Dorośli i młodzież (w wieku 16 lat i powyżej): jednorazowo 1-2 tabl. W razie konieczności, dawka jednorazowa może być powtarzana po upływie co najmniej 4 h. Maks. dawka dobowa nie powinna być większa niż 6 tabl. Pacjenci w podeszłym wieku (65 lat i powyżej): jednorazowo 1 tabl. W razie konieczności, dawka jednorazowa może być powtarzana po upływie co najmniej 4 h. Maks. dawka dobowa nie powinna być większa niż 4 tabl. Młodzież w wieku 12-15 lat (40-50 kg): jednorazowo 1 tabl. W razie konieczności, dawka jednorazowa może być powtarzana po upływie co najmniej 4 h. Maks. dawka dobowa nie powinna być większa niż 6 tabl. ASA nie należy stosować dłużej niż 3 dni w przypadku gorączki lub dłużej niż 3-4 dni w leczeniu bólu, chyba że lekarz zaleci inaczej. Dzieci: ASA nie powinien być stosowany u dzieci poniżej 12 lat (poniżej 40 kg) bez przepisu lekarza. Zalecana dawka dobowa wynosi 60 mg/kg/dzień, którą należy podzielić na 4-6 dawek tj. 15 mg/kg mc. co 6 h lub 10 mg/kg mc. co 4 h. ASA należy stosować ostrożnie u pacjentów z nieprawidłową czynnością wątroby lub nerek oraz w przypadku problemów z krążeniem.

Tabl. należy przyjmować doustnie, z dużą ilością płynu. Aby otworzyć blister, należy rozerwać go od krawędzi w dowolnym miejscu.

Nadwrażliwość na kwas ASA, inne salicylany lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Napady astmy oskrzelowej lub reakcje nadwrażliwości w wywiadzie (np. pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, ciężkie zapalenie błony śluzowej nosa, wstrząs) wywołane podaniem salicylanów lub substancji o podobnym działaniu, szczególnie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Ostra choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy. Skaza krwotoczna. Ciężka niewydolność nerek. Ciężka niewydolność wątroby. Ciężka niekontrolowana niewydolność serca. Jednoczesne podawanie metotreksatu w dawkach >20 mg na tydzień z ASA w dawkach przeciwzapalnych, przeciwbólowych i przeciwgorączkowych. Jednoczesne stosowanie doustnych leków przeciwzakrzepowych z ASA w dawkach przeciwzapalnych, przeciwbólowych i przeciwgorączkowych oraz u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy w wywiadzie. Od początku 6 m-ca ciąży (po 24 tyg. braku miesiączki).

W przypadku, gdy ASA zażywa się z innymi lekami, w celu uniknięcia ryzyka przedawkowania, należy sprawdzić czy nie jest on obecny w składzie innych leków. Występowanie zespołu Reye’a - rzadkiej, ale zagrażającej życiu choroby, obserwowano u dzieci w przebiegu infekcji wirusowych (szczególnie w przypadku zakażenia wirusem ospy wietrznej i stanów grypopodobnych) zażywających lub niezażywających ASA. W tej sytuacji ASA można podawać dzieciom wyłącznie po konsultacji z lekarzem, w przypadku gdy inne środki zawiodły. W przypadku utrzymujących się wymiotów, wystąpienia zaburzeń świadomości lub nietypowego zachowania należy zaprzestać podawania ASA. W przypadku długotrwałego przyjmowania leków przeciwbólowych w wysokich dawkach, nie należy podawać zwiększonych dawek w przypadku wystąpienia bólu głowy. Długotrwałe przyjmowanie leków przeciwbólowych, szczególnie zawierających kilka substancji czynnych, może prowadzić do ciężkiego zaburzenia czynności nerek i niewydolności nerek. U pacjentów z ciężką postacią niedoboru dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej podanie dużych dawek ASA może spowodować wystąpienie hemolizy. W przypadku niedoboru dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej ASA można podawać jedynie pod nadzorem lekarza. Szczególne monitorowanie terapii zaleca się: u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy lub krwawieniami z przewodu pokarmowego lub zapaleniem błony śluzowej żołądka w wywiadzie, u pacjentów z niewydolnością nerek, u pacjentów z niewydolnością wątroby, u pacjentów z astmą: występowanie napadów astmy, u niektórych pacjentów, może być związane z alergią na niesteriodowe leki przeciwzapalne (NLPZ) lub ASA, w takich przypadkach nie należy podawać produktu, u pacjentek z obfitymi, przedłużającymi się krwawieniami miesiączkowymi (menorrhagia) lub z nieregularnymi, przedłużającymi się krwawieniami waginalnymi (metrorrhagia) (ryzyko zwiększenia intensywności i czasu trwania krwawienia). Krwawienie z przewodu pokarmowego lub owrzodzenia i/lub perforacje mogą wystąpić w każdym momencie leczenia bez wcześniejszych oznak, także u pacjentów, u których wcześniej nie zanotowano takich przypadków. Względne ryzyko wzrasta w podeszłym wieku, u pacjentów z małą mc. oraz u pacjentów otrzymujących leki przeciwzakrzepowe lub inhibitory agregacji płytek krwi. W przypadku krwawienia z przewodu pokarmowego, leczenie należy natychmiast przerwać. Ze względu na działanie hamujące ASA na agregację płytek krwi, które występuje nawet przy bardzo małych dawkach i utrzymuje się przez kilka dni, należy uprzedzić pacjenta o możliwości wystąpienia krwotoku w przypadku operacji, a nawet drobnych zabiegów chirurgicznych (np. ekstrakcji zęba). ASA stosowany w dawkach przeciwbólowych lub przeciwgorączkowych, zmniejsza wydalanie kwasu moczowego; w dawkach stosowanych w reumatologii (dawki przeciwzapalne) ASA zwiększa wydalanie kwasu moczowego z moczem. Podczas karmienia piersią stosowanie tego produktu nie jest zalecane. Nie zaleca się równoległego stosowania NLPZ z ASA w dawkach przeciwzapalnych (w dawce jednorazowej ł1 g i/lub w dawce dobowej ł3 g), lub z ASA w dawkach przeciwbólowych i przeciwgorączkowych (w dawce jednorazowej ł500 mg i/lub w dawce dobowej <3 g). Heparyny drobnocząsteczkowe (i inne podobne leki) i heparyna niefrakcjonowana stosowane w dawkach leczniczych lub u osób w podeszłym wieku (ł65 lat) niezależnie od dawki heparyny, z ASA w dawkach przeciwzapalnych (w dawce jednorazowej ł1 g i/lub w dawce dobowej ł3 g), lub z ASA w dawkach przeciwbólowych i przeciwgorączkowych (w dawce jednorazowej ł500 mg i/lub w dawce dobowej <3 g). Klopidogrelu (poza zatwierdzonymi wskazaniami do stosowania takiego połączenia leków u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym). Tyklopidyny. Leków zwiększających wydalanie kwasu moczowego. Glikokortykosteroidów (z wyjątkiem hydrokortyzonu stosowanego jako terapia zastępcza) z ASA w dawkach przeciwzapalnych (w dawce jednorazowej ł1 g i/lub w dawce dobowej ł3 g). Pemetreksedu u osób z lekką i umiarkowaną niewydolnością nerek (CrCl pomiędzy 45 ml/min - 80 ml/min). Anagrelidu: zwiększone ryzyko krwawienia oraz zmniejszenie efektu przeciwzakrzepowego. Lek nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Dawki przeciwzapalne ASA są zdefiniowane jako "„ł1 g w pojedynczej dawce i/lub ł3 g na dobę". Dawki przeciwbólowe lub przeciwgorączkowe ASA są zdefiniowane jako "„ł500 mg w pojedynczej dawce i/lub <3 g na dobę". Wiele substancji wykazuje interakcje ze względu na swoje właściwości hamowania agregacji płytek krwi: abciksimab, ASA, cilostazol, klopidogrel, epoprostenol, eptyfibatyd, iloprost, trometamol iloprostu, prasugrel, tiklopidyna, tyrofiban, tikagrelor. Stosowanie równolegle wielu inhibitorów agregacji płytek krwi zwiększa ryzyko krwawienia, podobnie jak ich stosowanie w połączeniu z heparyną lub pokrewnymi związkami, doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi lub innymi