Leczenie za pomocą wosorytydu powinno być rozpoczęte i kierowane przez lekarza mającego odpowiednie kwalifikacje do leczenia zaburzeń wzrostu lub dysplazji kości. Produkt jest podawany jako codzienny podskórny zastrzyk. Objętość podawanego wosorytydu w zalecanej dawce zależy od mc. pacjenta (wynosi w przybliżeniu 15-30 µg/kg, gdzie większa dawka jest podawana najmniejszym dzieciom). Dawkę można podać przy użyciu strzykawek skalowanych w ml lub strzykawek skalowanych w jednostkach (U). Pomiary w przypadku strzykawek skalowanych w jednostkach (U) są równoważne ml w następujący sposób: 0,1 ml = 10 jednostek. Z powodów praktycznych oraz w celu uwzględniania zmian farmakokinetycznych związanych z mc. zaleca się następujące dawkowanie; szczegóły, patrz ChPL. Czas trwania leczenia. Leczenia tym produktem należy zaprzestać po potwierdzeniu braku potencjału dalszego wzrostu wskazanego przez szybkość wzrostu <1,5 cm/rok i zamknięcie nasad kości długich. Pominięta dawka. W razie pominięcia dawki wosorytydu można ją podać w ciągu 12 h. Jeżeli od pierwotnego terminu podania dawki minęło ponad 12 h, pominiętej dawki NIE należy podawać. Pacjentom/opiekunom należy zalecić kontynuowanie podawania następnej zaplanowanej dawki kolejnego dnia. Monitorowanie wzrostu. Pacjentów należy monitorować i oceniać regularnie co 3-6 m-cy w celu kontroli mc. i rozwoju fizycznego. Dawkę należy dostosować odpowiednio do masy ciała pacjenta. Pacjenci z niewydolnością nerek lub wątroby. Nie oceniano bezpieczeństwa stosowania i skuteczności wosorytydu u pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby. Dzieci i młodzież. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu u dzieci <4 m-cy. Brak zaleceń dotyczących dawkowania.

Produkt jest przeznaczony wyłącznie do jednorazowego podania podskórnego. Produkt musi być podany w ciągu 3 h od rekonstytucji. Przed wstrzyknięciem członek fachowego personelu medycznego powinien: przeszkolić opiekunów w zakresie przygotowywania i podskórnego wstrzykiwania tego produktu leczniczego; przeszkolić opiekunów i pacjentów w zakresie rozpoznawania objawów przedmiotowych i podmiotowych obniżonego ciśnienia tętniczego krwi; poinformować opiekunów i pacjentów, co robić w razie objawowego obniżenia ciśnienia tętniczego krwi. Pacjentów i opiekunów należy poinstruować, aby zmieniali miejsca podania wstrzyknięć podskórnych. Zalecane miejsca wstrzyknięć na ciele obejmują stronę przednią w środkowej części uda, podbrzusze, z wyjątkiem okolicy 5 cm wokół pępka, górną część pośladów lub tylną część ramion. To samo miejsce wstrzyknięć nie powinno być stosowane przez dwa kolejne dni. Produktu nie należy wstrzykiwać do miejsc, które są zaczerwienione, obrzęknięte lub tkliwe. Pacjenci w momencie wstrzyknięcia powinni być dobrze nawodnieni. Zaleca się, aby pacjenci zjedli lekką przekąskę i wypili odpowiednią ilość płynu (np. wody, mleka, soku itp.) ok. 30 minut przed wstrzyknięciem. Ograniczy to objawy przedmiotowe i podmiotowe potencjalnego obniżenia ciśnienia tętniczego krwi (zawroty głowy, zmęczenie i/lub nudności). W miarę możliwości niniejszy produkt leczniczy powinien być wstrzykiwany każdego dnia w przybliżeniu o tej samej porze. Instrukcja dotycząca rekonstytucji produktu leczniczego przed podaniem, szczegóły patrz ChPL.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

