Określając dawkę produktu do stosowania w leczeniu poszczególnych zakażeń należy brać pod uwagę: przewidywane patogeny i ich prawdopodobną wrażliwość na leki przeciwbakteryjne, ciężkość i umiejscowienie zakażenia, wiek, mc. i czynność nerek pacjenta, jak podano poniżej. Czas prowadzonego leczenia należy określić na podstawie rodzaju zakażenia i reakcji pacjenta na leczenie i powinien on być możliwie jak najkrótszy. W niektórych zakażeniach konieczne jest dłuższe leczenie. Dorośli i dzieci o mc. ł40 kg. Ostre bakteryjne zapalenie zatok, bezobjawowy bakteriomocz w okresie ciąży, ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek, ropień okołozębowy z szerzącym się zapaleniem tkanki łącznej, ostre zapalenie pęcherza moczowego: 250-500 mg co 8 h lub 750 mg do 1 g co 12 h, w ciężkich zakażeniach 750 mg do 1 g co 8 h. Ostre zapalenie pęcherza moczowego można leczyć dawką 3 g 2x/dobę przez 1 dzień. Ostre zapalenie ucha środkowego, ostre paciorkowce zapalenie migdałków i zapalenie gardła, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli: 500 mg co 8 h lub 750 mg do 1 g co 12 h, w ciężkich zakażeniach 750 mg do 1 g co 8 h przez 10 dni. Pozaszpitalne zapalenie płuc, zakażenia związane z protezowaniem stawów: 500 mg do 1 g co 8 h. Dur brzuszny i dur rzekomy: 500 mg do 2 g co 8 h. Zapobieganie zapaleniu wsierdzia: 2 g doustnie w pojedynczej dawce na 30-60 min przed zabiegiem. Eradykacja Helicobacter pylori: 750 mg do 1 g 2x/dobę w skojarzeniu z inhibitorem pompy protonowej (np. omeprazolem, lanzoprazolem) i innym lekiem przeciwbakteryjnym (np. klarytromycyną, metronidazolem) przez 7 dni. Choroba z Lyme: wczesna postać: 500 mg do 1 g co 8 h do maks. dawki 4 g/dobę w dawkach podzielonych przez 14 dni (10-21 dni); późna postać (objawy układowe): 500 mg do 2 g co 8 h do maks. dawki 6 g/dobę w dawkach podzielonych przez 10-30 dni. Dzieci o mc. poniżej 40 kg. Dzieci można leczyć amoksycyliną w postaci kaps., tabl. do sporz. zaw. doustnej lub granulatu do sporz. zaw. U dzieci o mc. 40 kg lub większej należy stosować dawkę jak u dorosłych. Ostre bakteryjne zapalenie zatok, ostre zapalenie ucha środkowego, pozaszpitalne zapalenie płuc, ostre zapalenie pęcherza moczowego, ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek, ropień okołozębowy z szerzącym się zapaleniem tkanki łącznej: 20-90 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych (schemat podawania w 2 dawkach podzielonych należy brać pod uwagę jedynie w przypadku dawek z górnego zakresu). Ostre paciorkowcowe zapalenie migdałków i zapalenie gardła: 40-90 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych (schemat podawania w 2 dawkach podzielonych należy brać pod uwagę jedynie w przypadku dawek z górnego zakresu). Dur brzuszny i dur rzekomy: 100 mg/kg mc./dobę w 3 dawkach podzielonych. Zapobieganiu zapaleniu wsierdzia: 50 mg/kg mc. doustnie, w pojedynczej dawce na 30-60 min przed zabiegiem. Choroba z Lyme: wczesna postać: 25-50 mg/kg mc./dobę w 3 dawkach podzielonych przez 10-21 dni; późna postać (objawy układowe): 100 mg/kg mc./dobę w 3 dawkach podzielonych przez 10-30 dni. Osoby w podeszłym wieku. Modyfikacja dawki nie jest konieczna. Zaburzenia czynności nerek. Dorośli i dzieci o mc. ł40 kg: GFR >30 ml/min - modyfikacja dawki nie jest konieczna; GFR 10-30 ml/min - maks. 500 mg 2x/dobę; GFR <10 ml/min - maks. 500 mg/dobę. Dzieci o mc. <40 kg (w większości przypadków preferowane jest leczenie preparatem do stosowania pozajelitowego): GFR >30 ml/min - modyfikacja dawki nie jest konieczna; GFR 10-30 ml/min - 15 mg/kg mc. podawane 2x/dobę (maks. 500 mg 2x/dobę); GFR <10 ml/min: 1 dawka 15 mg/kg mc. podawana raz/dobę (maks. 500 mg). Dorośli i dzieci o mc. ł40 kg poddawani hemodializie: 1 dawka 15 mg/kg mc. podawana raz/dobę, przed hemodializą należy podać dodatkową dawkę 15 mg/kg mc.; w celu przywrócenia stężenia antybiotyku we krwi należy podać kolejną dawkę 15 mg/kg mc. po zakończeniu hemodializy (ponieważ amoksycylinę można usunąć z krążenia za pomocą hemodializy). Pacjenci poddawani dializie otrzewnowej: maks. dawka wynosi 500 mg/dobę. Zaburzenia czynności wątroby. Należy zachować ostrożność podczas dawkowania i regularnie kontrolować czynność wątroby.

