Leczenie produktem powinien rozpoczynać i monitorować wyłącznie lekarz mający doświadczenie w diagnozowaniu i leczeniu PAH. Produkt należy podawać raz/3 tyg. w pojedynczym wstrzyknięciu podskórnym w zależności od masy ciała pacjenta. Zalecana dawka początkowa. Przed podaniem 1. dawki należy oznaczyć stężenie hemoglobiny (ang. Hgb) i liczbę płytek krwi. Rozpoczęcie leczenia jest przeciwskazane, jeśli liczba płytek krwi stale utrzymuje się <50 x 109/l. Leczenie należy rozpocząć od pojedynczej dawki wynoszącej 0,3 mg/kg mc. Objętość wstrzyknięcia dla dawki wynoszącej 0,3 mg/kg mc.: 30,0-40,8 kg mc.: 0,2 ml; 40,9-57,4 kg mc.: 0,3 ml; 57,5-74,1 kg mc.: 0,4 ml; 74,2-90,8 kg mc.: 0,5 ml; 90,9-107,4 kg mc.: 0,6 ml; 107,5-124,1 kg mc.: 0,7 ml; 124,2-140,8 kg mc.: 0,8 ml; 140,9-157,4 kg mc.: 0,9 ml; 157,5-174,1 kg mc.: 1,0 ml; 174,2-180,0 kg mc.: 1,1 ml. Zalecana dawka docelowa. 3 tyg. po podaniu pojedynczej dawki początkowej wynoszącej 0,3 mg/kg mc., po sprawdzeniu dopuszczalnego stężenia Hgb i liczby płytek krwi dawkę należy zwiększyć do zalecanej dawki docelowej wynoszącej 0,7 mg/kg mc. Należy kontynuować leczenie w dawce wynoszącej 0,7 mg/kg mc. co 3 tyg., chyba że wymagane jest dostosowanie dawki. Objętość wstrzyknięcia dla dawki wynoszącej 0,7 mg/kg mc.: 30,0-31,7 kg mc.: 0,4 ml; 31,8-38,9 kg mc.: 0,5 ml; 39,0-46,0 kg mc.: 0,6 ml; 46,1-53,2 kg; mc.: 0,7 ml; 53,3-60,3 kg mc.: 0,8 ml; 60,4-67,4 kg mc.: 0,9 ml; 67,5-74,6 kg mc.: 1,0 ml; 81,8-88,9 kg mc.: 1,2 ml; 89,0-96,0 kg mc.: 1,3 ml; 96,1-103,2 kg mc.: 1,4 ml; 103,3-110,3 kg mc.: 1,5 ml; 110,4-117,4 kg mc.: 1,6 ml; 117,5-124,6 kg mc.: 1,7 ml; 124,7-131,7 kg mc.: 1,8 ml; 131,8-138,9 kg mc.: 1,9 ml; 139,0-146,0 kg mc.: 2,0 ml; 146,1-153,2 kg mc.: 2,1 ml; 153,3-160,3 kg mc.: 2,2 ml; 160,4-167,4 kg mc.: 2,3 ml; 167,5 kg mc. i powyżej: 2,4 ml. Dostosowanie dawki z powodu zwiększenia stężenia hemoglobiny lub zmniejszenia liczby płytek krwi. Należy monitorować stężenie Hgb i liczbę płytek krwi po podaniu pierwszych 5 dawek lub dłużej, jeśli wartości są niestabilne. Następnie co 3-6 m-cy należy sprawdzać stężenie Hgb i liczbę płytek krwi oraz w razie konieczności dostosować dawkę. Leczenie należy opóźnić o 3 tyg. (tj. opóźnienie podania jednej dawki), jeśli wystąpi którykolwiek z poniższych: Hgb zwiększa się >1,24 mmol/l (2 g/dl) w porównaniu do poprzedniej dawki i jest powyżej górnej granicy normy (ang. ULN); Hgb zwiększa się >2,48 mmol/l (4 g/dl) w porównaniu do wartości początkowej; Hgb zwiększa się >1,24 mmol/l (2 g/dl) powyżej ULN; liczba płytek krwi zmniejsza się <50 x 109/l. Przed ponownym rozpoczęciem leczenia, należy ponownie oznaczyć stężenie Hgb i liczbę płytek krwi. W przypadku opóźnień w leczeniu trwających >9 tyg., leczenie należy rozpocząć ponownie od dawki wynoszącej 0,3 mg/kg mc., a po sprawdzeniu dopuszczalnego stężenia Hgb i liczby płytek krwi, dawka powinna zostać zwiększona do 0,7 mg/kg mc. W przypadku opóźnień w leczeniu trwających >9 tyg. z powodu stale utrzymującej się liczby płytek krwi <50 x 109/l, przed ponownym rozpoczęciem leczenia lekarz powinien przeprowadzić ponowną ocenę stosunku korzyści do ryzyka dla pacjenta. Pominięta dawka. W razie pominięcia dawki, należy podać ją najszybciej jak to możliwe. Jeśli pominięta dawka nie została przyjęta w ciągu 3 dni od czasu, w którym powinna zostać podana, należy dostosować schemat tak, aby zachować 3-tyg. odstępy między dawkami. Osoby w podeszłym wieku. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów w podeszłym wieku (ł65 lat). Zaburzenia czynności nerek. Nie ma konieczności dostosowania dawki ze względu na zaburzenia czynności nerek. Nie prowadzono badań z zastosowaniem sotaterceptu u pacjentów z PAH z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (szacunkowy wskaźnik filtracji kłębuszkowej (ang. eGFR <30 ml/min/1,73 m2). Zaburzenia czynności wątroby. Nie ma konieczności dostosowania dawki ze względu na zaburzenia czynności wątroby (klasa A do C wg klasyfikacji Child-Pugh). Nie prowadzono badań z zastosowaniem sotaterceptu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Dzieci i młodzież. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat. Dane nie są dostępne.

