako substraty glikoproteiny P i w związku z brakiem odpowiednich badań należy zachować ostrożność stosując produkt z silnymi modulatorami tego transportera błonowego. Interakcje swoiste dla winorelbiny: stosowanie produktu w połączeniu z innymi lekami o znanej toksyczności w stosunku do szpiku kostnego może nasilać działania niepożądane, w szczególności te związane z mielosupresją. Nie ma wzajemnej farmakokinetycznej interakcji winorelbiny z cis-platyną podczas równoczesnego stosowania w kilku cyklach leczenia. Jednakże częstość występowania granulocytopenii towarzyszącej podaniu leku w połączeniu z cis-platyną jest większa niż w przypadku produktu stosowanego w monoterapii. Nie zaobserwowano klinicznie istotnej farmakokinetycznej interakcji produktu z innymi chemioterapeutykami (np. paklitaksel, docetaksel, kapecytabina i cyklofosfamid podawany doustnie). Ponieważ metabolizm przebiega głównie z udziałem CYP3A4, silne inhibitory tego izoenzymu (jak np. ketokonazol, itrakonazol) mogą powodować zwiększenie stężenia winorelbiny we krwi, a kojarzenie z silnymi induktorami tego izoenzymu (jak np. ryfampicyna, fenytoina) może powodować zmniejszenie stężenia winorelbiny we krwi. Leki przeciwwymiotne takie jak antagoniści 5HT3 (np. ondansteron, granisteron) nie wpływają na farmakokinetykę produktu. Sugerowano zwiększoną częstość występowania neutropenii stopnia 3/4 w przypadku dożylnego podawania jednocześnie winorelbiny i lapatynibu podczas jednego badania klinicznego fazy I. W badaniu tym, zalecana dawka dożylnej formy winorelbiny, w schemacie 3-tyg., w dniu 1 i dniu 8 wynosiła 22,5 mg/m2, w połączeniu z lapatynibem w dawce dobowej 1000 mg. W przypadku takiego leczenia skojarzonego należy zachować ostrożność. Pokarm nie zmienia farmakokinetyki winorelbiny.

Dane dotyczące stosowania winorelbiny u kobiet w ciąży są niewystarczające. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na rozwój zarodka i wady rozwojowe. W oparciu o wyniki badań na zwierzętach i działanie farmakologiczne produktu leczniczego uważa się, że istnieje ryzyko uszkodzenia zarodków i płodów. W związku z tym stosowanie produktu jest przeciwwskazane w czasie ciąży, chyba, że spodziewane korzyści indywidualne wyraźnie przewyższają potencjalne ryzyko. W przypadku zajścia w ciążę w trakcie leczenia, pacjentkę należy poinformować o istniejącym ryzyku dla nienarodzonego dziecka i starannie monitorować przebieg ciąży. Należy rozważyć możliwość udzielenia porady genetycznej. Nie wiadomo, czy winorelbina przenika do mleka kobiecego. Winorelbina jest przeciwwskazana podczas karmienia piersią, dlatego należy przerwać leczenie lub zaprzestać karmienia piersią. Osoby aktywne płciowo, zarówno mężczyźni, jak i kobiety, powinny stosować skuteczną antykoncepcję w trakcie leczenia i przez co najmniej 3 m-ce po jego zakończeniu. Przed rozpoczęciem leczenia należy poinformować pacjenta o ewentualnej możliwości konserwacji nasienia z powodu możliwej nieodwracalnej niepłodności w wyniku leczenia winorelbiną.

