U młodzieży w wieku powyżej 15 lat i osób dorosłych zwykle stosuje się: krótkotrwałe leczenie zaostrzeń choroby zwyrodnieniowej stawów: 7,5 mg/dobę. W przypadku nie osiągnięcia odpowiedniego działania terapeutycznego dawkę można zwiększyć do 15 mg/dobę; długotrwałe leczenie objawowe reumatoidalnego zapalenia stawów: 15 mg/dobę; długotrwałe leczenie objawowe zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa: 15 mg/dobę. W zależności od działania terapeutycznego dawkę można zmniejszyć do 7,5 mg/dobę. Nie należy przekraczać dawki 15 mg/dobę.. Dawkę dobową produktu leczniczego należy przyjmować w dawce pojedynczej podczas posiłku popijając wodą lub innym napojem. W celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia działań niepożądanych należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę meloksykamu przez możliwie najkrótszy okres niezbędny do uzyskania działania terapeutycznego. Pacjenci w podeszłym wieku oraz pacjenci ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych. Zalecana dawka meloksykamu dla długotrwałego leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów lub zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa u pacjentów w podeszłym wieku wynosi 7,5 mg/dobę. U pacjentów z podwyższonym ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych leczenie należy rozpoczynać od dawki 7,5 mg/dobę. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, którzy leczeni są dializą, dawka nie powinna przekraczać 7,5 mg/dobę. U pacjentów z łagodnym do umiarkowanego zaburzeniem czynności nerek (ClCr większy niż 25 ml/min) zmniejszenie dawki nie jest konieczne. Pacjenci z ciężką niewydolnością nerek, nieleczeni dializą. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z łagodnym do umiarkowanego zaburzeniem czynności wątroby zmniejszenie dawki nie jest konieczne. Pacjenci z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby. Dzieci i młodzież. Produktu leczniczego nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 15 lat.

Nie należy stosować preparatu w przypadku nadwrażliwości na meloksykam oraz jakikolwiek składnik leku, a także, jeśli w czasie stosowania innych NLPZ wystąpiły napady duszności bądź astmy, swędząca wysypka lub obrzęk naczynioruchowy. Nie stosować u pacjentów z czynną chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy oraz w ciężkiej niewydolności wątroby i nerek. Nie stosuje się leku u dzieci i młodzieży poniżej 15 rż, a także u kobiet w ciąży i okresie karmienia piersią.

U pacjentów z chorobą wrzodową przewodu pokarmowego w wywiadzie należy ściśle kontrolować podawanie preparatu. Jednoczesne podawanie leków przeciwzakrzepowych powoduje konieczność kontroli parametrów krzepnięcia krwi. W razie wystąpienia objawów krwawienia z przewodu pokarmowego (smoliste stolce, fusowate wymioty), zmian skórnych oraz zapalenia dziąseł lub zapalenia spojówek, lek należy natychmiast odstawić. Preparat może sporadycznie powodować śródmiąższowe zapalenie nerek, zapalenie kłębków nerkowych, martwicę brodawek nerkowych lub zespół nerczycowy. Do takich powikłań predysponowani są pacjenci z przewlekłą niewydolnością nerek, poddani dużym zabiegom chirurgicznym (mogącym prowadzić do hipowolemii) oraz pacjenci z marskością wątroby. W przypadku wystąpienia zawrotów głowy lub senności należy rozważyć zaniechanie wykonywania czynności, podczas których konieczna jest sprawność psychofizyczna.

Równoczesne podawanie meloksykamu i leków moczopędnych może powodować u pacjentów odwodnionych ostrą niewydolność nerek. Preparat może hamować działanie leków obniżających ciśnienie krwi (b-adrenolityki, inhibitory ACE). Preparat podawany kobietom stosującym wkładkę wewnątrzmaciczną może zmniejszyć jej działanie antykoncepcyjne. Nie należy stosować meloksykamu jednocześnie z innymi NLPZ (m.in. kwasem acetylosalicylowym i ibuprofenem), gdyż może to zwiększać ryzyko owrzodzenia i krwawienia z przewodu pokarmowego. Nie zaleca się stosowania meloksykamu z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi, a także z tiklopidyną oraz heparyną, gdyż synergiczne działanie hamujące agregację płytek krwi może zwiększać ryzyko krwawień z przewodu pokarmowego. Nie zaleca się jednoczesnego podawania z solami lim, ze względu na zmniejszone wydalanie litu przez nerki pod wpływem NLPZ. Może to prowadzić do kumulacji litu i osiągnięcia stężenia toksycznego. Nie należy podawać meloksykamu jednocześnie z metotreksatem, ze względu na możliwość nasilania toksycznego działania metotreksatu na układ krwiotwórczy.

