Dawka 7000 j.m. Tyg. dawka 7000 j.m. wit. D (175 µg cholekalcyferolu) jest uważana za równoważną dobowej dawce 1000 j.m. (25 µg cholekalcyferolu). Zapobieganie niedoborowi wit. D u osób dorosłych ze stwierdzonym wysokim ryzykiem niedoboru. W tym wskazaniu produkt podaje się w schemacie tyg. Zalecana tyg. dawka dla osób dorosłych to 7000-14000 j.m. wit. D (175-350 µg cholekalcyferolu). Odpowiada to 1-2 tabl. produktu leczniczego, przyjmowanym raz/tydz. Dawkowanie powinno być ustalane indywidualnie przez lekarza prowadzącego w zależności od zakresu koniecznej suplementacji wit. D. Leczenie niedoboru wit. D u osób dorosłych. Dawkę należy ustalić na podstawie ciężkości schorzenia, pożądanego poziomu 25-hydroksywitaminy D oraz indywidualnej odpowiedzi pacjenta na leczenie. Leczenie początkowe (6-12 tyg.). Zalecana dawka dobowa w leczeniu początkowym wynosi 7000 j.m. wit. D (175 µg cholekalcyferolu), co odpowiada 1 tabl. produktu leczniczego, tabl./dobę. Alternatywnie można zastosować schemat dawkowania tyg. Zalecana dawka wynosi 49 000 j.m. wit. D 1225 µg cholekalcyferolu), co odpowiada 7 tabl. raz/tydz. produktu leczniczego. Należy rozważyć przydatność takiego dawkowania w oparciu o indywidualne czynniki pacjenta. Leczenie podtrzymujące. W leczeniu podtrzymującym stosuje się dawkowanie tyg. Zalecana dawka tyg. w leczeniu podtrzymującym wynosi 14 000 j.m. wit. D (350 µg cholekalcyferolu). Odpowiada to 2 tabl. raz/tydz. produktu leczniczego. Jako uzupełnienie swoistego leczenia osteoporozy u osób dorosłych z niedoborem wit. D lub stwierdzonym wysokim ryzykiem niedoboru wit. D. W tym wskazaniu produkt, 7000 j.m., tabl. podaje się w schemacie tyg. Zalecana tyg. dawka to 7000 j.m. wit. D (175 µg cholekalcyferolu). Odpowiada to 1 tabl. produktu przyjmowanej raz/tydz. Pacjenci powinni otrzymywać suplementację wapnia, jeśli spożycie z diety jest niewystarczające. Osoby w podeszłym wieku. Nie jest wymagane dostosowanie dawki u osób w podeszłym wieku; należy jednak wziąć pod uwagę czynność nerek. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Produkt należy stosować ostrożnie u pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek. Stosowanie jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. Nie jest wymagane dostosowanie dawki. Dzieci i młodzież. Produkt leczniczy nie jest przeznaczony do stosowania u dzieci i młodzieży <18 lat. Ciąża. Produkt leczniczy nie jest zalecany w okresie ciąży. Karmienie piersią. Dawkę należy ustalić na podstawie indywidualnych potrzeb pacjenta. Leczenie długotrwałe. Podczas długotrwałego leczenia dawkami przekraczającymi 1000 j.m. wit. D (25 µg cholekalcyferolu)/dobę lub 7000 j.m. (175 µg cholekalcyferolu)/tydz., należy monitorować stężenie wapnia w surowicy i w moczu oraz czynność nerek. Może być konieczne dostosowanie dawki w zależności od stężenia wapnia w surowicy. Dawka 30 000 j.m. Tyg. dawka 30 000 j.m. wit. D (750 µg cholekalcyferolu) jest uważana za równoważną dobowej dawce 4 286 j.m. (107 µg cholekalcyferolu). Miesięczna dawka 30 000 j.m. wit. D (750 µg cholekalcyferolu) jest uważana za równoważną dobowej dawce 1000 j.m. (25 µg cholekalcyferolu). Zapobieganie niedoborom wit. D u osób dorosłych ze stwierdzonym wysokim ryzykiem niedoboru. W tym wskazaniu produkt podaje się w schemacie m-cznym. Zalecana m-czna dawka dla osób dorosłych to 30 000-60 000 j.m. wit. D (750-1500 µg cholekalcyferolu). Odpowiada to 1-2 tabl. produktu przyjmowanym raz/m-c. Dawkowanie powinno być ustalane indywidualnie przez lekarza prowadzącego w zależności od zakresu koniecznej suplementacji wit. D. Leczenie niedoboru wit. D u osób dorosłych. Dawkę należy ustalić na podstawie ciężkości schorzenia, pożądanego stężenia 25-hydroksywitaminy D oraz indywidualnej odpowiedzi pacjenta na leczenie. Leczenie początkowe (6-12 tyg.): w leczeniu początkowym stosuje się dawkowanie w schemacie tyg. Zalecana dawka tyg. w leczeniu początkowym wynosi 30 000-60 000 j.m. wit. D (750-1500 µg cholekalcyferolu). Odpowiada to 1-2 tabl. produktu przyjmowanym raz/tydz. Leczenie podtrzymujące. W leczeniu podtrzymującym stosuje się dawkowanie w schemacie m-cznym. Zalecana m-czna dawka w leczeniu podtrzymującym wynosi 60 000 j.m. wit. D (1500 µg cholekalcyferolu). Odpowiada to 2 tabl. produktu przyjmowanym raz/m-c. Jako uzupełnienie swoistego leczenia osteoporozy u osób dorosłych z niedoborem wit. D lub stwierdzonym wysokim ryzykiem niedoboru wit. D. W tym wskazaniu produkt podaje się w schemacie m-cznym. Zalecana miesięczna dawka to 30 000 j.m. wit. D (750 µg cholekalcyferolu). Odpowiada to 1 tabl. przyjmowanej raz/m-c. Pacjenci powinni otrzymywać suplementację wapnia, jeśli jego podaż z diety jest niewystarczająca. Należy również mieć na uwadze odpowiednie krajowe wytyczne. Stężenie 25-hydroksycholekalcyferolu w surowicy powinno być monitorowane od momentu rozpoczęcia leczenia i nie powinno przekraczać 375 nmol/L (=150 µg/L). Osoby w podeszłym wieku. Nie jest wymagane dostosowanie dawki u osób w podeszłym wieku; należy jednak wziąć pod uwagę czynność nerek. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Produkt należy stosować ostrożnie u pacjentów z łagodną do umiarkowanej niewydolnością nerek. Stosowanie jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Dzieci i młodzież. Produkt nie powinien być stosowany u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat. Ciąża i karmienie piersią. Produkt nie jest zalecany w okresie ciąży i karmienia piersią. Leczenie długotrwałe. Podczas długotrwałego leczenia dawkami przekraczającymi 1000 j.m. wit. D (25 µg cholekalcyferolu)/dobę (osiąganymi przez przekroczenie dawki 30 000 j.m. wit. D (750 µg cholekalcyferolu)/m-c lub przez stosowanie tyg. schematu dawkowania), należy monitorować stężenie wapnia w surowicy i w moczu oraz czynność nerek. Może być konieczne dostosowanie dawki w zależności od stężenia wapnia w surowicy.

