Dawkowanie: 1 tabl./dobę. Nie należy przekraczać dawki 7,5 mg/dobę. Nie stosować dłużej niż 7 dni bez zaleceń lekarza. Pacjenci ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych powinni rozpocząć leczenie od dawki 7,5 mg/dobę. U pacjentów dializowanych z ciężką niewydolnością nerek nie należy przekraczać dawki 7,5 mg/dobę. U pacjentów z łagodną do umiarkowanej niewydolnością nerek (np. pacjenci z ClCr większym niż 25 ml/min.) nie jest wymagane zmniejszenie dawki. Nie jest wymagane zmniejszenie dawki u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby. Produktu leczniczego nie należy stosować u dzieci i młodzieży poniżej 15 lat.

Należy przyjąć jednorazowo popijając wodą lub innym płynem, podczas posiłku.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą; nadwrażliwość na substancje o podobnym działaniu, np. NLPZ, aspiryna. Meloksykamu nie należy stosować u pacjentów z objawami astmy, polipami nosa, obrzękiem naczynioruchowym lub pokrzywką stwierdzanymi w następstwie podawania aspiryny lub innych leków z grupy NLPZ; III trymestr ciąży i laktacja; dzieci i młodzież poniżej 15 lat; krwawienie z przewodu pokarmowego lub perforacja przewodu pokarmowego w wywiadzie, związana z wcześniejszym podawaniem NLPZ; czynna lub nawracająca choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy, krwawienie (co najmniej dwa wyraźne epizody potwierdzonego owrzodzenia lub krwawienia) w wywiadzie; ciężkie zaburzenia czynności wątroby; ciężka niewydolność nerek u pacjentów niedializowanych; krwawienia z przewodu pokarmowego, krwotok z naczyń mózgowych lub inne zaburzenia prowadzące do krwawień w wywiadzie; ciężka niewydolność serca.

Działania niepożądane mogą zostać zminimalizowane poprzez zastosowanie najmniejszej skutecznej dawki przez najkrótszy okres konieczny do kontrolowania objawów. W przypadku niewystarczającego rezultatu działania terapeutycznego nie należy przekraczać zalecanej dawki dobowej, ani stosować dodatkowych leków z grupy NLPZ, gdyż może to zwiększać działania niepożądane produktu bez wyraźnych korzyści terapeutycznych. Należy unikać jednoczesnego stosowania meloksykamu wraz z innymi NLPZ, włącznie z selektywnymi inhibitorami cyklooksygenazy-2. Meloksykam nie jest odpowiedni do stosowania u pacjentów wymagających złagodzenia ostrego bólu. W przypadku braku poprawy po kilku dniach stosowania należy dokonać ponownej oceny korzyści klinicznych. Przed rozpoczęciem leczenia meloksykamem należy się upewnić, że wszelkie podawane w wywiadzie przypadki zapalenia przełyku, żołądka i/lub choroby wrzodowej żołądka i/lub dwunastnicy zostały wyleczone. Należy rutynowo zwracać uwagę na możliwość nawrotu tych chorób i na występowanie nawrotów choroby w wywiadzie w trakcie leczenia meloksykamem. Krwawienia z przewodu pokarmowego i powstawanie owrzodzeń lub perforacji, które mogą zakończyć się zgonem, raportowano dla wszystkich NLPZ w każdym okresie leczenia, z objawami zwiastunowymi lub poważnymi zdarzeniami dotyczącymi przewodu pokarmowego w wywiadzie lub bez takich objawów lub zdarzeń. Ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia lub perforacji jest większe wraz ze zwiększaniem dawki NLPZ u pacjentów z chorobą wrzodową w wywiadzie, w szczególności w przypadkach powikłanych krwotokami lub perforacją oraz u osób w podeszłym wieku. Ci pacjenci powinni otrzymywać najmniejsze zalecane dawki. Skojarzone leczenie lekami działającymi ochronnie (np. mizoprostolem lub inhibitorami pompy protonowej) należy rozważyć u tych pacjentów, a także u pacjentów wymagających jednoczesnego leczenia małymi dawkami ASA (aspiryny) oraz innymi lekami zwiększającymi ryzyko działań niepożądanych dotyczących przewodu pokarmowego. Pacjenci z toksycznymi działaniami na przewód pokarmowy w wywiadzie, szczególnie będący w podeszłym wieku, powinni zgłaszać wszelkie nietypowe objawy brzuszne (zwłaszcza krwawienia z przewodu pokarmowego), szczególnie w początkowych etapach leczenia. Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów otrzymujących jednocześnie produkty lecznicze, które mogą zwiększać ryzyko powstawania owrzodzeń lub krwawienia, zwłaszcza takie jak heparyna w zastosowaniu leczniczym lub podawana pacjentom w podeszłym wieku, doustne kortykosteroidy, leki przeciwzakrzepowe takie jak warfaryna, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny lub inne NLPZ włącznie z ASA podawane w dawkach przeciwzapalnych (Ł 1g jako dawka pojedyncza lub Ł 3 g jako całkowita dawka dobowa). W przypadku wystąpienia u pacjentów otrzymujących meloksykam krwawienia z przewodu pokarmowego lub owrzodzenia przewodu pokarmowego, należy przerwać podawanie produktu leczniczego. NLPZ powinno się podawać ostrożnie pacjentom z chorobami przewodu pokarmowego w wywiadzie (wrzodziejące zapalenie okrężnicy, choroba Leśniowskiego i Crohna), ponieważ schorzenia te mogą ulec zaostrzeniu. Pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie i/lub łagodną do umiarkowanej zastoinową niewydolnością serca należy odpowiednio kontrolować i wydawać właściwe zalecenia, ponieważ obserwowano zatrzymywanie płynów i powstawanie obrzęków w związku ze stosowaniem NLPZ. Wykonanie kontroli klinicznej ciśnienia krwi u pacjentów z grup ryzyka jest zalecane przed rozpoczęciem leczenia oraz szczególnie zalecane w trakcie rozpoczynania leczenia meloksykamem. Badania kliniczne i dane epidemiologiczne wskazują, że przyjmowanie niektórych NLPZ (szczególnie w dużych dawkach oraz w leczeniu długotrwałym) może być związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka wystąpienia zakrzepicy tętnic (np. zawału serca lub udaru). Dane te są niewystarczające, aby wykluczyć takie ryzyko w przypadku przyjmowania meloksykamu. Pacjenci z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca, rozpoznaną chorobą niedokrwienną serca, chorobą tętnic obwodowych i/lub chorobą naczyń mózgu powinni być leczeni meloksykamem tylko i wyłącznie po starannym rozważeniu. Podobną rozwagę należy zachować przed rozpoczęciem długotrwałego leczenia pacjentów z czynnikami ryzyka chorób układu krążenia (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu). Ostre, mogące zagrażać życiu reakcje skórne obejmujące złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevens-Johnsona (ang. SJS) oraz toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (ang. TEN), zgłaszano w związku ze stosowaniem meloksykamu. Pacjenci powinni być zapoznawani z oznakami i objawami oraz uważnie kontrolowani w zakresie wystąpienia reakcji skórnych. Najwyższe ryzyko wystąpienia złuszczającego zapalenia skóry, SJS i TEN przypada na pierwsze tygodnie leczenia. Jeżeli wystąpią oznaki lub objawy złuszczającego zapalenia