Dorośli. 10-30 mg 3-4x/dobę. Pacjenci powyżej 65 lat: początkowo 10 mg 3x/dobę, następnie dawkę można zwiększyć, w zależności od skuteczności i nasilenia działań niepożądanych, do 15 mg 3-4x/dobę. Leczenie powinno trwać tak krótko jak to możliwe. Całkowity czas terapii nie powinien wynosić więcej niż 8-12 tyg., wliczając w to okres stopniowego odstawiania produktu leczniczego. W niektórych przypadkach terapia może trwać dłużej, pod warunkiem przeprowadzenia specjalistycznej oceny stanu pacjenta. Produkt leczniczy nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży. Zaburzenia czynności wątroby lub nerek. Oksazepam należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby lub nerek. Pacjenci ci wymagają regularnego kontrolowania stanu zdrowia. Dawkę należy dostosować do odpowiedzi pacjenta, ponieważ niższe dawki mogą być wystarczająco skuteczne.

Nadwrażliwość na benzodiazepiny lub którykolwiek składnik produktu leczniczego; ciężka niewydolność oddechowa; myasthenia gravis; w przypadku pacjentów uzależnionych od leków lub alkoholu nie należy stosować benzodiazepin z wyjątkiem przypadków leczenia ostrych objawów odstawiennych, takich jak drgawki i stany lękowe u alkoholików; dzieci poniżej 12 lat; bezdech senny.