Tabl. należy połknąć, popijając niewielką ilością wody. Produkt leczniczy może być przyjmowany niezależnie od posiłków.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Hiperkalcemia i/lub hiperkalciuria. Ciężkie zaburzenia czynności nerek. Hiperwitaminoza wit. D. Kamica nerkowa/wapnica nerek.

Jeśli pacjentowi przepisywane są dodatkowe produkty lecznicze zawierające wit. D, należy brać pod uwagę przyjmowaną przez pacjenta dawkę produktu. Dodatkowe dawki wit. D lub wapnia należy stosować wyłącznie pod nadzorem lekarza. W takich przypadkach należy kontrolować stężenie wapnia w surowicy i w moczu. Nie należy przekraczać zalecanych dawek produktu leczniczego z uwagi na możliwość wystąpienia hiperwitaminozy. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek wit. D w postaci cholekalcyferolu nie jest prawidłowo metabolizowana, dlatego należy stosować wit. D w innych postaciach. Zaleca się kontrolowanie stężenia wapnia i fosforanów w przypadku, gdy produkt leczniczy jest stosowany u pacjentów z lekkimi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek. Należy brać pod uwagę ryzyko wapnienia tkanek miękkich. Produktu leczniczego nie należy stosować u pacjentów ze skłonnością do powstawania wapniowych kamieni nerkowych. Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania produktu leczniczego u pacjentów z: zaburzeniami wydalania wapnia i fosforanów przez nerki, jednocześnie stosujących tiazydowe leki moczopędne, unieruchomionych. U tych pacjentów należy monitorować stężenie wapnia w osoczu i w moczu ze względu na zwiększone ryzyko hiperkalcemii. Zaleca się ostrożność u pacjentów z sarkoidozą, ponieważ istnieje możliwość zwiększonej biotransformacji wit. D do jej czynnych metabolitów. U tych pacjentów należy monitorować stężenie wapnia w surowicy i w moczu. Produktu leczniczego nie należy stosować u pacjentów z rzekomą niedoczynnością przytarczyc, ponieważ zapotrzebowanie na wit. D może być zmniejszone z powodu okresów prawidłowej wrażliwości na wit. D. W takim przypadku dostępne są pochodne wit. D łatwiejsze do kontrolowania. Podczas długotrwałego leczenia dawkami przekraczającymi 1000 j.m./dobę (25 µg cholekalcyferolu) lub 7000 j.m./tydz. (175 µg cholekalcyferolu) należy kontrolować stężenie wapnia w surowicy i w moczu oraz czynność nerek. Monitorowanie jest szczególnie ważne u pacjentów w podeszłym wieku i przyjmujących jednocześnie glikozydy nasercowe lub leki moczopędne. W przypadku hiperkalcemii, oznak zaburzeń czynności nerek lub w przypadku hiperkalciurii (7,5 mmol (300 mg) wapnia/24 h) należy zmniejszyć dawkę lub przerwać leczenie. Dzieci i młodzież: produktu leczniczego nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować produktu leczniczego. Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu/tabl., to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”. Produkt nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Jednoczesne stosowanie z fenytoiną lub barbituranami może spowodować zmniejszenie stężenia 25-hydroksywitaminy D w osoczu i zwiększenie przemiany do nieczynnych metabolitów poprzez indukcję enzymów wątrobowych. Efekt leczniczy wit. D może być zmniejszony. Glikokortykosteroidy mogą osłabić działanie jednocześnie stosowanej wit. D ze względu na zwiększoną przemianę metaboliczną. Ryfampicyna i izoniazyd mogą zwiększać