lekami trombolitycznymi; interakcje te należy brać pod uwagę, prowadząc regularne monitorowanie kliniczne. Przeciwwskazane połączenia leków: metotreksat w dawkach >20 mg/tydzień przy stosowaniu dawek przeciwzapalnych bądź dawek przeciwbólowych lub przeciwgorączkowych ASA: zwiększona toksyczność metotreksatu, w szczególności jego toksyczny wpływ na układ krwiotwórczy (z powodu zmniejszenia klirensu nerkowego metotreksatu przez ASA). Doustne leki przeciwzakrzepowe przy stosowaniu dawek przeciwzapalnych bądź dawek przeciwbólowych lub przeciwgorączkowych ASA, a także u pacjentów z owrzodzeniami żołądka lub dwunastnicy w wywiadzie: podwyższone ryzyko krwawienia. Niezalecane połączenia leków: Doustne leki przeciwzakrzepowe przy stosowaniu dawek przeciwbólowych lub przeciwgorączkowych ASA, także u pacjentów bez owrzodzeń żołądka lub dwunastnicy w wywiadzie: podwyższone ryzyko krwawienia. Inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) przy stosowaniu dawek przeciwzapalnych bądź dawek przeciwbólowych lub przeciwgorączkowych ASA: podwyższone ryzyko owrzodzeń w przewodzie pokarmowym oraz krwawienia z przewodu pokarmowego. Heparyny drobnocząsteczkowe (i inne podobne leki) i heparyna niefrakcjonowana stosowane w dawkach leczniczych lub u pacjentów w podeszłym wieku ( ł65 lat), niezależnie od dawki heparyny, przy stosowaniu dawek przeciwzapalnych bądź dawek przeciwbólowych lub przeciwgorączkowych ASA: podwyższone ryzyko krwawienia (zahamowanie agregacji płytek krwi i uszkodzenie błony śluzowej żołądka i dwunastnicy przez ASA). Należy zastosować inny lek przeciwzapalny bądź inny lek przeciwbólowy lub przeciwgorączkowy. Klopidogrel (poza zatwierdzonymi wskazaniami do stosowania takiego połączenia leków u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym): zwiększenie ryzyka krwawienia. Jeżeli nie można uniknąć jednoczesnego podawania tych leków, zaleca się monitorowanie kliniczne. Tiklopidyna: podwyższone ryzyko krwawienia. Jeżeli nie można uniknąć jednoczesnego podawania tych leków, zaleca się monitorowanie kliniczne. Leki zwiększające wydalanie kwasu moczowego z moczem (benzbromaron, probenecyd): osłabienie działania zwiększającego wydalanie kwasu moczowego z powodu konkurencji w procesie wydalania kwasu moczowego przez kanaliki nerkowe. Glikokortykosteroidy (z wyjątkiem terapii zastępczej hydrokortyzonem) przy stosowaniu dawek przeciwzapalnych ASA: podwyższone ryzyko krwawienia. Pemetreksed u pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek CrCl pomiędzy 45 ml/min i 80 ml/min): zwiększenie ryzyka toksyczności pemetreksedu (z powodu zmniejszenia klirensu nerkowego pemetreksedu przez ASA) przy stosowaniu dawek przeciwzapalnych ASA. Anagrelid: zwiększenie ryzyka krwawienia i osłabienie działania przeciwzakrzepowego. Jeżeli nie można uniknąć jednoczesnego podawania tych leków, zaleca się monitorowanie kliniczne. Połączenia leków wymagające zachowania środków ostrożności: diuretyki, inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE) i antagoniści receptora angiotensyny II przy stosowaniu dawek przeciwzapalnych bądź dawek przeciwbólowych lub przeciwgorączkowych ASA: u pacjentów odwodnionych może wystąpić ostra niewydolność nerek z powodu zmniejszenia przesączania kłębuszkowego na skutek obniżonej syntezy prostaglandyn w nerkach. Ponadto może ulec osłabieniu działanie przeciwnadciśnieniowe. W chwili rozpoczęcia leczenia należy zapewnić odpowiednie nawodnienie pacjenta oraz monitorowanie czynności nerek. Metotreksat w dawkach Ł20 mg/tydzień przy stosowaniu dawek przeciwzapalnych bądź dawek przeciwbólowych lub