Zalecana dawka produktu leczniczego, podawanego w inf. dożylnej przez godzinę wynosi 4 mg/kg/mc, po czym stosuje się schemat FOLFIRI. Powyższy sposób podawania uważa się za jeden cykl leczenia. W skład schematu FOLFIRI wchodzi podanie irynotekanu w dawce 180 mg/m2 pc. w inf. dożylnej przez 90 min. i równocześnie kwasu folinowego (roztw. racemiczny) w dawce 400 mg/m2 pc. w inf. dożylnej przez 2 h w dniu 1. przy użyciu wenflonu dożylnego typu Y, po czym podaje się 5-FU w dawce 400 mg/m2 pc. w bolusie dożylnym, a następnie 5-FU w dawce 2400 mg/m2 pc. w ciągłej inf. dożylnej przez 46 h. Cykl leczenia powtarza się co 2 tyg. Leczenie produktem leczniczym należy kontynuować do stwierdzenia progresji choroby lub do momentu wystąpienia nieakceptowalnych objawów toksyczności. Modyfikacja dawki. Leczenie produktem leczniczym należy przerwać w następujących przypadkach: ciężki krwotok, perforacja przewodu pokarmowego, powstanie przetoki, nadciśnienie tętnicze niekontrolowane za pomocą leków przeciwnadciśnieniowych lub wystąpienie przełomu nadciśnieniowego lub encefalopatii nadciśnieniowej, niewydolność serca i zmniejszenie frakcji wyrzutowej, tętnicze zdarzenia zakrzepowo-zatorowe (ang. ATE) żylne zdarzenia zakrzepowo-zatorowe stopnia 4. (w tym zatorowość płucna), zespół nerczycowy lub mikroangiopatia zakrzepowa (ang. TMA), ciężkie reakcje nadwrażliwości (w tym skurcz oskrzeli, duszność, obrzęk naczynioruchowy i reakcja anafilaktyczna, zaburzenia gojenia ran wymagające interwencji lekarskiej, zespół odwracalnej tylnej encefalopatii (ang. PRES) (znany także jako zespół odwracalnej tylnej leukoencefalopatii (ang. RPLS)). Leczenie produktem leczniczym należy czasowo wstrzymać na przynajmniej 4 tyg. przed planowymi zabiegami chirurgicznymi - patrz ChPL. Aby uzyskać dodatkowe inf. o działaniach toksycznych irynotekanu, 5-FU lub kwasu folinowego, należy zapoznać się z odpowiednimi aktualnymi charakterystykami produktu leczniczego. Pacjenci w podeszłym wieku. W głównym badaniu rejestracyjnym u pacjentów z rakiem jelita grubego z przerzutami (MCRC), 28,2% pacjentów było w wieku ł65 lat i <75 lat, a 5,4% pacjentów było w wieku ł75 lat. U pacjentów w podeszłym wieku nie jest wymagane dostosowanie dawki produktu leczniczego. Zaburzenia czynności wątroby. Nie przeprowadzono dotąd badań nad produktem leczniczym u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Z danych klinicznych wynika, że nie są konieczne zmiany dawki afliberceptu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby o nasileniu łagodnym do umiarkowanego. Brak danych dotyczących stosowania afliberceptu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Zaburzenia czynności nerek. Nie przeprowadzono dotąd badań nad produktem leczniczym u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Z danych klinicznych wynika, że nie są konieczne zmiany dawki początkowej afliberceptu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek o nasileniu łagodnym do umiarkowanego. Dostępne są bardzo ograniczone dane dotyczące stosowania produktu leczniczego u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, dlatego też w leczeniu tej grupy pacjentów należy zachować ostrożność. Dzieci i młodzież. Produkt leczniczy nie ma zastosowania u dzieci i młodzieży we wskazaniu: rak jelita grubego z przerzutami.