metabolizm wit. D i tym samym zmniejszać jej skuteczność. Jednoczesne stosowanie z produktami leczniczymi wpływającymi na wchłanianie tłuszczu, np. orlistatem lub żywicami jonowymiennymi, takimi jak cholestyramina, lub środkami przeczyszczającymi, takimi jak olej mineralny, może zmniejszać wchłanianie wit. D. Tiazydowe leki moczopędne mogą zmniejszać wydalanie wapnia z moczem i prowadzić do hiperkalcemii. Podczas długotrwałego leczenia skojarzonego należy kontrolować stężenie wapnia w surowicy i w moczu. Leczenie wit. D może nasilać działanie i toksyczność naparstnicy oraz innych glikozydów nasercowych z powodu zwiększonego stężenia wapnia w osoczu (ryzyko zaburzeń rytmu serca). Konieczne jest kontrolowanie zapisu EKG oraz stężenia wapnia w osoczu i w moczu. W razie konieczności należy również kontrolować stężenie digoksyny i digotoksyny w osoczu. Jednoczesne stosowanie metabolitów lub analogów wit. D (np. kalcytriolu) z produktem leczniczym zalecane jest tylko w wyjątkowych przypadkach. Należy wówczas kontrolować stężenie wapnia w osoczu. Jednoczesne stosowanie z produktami zawierającymi wapń w dużych dawkach może zwiększyć ryzyko hiperkalcemii. Produkty zawierające duże dawki fosforanów mogą zwiększać ryzyko hipokalcemii i hiperfosfatemii. Zaleca się regularne monitorowanie stężenia wapnia i fosforanów w surowicy. Wit. D może zwiększać wchłanianie glinu w jelitach, a tym samym zwiększać jego poziom w surowicy. Należy unikać długotrwałego i nadmiernego stosowania produktów zobojętniających zawierających glin.

Dostępne są ograniczone dane dotyczące stosowania cholekalcyferolu w czasie ciąży. Wit. D należy stosować w czasie ciąży tylko w przypadku jej niedoboru. Dawkę i czas trwania leczenia należy ustalić na podstawie indywidualnych potrzeb pacjentki. Należy unikać długotrwałego przedawkowania w czasie ciąży, ponieważ wynikająca z tego przewlekła hiperkalcemia może niekorzystnie wpływać na rozwój fizyczny i psychiczny, może powodować nadkomorowe zwężenie aorty i retinopatię u dziecka. Nie zaleca się leczenia kobiet w ciąży wit. D w dużych dawkach, w tym produktem leczniczym. Należy stosować produkty zawierające niską dawkę. Wit. D i jej metabolity przenikają do mleka ludzkiego, co należy uwzględnić podczas stosowania dodatkowych ilości wit. D u karmionego piersią dziecka. U niemowląt, których matki przyjmowały dodatkowe ilości wit. D, nie obserwowano przedawkowania spowodowanego przez karmienie piersią. Produkt leczniczy może być przepisywane matkom karmiącym piersią, jeśli jest to konieczne. Dawkę należy ustalić na podstawie indywidualnych potrzeb pacjenta i jego reakcji na leczenie. W badaniach wpływu na reprodukcję nie obserwowano działania cholekalcyferolu na płodność. Stosunek potencjalnych korzyści do ryzyka u ludzi nie jest znany.

Częstość występowania działań niepożądanych nie jest znana, ponieważ nie zostały przeprowadzone żadne duże badania kliniczne, które pozwoliłyby na oszacowanie ich częstości. Zgłaszano następujące działania niepożądane. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (nieznana) hiperkalcemia, hiperkalciuria. Zaburzenia żołądka i jelit: (nieznana) zaparcia, wzdęcia, nudności, ból brzucha, biegunka. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) reakcje nadwrażliwości, takie jak świąd, wysypka lub pokrzywka.