przeciwgorączkowych ASA: zwiększona toksyczność metotreksatu, w szczególności jego toksyczny wpływ na układ krwiotwórczy (z powodu zmniejszenia klirensu nerkowego metotreksatu przez ASA). W pierwszych tyg. stosowania takiego połączenia leków należy co tydzień oznaczać morfologię krwi. Konieczne jest ścisłe monitorowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (nawet niewielkiego stopnia), jak również u pacjentów w podeszłym wieku. Klopidogrel (w zatwierdzonych wskazaniach do stosowania takiego połączenia leków u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym): zwiększenie ryzyka krwawienia. Zaleca się monitorowanie stanu klinicznego pacjenta. Leki działające miejscowo na przewód pokarmowy: środki zobojętniające i węgiel aktywowany: zwiększone wydalanie ASA przez nerki z powodu alkalizacji moczu. Zaleca się zachowanie odstępu co najmniej 2 h pomiędzy podaniem leków działających miejscowo na przewód pokarmowy i podaniem ASA. Pemetreksed u pacjentów z prawidłową czynnością nerek: zwiększenie ryzyka toksyczności pemetreksedu (z powodu zmniejszenia klirensu nerkowego pemetreksedu przez ASA) przy stosowaniu dawek przeciwzapalnych ASA. Należy monitorować czynność nerek. Połączenia leków, na które należy zwrócić uwagę: Glikokortykosteroidy (z wyjątkiem terapii zastępczej hydrokortyzonem) przy stosowaniu dawek przeciwbólowych lub przeciwgorączkowych ASA: podwyższone ryzyko krwawienia. Deferazyroks przy stosowaniu dawek przeciwzapalnych bądź dawek przeciwbólowych lub przeciwgorączkowych ASA: podwyższone ryzyko owrzodzeń w przewodzie pokarmowym oraz krwawienia z przewodu pokarmowego. Heparyny drobnocząsteczkowe (i inne podobne leki) oraz heparyna niefrakcjonowana, stosowane w dawkach profilaktycznych u pacjentów poniżej 65 rż.: jednoczesne działanie na różne poziomy układu hemostazy zwiększa ryzyko krwawienia. Dlatego u pacjentów poniżej 65 rż. należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania heparyny w dawkach profilaktycznych (lub innych podobnych leków) i ASA, niezależnie od dawki, prowadząc monitorowanie kliniczne, a w razie potrzeby wykonując badania laboratoryjne. Leki trombolityczne: podwyższone ryzyko krwawienia. Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (citalopram, escitalopram, fluoksetyna, fluwoksamina, paroksetyna, sertralina): podwyższone ryzyko krwawienia.

Hamowanie syntezy prostaglandyn może niekorzystnie wpływać na ciążę i/lub rozwój zarodka lub płodu. Wyniki badań epidemiologicznych wskazują, że stosowanie inhibitorów syntezy prostaglandyn we wczesnym okresie ciąży zwiększa ryzyko poronienia, występowania wad wrodzonych serca i wytrzewień wrodzonych. Całkowite ryzyko wystąpienia wrodzonych wad sercowo-naczyniowych zwiększa się z mniej niż 1% do ok. 1,5%. Uważa się, że ryzyko zwiększa się wraz z dawką i długością okresu terapii. U zwierząt po podaniu inhibitorów syntezy prostaglandyn zaobserwowano zwiększone ryzyko obumarcia zapłodnionego jaja w okresie przed i po zagnieżdżeniu się w macicy oraz zwiększone ryzyko obumarcia zarodka lub płodu. Dodatkowo, u zwierząt, po podaniu inhibitorów syntezy prostaglandyn w okresie organogenezy, donoszono o zwiększonej liczbie przypadków różnych wad rozwojowych, w tym wad sercowo-naczyniowych. Nie należy stosować produktów zawierających ASA u kobiet przez pierwsze 24 tyg. braku miesiączki chyba że jest to bezwzględnie konieczne. W razie stosowania ASA przez kobiety usiłujące zajść w ciążę lub przez kobiety ciężarne w okresie pierwszych 24 tyg. braku miesiączki należy stosować jak najmniejszą dawkę leku przez jak najkrótszy czas. Po upływie 24 tyg. braku