Produkt leczniczy należy stosować pod nadzorem lekarza doświadczonego w stosowaniu leków przeciwnowotworowych. Produkt leczniczy podaje się wyłącznie w inf. dożylnej przez 1 h. Z uwagi na hiperosmolalność (1000 mOsmol/kg) koncentratu produktu leczniczego nie wolno podawać preparatu w postaci nierozcieńczonego koncentratu jako pojedynczej dawki ani w bolusie dożylnym. Produktu leczniczego nie wolno wstrzykiwać do ciała szklistego. Każda fiolka koncentratu do sporządzania roztw. do inf. przeznaczona jest wyłącznie do jednorazowego (pojedyncza dawka) zastosowania. Rozcieńczone roztw. produktu leczniczego należy podawać przy użyciu zestawów do inf. zawierających filtr polieterosulfonowy o wielkości porów 0,2 mikrona. Zestawy do inf. powinny być wykonane z jednego z następujących materiałów: polichlorek winylu (PVC) zawierający ftalan bis(2-etyloheksylu) (DEHP), PVC wolny od DEHP, zawierający trioktylotrimellitat (TOTM), polipropylen, polietylen pokryty PVC, poliuretan. Nie wolno używać filtrów wykonanych z polifluorku winylidenu (PVDF) lub nylonu. Produkt leczniczy jest jałowym, wolnym od konserwantów apirogennym koncentratem, stąd roztw. do inf. powinien być przygotowany przez pracownika opieki zdrowotnej z zachowaniem procedur bezpieczeństwa i techniki aseptycznej. Należy zachować ostrożność w czasie obchodzenia się z produktem leczniczym, stosować urządzenia odgraniczające lek od otoczenia, środki ochrony osobistej (np. rękawice) i procedury przygotowawcze. Przygotowanie roztworu do infuzji: należy obejrzeć fiolkę z produktem leczniczym przed użyciem. Roztw. koncentratu musi być przejrzysty i nie może zawierać cząstek; na podstawie wymaganej dla pacjenta dawki, pobrać wymaganą objętość koncentratu z fiolki. Do przygotowania roztworu do inf. może być wymagana więcej niż 1 fiolka produktu leczniczego; rozcieńczyć lek do objętości wymaganej do inf. używając jako rozpuszczalnika sodu chlorku o stężeniu 9 mg/ml (0,9%) lub roztw. glukozy 5% do inf. Stężenie roztworu końcowego produktu leczniczego do inf. dożylnej należy utrzymywać w zakresie 0,6 mg/ml do 8 mg/ml afliberceptu; należy używać worków do infuzji wykonanych z polichlorku winylu zawierających DEHP (ftalan bis(2-etyloheksylu)) lub worków wykonanych z poliolefiny; roztwór po rozcieńczeniu należy obejrzeć w celu wykrycia obecności cząstek i przebarwień przed podaniem. Jeżeli roztwór zawiera przebarwienia lub jeśli znajdują się w nim widoczne cząstki, należy przygotowany roztw. wyrzucić; fiolka zawierająca produkt leczniczy przeznaczona jest do jednorazowego użycia. Po 1-szym wkłuciu nie wolno już ponownie wkłuwać igieł do fiolki. Niewykorzystane pozostałości koncentratu należy wyrzucić.

Nadwrażliwość na aflibercept lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Podawanie do oka i/lub do ciała szklistego z uwagi na właściwości hiperosmotyczne produktu leczniczego. Aby uzyskać dodatkowe informacje o przeciwwskazaniach dotyczących stosowania składowych schematu FOLFIRI (irynotekanu, 5-FU i kwasu folinowego) należy zapoznać się z odpowiednimi aktualnymi ChPL.