Oksazepamu nie należy stosować u dzieci i młodzieży z uwagi na to, że skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania w tej grupie nie zostały wystarczająco zweryfikowane. Podobnie jak w przypadku innych leków wywierających wpływ hamujący na OUN, benzodiazepiny mogą powodować encefalopatię u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. U tych pacjentów należy stosować lek ostrożnie. Podobnie jak inne benzodiazepiny, oksazepam może powodować zagrażającą życiu depresję oddechową. Zaleca się szczególną ostrożność u pacjentów z niewydolnością oddechową (np. POChP lub bezdechem sennym). Stosowanie benzodiazepin może prowadzić do uzależnienia psychicznego i fizycznego. Ryzyko uzależnienia wzrasta z dawką i z czasem trwania leczenia, i jest większe u pacjentów z uzależnieniem od alkoholu i leków w wywiadzie lub u pacjentów z zaburzeniami osobowości. Możliwość uzależnienia zmniejsza się, jeśli dawka i czas trwania leczenia jest odpowiednio dostosowany do stanu zdrowia pacjenta. Aby zminimalizować ryzyko uzależnienia, należy przepisywać benzodiazepiny po starannym rozważeniu wskazania i powinny być przyjmowane tak krótko jak to możliwe (jako lek nasenny zasadniczo nie dłużej niż przez 4 tyg.). Nie zaleca się stałego przyjmowania oksazepamu. Potrzeba kontynuowania leczenia powinna być okresowo weryfikowana. Przedłużone podawanie jest wskazane tylko u pewnych pacjentów (np. ze stanami paniki), a korzyści są mniej jasne niż ryzyko. Właściwości uzależniające oksazepamu mogą być bardziej nasilone u pacjentów z istniejącym uzależnieniem od alkoholu i leków. Istnieją dowody na to, że podczas leczenia benzodiazepinami może rozwinąć się tolerancja na lek. W celu uniknięcia objawów odstawiennych należy we wszystkich przypadkach odstawiać produkt leczniczy poprzez stopniowe redukowanie dawki. Jeśli pojawią się objawy odstawienne wymagana jest systematyczna obserwacja i wsparcie pacjenta. Objawy odstawienne pojawiają się głównie po nagłym odstawieniu produktu leczniczego i obejmują: drżenia, niepokój, problemy z zasypianiem, splątanie, zawroty głowy, drażliwość, depresję, lęk, bóle głowy, napięcie mięśniowe, zjawisko „z odbicia”, zaburzenia nastroju, utratę poczucia rzeczywistości, zaburzenia osobowości, nadwrażliwość na dźwięk, drętwienie i mrowienie kończyn, nadwrażliwość na światło, zaburzenia odbierania wrażeń i postrzegania, ruchy mimowolne, utratę pamięci krótkotrwałej, zaburzenia koncentracji, hipertermię. Ponadto mogą pojawić się takie objawy jak: wzmożone pocenie się, nudności, wymioty, biegunka, utrata apetytu, palpitacje i tachykardia, nadmierna odpowiedź na odruchy, skurcze mięśniowe, skurcze brzucha, zaburzenia postrzegania, a w rzadkich przypadkach delirium, omamy, ataki paniki, ataki i drgawki mózgowe. Ataki i drgawki mogą się pojawić u pacjentów z historią drgawek w wywiadzie lub u pacjentów jednocześnie przyjmujących inne leki, które obniżają próg drgawkowy (np. leki przeciwdepresyjne). Czas pojawienia się objawów odstawiennych różni się w zależności od czasu działania substancji czynnej produktu leczniczego i może wynosić od kilku godzin do tygodnia lub więcej po zaprzestaniu leczenia. Benzodiazepiny nie są przeznaczone do pierwotnego leczenia zaburzeń psychotycznych lub depresji. Nie należy stosować oksazepamu w monoterapii u pacjentów ze stanami lękowymi i bezsennością, jeśli u leczonego pacjenta występuje depresja lub zaburzenia psychotyczne. Benzodiazepiny mogą ujawniać inne choroby, dlatego u pacjentów, u których występuje nieleczona depresja istnieje ryzyko pojawienia się zachowań samobójczych. Stany lękowe i napięcia spowodowane przez stres życia codziennego zwykle nie wymagają leczenia lekami przeciwlękowymi. Podczas stosowania benzodiazepin obserwowano reakcje paradoksalne, szczególnie u osób w podeszłym wieku. Wystąpienie tych reakcji jest wskazaniem do przerwania leczenia oksazepamem. Mimo, że niedociśnienie jest rzadkim działaniem niepożądanym, oksazepam należy ostrożnie stosować u osób, u których spadek ciśnienia może spowodować zaburzenia sercowo-naczyniowe i mózgowo-naczyniowe. Szczególnie dotyczy to pacjentów w podeszłym wieku. Podczas leczenia długotrwałego należy kontrolować czynność wątroby i układu krwiotwórczego. Ponieważ produkt zawiera laktozę, nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lappa) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.Oksazepam może powodować zaburzenie sprawności psychofizycznej, dlatego w trakcie leczenia oksazepamem nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn. Objaw ten nasila się przy stosowaniu leku jednocześnie z alkoholem. Tak jak w przypadku wszystkich innych leków działających supresyjnie na OUN, pacjenci którym przepisano oksazepam powinni zostać ostrzeżeni, aby upewnili się, czy produkt leczniczy nie powoduje u nich senności lub zawrotów głowy zanim zaczną używać niebezpiecznych maszyn lub pojazdów.