W celu poprawienia identyfikowalności biologicznych produktów leczniczych należy czytelnie zapisać nazwę i numer serii podawanego produktu leczniczego. Pacjenci z istotną chorobą kardiologiczną lub naczyniową oraz pacjenci przyjmujący przeciwnadciśnieniowe produkty lecznicze byli wykluczeni z udziału w badaniach klinicznych przed wprowadzeniem do obrotu. Aby zmniejszyć ryzyko potencjalnego spadku ciśnienia tętniczego krwi i powiązanych objawów (zawroty głowy, zmęczenie i/lub nudności), pacjenci w momencie wstrzyknięcia powinni być dobrze nawodnieni. Produkt zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu/jednostkę objętości, to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”. Lek wywiera umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów, jazdy rowerem i obsługiwania maszyn. Wosorytyd może powodować przejściowe spadki ciśnienia krwi, zwykle o łagodnym przebiegu, ale jako działania niepożądane związane z produktem zgłaszano omdlenie, stan przedomdleniowy i zawroty głowy, jak również inne objawy przedmiotowe i podmiotowe zmniejszonego ciśnienia tętniczego krwi. Należy rozważyć odpowiedź pacjenta na leczenie i w razie potrzeby zalecić, aby nie prowadzić pojazdów, nie jeździć rowerem, ani nie obsługiwać maszyn przez co najmniej 60 minut po wstrzyknięciu.

Przeprowadzono badania in vitro inhibicji oraz indukcji cytochromu P450 (CYP), a także badania in vitro inhibicji transporterów. Wyniki sugerowały, że wosorytyd prawdopodobnie nie powoduje wywoływanych przez CYP lub transportery interakcji międzylekowych, gdy produkt leczniczy jest podawany jednocześnie z innymi produktami leczniczymi. Nie przeprowadzono innych badań dotyczących interakcji. Ponieważ jest to rekombinowane białko ludzkie, wosorytyd prawdopodobnie nie wchodzi w interakcje z innymi lekami.

Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania wosorytydu u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję. W celu zachowania ostrożności zaleca się unikanie stosowania wosorytydu w okresie ciąży. Na podstawie dostępnych danych farmakodynamicznych/toksykologicznych dotyczących zwierząt stwierdzono przenikanie wosorytydu do mleka. Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków/dzieci. Wosorytydu nie należy stosować podczas karmienia piersią. W badaniach nieklinicznych nie zaobserwowano zaburzeń płodności u mężczyzn lub kobiet.