skóry, SJS lub TEN (np. postępująca wysypka na skórze, często z pęcherzami i/lub zmiany na błonach śluzowych) lub wystąpią jakiekolwiek inne objawy nadwrażliwości, należy przerwać podawanie meloksykamu. Najlepsze wyniki w leczeniu SJS i TEN daje wczesne zdiagnozowanie i natychmiastowe odstawienie każdego podejrzewanego leku. Wczesne przerwanie stosowania daje lepsze rokowania. Jeżeli u pacjenta rozwinęło się złuszczające zapalenie skóry, SJS lub TEN w czasie trwania leczenia meloksykamem, nie wolno w przyszłości wznawiać u tego pacjenta podawania meloksykamu. Tak, jak w przypadku większości leków z grupy NLPZ, zgłaszano sporadycznie zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy krwi, zwiększenie stężenia bilirubiny lub zmiany innych parametrów charakteryzujących czynność wątroby jak również zwiększone stężenie kreatyniny i azotu mocznikowego w surowicy krwi, a także nieprawidłowe wartości innych wyników badań laboratoryjnych. W większości przypadków były to zaburzenia niewielkie i przemijające. W przypadku, gdy zaburzenia okażą się być znaczące lub utrzymują się, należy przerwać podawanie meloksykamu i przeprowadzić odpowiednie badania kontrolne. W wyjątkowych sytuacjach, przyczyną poważnych powikłań infekcyjnych w obrębie skóry i tkanek miękkich może być ospa wietrzna. Nie można wykluczyć udziału leków z grupy NLPZ w nasileniu tego rodzaju infekcji. Z tego względu zaleca się unikanie stosowania meloksykamu w przypadku ospy wietrznej. Leki z grupy NLPZ poprzez hamowanie rozszerzającego naczynia działania prostaglandyn nerkowych, mogą indukować czynnościową niewydolność nerek, poprzez zmniejszenie filtracji kłębuszkowej. Działanie to jest zależne od dawki. Na początku leczenia lub przy zwiększaniu dawki produktu leczniczego zalecana jest staranna kontrola diurezy i innych parametrów czynności nerek w przypadku pacjentów, których dotyczą wymienione poniżej czynniki ryzyka: podeszły wiek; jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE, antagonistów angiotensyny-II, sartanów, leków moczopędnych; hipowolemia (bez względu na przyczynę); zastoinowa niewydolność serca; niewydolność nerek; zespół nerczycowy; nefropatia toczniowa; ciężkie zaburzenie czynności wątroby (stężenie albumin w surowicy <25 g/l lub ł10 punktów w skali Child-Pugh). W rzadkich przypadkach stosowanie leków z grupy NLPZ może powodować śródmiąższowe zapalenie nerek, kłębuszkowe zapalenie nerek, martwicę rdzenia nerki lub zespół nerczycowy. Dawka meloksykamu u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek poddawanych hemodializie nie powinna być większa niż 7,5 mg. Nie jest konieczne zmniejszenie dawki u pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek (np. u pacjentów z ClCr powyżej 25 ml/min). W czasie podawania leków z grupy NLPZ może wystąpić zatrzymanie sodu, potasu i wody w organizmie, mogą one mieć również wpływ na natriuretyczne działanie leków moczopędnych. Ponadto, może wystąpić zmniejszenie działania przeciwnadciśnieniowego leków przeciwnadciśnieniowych. W konsekwencji u pacjentów wrażliwych mogą wystąpić lub zaostrzyć się obrzęki, niewydolność serca lub nadciśnienie tętnicze. Dlatego konieczna jest obserwacja kliniczna pacjentów z grup ryzyka. Rozwojowi hiperkaliemii może sprzyjać cukrzyca lub równoczesne podawanie leków zwiększających stężenie potasu we