Ogólna częstość występowania działań niepożądanych została określona na podstawie badań klinicznych u 316 pacjentów (132 pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuc, 184 pacjentów z rakiem piersi), którzy otrzymywali zalecaną dawkę produktu (pierwsze trzy podania 60 mg/m2/tydz., a następnie 80 mg/m2 pc. na tydz.). Zgłaszane reakcje niepożądane uszeregowano według grup układów narządów oraz częstości występowania zostały wymienione poniżej. Częstość dodatkowych działań niepożądanych, zebranych w trakcie stosowania po wprowadzeniu produktu do obrotu, określono według konwencji MedDRA jako „częstość nieznana”. Przed wprowadzeniu do obrotu: najczęściej zgłaszane działania niepożądane to: zahamowanie czynności szpiku kostnego (z objawami neutropenii), niedokrwistość oraz małopłytkowość, zaburzenia żołądkowo-jelitowe (z objawami nudności, wymioty, biegunka, zapalenia jamy ustnej i zaparcia). Często obserwowano również występowanie zmęczenia i gorączki. Po wprowadzeniu do obrotu: winorelbina w postaci kaps. miękkich stosowana jest w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi chemioterapeutykami takimi jak cis-platyna lub kapecytabina. Działania niepożądane występujące po wprowadzeniu produktu do obrotu najczęściej dotyczyły następujących grup układów narządów zgodnie z systemem klasyfikacji MedDRA: „Zaburzenia krwi i układu chłonnego”, „Zaburzenia metabolizmu i odżywiania” i „Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania”. Informacje te są zgodne z danymi zawartymi w punkcie „Przed wprowadzeniem produktu do obrotu”. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo często) bakteryjne, wirusowe lub grzybicze infekcje bez neutropenii, o różnej lokalizacji G1-4: 12,7%; G3-4: 4,4%; (często) zakażenia bakteryjne, wirusowe lub grzybicze jako wynik zahamowania czynności szpiku kostnego i/lub upośledzenia systemu immunologicznego (zakażenia związane z neutropenią), zwykle odwracalne po zastosowaniu odpowiedniego leczenia. Zakażenie związane z neutropenia G3-4: 3,5%; (nieznana) posocznica neutropeniczna, powikłana posocznica, czasem prowadząca do śmierci. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) zahamowanie czynności szpiku kostnego prowadzące głównie do neutropenii G1-4: 71,5%; G3: 21,8%; G4: 25,9%, jest odwracalne i stanowi czynnik ograniczający zwiększanie dawki; leukopenia G1-4: 70,6%; G3: 24,7%; G4: 6%, niedokrwistość G1-4: 67,4%; G3-4: 3,8%, małopłytkowość G1-2: 10,8%; (często) neutropenia G4 w połączeniu z gorączką ponad 38°C, w tym gorączka neutropeniczna (2,8% pacjentów). Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (nieznana) ciężka hiponatremia. Zaburzenia psychiczne: (często) bezsenność G1-2: 2,8%. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) zaburzenia czucia G1-2: 11,1%, na ogół ograniczone do braku odruchów głębokich, rzadko o ciężkim przebiegu; (często) zaburzenia ruchowe G1-4: 9,2%; G3-4: 1,3%, ból głowy G1-4: 4,1%, G3-4: 0,6%, zawroty głowy G1-4: 6%; G3-4: 0,6%, zaburzenia smaku: G1-2: 3,8%; (niezbyt często) ataksja stopnia 3: 0,3%. Zaburzenia oka: (często) zaburzenia widzenia G1-2: 1,3%. Zaburzenia serca: (niezbyt często) niewydolność serca i zaburzenia rytmu serca: (nieznana) zawał mięśnia sercowego u pacjentów z chorobami serca w wywiadzie lub u pacjentów z czynnikami ryzyka chorób serca. Zaburzenia naczyń: (często) nadciśnienie G1-4: 2,5%; G3-4: 0,3%, niedociśnienie G1-4: 2,2%; G3-4: 0,6%. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) duszność G1-4: 2,8%; G3-4: 0,3%, kaszel: G1-2: 2,8%. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) nudności G1-4: 74,7%; G3-4 7,3%, wymioty G1-4: 54,7%; G3-4: 6,3%; leczenie wspomagające (np. podawane doustnie setrony) zmniejsza zwykle występowanie nudności i wymiotów, biegunka G1-4: 49,7%; G3-4: 5,7%, jadłowstręt G1-4: 38,6%; G3-4: 4,1%, zapalenie jamy ustnej G1-4: 10,4%; G3-4: 0,9%, ból brzucha G1-4: 14,2%, zaparcia G1-4: 19%; G3-4: 0,9%; Właściwe może być zastosowanie środków przeczyszczających u pacjentów, u których w przeszłości występowały zaparcia i/lub u pacjentów otrzymujących równocześnie morfinę lub leki morfinopodobne, zaburzenia żołądka G1-4: 11,7%; (często) zapalenie przełyku G1-3: 3,8%; G3: 0,3%, trudności w połykaniu: G1-2: 2,3%; (niezbyt często) niedrożność porażenna jelit G3-4: 0,9% (w wyjątkowych przypadkach śmiertelna), leczenie może być wznowione po odzyskaniu przez jelita prawidłowej motoryki; (nieznana) krwawienie z przewodu pokarmowego. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) zaburzenia czynności wątroby: G1-2: 1,3%. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) łysienie G1-2: 29,4% (zwykle o łagodnym charakterze); (często) reakcje skórne G1-2: 5,7%. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) ból stawów, w tym ból szczęki, ból mięśni G1-4: 7%, G3-4 0,3%. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (często) bolesne oddawanie moczu G1-2: 1,6%, inne choroby układu moczowo-płciowego: G1-2: 1,9%. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) zmęczenie/złe samopoczucie G1-4: 36,7%; G3-4: 8,5%, gorączka G1-4: 13,0%, G3-4: 12,1%; (często) ból, w tym ból w obrębie guza G 1-4: 3,8%, G3-4 0,6%, dreszcze G1-2: 3,8%. Badania diagnostyczne: (bardzo często) zmniejszenie mc. G1-4: 25%, G3-4: 0,3%; (często) zwiększenie mc. G1-2: 1,3%. Działania niepożądane zgłaszane podczas stosowania winorelbiny w postaci konc. do sporz. roztw. do inf. Niektóre działania niepożądane występujące przed i po wprowadzeniu produktu do obrotu były obserwowane podczas stosowania winorelbiny w postaci konc. do sporz. roztw. do inf., a nie były obserwowane w przypadku stosowania winorelbiny w postaci kaps. miękkich. Dla bezpieczeństwa i pełnej inf. dotyczącej stosowania produktu, poniżej przedstawiono działania niepożądane związane ze stosowaniem winorelbiny w postaci konc. do sporz. roztw. do inf.: Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (nieznana) posocznica (w bardzo rzadkich przypadkach śmiertelna). Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) uogólnione reakcje alergiczne jak anafilaksja, wstrząs anafilaktyczny lub reakcje anafilaktoidalne. Zaburzenia endokrynologiczne: (nieznana) nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego (SIADH). Zaburzenia endokrynologiczne: (nieznana) nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego (SIADH). Zaburzenia naczyń: (niezbyt często) zaczerwienienie i marznięcie kończyn; (rzadko) znaczne niedociśnienie, zapaść. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (niezbyt często) skurcz oskrzeli (również w przypadku innych alkaloidów Vinca); (rzadko) śródmiąższowe zapalenie płuc (zwłaszcza u pacjentów otrzymujących winorelbinę w skojarzeniu z mitomycyną. Zaburzenia żołądka i jelit: (rzadko) zapalenie trzustki.