Najczęściej występujące działania niepożądane na wosorytyd to reakcje w miejscu wstrzyknięcia (85%), wymioty (27%) i obniżone ciśnienie tętnicze krwi (13%). Zaburzenia układu nerwowego: (często) omdlenie, stan przedomdleniowy, zawroty głowy. Zaburzenia naczyniowe: (bardzo często) niedociśnienie tętnicze - niedociśnienie tętnicze obejmuje zarówno bezobjawowe, jak i objawowe reakcje niepożądane. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) wymioty; (często) nudności. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) nadmierne owłosienie. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) reakcja w miejscu wstrzyknięcia - reakcje w miejscu wstrzyknięcia obejmują preferowane pojęcia; rumień w miejscu wstrzyknięcia, reakcja w miejscu wstrzyknięcia, obrzęk w miejscu wstrzyknięcia, pokrzywka w miejscu wstrzyknięcia, ból w miejscu wstrzyknięcia, zasinienie w miejscu wstrzyknięcia, świąd w miejscu wstrzyknięcia, krwotok w miejscu wstrzyknięcia, przebarwienie w miejscu wstrzyknięcia oraz stwardnienie w miejscu wstrzyknięcia; (często) zmęczenie. W badaniu 111-301 achondroplazji pacjentów ł5 lat, 13% pacjentów leczonych wosorytydem w porównaniu do 5% pacjentów przyjmujących placebo doświadczyło zdarzenia obniżonego ciśnienia tętniczego krwi, które były przemijające i ustępowały bez interwencji. Mediana czasu do wystąpienia zdarzenia od wstrzyknięcia wynosiła 31 (18-120) minut i ustępowało po 31 (5-90) minutach. Zgłoszone zdarzenia niepożądane zidentyfikowano głównie w okresach częstego monitorowania objawów czynności życiowych podczas wizyt klinicznych po podaniu dawki w 52-tyg. okresie leczenia. 2% pacjentów miało objawowy epizod zawrotów głowy i wymiotów. W badaniu 111-206 zdarzenia obniżonego ciśnienia krwi wystąpiły u 2 pacjentów (5%) w wieku <5 lat leczonych wosorytydem w porównaniu do 2 pacjentów (6%) przyjmujących placebo. U pacjentów w wieku od >2 lat do <5 lat zdarzenia obniżonego ciśnienia krwi zgłoszono u 1 pacjenta (5%) leczonego wosorytydem w porównaniu do 1 pacjenta (6%) przyjmującego placebo. U pacjentów w wieku od 6 m-cy do < 2 lat zdarzenia obniżonego ciśnienia krwi wystąpiły u 0 pacjentów leczonych wosorytydem w porównaniu do 1 pacjenta (13%) przyjmującego placebo. U pacjentów <6 m-cy zdarzenia obniżonego ciśnienia krwi wystąpiły u 1 pacjenta (8%) leczonego wosorytydem w porównaniu do 0 pacjentów przyjmujących placebo. Wszystkie zdarzenia były przemijające, ustępowały bez interwencji oraz nie ograniczały leczenia. W 111-301 achondroplazji pacjentów ł5 lat, reakcje w miejscu wstrzyknięcia zgłaszano u 85% pacjentów leczonych wosorytydem w porównaniu do 82% pacjentów przyjmujących placebo. Mediana zgłoszeń pacjentów otrzymujących ten produkt leczniczy, którzy doświadczyli reakcji w miejscu wstrzyknięcia, wynosiła 76 zdarzeń w porównaniu do pacjentów otrzymujących placebo, u których wyniosła 7,5 zdarzenia w okresie 52 tyg. Najczęstszymi reakcjami w miejscu wstrzyknięcia (występującymi u co najmniej 10% pacjentów leczonych wosorytydem) były reakcja w miejscu wstrzyknięcia (73%), rumień w miejscu wstrzyknięcia (68%), obrzęk w miejscu wstrzyknięcia (38%) oraz pokrzywka w miejscu wstrzyknięcia (13%). Stopień ciężkości wszystkich reakcji w miejscu wstrzyknięcia wyniósł 1 (łagodne), z wyjątkiem 5 zdarzeń u 2 pacjentów, u których wyniósł 2 (umiarkowane). Zgłoszone reakcje stopnia 2. obejmowały: 2 pacjentów, którzy zgłosili dwa zdarzenia pokrzywki w miejscu wstrzyknięcia i 1 zdarzenie pęcherzyków w miejscu wstrzyknięcia. W badaniu 111-206 pacjentów w wieku <5 lat reakcje w miejscu wstrzyknięcia były zgłaszane u 86% pacjentów leczonych wosorytydem w porównaniu do 53% pacjentów przyjmujących placebo. U pacjentów otrzymujących wosorytyd, którzy doświadczyli reakcji w miejscu wstrzyknięcia zgłoszono medianę 224 zdarzeń w porównaniu do mediany 114 zdarzeń u pacjentów otrzymujących placebo w okresie 52 tyg., z których wszystkie były stopnia I (łagodne) ciężkości. U pacjentów w wieku od >2 lat do <5 lat reakcje w miejscu wstrzyknięcia zgłaszano u 84% pacjentów leczonych wosorytydem w porównaniu do 44% pacjentów otrzymujących placebo. U pacjentów w wieku od 6 miesięcy do <2 lat zdarzenia reakcji w miejscu wstrzyknięcia zgłaszano u 83% pacjentów leczonych wosorytydem w porównaniu do 50% pacjentów przyjmujących placebo. U pacjentów w wieku <6 m-cy reakcje w miejscu wstrzyknięcia zgłaszano u 92% pacjentów leczonych wosorytydem w porównaniu do 75% pacjentów przyjmujących placebo. We wszystkich grupach wiekowych reakcje w miejscu wstrzyknięcia były przemijające i nie ograniczały leczenia. Spośród 131 pacjentów w wieku co najmniej 5 lat z achondroplazją, którzy byli leczeni wosorytydem w dawce 15 µg/kg/dobę i mogli być ocenieni pod kątem obecności przeciwciał przeciwlekowych (ang. ADA) przez okres do 240 tyg., ADA wykryto u 35% pacjentów. Najwcześniejszym momentem wystąpienia ADA był dzień 85. Wszyscy pacjenci dodatni pod względem ADA mieli wynik ujemny pod względem przeciwciał neutralizujących wosorytyd. Nie ma korelacji między liczbą, czasem trwania lub ciężkością działań niepożądanych nadwrażliwości lub reakcji w miejscu wstrzyknięcia oraz wynikiem dodatnim ADA lub średnim mianem ADA. Nie było związku między wynikiem dodatnim ADA lub średnim mianem ADA i zmianą w stosunku do wartości bazowej rocznej szybkości wzrostu (ang. AGV) lub wskaźnik Z wzrostu w m-cu 12. Nie było wpływu wykrytych w surowicy ADA na pomiar farmakokinetyki wosorytydu w osoczu. W przypadku pacjentów poniżej 5 lat 19% (8/43) pacjentów leczonych wosorytydem było dodatnich pod względem ADA i wszyscy pacjenci leczeni placebo byli ujemni pod względem ADA. Najwcześniejszym momentem wystąpienia ADA był tydz. 26. Wszyscy pacjenci dodatni pod względem ADA mieli we wszystkich punktach czasowych ujemne wyniki przeciwlekowych przeciwciał neutralizujących (NAb). Wystąpienie ADA nie miało wpływu na bezpieczeństwo stosowania, skuteczność ani farmakokinetykę wosorytydu.