U pacjentów leczonych afliberceptem obserwowano zwiększone ryzyko wystąpienia krwawień, w tym ciężkich i niekiedy śmiertelnych zdarzeń krwotocznych. Pacjentów należy monitorować w celu wykrycia przedmiotowych i podmiotowych objawów krwawienia z przewodu pokarmowego i innych ciężkich krwawień. Afliberceptu nie należy stosować u pacjentów z ciężkimi krwawieniami. U pacjentów leczonych produktami leczniczymi podawanymi w schemacie ZALTRAP/FOLFIRI obserwowano małopłytkowość. Zaleca się monitorowanie morfologii krwi z oznaczeniem liczby płytek przed rozpoczęciem leczenia, przed rozpoczęciem każdego z cykli podawania afliberceptu, oraz w miarę potrzeby klinicznej. Podawanie produktów leczniczych w schemacie ZALTRAP/FOLFIRI należy opóźnić do momentu, gdy liczba płytek krwi będzie wynosić ł 75 x 109/l. U pacjentów leczonych afliberceptem obserwowano perforację przewodu pokarmowego, włącznie z przypadkami śmiertelnymi. Pacjentów należy monitorować w celu wykrycia przedmiotowych i podmiotowych objawów perforacji przewodu pokarmowego. Leczenia afliberceptem należy zaprzestać u pacjentów, u których wystąpiła perforacja przewodu pokarmowego. U pacjentów leczonych afliberceptem obserwowano powstawanie przetok w obrębie przewodu pokarmowego i poza nim. Leczenia afliberceptem należy zaprzestać u pacjentów, u których wystąpiła przetoka. U pacjentów leczonych produktami leczniczymi podawanymi w schemacie ZALTRAP/FOLFIRI obserwowano zwiększone ryzyko wystąpienia nadciśnienia tętniczego stopnia 3.-4. (w tym nadciśnienie i 1 przypadek nadciśnienia samoistnego). Przed rozpoczęciem leczenia afliberceptem należy zapewnić kontrolę obecnego wcześniej nadciśnienia tętniczego. Jeśli nie można zapewnić kontroli nadciśnienia tętniczego, nie należy rozpoczynać leczenia afliberceptem. Zaleca się monitorowanie ciśnienia krwi co 2 tyg. w czasie leczenia afliberceptem, w tym przed każdym podaniem produktu leczniczego lub w miarę potrzeby klinicznej. W przypadku wystąpienia nadciśnienia tętniczego podczas leczenia afliberceptem, należy dążyć do odpowiedniej kontroli ciśnienia za pomocą odpowiednich leków i regularnie monitorować ciśnienie krwi. W przypadku ciężkiego nadciśnienia tętniczego, schemat leczenia należy wstrzymać do czasu uzyskania kontroli, a dawkę afliberceptu w kolejnych cyklach zmniejszyć do 2 mg/kg mc. Aflibercept należy całkowicie odstawić, jeżeli nie jest możliwe zapewnienie kontroli nadciśnienia tętniczego przy użyciu odpowiednich produktów leczniczych obniżających ciśnienie lub w przypadku wystąpienia przełomu nadciśnieniowego lub encefalopatii nadciśnieniowej. Nadciśnienie tętnicze może nasilić objawy współistniejących chorób układu krążenia. Należy zachować ostrożność w czasie leczenia produktem leczniczym u pacjentów ze znamiennymi klinicznie chorobami układu krążenia, takimi jak choroba niedokrwienna serca lub zastoinowa niewydolność krążenia w wywiadzie. U pacjentów z zastoinową niewydolnością krążenia klasy III lub IV NYHA nie należy stosować produktu leczniczego. Tętnicze zdarzenia zakrzepowo-zatorowe (ang. ATE). U pacjentów leczonych afliberceptem obserwowano tętnicze zdarzenia zakrzepowo-zatorowe (w tym przemijające napady niedokrwienne, udar mózgu, dusznicę bolesną, zakrzepy wewnątrzsercowe, zawał mięśnia sercowego, zatory tętnicze oraz niedokrwienne zapalenie jelita grubego). Leczenia afliberceptem należy zaprzestać u pacjentów, u których doszło do tętniczego zdarzenia zakrzepowo-zatorowego. Żylne zdarzenia zakrzepowo-zatorowe (ang. VTE). U pacjentów leczonych afliberceptem obserwowano żylne zdarzenia zakrzepowo-zatorowe, w tym zakrzepicę żył głębokich (ang. DVT) i zatorowość płucną (rzadko zakończone zgonem). Leczenie produktem leczniczym należy przerwać u pacjentów ze zdarzeniami zakrzepowo-zatorowymi zagrażającymi życiu (stopnia 4.) (w tym zatorowość płucna). U pacjentów z zakrzepicą żył głębokich stopnia 3. należy rozpocząć leczenie przeciwzakrzepowe zgodnie ze wskazaniami klinicznymi i