Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Produkt farmaceutyczny do stosowania: profilaktycznie: do intensywnej profilaktyki próchnicy, zwłaszcza u dzieci, młodzieży oraz u osób szczególnie narażonych na próchnicę - pacjentów z aparatami ortodontycznymi, mostami lub częściowymi protezami, leczniczo: do remineralizacji wczesnych zmian próchnicowych, o do leczenia nadwrażliwości szyjek zębowych.
Do stosowania na zęby. W przypadku podwyższonego ryzyka próchnicy i w leczeniu nadwrażliwości szyjek zębowych podaną niżej częstotliwość stosowania preparatu można zwiększyć. Dotyczy to szczególnie stosowania preparatu u pacjentów noszących aparaty ortodontyczne. Zaleca się stosowanie następujących dawek i sposobów podania. Stosowanie w domu: w profilaktyce próchnicy i leczeniu wczesnych zmian próchnicowych żel stosuje się raz w tyg., najlepiej wieczorem przed snem. Należy nałożyć 1 cm żelu (w przybliżeniu 0,5 g, co odpowiada 6,25 mg fluorku) na szczoteczkę, następnie szczotkować zęby przez 2-3 minuty, po czym wypluć i wypłukać jamę ustną. Dzieci w wieku 6-8 lat powinny stosować żel tylko pod nadzorem dorosłych. Powinny one unikać połykania żelu podczas aplikacji, a po wyszczotkowaniu zębów wypluć i wypłukać jamę ustną. Żel nie powinien być stosowany przed opanowaniem umiejętności odpluwania (u dzieci w wieku przedszkolnym - poniżej 6 lat). W leczeniu nadwrażliwości szyjek zębowych żel należy delikatnie nakładać palcem lub miękką szczoteczką na bolące powierzchnie. Stosowanie w gabinecie stomatologicznym: żel może być podawany za pomocą specjalnych indywidualnych szyn plastycznych oraz łyżek do aplikacji, może być również nakładany bezpośrednio na powierzchnie żujące i do przestrzeni międzyzębowych przy użyciu tępej igły z napełnionej strzykawki jednorazowej. Powinno się zapewnić kontakt zębów z żelem przez 2-4 minuty, ale nie dłużej niż przez 5 minut. Po zabiegu należy wypłukać jamę ustną. Zalecana częstotliwość tego typu aplikacji to około 2 razy w roku. U pacjentów szczególnie narażonych na próchnicę ten sposób aplikacji można stosować częściej. Aplikacja żelu za pomocą łyżek rekomendowana jest od 8 roku życia. Zalecane dawki przy stosowaniu żelu w gabinecie stomatologicznym: aplikacja przy wykorzystaniu indywidualnej szyny plastycznej: ok. 3 g żelu (co odpowiada ok. 37,5 mg fluorku); aplikacja na łyżce: do 8 g żelu (co odpowiada maks. 100 mg fluorku); za pomocą tępej igły z napełnionej strzykawki jednorazowej: 0,5-1 g żelu, (co odpowiada 6,25-12,5 mg fluorku).
Preparatu nie wolno stosować w następujących przypadkach: w nadwrażliwości na którykolwiek ze składników czynnych lub substancji pomocniczych; w przypadku patologicznych zmian złuszczających błony śluzowej jamy ustnej; u niemowląt i dzieci w wieku do 2 lat, ponieważ preparat zawiera aromat mięty, pieprzowej i olejek z mięty ogrodowej; u pacjentów z fluorozą kości i/lub szkliwa oraz u osób, które nie kontrolują odruchu połykania (dzieci w wieku przedszkolnym - poniżej 6 lat, osoby niepełnosprawne).
Ponieważ żel zawiera aromat mięty pieprzowej i olejek z mięty ogrodowej, przed zastosowaniem preparatu pacjenci z astmą oskrzelową i innymi zaburzeniami oddechowymi powinni skonsultować się z lekarzem lub lekarzem stomatologiem. Po aplikacji żelu zaleca się kilkudniową przerwę w systemowym doprowadzaniu fluoru (na przykład w postaci tabl.). Po aplikacjach za pomocą łyżki, następujących po sobie w krótkich odstępach czasu, bardzo rzadko obserwowano złuszczanie, uszkodzenia powierzchniowe, względnie owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej. Dodatkowo aplikowania żelu za pomocą łyżki do fluoryzacji nie poleca się u dzieci w wieku poniżej 8 lat. Niezgodności farmaceutyczne istnieją z tenzydami anionowymi i innymi dużymi cząsteczkami anionowymi, wszystkimi rozpuszczalnymi solami wapniowymi, magnezowymi i glinowymi. Glikol propylenowy może powodować podrażnienie skóry. Żel nie ogranicza zdolności prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługi urządzeń mechanicznych w ruchu.