Produkt jest przeznaczony wyłącznie do jednorazowego użytku. Należy poddać rekonstytucji przed użyciem. Produkt po rekonstytucji jest roztw. przezroczystym do opalizującego i bezbarwnym do lekko brązowo-żółtego. Produkt należy podawać we wstrzyknięciu podskórnym w obrębie brzucha (co najmniej 5 cm od pępka), górnej części ramienia lub górnej część uda. Nie należy go wstrzykiwać w miejsca, które są pokryte bliznami, są tkliwe lub posiniaczone. Nie należy stosować tego samego miejsca wstrzyknięcia podczas dwóch kolejnych wstrzyknięć. Produkt jest przeznaczony do stosowania pod nadzorem fachowego personelu medycznego (ang. HCP). Pacjenci i opiekunowie mogą podawać produkt, jeśli uznają to za właściwe oraz jeśli zostaną przeszkoleni przez HCP w zakresie rekonstytucji, przygotowania, odmierzania i wstrzykiwania produktu. Podczas kolejnej wizyty, wkrótce po szkoleniu, HCP powinien potwierdzić, że pacjent lub opiekun potrafi prawidłowo wykonać te czynności. HCP powinien również rozważyć ponowne potwierdzenie techniki podawania produktu przez pacjenta lub opiekuna, jeśli dawka została dostosowana, jeśli pacjent potrzebuje innego zestawu, jeśli u pacjenta rozwinęła się erytrocytoza lub w dowolnym momencie, wg uznania HCP.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci ze stale utrzymującą się liczbą płytek krwi <50 x 109/l przed rozpoczęciem leczenia.