można w tej grupie kontynuować leczenie afliberceptem. W przypadku nawrotu pomimo odpowiedniego leczenia przeciwzakrzepowego, należy przerwać leczenie afliberceptem. Pacjentów ze zdarzeniami zakrzepowo-zatorowymi stopnia 3. lub niższego należy uważnie monitorować. Białkomocz. U pacjentów leczonych afliberceptem obserwowano białkomocz, zespół nerczycowy i mikroangiopatię zakrzepową (ang. TMA). Obecność lub nasilenie białkomoczu należy monitorować testem paskowym moczu i badaniem stosunku białka do kreatyniny w moczu (ang. UPCR) przed każdym podaniem afliberceptu. U pacjentów z UPCR wynoszącym >1 należy wykonać 24-h zbiórkę moczu. Podanie afliberceptu należy wstrzymać, gdy białkomocz wynosi ł 2 g/24 h i można je wznowić, gdy białkomocz zmniejszy się do <2 g/24 h. W przypadku nawrotu, podawanie należy wstrzymać do momentu, gdy białkomocz zmniejszy się poniżej wartości 2 g/24 h, a dawkę produktu leczniczego należy zmniejszyć do 2 mg/kg mc. Leczenie afliberceptem należy przerwać u pacjentów, u których dojdzie do rozwoju zespołu nerczycowego lub TMA. Neutropenia i powikłania neutropeniczne. U pacjentów leczonych wg schematu ZALTRAP/FOLFIRI obserwowano zwiększoną częstość powikłań neutropenicznych (gorączka neutropeniczna i zakażenia neutropeniczne). Zaleca się monitorowanie morfologii krwi z oznaczeniem różnicowania krwinek przed rozpoczęciem leczenia, przed rozpoczęciem każdego z cykli podawania afliberceptu. Podawanie produktów leczniczych wg schematu ZALTRAP/FOLFIRI należy opóźnić do momentu, gdy liczba neutrofilów będzie wynosić ł 1,5 x 109/l. U pacjentów, u których występuje zwiększone ryzyko powikłań neutropenicznych, przy 1-szym wystąpieniu neutropenii stopnia 3. lub wyższego, należy rozważyć zastosowanie lecznicze G-CSF i profilaktyki wtórnej. Biegunka i odwodnienie. U pacjentów leczonych według schematu ZALTRAP/FOLFIRI obserwowano zwiększoną częstość ciężkich biegunek. Należy zmodyfikować dawki produktów leczniczych podawanych według schematu FOLFIRI, wdrożyć leki przeciwbiegunkowe i nawadnianie w miarę potrzeby. Reakcje nadwrażliwości. W głównym badaniu klinicznym pacjentów z rakiem jelita grubego z przerzutami obserwowano ciężkie reakcje nadwrażliwości u pacjentów leczonych wg schematu ZALTRAP/FOLFIRI. W przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji nadwrażliwości (w tym skurczu oskrzeli, duszności, obrzęku naczynioworuchowego i anafilaksji), należy przerwać podawanie afliberceptu i wdrożyć odpowiednie leczenie. W przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości na produkt leczniczy o nasileniu łagodnym do umiarkowanego (w tym zaczerwienienie twarzy, wysypka, pokrzywka i świąd), należy wstrzymać podawanie afliberceptu do czasu ustąpienia reakcji. Można rozpocząć leczenie kortykosteroidami i/lub lekami przeciwhistaminowymi zgodnie ze wskazaniami klinicznymi. W kolejnych cyklach należy rozważyć zastosowanie wstępnego leczenia kortykosteroidami i /lub lekami przeciwhistaminowymi. Należy zachować ostrożność w czasie ponownego leczenia pacjentów, u których wystąpiły w przeszłości reakcje nadwrażliwości, gdyż obserwowano u niektórych pacjentów ponowne występowanie reakcji nadwrażliwości pomimo stosowania profilaktyki, w tym leków kortykosteroidowych. Zaburzenia gojenia ran. Aflibercept wywoływał w modelach zwierzęcych zaburzenia gojenia ran. Podczas leczenia afliberceptem obserwowano możliwość zaburzenia gojenia ran (rozejście brzegów rany, nieszczelność zespoleń jelitowych). Leczenie afliberceptem należy wstrzymać na przynajmniej 4 tyg. przed planowymi zabiegami chirurgicznymi. Zaleca się, aby nie rozpoczynać leczenia afliberceptem na przynajmniej 4 tyg. przed dużymi zabiegami chirurgicznymi, do czasu całkowitego wygojenia rany operacyjnej. W przypadku mniejszych zabiegów chirurgicznych, takich jak cewnikowanie żył centralnych, biopsja czy usunięcie zęba, można rozpocząć/wznowić leczenie afliberceptem po całkowitym wygojeniu rany operacyjnej. Leczenie afliberceptem