Bezpośrednie zażycie wapnia, magnezu (np. mleka) i glinu (leki stosowane w leczeniu dolegliwości żołądkowych; antacidum) po zastosowaniu żelu może ograniczać skuteczność działania preparatu.
W okresie ciąży i karmienia piersią wolno stosować żel jedynie po porozumieniu się z lekarzem. Substancja czynna przenika do mleka matki, z tego powodu należy zachować ostrożność przy stosowaniu żelu w czasie karmienia piersią.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: aromat mięty pieprzowej i olejek z mięty kędzierzawej mogą powodować skurcz krtani u niemowląt i dzieci w wieku do 2 lat. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo rzadko) może wystąpić ograniczone podrażnienie błon śluzowych i/lub złuszczanie śluzówki jamy ustnej albo reakcje uczuleniowe. Po aplikacjach za pomocą łyżki, następujących po sobie w krótkich odstępach czasu; (bardzo rzadko) obserwowano złuszczanie, uszkodzenia powierzchniowe, względnie owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) mogą wystąpić reakcje uczuleniowe.
W przypadku ostrego przedawkowania możliwe są miejscowe podrażnienia błony śluzowej. W zależności od dawki i sposobu podawania (np. przy aplikacji w gabinecie stomatologicznym za pomocą łyżki) w ekstremalnych przypadkach do jamy ustnej może zostać wprowadzonych do 100 mg fluorku, co odpowiada 8 g żelu. Połknięcie całej tej ilości może wywołać mdłości, wymioty i biegunkę. Objawy te występują w większości przypadków w ciągu pierwszej godz. od zastosowania i ustają po upływie około 3-6 h. Działania podejmowane w przypadku ostrego przedawkowania. W przypadku objawów lekkiego zatrucia (poniżej 150 mg fluorku, co odpowiada ilości poniżej 12 g żelu), aby związać fluorek należy przyjmować napoje zawierające wapń (mleko, wapno w postaci tabl. musujących). W przypadku objawów ciężkiego zatrucia (ponad 150 mg fluorku, co odpowiada ilości ponad 12 g żelu) zaleca się dodatkowo podanie węgla aktywnego. W razie potrzeby można też podać dożylnie wapno, wprowadzić wymuszoną diurezę oraz alkalizowanie moczu. Należy starannie kontrolować tętno, krzepnięcie krwi, równowagę elektrolitową i kwasowo-zasadową. W przypadku regularnego przekraczania łącznej dziennej dawki fluorku wynoszącej 2 mg w czasie powstawania i rozwoju zębów, czyli do około 8 roku życia, mogą wystąpić zaburzenia macierzy szkliwa i nieprawidłowości w jego mineralizacji zwane fluorozą szkliwa. Zaburzenie to nie występuje w późniejszym wieku, nawet w przypadku wyższych dawek dziennych.
Działanie profilaktyczne przed próchnicą i działanie lecznicze fluorków przypisywane jest trzem czynnikom: 1. zwiększeniu odporności szkliwa na działanie kwasów; 2. zahamowaniu procesu rozpadu cukrów i produkcji kwasów bakteryjnych, zachodzących przy udziale drobnoustrojów bytujących w płytce nazębnej; 3. wspomaganiu remineralizacji wczesnych zmian próchnicowych.
Ładowanie komentarzy nie powiodło się. Spróbuj ponownie za chwilę.
Nasza strona używa plików cookies, czyli ciasteczek.
Do czego są one potrzebne mogą dowiedzieć się Państwo tutaj Korzystając ze strony, wyrażają Państwo zgodę na używanie ciasteczek (cookies). Ustawienia dotyczące przechowywania ciasteczek można zmienić w swojej przeglądarce.
OŚWIADCZENIE
Wejście do serwisu dla lekarzy i farmaceutów wymaga
potwierdzenia oświadczenia widocznego na stronie. Jeśli nie spełniasz wymienionych
warunków, kliknij przycisk Pomiń.
LekSeek Polska Spółka z o. o. Sp.k. oświadcza, że udostępniany ze strony: receptuariusz.pl
program informatyczny do wystawiania recept jest tylko narzędziem pomocniczym ułatwiającym
sporządzenie recepty, a zastosowanie konkretnego leku w określonej dawce jest w każdym wypadku
elementem indywidualnej terapii, której postać jest wynikiem medycznego rozpoznania stanu zdrowia
danego pacjenta dokonanego przez lekarza medycyny i na jego wyłączną odpowiedzialność zarówno pod
względem medycznym, jak i formalnej zgodności wystawianej recepty z właściwymi przepisami i
wymaganiami instytucji publicznoprawnych zajmujących się organizacją, regulacją i finansowaniem rynku usług medycznych.
Komentarze [0]