Przedawkowanie produktu kaps. miękkie może prowadzić do hipoplazji szpiku kostnego, czasami z towarzyszącą infekcją i gorączką, niedrożności porażennej jelit oraz zaburzeń czynności wątroby. Należy zastosować ogólne leczenie podtrzymujące oraz przetoczenie krwi. Jeśli lekarz uzna to za konieczne, należy rozpocząć podawanie antybiotyków o szerokim spektrum działania. Nie jest znane antidotum w przypadku przedawkowania winorelbiny. Zaleca się ścisłą kontrolę parametrów czynności wątroby.

Produkt jest lekiem przeciwnowotworowym należącym do pochodnych alkaloidów barwinka. W odróżnieniu do innych alkaloidów Vinca, katarantynowy fragment cząsteczki został zmodyfikowany strukturalnie. Na poziomie molekularnym działa na dynamiczną równowagę tubuliny w aparacie mikrotubularnym komórki. Winorelbina hamuje polimeryzację tubuliny i wiąże się głównie z mikrotubulami mitotycznymi, a na mikrotubule aksonalne działa wyłącznie w dużych stężeniach. Indukcja spiralizacji tubuliny wywołana przez winorelbinę jest mniejsza niż w przypadku winkrystyny.

1 kaps. miękka zawiera 27,70 mg, 41,55 mg lub 110,80 mg winorelbiny winianu, co odpowiada 20 mg lub 30 mg lub 80 mg winorelbiny.