należy przerwać u pacjentów z zaburzeniami gojenia ran wymagającymi interwencji lekarskiej. Zespół odwracalnej tylnej encefalopatii (PRES). Zespołu PRES nie obserwowano w głównym badaniu III fazy prowadzonym z udziałem pacjentów z rakiem jelita grubego z przerzutami. W innych badaniach obserwowano występowanie zespołu PRES u pacjentów leczonych afliberceptem w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami stosowanymi w chemioterapii. Do objawów zespołu PRES mogą należeć zaburzenia świadomości, drgawki, nudności, wymioty, ból głowy lub zaburzenia widzenia. Rozpoznanie zespołu PRES potwierdza badanie rezonansu magnetycznego (ang. MRI). Leczenia afliberceptem należy zaprzestać u pacjentów, u których wystąpił zespół PRES. U pacjentów w podeszłym wieku ł 65 lat występuje zwiększone ryzyko biegunek, zawrotów głowy, osłabienia, utraty mc. i odwodnienia. Zaleca się uważne monitorowanie pacjentów w celu szybkiego wykrycia i leczenia przedmiotowych i podmiotowych objawów biegunki i odwodnienia oraz zminimalizowanie potencjalnego ryzyka. Zaburzenia czynności nerek. Dostępne są bardzo ograniczone dane dotyczące pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek leczonych afliberceptem. Nie jest wymagane dostosowanie dawki afliberceptu w tej grupie pacjentów. Ogólny stan zdrowia i choroby współistniejące. U pacjentów z wynikiem oceny ogólnego stanu zdrowia w skali sprawności ECOG wynoszącym ł 2 lub obciążonych istotnymi chorobami współistniejącymi może występować zwiększone ryzyko złego wyniku klinicznego i pacjentów tych należy uważnie monitorować w celu wczesnego wykrycia pogorszenia stanu klinicznego. Produkt leczniczy jest roztw. hiperosmotycznym, a jego skład nie zapewnia zgodności ze środowiskiem wewnątrz gałki ocznej. Preparatu nie wolno podawać we wstrzyknięciu do ciała szklistego. Produkt leczniczy nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jeśli u pacjentów otrzymujących produkt leczniczy występują objawy wykazujące szkodliwy wpływ na wzrok lub zdolność koncentracji lub szybkość reakcji, należy zalecić pacjentowi odstąpienie od prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Populacyjne badania farmakokinetyczne oraz porównania między badaniami klinicznymi nie ujawniły jakichkolwiek interakcji farmakokinetycznych między afliberceptem a produktami leczniczymi podawanymi wg schematu FOLFIRI.

Kobiety w wieku rozrodczym należy poinformować o konieczności unikania zajścia w ciążę w czasie leczenia produktem leczniczym i poinformować o potencjalnym ryzyku dla płodu. Kobiety w wieku rozrodczym i płodni mężczyźni powinni stosować skuteczne metody antykoncepcji w czasie trwania leczenia i przez okres przynajmniej 6 m-cy po otrzymaniu ostatniej dawki leku. Brak dostępnych danych dotyczących stosowania afliberceptu u kobiet w ciąży. W badaniach prowadzonych na zwierzętach wykazano toksyczne działanie na funkcje rozrodcze. Angiogeneza jest procesem o krytycznym znaczeniu dla rozwoju płodu, stąd zahamowanie angiogenezy po podaniu produktu leczniczego może skutkować działaniami niepożądanymi w ciąży. Produkt leczniczy można stosować w ciąży tylko w przypadku, gdy potencjalne korzyści uzasadniają potencjalne ryzyko. Jeśli pacjentka zajdzie w ciążę podczas leczenia produktem leczniczym, należy ją poinformować o potencjalnych niebezpieczeństwach dla płodu. Nie przeprowadzono dotychczas badań oceniających wpływ produktu leczniczego na wytwarzanie mleka, jego obecności w mleku, ani jego działania na dziecko karmione piersią. Nie wiadomo, czy aflibercept wydzielany jest do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodków/niemowląt. Należy podjąć decyzję o odstawieniu/wstrzymaniu leczenia produktem leczniczym biorąc pod uwagę korzyści płynące dla dziecka z karmienia piersią oraz korzyści z leczenia dla karmiącej piersią matki. Wyniki badań prowadzonych na małpach wskazują, że leczenie afliberceptem ma prawdopodobnie ujemny wpływ na płodność, zarówno mężczyzn jak i kobiet.