Oksazepam nasila wpływ alkoholu, barbituranów, leków przeciwdepresyjnych, przeciwpsychotycznych, uspokajających, nasennych, przeciwlękowych, przeciwdrgawkowych, antyhistaminowych I generacji, znieczulających, opioidowych leków przeciwbólowych oraz inhibitorów MAO, co wymaga zmniejszenia dawek ww. leków. Jeśli oksazepam jest podawany jednocześnie z powyższymi lekami może nastąpić nasilenie wpływu supresyjnego na OUN ze zwiększeniem ryzyka depresji oddechowej. Podczas jednoczesnego stosowania oksazepamu i opioidowych leków przeciwbólowych może wystąpić nasilona euforia, co prowadzi do nasilenia psychicznego uzależnienia. Probenecyd może zaburzać tworzenie połączeń oksazepamu z kwasem glukuronowym i w rezultacie nasilać hamujące działanie produktu leczniczego na OUN. Benzodiazepiny mogą nasilać efekt działania leków zwiotczających. Możliwe nasilenie ośrodkowego działania depresyjnego ze zwiększeniem ryzyka depresji oddechowej występuje przy jednoczesnym stosowaniu z lekami przeciwpsychotycznymi (neuroleptykami, np. klozapiną), nasennymi, barbituranami, lekami przeciwlękowymi/uspokajającymi, przeciwdepresyjnymi, przeciwpadaczkowymi, opioidowymi lekami przeciwbólowymi, znieczulającymi i antyhistaminowymi o działaniu uspokajającym. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania oksazepamu z alkoholem. Takie połączenie powoduje zwiększenie efektu uspokajającego oksazepamu. Stosowanie teofiliny/aminofiliny może zmniejszyć działanie uspokajające benzodiazepin, w tym oksazepamu. Jednoczesne stosowanie środków antykoncepcyjnych zawierających estrogeny może zmniejszać stężenie oksazepamu w osoczu. Leki przeciwpadaczkowe: jednoczesne stosowanie karbamazepiny, fenytoiny, fenobarbitalu i prymidonu może zmniejszać stężenie oksazepamu w surowicy. Jednoczesne stosowanie leków przeciwnadciśnieniowych może nasilać działanie hipotensyjne. Leki blokujące receptory alfa i moksonidyna nasilają uspokajające działanie benzodiazepin. Działanie terapeutyczne lewodopy może być zmniejszone przy jednoczesnym stosowaniu z benzodiazepinami. Oksazepam nie wpływa na aktywność cytochromu P450, w związku z tym jego wpływ na działanie leków metabolizowanych przez ten enzym jest niemożliwy.

Istnieją dowody na to, że benzodiazepiny działają uszkadzająco na ludzki płód. Nie należy stosować oksazepamu w ciąży. Próbki krwi pępowinowej wykazały, że benzodiazepiny i ich metabolity z kwasem glukuronowym przekraczają barierę łożyskową. Benzodiazepiny stosowane podczas ostatniego trymestru ciąży lub w czasie porodu powodują u noworodka objawy odstawienne, takie jak: obniżenie ciśnienia, obniżenie temperatury ciała, depresję oddechową, bezdech, zmniejszoną ruchliwość, problemy z karmieniem lub piciem, zmianę objawów metabolicznych związanych z chłodem. Jeśli produkt leczniczy został przepisany kobiecie w okresie rozrodczym, należy ją poinformować, aby skonsultowała się z lekarzem w sprawie przerwania przyjmowania produktu, jeśli planuje zajść w ciążę lub podejrzewa, że jest w ciąży. Benzodiazepiny i ich metabolity przenikają do mleka, dlatego nie należy stosować produktu leczniczego podczas karmienia piersią. U niemowląt, których matki przyjmowały benzodiazepiny w trakcie karmienia piersią obserwowano senność i osłabienie odruchu ssania. Dzieci takich matek powinny być monitorowane celem wykrycia objawów działania farmakologicznego benzodiazepin, takich jak uspokojenie i drażliwość. Płodność: brak odpowiednich danych.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (nieznana) małopłytkowość, agranulocytoza, pancytopenia, dyskrazja krwi. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) reakcje nadwrażliwości, reakcje anafilaktyczne/anafilaktoidalne. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (nieznana) zespół Schwartza i Barttera (SIADH), hiponatremia. Zaburzenia psychiczne: (często) depresja; (niezbyt często) zmiany libido, impotencja, anorgazmia; (nieznana) niepokój, pobudzenie, pobudliwość, lęk, wrogość, złość, agresywność, urojenia, mania, koszmary senne, omamy, psychozy, zaburzenia zachowania i inne niepożądane skutki dotyczące zachowania, brak zahamowań, euforia, myśli i wyobrażenia samobójcze, próby samobójcze. Wcześniej istniejąca depresja może ujawnić się podczas stosowania benzodiazepin. Podczas leczenia benzodiazepinami mogą pojawić się uzależnienie i objawy odstawienne. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) uspokojenie, wyczerpanie, senność; (często) niezborność, splątanie, osłupienie; (nieznana) objawy pozapiramidowe, drżenie, zawroty głowy, zaburzenia mowy, niewyraźna, spowolniała mowa, bóle głowy, drgawki/napady, śpiączka. Zgłaszano występowanie przejściowej niepamięci następczej lub zaburzenia pamięci podczas stosowania benzodiazepin. Ryzyko ich pojawienia się jest większe przy wyższych dawkach. Zaburzenia oka: (nieznana) zaburzenia widzenia (np. podwójne widzenie, niewyraźne widzenie). Zaburzenia naczyń: (nieznana) obniżenie ciśnienia krwi. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (nieznana) depresja oddechowa, bezdech, pogorszenie się bezdechu sennego, pogorszenie się choroby obturacyjnej płuc. Nasilenie tych objawów jest uzależnione od dawki. Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często) nudności; (nieznana) zaparcia. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (nieznana) żółtaczka, zwiększone stężenie bilirubiny, zwiększenie aktywności transaminaz i fosfatazy alkalicznej. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (nieznana) nietrzymanie moczu, zatrzymanie moczu. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) skórne zmiany alergiczne, łysienie. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) osłabienie mięśni. Zaburzenia ogólne i w miejscu podania: (często) osłabienie; (nieznana) obniżenie temperatury ciała.