krwi. W takich przypadkach należy regularnie kontrolować stężenie potasu. Działania niepożądane są często gorzej tolerowane przez pacjentów w podeszłym wieku, drobnej budowy ciała i osłabionych, którzy w związku z tym powinni być poddani uważnej obserwacji. Podobnie jak w przypadku innych NLPZ, szczególną ostrożność należy zachować w przypadku pacjentów w podeszłym wieku, u których często występują zaburzenia czynności nerek, wątroby i serca. U pacjentów w podeszłym wieku obserwuje się większą częstotliwość działań niepożądanych spowodowanych podawaniem NLPZ. Dotyczy to szczególnie krwawień z przewodu pokarmowego lub perforacji przewodu pokarmowego, które mogą zakończyć się zgonem. Meloksykam, tak jak inne leki z grupy NLPZ, może maskować objawy istniejącej choroby zakaźnej. Stosowanie meloksykamu, podobnie jak innych leków hamujących cyklooksygenazę / syntezę prostaglandyn, może zaburzać płodność i nie zaleca się jego stosowania u kobiet planujących ciążę. W przypadku kobiet, które mają problemy z zajściem w ciążę lub które leczą się z powodu niepłodności, należy rozważyć zakończenie stosowania meloksykamu. Produkt leczniczy zawiera laktozę jednowodną. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu produktu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak na podstawie profilu farmakodynamicznego i zgłaszanych działań niepożądanych, wydaje się, że meloksykam nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na te zdolności. Jednakże, jeśli wystąpią zaburzenia widzenia lub senność, zawroty głowy lub inne zaburzenia ze strony ośrodkowego układu nerwowego, zaleca się powstrzymanie od prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u osób dorosłych. Interakcje farmakodynamiczne: jednoczesne stosowanie meloksykamu z innymi lekami z grupy NLPZ, w tym również z ASA podawanym w dawkach przeciwzapalnych (ł 1g jako dawka pojedyncza lub ł 3 g jako całkowita dawka dobowa) nie jest zalecane. Jednoczesne stosowanie kortykosteroidów wymaga ostrożności ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia owrzodzeń przewodu pokarmowego lub krwawienia z przewodu pokarmowego. Zwiększone ryzyko krwawienia wskutek hamowania czynności płytek krwi i uszkodzenia błony śluzowej żołądka i/lub dwunastnicy. NLPZ mogą nasilić działanie leków przeciwzakrzepowych takich jak warfaryna. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania leków z grupy NLPZ i leków przeciwzakrzepowych lub heparyny podawanej w geriatrii lub w dawkach leczniczych. W pozostałych przypadkach stosowania heparyny niezbędna jest ostrożność z powodu zwiększonego ryzyka wystąpienia krwawień. W sytuacji, gdy nie można uniknąć takiego połączenia produktów leczniczych, konieczne jest uważne monitorowanie znormalizowanego wskaźnika INR (ang.). Zwiększone ryzyko krwawień z powodu hamowania czynności płytek i uszkodzenia błony śluzowej żołądka. Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. SSRI)- zwiększone ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego. Leki z grupy NLPZ mogą zmniejszać działanie leków moczopędnych i innych leków przeciwnadciśnieniowych. U niektórych pacjentów z zaburzoną czynnością nerek (np. pacjenci odwodnieni lub pacjenci w podeszłym wieku z zaburzeniami czynności nerek) równoczesne podawanie inhibitora ACE lub antagonistów receptora angiotensyny-II i leków, które hamują czynność cyklooksygenazy, może powodować dalsze pogorszenie czynności nerek, włączając możliwość wystąpienia ostrej niewydolności nerek, która na ogół jest stanem odwracalnym. Dlatego tego typu leczenie skojarzone należy przeprowadzać z zachowaniem ostrożności, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku. Pacjenci powinni być odpowiednio nawodnieni, a po rozpoczęciu leczenia skojarzonego i okresowo w czasie jego trwania należy rozważyć monitorowanie czynności nerek. Podobnie jak w przypadku poprzedniej grupy związków, może wystąpić zmniejszenie działania przeciwnadciśnieniowego leków blokujących receptory beta-adrenergiczne (w wyniku zahamowania rozszerzającego naczynia działania prostaglandyn). Leki z grupy NLPZ mogą nasilać nefrotoksyczne działanie inhibitorów kalcyneuryny poprzez wpływ na prostaglandyny nerkowe. Podczas leczenia skojarzonego należy kontrolować czynność nerek. Zalecane jest uważne monitorowanie funkcji nerek, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku. Opisywano zmniejszenie skuteczności wkładek domacicznych pod wpływem leków z grupy NLPZ. Zmniejszoną skuteczność wkładek domacicznych pod wpływem leków z grupy NLPZ opisywano już wcześniej, ale doniesienia te wymagają potwierdzenia. Interakcje farmakokinetyczne (wpływ meloksykamu na farmakokinetykę innych produktów leczniczych): Leki z grupy NLPZ zwiększają stężenie litu we krwi (poprzez zmniejszenie wydalania litu przez nerki), które może osiągnąć wartości toksyczne. Nie zaleca się równoczesnego stosowania litu i leków z grupy NLPZ. Jeżeli konieczne jest zastosowanie leczenia skojarzonego, należy uważnie monitorować stężenie litu w osoczu krwi na początku leczenia, podczas zmiany dawkowania i odstawiania meloksykamu. Leki z grupy NLPZ mogą zmniejszać wydzielanie kanalikowe metotreksatu, zwiększając w ten sposób stężenie metotreksatu w osoczu krwi. Z tego powodu nie zaleca się równoczesnego stosowania leków z grupy NLPZ u pacjentów otrzymujących duże dawki metotreksatu (ponad 15 mg/tydzień). Ryzyko interakcji pomiędzy lekami zawierającymi substancje z grupy NLPZ i metotreksatem należy uwzględnić również w przypadku pacjentów, którzy otrzymują małe dawki metotreksatu, zwłaszcza u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek. W przypadku konieczności leczenia skojarzonego wskazane jest monitorowanie obrazu krwi i czynności nerek. Należy zachować ostrożność w przypadku, gdy leki z grupy NLPZ i metotreksat są podawane równocześnie w ciągu 3 dni, gdyż stężenie metotreksatu w osoczu krwi może wzrosnąć i spowodować zwiększoną toksyczność. Pomimo, że farmakokinetyka metotreksatu (15 mg/tydzień) nie ulegała znaczącym zmianom podczas równoczesnego stosowania meloksykamu, należy uwzględnić, że NLPZ mogą znacząco zwiększać toksyczność hematologiczną metotreksatu. Interakcje farmakokinetyczne (Wpływ innych produktów leczniczych na farmakokinetykę meloksykamu): Cholestyramina przyspiesza eliminację meloksykamu poprzez zaburzenie krążenia wątrobowo-jelitowego, w wyniku czego klirens meloksykamu ulega zwiększeniu o 50%, a T0,5 zmniejsza się do 13 ± 3 h. Ta interakcja jest istotna klinicznie. Nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych podczas równoczesnego podawania produktów leczniczych zobojętniających kwas żołądkowy, cymetydyny i digoksyny.