W celu poprawienia identyfikowalności biologicznych produktów leczniczych należy czytelnie zapisać nazwę i numer serii podawanego produktu. Podczas leczenia sotaterceptem u pacjentów obserwowano zwiększenie stężenia Hgb. Ciężka erytrocytoza może zwiększać ryzyko zdarzeń zakrzepowo-zatorowych i zespołu nadlepkości. Należy zachować ostrożność u pacjentów z erytrocytozą, u których występuje zwiększone ryzyko zdarzeń zakrzepowo-zatorowych. Dla pierwszych 5 dawek lub dłużej, jeśli wartości są niestabilne, przed podaniem każdej dawki należy monitorować stężenie Hgb, a następnie co 3-6 m-cy w celu ustalenia, czy konieczne jest dostosowanie dawki. Jeśli u pacjenta rozwinie się erytrocytoza, HCP powinien rozważyć ponowną ocenę techniki podawania przez pacjenta lub opiekuna. U niektórych pacjentów przyjmujących sotatercept obserwowano zmniejszenie liczby płytek krwi, w tym ciężką trombocytopenię (liczba płytek krwi na poziomie <50 x 109/l). Trombocytopenię zgłaszano częściej u pacjentów otrzymujących także wlew prostacykliny (21,5%) w porównaniu do pacjentów, którzy nie otrzymywali wlewu prostacykliny (3,1%). Ciężka trombocytopenia może zwiększać ryzyko krwawień. Dla pierwszych 5 dawek lub dłużej, jeśli wartości są niestabilne, przed podaniem każdej dawki należy monitorować liczbę płytek krwi, a następnie co 3-6 m-cy w celu ustalenia, czy konieczne jest dostosowanie dawki. W badaniach klinicznych podczas leczenia sotaterceptem ciężkie krwawienia (w tym krwotok z przewodu pokarmowego, krwotok wewnątrzczaszkowy) obserwowano u 4,3% pacjentów. U pacjentów, u których wystąpiły ciężkie krwawienia, częściej stosowano leczenie podstawowe prostacykliną i/lub leki przeciwzakrzepowe, mieli małą liczbę płytek krwi lub byli w wieku 65 lat lub starsi. Należy poinformować pacjentów o jakichkolwiek objawach przedmiotowych i podmiotowych utraty krwi. Lekarz powinien odpowiednio ocenić i leczyć zdarzenia związane z krwawieniem. Nie należy podawać sotaterceptu jeśli u pacjenta występuje ciężkie krwawienie. Do badań klinicznych nie włączono uczestników z PAH z ludzkim wirusem niedoboru odporności (ang. HIV), nadciśnieniem wrotnym , schistosomatozą lub zarostową chorobą żył płucnych (ang. PVOD). Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu/dawkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”. Produkt leczniczy zawiera 0,20 mg polisorbatu 80 w każdym ml roztw. po rekonstytucji. Polisorbaty mogą powodować reakcje alergiczne. Sotatercept nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji.

U kobiet w wieku rozrodczym zaleca się wykonanie testu ciążowego przed rozpoczęciem leczenia. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia i co najmniej przez 4 m-ce po przyjęciu ostatniej dawki w przypadku przerwania leczenia. Brak danych dotyczących stosowania sotaterceptu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (zwiększenie poimplantacyjnych poronień, zmniejszenie mc. płodu i opóźnienie kostnienia). Produkt nie jest zalecany do stosowania w okresie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznej metody antykoncepcji. Nie wiadomo, czy sotatercept/metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków/dzieci. Podczas leczenia i przez 4 m-ce po przyjęciu ostatniej dawki produktu leczniczego należy przerwać karmienie piersią. W oparciu o wyniki badań na zwierzętach, sotatercept może powodować zaburzenia płodności u kobiet i mężczyzn.

Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były: ból głowy (24,5%), krwawienie z nosa (22,1%), teleangiektazja (16,6%), biegunka (15,3%), zawroty głowy (14,7%), wysypka (12,3%) oraz trombocytopenia (10,4%). Najczęściej zgłaszanymi ciężkimi działaniami niepożądanymi były trombocytopenia (<1%) i krwawienie z nosa (<1%). Najczęstszymi działaniami niepożądanymi prowadzącymi do przerwania leczenia były krwawienie z nosa i teleangiektazja. Bezpieczeństwo stosowania sotaterceptu oceniono w ramach głównego badania STELLAR, badania z grupą kontrolną otrzymującą placebo z udziałem 163 pacjentów z PAH, leczonych sotaterceptem. Mediana czasu trwania leczenia sotaterceptem wynosiła 313 dni. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) trombocytopenia, zwiększone stężenie hemoglobiny. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) zawroty głowy, ból głowy. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (bardzo często) krwawienie z nosa. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) biegunka; (często) krwawienie z dziąseł. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) teleangiektazja, wysypka; (często) rumień. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) świąd w miejscu wstrzyknięcia. Badania diagnostyczne: (często) podwyższone ciśnienie tętnicze krwi. W badaniu STELLAR, działania niepożądane obejmujące zwiększenie stężenia Hgb („zwiększenie stężenia hemoglobiny” i „policytemię”) zgłoszono u 8,6% pacjentów przyjmujących sotatercept. Na podstawie danych z badań laboratoryjnych, umiarkowane zwiększenie stężenia Hgb (>1,24 mmol/l (2 g/dl) powyżej ULN) wystąpiło u 15,3% pacjentów przyjmujących sotatercept. Zwiększenie stężenia Hgb kontrolowano poprzez dostosowanie dawki. Trombocytopenię („trombocytopenia” i „zmniejszenie liczby płytek krwi”) zgłoszono u 10,4% pacjentów przyjmujących sotatercept. Znaczne zmniejszenie liczby płytek krwi <50 x 109/l wystąpiło u 2,5% pacjentów przyjmujących sotatercept. Trombocytopenię zgłaszano częściej u pacjentów otrzymujących także prostacyklinę we wlewie (21,5%) w porównaniu z pacjentami, którzy nie otrzymywali prostacykliny we wlewie (3,1%). Trombocytopenię kontrolowano poprzez dostosowanie dawki. Teleangiektazję obserwowano u 16,6% pacjentów przyjmujących sotatercept. Mediana czasu do wystąpienia objawów wynosiła 18,6 tyg. Przerwanie leczenia z powodu teleangiektazji wynosiło 1% w grupie przyjmującej sotatercept. Podwyższone ciśnienie tętnicze krwi zgłoszono u 4,3% pacjentów przyjmujących sotatercept. U pacjentów przyjmujących sotatercept średnie skurczowe ciśnienie tętnicze zwiększyło się w porównaniu do wartości początkowej o 2,2 mmHg, a rozkurczowe ciśnienie tętnicze zwiększyło się o 4,9 mmHg po upływie 24 tyg. Z wyjątkiem zdarzeń związanych z krwawieniem (zbiorcza grupa działań niepożądanych o znaczeniu klinicznym) nie stwierdzono różnic w bezpieczeństwie stosowania między podgrupami <65 lat i ł65 lat. Zdarzenia związane z krwawieniem występowały częściej w starszej podgrupie przyjmującej sotatercept (52% w porównaniu do 31,9% u pacjentów w wieku <65 lat); nie stwierdzono jednak istotnej dysproporcji między kategoriami wiekowymi w odniesieniu do konkretnego zdarzenia związanego z krwawieniem. Ciężkie krwawienie wystąpiło u 3,6% pacjentów <65 lat i u 8,0% pacjentów ł65 lat przyjmujących sotatercept. Dostępne są długoterminowe dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania pochodzące ze zbiorczych badań klinicznych fazy II i fazy III (n=431). Mediana czasu trwania ekspozycji wynosiła 657 dni. Profil bezpieczeństwa stosowania był zasadniczo podobny do obserwowanego w głównym badaniu STELLAR.

W badaniu fazy I przeprowadzonym na zdrowych ochotnikach u jednego uczestnika, któremu podano sotatercept w dawce 1 mg/kg mc. wystąpiło zwiększone stężenie Hgb związane z objawowym nadciśnieniem tętniczym, które ustępowało po wykonaniu flebotomii. W przypadku przedawkowania u pacjenta z PAH, należy uważnie monitorować zwiększenie stężenia Hgb i ciśnienia tętniczego oraz w razie konieczności zastosować leczenie wspomagające. Sotatercept nie podlega dializie podczas hemodializy.

Sotatercept jest inhibitorem sygnalizacji aktywiny o wysokiej selektywności wobec aktywiny-A, dimerycznej glikoproteiny należącej do nadrodziny ligandów transformującego czynnika wzrostu b (ang. TGF-b, transforming growth factor-b). Aktywina-A wiąże się z receptorem aktywiny typu IIA (ang. ActRIIA, activin receptor type IIA), regulując kluczową sygnalizację stanu zapalnego, proliferację komórek, apoptozę i homeostazę tkanek. U pacjentów z PAH stężenia aktywiny-A są zwiększone. Wiązanie aktywiny z ActRIIA sprzyja sygnalizacji proliferacyjnej, podczas gdy zmniejsza się sygnalizacja antyproliferacyjna receptora białka morfogenetycznego kości typu II (ang. BMPRII). Brak równowagi sygnalizacji ActRIIA-BMPRII leżący u podstaw PAH powoduje hiperproliferację komórek naczyniowych, przyczyniając się do patologicznej przebudowy ściany tętnicy płucnej, zwężenia światła tętnicy, zwiększenia płucnego oporu naczyniowego, a także prowadzi do zwiększenia ciśnienia w tętnicy płucnej i zaburzenia czynności prawej komory.

1 fiol. zawiera 45 mg lub 60 mg sotaterceptu. Po rekonstytucji 1 ml roztw. zawiera 50 mg sotaterceptu.