Zwykle leczenie należy kontynuować przez 2-3 dni od chwili ustąpienia objawów klinicznych. W zakażeniach paciorkowcowych leczenie należy prowadzić przez co najmniej 10 dni. W zakażeniach ciężkich lub przewlekłych czas leczenia zależy od obrazu klinicznego. Tabl. można podzielić na 2 równe części, w miejscu widocznego wgłębienia. Lek można przyjmować przed posiłkiem, w trakcie lub po posiłku. Tabl. można połykać w całości lub po rozkruszeniu popijając szklanką wody, ssać lub wypić po przygotowaniu zaw. Do szklanki z niewielką ilością przegotowanej, chłodnej wody wrzucić odpowiednią liczbę tabl., wymieszać i wypić.

Nadwrażliwość na amoksycylinę lub jakikolwiek antybiotyk b-laktamowy (penicyliny, cefalosporyny) lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

Przed podaniem pacjentowi amoksycyliny należy przeprowadzić dokładny wywiad dotyczący skłonności do reakcji nadwrażliwości na penicyliny, cefalosporyny lub inne alergeny. Bardzo rzadko w czasie leczenia amoksycyliną mogą wystąpić ciężkie objawy nadwrażliwości w postaci reakcji anafilaktycznej. Większe prawdopodobieństwo takiej reakcji występuje po podaniu antybiotyku drogą parenteralną. Prawdopodobieństwo reakcji nadwrażliwości jest większe u osób ze skłonnością do reakcji alergicznych na wiele różnych substancji. Reakcje takie opisywano u osób z alergią na penicylinę. W przypadku wstrząsu anafilaktycznego lub obrzęku naczynioruchowego w 1-szej kolejności należy podać adrenalinę, następnie lek przeciwhistaminowy, a jako ostatni - kortykosteroid. Należy również monitorować podstawowe czynności życiowe (oddech, tętno, ciśnienie tętnicze krwi). Wysypki częściej pojawiają się u pacjentów z mononukleozą oraz u pacjentów z zaburzeniami limfatycznymi, w tym z białaczką limfatyczną. Amoksycylinę należy ostrożnie podawać pacjentom z ciężką niewydolnością nerek. W dawkowaniu należy uwzględnić ClCr. Antybiotyk należy ostrożnie podawać pacjentom ze stwierdzonymi w wywiadzie chorobami przewodu pokarmowego, szczególnie zapaleniem okrężnicy. Długotrwałe podawanie antybiotyków może być przyczyną nadmiernego rozwoju niewrażliwych bakterii lub grzybów. W przypadku pojawienia się nowych zakażeń grzybiczych lub bakteryjnych podczas leczenia amoksycyliną, antybiotyk należy natychmiast odstawić i wdrożyć odpowiednie leczenie. Jeśli wystąpi ciężka, uporczywa biegunka, należy wziąć pod uwagę możliwość rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy (w większości przypadków wywołanego przez Clostridium difficile). W takim przypadku należy przerwać podawanie amoksycyliny i rozpocząć odpowiednie leczenie. Stosowanie środków hamujących perystaltykę jest przeciwwskazane. Produkt zawiera źródło fenyloalaniny. Może być szkodliwy dla pacjentów z fenyloketonurią. Brak danych dotyczących wpływu leku na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych.