Hamowanie syntezy prostaglandyn może niekorzystnie wpływać na przebieg ciąży i/lub rozwój zarodka lub płodu. Dane pochodzące z badań epidemiologicznych sugerują zwiększone ryzyko poronienia oraz powstania wad rozwojowych serca i powłok brzusznych po zastosowaniu inhibitora syntezy prostaglandyn we wczesnym okresie ciąży. Bezwzględne ryzyko powstania wad rozwojowych układu sercowo-naczyniowego wzrosło od wartości poniżej 1% do około 1,5%. Uważa się, że ryzyko to zwiększa się wraz ze zwiększeniem dawki i wydłużeniem czasu trwania leczenia. W badaniach na zwierzętach wykazano, że podawanie inhibitora syntezy prostaglandyn prowadzi do zwiększonej liczby strat przed i poimplantacyjnych oraz zwiększonej śmiertelności zarodków i płodów. Ponadto u zwierząt, którym podawano inhibitory syntezy prostaglandyn w okresie organogenezy, stwierdzono częstsze występowanie różnych wad rozwojowych, w tym w obrębie układu sercowo-naczyniowego. Nie należy podawać meloksykamu w czasie I i II trymestru ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. W przypadku przyjmowania meloksykamu przez kobietę, która usiłuje zajść w ciążę lub jest podczas I i II trymestru ciąży, dawka produktu leczniczego powinna być tak mała, a okres leczenia tak krótki, jak to tylko możliwe. Podczas III trymestru ciąży wszystkie inhibitory prostaglandyn mogą narazić płód na: działanie toksyczne na serce i płuca (z przedwczesnym zamknięciem przewodu tętniczego i nadciśnieniem płucnym); zaburzenie czynności nerek, które może przekształcić się w niewydolność nerek z małowodziem. Podczas III trymestru ciąży wszystkie inhibitory prostaglandyn mogą narazić matkę i noworodka w końcowym okresie ciąży na: wydłużenie czasu krwawienia, działanie antyagregacyjne, które może wystąpić nawet przy bardzo małych dawkach produktu leczniczego; zahamowanie czynności skurczowej macicy, prowadzące do opóźnienia lub wydłużenia porodu. Z tego względu, meloksykam jest przeciwwskazany podczas III trymestru ciąży. Pomimo braku odpowiedniego doświadczenia z zastosowaniem meloksykamu, wiadomo, że leki z grupy NLPZ przenikają do mleka matki. Meloksykam jest przeciwwskazany podczas karmienia piersią.

Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie niektórych NLPZ (szczególnie w dużych dawkach i długotrwale) jest związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka zakrzepicy tętnic (np. zawał serca lub udar). W związku z leczeniem NLPZ zgłaszano występowanie obrzęków, nadciśnienia i niewydolności serca. Najczęściej obserwowane objawy niepożądane dotyczą przewodu pokarmowego. Może wystąpić choroba wrzodowa żołądka, perforacja lub krwawienie z przewodu pokarmowego, czasem śmiertelne, w szczególności u osób w podeszłym wieku. Podczas podawania meloksykamu obserwowano występowanie nudności, wymiotów, biegunki, wzdęć, zaparć, niestrawności, bólu brzucha, smolistych stolców, krwawych wymiotów, wrzodziejącego zapalenia błony śluzowej jamy ustnej, zaostrzenia wrzodziejącego zapalenia okrężnicy i choroby Crohna. Rzadziej odnotowywano zapalenie żołądka. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (niezbyt często) niedokrwistość; (rzadko) zaburzenia w morfologii krwi (w tym wzoru odsetkowego krwinek białych), leukopenia; trombocytopenia. Zgłaszano bardzo rzadko przypadki agranulocytozy. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) reakcje alergiczne inne niż anafilaktyczne lub anafilaktoidalne; (nieznana) reakcje anafilaktyczne, reakcje anafilaktoidalne. Zaburzenia psychiczne: (rzadko) zmiany nastroju, bezsenność, koszmary senne; (nieznana) stan splątania, dezorientacja. Zaburzenia układu nerwowego: (często) uczucie pustki w głowie, ból głowy; (niezbyt często) zawroty głowy, senność, ospałość; (rzadko) splątanie. Zaburzenia oka: (rzadko) zaburzenia widzenia, w tym niewyraźne widzenie, zapalenie spojówek. Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) zawroty głowy pochodzenia błędnikowego (zaburzenia równowagi); (rzadko) szumy uszne. Zaburzenia serca: (rzadko) kołatanie serca, niewydolność serca. Niewydolność serca zgłaszano w związku z leczeniem NLPZ. Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często) zwiększenie ciśnienia krwi, nagłe zaczerwienienia twarzy z uczuciem gorąca. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (rzadko) zapoczątkowanie napadów astmy u niektórych pacjentów uczulonych na ASA (aspirynę) lub inne leki z grupy NLPZ. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) niestrawność, nudności i wymioty, bóle brzucha, zaparcia, wzdęcia, biegunki; (niezbyt często) utajone lub zauważalne krwawienie z przewodu pokarmowego, zapalenie błony śluzowej żołądka, odbijanie, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, wrzodziejące zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, smoliste stolce, krwawe wymioty; (rzadko) choroba wrzodowa dwunastnicy, zapalenie przełyku, zapalenie okrężnicy, zaostrzenie zapalenia okrężnicy, zaostrzenie choroby Crohna; (bardzo rzadko) perforacja przewodu pokarmowego. Krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia lub perforacje czasami mogą mieć ciężki przebieg i być potencjalnie śmiertelne, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (niezbyt często) zaburzenia czynności wątroby (np. zwiększenie aktywności aminotransferaz lub stężenia bilirubiny); (bardzo rzadko) zapalenie wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) obrzęk naczynioruchowy, świąd, wysypka; (rzadko) ciężkie niepożądane reakcje skórne (SCARs): zgłaszano przypadki zespołu Stevens-Johnsona (SJS) i toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (TEN); pokrzywka; (bardzo rzadko) pęcherzowe zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy; (nieznana) nadwrażliwość na światło. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) zatrzymanie sodu i wody, hiperkaliemia, nieprawidłowe wyniki badań czynności nerek (zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy i/lub stężenia mocznika w surowicy); (bardzo rzadko) ostra czynnościowa niewydolność nerek u pacjentów z czynnikami ryzyka. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (niezbyt często) obrzęki, w tym obrzęki dolnych kończyn. Badania diagnostyczne: (niezbyt często) zaburzenia wskaźników czynności nerek (np. zwiększenie stężenia kreatyniny lub mocznika). Opisywano pojedyncze przypadki agranulocytozy u pacjentów leczonych meloksykamem i innymi produktami leczniczymi o potencjalnym działaniu mielotoksycznym. Organiczne uszkodzenia nerek prawdopodobnie prowadzące do ostrej niewydolności nerek: informowano o pojedynczych przypadkach śródmiąższowego zapalenia nerek, ostrej martwicy kanalikowej, zespołu nerczycowego i martwicy brodawek nerkowych. W wyjątkowych przypadkach w przebiegu ospy wietrznej mogą wystąpić poważne powikłania infekcyjne w obrębie skóry i tkanek miękkich.

Objawy występujące po ostrym przedawkowaniu leków z grupy NLPZ są zwykle ograniczone do letargu, senności, nudności, wymiotów i bólów w nadbrzuszu, które zwykle przemijają po zastosowaniu leczenia wspomagającego. Mogą wystąpić krwawienia z przewodu pokarmowego. W przypadku ciężkiego zatrucia może wystąpić nadciśnienie tętnicze, ostra niewydolność nerek, zaburzenie czynności wątroby, depresja oddechowa, śpiączka, drgawki, zapaść sercowo-naczyniowa i zatrzymanie czynności serca. Obserwowano reakcje anafilaktyczne podczas stosowania leków z grupy NLPZ, które mogą również pojawić się po przedawkowaniu. Pacjenci po przedawkowaniu leków z grupy NLPZ powinni być leczeni objawowo i podtrzymująco. W badaniu klinicznym wykazano przyspieszone wydalanie meloksykamu w wyniku podania doustnego cholestyraminy w dawce 4 g 3x/dobę.

Meloksykam jest NLPZ z grupy oksykamów, wykazującym działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe i przeciwgorączkowe. Działanie przeciwzapalne meloksykamu zostało udowodnione w klasycznych modelach zapalenia. Podobnie jak w przypadku innych leków z grupy NLPZ, dokładny mechanizm działania pozostaje nieznany. Jednakże co najmniej jeden mechanizm działania jest wspólny dla wszystkich leków z grupy NLPZ (włączając meloksykam): hamowanie syntezy prostaglandyn, znanych mediatorów procesu zapalenia.

1 tabl. zawiera 7,5 mg meloksykamu.