Najczęściej obserwowane działania niepożądane (wszystkich stopni ciężkości, częstość występowania ł20%) zgłaszane z częstością o przynajmniej 2% większą dla schematu ZALTRAP/FOLFIRI w porównaniu do schematu placebo/FOLFIRI w kolejności malejącej częstości występowania to leukopenia, biegunka, neutropenia, białkomocz, zwiększenie aktywności AspAT, zapalenie jamy ustnej, zmęczenie, małopłytkowość, zwiększenie aktywności AlAT, nadciśnienie tętnicze, utrata mc., zmniejszenie łaknienia, krwawienia z nosa, ból brzucha, zaburzenia głosu, zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy oraz ból głowy. Najczęściej zgłaszane reakcje stopnia 3.-4. obserwowane z częstością o przynajmniej 2% większą dla schematu ZALTRAP/FOLFIRI w porównaniu do schematu placebo/FOLFIRI w kolejności malejącej częstości występowania to neutropenia, biegunka, nadciśnienie tętnicze, leukopenia, zapalenie jamy ustnej, zmęczenie, białkomocz i osłabienie. Najczęściej zgłaszane działania niepożądane prowadzące do trwałego odstawienia leku u ł1% pacjentów leczonych wg schematu ZALTRAP/FOLFIRI to zaburzenia naczyniowe (3,8%), w tym nadciśnienie tętnicze (2,3%), zakażenia (3,4%), osłabienie/zmęczenie (1,6%; 2,1%), biegunka (2,3%), odwodnienie (1%), zapalenie jamy ustnej (1,1%), neutropenia (1,1%), białkomocz (1,5%) i zatorowość płucna (1,1%). Szczegółowe dane dotyczące działań niepożądanych patrz ChPL.

Nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania afliberceptu podawanego w dawkach przekraczających 7 mg/kg mc. co 2 tyg. lub 9 mg/kg mc. co 3 tyg. Najczęściej obserwowane objawy niepożądane podczas stosowania produktu w tych dawkach były podobne do objawów obserwowanych podczas stosowania dawek terapeutycznych. Nie ma swoistej odtrutki po przedawkowaniu produktu leczniczego. W przypadkach przedawkowania należy wdrożyć odpowiednie leczenie podtrzymujące, szczególnie w aspekcie monitorowania i leczenia nadciśnienia tętniczego i białkomoczu. Pacjenta należy poddać ścisłej obserwacji lekarskiej w celu monitorowania wszelkich objawów niepożądanych.

Naczyniowo-śródbłonkowe czynniki wzrostu A i B (VEGF-A, VEGF-B), oraz łożyskowy czynnik (PlGF) należą do rodziny VEGF czynników naczyniotwórczych, mogących działać jako silne czynniki mitogenne, chemotaktyczne, oraz wpływające na przepuszczalność naczyń krwionośnych na poziomie komórek śródbłonka. VEGF-A działa przez dwie receptorowe kinazy tyrozynowe VEGFR-1 i VEGFR-2, obecne na powierzchni komórek śródbłonka. PlGF i VEGF-B wiążą się tylko z VEGFR-1, który obecny jest też na powierzchni leukocytów. Nadmierna aktywacja tych receptorów przez VEGF-A może skutkować patologicznym namnażaniem nowych naczyń i nadmierną przepuszczalnością naczyń krwionośnych. PlGF związany jest także z patologicznym namnażaniem nowych naczyń krwionośnych i rekrutacją komórek zapalnych przez nowotwór.

1 ml koncentratu do sporządzania roztworu do inf. zawiera 25 mg afliberceptu. 1 fiolka zawierająca 4 ml koncentratu zawiera 100 mg afliberceptu. 1 fiolka zawierająca 8 ml koncentratu zawiera 200 mg afliberceptu.