Zasadniczo przedawkowanie wit. D może spowodować hiperkalcemię, do wywołania której konieczne są duże dawki. Jeśli ilość przyjmowanego cholekalcyferolu przekracza zapotrzebowanie organizmu, fizjologiczny proces hamowania zwrotnego zapobiega nasilonemu wytwarzaniu czynnego metabolitu. Objawy: nadmierna podaż wit. D może powodować hiperkalcemię, która może przebiegać od bezobjawowego zwiększenia stężenia wapnia w surowicy do zagrażającego życiu zespołu hiperkalcemii. Objawy przedawkowania nie mają szczególnego charakteru i obejmują: zmęczenie, osłabienie mięśni, jadłowstręt, nudności, wymioty, zaparcia, biegunkę, wielomocz, moczenie nocne, pocenie, ból głowy, nadmierne pragnienie, senność i zawroty głowy. W badaniach laboratoryjnych stwierdza się hiperkalcemię, hiperkalciurię oraz zwiększone stężenie 25-hydroksywitaminy D. W ciężkich przypadkach mogą wystąpić zaburzenia rytmu serca, a bardzo silna hiperkalcemia może spowodować śpiączkę lub zgon. Utrzymujące się duże stężenie wapnia może prowadzić w konsekwencji do rozwoju kamicy nerkowej, wapnicy nerek, osłabienia czynności nerek oraz wapnienia tkanek miękkich. Osobnicza tolerancja wit. D różni się znacząco, a niemowlęta i dzieci są na ogół bardziej wrażliwe na jej toksyczne działanie. W przypadku długotrwałego leczenia dużymi dawkami cholekalcyferolu zaleca się informowanie pacjentów o objawach możliwego przedawkowania. Postępowanie: nie ma szczególnej odtrutki. W przypadku przedawkowania wit. D należy przerwać przyjmowanie wszystkich produktów stanowiących jej źródło. Zaleca się nawodnienie pacjenta. Zaleca się także stosowanie diety z małą zawartością wapnia i fosforanów. Należy rozważyć podawanie glikokortykosteroidów, pętlowych diuretyków, kalcytoniny lub bifosfonianów, w zależności od nasilenia hiperkalcemii. W leczeniu zatrucia wit. D dowiedziono skuteczności bisfosfonianów podawanych doust. i doż. Hiperkalcemia w wyniku zatrucia wit. D może utrzymywać się przez dłuższy czas. Dlatego stan pacjentów po przedawkowaniu wit. D należy monitorować ze względu na ryzyko nawrotu.

Pomimo iż cholekalcyferol (wit. D3) uważany jest za wit., ze względu na sposób syntezy, regulację fizjologiczną oraz mechanizm działania można go uznać za prekursora hormonu steroidowego. Cholekalcyferol jest syntetyzowany w skórze z 7-dehydrocholesterolu pod wpływem ekspozycji na promieniowanie UVB i jest przekształcany do biologicznie aktywnej postaci (1,25-dihydroksycholekalcyferolu, określanego również jako 1,25(OH)2D3 lub kalcytriol) w dwuetapowej hydroksylacji. Może być on także przyjmowany wraz z pokarmem lub w postaci produktu leczniczego. Czynna biologicznie forma wit. 1,25(OH) 2D3 jest, wraz z parathormonem (PTH) i kalcytoniną, odpowiedzialna głównie za regulację hemostazy wapnia i fosforu w organizmie. 1,25(OH)2D3 pobudza wchłanianie wapnia w jelicie, wbudowywanie wapnia w tkankę kostną i uwalnianie wapnia z kości. Ponadto pobudza aktywny i pasywny transport fosforanów, reguluje wydalanie wapnia i fosforanów poprzez regulację wydzielania kanalikowego oraz hamuje wydzielanie PTH przez gruczoły przytarczyczne. Niedobór wit. D prowadzi do krzywicy (z powodu braku zwapnienia kości) i osteomalacji (z powodu odwapnienia kości) oraz obejmuje przemijająco zwiększone wydzielanie PTH. Ta wtórna nadczynność przytarczyc prowadzi do nasilonego obrotu kostnego, a w konsekwencji do kruchości kości oraz złamań. Podanie raz/tydz. całkowitej dawki ma taki sam efekt jak dawka dobowa ze względu na parametry farmakokinetyczne wit. D. Jednak większość doświadczeń z randomizowanych badań kontrolowanych pochodzi z dawek dobowych.

1 tabl. zawiera 7000 lub 30 000 j.m. (175 µg lub 750 µg) cholekalcyferolu (wit. D3).