Przedawkowanie benzodiazepin zwykle skutkuje depresją OUN, która obejmuje objawy od osłupienia do stanów śpiączki. W przypadkach łagodnego przedawkowania występują: osłupienie, splątanie, reakcje paradoksalne, letarg. W ciężkich przypadkach: niezborność, zmniejszone napięcie mięśniowe, obniżenie ciśnienia krwi, depresja krążeniowa i oddechowa, śpiączka występuje rzadko, a zgon bardzo rzadko. Podczas postępowania po przedawkowaniu każdego leku należy zwrócić uwagę na to, że pacjent mógł przyjąć kilka leków. Jeśli przedawkowanie oksazepamu miało miejsce wraz z podaniem innych leków działających na OUN lub spożyciem alkoholu, objawy mogą być bardzo nasilone i mogą doprowadzić do śmierci. Jeżeli pacjent jest przytomny, należy sprowokować wymioty, chyba że istnieje ryzyko aspiracji treści. Jeśli opróżnienie żołądka jest niemożliwe, należy podać węgiel aktywowany, aby zmniejszyć wchłanianie leku. W razie konieczności należy zastosować leczenie objawowe. Należy systematycznie kontrolować podstawowe czynności życiowe i dokładnie obserwować pacjenta. Bardzo trudno usuwa się oksazepam przez dializę. Aby odwrócić objawy przedawkowania benzodiazepin ze strony OUN, podaje się flumazenil na oddziale intensywnej opieki medycznej (co przywraca spontaniczne oddychanie i przytomność, tak więc pacjent nie musi być zaintubowany lub może być rozintubowany). Należy zwrócić uwagę na to, że flumazenil działa jako antidotum, a nie substytut benzodiazepin, w związku z tym może zwiększyć ryzyko wystąpienia drgawek. Szczególnie dotyczy to pacjentów, u których w wywiadzie stwierdzono przewlekłe przyjmowanie benzodiazepin lub trójcyklicznych leków przeciwdepresyjnych.

Oksazepam jest produktem leczniczym psychotropowym, którego właściwości farmakodynamiczne są wynikiem oddziaływania głównie na ośrodkowy układ nerwowy. Miejscami działania produktu leczniczego są układ limbiczny, wzgórze i podwzgórze. Z badań biochemicznych wynika, że oksazepam wzmacnia działanie hamujące neuroprzekaźnika - kwasu g-aminomasłowego (GABA), poprzez wiązanie z receptorami tego kwasu lub antagonistyczne działanie na białko hamujące wiązanie GABA z receptorem. Oksazepam wykazuje działanie przeciwlękowe, uspokajające, nasenne i przeciwdrgawkowe.

1 tabl. zawiera 10 mg oksazepamu.