Probenecyd podawany jednocześnie z amoksycyliną opóźnia jej wydalanie przez kanaliki nerkowe, co powoduje zwiększenie średniego stężenia oraz wydłużenie okresu półtrwania antybiotyku w surowicy. Jednoczesne podanie z chemioterapeutykami działającymi bakteriostatycznie, takimi jak chloramfenikol, erytromycyna lub sulfonamidy, może zmniejszyć bakteriobójcze działanie amoksycyliny. Podawanie antybiotyków o szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego, w tym amoksycyliny, może zmniejszać skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych. Allopurynol podawany podczas leczenia amoksycyliną zwiększa ryzyko wystąpienia skórnych reakcji uczuleniowych. U pacjentów przyjmujących antykoagulanty jednocześnie z amoksycyliną niekiedy obserwowano wydłużenie czasu protrombinowego, dlatego zaleca się go kontrolować. U pacjentów leczonych amoksycyliną wyniki testów oznaczających zawartość glukozy w moczu mogą być fałszywie dodatnie. W przypadku konieczności wykonania takiego oznaczenia zaleca się wykonywanie testów metodami enzymatycznymi.

Z uwagi na brak odpowiednio liczebnych, dobrze kontrolowanych badań u kobiet ciężarnych, lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności, po rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka. Amoksycylina w niewielkich ilościach przenika do mleka matki. Ryzyko wpływu na dziecko jest znikome, z wyjątkiem możliwości działania uczulającego. Badania przeprowadzone na myszach i szczurach, otrzymujących amoksycylinę w dawkach do 10-krotnie większych od przeciętnych dawek stosowanych u ludzi, nie wykazały teratogennego działania leku. Antybiotyk nie wpływał na płodność, ani nie powodował uszkodzenia płodu.

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo rzadko) kandydoza skóry i błon śluzowych. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo rzadko) przemijająca małopłytkowość, leukopenia, niedokrwistość hemolityczna, wydłużony czas krwawienia i czas protrombinowy. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym obrzęk naczynioruchowy, wstrząs anafilaktyczny, zespół choroby posurowiczej. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) wysypki; (niezbyt często) świąd, pokrzywka; (rzadko) rumień wielopostaciowy; (bardzo rzadko) zespół Stevens-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, pęcherzowe złuszczające zapalenie skóry, ostra uogólniona osutka krostkowa. Wysypki częściej pojawiają się u pacjentów z mononukleozą oraz u pacjentów z zaburzeniami limfatycznymi, w tym z białaczką limfatyczną. Ciężkie reakcje nadwrażliwości dotyczą z reguły pacjentów uczulonych na wiele alergenów, którym podaje się duże dawki leku, zwłaszcza parenteralnie. W przypadku wystąpienia reakcji uczuleniowych należy natychmiast odstawić antybiotyk. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo rzadko) przemijająca nadmierna ruchliwość, pobudzenie, niepokój, senność, stan dezorientacji, zawroty głowy - ustępują po odstawieniu antybiotyku. Drgawki mogą pojawić się u pacjentów z niewydolnością nerek lub przyjmujących duże dawki leku. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) biegunka, nudności; (niezbyt często) wymioty; (bardzo rzadko) rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego - może pojawić się podczas trwania lub po zakończeniu terapii. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (niezbyt często) niewielkie, przemijające zwiększenie aktywności AspAT i AIAT ; (bardzo rzadko) zapalenie wątroby i żółtaczka cholestatyczna. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (bardzo rzadko) śródmiąższowe zapalenie nerek, bezmocz, krystaluria występują w pojedynczych przypadkach, z reguły u pacjentów otrzymujących duże dawki antybiotyku lub u pacjentów z już istniejącymi zaburzeniami czynności nerek. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo rzadko) ból głowy, zmęczenie.

Po przedawkowaniu amoksycyliny mogą pojawić się takie objawy, jak: nudności, wymioty, biegunka, zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej, krystaluria. W razie przedawkowania amoksycyliny należy natychmiast odstawić lek i wprowadzić leczenie objawowe oraz kontrolować podstawowe czynności życiowe (oddech, tętno, ciśnienie krwi). Należy zwrócić szczególną uwagę na równowagę wodno-elektrolitową. Amoksycylina może być usuwana z organizmu przez hemodializę.

Amoksycylina jest półsyntetyczną penicyliną o szerokim spektrum działania. Należy do antybiotyków b-laktamowych. Wspólną strukturą występującą we wszystkich lekach tej grupy jest pierścień b-laktamowy z wiązaniem amidowym N-C, podatnym na hydrolityczne działanie b-laktamaz. Bakteriobójczy mechanizm działania amoksycyliny polega na blokowaniu biosyntezy ściany komórkowej bakterii. Miejscem docelowego działania antybiotyku są białka wiążące penicyliny (PBP). Białka te pełnią funkcje enzymatyczne w powstawaniu struktury przestrzennej peptydoglikanu ściany komórkowej. Antybiotyk jest wrażliwy na działanie b-laktamaz.

1 tabl. zawiera 500 mg, 750 mg lub 1 g amoksycyliny w postaci amoksycyliny trójwodnej.