W badaniach klinicznych badano dawki wosorytydu do 30 µg/kg/dobę. 2 pacjentów otrzymywało do 3x zalecaną dawkę dobową 15 µg/kg/dobę przez okres do 5 tyg. Nie zaobserwowano objawów przedmiotowych, podmiotowych, ani działań niepożądanych związanych z dawką wyższą niż zamierzona. Jeżeli pacjent przyjmie dawką większą niż należy, powinien skontaktować się z fachowym personelem opieki zdrowotnej.

Wosorytyd to zmodyfikowany peptyd natriuretyczny typu C (ang. CNP). U pacjentów z achondroplazją wewnątrzchrząstkowy wzrost kości jest regulowany negatywnie z powodu mutacji nabycia funkcji receptora 3 czynnika wzrostu fibroblastów (ang. FGFR3). Wiązanie wosorytydu do receptora typu B peptydów natriuretycznych (ang. NPR-B) antagonizuje przekazywanie dalej sygnałów FGFR3, hamując regulowane sygnałem zewnątrzkomórkowym kinazy 1 i 2 (ERK1/2) szlaku kinaz białkowych aktywowanych mitogenami (ang. MAPK) na poziomie specyficznej kinazy serynowo-treoninowej RAF-1. W wyniku tego wosorytyd, podobnie jak CNP, działa jako regulator pozytywny wewnątrzchrząstkowego wzrostu kości, ponieważ ułatwia proliferację i różnicowanie chondrocytów.

1 fiol. prosz. zawiera 0,4 mg, 0,56 mg lub 1,2 mg wosorytydu (wyprodukowanego techniką rekombinacji DNA w komórkach Escherichia coli).