miesiączki wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn mogą powodować narażenie płodu na: działania toksyczne na układ krążenia i oddechowy (włącznie z przedwczesnym zamknięciem przewodu tętniczego i nadciśnieniem płucnym), zaburzenia czynności nerek mogące prowadzić do niewydolności nerek i małowodzia. W końcowym okresie ciąży wszystkie inhibitory prostaglandyn mogą spowodować narażenie matki i noworodka na: możliwość wydłużenia czasu krwawienia oraz działanie antyagregacyjne, które może ujawnić się nawet po zastosowaniu małych dawek ASA, zahamowanie czynności skurczowej macicy prowadzącej do opóźnienia porodu lub przedłużenia akcji porodowej. W konsekwencji ASA jest przeciwwskazany po 5 m-cu ciąży (po 24 tyg. bez miesiączki). ASA przenika do mleka kobiet karmiących piersią, dlatego nie jest zalecany w okresie karmienia piersią. Istnieją dowody na to, że leki hamujące cyklooksygenazę (syntezę prostaglandyn) mogą powodować zaburzenia płodności u kobiet przez wpływ na owulację. Działanie to jest przemijające i ustępuje po zakończeniu terapii.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: zwiększone ryzyko krwawień i krwotoków (z nosa, z dziąseł, plamica, itp.) oraz wydłużenie czasu krwawienia. Ryzyko krwawienia może utrzymywać się przez 4-8 dni po odstawieniu ASA. Może być przyczyną zwiększonego ryzyka wystąpienia krwotoku w przypadku operacji. Mogą również wystąpić krwawienia z przewodu pokarmowego i wewnątrzczaszkowe. Zaburzenia układu immunologicznego: reakcje nadwrażliwości, reakcje anafilaktyczne, astma, obrzęk naczynioruchowy. Zaburzenia układu nerwowego: ból głowy, zawroty głowy, wrażenie utraty słuchu, szumy uszne, będące zazwyczaj objawami przedawkowania. Krwotok wewnątrzczaszkowy. Zaburzenia żołądka i jelit: bóle brzucha, potencjalnie zagrażające życiu, jawne lub utajone krwawienia z przewodu pokarmowego (fusowate wymioty, smoliste stolce, itp.), skutkiem których może być niedokrwistość z niedoboru żelaza. Do krwawień dochodzi tym częściej im większa jest dawka. Choroba wrzodowa żołądka, perforacja. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwykle przemijające po zaprzestaniu leczenia, uszkodzenie wątroby, głównie na poziomie hepatocytów. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: pokrzywka, reakcje -skórne. Zaburzenia ogólne: zespół Reye’a.

Ryzyko przedawkowania stwarza największe zagrożenie u osób w podeszłym wieku, oraz w szczególności u małych dzieci, gdyż może być śmiertelne. Objawy: umiarkowane zatrucie: objawy takie jak: szumy uszne, wrażenie utraty słuchu, ból głowy, zawroty głowy wskazują na przedawkowanie i mogą ustąpić po zmniejszeniu dawki przyjmowanego leku. Ciężkie zatrucie: charakterystyczne objawy to: gorączka, hiperwentylacja, ketoza, zasadowica oddechowa, kwasica metaboliczna, śpiączka, zapaść sercowo-naczyniowa, niewydolność oddechowa, ciężka hipoglikemia. U dzieci przedawkowanie powodujące zgon może wystąpić nawet po jednorazowej dawce ASA w wysokości 100 mg/kg mc. Postępowanie w przypadku przedawkowania: natychmiastowe przewiezienie do szpitala, płukanie żołądka i podanie węgla aktywowanego, kontrola równowagi kwasowo-zasadowej, alkalizacja moczu z monitorowaniem pH moczu, hemodializa w przypadkach ciężkiego zatrucia, leczenie objawowe.

ASA należy do grupy kwasowych niesteroidowych leków przeciwzapalnych o właściwościach przeciwbólowych, przeciwgorączkowych i przeciwzapalnych. Mechanizm jego działania polega na nieodwracalnym hamowaniu enzymów cyklooksygenazy uczestniczących w syntezie prostaglandyn.

1 tabl. zawiera 500 mg kwasu acetylosalicylowego.