Nie należy stosować meloksykamu u kobiet w ciąży oraz karmiących piersią.

Układ pokarmowy: niestrawność (lub dolegliwości dyspeptyczne), bóle brzucha, zaparcia, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, biegunka, zapalenie jamy ustnej, zapalenie przełyku. Rzadziej wystąpić może wrzód trawienny, perforacja lub krwawienie z przewodu pokarmowego, które mogą mieć ciężki przebieg. Układ krwiotwórczy: u pacjentów otrzymujących meloksykam informowano o zaburzeniach obrazu morfologicznego krwi, niedokrwistości, leukopenii i trombocytopenii. W niektórych przypadkach przypisywano to leczeniu. Wydaje się, że jednoczesne podawanie leku o możliwym działaniu szkodliwym na szpik kostny (szczególnie metotreksatu) jest czynnikiem sprzyjającym wystąpieniu cytopenii. Informowano o jednym przypadku agranulocytozy u pacjenta leczonego meloksykamem i metotreksatem. Reakcje nadwrażliwości: ogólne: w sporadycznych przypadkach informowano o reakcjach anafilaktycznych/rzekomoanafilaktycznych i obrzęku naczynioruchowym. Odczyny skórne: świąd, wysypka, pokrzywka, reakcje nadwrażliwości na światło słoneczne. W bardzo rzadkich przypadkach wystąpić mogą zmiany pęcherzowe, takie jak rumień wielopostaciowy, zespół Stevens-Johnsona oraz martwica toksyczno-rozpływna naskórka. Układ oddechowy: u pojedynczych pacjentów uczulonych na kwas acetylosalicylowy lub inne NLPZ informowano o wystąpieniu napadów astmy. Ośrodkowy układ nerwowy: możliwość wystąpienia zawrotów głowy o różnym nasileniu, bólu głowy, szumów usznych oraz senności. Układ krążenia: w czasie leczenia mogą wystąpić obrzęki, obrzęki kończyn dolnych, kołatanie serca oraz zaczerwienienie twarzy z uczuciem gorąca. Układ moczowo-płciowy: możliwość odchyleń od normy w badaniach laboratoryjnych czynności nerek (np. zwiększone stężenie kreatyniny lub mocznika). Wątroba: przemijające odchylenia od normy w badaniach czynnościowych wątroby (np. zwiększenie aktywności aminotransferaz lub stężenia bilirubiny); w sporadycznych przypadkach informowano o wystąpieniu zapalenia wątroby.

Po przedawkowaniu meloksykamu objawy dotyczą głównie przewodu pokarmowego (wymioty, bóle brzucha, nudności) oraz układu nerwowego (bóle, zawroty głowy). W takim przypadku należy zastosować płukanie żołądka i leczenie objawowe. Eliminację meloksykamu z przewodu pokarmowego przyspiesza cholestyramina. Antidota nie są znane.

Meloksykam należy do grupy NLPZ, zawierających układ kwasu enolowego, o działaniu przeciwzapalnym, przeciwgorączkowym i przeciwbólowym. Działanie leku polega na względnym, selektywnym hamowaniu cyklooksygenazy COX-2, enzymu mającego istotne znaczenie w powstawaniu procesów zapalnych. W porównaniu z innymi NLPZ meloksykam tylko w niewielkim stopniu hamuje cyklooksygenazę COX-1, która jest enzymem syntetyzującym prostaglandyny biorące udział w ochronie śluzówki żołądka, ochronie nerek oraz wpływające na prawidłową krzepliwość krwi (IC50 COX-2/COX-2 dla meloksykamu wynosi 0,8 w nieuszkodzonych komórkach). Dzięki temu lek wykazuje korzystny profil terapeutyczny i rzadziej wywołuje objawy niepożądane ze strony przewodu pokarmowego i nerek.

1 tabl. zawiera 7,5 mg lub 15 mg meloksykamu.